tag:blogger.com,1999:blog-45970203195455068342024-03-13T09:51:49.685-07:00Φίλοι του λόγου
Έφη Μουρατίδου, φιλόλογος MScefimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.comBlogger188125tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-50870063452992679712023-09-20T02:56:00.001-07:002023-09-20T03:22:54.650-07:00Τραγούδια, συνταγές και δώρα φιλίας!<div style="text-align: justify;">Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου επέλεξαν τραγούδια που εκφράζουν την άποψή τους για τη φιλία και που θα ήθελαν να αφιερώσουν στον καλύτερό τους φίλο/η...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Οι συμμαθητές - Melisses</b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwWivhGy_-n3nzF94ddk89IvaIKIA6KU1u4FpWh_mwBNcz970Qw-kEvHXF3x7cTLO7IfYYum-CUY8GWGH9gSw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Μη με κοιτάς, μ' αυτά τα μάτια τα βαθιά μη με κοιτάς</div></div><div style="text-align: center;">μ' αυτά τα μάτια που με ξέρουν</div><div style="text-align: center;">Λες κι είσαι εκεί</div><div style="text-align: center;">πάντα στα ίδια τα σκαλιά που δυο πιστοί</div><div style="text-align: center;">την πρώτη αγάπη τους προφέρουν</div><div style="text-align: center;"><br /></div> <div style="text-align: center;">Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί σε όλου του χάρτη τις γωνιές</div><div style="text-align: center;">σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί μια μέρα στο ίδιο το φανάρι</div><div style="text-align: center;">έτσι είναι οι ζωές, λες “θα τα πούμε” και περνάνε οι εποχές</div><div style="text-align: center;">έτσι είναι οι ζωές, τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι</div><div style="text-align: center;">κάποτε δυο ζωές περπατήσαν στο φεγγάρι…</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Μη με κοιτάς</div><div style="text-align: center;">Έχω αλλάξει πια, μη με κοιτάς</div><div style="text-align: center;">είναι η καρδιά μου τώρα ατσάλι</div><div style="text-align: center;">Όμως μπροστά στα μάτια σου τα παιδικά, μοναδικά</div><div style="text-align: center;">μια καρδιά θα σπάσει πάλι</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί σε όλου του χάρτη τις γωνιές</div><div style="text-align: center;">σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί μια μέρα στο ίδιο το φανάρι</div><div style="text-align: center;">έτσι είναι οι ζωές, λες “θα τα πούμε” και περνάνε οι εποχές</div><div style="text-align: center;">έτσι είναι οι ζωές, τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι</div><div style="text-align: center;">κάποτε δυο ζωές περπατήσαν στο φεγγάρι…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Πρόκειται για το τραγούδι των τίτλων της ομώνυμης ελληνικής σειράς. Το ακούμε παρέα με την κολλητή μου και το θεωρούμε και οι δύο πολύ συγκινητικό. Το ότι θα χαθούμε ίσως με τους συμμαθητές μας όταν τελειώσουν τα μαθητικά μας χρόνια είναι κάτι που το σκεφτόμαστε κι εμείς και μας προβληματίζει. Αλλά, όπως λέει και το τραγούδι, <i>«έτσι είναι οι ζωές»</i> και κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει το μέλλον... Με τη φίλη μου πάντως δε θέλω να χαθούμε ποτέ!</div><div style="text-align: justify;">Σ. Μυρτώ, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Sonne - Rammstein</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dz5DPVD4UtESGseYGGpLhnsVYgve3knASxSc5ulesC-82SONSMRvd54Wgd9GNF-Jf2OIRT24ngkhbfARYcbTQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">Alle warten auf das Licht </span><span style="color: #073763;"> </span> All waiting for the light</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">fürchtet euch, fürchtet euch nicht </span><span style="color: #134f5c;"> </span> have fear, fear not</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">die Sonne scheint mir aus den Augen </span><span style="color: #134f5c;"> </span> the sun shines out of my eyes</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">sie wird heut nacht nicht untergehen </span> it will not set tonight</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">…und die Welt zählt laut bis zehn… </span> and the world counts loudly to ten</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">Die Sonne scheint mir aus den Händen </span> The sun shines out of my hands</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">kann verbrennen, kann dich blenden </span> can burn, can blind you</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;"><span>Wenn sie aus den Fäusten bricht</span> </span> when it breaks out of my fists</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #134f5c;">l</span><span style="color: #0b5394;">egt sich heiss auf dein Gesicht </span><span style="color: #134f5c;"> </span> It lays down hot on your face</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">legt sich schmerzend auf die Brust </span> It lays down painfully on your chest</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;"><span>das Gleichgewicht wird zum Verlusst </span> </span> the balance is lost</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">läßt dich hard zu Boden gehen </span><span style="color: #134f5c;"> </span> lets you go down hard</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">und die Welt zählt laut bis zehn</span><span style="color: #134f5c;"> </span> and the world counts loudly to ten</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">eins… hier kommt die Sonne </span><span style="color: #134f5c;"> </span> one... here comes the sun</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;"><span>zwei… hier kommt die Sonne </span> </span> two... here comes the sun</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">drei… sie ist der hellste Stern von allen </span> three… it’s the brightest star of all</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">vier… und wird nie vom Himmel fallen</span> four… and will never fall from the sky</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">fünf… hier kommt die Sonne</span><span style="color: #134f5c;"> </span> five… here comes the sun</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;"><span>sechs… hier kommt die Sonne</span> </span> six… here comes the sun</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;"><span>sieben… sie ist der hellste Stern von allen</span> </span> seven… it’s the brightest star of all</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;"><span>acht… hier kommt die Sonne </span> </span> eight… here comes the sun</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>(Οι στίχοι στα Γερμανικά και σε αγγλική μετάφραση)</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Θα ήθελα να αφιερώσω το τραγούδι “Sonne” (ήλιος) των Rammstein, που είναι ένα γερμανικό metal συγκρότημα, στη φίλη μου τη Δήμητρα. Αρέσει και στις δυο μας το συγκρότημα αυτό, και μάλιστα το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το αγαπημένο της. Εκείνη μου το έμαθε κι έχει γίνει τώρα και για μένα ένα από τα αγαπημένα μου. Το ακούμε μαζί και περνάμε τέλεια!</div><div style="text-align: justify;"> Το τραγούδι μιλάει για κάτι μοναδικό, τον ήλιο, όπως μοναδική είναι και η φίλη μου. Ο ήλιος είναι το πιο φωτεινό από όλα τα αστέρια - έτσι κι εκείνη ξεχωρίζει από τις άλλες φίλες μου. Είναι πολύ σημαντική για μένα, όπως είναι ο ήλιος για τον πλανήτη. Με το φως της δε φοβάμαι στο σκοτάδι…</div><div style="text-align: justify;">Π. Μαργαρίτα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Banana song - Kagamine Len</b> </div><div style="text-align: center;"><i>(δεν είναι αληθινός άνθρωπος, αλλά anime)</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxKEU2Z__QtTzQhEhmBJycDuB-QkwWu4RTxz3Ae_O6eUf7bx7Gwlhs9-131coedDFDJr8hdUxSWSaZxpfeiqg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br /><div style="text-align: center;">Banana banana bana banananana!!</div><div style="text-align: center;">Banana for breakfast</div><div style="text-align: center;">Banana for lunch</div><div style="text-align: center;">Banana for snack</div><div style="text-align: center;">Banana for dinner too</div><div style="text-align: center;">Banana for midnight snack</div><div style="text-align: center;">without bananas I’d die!</div><div style="text-align: center;">Made a deal with the grocer</div><div style="text-align: center;">and secured some bananas.</div><div style="text-align: center;">Just once I want to go banana-picking.</div><div style="text-align: center;">I want to become the ambassador to Philippines.</div><div style="text-align: center;">Banana banana bana banananana!!</div><div style="text-align: center;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"> Γιατί αφιερώνω στην καλύτερή μου φίλη αυτό το τραγούδι; Όταν το ακούω ή μου έρχεται ξαφνικά στο μυαλό, μου τη θυμίζει. Είναι ένα αρκετά χαζό κι αστείο τραγουδάκι, αλλά έτσι είναι και η πολυαγαπημένη μου φίλη Κάλλια! Είναι κάπως έως πολύ χαζούλα, το κορίτσι έχει ένα εγκεφαλικό κύτταρο, το οποίο είναι καμένο και το μυριζόμαστε... Βέβαια, μπορεί κάποιες φορές να είναι «άκυρη» (όπως της λέω για να την πειράξω), είναι όμως και πολύ αστεία - όπως και το συγκεκριμένο τραγούδι, που είναι τέλειο για να χαλαρώσεις και να ρίξεις ένα καλό γέλιο. Αν και οι φίλοι είναι πολλά παραπάνω, είναι επίσης και γι’ αυτό!</div> <div style="text-align: justify;">Μ. Γεωργία, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Φιλενάδα - Μελίνα Τανάγρη</b></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwfiiyX0EC9rJuQbkfAJHav_atEZ8hllsLDxztLPHM_8aLuGA2EhAFnZiak5PulH4W_QXbpxwaqXdo89kn4Zw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br /><div style="text-align: center;">Σαν αστεράκι κάτω εδώ για συντροφιά μου</div><div style="text-align: center;">σαν ερημώνει και ο κόσμος κι η καρδιά μου</div><div style="text-align: center;">κοιτάζω μέσα από του χρόνου τη σχισμάδα</div><div style="text-align: center;">και βλέπω εσένα, φιλενάδα, φιλενάδα</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Τόσα καλά που μας χαρίζει η ζωή μας</div><div style="text-align: center;">χωρίς την κοριτσίστικη γιορτή μας</div><div style="text-align: center;">πες μου τι θα ‘τανε χωρίς την τρυφεράδα</div><div style="text-align: center;">της μοιρασιάς τους, φιλενάδα, φιλενάδα</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Και όταν ψάχνω μες στου χρόνου τη ρυτίδα</div><div style="text-align: center;">κι εγώ σου λέω για τα τόσα που δεν είδα</div><div style="text-align: center;">πως απ’ τα βάρη μας θα μείνει η ελαφράδα</div><div style="text-align: center;">αυτό το ξέρεις, φιλενάδα, φιλενάδα</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Κόσμος παντού μα οι πιο πολλοί μένουνε ξένοι</div><div style="text-align: center;">κι άραγε ακόμα τι μας περιμένει</div><div style="text-align: center;">σ’ αυτό το αίνιγμα που ζούμε στην Ελλάδα</div><div style="text-align: center;">ώσπου να σκίσει η ομάδα, φιλενάδα</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Και τι πειράζει αν στον δρόμο μας χαθήκαν</div><div style="text-align: center;">όνειρα, σχέδια που αλλάξαν, ξεχαστήκαν</div><div style="text-align: center;">όλα όσα γίνανε, αυτά είναι τα ωραία</div><div style="text-align: center;">κι αληθινά σαν τη δική μας την παρέα</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Σαν φυσικό μοιάζει το δώρο ετούτο</div><div style="text-align: center;">δε χωράει ευχαριστώ,</div><div style="text-align: center;">μα φιλενάδα ήρθε η ώρα να στο πω!</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Αγαπώ ιδιαίτερα το τραγούδι αυτό, γιατί όχι μόνο εκφράζει αυτά που νιώθω για την καλύτερή μου φίλη, αλλά και αυτά που πιστεύω για την ιδανική φιλία!</div><div style="text-align: justify;">Χ. Ζωή, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν να παρουσιάσουν τις δικές τους "συνταγές" για μια τέλεια φιλία...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>«Μαγειρεύοντας» μια αληθινή φιλία</b></div><div style="text-align: justify;">Για μία αληθινή φιλία θα χειαστούμε τα εξής συστατικά:</div><div style="text-align: justify;"><ul><li>Τόνους αγάπης (ποτέ δεν είναι αρκετή!)</li><li>Πολλά κιλά συμπαράστασης και στήριξης σε δύσκολες καταστάσεις</li><li>Μια γενναιόδωρη δόση ειλικρίνειας και αλληλοκατανόησης</li><li>Μεγάλη χαρά (με τις χαρές του φίλου) και συμπόνια (στις λύπες του)</li><li>Απεριόριστη αποδοχή (Προσοχή! Αποδεχόμαστε τον φίλο με τα ελαττώματά του, αλλά και προσπαθούμε ευγενικά να τον βοηθήσουμε να βελτιωθεί)</li></ul></div><div style="text-align: justify;">Σημειώσεις:</div><div style="text-align: justify;"><ul><li>Το να υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα, όνειρα και στόχοι είναι καλό (βοηθάει στο δέσιμο), αλλά όχι πάντα απαραίτητο.</li><li>Δεν ξεχνάμε ότι η ηλικία και η εξωτερική εμφάνιση δεν έχουν καμία σημασία.</li></ul></div><div style="text-align: justify;">Πρόκειται για δοκιμασμένη συνταγή, που οδηγεί σε σίγουρη επιτυχία!</div><div style="text-align: justify;">Π. Ελένη, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η σαλάτα της φιλίας</b></div><div style="text-align: justify;"><u>Υλικά</u>:</div><div style="text-align: justify;">✔ Τρυφερή αγάπη</div><div style="text-align: justify;">✔ Απόλυτη εμπιστοσύνη</div><div style="text-align: justify;">✔ Γλυκιά κατανόηση</div><div style="text-align: justify;">✔ Ζουμερή συνομιλία</div><div style="text-align: justify;">✔ Γάργαρο γέλιο</div><div style="text-align: justify;">✔ Μια (μικρότερη ή μεγαλύτερη, ανάλογα) δόση τρέλας</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><u>Εκτέλεση</u>:</div><div style="text-align: justify;">Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ την αγάπη ολόκληρη. Κόβουμε την εμπιστοσύνη, την κατανόηση και τη συνομιλία σε μικρά ή μεγάλα κομμάτια, ανάλογα με τις επιθυμίες μας και τις ανάγκες της στιγμής. Περιχύνουμε με άφθονο γέλιο και ανακατεύουμε καλά. Για το γαρνίρισμα πασπαλίζουμε με τρέλα (προαιρετικά, πάλι ανάλογα με την περίσταση).</div><div style="text-align: justify;">Η φανταστική σαλάτα της φιλίας μας είναι έτοιμη! Σερβίρεται φρέσκια και δροσερή.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNnTDsFK6UvSn-YUDIX1ah8WMPDrOcHdGtbHsXfEUgiJ1uNt6SIaQF99KPuD8BAFHT2h21m9Pmfe9fR78Gpi4NdBBkTqgZkse__mzlPMO4Lyn6ean2RwZtOfCrLzDLyJZpVLiaU0PW0IbmZVd5jE_rM__oSwQ8uK3RcaAkAAopfrhHUuIAutGKVSNInzs/s600/%CE%A3%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%A4%CE%91.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNnTDsFK6UvSn-YUDIX1ah8WMPDrOcHdGtbHsXfEUgiJ1uNt6SIaQF99KPuD8BAFHT2h21m9Pmfe9fR78Gpi4NdBBkTqgZkse__mzlPMO4Lyn6ean2RwZtOfCrLzDLyJZpVLiaU0PW0IbmZVd5jE_rM__oSwQ8uK3RcaAkAAopfrhHUuIAutGKVSNInzs/w400-h266/%CE%A3%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%A4%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Άννα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Cheesecake φιλίας</b></div><div style="text-align: justify;"><u>Υλικά</u></div><div style="text-align: justify;"><i>Για τη βάση</i>:</div><div style="text-align: justify;">- 250 γρ. ειλικρίνεια</div><div style="text-align: justify;">- 125 γρ. εμπιστοσύνη</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Για την κρέμα</i>:</div><div style="text-align: justify;">- 250 γρ. αποδοχή</div><div style="text-align: justify;">- 500 γρ. αγάπη</div><div style="text-align: justify;">- 120 γρ. συμπαράσταση</div><div style="text-align: justify;">- 2 κ. σ. διακέδαση</div><div style="text-align: justify;">- ξύσμα γενναιοδωρίας</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Για τη σάλτσα</i>:</div><div style="text-align: justify;">- 2 φλ. κοινές αναμνήσεις</div><div style="text-align: justify;">- 1 κ.σ. καλοπροαίρετη διάθεση</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><u>Εκτέλεση</u></div><div style="text-align: justify;">Αλέθουμε την ειλικρίνεια και την ανακατεύουμε με λιωμένη εμπιστοσύνη. Στρώνουμε σε μια φόρμα σε σχήμα καρδιάς και πιέζουμε καλά, ώστε να κολλήσει η βάση και να είναι συμπαγής. Δε θέλουμε η φιλία μας να έχει κενά! Ισιώνουμε με προσοχή την επιφάνεια, που πρέπει να είναι λεία και ομαλή.</div><div style="text-align: justify;">Για να φτιάξουμε την κρέμα, επιβάλλεται να αφιερώσουμε χρόνο και προσπάθεια. Τα υλικά θα μπουν ένα ένα και θα χτυπηθούν μαζί, ώσπου να ομογενοποιηθούν σε ένα βελούδινο πεντανόστιμο μίγμα. Αδειάζουμε την κρέμα πάνω στη βάση και την απλώνουμε να πάει παντού με απαλές κινήσεις.</div><div style="text-align: justify;">Αφήνουμε το γλυκό μας να σταθεροποιηθεί και ετοιμάζουμε τη σάλτσα, βράζοντας μαζί τις κοινές αναμνήσεις και την καλοπροαίρετη διάθεση, ώσπου να δέσουν. Βάζουμε την τελευταία πινελιά στολίζοντας το cheesekake της φιλίας μας με την ωραία σάλτσα που φτιάξαμε.</div><div style="text-align: justify;">Καλή μας απόλαυση...</div><div style="text-align: justify;">* Με την κατάλληλη φροντίδα, το υπέροχο αυτό γλυκό μπορεί να διατηρηθεί στην καρδιά μας για πάντα!</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1mdzTtHfJj0JgOr0Ruu0XjDbrxI7VTc0GEsKN8FwyA0HsjKc4w1DyJF3aQ6uqknv-4l1vv1jaDqYXBGRByFwBWirRz9tmcOFwuK82BDSJtN2TJGzmMgBW-nHAXXRUzT22Cg9IvXbJ0d5uMy36HJJiSRq5dVffPZX3UHvmwZHR1bR6RtAs4xWfKsxA2xg/s1024/cheesecake.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1mdzTtHfJj0JgOr0Ruu0XjDbrxI7VTc0GEsKN8FwyA0HsjKc4w1DyJF3aQ6uqknv-4l1vv1jaDqYXBGRByFwBWirRz9tmcOFwuK82BDSJtN2TJGzmMgBW-nHAXXRUzT22Cg9IvXbJ0d5uMy36HJJiSRq5dVffPZX3UHvmwZHR1bR6RtAs4xWfKsxA2xg/w400-h300/cheesecake.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Πένυ, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">…Ή να χαρίσουν ένα δώρο στον καλύτερό τους φίλο/η!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Αν κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό, το δώρο που θα ήθελα να κάνω στην καλύτερή μου φίλη είναι μια μέση. Έχει τραυματιστεί λόγω του αθλήματος με το οποίο ασχολείται και η βαριά τσάντα που κουβαλάει κάθε μέρα στο σχολείο δε βοηθάει καθόλου.... Αυτός ο τραυματισμός τής προκαλεί δυσφορία και πολλές φορές τη δυσκολεύει, όχι μόνο στο άθλημά της αλλά και στις καθημερινές της δραστηριότητες. Μία ολοκαίνουρια, υγιέστατη μέση θα ήταν λοιπόν γι’ αυτήν το καλύτερο δώρο και, αν μπορούσα, θα της το πρόσφερα από την καρδιά μου!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5K2B2hSZ4Fyx2DfLz7CZCmNXKg-Z6jvsrMAY2HN2DYTWEj03PZFnFG4snCHr2rLHV65StCZASdGo3YXQxC4MdQONE-AGy3ncbcw4xNyA5Q09jm9cp8lCxz1QTrEN2BUqmByMuVGmkmA1QTiMOoGOpHpZM7Gut9eZ37um7pjuO_Ibb8B1HJfgNr4RimAM/s276/%CE%9C%CE%95%CE%A3%CE%97.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="276" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5K2B2hSZ4Fyx2DfLz7CZCmNXKg-Z6jvsrMAY2HN2DYTWEj03PZFnFG4snCHr2rLHV65StCZASdGo3YXQxC4MdQONE-AGy3ncbcw4xNyA5Q09jm9cp8lCxz1QTrEN2BUqmByMuVGmkmA1QTiMOoGOpHpZM7Gut9eZ37um7pjuO_Ibb8B1HJfgNr4RimAM/w400-h265/%CE%9C%CE%95%CE%A3%CE%97.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Δήμητρα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Στον καλύτερο μου φίλο θέλω να χαρίσω ένα μενταγιόν, μια καρδιά χωρισμένη στα δύο που στο ένα κομμάτι θα είναι χαραγμένο το δικό μου όνομα και στο άλλο το δικό του. Εγώ θα κρατήσω το κομμάτι με το δικό του όνομα κι αυτός το κομμάτι με το δικό μου. Αυτό για μένα δείχνει ότι έχει μια σημαντική θέση στην καρδιά μου, κάτι που πιστεύω ότι ισχύει και για εκείνον. Όπως και να ’χει, αυτό το δώρο μου πάντα θα του θυμίζει τη φιλία μας!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyZ10LHlkarZi72CKEWzC-3vt4wRokjSYjF8kJ13eJ4fIHGsjXmOq4FZwT8nNr18aL2dqe2wq7lZ6Z1xG3XM1TjRwIIqrW2DUTna0TEsmK7ds9g7MTPq4HOO3Pjk4QbIRaDvBo9d7DfnPc_OdBWB-HVrcpzyf7DDfthg6cr1VJMbmh_f3CQ2yfD1SUkjM/s225/%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%9D.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyZ10LHlkarZi72CKEWzC-3vt4wRokjSYjF8kJ13eJ4fIHGsjXmOq4FZwT8nNr18aL2dqe2wq7lZ6Z1xG3XM1TjRwIIqrW2DUTna0TEsmK7ds9g7MTPq4HOO3Pjk4QbIRaDvBo9d7DfnPc_OdBWB-HVrcpzyf7DDfthg6cr1VJMbmh_f3CQ2yfD1SUkjM/w400-h400/%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%9D.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ν. Σταύρος, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-39886867795530510922023-09-18T05:04:00.000-07:002023-09-18T05:04:33.769-07:00Για τη φιλία και τους φίλους<div style="text-align: justify;">Στο πλαίσιο της σχετικής συζήτησης, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου καταθέτουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους για τη φιλία στις μέρες μας…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Το δώρο της φιλίας</b></div><div style="text-align: justify;"> Η φιλία παίζει σημαντικό ρόλο στην ψυχική υγεία των ανθρώπων και στη συνολική ποιότητα της ζωής τους. Φίλοι είναι αυτοί με τους οποίους μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, αυτοί που σε κάνουν να γελάς και να νιώθεις καλά κάθε στιγμή. Αυτοί βρίσκονται δίπλα σου στα καλά και τα κακά, τα εύκολα και τα δύσκολα και σε στηρίζουν. Με τους φίλους σου μαθαίνεις να μοιράζεσαι, να κατανοείς και να αποδέχεσαι. Μέσα από τη φιλία οι άνθρωποι γεμίζουν εμπειρίες και γνωρίζουν καλύτερα τον εαυτό τους.</div><div style="text-align: justify;"> Βέβαια, η φιλία πρέπει να χτιστεί πάνω σε γερά θεμέλια και να δοκιμαστεί για να αντέξει στον χρόνο. Όπως και κάθε σχέση, απαιτεί υπομονή κι επιμονή, αλληλοσεβασμό και αμοιβαίες υποχωρήσεις. Αυτά όμως που προσφέρει αξίζουν κάθε κόπο και προσπάθεια!</div><div style="text-align: justify;"> Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε και η φιλία είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορεί να μας δώσει η ζωή...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0KY-yAUAdOIkZameZXwCo-bjlOc_yiLwiIWgf_qDb2tj3IpTLLX7u7DiATEgrKhgK9RaY4B78DhtzeIHfbxwHhqQa62EWli8OBQgFQfmGbcyLiPs4Vn_I127MmyIlkFTYgYncH78W7TUDqHU3aivic8KG9vhxxZJ1EthJi2XGom6HpC3dI7hfjm5S7bE/s352/%CE%A6%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="352" data-original-width="235" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0KY-yAUAdOIkZameZXwCo-bjlOc_yiLwiIWgf_qDb2tj3IpTLLX7u7DiATEgrKhgK9RaY4B78DhtzeIHfbxwHhqQa62EWli8OBQgFQfmGbcyLiPs4Vn_I127MmyIlkFTYgYncH78W7TUDqHU3aivic8KG9vhxxZJ1EthJi2XGom6HpC3dI7hfjm5S7bE/w268-h400/%CE%A6%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91.jpg" width="268" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Ζωή, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Οι “φίλοι” του Facebook είναι φίλοι;</b></div><div style="text-align: justify;"> Στις μέρες μας σχεδόν όλοι οι έφηβοι χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook ή το Instagram, για να επικοινωνούν μεταξύ τους. Στο πλαίσιο αυτής της επικοινωνίας κάποιες διαπροσωπικές σχέσεις έχουν πάρει κυρίως ή και αποκλειστικά διαδικτυακή μορφή. Πρόκειται όμως για πραγματικές φιλίες;</div><div style="text-align: justify;"> Στις σχέσεις που αναπτύσσονται διαδικτυακά συνήθως τα άτομα δεν έχουν οπτική επαφή μεταξύ τους, ίσως μάλιστα να μην έχουν συναντηθεί ποτέ από κοντά - απλά διατηρούν μια επικοινωνία από απόσταση. Αυτό βέβαια λέγεται φιλία μόνο κατ' όνομα, καθώς μια αληθινή φιλική σχέση, που προσφέρει εμπειρίες ζωής και αλησμόνητες αναμνήσεις, προϋποθέτει την άμεση επαφή μεταξύ των προσώπων. Το γεμάτο κατανόηση βλέμμα, το σφίξιμο του χεριού, η ζεστή αγκαλιά, η γνώριμη ενθαρρυντική φωνή, το γέλιο είναι απαραίτητα για να εδραιωθεί και να ανθίσει κάθε δυνατή και γνήσια φιλία. Αντίθετα, η διαδικτυακή φιλία περιορίζεται σε μερικές ανταλλαγές προσωπικών δεδομένων και ψηφιακής αποτύπωσης στιγμών.</div><div style="text-align: justify;"> Επομένως, αν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας σύγχρονος τρόπος επικοινωνίας που αποτελεί μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας των εφήβων, δε θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως η αληθινή φιλία είναι μια ανεκτίμητη αξία που βασίζεται στην ουσιαστική επαφή, η οποία βάζει την οθόνη στο περιθώριο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcFAEuHgNIZUvcXgRJkmVkftCO364jhCFSzhK2FeWxAmwEoRIcmkgTMDmroUZKnzm7fqrFpbfk0gdJbwgyBX94Vbb7vwBunkhkJU1ZkQvcgP621XD-wCOfTxgYl9sJPWgUD-igRo2fwyHwfpz5hhIMu0N9Y6xxJdW8DeOr50W16Bf_VfXbPZEW43AzHgY/s300/Facebook.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcFAEuHgNIZUvcXgRJkmVkftCO364jhCFSzhK2FeWxAmwEoRIcmkgTMDmroUZKnzm7fqrFpbfk0gdJbwgyBX94Vbb7vwBunkhkJU1ZkQvcgP621XD-wCOfTxgYl9sJPWgUD-igRo2fwyHwfpz5hhIMu0N9Y6xxJdW8DeOr50W16Bf_VfXbPZEW43AzHgY/w400-h224/Facebook.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Στέφανος. Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">…Όπως και για το ποιος είναι ο ιδανικός φίλος.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Άραγε ποια γνωρίσματα πρέπει να έχει ο ιδανικός φίλος για να να υπάρχει στη ζωή σου και να ξεχωρίζει στην καρδιά σου; Να ποια πιστεύω πως είναι τα κυριότερα:</div><div style="text-align: justify;"><ul><li><i>Σεβασμός</i>: σέβεται τη διαφορετικότητά σου και δεν προσπαθεί να σου επιβάλει τη γνώμη του.</li><li><i>Αγάπη</i>: σε αγαπάει γι' αυτό που είσαι, χωρίς να θέλει να σε αλλάξει.</li><li><i>Εμπιστοσύνη</i>: κρατάει για τον εαυτό του τα μυστικά, τους φόβους και τις ανασφάλειες που θα του εκμυστηρευτείς και δε σε κουτσομπολεύει σε άλλους.</li><li><i>Ειλικρίνεια</i>: θα σου πει την αλήθεια, ακόμα κι αν ξέρει πως δε θα σου αρέσει ή πως θα σε στεναχωρήσει με αυτό που θα σου πει.</li><li><i>Συγχώρεση</i>: συγχωρεί τα λάθη σου, χωρίς να μένει κολλημένος σ' αυτά, χωρίς να σου τα υπενθυμίζει και να σου τα “κοπανάει”.</li><li><i>Σε νιώθει στα δύσκολα</i>:<i> </i>στις δυσκολίες της ζωής μένει στο πλάι σου, σου κρατάει το χέρι και σε ακούει, σου στέκεται και σου δίνει καλές συμβουλές. Άλλωστε, δε λένε ότι στα δύσκολα φαίνονται οι φίλοι;</li><li><i>Χαίρεται με τη χαρά σου</i>: στις επιτυχίες σου ο αληθινός φίλος χαίρεται μαζί σου χωρίς να σε ζηλεύει. Θα σου πει «μπράβο» και θα το εννοεί, θα είναι περήφανος για σένα και θα το νιώθει πραγματικά.</li></ul></div><div style="text-align: justify;"> Η ιδανική, αληθινή φιλία είναι μεγάλη ευλογία. Σου προσφέρει στιγμές χαράς, χαλάρωσης, διασκέδασης, αλλά και συγκίνησης και προβληματισμού. Η φιλία αποκαλύπτει τους διαφορετικούς χαρακτήρες και παράλληλα τους φέρνει κοντά. Δίνει δύναμη και θάρρος, βοήθεια και λύση. Μέσα από αυτήν χαίρεσαι την καθημερινότητα, ξεπερνάς τις δύσκολες στιγμές και γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, γιατί ο ιδανικός φίλος σου βγάζει τον καλύτερο εαυτό σου!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj97d0KArElEiQAcnNgBWVVEO8lD9YFxyGp9YVyYBagj9sLdmvaQb5mBYeMl9wxOBS_izsAJ5ltvguAfjioIUONpeGycy-uV_5uyuTQRk1HnUOyR8ngDR58LKPHl2l22c5eU4_KlJzqe-qL0hXIi4UKR0NAk9fJ__ERGPL8jdq6pqvYE-geKSFeNAdzrvI/s839/%CE%A6%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="524" data-original-width="839" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj97d0KArElEiQAcnNgBWVVEO8lD9YFxyGp9YVyYBagj9sLdmvaQb5mBYeMl9wxOBS_izsAJ5ltvguAfjioIUONpeGycy-uV_5uyuTQRk1HnUOyR8ngDR58LKPHl2l22c5eU4_KlJzqe-qL0hXIi4UKR0NAk9fJ__ERGPL8jdq6pqvYE-geKSFeNAdzrvI/w400-h250/%CE%A6%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91.png" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Λ. Τατιάνα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Ο ιδανικός φίλος είναι αυτός που σε νοιάζεται πραγματικά. Είναι εχέμυθος και έμπιστος, βρίσκει πάντα χρόνο για να σε ακούσει και είναι εκεί όταν τον χρειάζεσαι. Η αποδοχή και η αγάπη του σε κάνουν να νιώθεις αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι παραβλέπει τα ελαττώματά σου, αλλά δε σε κρίνει γι' αυτά και πιστεύει σε σένα. Όταν προβληματίζεσαι και αμφιβάλλεις, σε βοηθάει να πάρεις τη σωστή απόφαση και στηρίζει τις επιλογές σου.</div><div style="text-align: justify;"> Με έναν τέτοιο φίλο στο πλευρό σου μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα και δε φοβάσαι τίποτα!</div><div style="text-align: justify;">Π. Σταύρος, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν να εκφραστούν μέσα από τη ζωγραγική και τα κόμικς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDZCGKVhnlaz1h7MWjpKVBwsTuQLotc911tiOlI43Wi7AcBHUZongMCv-ziy8kyEuczKvuMmeMtYOhSrOTG-UfH1SeQ6M--BxXePfkQk9W3aXJoDL0aZQceIGecH7eaeRrMJzZmMOVlomQuydVJLdU6bx9xQUkqaCDl8J3KboPjXxcYE05VFXdipHjr_s/s2299/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%96..jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1577" data-original-width="2299" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDZCGKVhnlaz1h7MWjpKVBwsTuQLotc911tiOlI43Wi7AcBHUZongMCv-ziy8kyEuczKvuMmeMtYOhSrOTG-UfH1SeQ6M--BxXePfkQk9W3aXJoDL0aZQceIGecH7eaeRrMJzZmMOVlomQuydVJLdU6bx9xQUkqaCDl8J3KboPjXxcYE05VFXdipHjr_s/w400-h275/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%96..jpg" width="400" /></a></div>Τ. Ζέτα, Β2<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj11WsATE-cbXGYSW6F1qlbnLVmvm8Ad_mnBIsGrhqVQeZC_huSR5oGHbeXXzQ6xnIfnU84JcfwOcToq6nENETnVNd2NOxnwFWVAG0imWo0eLh6yJ7Ts3NXxLE0R8u5xramnr-Gw5-pZqEStmBlclKMsz3ulL5eBV3eOocNFX9tz5eaHy5xSEW_lZvQuAI/s2020/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%91..jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1499" data-original-width="2020" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj11WsATE-cbXGYSW6F1qlbnLVmvm8Ad_mnBIsGrhqVQeZC_huSR5oGHbeXXzQ6xnIfnU84JcfwOcToq6nENETnVNd2NOxnwFWVAG0imWo0eLh6yJ7Ts3NXxLE0R8u5xramnr-Gw5-pZqEStmBlclKMsz3ulL5eBV3eOocNFX9tz5eaHy5xSEW_lZvQuAI/w400-h296/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%91..jpg" width="400" /></a></div><div>Τ. Αθανασία, Β2</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1KjtkUEN9ECfxBpZZYimLmiCjtJ3T7rTSfMnUJpE_JfMYk0yuS7GTG1IjAYIvIpR_WzBAz4DGSHSbuRMyUq6mI2mzSghxLXZ6Yh8A0knVvGqOrvqB5jbT1QTfs2iJhALi-mot5kOEcKtDgQZBF1_H2VUo81W8UX8UTtJxLRapvNnKpkxpwIHyY5KZTEg/s2312/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1648" data-original-width="2312" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1KjtkUEN9ECfxBpZZYimLmiCjtJ3T7rTSfMnUJpE_JfMYk0yuS7GTG1IjAYIvIpR_WzBAz4DGSHSbuRMyUq6mI2mzSghxLXZ6Yh8A0knVvGqOrvqB5jbT1QTfs2iJhALi-mot5kOEcKtDgQZBF1_H2VUo81W8UX8UTtJxLRapvNnKpkxpwIHyY5KZTEg/w400-h285/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg" width="400" /></a></div>Χ. Βαλέρια, Β2<br /><div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiugUMMgxuV8ur6aBOb40jSbKL5vMqh4xWC1uxIIUe6rMXfDVvSFtrh1ksU40AVK4KgH_JXwI77KQ4tm7iWQrJ86qPlKYkKAAw9H2HxQeF6eyHhlaQ5o3sxiXqjp3OOnUrLbpZ4npB-NN2NtdPC9wS_Vzl9_3_wCXw0OPQ3E8GImVOceBshVDUhxu3q6IY/s2332/%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A4%CE%9F%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /><img border="0" data-original-height="1635" data-original-width="2332" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiugUMMgxuV8ur6aBOb40jSbKL5vMqh4xWC1uxIIUe6rMXfDVvSFtrh1ksU40AVK4KgH_JXwI77KQ4tm7iWQrJ86qPlKYkKAAw9H2HxQeF6eyHhlaQ5o3sxiXqjp3OOnUrLbpZ4npB-NN2NtdPC9wS_Vzl9_3_wCXw0OPQ3E8GImVOceBshVDUhxu3q6IY/w400-h280/%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A4%CE%9F%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg" width="400" /></a></div>Π. Ελένη, Β2<br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και ένα ποίημα για τη φιλία!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Όταν έχεις έναν φίλο</b></div><div style="text-align: justify;">Όταν έχεις έναν φίλο</div><div style="text-align: justify;">ξέρεις ότι η ζωή</div><div style="text-align: justify;">δε θα ’ναι μοναχική</div><div style="text-align: justify;">μαθαίνεις να μοιράζεσαι</div><div style="text-align: justify;">κι ολόψυχα να νοιάζεσαι</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όταν έχεις έναν φίλο</div><div style="text-align: justify;">και δε θες από στενοχώρια κανέναν να δεις</div><div style="text-align: justify;">στέκεται κοντά σου την ώρα που θα τον χρειαστείς</div><div style="text-align: justify;">Όταν νιώθεις όλον τον κόσμο να γκρεμίζεται</div><div style="text-align: justify;">η ζωή σου σ’ αυτόν στηρίζεται</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όταν έχεις έναν φίλο</div><div style="text-align: justify;">και στις απόψεις μαζί σου δε συμφωνεί</div><div style="text-align: justify;">σε ακούει, αλλά δε σε κατηγορεί</div><div style="text-align: justify;">Μαζί του μπορείς να είσαι αληθινός</div><div style="text-align: justify;">και ξέρεις ότι θα γίνεις αποδεκτός</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όταν έχεις έναν φίλο,</div><div style="text-align: justify;">ξέρει τις κακές σου, δύσκολες στιγμές,</div><div style="text-align: justify;">αλλά κοντά σου θέλει να είναι όλες τις φορές</div><div style="text-align: justify;">Στις επιτυχίες σου όλο αγάπη χαμογελά</div><div style="text-align: justify;">να τις πολλαπλασιάσεις εύχεται μέσα από την καρδιά</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όταν έχεις έναν φίλο</div><div style="text-align: justify;">η λύπη γίνεται μισή</div><div style="text-align: justify;">κι η χαρά διπλή!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Τι θα ‘ταν η ζωή χωρίς φιλία αληθινή;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Δώρο θεόσταλτο, πολύτιμο και ανεκτίμητο!</i></div><div style="text-align: justify;">Μ. Στέργιος, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><span style="font-size: large;"></span><p></p></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-5835734260430808652023-09-12T00:43:00.000-07:002023-09-12T00:43:37.972-07:00Η οικογένεια στο παρελθόν (και στα κόμικς!)<div style="text-align: justify;">Σε ρόλο δημοσιογράφου, οι μαθητές/τριες πήραν συνέντευξη από γιαγιάδες και παππούδες, ανιχνεύοντας τον ρόλο της οικογένειας στο παρελθόν…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><b><div style="text-align: justify;"><b>Στα παλιά τα χρόνια</b></div></b><div style="text-align: justify;">- Ποια και πόσα ήταν τα μέλη της οικογένειάς σου, γιαγιά;</div><div style="text-align: justify;">- Α, είμασταν μία τρελή οικογένεια! Πατέρας, μητέρα, πέντε αδερφές και μόνο ένας αδερφός. Τον καημένο... Είχε βρει τον μπελά του με τόσα κορίτσια! Αγαπούσαμε όμως πολύ ο ένας τον άλλον. Δεν έλειπε και το ζωάκι μας, ο Λόρι, το σκυλί μας. Πανέξυπνο πλάσμα και χαδιάρικο. Είχαμε και τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, αλλά αυτοί δεν ήταν συνέχεια μαζί μας.</div><div style="text-align: justify;">- Ποιος ήταν ο ρόλος κάθε μέλους μέσα στην οικογένεια;</div><div style="text-align: justify;">- Ο πατέρας μου έφτιαχνε βάρκες στην πίσω μας αυλή. Έβαφε επίσης και σπίτια τότε. Η μητέρα μου καθόταν στο σπίτι και μας πρόσεχε. Μας έδειχνε και πώς να φτιάξουμε τις κούκλες μας. Τα φτιάχναμε όλα μόνοι μας παλιά. Οι αδερφές μου, που ήταν μεγαλύτερες, βοηθούσαν τη μαμά στο σπίτι και έψαχναν άντρα! Οι χαζούλες ονειρεύονταν τον πρίγκιπα… Ο αδερφός μου βοηθούσε κι αυτός τον πατέρα στις δουλειές του και μάθαινε από αυτόν.</div><div style="text-align: justify;">- Ποια ήταν η σχέση σας με τον πατέρα και τη μητέρα σας;</div><div style="text-align: justify;">- Ο πατέρας μου ήταν δουλευταράς και μεγάλος πλακατζής. Πάντα πετούσε ατάκες και μας έκανε να γελάμε. Ήταν πολύ γλυκός μαζί μας. Ποτέ δε μας άφησε όμως να βαφόμαστε και να είμαστε ζωηρές. Αντίθετα, η μητέρα μάς μιλούσε για αγόρια και κάναμε μικρές αταξίες πίσω από την πλάτη του πατέρα μας. Ήταν πολύ όμορφη και είχε αρκετό χιούμορ - σ' αυτό ταίριαζαν απόλυτα με τον μπαμπά… Ήταν υπέροχοι άνθρωποί και τέλειοι γονείς. Μας αγαπούσαν, μας φρόντιζαν και δεν άφηναν ποτέ κανέναν στην απέξω.</div><div style="text-align: justify;">- Και με τα αδέλφια σου πώς τα πήγαινες;</div><div style="text-align: justify;">- Βασανίζαμε αρκετά τον αδερφό μας. Ήταν ο εύκολος στόχος, μιας και ήταν το μόνο αγόρι ανάμεσα σε 5 κοπέλες. Φυσικά υπήρχαν καυγάδες μεταξύ μας, αλλά ποτέ δεν κρατούσαμε κακία. Ως μικρή θυμάμαι τα κορίτσια να φτιάχνουμε όλη μέρα κούκλες και να τους ράβουμε ρούχα, ενώ ο αδερφός μου όλη μέρα με τον πατέρα μου φτιάχνανε βάρκες.</div><div style="text-align: justify;">- Θα ήθελες να μου πεις κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό που θυμάσαι;</div><div style="text-align: justify;">- Που λες, παλιά που είχε γίνει ένας σεισμός είχαμε χάσει ο ένας τον άλλον. Εγώ ρωτούσα δεξιά και αριστερά αν είχαν δει την οικογένειά μου, γιατί όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Έψαχνα για 2 ώρες ολόκληρες. Με πολύ κόπο βρήκα τη μία αδερφή μου και συνεχίσαμε να ψάχνουμε μαζί. Τελικά πήγαμε στη θάλασσα και είδαμε μπροστά μας την υπόλοιπη οικογένεια. Αλλά μία από τις αδερφές μου έλειπε… Είχε πάει στη δουλειά της και δεν ξέραμε τι είχε απογίνει. Ανησυχούσαμε πάρα πολύ. Αρχίσαμε πάλι το ψάξιμο… Πάλι καλά, μετά από μισή ώρα την πετύχαμε σε ένα στενό να μας ψάχνει κι αυτή. Ήταν μια τρομακτική μέρα που κανείς μας δε θα ξεχνούσε ποτέ.</div><div style="text-align: justify;">- Πώς νιώθεις τώρα, γιαγιά, που μου μιλάς για όλα αυτά;</div><div style="text-align: justify;">- Ξέρεις, Άννα μου, έζησα πολλές καλές στιγμές με τους γονείς μου και τα αδέρφια μου. Τώρα τις ζω με τη δεύτερη οικογένειά μου, εσάς! Σημαντικά για μένα άτομα έφυγαν από κοντά μου, αλλά ζουν πάντα στις αναμνήσεις μου. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ με την απώλειά τους, αλλά πάντα παρηγοριέμαι από αυτά που πρόλαβα να ζήσω και να μοιραστώ μαζί τους. Όταν φύγω με τη σειρά μου από τη ζωή, θέλω κι εσείς να κάνετε το ίδιο.</div><div style="text-align: justify;">Π. Άννα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><b><div style="text-align: justify;"><b>Η γιαγιά μου θυμάται…</b></div></b><div style="text-align: justify;">- Γιαγιά, πού γεννήθηκες και πότε;</div><div style="text-align: justify;">- Γεννήθηκα στο Κριμήνι το 1956. Η μαμά μου όταν γεννήθηκα ήταν 25 χρονών και ο μπαμπάς 30.</div><div style="text-align: justify;">- Από πόσα μέλη αποτελούνταν η οικογένεια;</div><div style="text-align: justify;">- Στο σπίτι μας ήμασταν ο πατέρας, η μητέρα, ο αδερφός μου και εγώ. Οι γιαγιά και ο παππούς κατοικούσαν σε διαφορετικό σπίτι.</div><div style="text-align: justify;">- Πού έμενες μικρή;</div><div style="text-align: justify;">- Τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής μου τα πέρασα σε ένα παλιό αρχοντικό. Ζούσαμε 6 οικογένειες σε εκείνο το σπίτι. Ήμασταν ενωμένοι και βοηθούσαμε όλοι ο ένας τον άλλο. Έπειτα αγοράσαμε το σπίτι που μένουμε και τώρα όταν πάμε στο χωριό.</div><div style="text-align: justify;">- Ποια ήταν η σχέση σου με τους γονείς σου;</div><div style="text-align: justify;">- Η οικογένεια ήταν δεμένη. Οι γονείς μου μας μεγάλωσαν με πολλή αγάπη. Όταν όμως κάναμε κάτι κακό, μας μάλωναν. Μας μάλωναν γιατί είχαν απαιτήσεις από εμάς, ήθελαν να τους βοηθάμε στα πάντα.</div><div style="text-align: justify;">- Ποια ήταν η σχέση σου με τον αδερφό σου;</div><div style="text-align: justify;">- Α, ήταν παρά πολύ καλή. Τον φρόντιζα σαν να ήμουν η μητέρα του. Είχαμε έξι χρόνια διαφορά. Πάντα έλεγα και λέω «δυο βέργες ποτέ δε σπουν», έτσι χαρακτηρίζω τη σχέση μου με τον Στέργιο.</div><div style="text-align: justify;">- Ποιος ήταν ο τρόπος ζωής της οικογένειας;</div><div style="text-align: justify;">- Η οικογένεια ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Είχαμε άλογα, πρόβατα, χωράφια. Στο χωριό έζησα τα καλύτερα παιδικά χρόνια! Είχε πολύ χιόνι και πολύ παιχνίδι. Βοηθούσαμε όμως και στις δουλειές… Η μαμά μου δούλευε στα χωράφια. Ο πατέρας μου, για να μας προσφέρει μια καλύτερη ζωή, μετανάστευσε στη Γερμανία και μετά στην Αμερική. Στη Γερμανία δούλευε ως κτίστης, στην Αμερική ως εστιάτορας. Ήταν άλλες εποχές, υπήρχε φτώχια… Είχαμε και τη γιαγιά και τον παππού που μας βοηθούσαν κι αυτοί. Το καλύτερο της γιαγιάς μου ήταν να ιππεύει το άλογό μας, τον Μπίρκο. Ένα πανέμορφο κόκκινο άλογο!</div><div style="text-align: justify;">- Και τα μαθητικά σου χρόνια πώς ήταν;</div><div style="text-align: justify;">- Φοίτησα στο Δημοτικό του χωριού. Στο Γυμνάσιο όμως ήταν δύσκολα τα πράγματα… Έπρεπε να περπατήσουμε ή να ιππεύσουμε μέσα στο χιόνι για να πάμε στο σχολείο. Μερικά βραδιά δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω και έμενα με κάτι συμμαθήτριές μου στο Ιστορικό Γυμνάσιο Τσοτυλίου.</div><div style="text-align: justify;">- Θυμάσαι μήπως κάποια χαρακτηριστικά περιστατικά;</div><div style="text-align: justify;">- Το χειρότερο ήταν όταν ο πατέρας μου έφυγε από την Ελλάδα για να πάει στα ξένα, στη Γερμανία. Είχα βαλαντώσει στο κλάμα… Θυμάμαι όμως και πολλές ευχάριστες στιγμές. Το καλύτερό μου ήταν όταν παίζαμε χιονοπόλεμο στο χιόνι που έφτανε τα 5 μέτρα! Κάναμε ακόμα και σκι και έλκηθρο με σακιά από πατάτες.</div><div style="text-align: justify;">- Τι αισθάνεσαι αναπολώντας εκείνα τα χρόνια, γιαγιά;</div><div style="text-align: justify;">- Αχ, κορίτσι μου, ήταν όμορφα τα παιδικά μου χρόνια και ξένοιαστα. Τα θυμάμαι με νοσταλγία και αγάπη... Τα Χριστούγεννα περνούσαμε πάντα ωραία. Μαζευόμασταν όλα τα παιδιά στην πλατεία. Λέγαμε τα κάλαντα, παίζαμε. Το καλοκαίρι κάναμε μπάνιο στο ποτάμι, περπατούσαμε στα δάση. Μαζεύαμε τα μανιτάρια από το δάσος και παίζαμε με τα σκυλιά. Έχω αξέχαστες αναμνήσεις από την οικογένειά μου και τα χρόνια που έζησα στο χωριό, πριν φύγω για να έρθω στη Θεσσαλονίκη…</div><div style="text-align: justify;">Τ. Πένυ, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες πάλι εστίασαν την προσοχή τους στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι οικογενειακές σχέσεις στα κόμικς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><b><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;">Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΑ ΚΑΡΤΟΥΝ</span></b></div></b><div style="text-align: justify;">Τα μέλη αυτών των οικογενειών ζουν περιπέτειες, τσακώνονται, αγαπιούνται - όπως όλες οι οικογένειες του κόσμου!</div><div style="text-align: center;"><b>Οικογένεια Ντακ</b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQaqmLhhU_x2pMmmlXM2lSeEa9-I5OWqLCXRTKGxx8lWJzl0yaJ8ejyUfSAanO4_QcGzypTI5BVmtPqHogUEEQMQ2ePb7pUkkArtvQWSMp2m2M7g7cTRM2rnIl7Nq7bVn4OG0Soe-pDMzMrbfGS1WPA5ly3IwC3JYCFN8zE0VG8z5wMhxH6dmsaGvS0ZE/s235/%CE%9F%CE%9A%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%95%CE%99%CE%91%20%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%9A.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQaqmLhhU_x2pMmmlXM2lSeEa9-I5OWqLCXRTKGxx8lWJzl0yaJ8ejyUfSAanO4_QcGzypTI5BVmtPqHogUEEQMQ2ePb7pUkkArtvQWSMp2m2M7g7cTRM2rnIl7Nq7bVn4OG0Soe-pDMzMrbfGS1WPA5ly3IwC3JYCFN8zE0VG8z5wMhxH6dmsaGvS0ZE/w366-h400/%CE%9F%CE%9A%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%95%CE%99%CE%91%20%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%9A.jpg" width="366" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Είναι η οικογένεια στην οποία ανήκει ο Ντόναλντ Ντακ και όλοι οι συγγενείς του: ο τσιγκούνης θείος Σκρουτζ, τα ζωηρά και χαριτωμένα ανιψάκια του Χιούι, Λιούι και Ντιούι, η αρραβωνιαστικιά του Νταίζη, η γιαγιά Ντακ και ο τυχεράκιας ξάδελφος Γκαστόνε. Τα μέλη της οικογένειας αυτής παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις ιστορίες που διαδραματίζονται στη Λιμνούπολη και μπλέκονται πάντα σε απίθανες και ξεκαρδιστικές περιπέτειες!</div><br /><div style="text-align: center;"><b>Ο Μίκυ Μάους και οι φίλοι του</b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKrqr1HvrLeeeja-l7hGIu7I7XPLhQ4jucgvaz7VsUHtdRDRbNu_TbA1eLQdD-rZ4pORehS_Aa78Bfd282xQlfck_NE-yv2dRLUusgRqRsCPpWz5sySXHN1A60_lbH-TMS4-wgE6C_WppqNOfq2YGywKIofd_iJygnLmh2zx4et4fUyM3FeZYexfHFqEE/s1920/mickymouseclubhouse.jpg"><img border="0" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKrqr1HvrLeeeja-l7hGIu7I7XPLhQ4jucgvaz7VsUHtdRDRbNu_TbA1eLQdD-rZ4pORehS_Aa78Bfd282xQlfck_NE-yv2dRLUusgRqRsCPpWz5sySXHN1A60_lbH-TMS4-wgE6C_WppqNOfq2YGywKIofd_iJygnLmh2zx4et4fUyM3FeZYexfHFqEE/w400-h280/mickymouseclubhouse.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Αυτή η παρέα είναι δεμένη σαν αληθινή οικογένεια! Η γλυκιά Μίνι Μάους, ο γκαφατζής Γκούφι, ο πιστός σκύλος Πλούτο, αλλά και ο Ντόναλντ με τη Νταίζη, ζουν μαζί με τον Μίκυ σε ένα περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούν η διασκέδαση και η αγάπη. Ο καθένας προσφέρει απλόχερα την υποστήριξη και τη βοήθειά του στον άλλο και όλοι μαζί το γέλιο σ’ εμάς!</div><br /><div style="text-align: center;"><b>Οικογένεια Άνταμς</b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC6hwQHNdUZdzE-cdciTwkqlTvFPhbJZiOsOelJPEm3xKgxG8A3wq3kK8YiN6bUmsWB5Pr-fWwYxlRvdT4xvR5N4hVjQFH-GiXiG2N4aoGFnuo4U3UPdlnIefxOcDIRKfUjhuK5x3jMAo1N7EomCi7LCZIeqF5aoqSRcGAR837ZDZ03X0wgIGRbZpU-Gg/s1000/%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%95%CE%99%CE%91%20%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%9C%CE%A3.jpg"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC6hwQHNdUZdzE-cdciTwkqlTvFPhbJZiOsOelJPEm3xKgxG8A3wq3kK8YiN6bUmsWB5Pr-fWwYxlRvdT4xvR5N4hVjQFH-GiXiG2N4aoGFnuo4U3UPdlnIefxOcDIRKfUjhuK5x3jMAo1N7EomCi7LCZIeqF5aoqSRcGAR837ZDZ03X0wgIGRbZpU-Gg/w400-h228/%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%95%CE%99%CE%91%20%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%9C%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Δεν είναι και η πιο… φυσιολογική οικογένεια! Όλοι τους έχουν περίεργες συνήθειες και καμία άλλη οικογένεια δε μοιάζει μ’ αυτούς. Παραμένοντας πάντα πιστά στη μακάβρια φύση τους, τα μέλη της οικογένειας Άνταμς κουβαλάνε όπου κι αν βρεθούν τη σκοτεινιά και την εκκεντρικότητά τους. Είναι χαρακτηριστικό πως μέλος της οικογένειας είναι και το Πράγμα, ένα εξωπραγματικό χέρι, το αγαπημένο οικογενειακό τους «κατοικίδιο».</div><br /><div style="text-align: center;"><b>Simpsons</b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOTE_hC3RO5Rxna9qrdVs378UzdcCqe__d3Fj18Tgn5QSuErh3o95Ympdyeea5pR6_dWU3LQvD30-GVlK39SX9VRSTjo-hdib02PZL1aODUTEKPHIO3Swh7xBHaoz-EHGlwkyPkvYx6Mnty7UXiUmYXxhjFs7o-trCijgd8phXUJvHzUg7A6hDI-bx3VM/s303/SIPMSONS.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOTE_hC3RO5Rxna9qrdVs378UzdcCqe__d3Fj18Tgn5QSuErh3o95Ympdyeea5pR6_dWU3LQvD30-GVlK39SX9VRSTjo-hdib02PZL1aODUTEKPHIO3Swh7xBHaoz-EHGlwkyPkvYx6Mnty7UXiUmYXxhjFs7o-trCijgd8phXUJvHzUg7A6hDI-bx3VM/w325-h400/SIPMSONS.jpg" width="325" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Η οικογένεια Simpson αποτελείται από τους Χόμερ, Μαρτζ, Μπαρτ, Λίζα και Μάγκι. Πρόκειται για μία μια τυπική (ή όχι και τόσο…) αμερικανική οικογένεια. Οι περιπέτειές της, εκτός από το έξυπνο χιούμορ, έχουν και πολλές δόσεις σάτιρας της αμερικανικής και γενικά της σύγχρονης κοινωνίας, με κριτική σε πολλά επίπεδα.</div><br /><div style="text-align: center;"><b>Flintstones</b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8DbmwOAh_Zo-FWC-rYNeA_Q9SFCtBkYac5f6KGiDOzcXrUIskxvcUrdqcmWzA_9x8os5VKE1h6NQXiMCd3RTYdNKBtWabkEH5cV6vBTtLUTiJnqeSshYCHTEnN9shvrd6wnp1hzIwWK4HHr-i1JYsYzlD7qQppl3T6BeXkdVt6kJRfVGkvsMN1FRDawM/s544/FLINTSTONES.jpg"><img border="0" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8DbmwOAh_Zo-FWC-rYNeA_Q9SFCtBkYac5f6KGiDOzcXrUIskxvcUrdqcmWzA_9x8os5VKE1h6NQXiMCd3RTYdNKBtWabkEH5cV6vBTtLUTiJnqeSshYCHTEnN9shvrd6wnp1hzIwWK4HHr-i1JYsYzlD7qQppl3T6BeXkdVt6kJRfVGkvsMN1FRDawM/w400-h264/FLINTSTONES.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Μία κυριολεκτικά παλαιολιθική οικογένεια! Οι Flintstones, ο Φρέντι και η Βίλμα, μαζί με τους γείτονές τους, τους Rubble, που είναι και οι καλύτεροί τους φίλοι, μπορεί να ζουν σε μια πρωτόγονη εποχή, αλλά ο τρόπος ζωής τους μοιάζει πολύ με τον σύγχρονο. Βέβαια, συμβιώνουν αρμονικά και με τους δεινόσαυρους, που είναι τα κατοικίδιά τους…</div><div style="text-align: justify;">Π. Στέφανος, Β2</div><br /><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEintAVSiaOzy-bMrkNcMYH_AUdwhiTICt-lZPYomirn0aGQFZqPN3kY4ekjZlGAj0iK3j0DyxSsTzjNdv-HQX_eUXkHbMg3FYusebTzncoiTIu8y8EY76yAnnI558VOX77rKJ7whdaOwWL-G8C--_gWUookACkGqvH2ylnZeUOxQKIjUWOpiB1wdy6dOEs/s2308/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEintAVSiaOzy-bMrkNcMYH_AUdwhiTICt-lZPYomirn0aGQFZqPN3kY4ekjZlGAj0iK3j0DyxSsTzjNdv-HQX_eUXkHbMg3FYusebTzncoiTIu8y8EY76yAnnI558VOX77rKJ7whdaOwWL-G8C--_gWUookACkGqvH2ylnZeUOxQKIjUWOpiB1wdy6dOEs/w283-h400/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg" width="283" /></a></div>Χ. Βαλέρια, Β2<br /><br /><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil-e5V1mY2bGAOOmQpKpWlenjJC2AMc-9TT-z9Zx0Df7XbA4QffDC-sIfwY8IZPdrZr7oKRpvXUJxKn-mg7Ee85-QQELCzfKysjd4xNoJqEPyX3wd1fyZOtrDvh6itD9U0XBIW19LftgNgjC0f_vntdzqBeCrgMCFlJuHGHZHE24wTi7xfKnn9HcrOC3Q/s2298/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%A4%CE%91%CE%96%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil-e5V1mY2bGAOOmQpKpWlenjJC2AMc-9TT-z9Zx0Df7XbA4QffDC-sIfwY8IZPdrZr7oKRpvXUJxKn-mg7Ee85-QQELCzfKysjd4xNoJqEPyX3wd1fyZOtrDvh6itD9U0XBIW19LftgNgjC0f_vntdzqBeCrgMCFlJuHGHZHE24wTi7xfKnn9HcrOC3Q/w281-h400/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%A4%CE%91%CE%96%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg" width="281" /></a></div>Π. Μαργαρίτα, Β2<br /><br />efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-71247467102642027542023-09-11T04:28:00.000-07:002023-09-11T04:28:47.641-07:00Ζώντας με την οικογένεια<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Στο πλαίσιο της συζήτησης για την οικογένεια και τη σημασία της οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου καταθέτουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Τι σημαίνει για μένα «οικογένεια»</b></div><div style="text-align: justify;"> Οικογένεια είναι μια μαμά με το παιδί της που προσπαθεί με κάθε θυσία να το μεγαλώσει μόνη της, ένας μόνο μπαμπάς με το παιδί του που είναι γι’ αυτόν όλος του ο κόσμος, ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων που μπορεί πολλοί να το δείχνουν με το δάχτυλο, αλλά αναθρέφει με όλη του την αγάπη το παιδί τους και το προστατεύει με κάθε τρόπο. Οικογένεια είναι μια γιαγιά κι ένας παππούς που μεγαλώνουν το εγγονάκι τους που έχασε τους γονείς του, οικογένεια είναι κι ένα ζευγάρι που υιοθέτησε ένα εγκαταλελειμμένο παιδί κι έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή σ’ αυτό.</div><div style="text-align: justify;"> Η οικογένεια είναι οι άνθρωποί μας. Είναι όλα όσα παίρνουμε απ’ αυτούς, αλλά και όσα τους προσφέρουμε, είναι όλα τα συναισθήματα που μοιραζόμαστε μαζί τους. Οικογένεια σημαίνει ασφάλεια, σημαίνει σιγουριά. Προσφέρει παρηγοριά, αλλά και συντροφιά. Νιώθει κανείς ότι ανήκει κάπου, ότι έχει ανθρώπους στους οποίους μπορεί να στηριχθεί, ανθρώπους που τον αγαπούν και τον φροντίζουν. Όταν νιώθουμε πόνο η οικογένεια τον παίρνει μακριά, όταν νιώθουμε φόβο αποτελεί το καταφύγιό μας, όταν νιώθουμε θλίψη μας κάνει να γελάμε. Είναι η μεταξωτή κλωστή που δε σπάει!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJJ14nbhTRHyYc8I-md__WG760VkQCv9aOhbBXGwiEFPKSlFv6Tw2h0ckVgvHJe_ohTIAOxltwomqd_4pKu1Urtse3Fg7PV-OTqFMqZ1RzK5MeqYEyYyUsE8XJzuWft2YER3--qh-d5okyZabEL5UvtBJlMy_Rruo8MflQ_vCQW1KLMnd7A3SnzfypJSQ/s554/%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%95%CE%99%CE%91.jpg"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJJ14nbhTRHyYc8I-md__WG760VkQCv9aOhbBXGwiEFPKSlFv6Tw2h0ckVgvHJe_ohTIAOxltwomqd_4pKu1Urtse3Fg7PV-OTqFMqZ1RzK5MeqYEyYyUsE8XJzuWft2YER3--qh-d5okyZabEL5UvtBJlMy_Rruo8MflQ_vCQW1KLMnd7A3SnzfypJSQ/w400-h268/%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%95%CE%99%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Ελένη, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Οικογένεια για μένα είναι οι άνθρωποι τους οποίους εμπιστεύεσαι χωρίς δεύτερη σκέψη, τους χρειάζεσαι στη ζωή σου και νιώθεις ένα κενό όταν δε βρίσκονται κοντά σου. Είναι αυτοί που σου δείχνουν κατανόηση και σου προσφέρουν υποστήριξη όταν τη χρειάζεσαι, σε αποδέχονται χωρίς προϋποθέσεις και σου χαρίζουν απλόχερα την αγάπη τους.</div><div style="text-align: justify;"> Η εξ αίματος συγγένεια δεν είναι απαραίτητη…</div><div style="text-align: justify;">Μ. Κώστας, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSRO2L-6gTgM36F8fhod6Sm7TvCziGHU_j7rjHRejaa4B8NmLJ1jjXFk76mRvN6Y85KGqdLipPg9_Xzwjnm6wZv1cYPzmIIOdutvaOMFITFZbuG4d-FKvlvfQDOzBZRKjwXvwi-13HLkvvtqzRipHUFPXoifIYm7Wu4XUK5wSLtZG5CyTnSrFdUIOUsA0/s1572/%CE%A0%CE%91%CE%9A%CE%91%CE%A3.jpg"><img border="0" height="365" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSRO2L-6gTgM36F8fhod6Sm7TvCziGHU_j7rjHRejaa4B8NmLJ1jjXFk76mRvN6Y85KGqdLipPg9_Xzwjnm6wZv1cYPzmIIOdutvaOMFITFZbuG4d-FKvlvfQDOzBZRKjwXvwi-13HLkvvtqzRipHUFPXoifIYm7Wu4XUK5wSLtZG5CyTnSrFdUIOUsA0/w400-h365/%CE%A0%CE%91%CE%9A%CE%91%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Ζήσης, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η αγκαλιά της οικογένειας</b></div><div style="text-align: justify;"> Ξέρω πως στη ζωή μου θα συμβούν πολλά πράγματα. Άλλα καλά, άλλα άσχημα. Θα χαρώ, θα στεναχωρηθώ. Θα γελάσω, θα κλάψω. Θα γνωρίσω πολλούς ανθρώπους. Κάποιοι θα μείνουν, κάποιοι θα φύγουν. Ένα όμως πρέπει να θυμάμαι: η οικογένειά μου θα είναι πάντα εδώ για μένα, ό,τι κι αν χρειαστώ - ακόμα και για τις στιγμές που δε θα θέλω να τις μοιραστώ μαζί της. Οι δικοί μου άνθρωποι θα είναι δίπλα μου, ακόμα κι αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα ή όταν δε θα είναι πια εδώ, στη ζωή.</div><div style="text-align: justify;"> Μέσα στην οικογένεια, βέβαια, υπάρχουν στιγμές που θα συγκρουστείς, θα μαλώσεις, θα φωνάξεις, θα πεις ίσως και βαριές κουβέντες… Αλλά μετά θα μετανιώσεις, θα αγκαλιαστείς, θα πεις την ειλικρινή σου συγγνώμη και όλα θα ξεχαστούν.</div><div style="text-align: justify;"> Η οικογένεια ζεσταίνει την καρδιά σου, σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις. Είναι το στήριγμά σου, η βάση σου, η δύναμή σου. Είναι σαν ένα δέντρο που ανθίζει, ένα δέντρο με γερά κλαδιά και βαθιές ρίζες, ένα δέντρο που όταν είσαι μικρός θέλεις να φύγεις μακριά του για να δεις τον ήλιο και όσο μεγαλώνεις νιώθεις πόσο αναγκαία είναι η σκιά του και επιστρέφεις.</div><div style="text-align: justify;"> Αγαπώ την οικογένειά μου και η οικογένειά μου με αγαπά. Με τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού, θα είμαστε πάντα μαζί στην υγεία και στην αρρώστια, στις χαρές και στις λύπες.</div><div style="text-align: justify;">Λ. Τατιάνα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGTm93iiLXDZ3sjdl3tOOgaT4X-sQ_IuDSYE5I9Z07e5rECpFX_IH90FE9iacCanb0O0C1Rr2-69fYC6lfCWiZmGGkI35GuKTvIjdTT_4jYK1jdV0CzqsK0sUmdxWY7SYtBl0nKto-E-8tqKTAT5RcGyFdTtbN-VT13TaqBUaIfIcbfH2WBV5l8m8pjHM/s1403/%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%96%CE%97.jpg"><img border="0" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGTm93iiLXDZ3sjdl3tOOgaT4X-sQ_IuDSYE5I9Z07e5rECpFX_IH90FE9iacCanb0O0C1Rr2-69fYC6lfCWiZmGGkI35GuKTvIjdTT_4jYK1jdV0CzqsK0sUmdxWY7SYtBl0nKto-E-8tqKTAT5RcGyFdTtbN-VT13TaqBUaIfIcbfH2WBV5l8m8pjHM/w400-h289/%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%96%CE%97.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Δέσποινα, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν να εκφραστούν μέσα από την ποίηση…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div><b>Για τα παιδιά</b></div><div>Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου</div><div>είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για Ζωή.</div><div>Δημιουργούνται μέσα από εσένα, αλλά όχι από εσένα.</div><div>Και, αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.</div><div>Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου,</div><div>γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.</div><div>Μπορείς να δώσεις μια στέγη στο σώμα τους,</div><div>αλλά όχι και στην ψυχή τους.</div><div>Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο</div><div>που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε στα όνειρά σου.</div><div>Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις,</div><div>αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα.</div><div>Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω</div><div>ούτε ακολουθεί στον δρόμο του το χθες.</div><div><br /></div><div>Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου, σαν ζωντανά βέλη,</div><div>ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.</div><div>Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο</div><div>και κομπάζει ότι με τη δύναμή του</div><div>τα βέλη μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.</div><div>Ας χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του.</div><div>Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει</div><div>έτσι αγαπά και το τόξο που είναι σταθερό.</div><div><i>Χαλίλ Γκιμπράν</i></div><div><br /></div><div> Στο ποίημα του Χαλίλ Γκιμπράν <i>«Για τα παιδιά»</i> δηλώνεται ότι τα παιδιά ανήκουν στον εαυτό τους και όχι στους γονείς τους. Σίγουρα οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους, αλλά αυτά μεγαλώνοντας διαμορφώνουν τη δική τους προσωπικότητα. Αν και όλα τα μέλη της οικογένειας μένουν στο ίδιο σπίτι, οι ψυχές τους ακολουθούν τη δική τους πορεία.</div><div> Βέβαια, οι γονείς είναι εκείνοι που βάζουν τα θεμέλια, για να χτιστεί πάνω σ' αυτά ένας σωστός άνθρωπος. Όπως αναφέρει ο ποιητής, οι γονείς είναι ο τοξότης. Μπορούν απλώς να κοπιάσουν για να καταφέρει το βέλος να πετάξει, όμως όχι και να καθορίσουν την πορεία του. Γιατί η δική του ζωή είναι στα χέρια του κάθε ανθρώπου και ο ίδιος πρέπει να την καθορίζει. Ανήκει ο καθένας στα δικά του όνειρα, στη δική του μοίρα και χαράζει τη δική του τροχιά. Σε όλα αυτά όμως κοινός παρονομαστής είναι η αγάπη του γονιού, που πυροδοτεί το βέλος, όποια κι αν είναι η διαδρομή που θα ακολουθήσει στη συνέχεια.</div><div> Η οικογένεια, λοιπόν, είναι εκεί για να μας νουθετεί και να μας καθοδηγεί, αλλά όχι να μας βάζει σε καλούπια. Αντίθετα, ο ρόλος της είναι να μας στηρίζει σε κάθε βήμα μας και να μας βοηθάει να εξελιχθούμε.</div><div> Αυτό είναι για μένα η οικογένεια - η αποδοχή, ένα χάδι, μια αγκαλιά κι ένα βλέμμα τρυφερό…</div><div>Μ. Ελένη, Β2</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Τι είναι για μένα οικογένεια;</b></div><div style="text-align: justify;">Για μένα οικογένεια είναι τα οικογενειακά τραπέζια</div><div style="text-align: justify;">Η ζεστασιά που νιώθεις όταν οι κοντινοί σου άνθρωποι είναι δίπλα σου</div><div style="text-align: justify;">Για μένα οικογένεια είναι η αλληλοϋποστήριξη</div><div style="text-align: justify;">Είναι τα γέλια και οι χαρές γύρω από το οικογενειακό τραπέζι</div><div style="text-align: justify;">Ή το κουράγιο που σου δίνουν οι άνθρωποί σου</div><div style="text-align: justify;">Για μένα οικογένεια είναι να είσαι με τους δικούς σου και να μη φοβάσαι τίποτα</div><div style="text-align: justify;">Ή να έρχεται κάποιος στο κρεβάτι σου νομίζοντας πως κοιμάσαι για να σου δώσει ένα φιλί για καληνύχτα</div><div style="text-align: justify;">Οικογένεια για μένα είναι και οι πολύ καλοί φίλοι, που μένουν όσο κι αν περάσουν τα χρόνια</div><div style="text-align: justify;">Η οικογένεια είναι πολλά παραπάνω από απλώς μία λέξη…</div><div style="text-align: justify;">Π. Ζωή, Β4</div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil8Y9nFt14SCYum8MMKDD6qNO_1Ufg52zjmANC2pQ_hDMWADeI_ZV8fMDRY8WFnw3zcY84EiSrImVripsgePO1i4dkZisUYJ7k0LtFUNcqaJl7SnMsBqS2EqB748FkCX8olbcupRq6INJoz4QqIfZ9DpfAIgSTyTQMXydFfJjpS_A0tpJg5JGCZsONN5o/s1682/%CE%A3%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%91%CE%9A%CE%97.jpg"><img border="0" height="395" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil8Y9nFt14SCYum8MMKDD6qNO_1Ufg52zjmANC2pQ_hDMWADeI_ZV8fMDRY8WFnw3zcY84EiSrImVripsgePO1i4dkZisUYJ7k0LtFUNcqaJl7SnMsBqS2EqB748FkCX8olbcupRq6INJoz4QqIfZ9DpfAIgSTyTQMXydFfJjpS_A0tpJg5JGCZsONN5o/w400-h395/%CE%A3%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%91%CE%9A%CE%97.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Μαριάννα, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><b>Η δική μου φωλιά</b></div><div style="text-align: justify;">Απ’ όταν άνοιξα τα μάτια μου,</div><div style="text-align: justify;">οι γονείς μου με αγάπη με κοιτούσαν</div><div style="text-align: justify;">μοναδικό με θωρούσαν</div><div style="text-align: justify;">όλον τον κόσμο να μου χαρίσουν αποζητούσαν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δίπλα μου πάντα εκεί,</div><div style="text-align: justify;">ο μπαμπάς και η μαμά.</div><div style="text-align: justify;">Η οικογένειά μου μια ασφαλής φωλιά</div><div style="text-align: justify;">που με γεμίζει ζεστασιά και σιγουριά.</div><div style="text-align: justify;">Μην ξεχνώ και τον μεγάλο μου αδερφό,</div><div style="text-align: justify;">που πάντα πρότυπο έχω εγώ</div><div style="text-align: justify;">και έμπιστό μου φίλο θεωρώ.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο μπαμπάς με την τρυφερή καρδιά</div><div style="text-align: justify;">κι η μαμά όλη μια ανοιχτή αγκαλιά,</div><div style="text-align: justify;">θέλουν τα πάντα να μου προσφέρουν</div><div style="text-align: justify;">όλα του κόσμου τα καλά να μου φέρουν.</div><div style="text-align: justify;">Βέβαια ξέρω πως της ζωής μας τα κενά</div><div style="text-align: justify;">δε γεμίζουν με υλικά αγαθά,</div><div style="text-align: justify;">αλλά οι συμβουλές αυτών των δυο</div><div style="text-align: justify;">είναι πολύτιμο για μένα φυλαχτό</div><div style="text-align: justify;">κι αυτές θα προσπαθώ προσεκτικά να ακολουθώ.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Στις δυσκολίες με βοηθούν να σταθώ και πάλι ορθός,</div><div style="text-align: justify;">στον πόνο δίπλα μου στέκονται σαν άγγελος καλός.</div><div style="text-align: justify;">Γι’ αυτούς είμαι τόσο σημαντικός,</div><div style="text-align: justify;">που νιώθω σαν ένας μικρός θεός.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η οικογένειά μου είναι η φωλιά μου</div><div style="text-align: justify;">Χέρια ευγενικά και χείλη γλυκά</div><div style="text-align: justify;">μου δίνουν δύναμη καθημερινά</div><div style="text-align: justify;">κι ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτήν Του την απλοχεριά.</div><div style="text-align: justify;">Μ. Στέργιος, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div><b>Η οικογένειά μου</b></div><div>Η λέξη «οικογένεια» δεν είναι σημαντική</div><div>Μόνο τα άτομα που αποκαλώ με τη λέξη αυτή</div><div>Μητέρα, πατέρας και μεγάλος αδελφός</div><div>Τι θα ‘κανα χωρίς τους γονείς μου να μου δίνουν κουράγιο</div><div>Τον Πέτρο να μου εξηγεί χημεία αν κάτι δε καταλάβω</div><div><br /></div><div>Η λέξη «οικογένεια» δεν είναι σημαντική</div><div>Μόνο τα άτομα που αποκαλώ με τη λέξη αυτή</div><div>Είναι και οι φίλοι οι καλοί, οι στενοί</div><div>Τι θα ‘κανα χωρίς παρέα, η κάθε μέρα μουντή</div><div>Η αληθινή φιλία δίνει χρώμα στη ζωή</div><div><br /></div><div>Αυτή είναι η οικογένειά μου!</div><div>Τ. Δήμητρα, Β2</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Οικογένεια</b></div><div style="text-align: justify;">Αυτή μου πρόσφερε μια ζεστή αγκαλιά</div><div style="text-align: justify;">Μα και μου έδωσε την ώθηση να φτάσω μακριά</div><div style="text-align: justify;">Αυτή με ενίσχυσε με καλές συμβουλές</div><div style="text-align: justify;">Με έκανε άτρωτη σε κάθε είδους απειλές</div><div style="text-align: justify;">Αυτή με αγάπησε αληθινά</div><div style="text-align: justify;">Γέμισε τη ζωή μου ευτυχία και χαρά</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μα φυσικά για την οικογένεια μιλώ,</div><div style="text-align: justify;">Για τους δικούς μου ανθρώπους που αγαπώ!</div><div style="text-align: justify;">Χ. Θεοφανή, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">…Ή να γράψουν, με κέφι και χιούμορ, διαλόγους ανάμεσα σε γονείς και παιδιά εφηβικής ηλικίας για διάφορα θέματα της καθημερινότητας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Το διαγώνισμα</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία: </b>Μαμά, έχω να σου πω κάτι…</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά: </b>Τι έγινε, παιδί μου;</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία:</b> Θυμάσαι που την προηγούμενη Τετάρτη γράψαμε στο σχολείο ένα απροειδοποίητο τεστ στην Ιστορία;</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά: </b>Πώς δεν το θυμάμαι!</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία: </b>Ωραία, σήμερα λοιπόν μας τα έδωσε.</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά:</b> Μμ, και πώς τα πήγες;</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία: </b>Κοίτα, αν το δεις ανάποδα, τα πήγα εξαιρετικά!</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά:</b> Μπράβο, κοπέλα μου! Τι εννοείς όμως ανάποδα;</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία:</b> Εννοώ ότι πήρα (0)2.</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά: </b>Καλά, με δουλεύεις;!</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία: </b>Μαμά, μην κάνεις έτσι. Αδικήθηκα!</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά: </b>Τι λες καλέ που αδικήθηκες...</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία: </b>Αλήθεια σου λέω. Μ’ έχει βάλει στο μάτι η καθηγήτρια και δε με αφήνει σε ησυχία.</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά: </b>Αλλού να τα πουλάς αυτά… Λοιπόν, μπαίνεις τιμωρία! Πήγαινε αμέσως στο δωμάτιό σου.</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία: </b>Δηλαδή, μαμά, για να καταλάβω, θες να μου πεις πως ο χρόνος που θα περάσω στον προσωπικό μου χώρο είναι τιμωρία;</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά: </b>Εε, τότε κομμένο το κινητό για δύο μέρες και από δω και πέρα θα το παίρνεις μόνο αφού έχεις διαβάσει.</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία: </b>Α, δηλαδή αυτό είναι καλύτερο; Μ’ αυτό θέλεις να μου πεις πως το κινητό είναι επιβράβευση; Μαμά, πραγματικά με απογοητεύεις…</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά:</b> Μαρία, κανόνισε!</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία: </b>Α, υπέροχα, με απειλείς τώρα! Μαμά, δε σε αναγνωρίζω… Ξέρω πως θέλεις να με αναθρέψεις σωστά, γι’ αυτό και πρέπει να σκεφτείς καλά αυτά που είπες, όπως και αυτά που σου είπα εγώ. Θα τα ξαναπούμε μετά τις 5 το απόγευμα, γιατί τώρα έχω αγγλικά. Φεύγω!</div><div style="text-align: justify;">Χ. Ζωή, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Μετά τους βαθμούς</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά: </b>Καλά, βρε Όλγα, είναι δυνατόν να πήρες 13 στην πληροφορική;!</div><div style="text-align: justify;"><b>Εγώ:</b> <i>(ατάραχη)</i> Εντάξει μαμά, μην είσαι υπερβολική! Πληροφορική είναι έτσι κι αλλιώς… Δεν είναι κανένα σημαντικό μάθημα!</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά: </b>Τι είναι αυτά που λες; Δεν είναι σημαντική η πληροφορική στις μέρες μας; Αλλά ακόμα κι αν το μάθημα αυτό δε σε ενδιαφέρει, ο βαθμός που πήρες θα σου ρίξει τον γενικό μέσο όρο…</div><div style="text-align: justify;"><b>Εγώ:</b> <i>(ακόμα ψύχραιμη)</i> Σιγά που θα μου ρίξει τον μέσο όρο, ρε μαμά! Και μην πω ότι εσύ ούτε τα mail σου δεν ξέρεις να ανοίγεις…</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαμά:</b> Μου λες κάτι τρελά πράγματα ώρες - ώρες, δεν μπορώ να σε καταλάβω! Άλλο εγώ και άλλο εσύ... Θα πρέπει να σε ελέγχουμε σε όλα τα μαθήματα από ό,τι φαίνεται. Φοβάμαι πως η απόδοσή σου στο σχολείο έχει αρχίσει να πέφτει.</div><div style="text-align: justify;"><b>Εγώ: </b><i>(εδώ είναι που τα πήρα…) </i>Τι λες καλέ! Δεν αποδίδω ΕΓΩ; Που πήρα 20 στα μαθηματικά, 19 στα γαλλικά, 18 στην Ιλιάδα… Αυτά τα ξέχασες; Την καλή μου επίδοση στα περισσότερα μαθήματα τη θεωρείς δεδομένη και για έναν μόνο χαμηλό βαθμό μου κάνεις ολόκληρο κήρυγμα!</div><div style="text-align: justify;"> Πριν προλάβει να απαντήσει, έτρεξα στο δωμάτιό μου και χτύπησα δυνατά την πόρτα πίσω μου, για να δείξω ότι με πνίγει το δίκιο… Λίγο αργότερα που βγήκα έξω και καλά μουτρωμένη, η μαμά μου με πήρε να μιλήσουμε ήρεμα και να με παρηγορήσει.</div><div style="text-align: justify;"> Τελικά είμαι καλή ηθοποιός!</div><div style="text-align: justify;">Μ. Όλγα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <p></p>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-67534437784071168762023-09-10T00:14:00.000-07:002023-09-10T00:14:52.865-07:00Η γειτονιά μας, η Καλαμαριά<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Στο πλαίσιο της συζήτησης για τον τόπο μας, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου παρουσιάζουν με πολλή αγάπη τη γειτονιά μας, την Καλαμαριά!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Βόλτες στην Καλαμαριά, το διαμάντι της Θεσσαλονίκης</b></div><div style="text-align: justify;"> Η γειτονιά μας, η Καλαμαριά, «η καλή μεριά» της πόλης, είναι μια περιοχή με μεγάλη ιστορία, τόπος εγκατάστασης προσφύγων από τις χαμένες πατρίδες. Σήμερα αποτελεί μια από τις πιο όμορφες συνοικίες της Θεσσαλονίκης, γεμάτη ζωή μέρα και νύχτα!</div><div style="text-align: justify;">Γιατί να την επισκεφτεί κανείς; Υπάρχουν πολλοί λόγοι…</div><div style="text-align: justify;">Και επειδή Καλαμαριά σημαίνει θάλασσα, η βόλτα μας ξεκινάει από τον Ναυτικό Όμιλο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR1jJZpUKD3H_apZmOUrSroMx7efAcOV78eS2Gfj2joPgC-AFpCFtLMAVsCHWPvbXL1Ylowmb-kwZoRjJQl2IACkVAiUXfeF2bCNa3wKi412_TkSTQCoFtd3O48L2bdbBP7a3kFdGLT-D284aw38J4dLq_0kp35CpfWeABW-vxYbzwDRO1Z6XnGsax/s1600/%CE%9D%CE%91%CE%A5%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A3%20%CE%9F%CE%9C%CE%99%CE%9B%CE%9F%CE%A3.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR1jJZpUKD3H_apZmOUrSroMx7efAcOV78eS2Gfj2joPgC-AFpCFtLMAVsCHWPvbXL1Ylowmb-kwZoRjJQl2IACkVAiUXfeF2bCNa3wKi412_TkSTQCoFtd3O48L2bdbBP7a3kFdGLT-D284aw38J4dLq_0kp35CpfWeABW-vxYbzwDRO1Z6XnGsax/w400-h225/%CE%9D%CE%91%CE%A5%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A3%20%CE%9F%CE%9C%CE%99%CE%9B%CE%9F%CE%A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Εδώ θα σας εντυπωσιάσει το κατάλευκο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Θα νομίζετε ότι βρίσκεστε στη Σαντορίνη!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXPxBIuBFiQ50fq7TcHVg_yALrSxvmDYYN2N4I4qK00NImkx0-GhH7itZmWO5kGKqtfeMlQ8I6-q-3iWMhJBt6eJth3sJio2-6c5AGTxaAv8q8zDH88VdNKhgXB0VYzGPJ1jLmb6XfJ0D42TSABW8Liqo2VDhx_zN5ElZ7nz9ejLPK21fS2ZZQR2zI/s276/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%95%CE%9A%CE%9A%CE%9B%CE%97%CE%A3%CE%99%20%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A5%20%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%91%CE%9F%CE%A5.jpg"><img border="0" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXPxBIuBFiQ50fq7TcHVg_yALrSxvmDYYN2N4I4qK00NImkx0-GhH7itZmWO5kGKqtfeMlQ8I6-q-3iWMhJBt6eJth3sJio2-6c5AGTxaAv8q8zDH88VdNKhgXB0VYzGPJ1jLmb6XfJ0D42TSABW8Liqo2VDhx_zN5ElZ7nz9ejLPK21fS2ZZQR2zI/w400-h264/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%95%CE%9A%CE%9A%CE%9B%CE%97%CE%A3%CE%99%20%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A5%20%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%91%CE%9F%CE%A5.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ανηφορίζοντας ελαφρά, φτάνουμε στο Κυβερνείο ή Παλατάκι. Αν και δεν μπορεί κανείς να το δει από μέσα, η τοποθεσία κόβει την ανάσα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglkakQ_n99f5kE8EoklWnXtcEUgCZT3N44KGZSKYp2wlXtRE2QirV8xpV4jdO5JYlfvahWCyjyHTcG_FSiHbYvEp8Gyrx8MSq0pw3zUylmPNwU9zQ4hXpscWrLs-Z6L49t4eXndj_1cSTS21PRVtiMcMcWHSI839r6nEV0o2q5YB176fGGbj60kR5B/s730/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%A4%CE%91%CE%9A%CE%99.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglkakQ_n99f5kE8EoklWnXtcEUgCZT3N44KGZSKYp2wlXtRE2QirV8xpV4jdO5JYlfvahWCyjyHTcG_FSiHbYvEp8Gyrx8MSq0pw3zUylmPNwU9zQ4hXpscWrLs-Z6L49t4eXndj_1cSTS21PRVtiMcMcWHSI839r6nEV0o2q5YB176fGGbj60kR5B/w400-h225/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%A4%CE%91%CE%9A%CE%99.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Απέναντι βρίσκεται το πρώην στρατόπεδο Κόδρα, σήμερα γεμάτο δέντρα και πράσινο. Προσφέρεται για βόλτες, ποδηλατάδες, ακόμα και πικ νικ.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC8QWFAEQ2XmkddiduLXMKnMlInMhbUqZUrHfYVjMBnpxV9qNmA5re2ea7zVt3A4RwBz-6Y9TuBy4Fpz8vN06ruVSVdGCFb9K1-Xw4A2rD_5FTRxRa1LTrq6-T3tHWwtZaH0HIzbVztNLUunM81SHVYDKTfsynEuBkIMIkFCTEONZ0E3H9xTTETwgc/s980/%CE%9A%CE%9F%CE%94%CE%A1%CE%91.jpg"><img border="0" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC8QWFAEQ2XmkddiduLXMKnMlInMhbUqZUrHfYVjMBnpxV9qNmA5re2ea7zVt3A4RwBz-6Y9TuBy4Fpz8vN06ruVSVdGCFb9K1-Xw4A2rD_5FTRxRa1LTrq6-T3tHWwtZaH0HIzbVztNLUunM81SHVYDKTfsynEuBkIMIkFCTEONZ0E3H9xTTETwgc/w400-h231/%CE%9A%CE%9F%CE%94%CE%A1%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Λίγο πιο πάνω θα συναντήσουμε και το γήπεδο του ιστορικού Απόλλωνα Καλαμαριάς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpncCpAQndGdZsDQyeIsP3dlidDvG_nNWxzMke8nyyF02r1QBJo6h09ZVDm03u16VXL5UCCdxgyusmhnfY2XEMxJYL82d1B9SEyll3StK1b-kWYY_c8jPzAGYg475HbQpKfddl-sB47HtAksNRIjzIwDPN921ui8BmtiPYQIVUG7VZ2YykqrTdmLyy/s600/%CE%93%CE%97%CE%A0%CE%95%CE%94%CE%9F%20%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%9B%CE%A9%CE%9D%CE%91.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpncCpAQndGdZsDQyeIsP3dlidDvG_nNWxzMke8nyyF02r1QBJo6h09ZVDm03u16VXL5UCCdxgyusmhnfY2XEMxJYL82d1B9SEyll3StK1b-kWYY_c8jPzAGYg475HbQpKfddl-sB47HtAksNRIjzIwDPN921ui8BmtiPYQIVUG7VZ2YykqrTdmLyy/w400-h400/%CE%93%CE%97%CE%A0%CE%95%CE%94%CE%9F%20%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%9B%CE%A9%CE%9D%CE%91.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Επιστροφή στο παραλιακό μέτωπο και το δασάκι στο Καραμπουρνάκι. Η θέα από το σημείο αυτό είναι φανταστική κάθε ώρα της ημέρας…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXF10agBELL2-XNH1PhpG6LMxjyZoQ0KOs-UsNs5GBG7DgEbq3SG50UI_lbkVKNJGkwJJfkGfpTQVm_oEfYTMz2Yv4zntMmY2evwNuqlJI09xt8dsgAKvpkuW2O15sKk8JyMzUB5kIOl_whPxaCqKAi0A8gr78lxQ_VoYiX977loejW5h1ytqJrL14/s259/%CE%97%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%92%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9B%CE%95%CE%9C%CE%91.jpg"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXF10agBELL2-XNH1PhpG6LMxjyZoQ0KOs-UsNs5GBG7DgEbq3SG50UI_lbkVKNJGkwJJfkGfpTQVm_oEfYTMz2Yv4zntMmY2evwNuqlJI09xt8dsgAKvpkuW2O15sKk8JyMzUB5kIOl_whPxaCqKAi0A8gr78lxQ_VoYiX977loejW5h1ytqJrL14/w400-h300/%CE%97%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%92%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9B%CE%95%CE%9C%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">…αλλά ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Θα μείνετε να θαυμάζετε με ανοιχτό το στόμα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvs_xIuXOJtHCsIiE6Zbv6M4CYiD7pXL0gwEnv_9q6RvTdrxqyLunpwYAN-13R4NyvET1gAEyR0vfnR6fN8FZjEsPGloEx1IgsRlpqmlDFkYtSWu-ksJvY5Zf-WSBc68n_k3_LU9YJkEbDgEbCNJJc7e-iLn-YbqDJCYOd9OrgsJTj7Hr3w473XhC7/s992/%CE%97%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%92%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9B%CE%95%CE%9C%CE%91%204.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvs_xIuXOJtHCsIiE6Zbv6M4CYiD7pXL0gwEnv_9q6RvTdrxqyLunpwYAN-13R4NyvET1gAEyR0vfnR6fN8FZjEsPGloEx1IgsRlpqmlDFkYtSWu-ksJvY5Zf-WSBc68n_k3_LU9YJkEbDgEbCNJJc7e-iLn-YbqDJCYOd9OrgsJTj7Hr3w473XhC7/w400-h226/%CE%97%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%92%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9B%CE%95%CE%9C%CE%91%204.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ώρα να κατεβούμε δίπλα στη θάλασσα και την πλαζ Αρετσούς. Αγαπημένο μέρος για τους Καλαμαριώτες και τους Θεσσαλονικείς, ειδικά το καλοκαίρι που ανοίγει το αναψυκτήριο…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLvYJy7oMb6eCN4ShLacgVHEINYrJL0eGUcXYaqWYpcHBUAy_ntmKVha-p7dWjyaCdV3FqHLL_xXSUPHHmXtqlhExXDEez_f-Eo3GhHV1s-cSJ3f8kWPXYT4FIrXQgyPFnolxrdLwW7LdagWinpPvIUhNYrm3GJpXnBuPfKpRBc3NUPxTAokNVr8f4/s720/%CE%A0%CE%9B%CE%91%CE%96%202.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLvYJy7oMb6eCN4ShLacgVHEINYrJL0eGUcXYaqWYpcHBUAy_ntmKVha-p7dWjyaCdV3FqHLL_xXSUPHHmXtqlhExXDEez_f-Eo3GhHV1s-cSJ3f8kWPXYT4FIrXQgyPFnolxrdLwW7LdagWinpPvIUhNYrm3GJpXnBuPfKpRBc3NUPxTAokNVr8f4/w400-h225/%CE%A0%CE%9B%CE%91%CE%96%202.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">…και το θερινό σινεμά «Αύρα», όπου μπορεί κανείς να συνδυάσει την απόλαυση μιας ταινίας με το δροσερό θαλασσινό αεράκι.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5ZWphBuIIyfPPe5wP16xlKZq2wHbiLxbwMfKBNjrZtusao6hFZgNYu3XHN1djOkpT-RHwqT9zCveZZSB10OPo1pdxsKD7xutvJKAs3CxQZXkYkQhfVCOVD2iDGu7xWglPluyHQDtvH3q_OveM5hLvOsntXuNotYaX1HzHajworqkTh_D10u1vblka/s780/cine-avra.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5ZWphBuIIyfPPe5wP16xlKZq2wHbiLxbwMfKBNjrZtusao6hFZgNYu3XHN1djOkpT-RHwqT9zCveZZSB10OPo1pdxsKD7xutvJKAs3CxQZXkYkQhfVCOVD2iDGu7xWglPluyHQDtvH3q_OveM5hLvOsntXuNotYaX1HzHajworqkTh_D10u1vblka/w400-h223/cine-avra.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Εδώ πηγαίνουμε περίπατο με το σχολείο μας! Δεν είναι τέλεια;</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnIkLOLN-xT4Nq-QwM1mgUPpO0JUJ2HceYoWPdCsxf7VrLtjI6krWOuaHXFke2kw0-IZn1Q0LNPpgfye94s_FNglmNXN4BbaYQYzJ0Cwc2r1us052XWj-xq-TOBuQA3Hffvi0pYsOv4ReSmnVHEBhOA1tXDdxfAvJ-NLfTj2V2nrKcb02hNt7pkUHB/s1458/%CE%A0%CE%9B%CE%91%CE%96.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnIkLOLN-xT4Nq-QwM1mgUPpO0JUJ2HceYoWPdCsxf7VrLtjI6krWOuaHXFke2kw0-IZn1Q0LNPpgfye94s_FNglmNXN4BbaYQYzJ0Cwc2r1us052XWj-xq-TOBuQA3Hffvi0pYsOv4ReSmnVHEBhOA1tXDdxfAvJ-NLfTj2V2nrKcb02hNt7pkUHB/w400-h274/%CE%A0%CE%9B%CE%91%CE%96.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Συνεχίζοντας, φτάνουμε στη μαρίνα Αρετσούς, γεμάτη μικρά και μεγάλα σκάφη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVq91Mxe7HClDN0clSeTDngnP98CgkGEwXamrmrwQoLY3Q27P0C5sD65DezLAqdVc-3oJmRsPEb5YGn0TKxFGfRLsjejAV0_qdsxlHj2oMSfSon18h5vKCibuM0E5oEOTss_DmbMek0qOeCIZoKz5WjNi01qVhVhL6ygYiLzXqdyHUGn3tb8-FyqBv/s1920/%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%91.jpg"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVq91Mxe7HClDN0clSeTDngnP98CgkGEwXamrmrwQoLY3Q27P0C5sD65DezLAqdVc-3oJmRsPEb5YGn0TKxFGfRLsjejAV0_qdsxlHj2oMSfSon18h5vKCibuM0E5oEOTss_DmbMek0qOeCIZoKz5WjNi01qVhVhL6ygYiLzXqdyHUGn3tb8-FyqBv/w400-h267/%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Εδώ μπορούμε να κάνουμε μια στάση για καφέ στον πολυχώρο Remezzo, με φόντο τη θάλασσα και τα καραβάκια!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2fm5KNamBxqCQGqkKY4TQPWNlXzOYrpkv2XNeIW_r6jL-2DiT46vrCqQD-YPmGTb8syryvZo2ACAl1WvCCC6BvxtVJPu9AnQCed3y73BH4vkkjlCfrZZ_P3lHJosCKUALiNRmpiSRZboCGsnbkkv3VPmpnKuOYZ679gapjcKFVPjgbXd77H0Hm1vP/s1053/remezzo.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2fm5KNamBxqCQGqkKY4TQPWNlXzOYrpkv2XNeIW_r6jL-2DiT46vrCqQD-YPmGTb8syryvZo2ACAl1WvCCC6BvxtVJPu9AnQCed3y73BH4vkkjlCfrZZ_P3lHJosCKUALiNRmpiSRZboCGsnbkkv3VPmpnKuOYZ679gapjcKFVPjgbXd77H0Hm1vP/w400-h249/remezzo.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η παραθαλάσσια βόλτα μας καταλήγει στο γραφικό λιμανάκι των ψαράδων...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSbNgx4P3O-5wjNNnrT01cClFk3e9JIP8ce152ETJQ5qDXO-d-1DCkzihyODqZUglYt59wcY3yQ4vqoqKnqTEzZ773Y32nR-3dakGZZZZA-TKQ0iyvNm1u-3-9gkCvGVnITW720M7aV2Y91CR-kItIXbsCEgDsXCZmcr72ot2Ak0f-9a691UQYT0uI/s960/%CE%9B%CE%99%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%20%CE%A8%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%94%CE%A9%CE%9D.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSbNgx4P3O-5wjNNnrT01cClFk3e9JIP8ce152ETJQ5qDXO-d-1DCkzihyODqZUglYt59wcY3yQ4vqoqKnqTEzZ773Y32nR-3dakGZZZZA-TKQ0iyvNm1u-3-9gkCvGVnITW720M7aV2Y91CR-kItIXbsCEgDsXCZmcr72ot2Ak0f-9a691UQYT0uI/w400-h300/%CE%9B%CE%99%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%20%CE%A8%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%94%CE%A9%CE%9D.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">...με το γραφικό ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-0MeGwRNFwJAey_LL4QurMnrLYDs_VGYpiIwiuANxJdPA-7tdy7Fb_YPjSYgF0U-Da1puixf-aYpmw4xEiikWcaeLC6dVGVQ_ExpQRRUt19ULotpv5MHSIeAoySPbjFfhtrs8oNc7hAaal3zhQQk9N_GsNv7-hi9Bn-KkW5uLw_5FA3SHPEz4euYB/s1600/%CE%9B%CE%99%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%20%CE%A8%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%94%CE%A9%CE%9D%20-%20%CE%9E%CE%A9%CE%9A%CE%9B%CE%97%CE%A3%CE%99%20%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A5%20%CE%93%CE%95%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A5%203.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-0MeGwRNFwJAey_LL4QurMnrLYDs_VGYpiIwiuANxJdPA-7tdy7Fb_YPjSYgF0U-Da1puixf-aYpmw4xEiikWcaeLC6dVGVQ_ExpQRRUt19ULotpv5MHSIeAoySPbjFfhtrs8oNc7hAaal3zhQQk9N_GsNv7-hi9Bn-KkW5uLw_5FA3SHPEz4euYB/w400-h133/%CE%9B%CE%99%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%20%CE%A8%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%94%CE%A9%CE%9D%20-%20%CE%9E%CE%A9%CE%9A%CE%9B%CE%97%CE%A3%CE%99%20%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A5%20%CE%93%CE%95%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A5%203.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αξίζει να επισκεφτεί κανείς και το πάρκο Ούλοφ Πάλμε, μια όαση πράσινου και ομορφιάς στη καρδιά της Καλαμαριάς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij-h5NDqlyhy5XBVaWLDSvbzzfBCaSvtMmZowqYo5RUdu2hbMIeiIXHPyhU9fd2FrHgoqFPinv4AJ7LqL_72zKeuZ62PSntLZwoASHH1QzNZy8zUxNe8_5LKvnjm1MalHBbdAIGx8NEcq-457Lr2FRzI-BV4sf7QbBEUwPSiUGtGrnAlFny4d7PE--/s980/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%9A%CE%9F%20%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A6%20%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%9C%CE%95.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="565" data-original-width="980" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij-h5NDqlyhy5XBVaWLDSvbzzfBCaSvtMmZowqYo5RUdu2hbMIeiIXHPyhU9fd2FrHgoqFPinv4AJ7LqL_72zKeuZ62PSntLZwoASHH1QzNZy8zUxNe8_5LKvnjm1MalHBbdAIGx8NEcq-457Lr2FRzI-BV4sf7QbBEUwPSiUGtGrnAlFny4d7PE--/w400-h230/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%9A%CE%9F%20%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A6%20%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%9C%CE%95.jpg" width="400" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Μετά από όλα αυτά τα ωραία, μήπως πεινάσατε; Οι φημισμένες ταβέρνες της Κρήνης σας περιμένουν, για να δοκιμάσετε φρέσκα θαλασσινά δίπλα στο κύμα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrANBpitHGIT9qNPvHmzco1Y0RRvt4W5GxQlu3qG66R7COMANgQH6bdN3FNwA0NiqeHTNE1w_rtpRbmLG88tcI4X2w8mseGEk_ZzALXin3DAPaXBa18bDE5bDCPyoMSMOPVS3sLlDWkuXvnDE4lRB18jVWYraMvgF1gaZo0WuerILqS-3JSA5DqJyj/s960/%CE%A4%CE%91%CE%92%CE%95%CE%A1%CE%9D%CE%91.jpg"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrANBpitHGIT9qNPvHmzco1Y0RRvt4W5GxQlu3qG66R7COMANgQH6bdN3FNwA0NiqeHTNE1w_rtpRbmLG88tcI4X2w8mseGEk_ZzALXin3DAPaXBa18bDE5bDCPyoMSMOPVS3sLlDWkuXvnDE4lRB18jVWYraMvgF1gaZo0WuerILqS-3JSA5DqJyj/w400-h267/%CE%A4%CE%91%CE%92%CE%95%CE%A1%CE%9D%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αν όμως έχετε την εντύπωση ότι τελειώσαμε εδώ, κάνετε λάθος! Η βόλτα συνεχίζεται στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxUm4ozCXrM28v8gbJOU83WgW7VY33ecaU4a5eBNJSLXz6oZ3806-DnfnOCF7yP0oozw5CrnOwOtDZSc6n9e_OQOxmlnJspXnBuT86-t49vlEg-wa_pvbmjr8vetIOFogamMPgBjFRkWUBB9SiXldiRa0ZWAWj3BBr3DmAteRN5CPg0rJRapIxrk7Q/s1157/Pezodromos.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxUm4ozCXrM28v8gbJOU83WgW7VY33ecaU4a5eBNJSLXz6oZ3806-DnfnOCF7yP0oozw5CrnOwOtDZSc6n9e_OQOxmlnJspXnBuT86-t49vlEg-wa_pvbmjr8vetIOFogamMPgBjFRkWUBB9SiXldiRa0ZWAWj3BBr3DmAteRN5CPg0rJRapIxrk7Q/w400-h230/Pezodromos.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ξεκινάει από την Ιερά Μητρόπολη και την πλατεία Δημαρχείου και είναι το επίκεντρο της κοινωνικής ζωής της γειτονιάς μας, για μικρούς και μεγάλους.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuK82Y7iEpx-En39MacSrRzGLhqvZ0aXvdE_yJWnLQJV9UvJj9UXFUxir-SmthkxsdU6_EE4j6TS0XFvp5pKDpzALlJiDYMiJe5CDTjT7SvlErRmylvYlvv392xTOmXlcgPYgL6bh4Bq8q3T3hyPJgBoIrQ5kHEdFFB-TwXmJFY60fc4HdGl4wb_se/s752/Mitropoli_Pezodromos.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuK82Y7iEpx-En39MacSrRzGLhqvZ0aXvdE_yJWnLQJV9UvJj9UXFUxir-SmthkxsdU6_EE4j6TS0XFvp5pKDpzALlJiDYMiJe5CDTjT7SvlErRmylvYlvv392xTOmXlcgPYgL6bh4Bq8q3T3hyPJgBoIrQ5kHEdFFB-TwXmJFY60fc4HdGl4wb_se/w400-h266/Mitropoli_Pezodromos.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Εδώ τη μέρα θα κάνετε τα ψώνια σας και θα πιείτε το καφεδάκι σας,</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRak4tyc2dSlH8u4Lx6f7VQZ2upiT0bzrkdMfMBbRFiSi-ihz9t5bePdV7qawqPoPShrqU0dJhWewatXHV3oNfWFuoTG9FrnHYS6picLT2Vx8-aCmJ3xSpTYaMvckMrrRRkOAPzsQTIEq3_4d9HcW17wQp9hst7ov-8RsPIhA09GOIiaSlSsrTUDYm/s696/%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%91-%CE%A0%CE%95%CE%96%CE%9F%CE%94%CE%A1%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A3.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRak4tyc2dSlH8u4Lx6f7VQZ2upiT0bzrkdMfMBbRFiSi-ihz9t5bePdV7qawqPoPShrqU0dJhWewatXHV3oNfWFuoTG9FrnHYS6picLT2Vx8-aCmJ3xSpTYaMvckMrrRRkOAPzsQTIEq3_4d9HcW17wQp9hst7ov-8RsPIhA09GOIiaSlSsrTUDYm/w400-h225/%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%91-%CE%A0%CE%95%CE%96%CE%9F%CE%94%CE%A1%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ενώ το βράδυ θα βγείτε για να διασκεδάσετε σε κάποιο από τα πολλά μπαράκια.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjddvXDT42p0kJoQvZu9pEpUDM2xyCCAro4QmjvFWjE2CMJLdeZA3F83H2VPe84fLvnNjh7MrmW0CIqoNjM0V3oBmSHNFonWbg-1Ce-A3sjoZvZ9EYYX2cTdhDmtCKEiCT5EHqXZjGFtjd00AKrGzpyG37xH4eZPFRCyM_ae1CoGC6iK9tJqML4B_tk/s550/tre.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjddvXDT42p0kJoQvZu9pEpUDM2xyCCAro4QmjvFWjE2CMJLdeZA3F83H2VPe84fLvnNjh7MrmW0CIqoNjM0V3oBmSHNFonWbg-1Ce-A3sjoZvZ9EYYX2cTdhDmtCKEiCT5EHqXZjGFtjd00AKrGzpyG37xH4eZPFRCyM_ae1CoGC6iK9tJqML4B_tk/w400-h268/tre.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Όπως βλέπετε, εμείς που μένουμε στην Καλαμαριά είμαστε τυχεροί… Αλλά κι εσείς μπορείτε, όταν επισκεφτείτε την πόλη μας, την πανέμορφη Θεσσαλονίκη, να γνωρίσετε τη γειτονιά μας από κοντά. Σίγουρα θα σας γοητεύσει!</div><div style="text-align: justify;">Π. Στέφανος - Π. Μαργαρίτα - Χ. Βαλέρια, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν να γράψουν κείμενα και ποιήματα για την Καλαμαριά και τη Θεσσαλονίκη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η Καλαμαριά μου…</b></div><div style="text-align: justify;"> Για μένα η Καλαμαριά είναι η υπέροχη θέα από την άκρη της Μηχανιώνας μέχρι τις κορυφές του Ολύμπου και οι βόλτες στην παραλία της, από το πρωί έως το βράδυ, με χαλαρούς ανθρώπους που κάνουν τον περίπατό τους ή απολαμβάνουν τον καφέ τους, ενώ, μόλις δύει ο ήλιος, οι ρομαντικοί κάθονται στα παγκάκια και θαυμάζουν το ηλιοβασίλεμα. Είναι η μαρίνα της Αρετσούς με τις βαρκούλες και τα σκάφη να αρμενίζουν στον Θερμαϊκό και η πλαζ για αξέχαστες εκδρομές με το σχολείο. Είναι και ο πεζόδρομος, η χαρά όλων, ανεξαρτήτως ηλικίας! Στην πλατεία του Δημαρχείου παίζουν τα μικρότερα παιδιά μέχρι το βράδυ, ενώ οι έφηβοι (όπως κι εγώ) βολτάρουν πάνω κάτω, μιλώντας για τις ανησυχίες τους, τις επιτυχίες και τα πρώτα σκιρτήματά τους. Οι μεγαλύτεροι αράζουν στις καφετέριες και τα μπαράκια, ενώ οι ηλικιωμένοι, καθισμένοι στα παγκάκια, κάνουν σοφές συζητήσεις για το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον.</div><div style="text-align: justify;"> Η Καλαμαριά είναι η γειτονιά όπου μεγαλώνω και πηγαίνω σχολείο, η γειτονιά όπου ζω και δημιουργώ τις πιο όμορφες αναμνήσεις!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5yjKVddw4zXUaEnq6H8_NJ-Gu5lUifr6bQOUhjrwO_s4JagmkXKTKSyH0EnIwn88MZ_5wcgNKYC2lNrEYOJ0PCwuRy7vkMMjsWt6IvT57WMlMUdU0ogRa2gl_sY1UjwftLzojXqo4vcXOdEwUxTKKqOw03ZGqmvPLa_xmSDana7MSsTH2jsT6r451/s710/i-love-kalamaria.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5yjKVddw4zXUaEnq6H8_NJ-Gu5lUifr6bQOUhjrwO_s4JagmkXKTKSyH0EnIwn88MZ_5wcgNKYC2lNrEYOJ0PCwuRy7vkMMjsWt6IvT57WMlMUdU0ogRa2gl_sY1UjwftLzojXqo4vcXOdEwUxTKKqOw03ZGqmvPLa_xmSDana7MSsTH2jsT6r451/w400-h250/i-love-kalamaria.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Λ. Τατιάνα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div> <div style="text-align: justify;"><b>Η γειτονιά μου, η Καλαμαριά</b></div><div style="text-align: justify;">Καλαμαριά, με τα στενάκια και τους δρόμους</div><div style="text-align: justify;">που τριγυρνάμε ως τις δέκα και μισή</div><div style="text-align: justify;">Στη γειτονιά μου πάντα βρίσκουμε τους τρόπους</div><div style="text-align: justify;">να περάσουμε καλά όλοι μαζί</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Εδώ γνώρισα άτομα που με κάνουν να ξεχνώ ό,τι με ενοχλεί</div><div style="text-align: justify;">αλλά και να γελάω όταν παραείμαι σοβαρή</div><div style="text-align: justify;">Πάμε για κρυφτοκηνυγητό</div><div style="text-align: justify;">στο παλιό Δημοτικό</div><div style="text-align: justify;">για βόλτα και χορό στου Δημαρχείου την πλατεία</div><div style="text-align: justify;">και όταν βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία</div><div style="text-align: justify;">βγάζουμε και φωτογραφία</div><div style="text-align: justify;">τον ουρανό πριν δύσει ο ήλιος…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δεν έχει πολλά αξιοθέατα ή μουσεία</div><div style="text-align: justify;">κυρίως εμπειρίες και αναμνήσεις,</div><div style="text-align: justify;">μα πιστεύω πως αυτή είναι η ουσία</div><div style="text-align: justify;">και το καλύτερο που μπορείς να αποκτήσεις</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ως διέξοδος στην καλλιτεχνική ανησυχία</div><div style="text-align: justify;">γράφεται μόνος του ο στίχος…</div><div style="text-align: justify;">Τ. Δήμητρα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>H Θεσσαλονίκη της καρδιάς μας</b></div><div style="text-align: justify;">Η πόλη της καρδιάς μας</div><div style="text-align: justify;">μάγισσα δικιά μας</div><div style="text-align: justify;">Είσαι πόλη μοναδική</div><div style="text-align: justify;">που γνωρίζει όλη η γη</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Στην παραλία όταν πάω</div><div>δε σταματώ να περπατάω,</div><div>απολαμβάνω τη θάλασσά σου</div><div>χάνομαι στα ηλιοβασιλέματά σου</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Κάθε επισκέπτης έρχεται να δει</div><div style="text-align: justify;">τον Λευκό Πύργο, εικόνα θαυμαστή</div><div style="text-align: justify;">Ήταν κάποτε φυλακή,</div><div style="text-align: justify;">μα τώρα δε θέλεις να φύγεις από εκεί</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τα Κάστρα θυμίζουν άλλη εποχή,</div><div style="text-align: justify;">σίγουρα περισσότερο ρομαντική</div><div style="text-align: justify;">Βλέπεις από εκεί ψηλά την πόλη</div><div style="text-align: justify;">και μια παρέα γινόμαστε όλοι!</div><div style="text-align: justify;">Χ. Θεοφανή, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Όμορφη Θεσσαλονίκη</b></div><div style="text-align: justify;">Από τον Λευκό Πύργο ψηλά</div><div style="text-align: justify;">Αγναντεύω θάλασσα πλατιά</div><div style="text-align: justify;">Από το Σέιχ Σου στα Κάστρα γυρνώ</div><div style="text-align: justify;">Στα κρυφά σοκάκια να χαθώ</div><div style="text-align: justify;">Λαδάδικα: φαΐ, χορός,</div><div style="text-align: justify;">διασκέδαση, ενθουσιασμός</div><div style="text-align: justify;">Μια αγάπη τρελή</div><div style="text-align: justify;">Θεσσαλονίκη, πόλη μαγική!</div><div style="text-align: justify;">Σ. Μαριάννα, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-64373149244796075382022-11-05T13:53:00.000-07:002022-11-05T13:53:22.255-07:00Ο παππούς και το εγγονάκι<div style="text-align: justify;">Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του αφηγήματος του Λ. Τολστόι με τίτλο <i>"Ο παππούς και το εγγονάκι"</i> οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου εκφράστηκαν μέσα από τη ζωγραφική ή το κόμικς...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuI-CyzorBNT0TDOXE2FyzZ4Reuoj27GAIjOpDI311yRan2rYZy1non0xUAdO6_DgM1tnv_ZWrJIuvVGybdQCIlnEyJ22zbg2-W7rb6c0F8F1Rnx5wgyaqY0j4Bsy3we08NxAkKoJq43vnpEZTPC4rYmXA2wkomXsRHBjLju4MZlfzZpIq_LQcin2f/s1695/%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg"><img border="0" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuI-CyzorBNT0TDOXE2FyzZ4Reuoj27GAIjOpDI311yRan2rYZy1non0xUAdO6_DgM1tnv_ZWrJIuvVGybdQCIlnEyJ22zbg2-W7rb6c0F8F1Rnx5wgyaqY0j4Bsy3we08NxAkKoJq43vnpEZTPC4rYmXA2wkomXsRHBjLju4MZlfzZpIq_LQcin2f/w400-h374/%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ν. Γιάννης, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJnge-mJxFETjh7tz83KH_Jh-fqQ5zG1301D2NW7Etqew2JA3ftsYGdFDN34NRpWFdwTCN-dncPisiEa8YGUaLDeee2mpmdmHbzJBjttbI7OaHd78Q6gm8VG2Sms9G5-PiupzMXFe0HDkrrRmU_fwkR8JOLMJLhBxIoQOqdy4Qcd8hnCcJbN7Ug2Re/s1449/%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJnge-mJxFETjh7tz83KH_Jh-fqQ5zG1301D2NW7Etqew2JA3ftsYGdFDN34NRpWFdwTCN-dncPisiEa8YGUaLDeee2mpmdmHbzJBjttbI7OaHd78Q6gm8VG2Sms9G5-PiupzMXFe0HDkrrRmU_fwkR8JOLMJLhBxIoQOqdy4Qcd8hnCcJbN7Ug2Re/w324-h400/%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5.jpg" width="324" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Γεωργία, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT1hOk62GFhk_2yK-AeZPpu7gFbywyhb9UGfWaK9ulOUwJbEm5tL5daRs21VbB_GuJ4cAsbnU3rlcrNhX6rCCv0emLIG2_76zoF5afwJZiyYnulgHNocDdRKNjbfhXjyBkC_5E6v_zQIxce4aSztQ4ma7bUefkN411VaGCxnEJ7TH5rXaU3x0ad62U/s2156/%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A3.jpg"><img border="0" height="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT1hOk62GFhk_2yK-AeZPpu7gFbywyhb9UGfWaK9ulOUwJbEm5tL5daRs21VbB_GuJ4cAsbnU3rlcrNhX6rCCv0emLIG2_76zoF5afwJZiyYnulgHNocDdRKNjbfhXjyBkC_5E6v_zQIxce4aSztQ4ma7bUefkN411VaGCxnEJ7TH5rXaU3x0ad62U/w400-h308/%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Χρήστος, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIL5YIfpgF-4m68SM3LKQM2TB0fIEXBYo_4gpwAiGneJyFTyKF0y5-Bmp6GF5pSjsR3aWymnraAWw0DFjWVBPQMP11HD3o4x_mYrSVD1_u-B8WaHi0VoK34mQSxjNwSoFg_9iEIgTTGp-p21igmBINJ8nnYBq0yiYlWcWjpu1pITIIkzIA63nqf9kx/s2312/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%96.jpg"><img border="0" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIL5YIfpgF-4m68SM3LKQM2TB0fIEXBYo_4gpwAiGneJyFTyKF0y5-Bmp6GF5pSjsR3aWymnraAWw0DFjWVBPQMP11HD3o4x_mYrSVD1_u-B8WaHi0VoK34mQSxjNwSoFg_9iEIgTTGp-p21igmBINJ8nnYBq0yiYlWcWjpu1pITIIkzIA63nqf9kx/w400-h276/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%96.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Ζέτα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtBngBTT9WJJ3n6JPSAYYit0mzXdstPCi7OmwgVBsYs2j7BxxeNyyiByC1suduS_wHtnqIzZuphlXNTu0Ys4m8PO6yvYv9j-h6_GeEDxZmTA8vUCWXUc59p7kIUZALGIygL2HQ06L3-l42orHfCsvvz1SmIKS3fKC0t6MVqnhFRV-JeTfsaMXNWO3P/s2312/%CE%A3%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%91%CE%9A%CE%97.jpg"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtBngBTT9WJJ3n6JPSAYYit0mzXdstPCi7OmwgVBsYs2j7BxxeNyyiByC1suduS_wHtnqIzZuphlXNTu0Ys4m8PO6yvYv9j-h6_GeEDxZmTA8vUCWXUc59p7kIUZALGIygL2HQ06L3-l42orHfCsvvz1SmIKS3fKC0t6MVqnhFRV-JeTfsaMXNWO3P/w400-h288/%CE%A3%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%91%CE%9A%CE%97.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Μαριάννα, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyySvquUeZon90CKUv5xzHebEZkpVZ1EJNLzDoh8dwwdg0W3FYZc4AetakhLrLRWBbDmvfeqcUjOnP_hJt-4GDONkRiog7pzwD1tdTpGs1N1BF7dbGrhzrFnmlaccS4yjqWzQvEf-GlQ_0aJgMJRq__QvmrbYr_q-JeKAVoT6XO9PszWsGQqEflm9u/s2070/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyySvquUeZon90CKUv5xzHebEZkpVZ1EJNLzDoh8dwwdg0W3FYZc4AetakhLrLRWBbDmvfeqcUjOnP_hJt-4GDONkRiog7pzwD1tdTpGs1N1BF7dbGrhzrFnmlaccS4yjqWzQvEf-GlQ_0aJgMJRq__QvmrbYr_q-JeKAVoT6XO9PszWsGQqEflm9u/w313-h400/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg" width="313" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Βαλέρια, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3U8M_yxrVePORzQ9h_oYCEeXk_NsyNAgF7q-ZbzzaltG58N--gosbxSoiXJQd8hs8OSQsOwO0SVp98P15NBF7KARgxpYLBqvSnhU5HJAde53usJ0jZYwB6xX7UBwLtKbztvUpU8Y2lEX9o1cEiXXSIwIwNZ2HQLBJiMfV0TxsqkDWP1BIEKVn-yMJ/s1585/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%91.jpg"><img border="0" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3U8M_yxrVePORzQ9h_oYCEeXk_NsyNAgF7q-ZbzzaltG58N--gosbxSoiXJQd8hs8OSQsOwO0SVp98P15NBF7KARgxpYLBqvSnhU5HJAde53usJ0jZYwB6xX7UBwLtKbztvUpU8Y2lEX9o1cEiXXSIwIwNZ2HQLBJiMfV0TxsqkDWP1BIEKVn-yMJ/w400-h195/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Αθανασία, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib9a4rKN7ta1zhlC1eZdv6gquJt-hday60bM_njWB8u_DsTCaI5dziqVlsypovDMQ62YcRmwpKkp7DWpxmRsq2dW3Uxm3Qyz4IcwFeCvk1ej5TSdGCUc-9vHt4XIU8jCEkJcqa1751xjPVbXbnlmozLDdTRtGwwqBDO2_W-PuKrAF-GaMz_OX6eSbV/s2328/%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%A3.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib9a4rKN7ta1zhlC1eZdv6gquJt-hday60bM_njWB8u_DsTCaI5dziqVlsypovDMQ62YcRmwpKkp7DWpxmRsq2dW3Uxm3Qyz4IcwFeCvk1ej5TSdGCUc-9vHt4XIU8jCEkJcqa1751xjPVbXbnlmozLDdTRtGwwqBDO2_W-PuKrAF-GaMz_OX6eSbV/w284-h400/%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%A3.jpg" width="284" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Στέργιος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν να αναδιηγηθούν την ιστορία, υιοθετώντας την οπτική γωνία του παππού ή του εγγονού.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ο παππούς</b></div><div style="text-align: justify;"> Γεννήθηκα σε μια φτωχή οικογένεια με πολλά αδέλφια και γονείς μεροκαματιάρηδες. Αναγκάστηκα να σταματήσω το σχολείο και να μπω στη βιοπάλη από μικρό παιδί. Όλη μου τη ζωή θυμάμαι να δουλεύω… Παντρεύτηκα μικρός. Ερωτεύτηκα τρελά τη γυναίκα μου και, παρόλη τη φτώχεια μας, ζήσαμε αγαπημένοι και ευτυχισμένοι. Αυτή την ευτυχία ήρθε να τη συμπληρώσει το μονάκριβο αγοράκι μας. Μικρός ήταν το πιο χαρούμενο παιδάκι που μπορείς να φανταστείς… Μας ζάλιζε συνέχεια με τις απανωτές ερωτήσεις του, ήθελε να μαθαίνει τα πάντα! Ήταν βέβαια και αρκετά ζωηρός, όλο αταξίες και ζημιές έκανε. Ωστόσο, προσπαθούσα να μην τον μαλώνω, να τα συζητάμε όλα και να τον καθοδηγώ στο σωστό με υπομονή και αγάπη.</div><div style="text-align: justify;"> Περνούσαν τα χρόνια… Οι μικροί κάποτε μεγαλώνουν και οι μεγαλύτεροι γερνούν. Ήρθε η ώρα που ο γιος μου παντρεύτηκε και έκανε τη δική του οικογένεια. Δεν άργησα να γίνω παππούς. Η χαρά η δική μου και της γυναίκας μου ήταν απερίγραπτη! Δυστυχώς όμως, η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Η αγαπημένη μου γυναίκα αρρώστησε βαριά και έφυγε από τη ζωή. Δεν πρόλαβε να χαρεί το εγγονάκι μας… Με άφησε μόνο μου, βυθισμένο στη θλίψη. Τότε ο γιος μου μου πρότεινε να πάω να μείνω μαζί του, στο δικό του σπίτι. Αν και η αλήθεια είναι πως ήμουν επιφυλακτικός, δέχτηκα.</div><div style="text-align: justify;"> Τώρα πλέον κοντεύω τα 80 και νιώθω πως οι δυνάμεις μου με έχουν πια εγκαταλείψει. Το εγγονάκι μου, ο Μίσα, είναι 8 χρονών. Είναι ένα τόσο καλό παιδί, χαρούμενος και γεμάτος ζωντάνια, όπως ο πατέρας του στην αντίστοιχη ηλικία! Μ’ αγαπάει πολύ και όλο μου ζητάει να του λέω ιστορίες από τα παλιά. Κι εγώ άλλο που δε θέλω... Τα πάμε πολύ καλά οι δυο μας.</div><div style="text-align: justify;"> Μακάρι να μπορούσα να πω τα ίδια και για τους γονείς του… Σχεδόν κάθε μέρα η νύφη μου μου κάνει παρατηρήσεις, μου μιλάει απότομα και με μαλώνει. Έχει τα δίκια της κι αυτή, την έχω κουράσει, αλλά φταίει που είμαι ανήμπορος, δεν το κάνω επίτηδες. Αυτό όμως που με πονάει περισσότερο είναι η στάση του γιου μου. Ποτέ δεν επεμβαίνει, για να ηρεμήσει λίγο τη γυναίκα του, και η κατάσταση ξεφεύγει όλο και περισσότερο. Νιώθω πως η παρουσία μου ενοχλεί και επιβαρύνει τον γιο μου και τη νύφη μου. Υπάρχουν στιγμές που εύχομαι να κλείσω πια τα μάτια μου, για να ησυχάσω κι εγώ κι αυτοί…</div><div style="text-align: justify;">Σ. Αθηνά, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Έχω γεράσει πια… Δεν ακούω τι μου λένε, δε βλέπω και καλά… Δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου και δυσκολεύομαι να φάω μόνος μου. Μια και δεν μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου, μένω μαζί με τον μοναχογιό μου, τη γυναίκα του και το εγγονάκι μου, τον Μίσα.</div><div style="text-align: justify;"> Εδώ και καιρό όμως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Αισθανόμουν ότι έχω γίνει βάρος στα παιδιά μου… <i>Μα τι μπορώ να κάνω;</i>, σκεφτόμουν. <i>Θα ήθελα πολύ να είμαι ανεξάρτητος και να αυτοεξυπηρετούμαι, αλλά δεν είναι στο χέρι μου.</i> Έτσι, έκανα ό,τι μπορούσα για να μην τους νευριάζω. Οι φωνές και τα μαλώματα είναι ανώφελα, μόνο με πληγώνουν…</div><div style="text-align: justify;"> Το αποκορύφωμα ήταν όταν ένα πήλινο πιάτο που κρατούσα μου γλίστρησε από τα χέρια και έσπασε. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Η νύφη μου θύμωσε και ούτε λίγο ούτε πολύ μου είπε ότι δεν είμαι ικανός ούτε καν να τρώω σε κανονικό πιάτο, παρά μόνο σε ξύλινη γαβάθα. Ένιωσα πολύ άσχημα, όπως όταν ήμουν μικρός κι έκανα κάποια αταξία και με μάλωνε ο πατέρας μου. Ζάρωσα στη γωνιά μου και δεν είπα τίποτα. Μονάχα σκεφτόμουν πώς είχα καταντήσει... Ο γιος μου δεν έδωσε σημασία. Μόνο ο μικρός συναισθάνθηκε τη λύπη μου, ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε…</div><div style="text-align: justify;"> Την επόμενη μέρα καθόμουν στην αυλή, στον ήλιο, και είδα τον Μίσα να βγαίνει από την αποθήκη με ένα κούτσουρο στο χέρι. Βάλθηκε να το σκαλίζει με πολλή προσοχή. Οι γονείς του απόρησαν και τον ρώτησαν με τι ασχολείται τόση ώρα κι εκείνος τους απάντησε ότι φτιάχνει μία ξύλινη γαβάθα γι’ αυτούς, για να τρώνε όταν φτάσουν στην ηλικία μου. Και οι δυο τους έβαλαν τα κλάματα… Κατάλαβαν το λάθος τους και μου ζήτησαν συγγνώμη για όλα τα φαρμάκια που με πότιζαν. Τώρα πια με βάζουν να τρώω μαζί τους και με φροντίζουν όπως πρέπει. Κι αν καμιά φορά λερώνω και λιγάκι, μου λένε: <i>«Δεν πειράζει, εσύ να είσαι καλά.»</i>.</div><div style="text-align: justify;"> Την αλλαγή αυτή την οφείλω στον Μίσα, ο οποίος άθελά του έδωσε στους γονείς του ένα πολύ καλό μάθημα. Ο Θεός να τον έχει καλά… Είναι ο μικρός μου ήρωας!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHabWoKqIzlj4PmRNu9gG3YG68HpB775Z9tba18QISmgeHKvy-Y8vy4j61WVpdnWQzzpM95WqSFiCTniviwbT5VrowBDJRnwjO1CmbgQDdAzsZUhdWZ02t2qW5Se8VX5KNCrSfFZMlb6CMXirW5v63OdVk7sPUgHlJv681RMswI5ES-yUipCrNj7Of/s500/%CE%A0%CE%91%CE%A0%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A3%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%95%CE%93%CE%93%CE%9F%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99.jpg"><img border="0" height="329" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHabWoKqIzlj4PmRNu9gG3YG68HpB775Z9tba18QISmgeHKvy-Y8vy4j61WVpdnWQzzpM95WqSFiCTniviwbT5VrowBDJRnwjO1CmbgQDdAzsZUhdWZ02t2qW5Se8VX5KNCrSfFZMlb6CMXirW5v63OdVk7sPUgHlJv681RMswI5ES-yUipCrNj7Of/w400-h329/%CE%A0%CE%91%CE%A0%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A3%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%95%CE%93%CE%93%CE%9F%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Όλγα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ο Μίσα γράφει στο ημερολόγιό του</b></div><div style="text-align: justify;">Αγαπημένο μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> σήμερα το μεσημέρι ο παππούς ήρθε να κάτσει στο τραπέζι, μετά από πολύ καιρό. Αλήθεια, δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έφαγε μαζί μας. Συνήθως τρώει στη μεγάλη χτιστή θερμάστρα όπου πλαγιάζει. Εκεί που τρώγαμε όμως, του παππού του ξέφυγε από τα χέρια το πήλινο πιάτο, έπεσε κάτω και έσπασε. Στο πάτωμα υπήρχε σούπα, θρύψαλα... χαμός! Η μαμά μου αμέσως άρχισε να φωνάζει και τα έβαλε με τον παππού. Του είπε πως τα χαλάει όλα στο σπίτι και σπάει τα πιάτα, γι’ αυτό και δε θα του ξαναδώσει πήλινο πιάτο, αλλά από εδώ και πέρα θα τρώει μόνο σε ξύλινη γαβάθα. Στεναχωρήθηκα για τον παππού, γιατί δεν έφταιγε για ό,τι έγινε, είναι μεγάλος σε ηλικία και τα χέρια του τρέμουν. Αυτός ο καημένος απλά άκουγε τη μαμά μου με σκυμμένο το κεφάλι, χωρίς να λέει τίποτα, αναστέναξε μόνο…</div><div style="text-align: justify;"> Μετά από όλα αυτά, πήρα κι εγώ μια απόφαση. Θα φρόντιζα οι γονείς μου να έχουν από τώρα ό,τι θα τους χρειαστεί στα γεράματά τους, για να μην τους μαλώνει αύριο μεθαύριο η γυναίκα μου! Άρχισα λοιπόν να φτιάχνω μια ξύλινη γαβάθα, για να τους ταΐζω όταν γεράσουν κι αυτοί με τη σειρά τους. Ενώ σκάλιζα το ξύλο για να το φέρω στη μορφή που ήθελα, η μαμά και ο μπαμπάς με είδαν και με ρώτησαν τι μαστορεύω. Μόλις τους είπα ότι ετοιμάζω μια γαβάθα γι’ αυτούς, κοιτάχτηκαν και δάκρυσαν. Δεν ξέρω γιατί, ίσως συγκινήθηκαν που τους αγαπάω τόσο! Και τον παππού τον αγαπάω και ελπίζω να μην ξαναγίνει στο σπίτι μας κάτι που να τον πικράνει…</div><div style="text-align: justify;">Σ. Μυρτώ, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-8682720980244832972022-10-10T23:37:00.000-07:002022-10-10T23:37:20.434-07:00Το μαύρο κύμα<div style="text-align: justify;">Με αφορμή το απόσπασμα από την "Ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει" του Λουίς Σεπούλβεδα με τίτλο <i>"Το μαύρο κύμα"</i>, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου εμπνεύστηκαν από την ιστορία της γλαροπούλας Κενγκά και τον αγώνα της για επιβίωση.</div><div style="text-align: justify;">Απέδωσαν ζωγραφικά σκηνές που τους/τις συγκίνησαν και που εκφράζουν τον προβληματισμό τους για το σοβαρό πρόβλημα της μόλυνσης των θαλασσών...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn5zNUaCzUC1WV6RD10FYd-A0uH7a-yBvRgFP_0ur4qe0Gq5LoiNVz6hegRyRv13VbPQUqk_EL94lSkFyO0fDJt8Mg54E6B7Hccb_RQQ-BrUjp75gYDtXv92887AjvKhdZcYB_qDDPlHWYyjB-_cF3YooXbE3q_sBQ2AD6J-ErTkv28xFJf50EUsxA/s2150/%CE%A7%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5.jpg"><img border="0" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn5zNUaCzUC1WV6RD10FYd-A0uH7a-yBvRgFP_0ur4qe0Gq5LoiNVz6hegRyRv13VbPQUqk_EL94lSkFyO0fDJt8Mg54E6B7Hccb_RQQ-BrUjp75gYDtXv92887AjvKhdZcYB_qDDPlHWYyjB-_cF3YooXbE3q_sBQ2AD6J-ErTkv28xFJf50EUsxA/w400-h272/%CE%A7%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Καλλιρρόη, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYr02IAJAY-ucEYqqnrBus5QT12BEMFdXKtAQ0YcG5ju62LqoUVhKXaOUa27KUwS22mIb4iP6LjAAocE9aZCwbURYKZ_2-oJYn83QyMe4DL_ipZ_2irLjzbi3Qwjzk4GzUMor1qpIDjKkEzX3FFsw8smyWYCaQFEAb_mAel-Os6PL2mV8K6sOarRL8/s2312/%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%96%CE%97%201.jpg"><img border="0" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYr02IAJAY-ucEYqqnrBus5QT12BEMFdXKtAQ0YcG5ju62LqoUVhKXaOUa27KUwS22mIb4iP6LjAAocE9aZCwbURYKZ_2-oJYn83QyMe4DL_ipZ_2irLjzbi3Qwjzk4GzUMor1qpIDjKkEzX3FFsw8smyWYCaQFEAb_mAel-Os6PL2mV8K6sOarRL8/w400-h289/%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%96%CE%97%201.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Δέσποινα, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibUJzby3CO9eaAzwFM3HJ5J0uHjKMphoPxje1LTu4aAjw1ClpxbIZzBh3zvMvtgqJeeQq50uSekg8boMFxFOnt8GtbMpC8C3QMiXvVXF8mUF2HJjNGdb6mxduP8sh3R-TODmaGoWxOo9APL1EyM-1NpgvRPTci4aFAm9rWYrZPys14BaHlUlGifG2G/s2286/%CE%A4%CE%91%CE%92%CE%91%CE%9D%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibUJzby3CO9eaAzwFM3HJ5J0uHjKMphoPxje1LTu4aAjw1ClpxbIZzBh3zvMvtgqJeeQq50uSekg8boMFxFOnt8GtbMpC8C3QMiXvVXF8mUF2HJjNGdb6mxduP8sh3R-TODmaGoWxOo9APL1EyM-1NpgvRPTci4aFAm9rWYrZPys14BaHlUlGifG2G/w400-h265/%CE%A4%CE%91%CE%92%CE%91%CE%9D%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Γιώργος, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgruPBF5qDNEk6r8GGvlz3M3Y5KnrCNZJiPIdo7ENl68QK4b1Gw6u1C8uw6lvQItrLZfYpXfMJg8zAIWJivy9mTSwaniikD1YErsy_aje0Q9AwJikkRSa4DqXn02PbE76VRI07gCv6TSebwgmoJVkoWUaz9X56n06zJM27nH4o1_7Fepo--DGdtRWwm/s2306/%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A4%CE%9F%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg"><img border="0" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgruPBF5qDNEk6r8GGvlz3M3Y5KnrCNZJiPIdo7ENl68QK4b1Gw6u1C8uw6lvQItrLZfYpXfMJg8zAIWJivy9mTSwaniikD1YErsy_aje0Q9AwJikkRSa4DqXn02PbE76VRI07gCv6TSebwgmoJVkoWUaz9X56n06zJM27nH4o1_7Fepo--DGdtRWwm/w400-h264/%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A4%CE%9F%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Ελένη, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHAqaIdVyHCo_pv4pZQlqKhBgfJuNCqoZKFkyRn0AYsfCWK7UpELph-IZQnq_NQ1nRf6adl70IYYQaATdknvpDZPowqtGCjVQQdzM3NzPIH-3gawwl3SyWH_xvN517leEVCDIKvqfPG02GfFfd5oe5ZGmYymkEzKC31IH7gXeP1JpERNQY5uMGWz_a/s2319/%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%A8%CE%A9%CE%9D%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg"><img border="0" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHAqaIdVyHCo_pv4pZQlqKhBgfJuNCqoZKFkyRn0AYsfCWK7UpELph-IZQnq_NQ1nRf6adl70IYYQaATdknvpDZPowqtGCjVQQdzM3NzPIH-3gawwl3SyWH_xvN517leEVCDIKvqfPG02GfFfd5oe5ZGmYymkEzKC31IH7gXeP1JpERNQY5uMGWz_a/w400-h280/%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%A8%CE%A9%CE%9D%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Αντρέας, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQTPbZ0SGhCVb1OTteyClGc9BRa4OSDXktMXG0jmkh8mHDhYCfWV1lDTOg1HJ7r-V4Vgag--66DwQqhzwy4kkMKo0peb4amif8LAkDhR7ZwVgbBguIIqiKnIn086IQnXKXO8_ofr2z_95oFO00udolUQT1s60PqBKVdtgSQkzQse9sojQnb-RsUf64/s2312/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg"><img border="0" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQTPbZ0SGhCVb1OTteyClGc9BRa4OSDXktMXG0jmkh8mHDhYCfWV1lDTOg1HJ7r-V4Vgag--66DwQqhzwy4kkMKo0peb4amif8LAkDhR7ZwVgbBguIIqiKnIn086IQnXKXO8_ofr2z_95oFO00udolUQT1s60PqBKVdtgSQkzQse9sojQnb-RsUf64/w400-h280/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Βαλέρια, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY6q7pbj7fdeXu-Onxik0OJed99NjL-MrwOPdlHJuMmWGcYxbis2U3xNuAWOhym4KeyJou1w7UL2CUMwCNOYsDZmC3QBxUjaBwyqgXEBWYESS91hwnz_-c827FuvgugbXGxzXZKQm66zJgoS76mAHriG0ygIRZHHwR_EnfMuAWvB3m8X76lUqGKiDI/s2312/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%96.jpg"><img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY6q7pbj7fdeXu-Onxik0OJed99NjL-MrwOPdlHJuMmWGcYxbis2U3xNuAWOhym4KeyJou1w7UL2CUMwCNOYsDZmC3QBxUjaBwyqgXEBWYESS91hwnz_-c827FuvgugbXGxzXZKQm66zJgoS76mAHriG0ygIRZHHwR_EnfMuAWvB3m8X76lUqGKiDI/w400-h290/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%96.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Ζέτα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5_txUb3K-bPeNwhsYfOYCixnpR3p7_umP4a5zydy8R1WGA0XXxXuawh8vfXSzrFOdHImPl18o5xHpa9xBQ0TB-X-RJ-aZAgu_fap1AqgiHtvzeHauYE905pKMqjbvqSyRoDZ36A6p39VKjquTckHdppCAhIhdECIMsZtY7s6I3osBRZtMz2tNz0on/s2169/%CE%A0%CE%91%CE%93%CE%A9%CE%9D%CE%97%CE%A3.jpg"><img border="0" height="295" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5_txUb3K-bPeNwhsYfOYCixnpR3p7_umP4a5zydy8R1WGA0XXxXuawh8vfXSzrFOdHImPl18o5xHpa9xBQ0TB-X-RJ-aZAgu_fap1AqgiHtvzeHauYE905pKMqjbvqSyRoDZ36A6p39VKjquTckHdppCAhIhdECIMsZtY7s6I3osBRZtMz2tNz0on/w400-h295/%CE%A0%CE%91%CE%93%CE%A9%CE%9D%CE%97%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Στάυρος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh52-G74vt6ayFZ1_AR5Gw1R_aOxKVSANW_P223psFlkWse9jeeEXVEryeo1Sxaovotq3bXAPnvmEMm24Zf6WPItkQDNYwcxcivO4YM_hlZWcmJBeJ-fBMJl6jZrRLKK69LUSyKVaCkArWy5Ri6uO-m0JjGzQpCQTZN2bau23SqxF2NtiXdUOJNcE2w/s1090/%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh52-G74vt6ayFZ1_AR5Gw1R_aOxKVSANW_P223psFlkWse9jeeEXVEryeo1Sxaovotq3bXAPnvmEMm24Zf6WPItkQDNYwcxcivO4YM_hlZWcmJBeJ-fBMJl6jZrRLKK69LUSyKVaCkArWy5Ri6uO-m0JjGzQpCQTZN2bau23SqxF2NtiXdUOJNcE2w/w360-h400/%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5.jpg" width="360" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Γεωργία, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και μια πρόταση για το οπισθόφυλλο του μυθιστορήματος.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZDHB1xbysUvkyrmWHsM2QUqPO4HgV7biLMqHn7mx0p48jyYUQlL-1cD1PyfKeuG_wuYzBKuaHTTo83etKkvU3TiUfqChAExmj3aDTwuHDH9DcaaybvI4KYtebT1O2wwEM1lZeR4kb-woRU9dHcguKpXHJxpLFWSOec_81tH5IqZeUy-N0a_yOG82b/s659/%CE%9A%CE%95%CE%9D%CE%93%CE%9A%CE%91%20-%20%CE%96%CE%9F%CE%A1%CE%9C%CE%A0%CE%91%CE%A3.jpg"><img border="0" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZDHB1xbysUvkyrmWHsM2QUqPO4HgV7biLMqHn7mx0p48jyYUQlL-1cD1PyfKeuG_wuYzBKuaHTTo83etKkvU3TiUfqChAExmj3aDTwuHDH9DcaaybvI4KYtebT1O2wwEM1lZeR4kb-woRU9dHcguKpXHJxpLFWSOec_81tH5IqZeUy-N0a_yOG82b/w400-h286/%CE%9A%CE%95%CE%9D%CE%93%CE%9A%CE%91%20-%20%CE%96%CE%9F%CE%A1%CE%9C%CE%A0%CE%91%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Μία γλαροπούλα, η Κενγκά, μολύνεται από μια πετρελαιοκηλίδα και αγωνίζεται να πετάξει για να σωθεί. Ο Ζορμπάς ο γάτος τη συναντάει και βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Δεν ξέρει τι να κάνει για να τη βοηθήσει… Μαθαίνει για το αυγό της και αναλαμβάνει μια μεγάλη ευθύνη. Θα καταφέρει να τηρήσει τις υποσχέσεις του;</div><div style="text-align: justify;">Π. Άννα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες πάλι υιοθέτησαν την οπτική γωνία της Κενγκά για να αφηγηθούν την ιστορία της ή επέλεξαν να φανταστούν την εξέλιξή της…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ο εφιάλτης ενός γλάρου</b></div><div style="text-align: justify;"> Ήταν ένα όμορφο κυριακάτικο πρωινό στη θάλασσα στα βόρεια του Αμβούργου. Ο ήλιος έλουζε τα πάντα με φως. Μαζί με τους συντρόφους μου απολάμβανα το ψάρεμα. Όλα πήγαιναν πολύ καλά για μας, με το που βουτούσαμε στα νερά, χραπ, τσιμπούσαμε με το ράμφος μας κι από έναν νόστιμο μπακαλιάρο! Όλοι ήμασταν τόσο χαρούμενοι…</div><div style="text-align: justify;"> Ξαφνικά το είδα. Ήταν κατάμαυρο και ερχόταν απειλητικό κατά πάνω μας… Ένα τεράστιο μαύρο κύμα, μαύρο σαν την κόλαση! Μέσα σε λίγα λεπτά το κακό είχε ήδη γίνει. Βούτηξα το κεφάλι μου μέσα στο νερό για να σωθώ, αλλά ήταν αργά, το μολυσμένο κύμα με είχε πάρει από κάτω…</div><div style="text-align: justify;"> Κατάλαβα αμέσως τι συνέβη και ποιο θα ήταν το μέλλον μου. Το καταραμένο το πετρέλαιο, η μάστιγα των θαλασσών, με είχε σκεπάσει… Είχα δει τι είχαν απογίνει άλλοι γλάροι που είχαν πάθει το ίδιο. Ήξερα ότι σύντομα θα πέθαινα…</div><div style="text-align: justify;"> Τότε, σε μια στιγμή, αποφάσισα να κάνω ό,τι μπορώ για να γεννήσω το αυγό μου. Προσπάθησα, λοιπόν, να κουνήσω τις φτερούγες μου. Αδύνατο… Ο μαύρος εφιάλτης με είχε σχεδόν ακινητοποιήσει. Αμέσως βούτηξα μέσα στο νερό για να ξεκολλήσω το πετρέλαιο από πάνω μου. Με το που βγήκα στην επιφάνεια, άρχισα να ξεριζώνω τα πούπουλα της ουράς μου που είχαν ποτίσει από το μαύρο κύμα… Πονούσα σαν τρελή, αλλά άξιζε τον κόπο, αφού μετά από πέντε επίπονες προσπάθειες κατάφερα τελικά να πετάξω!</div><div style="text-align: justify;"> Είχα ακούσει από μία συντρόφισσα την ιστορία του Δαίδαλου και του Ίκαρου. Σε μια τελευταία απεγνωσμένη προσπάθεια, πέταξα όσο πιο κοντά στον ήλιο μπορούσα, ώστε να ξεφορτωθώ το πετρέλαιο. Όμως δεν έγινε τίποτα! Όλες οι ελπίδες μου είχαν πια χαθεί και ήταν πλέον σίγουρο ότι το τέλος μου είναι κοντά. Παρόλα αυτά, αρνήθηκα να εγκαταλείψω τον αγώνα, για να γεννήσω τουλάχιστον το αυγό μου.</div><div style="text-align: justify;"> Είχα πλησιάσει την ακτή, όταν ένιωσα να χάνω τις δυνάμεις μου. Άρχισα λίγο λίγο να πέφτω... Παρόλα αυτά, συνέχισα να φτεροκοπώ, με την ψυχή στο στόμα. Εκείνη τη στιγμή είδα το Αμβούργο, το ψηλό καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Μιχαήλ με τον χρυσαφένιο ανεμοδείκτη. Πείσμωσα, συγκέντρωσα όλες τις δυνάμεις που μου είχαν απομείνει για να προσγειωθώ και να γεννήσω το αυγό μου πριν νικηθώ από το μαύρο κύμα…</div><div style="text-align: justify;">Π. Στέφανος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Πολύ καλό για να είναι αληθινό...</b></div><div style="text-align: justify;"> Όταν η Κενγκά κατάφερε, μετά από πολύ κόπο, να φτάσει σε καθαρά νερά, μακριά από το μαύρο κύμα, βάλθηκε να προσπαθεί να καθαρίσει τα φτερά της, για να καταφέρει να πετάξει. Για καλή της τύχη, από εκείνο το σημείο περνούσε ένα πλοιάριο με τα χρώματα της ίριδας. Η Κενγκά αναθάρρησε! Ήξερε ότι οι άνθρωποι αυτοί νοιάζονται για το περιβάλλον και για τα πλάσματα που ζουν σ’ αυτό. Άρχισε λοιπόν να κρώζει με όλες της τις δυνάμεις, καλώντας τους να τη βοηθήσουν. Οι ακτιβιστές τη βρήκαν σε άθλια κατάσταση και την περιμάζεψαν. Φρόντισαν να έχει την κατάλληλη περίθαλψη, ώστε να γίνει καλά και να γεννήσει το αβγό της. Μάλιστα, τη φωτογράφισαν όπως ήταν καλυμμένη με πετρέλαιο και όπως ήταν αφού θεραπεύτηκε, μαζί με το μικρό της.</div><div style="text-align: justify;"> Οι φωτογραφίες αυτές έκαναν τον γύρο του κόσμου… Συγκίνησαν και ευαισθητοποίησαν τους ανθρώπους, ώστε να σέβονται και να προστατεύουν το περιβάλλον. Οι έλεγχοι, προκειμένου να αποφεύγεται η δημιουργία πετρελαιοκηλίδων, έγιναν πιο αυστηροί και η ρύπανση των θαλασσών μειώθηκε!</div><div style="text-align: justify;"> Μακάρι όλα αυτά να ήταν πραγματικότητα και όχι απλά το όνειρο ενός παιδιού της πρώτης Γυμνασίου…</div><div style="text-align: justify;">Ν. Σταύρος, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αλλά και έγραψαν ποιήματα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Αγώνας για ζωή</b></div><div style="text-align: justify;">Πετά η μάνα-γλάρος, η Κενγκά</div><div style="text-align: justify;">πάνω από τη θάλασσα ξανά.</div><div style="text-align: justify;">Ένα μαύρο κύμα ορμά</div><div style="text-align: justify;">και τη σκεπάζει ξαφνικά.</div><div style="text-align: justify;">Αγωνίζεται να δει, να πετάξει προσπαθεί,</div><div style="text-align: justify;">μα η δύσμοιρη καθόλου δεν μπορεί…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Γλυκιά Κενγκά, μην πέφτεις στο κενό</div><div style="text-align: justify;">βάλε δύναμη να ανεβείς στον ουρανό.</div><div style="text-align: justify;">Σκληρός είναι ο άνθρωπος, δε θέλει να σκεφτεί</div><div style="text-align: justify;">πόσο κακό στο περιβάλλον προκαλεί.</div><div style="text-align: justify;">Μαύρο το σώμα σου, όχι η ψυχή σου</div><div style="text-align: justify;">κάνε κουράγιο, πάλεψε για τη ζωή σου!</div><div style="text-align: justify;">Λ. Τατιάνα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η Κενγκά και το μαύρο κύμα</b></div><div style="text-align: justify;">Σε καταγάλανο ουρανό</div><div style="text-align: justify;">Πετάει ένα πουλί νεαρό</div><div style="text-align: justify;">Η Κενγκά κοιτάει να βρει φαγητό</div><div style="text-align: justify;">Μα κάτι υπάρχει στον ωκεανό</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Κάποια στιγμή όλα σκοτεινιάζουν</div><div style="text-align: justify;">Δε βλέπει τίποτα κι οι γλάροι φωνάζουν</div><div style="text-align: justify;">Προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί</div><div style="text-align: justify;">Μα μάταιος κόπος, δεν υπάρχει επιστροφή</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Παλεύει να ξεφύγει βουτώντας βαθιά</div><div style="text-align: justify;">Και βρίσκει τελικά νερά καθαρά</div><div style="text-align: justify;">Κοιτάει ψηλά, μήπως κάποιος είναι εκεί</div><div style="text-align: justify;">Μα το σμήνος έχει φύγει προς την Ανατολή</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δεν ξέρει τι να κάνει, δεν ξέρει πού θα βγει</div><div style="text-align: justify;">Αρχίζει να πετάει προς την ακτή</div><div style="text-align: justify;">Ξέρει μέσα της πως δε θα μείνει ζωντανή</div><div style="text-align: justify;">Μα αγωνίζεται ως την τελευταία στιγμή</div><div style="text-align: justify;">Π. Άννα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-71585286298856804962022-10-09T06:56:00.000-07:002022-10-09T06:56:58.203-07:00Διατροφή και υγεία<div style="text-align: justify;">Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και στο πλαίσιο της συζήτησης για τη διατροφή, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου παρουσιάζουν το αγαπημένο τους φαγητό, γλυκό, λαχανικό και φρούτο, αλλά και προβληματίζονται για τη συχνότητα με την οποία πρέπει να καταναλώνεται και για τη διατροφική του αξία.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #990000;">ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΦΑΓΗΤΟ</span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><u>Σαρμαδάκια</u></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrmTZ46Ir_Pj6rzWKw6v-IxZgw_vzjN8AT_KKkPhEgIGIEWec-L_8euVFRGPzEmdhJjN2TRqQGn1CwN0qLe3LC1eze3eiIYaImQoLCVz-O4zrOLyzJ_RS2UNoteZO3u3njUqTAY0NGpbt2PTtZFYb7YzmWSJeyRP3p9jp1b6SgXLt55PV93kmEcpWw/s450/%CE%A3%CE%91%CE%A1%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%91.jpg"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrmTZ46Ir_Pj6rzWKw6v-IxZgw_vzjN8AT_KKkPhEgIGIEWec-L_8euVFRGPzEmdhJjN2TRqQGn1CwN0qLe3LC1eze3eiIYaImQoLCVz-O4zrOLyzJ_RS2UNoteZO3u3njUqTAY0NGpbt2PTtZFYb7YzmWSJeyRP3p9jp1b6SgXLt55PV93kmEcpWw/w400-h266/%CE%A3%CE%91%CE%A1%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Τα σαρμαδάκια είναι το αγαπημένο μου φαγητό! Μέσα σε ζουμερό αμπελόφυλλο τυλίγεται ρύζι με κιμά, ενώ διάφορα μυρωδάτα μπαχαρικά δίνουν στο πιάτο αυτό ανεπανάληπτη γεύση! Ταιριάζουν τέλεια με λεμονάκι και τζατζίκι ή γιαούρτι στο πλάι. Μου αρέσουν τόσο, που τα προτιμώ από οποιοδήποτε γλυκό ή fast food. Είναι όχι μόνο νόστιμα, αλλά και υγιεινά και πολύ θρεπτικά.</div><div style="text-align: justify;"> Βέβαια, η παρασκευή τους είναι αρκετά μπελαλίδικη, γι’ αυτό και στην οικογένειά μου δεν τα τρώμε συχνά… Πού θα πάει όμως, θα μάθω να τα φτιάχνω μόνη μου και τότε θα τα τρώω όποτε θέλω!</div><div style="text-align: justify;">Χ. Θεοφανή, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><u>Φακές</u></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikyztkTyidcNEZtt_50e4-Ju3ao7o9T_Pw9mHTXUpEMENlXNQ8MD8O5QkjQ5BJ-OSgKg7zCE2BDoOLZKXqKCl1B2GpJZjNFJOY7gMBKcdfvbPuiVP-G35kJX-ZkZxHORI_jRyTCfZeRUDwayBAO891tWayCoZOAg5EVsoqJ7m9kBhM-k5WFACodspE/s1000/%CE%A6%CE%91%CE%9A%CE%95%CE%A3.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikyztkTyidcNEZtt_50e4-Ju3ao7o9T_Pw9mHTXUpEMENlXNQ8MD8O5QkjQ5BJ-OSgKg7zCE2BDoOLZKXqKCl1B2GpJZjNFJOY7gMBKcdfvbPuiVP-G35kJX-ZkZxHORI_jRyTCfZeRUDwayBAO891tWayCoZOAg5EVsoqJ7m9kBhM-k5WFACodspE/w400-h400/%CE%A6%CE%91%CE%9A%CE%95%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Θα μπορούσα να πω πως μου αρέσουν πολλά φαγητά, όμως ένα από τα πιο αγαπημένα μου είναι οι φακές. Έτσι όπως τις μαγειρεύει η μαμά μου, είναι πολύ γευστικές και επιπλέον ταιριάζουν με το σαλάμι αέρος και το βαλσάμικο, που αγαπώ. Εκτός από την καλή γεύση του, το συγκεκριμένο φαγητό είναι και ιδιαίτερα ωφέλιμο, αφού είναι πλούσιο σε σίδηρο. Για να έχουμε λοιπόν μία ισορροπημένη διατροφή, θα πρέπει να καταναλώνεται μία φορά την εβδομάδα, με τα απαραίτητα συνοδευτικά (σαλάτα και τυράκι, μιαμ!). Στην οικογένειά μου προσπαθούμε να τρεφόμαστε σωστά και έτσι οι φακές βρίσκονται συχνά στο τραπέζι μας!</div><div style="text-align: justify;"> Ξέρω πως σε πολλά παιδιά δεν αρέσουν οι φακές, αλλά, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα παρεξηγημένο φαγητό… Είναι πραγματικά πολύ νόστιμες και υγιεινές και σας προτείνω να ακούσετε τη μαμά σας και να τις δοκιμάσετε!</div><div style="text-align: justify;">Μ. Όλγα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><u>Πιτόγυρο</u></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLbT2NG5XTMd4Gpc1vI9THLyLQGhsQzC9LRg-YDWy8th7137Rim4o013rPtmCxiSX-lfT2Wg5FeOFnsA2H6yixhVwd3GUVG372WlvcJKj0Q4DqzSmuA-n6D-oTxlY9Jm1TW3iHMLCNQUZfhYhxySSRk8Si8CMrRWHzJZxmv5ny4CWm_-xk5DVG4SAE/s300/%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%9F%CE%93%CE%A5%CE%A1%CE%9F.jpg"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLbT2NG5XTMd4Gpc1vI9THLyLQGhsQzC9LRg-YDWy8th7137Rim4o013rPtmCxiSX-lfT2Wg5FeOFnsA2H6yixhVwd3GUVG372WlvcJKj0Q4DqzSmuA-n6D-oTxlY9Jm1TW3iHMLCNQUZfhYhxySSRk8Si8CMrRWHzJZxmv5ny4CWm_-xk5DVG4SAE/w400-h224/%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%9F%CE%93%CE%A5%CE%A1%CE%9F.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Η αγαπημένη μου τροφή από τότε που ήμουν μικρός είναι το πιτόγυρο (ούτε που θυμάμαι την πρώτη φορά που το έφαγα). Μου αρέσει, γιατί έχει ποικιλία γεύσεων (γύρος, πατάτες, ντομάτα, κρεμμύδι, σως… χαμός!). Επίσης, είναι το μοναδικό φαγητό που δεν το βαριέμαι όσο συχνά κι αν το φάω, σε αντίθεση με άλλα. Είναι τόσο νόστιμο, που… ξεχνάς όλα τα προβλήματά σου με μία μπουκιά!</div><div style="text-align: justify;"> Η διατροφική αξία του πιτόγυρου εξαρτάται από το τι βάζεις μέσα. Το κρέας είναι απαραίτητο για εμάς τους εφήβους, που χρειαζόμαστε πολλή ενέργεια! Αν το τρως όμως με δύο πίτες και με πεντακόσιες σως (ΕΓΩ) και αυτό γίνεται κάθε μέρα, τότε δεν είναι ό,τι καλύτερο για την υγεία… Πιστεύω πάντως πως, αν καταναλώνεται με μέτρο (μια - δυο φορές την εβδομάδα) και όχι με πάνω από δύο σως, είναι ΟΚ. Να πω βέβαια πως εγώ είμαι τυχερός, επειδή για κάποιο λόγο ό,τι και όσο και να φάω, δεν παχαίνω με τίποτα!</div><div style="text-align: justify;">Ν. Σταύρος, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><u>Κοτομπουκιές</u></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmOG_7W2rbzR1J7TUofqh-l2Loz4ikbrTNNJNIgoHYFabrhC4qx6NldQJ7r-QqwxdpRfbRtKlPILM4nwxrGQliA_FlKbhAmtN_nxlRWCU0yCOeXYHCryGVKECQZ1DdtMtKXRJmfj50JqicjUFZ2xHBrynU-Jg9eHHrLR5NiKdOnSUYpB8uPS04h3NF/s945/%CE%9A%CE%9F%CE%A4%CE%9F%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9A%CE%99%CE%95%CE%A3.jpg"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmOG_7W2rbzR1J7TUofqh-l2Loz4ikbrTNNJNIgoHYFabrhC4qx6NldQJ7r-QqwxdpRfbRtKlPILM4nwxrGQliA_FlKbhAmtN_nxlRWCU0yCOeXYHCryGVKECQZ1DdtMtKXRJmfj50JqicjUFZ2xHBrynU-Jg9eHHrLR5NiKdOnSUYpB8uPS04h3NF/w400-h266/%CE%9A%CE%9F%CE%A4%CE%9F%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9A%CE%99%CE%95%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Η αγαπημένη μου τροφή είναι φυσικά οι κοτομπουκιές. Μου αρέσει πολύ να τις τρώω ζεστές, χρυσαφένιες και τραγανιστές! Η διατροφική τους αξία είναι μεγάλη, διότι το κοτόπουλο είναι βασική πηγή πρωτεΐνης. Βέβαια, το κουρκούτι είναι αρκετά λιπαρό, επειδή τηγανίζεται… Γι’ αυτό και δεν είναι καλό να τις καταναλώνουμε πολύ συχνά. Κατά τη γνώμη μου, μπορούμε να τις τρώμε μία με δύο φορές τον μήνα, για να έχουμε μια σωστή διατροφή.</div><div style="text-align: justify;"> Έτσι, τις απολαμβάνω κάθε δέκα με δεκαπέντε ημέρες, γιατί προσέχω τη γραμμή μου και την υγεία μου!</div><div style="text-align: justify;">Τ. Αντωνία, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><u>Μακαρόνια</u></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin-rOhforZo22jNt5nWoRnwhd2odgLCX4VOB-aYQYXL_ci0Qxw25YPQvbCY8JqlOlpDL4ipOY068vi9BF3pHVOQmXm_PGsBaV5J-r_mlIGNm4Fo9XVhwJlWyDbMtNkjKAUXI6EAZX3txfmSicf4WKezpFU8cDjPyoSW4lbeUScF5Jt4P-3WY7UGb38/s2303/%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%A3.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin-rOhforZo22jNt5nWoRnwhd2odgLCX4VOB-aYQYXL_ci0Qxw25YPQvbCY8JqlOlpDL4ipOY068vi9BF3pHVOQmXm_PGsBaV5J-r_mlIGNm4Fo9XVhwJlWyDbMtNkjKAUXI6EAZX3txfmSicf4WKezpFU8cDjPyoSW4lbeUScF5Jt4P-3WY7UGb38/w290-h400/%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%A3.jpg" width="290" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Στέργιος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #990000;">ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ</span></b></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><u>Βάφλες</u></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFhoYjSFB-05dsRrmuSBSM5ZKORTVsXQn4DDqEQdyAGIOKm3S8W-9mkj2JbPfGForJR6zcmFl23W0pI578dUdpA4Vd6Ju7zvnIWO3Rm0dcxJ43kv6m_nlcU3RRD22eT3bVnFrhFHlsrNTOWAEzx3qckSU3L9cSEMgR_kEtLxS-k3D1tJIp53rsrh5O/s236/%CE%92%CE%91%CE%A6%CE%9B%CE%95%CE%A3.jpg"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFhoYjSFB-05dsRrmuSBSM5ZKORTVsXQn4DDqEQdyAGIOKm3S8W-9mkj2JbPfGForJR6zcmFl23W0pI578dUdpA4Vd6Ju7zvnIWO3Rm0dcxJ43kv6m_nlcU3RRD22eT3bVnFrhFHlsrNTOWAEzx3qckSU3L9cSEMgR_kEtLxS-k3D1tJIp53rsrh5O/w400-h266/%CE%92%CE%91%CE%A6%CE%9B%CE%95%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Τραγανές και πεντανόστιμες! Με πραλίνα, με παγωτό, με ξηρούς καρπούς, με μπισκότο… Οι βάφλες είναι οι αγαπημένες μου. Έχουν υπέροχη γεύση και κάθε φορά που τις σκέφτομαι μου τρέχουν τα σάλια!</div><div style="text-align: justify;"> Δυστυχώς, δεν έχουν υψηλή διατροφική αξία και δεν είναι ό,τι καλύτερο να τρως βάφλες κάθε μέρα (όπως πολύ θα ήθελα…). Είναι πλούσιες σε λιπαρά (ανάλογα βέβαια με το τι θα βάλεις από πάνω) και ζάχαρη. Γι’ αυτό και τις απολαμβάνω μόνο μία φορά στις δυο εβδομάδες. Μπορεί να είμαι γλυκατζής, αλλά θέλω και να τρέφομαι σωστά και υγιεινά!</div><div style="text-align: justify;">Π. Σταύρος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><u>Παγωτό</u></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Pk7u4bmt8Q2eTxG5g6bkcMyKnD0fm20Ktpp9nwdyNeQwPVLbD1iJO8oZ_xLNdYBsBQtYfSnVf3byyLNTEvsrcvF8mk-k0ASrMbtXuzWYqnEKS-ya0kuAC0U7wBCm49CkSqtB9RUIe6QlSgr-zzxmZIsIgi-iGg3RO_7x9eSyuKLfWaSogh_chNmP/s1200/%CE%A0%CE%91%CE%93%CE%A9%CE%A4%CE%9F.jpg"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Pk7u4bmt8Q2eTxG5g6bkcMyKnD0fm20Ktpp9nwdyNeQwPVLbD1iJO8oZ_xLNdYBsBQtYfSnVf3byyLNTEvsrcvF8mk-k0ASrMbtXuzWYqnEKS-ya0kuAC0U7wBCm49CkSqtB9RUIe6QlSgr-zzxmZIsIgi-iGg3RO_7x9eSyuKLfWaSogh_chNmP/w400-h266/%CE%A0%CE%91%CE%93%CE%A9%CE%A4%CE%9F.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Δεν μπορώ να φανταστώ το καλοκαίρι χωρίς παγωτό! Σε δροσίζει και βγαίνει σε πάρα πολλές λαχταριστές γεύσεις, τόσες που δεν ξέρεις ποια να πρωτοδιαλέξεις. Κάθε φορά που πηγαίνω σε μαγαζί που πουλάει παγωτά τρελαίνομαι, γιατί θέλω να τα δοκιμάσω όλα! Μάλιστα, μου αρέσει τόσο το παγωτό, που το αναζητάω και ανεξαρτήτως εποχής. Έτσι, το τρώω τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα και το καλοκαίρι δύο - τρεις, αν και θα μου άρεσε να το τρώω κάθε μέρα!</div><div style="text-align: justify;"> Ωστόσο, προσπαθώ να κρατάω κάποιο μέτρο και να συγκρατώ τον εαυτό μου, γιατί η αλήθεια είναι πως το παγωτό δεν αποτελεί και την πιο υγιεινή τροφή… Η υπερβολική κατανάλωσή του παχαίνει, χωρίς να προσφέρει σημαντικά οφέλη στον οργανισμό μας. Βέβαια, πλέον υπάρχουν και γεύσεις με λίγες θερμίδες και με 0% λιπαρά, που μας επιτρέπουν να το απολαμβάνουμε χωρίς (πολλές) τύψεις!</div><div style="text-align: justify;">Π. Ζωή, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><u>Λουκουμάδες</u></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhupxOuEHSTblRs57NMKxx3YKQx-LwNEyNVSO8on9FrTMnqTouGJQ4u4yRu27ogeGgxzcCBBVR5nX9_6pXbj1-ivcnW3DhcgZlKqr839jgQZsVm8nCUv-c-AIwnrai_FieMqOkcH5_EWoKfAFg8WwAEZE9SgfVytE-6Swj59XJ5rpEs0PidMwJsg5j/s1074/%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%95%CE%A3%202.jpg" style="text-align: justify;"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhupxOuEHSTblRs57NMKxx3YKQx-LwNEyNVSO8on9FrTMnqTouGJQ4u4yRu27ogeGgxzcCBBVR5nX9_6pXbj1-ivcnW3DhcgZlKqr839jgQZsVm8nCUv-c-AIwnrai_FieMqOkcH5_EWoKfAFg8WwAEZE9SgfVytE-6Swj59XJ5rpEs0PidMwJsg5j/w400-h224/%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%95%CE%A3%202.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Το αγαπημένο μου γλυκό είναι οι λουκουμάδες, ιδιαίτερα αυτοί με επικαλύψεις, γεμίσεις και τρούφες. Ροδοψημένοι, ζεστοί και αφράτοι, σου αφήνουν μια γλυκιά αίσθηση στο στόμα, ανεβάζουν τη διάθεση και σε χορταίνουν!</div><div style="text-align: justify;"> Ωστόσο, η συγκεκριμένη τροφή δεν έχει καθόλου βιταμίνες και θεωρείται ανθυγιεινή. Επιπλέον, δίνει πολλές θερμίδες, κάτι που σημαίνει αποθήκευση λίπους και περιττά κιλά… Έτσι, παρόλο που τρελαίνομαι για λουκουμάδες, δεν τους καταναλώνω περισσότερο από δύο ή τρεις φορές τον μήνα, μάλιστα πιστεύω ότι πρέπει να τις μειώσω σε μία.</div><div style="text-align: justify;"> Τι να κάνω; Μου αρέσουν πολύ τα γλυκά, αλλά σίγουρα χρειάζεται κάποιο μέτρο στην κατανάλωσή τους…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj49YuQfnsMlQHZQg72R8kIRLU3DJGa3UTgCXQCB0lLEDdHAJvhAmiCRIq28jgjVHw_CgW9RkH8qHlKtkvwib9Fddmu7VCSjpjTUKbN20Y055z26mxogo6A37dkgdW7yiTb52W4-icLTPonaadTfWFPnUcKv4P1LCP5qDKtOVFXNF1dSPgDvVj4WUzc/s4016/%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%95%CE%A3.jpg"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj49YuQfnsMlQHZQg72R8kIRLU3DJGa3UTgCXQCB0lLEDdHAJvhAmiCRIq28jgjVHw_CgW9RkH8qHlKtkvwib9Fddmu7VCSjpjTUKbN20Y055z26mxogo6A37dkgdW7yiTb52W4-icLTPonaadTfWFPnUcKv4P1LCP5qDKtOVFXNF1dSPgDvVj4WUzc/w400-h300/%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%95%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Αθηνά, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: center;"><b><span style="color: #990000;">ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΛΑΧΑΝΙΚΟ - ΦΡΟΥΤΟ</span></b></div><div style="text-align: center;"><span style="text-align: justify;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="text-align: justify;"><u>Καρότο</u></span></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAmhqnH_XAc1QiXyyfd-si9gNiiKTUXIJAaJl5o6eITn1e_GoExuRfMZTW2jH4Us0VLalgksS1Lim2TpeX9Qdxf8H20T7HPZMcBuwdgTuc7pZawFSW3L7Suorcdf1SnilUq2fwmGccehJYYcomXAX2eMDQLCviDwxbM6ci72rDBB0nroryXcO7w-X6/s275/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%9F%CE%A4%CE%9F.jpg"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAmhqnH_XAc1QiXyyfd-si9gNiiKTUXIJAaJl5o6eITn1e_GoExuRfMZTW2jH4Us0VLalgksS1Lim2TpeX9Qdxf8H20T7HPZMcBuwdgTuc7pZawFSW3L7Suorcdf1SnilUq2fwmGccehJYYcomXAX2eMDQLCviDwxbM6ci72rDBB0nroryXcO7w-X6/w400-h266/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%9F%CE%A4%CE%9F.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Η αγαπημένη μου τροφή (η δική μου και του Μπαγκς Μπάνυ!) δεν είναι άλλη από το λαχταριστό πορτοκαλί καρότο! Λατρεύω να το τραγανίζω ωμό, ολόκληρο ή σε σαλάτα. Άλλωστε, η κατανάλωσή του ως σνακ αποτελεί μια έξυπνη επιλογή, που μας χορταίνει, χωρίς να μας παχαίνει! Αλλά το καρότο μου αρέσει και μαγειρεμένο, σε όλα τα φαγητά. Επίσης, κάνει υπέροχο χυμό, σκέτο ή μαζί με την κατάλληλη παρέα (μήλο ή μπανάνα, τέλειο!).</div><div style="text-align: justify;"> Γνωρίζω πως τα λαχανικά και τα φρούτα με έντονο χρώμα έχουν πολλές βιταμίνες. Πιο συγκεκριμένα, οι βασικές βιταμίνες που παίρνουμε από το καρότο είναι η βιταμίνη Α, αλλά και οι βιταμίνες Β1, Β2 και νιασίνη. Επιπλέον, το καρότο προσφέρει στον οργανισμό μας φυτικές ίνες, που είναι απαραίτητες για την καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Έτσι, είναι μια από τις πιο ωφέλιμες τροφές για όλους, πόσο μάλλον για τα παιδιά και τους εφήβους, που βρίσκονται στην ανάπτυξη. Μπορούμε λοιπόν (και μάλιστα είναι καλό) να το καταναλώνουμε καθημερινά, σε οποιαδήποτε μορφή.</div><div style="text-align: justify;"> Χαίρομαι πολύ που το αγαπημένο μου καρότο, εκτός από νόστιμο, είναι και τόσο υγιεινό κι έτσι το τρώω κάθε μέρα!</div><div style="text-align: justify;">Χ. Ζωή, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><u>Φράουλα</u></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTl234F2_CWGihanZiTBQ-7xesF1gJ83Jn5nnskVBAt6NcBf6lHGz19nwLVdXUrSqm4FTLhLXm8P3P75itlkSiQRKCYAkxTptRz4ZEj23VkOXlopR6C8fAAsRG_781ZNZ_F7kEN4IzvPgqT-lFkiKl-ITIorYBkmZC8Yv0dUWLk84slFZ9xuiK63fP/s800/%CE%A6%CE%A1%CE%91%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%95%CE%A3.jpg"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTl234F2_CWGihanZiTBQ-7xesF1gJ83Jn5nnskVBAt6NcBf6lHGz19nwLVdXUrSqm4FTLhLXm8P3P75itlkSiQRKCYAkxTptRz4ZEj23VkOXlopR6C8fAAsRG_781ZNZ_F7kEN4IzvPgqT-lFkiKl-ITIorYBkmZC8Yv0dUWLk84slFZ9xuiK63fP/w400-h200/%CE%A6%CE%A1%CE%91%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%95%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Έχω πολλά αγαπημένα φρούτα, αλλά αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι η φράουλα. Αυτό που την κάνει πιο ξεχωριστή είναι η γλυκιά της γεύση και η ζουμερή υφή της! Στην εποχή της, την άνοιξη, (πιο συγκεκριμένα Απρίλιο - Μάιο) είναι τέλεια… Έχει ωριμάσει όπως πρέπει και είναι φουλ σε θρεπτικά συστατικά!</div><div style="text-align: justify;"> Οι φράουλες είναι από τα πιο ωφέλιμα φρούτα για τον οργανισμό. Είναι πλούσιες σε κάλιο και μαγνήσιο, έχουν αντιοξειδωτική δράση και κάνουν καλό στη καρδιά. Παράλληλα, αποτελούν εξαιρετική πηγή βιταμίνης C, μίας από τις σημαντικότερες βιταμίνες για την λειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Είναι εντυπωσιακό ότι σε 100 μόλις γραμμάρια (λιγότερο από 1 φλιτζάνι καθαρισμένες φράουλες) περιέχεται πάνω από το 60% της συνολικής ποσότητας βιταμίνης C που χρειαζόμαστε καθημερινά!</div><div style="text-align: justify;"> Επιπλέον, οι φράουλες είναι ένα εύγευστο, αλλά ολιγοθερμιδικό σνακ. Η γεύση τους μπορεί να καλύψει και να ικανοποιήσει την επιθυμία μας για γλυκό, γλιτώνοντάς μας έτσι από την κατανάλωση ενός γλυκίσματος, που θα μας έδινε σίγουρα περισσότερες θερμίδες, ζάχαρη και λίπος.</div><div style="text-align: justify;">Απολαύστε άφοβα λοιπόν!</div><div style="text-align: justify;">Σ. Μυρτώ, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν να δώσουν τις προτάσεις τους για μια σωστή διατροφή επιλέγοντας τη ζωγραφική ή το κόμικς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Σωστό πρωινό...</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaVscG01ge7-cenDgr3QTRCEwsZ20i-Sy-uHctAgNw60FY6nat_rNEqsKoX3CvOzrqa2CQMfC-FxUlXpawVUAlrp4K0VqPx9wydvPZTh8qWXpo7yCy0n_2k_Zs9zwFF53QyfGRq1ZeUAR7SIhokzSQ2uGSx74mYYFgcdtf-5Bwtu465oaTBQ3Jfx2_/s1409/%CE%A4%CE%A3%CE%95%CE%9F%CE%A3.jpg"><img border="0" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaVscG01ge7-cenDgr3QTRCEwsZ20i-Sy-uHctAgNw60FY6nat_rNEqsKoX3CvOzrqa2CQMfC-FxUlXpawVUAlrp4K0VqPx9wydvPZTh8qWXpo7yCy0n_2k_Zs9zwFF53QyfGRq1ZeUAR7SIhokzSQ2uGSx74mYYFgcdtf-5Bwtu465oaTBQ3Jfx2_/w400-h314/%CE%A4%CE%A3%CE%95%CE%9F%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Γιώργος, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Λαχανικά και φρούτα...</b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjESmUYOez0gtZd4d_9HYlQaIAzcxvjok3eiR0sqpOjTQd0SimaWv6SRAOjfmaZYOcg1idDN4sXumEP7qE8hs5t4VGB4BLvY71PGQx9OJsZ5LkEMF9tDYk8zVMk1l1UrrREy0EuYkRzkDg8KGvAB0NlN479DmtQTQArLOBGGvpK8RUaU26wdAK92eFn/s2111/%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A3.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjESmUYOez0gtZd4d_9HYlQaIAzcxvjok3eiR0sqpOjTQd0SimaWv6SRAOjfmaZYOcg1idDN4sXumEP7qE8hs5t4VGB4BLvY71PGQx9OJsZ5LkEMF9tDYk8zVMk1l1UrrREy0EuYkRzkDg8KGvAB0NlN479DmtQTQArLOBGGvpK8RUaU26wdAK92eFn/w319-h400/%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A3.jpg" width="319" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Χρήστος, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzYJZ2Phz9ANrcCEDGSo2zaClAGH32hMltk2D6KV0OeRRoTGzRQbPQdPqRRtWFqf6eqzzStB88hNgD2rsI2VjUtlUYmG2qVrwVsjhbLAfsE7SjudoO2YGNbPLkQrYJH1BIyz8MOIq2BfJwhdnuuyOEOJCbGE-UwYXwicQlHkk90tj7aAkhTUnt6jdd/s1734/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%96.jpg"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzYJZ2Phz9ANrcCEDGSo2zaClAGH32hMltk2D6KV0OeRRoTGzRQbPQdPqRRtWFqf6eqzzStB88hNgD2rsI2VjUtlUYmG2qVrwVsjhbLAfsE7SjudoO2YGNbPLkQrYJH1BIyz8MOIq2BfJwhdnuuyOEOJCbGE-UwYXwicQlHkk90tj7aAkhTUnt6jdd/w400-h288/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%96.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Ζέτα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOLQWT74EOXCy8ZKQbJs9gg36yEO6oAGpLmdvOHXSHHMCigKHXb9R10IFhMG35Yof8A_QQ_UcjS0VEe8yOEfZUDPsmCNURc2_SlLFXaRzNpA3l8s0u5aFgCto_-Bm60xCUxdTo1du3wtn_D-iGwkzqytgfB_emMAcDQzUX3Znr6nklc56jWKtH5Z5Y/s1650/%CE%A7%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5.jpg"><img border="0" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOLQWT74EOXCy8ZKQbJs9gg36yEO6oAGpLmdvOHXSHHMCigKHXb9R10IFhMG35Yof8A_QQ_UcjS0VEe8yOEfZUDPsmCNURc2_SlLFXaRzNpA3l8s0u5aFgCto_-Bm60xCUxdTo1du3wtn_D-iGwkzqytgfB_emMAcDQzUX3Znr6nklc56jWKtH5Z5Y/w400-h305/%CE%A7%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Καλλιρρόη, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWMG-J65GjbYPSaM6ht7W37BKdlq93tLHWdpNsNx_Y5hkiPyyRCAe8aT7rp0fOtrGbuU3MDPWB_ARjLV66fRgdvVOjFPenv__rjxvcbnhtgJnd0WLnTo0ePSprBgoIEgQohuN8RGER000wXHxwVH9GeS4ZK0Px8efLbHfTJoa-_rKjQyozJqKPTa_1/s2221/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg"><img border="0" height="303" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWMG-J65GjbYPSaM6ht7W37BKdlq93tLHWdpNsNx_Y5hkiPyyRCAe8aT7rp0fOtrGbuU3MDPWB_ARjLV66fRgdvVOjFPenv__rjxvcbnhtgJnd0WLnTo0ePSprBgoIEgQohuN8RGER000wXHxwVH9GeS4ZK0Px8efLbHfTJoa-_rKjQyozJqKPTa_1/w400-h303/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Βαλέρια, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Ένα μήλο την ημέρα...</b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA_LxKyMX3lbRpVat_qYSv92llsqUvYxWWIOdobEEMevhIJT8iEoJsRnTiuzY0hMYa4gVuFL2jyu_KxoNQcp1IVly_kIdanchoNudosUqXslNfPCRalMos4x8igq5L7hm27Bu49YhkXTJak7BhxyyGvpriN515gPgT6LTdl9fmivpWJcwe4EFSQWNb/s1260/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%91.jpg"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA_LxKyMX3lbRpVat_qYSv92llsqUvYxWWIOdobEEMevhIJT8iEoJsRnTiuzY0hMYa4gVuFL2jyu_KxoNQcp1IVly_kIdanchoNudosUqXslNfPCRalMos4x8igq5L7hm27Bu49YhkXTJak7BhxyyGvpriN515gPgT6LTdl9fmivpWJcwe4EFSQWNb/w400-h223/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Αθανασία, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKs3Bu3Ixm54d99Au9kNVZDqj7dnRMF_5USyelnYEYwP7M7bSYXdavqw2zLl0W_FkVMiDWlAK1TssoVB6sRzkMMv8rs63AP1ILNrQLt0sGWrgUT6or2LaYurr6Sa7GUhSBsob41KBKR0IPRpsHMnVjN_UJztFNpVJ6KyVBIyGPMkdmqo5jne5tXX_C/s1838/%CE%A0%CE%91%CE%9A%CE%91%CE%A3.jpg"><img border="0" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKs3Bu3Ixm54d99Au9kNVZDqj7dnRMF_5USyelnYEYwP7M7bSYXdavqw2zLl0W_FkVMiDWlAK1TssoVB6sRzkMMv8rs63AP1ILNrQLt0sGWrgUT6or2LaYurr6Sa7GUhSBsob41KBKR0IPRpsHMnVjN_UJztFNpVJ6KyVBIyGPMkdmqo5jne5tXX_C/w400-h301/%CE%A0%CE%91%CE%9A%CE%91%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Ζήσης, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHxHfEh8zL5tdWMRdUXiRbu6qjb4gmk1dE0CEE6EVda7VcEsDiJKDa26pRwok7Oa-lOHrOjosgFRggGg2Q2PkEj8HAyLsLx95m4hze9Uxhegm6lQx7p1Opl--ZlcZfnTGZ1lMjWVQ_IpUS5uxswnUq-IBVXojiHHVPQCHabFDlo7PUc1-ZTCjDMlGJ/s2111/%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%96%CE%97.jpg"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHxHfEh8zL5tdWMRdUXiRbu6qjb4gmk1dE0CEE6EVda7VcEsDiJKDa26pRwok7Oa-lOHrOjosgFRggGg2Q2PkEj8HAyLsLx95m4hze9Uxhegm6lQx7p1Opl--ZlcZfnTGZ1lMjWVQ_IpUS5uxswnUq-IBVXojiHHVPQCHabFDlo7PUc1-ZTCjDMlGJ/w400-h240/%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%96%CE%97.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Δέσποινα, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieFBBngQwLdWSXQK9pvcotlWHCg4OC0A4xrur4TW2usJ-gNEOZjtvR3cG_JkysOusWzUp6uIVxZL3aS6rerMXRkOJ6j_u8MEuE2B4PvuX3E3egQZQSiItGL-Y9rLxCAP8PwgysMXWbjJ30AU7NdNcV5tkucT68MMjyc-32MqnUBDVMYHkTRKgo0gfV/s1712/%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieFBBngQwLdWSXQK9pvcotlWHCg4OC0A4xrur4TW2usJ-gNEOZjtvR3cG_JkysOusWzUp6uIVxZL3aS6rerMXRkOJ6j_u8MEuE2B4PvuX3E3egQZQSiItGL-Y9rLxCAP8PwgysMXWbjJ30AU7NdNcV5tkucT68MMjyc-32MqnUBDVMYHkTRKgo0gfV/w301-h400/%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5.jpg" width="301" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Γεωργία, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><b>Όχι στα ανθυγιεινά σνακς!</b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjNlz5a3CAAC_fNuMlF1sna3e6rzIo82LDqelIrR1yF_U57THWUmlRgpsWaSareAs2KaH9gQEYZXPPR3BLfgp6QdQdrsdz6fbaboW5F0f-229vGJoIXa95GDRQkrxXkzyEN4mR6GBqTI9cp5awnCuRCd8zagRlGGOktEs4OOubihtzAdnggw2nQzFb/s1942/%CE%A3%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%91%CE%9A%CE%97.jpg"><img border="0" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjNlz5a3CAAC_fNuMlF1sna3e6rzIo82LDqelIrR1yF_U57THWUmlRgpsWaSareAs2KaH9gQEYZXPPR3BLfgp6QdQdrsdz6fbaboW5F0f-229vGJoIXa95GDRQkrxXkzyEN4mR6GBqTI9cp5awnCuRCd8zagRlGGOktEs4OOubihtzAdnggw2nQzFb/w400-h318/%CE%A3%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%91%CE%9A%CE%97.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Μαριάννα, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και δύο κολάζ που παρουσιάζουν τη σχέση που έχουν αγαπημένοι ήρωες κόμικς με το φαγητό με το οποίο τους έχουμε συνδέσει!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuWk87g4R3irDVFcqGVTVwCYMnWzzNBLU1FRolCtiunRARd_6U5TjaGVfIwiTomVlWosGTHd0I1M9iKZfrInZAwyTjzdteQctcs9hqTgW9fDC1bk3Hbovmh1zQNlDznmOaYfMKAMekG0t3_gG7EJWALr-N_u9LLKiLovfpGhNdawrSB4SvueobcaWa/s2313/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%A4%CE%91%CE%96%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuWk87g4R3irDVFcqGVTVwCYMnWzzNBLU1FRolCtiunRARd_6U5TjaGVfIwiTomVlWosGTHd0I1M9iKZfrInZAwyTjzdteQctcs9hqTgW9fDC1bk3Hbovmh1zQNlDznmOaYfMKAMekG0t3_gG7EJWALr-N_u9LLKiLovfpGhNdawrSB4SvueobcaWa/w285-h400/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%A4%CE%91%CE%96%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg" width="285" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Μαργαρίτα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLBjY6uethgOCWspTDPdqJ-Tz9Hss3eCqoPssHktWD474WsU-ACB-vu8P3L2CUCvMcue2dmfUS9BK4Hr3L599zWlKDze4WjYg58aa0D79NAyxmk5DNW08S2_RNbs855YQmVjn8cr1JhKdWcC2LJRrc0ra_xCVXZCHlsvb0S7DD4OF427S74Gbbcvx4/s1184/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG"><img border="0" height="319" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLBjY6uethgOCWspTDPdqJ-Tz9Hss3eCqoPssHktWD474WsU-ACB-vu8P3L2CUCvMcue2dmfUS9BK4Hr3L599zWlKDze4WjYg58aa0D79NAyxmk5DNW08S2_RNbs855YQmVjn8cr1JhKdWcC2LJRrc0ra_xCVXZCHlsvb0S7DD4OF427S74Gbbcvx4/w400-h319/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Πένυ, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-60451689541188611412022-10-08T02:13:00.001-07:002023-08-30T01:15:12.578-07:00Στη μηχανή του χρόνου - Η εποχή της μεγάλης ακμής του Βυζαντίου<div style="text-align: justify;">Η μηχανή του χρόνου ταξιδεύει και πάλι τους μαθητές και τις μαθήτριες της B΄ Γυμνασίου, αυτή τη φορά στην εποχή της μεγάλης ακμής του Βυζαντίου! Από την εικονομαχία και την ίδρυση της σχολής της Μαγναύρας μέχρι τον εκχριστιανισμό των σλαβικών λαών και την Άννα την Πορφυρογέννητη, η βυζαντινή ιστορία "ζωντανεύει" μέσα από διαλόγους, αφηγήσεις - "μαρτυρίες", σελίδες ημερολογίου ή επιστολές που έγραψαν τα παιδιά, αναλαμβάνοντας ρόλο αυτόπτη μάρτυρα των ιστορικών γεγονότων, πρωταγωνιστή ή αφανούς ήρωα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div><b>Αντιπαράθεση Ιωάννη Δαμασκηνού - Λέοντα Γ΄ Ίσαυρου</b></div><div><b>Ιωάννης Δαμασκηνός: </b>Αυτοκράτορα Λέοντα, γιατί τόση οργή; Σε τι σου έχουν φταίξει οι εικόνες;</div><div><b>Λέων Γ΄: </b>Ιωάννη, οι εικόνες δεν είναι παρά είδωλα, άρα όσοι τις προσκυνούν είναι ειδωλολάτρες. Πώς να σεβαστώ και να προσκυνήσω ανθρώπινα κατασκευάσματα; Αυτό το κάνουν οι εθνικοί, ενώ ο ίδιος ο Θεός το απαγορεύει ρητά!</div><div><b>Ιωάννης Δαμασκηνός</b>: Σεβαστέ μου αυτοκράτορα, κατανοώ την αγωνία σου να μην οδηγηθεί ο Χριστιανισμός στην ειδωλολατρία… Ωστόσο, όταν προσκυνώ μία εικόνα που κατασκεύασε ένας πιστός Χριστιανός, προσκυνώ το άγιο πρόσωπο που απεικονίζεται και όχι την ύλη. </div><div><b>Λέων Γ΄:</b> Ασπάζεσαι όμως το ξύλο και προσκυνάς το μάρμαρο.</div><div><b>Ιωάννης Δαμασκηνός:</b> Προσπάθησε να με καταλάβεις, μεγαλειότατε… Ασπάζομαι τις εικόνες για να δοξολογήσω το έργο των Αγίων που εικονίζονται και προσκυνώ το πνεύμα τους. Τα υλικά δεν είναι άφθαρτα, αλλά η πίστη μας είναι.</div><div><b>Λέων Γ΄:</b> Δεν μπορείς ωστόσο να αρνηθείς τις υπερβολές που γίνονται στη λατρεία των εικόνων και των λειψάνων. Ο Χριστιανισμός πρέπει να απαλλαχθεί από τις δεισιδαιμονίες. Ειδάλλως, θα προκαλέσουμε τη δίκαιη οργή του Θεού. Γι’ αυτό και θα καταστρέψω τις εικόνες!</div><div><b>Ιωάννης Δαμασκηνός:</b> Αυτοκράτορά μου, θεωρώ ότι κάνεις μεγάλο λάθος… Σε συμβουλεύω να συγκρατήσεις τον θυμό σου, γιατί η διαμάχη που ξεκινάς θα βλάψει τον Χριστιανισμό και την αυτοκρατορία. Ο πιστός λαός έχει μεγάλη ανάγκη τις εικόνες κι εγώ θα τις υπερασπίζομαι μέχρι το τέλος της ζωής μου.</div><div><b>Λέων Γ΄: </b>Φτάνει πια! Αρκετά! Θα γίνει αυτό που έχω αποφασίσει. Και πολύ καλά θα κάνεις να υπακούσεις κι εσύ, Ιωάννη. Ξεκινώ διατάζοντας να απομακρυνθεί η εικόνα του Χριστού από τη Χαλκή Πύλη!</div><div>Λ. Ξένια, Β3</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><i>Ήμουν κι εγώ εκεί… </i>στην απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού από τη Χαλκή πύλη της Πόλης</b></div><div style="text-align: justify;"> Ήταν επόμενο. Αργά ή γρήγορα ο Λέων Ίσαυρος θα περνούσε από τα λόγια στα έργα. Και πράγματι, σήμερα το έκανε… Έστειλε στρατιώτες στη Χαλκή Πύλη, για να απομακρύνουν την εικόνα του Χριστού μας! Πολύς κόσμος είχε συγκεντρωθεί στο σημείο, μαζί κι εγώ. Μέχρι την τελευταία στιγμή ελπίζαμε ότι δε θα το τολμούσαν, αλλά δυστυχώς διαψευστήκαμε… Οι διαμαρτυρίες μας ήταν μάταιες. Οι στρατιώτες φώναζαν ότι ακολουθούν διαταγές του αυτοκράτορα και μας καλούσαν να διαλυθούμε, αλλιώς… Παρά τις απειλές, ορμήσαμε να τους εμποδίσουμε και τότε εκείνοι άρχισαν να μας χτυπούν χωρίς έλεος! Είδα ανθρώπους να τραυματίζονται σοβαρά, το αίμα να κυλάει, τον κόσμο να τρέχει πανικόβλητος για να σωθεί.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9GBaFGGXUfWbhgiQysqRkBywJB7pzPFM6ggNsKV25CcxURdVDqb8CmADbvPHGVo5JelrLWjpXdtdJ8sQ3q09_mD87WZqr-3LcwM7OVbH9mliKRDQA60tj5CMFcCE2m1zt8yfcOrVo1uEfwcqo98W8bIZ6w7RqEaUgjWflFXyoXHjU9osu34hhC3fN/s365/%CE%A7%CE%91%CE%9B%CE%9A%CE%97%20%CE%A0%CE%A5%CE%9B%CE%97.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9GBaFGGXUfWbhgiQysqRkBywJB7pzPFM6ggNsKV25CcxURdVDqb8CmADbvPHGVo5JelrLWjpXdtdJ8sQ3q09_mD87WZqr-3LcwM7OVbH9mliKRDQA60tj5CMFcCE2m1zt8yfcOrVo1uEfwcqo98W8bIZ6w7RqEaUgjWflFXyoXHjU9osu34hhC3fN/w400-h299/%CE%A7%CE%91%CE%9B%CE%9A%CE%97%20%CE%A0%CE%A5%CE%9B%CE%97.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Δεν έχω λόγια να περιγράψω πώς νιώθω. Η οργή, αλλά και η απελπισία με έχουν κυριεύσει. Προσεύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, ίσως για τελευταία φορά. Φοβάμαι ότι πολύ χειρότερα θα ακολουθήσουν και ότι μεγάλες δοκιμασίες περιμένουν τους πιστούς Χριστιανούς. Παναγία μου, προστάτεψέ μας!</div><div style="text-align: justify;">Φ. Άννη, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Από το ημερολόγιο του Ιωάννη Δαμασκηνού</b></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> η σημερινή μέρα με έχει γεμίσει θλίψη, καθώς πληροφορήθηκα ότι εκδόθηκε το πρώτο αυτοκρατορικό διάταγμα κατά της λατρείας των εικόνων. Δυστυχώς, δεν πιστεύω πως θα είναι και το τελευταίο…</div><div style="text-align: justify;"> Θεωρώ τα επιχειρήματα των εικονομάχων αβάσιμα και παράλογα. Αφού προσκυνούμε τον σταυρό όπου μαρτύρησε ο Χριστός μας, ως όργανο για τη σωτηρία των ανθρώπων, γιατί να μην μπορούμε να προσκυνήσουμε την εικόνα του ίδιου του Χριστού; Όταν καταστραφεί το εκτύπωμα ενός ξύλινου σταυρού, ρίχνουμε το ξύλο στη φωτιά, γιατί δεν έχει πια καμία αξία. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και με τις εικόνες, όταν αυτό που απεικονίζουν καταστραφεί. Είναι λοιπόν φανερό ότι δεν προσκυνούμε το υλικό με το οποίο είναι φτιαγμένες… Δεν αρνούμαι την ακαταληψία του Θεού, ούτε το απερίγραπτό του. Αλλά και οι προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη είδαν κάποια εικόνα του Θεού, όχι την αληθινή του ουσία. Επιπλέον, οι εικόνες αποτελούν ό,τι και οι λέξεις για τους αγράμματους, βοηθούν τους απλούς ανθρώπους να έρθουν πιο κοντά στον Θεό.</div><div style="text-align: justify;"> Θεέ μου, φώτισε τους εικονομάχους να καταλάβουν το μέγα λάθος που κάνουν και να σταματήσουν τις διώξεις σε βάρος των εικονολατρών… Ας επιστρέψουν και πάλι οι σεβαστές εικόνες στις εκκλησίες μας, σε δόξα και ανάμνηση των παθημάτων του Χριστού! Ας σταματήσει η ολέθρια αυτή διαμάχη κι ας επικρατήσει και πάλι η ειρήνη και η αγάπη μεταξύ των Χριστιανών!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcg4Xjh2IqnduIlQeH3SBxn1kNnvqZuw61A32oKDb3bhZ0QOzpVgbpJxaERceU5d2_M04lb9vN0bAIuJqiLZhv43rh3M2iDQojTOy126MpERyyEQiKr4-txTjDoym-0ALhicoF_vvsJkzByhX-_sFfEGbM09x08Ghu1ysqt1MbU_gyQInVBho7Jspo/s202/%CE%99%CE%A9%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3%20%CE%94%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%97%CE%9D%CE%9F%CE%A3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcg4Xjh2IqnduIlQeH3SBxn1kNnvqZuw61A32oKDb3bhZ0QOzpVgbpJxaERceU5d2_M04lb9vN0bAIuJqiLZhv43rh3M2iDQojTOy126MpERyyEQiKr4-txTjDoym-0ALhicoF_vvsJkzByhX-_sFfEGbM09x08Ghu1ysqt1MbU_gyQInVBho7Jspo/w297-h400/%CE%99%CE%A9%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3%20%CE%94%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%97%CE%9D%CE%9F%CE%A3.jpg" width="297" /></a></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Κ. Ιωάννα, Β1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Από το ημερολόγιο του Λέοντα Ε΄ του Αρμένιου</b></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> το σκέφτηκα πολύ... Οι επανειλημμένες ήττες των στρατευμάτων μας από τους εθνικούς στα πεδία των μαχών δεν μπορεί παρά να είναι σημάδι της οργής του Θεού για την επιστροφή στη λατρεία των εικόνων. Η αποκατάστασή τους από την Ειρήνη την Αθηναία αποδεικνύεται πως ήταν μια λαθεμένη απόφαση, που θα σύρει την αυτοκρατορία στην καταστροφή.</div><div style="text-align: justify;"> Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, σε ποια συμπεράσματα οδηγεί η τύχη των προκατόχων μου; Ήταν ανάλογη με τη στάση που κράτησαν στο ζήτημα των εικόνων! Όσοι δέχτηκαν και λάτρεψαν τις εικόνες είχαν κακό τέλος και πέθαναν στην εξορία ή στη μάχη. Αντίθετα, αυτοί που τις πολέμησαν πέθαναν ήσυχα στο κρεβάτι τους και τάφηκαν με όλες τις τιμές που τους αναλογούσαν στους αυτοκρατορικούς τάφους. Δε θέλει και ρώτημα ποια επιθυμώ να είναι η δική μου μοίρα… Θέλω να μακροημερεύσω και εγώ και ο γιος μου και να συνεχίσει η δυναστεία μας να βασιλεύει για πολλές γενιές. Επιλέγω λοιπόν να ξεκινήσω και πάλι την εικονομαχία!</div><div style="text-align: justify;">Τ. Σεσίλια, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Από το ημερολόγιο ενός πολίτη της Κωνσταντινούπολης μετά την ανακοίνωση της αποκατάστασης των εικόνων</b></div><div style="text-align: right;">Κωνσταντινούπολη, 11/3/843</div><div style="text-align: justify;">Αγαπημένο μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> επιτέλους, ευχάριστα νέα! Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια διαμάχης, αποκαταστάθηκε η ισορροπία στην αυτοκρατορία, αυτή τη φορά οριστικά, ελπίζω. Ζήσαμε πολύ καιρό μέσα στην αβεβαιότητα, μην ξέροντας πού θα καταλήξει η σύγκρουση μεταξύ εικονολατρών και εικονομάχων…</div><div style="text-align: justify;"> Είναι αλήθεια πως κι εμένα με έβαλε σε σκέψεις το ερώτημα μήπως τελικά η προσκύνηση των εικόνων αποτελεί ειδωλολατρική εκδήλωση. Άλλωστε, αυτό ήταν ένα από τα βασικά επιχειρήματα των εικονομάχων, και οι δεισιδαιμονίες και οι υπερβολές των φανατικών έριχναν λάδι στη φωτιά... Από την άλλη όμως, δεν μπορούσα να παραβλέψω πως οι εικόνες φτιάχνονται με αγαθή προαίρεση και τις προσκυνούμε τιμώντας το εικονιζόμενο ιερό πρόσωπο. Γι’ αυτό και η ανακούφισή μου για την πανηγυρική αποκατάστασή τους από τη σύνοδο που συγκλήθηκε με πρωτοβουλία της αυγούστας Θεοδώρας είναι μεγάλη. Ο αντίκτυπος της απόφασης της συνόδου φάνηκε αμέσως: με την ανακοίνωσή της πλήθος πιστών εικονολατρών ξεχύθηκε πανηγυρίζοντας στους δρόμους, στις πλατείες, στην αγορά…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim-S_-xAOoetcTj_CGYRoSSHlVJ6tkq2XYiH3pE3Dm2sdy0qYYvDYHJNHGgJD7CMQ7T8fDF_cOcHiGdjm17fNnm6y9CGoxvlh11QjLKR7t2wEDb67ytnHGCY08c4PpDqOOLoq7tfs5qFXtTdPm2t2D2K25I9XJNZuihF1TUUhlkM4Aqwite2TKA1yT/s448/%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%9A%CE%91%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%97%20%CE%95%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%A9%CE%9D.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim-S_-xAOoetcTj_CGYRoSSHlVJ6tkq2XYiH3pE3Dm2sdy0qYYvDYHJNHGgJD7CMQ7T8fDF_cOcHiGdjm17fNnm6y9CGoxvlh11QjLKR7t2wEDb67ytnHGCY08c4PpDqOOLoq7tfs5qFXtTdPm2t2D2K25I9XJNZuihF1TUUhlkM4Aqwite2TKA1yT/w296-h400/%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%9A%CE%91%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%97%20%CE%95%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%A9%CE%9D.png" width="296" /></a></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Πιστεύω πως τώρα θα μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας τις θρησκευτικές διαμάχες που συγκλόνισαν την αυτοκρατορία, ώστε πλέον όλοι οι χριστιανοί ενωμένοι να επιδοθούμε σε ειρηνικά έργα. Η σημερινή μέρα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων ως η απαρχή μιας νέας εποχής!</div><div style="text-align: justify;">Λ. Μιχαέλλα, Β1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Οι πρωταγωνιστές μιλούν - Καίσαρ Βάρδας</b></div><div style="text-align: justify;"> Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα το δύσκολο έργο να διευθύνω τις κρατικές υποθέσεις, είχα στο μυαλό μου το όραμα να ιδρύσω στην Πόλη μια ανώτερη σχολή που να προσφέρει στους σπουδαστές της παιδεία πανεπιστημιακού επιπέδου. Και ποιος άλλος θα μπορούσε να συμβάλει περισσότερο στην υλοποίηση του οράματος αυτού από τον Λέοντα Φιλόσοφο ή Μαθηματικό, τον μεγαλύτερο επιστήμονα της εποχής μας; Ευτυχώς, δέχτηκε να αναλάβει τη διεύθυνση της σχολής και την οργάνωση των τμημάτων της. Τον εμπιστεύομαι απόλυτα!</div><div style="text-align: justify;"> Εννοείται πως κι εγώ δε θα αφήσω τη σχολή στην τύχη της. Δε θα λυπηθώ τα χρήματα, ώστε να καλύπτεται πλήρως κάθε ανάγκη που θα προκύψει. Άλλωστε, έχω τόσο πάθος για τη γνώση, που σκοπεύω να επισκέπτομαι τη σχολή με κάθε ευκαιρία, για να ενθαρρύνω τις προσπάθειες καθηγητών και φοιτητών και να χαίρομαι με την πρόοδό τους.</div><div style="text-align: justify;"> Μετά από την υποχώρηση της ενασχόλησης με τα γράμματα κατά τη μακρά περίοδο της εικονομαχίας, ελπίζω η σχολή της Μαγναύρας να γίνει το επίκεντρο έντονης πνευματικής δραστηριότητας και να δώσει φτερά στην ανάπτυξη της επιστήμης!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO0QgL4TikgBhVvShQWjh898qIgEQs9KaOx_UAl4KQxD3tGCKX3XmAJH-LAxxgxUjJPbDvks9LXSjQq4iTCRqqTc3X94YgE2TFgZWSmeLvRJnAXUc8e1GJp1gmCMNlcIxWxe2r7k6vOpiHNMWi67YCx5b7fpyczFW4uA33qcDTvP574jLONvp0-EAa/s400/%CE%A3%CE%A7%CE%9F%CE%9B%CE%97%20%CE%9C%CE%91%CE%93%CE%9D%CE%91%CE%A5%CE%A1%CE%91%CE%A3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO0QgL4TikgBhVvShQWjh898qIgEQs9KaOx_UAl4KQxD3tGCKX3XmAJH-LAxxgxUjJPbDvks9LXSjQq4iTCRqqTc3X94YgE2TFgZWSmeLvRJnAXUc8e1GJp1gmCMNlcIxWxe2r7k6vOpiHNMWi67YCx5b7fpyczFW4uA33qcDTvP574jLONvp0-EAa/w400-h278/%CE%A3%CE%A7%CE%9F%CE%9B%CE%97%20%CE%9C%CE%91%CE%93%CE%9D%CE%91%CE%A5%CE%A1%CE%91%CE%A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Τ. Θένια, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Λέων ο Φιλόσοφος ή Μαθηματικός</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbSLQn3d9dUOkgbnSzb2teWc-oNpL_dzp7Y4FxtACRw4WxJEKKDGqLt3xYPjenGS6pbxwONrvmZGiZ3J7_HnZG5EoQhVCp3W4ukRw8cN5_Flp45vTIcr0Jte7QOMqQeOH2bhza7mvJjLYlD8aGh_rCEbpnmJTzbZx2-yajxoBvDOzgKyr8BT35vbgR/s2312/%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%A9%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbSLQn3d9dUOkgbnSzb2teWc-oNpL_dzp7Y4FxtACRw4WxJEKKDGqLt3xYPjenGS6pbxwONrvmZGiZ3J7_HnZG5EoQhVCp3W4ukRw8cN5_Flp45vTIcr0Jte7QOMqQeOH2bhza7mvJjLYlD8aGh_rCEbpnmJTzbZx2-yajxoBvDOzgKyr8BT35vbgR/w400-h283/%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%A9%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Α. Δημήτρης, Β1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM8eCBQTnIsA3_mh-O7WKKnzKWFvjs_-9BUJZ244rQ76xdsyxnBmNowpvjXRDH_dTYVjQtfWvNlYj3VUHGvf3hB3kmBn6VikRQi1MJimzSymhYGtFDJzmFRqm9GgVzt6-7_jEVJiHEOhfkC2IyahC5pteJeRluZtr7D7u0RTli9mbk9zc-uGIg216m/s2306/%CE%93%CE%95%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%99%CE%91%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM8eCBQTnIsA3_mh-O7WKKnzKWFvjs_-9BUJZ244rQ76xdsyxnBmNowpvjXRDH_dTYVjQtfWvNlYj3VUHGvf3hB3kmBn6VikRQi1MJimzSymhYGtFDJzmFRqm9GgVzt6-7_jEVJiHEOhfkC2IyahC5pteJeRluZtr7D7u0RTli9mbk9zc-uGIg216m/w400-h285/%CE%93%CE%95%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%99%CE%91%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Γ. Χρήστος, Β1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Επιστολή του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ στον Ραστισλάβο, ηγεμόνα των Μοραβών</b></div><div style="text-align: justify;">Ραστισλάβε, ηγεμόνα των Μοραβών</div><div style="text-align: justify;"> Μας ζητάς ιεραποστόλους που θα διδάξουν στον λαό σου τον Χριστιανισμό και θα του γνωρίσουν τον νόμο του Κυρίου. Απαντώντας στο θεάρεστο αυτό αίτημα, στέλνουμε στη χώρα σου δύο αδελφούς, τον Κωνσταντίνο και τον Μεθόδιο. Πρόκειται για πρόσωπα που έχουν επιλεγεί με τη μεγαλύτερη προσοχή και φροντίδα, προκειμένου να φέρουν σε πέρας αυτή τη σημαντική αποστολή. Ο Κωνσταντίνος έχει σπουδάσει στην περίφημη σχολή της Μαγναύρας στην Κωνσταντινούπολη, είναι γνώστης πέντε ξένων γλωσσών, συμπεριλαμβανομένης της σλαβικής, και οι ικανότητές του έχουν δοκιμαστεί σε δύο διπλωματικές αποστολές, στους Άραβες και στους Χαζάρους. Ο αδερφός του Μεθόδιος, πέρα από τη θεολογική του κατάρτιση, έχει υπηρετήσει ως διοικητής σκλαβηνίας και είναι εξοικειωμένος με τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα του σλαβικού λαού.</div><div style="text-align: justify;"> Αρχές του θέρους ο Κωνσταντίνος και ο Μεθόδιος θα βρίσκονται στη Μολδαβία. Περιμένουμε να τους υποδεχτείς με την πρέπουσα τιμή και να τους παρέχεις κάθε διευκόλυνση στο δύσκολο έργο που έχουν αναλάβει. Με τη βοήθεια του Θεού, ο εκχριστιανισμός του λαού σου θα ολοκληρωθεί με επιτυχία.</div><div style="text-align: justify;">Μιχαήλ Γ΄, αυτοκράτωρ Ρωμαίων</div><div style="text-align: justify;">Μ. Βασίλης, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Από το ημερολόγιο της πριγκίπισσας Άννας</b></div><div style="text-align: justify;">Καλό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> ήξερα από πάντα πως θα έρθει αυτή η στιγμή… Είμαι μια πορφυρογέννητη πριγκίπισσα, αδελφή του αυτοκράτορα. Το χέρι μου αποτελεί μεγάλο έπαθλο για κάθε πρίγκιπα και ηγεμόνα στον κόσμο. Ξέρω πως ήδη πολλοί προσπάθησαν νε με διεκδικήσουν, αλλά ο αδερφός μου είχε απορρίψει όλες τις προτάσεις τους χωρίς δεύτερη σκέψη. Τώρα όμως δέχτηκε… Θα παντρευτώ τον ηγεμόνα των Ρώσων Βλαδίμηρο και θα ζήσω στο εξής μαζί του στο Κίεβο. Μάλιστα, για να με παντρευτεί ο Βλαδίμηρος δέχτηκε να ασπαστεί τον Χριστιανισμό ο ίδιος και ο λαός του. Όλα κανονίστηκαν και οι αποφάσεις αυτές, που με αφορούν άμεσα, απλώς μου ανακοινώθηκαν. Η δική μου γνώμη δεν έχει απολύτως καμία σημασία…</div><div style="text-align: justify;"> Πολλές φορές ευχήθηκα να μην είχα γεννηθεί ως σπουδαία πριγκίπισσα, αλλά να ήμουν ένα απλό κορίτσι του λαού, ελεύθερη να αγαπήσω και να διαλέξω τον άντρα που θα παντρευτώ. Ωστόσο, η κατάστασή μου είναι αυτή που είναι και δεν υπάρχει περιθώριο διαφυγής. Άλλωστε, αναγνωρίζω και η ίδια τα οφέλη που θα έχει αυτός ο γάμος για την αυτοκρατορία: ισχυροί σύμμαχοι, πολιτική και θρησκευτική επιρροή σε μια απέραντη χώρα…</div><div style="text-align: justify;"> Θα θυσιαστώ λοιπόν για το καλό του λαού μου, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι εγώ θα ζήσω μέσα στη δυστυχία… Αυτή είναι η μοίρα μιας πριγκίπισσας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh--2bjV87QDSYHQWVSXCcbV9KkWdnKz_PFfNBpfrn0gG6-2Z4UGVRR2bvuRKFqYbWQzjpFsGJQJPjayfYtFrsSr3DDt9AB0kW3NJ9iQlo4wcA0XZIjcAO0-2TywKW4DmAsA_dxdZHFAPih6uRCCF1NPfolrfEcdpkueuCkAMElKS0FTDLPSOn_-4SB/s1317/%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%20%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A6%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A4%CE%97.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh--2bjV87QDSYHQWVSXCcbV9KkWdnKz_PFfNBpfrn0gG6-2Z4UGVRR2bvuRKFqYbWQzjpFsGJQJPjayfYtFrsSr3DDt9AB0kW3NJ9iQlo4wcA0XZIjcAO0-2TywKW4DmAsA_dxdZHFAPih6uRCCF1NPfolrfEcdpkueuCkAMElKS0FTDLPSOn_-4SB/w302-h400/%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%20%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A6%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A4%CE%97.png" width="302" /></a></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">K. Ροδαλία, Β1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η μητέρα της Άννας της Πορφυρογέννητης Θεοφανώ θυμάται…</b></div><div style="text-align: justify;"> Το μεγάλο μου παιδί, ο Βασίλειος, στην αρχή της βασιλείας του χρειάστηκε στρατιωτική βοήθεια, για να αντιμετωπίσει τις εξεγέρσεις των δυνατών της Μικράς Ασίας, και τη ζήτησε από τους Ρώσους. Δυστυχώς όμως, η συμφωνία περιλάμβανε και άλλους όρους… Ο Βασίλειος υποσχέθηκε να δώσει ως σύζυγο την πορφυρογέννητη κόρη μου στον βάρβαρο ηγεμόνα τους Βλαδίμηρο, εφόσον βέβαια αυτός και οι Ρώσοι βαπτιστούν. Το κοριτσάκι μου, που γεννήθηκε στο πορφυρό δωμάτιο του παλατιού και μεγάλωσε μέσα στα πλούτη, θα έπρεπε να εγκαταλείψει το παλάτι και την όμορφη Βασιλεύουσα και να ζήσει μακριά μας, σε μια άγνωστη χώρα. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες πόσο έκλαψε όταν ο αδελφός της της ανακοίνωσε την απόφασή του. Είχε κλειστεί στο δωμάτιό της και αρνούνταν να φάει. Προσπάθησα να την παρηγορήσω ως μητέρα, φοβόμουν μήπως αρρωστήσει... Ωστόσο, ξέρω πως η γυναίκα δεν ορίζει τη μοίρα της και η Άννα δεν είχε τελικά άλλη επιλογή παρά να δεχτεί κι αυτή το πεπρωμένο της.</div><div style="text-align: justify;"> Έτσι όλοι μαζί πήγαμε στη Χερσώνα. Εκεί συναντήσαμε τον Βλαδίμηρο που περίμενε να βαφτιστεί από τους ιερείς που μας συνόδευαν. Αν και βάρβαρος, μου έκανε πολύ καλή εντύπωση, είχε ωραίο παρουσιαστικό και μας υποδέχτηκε με ευγένεια. Έδειξε να μαγεύεται από τη χάρη και τα νιάτα της μέλλουσας γυναίκας του. Το περίμενα! Ένιωσα ότι και η Άννα χαλάρωσε κάπως… Μάλλον φοβόταν πως θα δει έναν άξεστο αγριάνθρωπο, αλλά αντί γι’ αυτό αντίκρισε έναν ψηλό, ξανθό και γεροδεμένο άνδρα να υποκλίνεται μπροστά της.</div><div style="text-align: justify;"> Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, αμέσως μετά τη βάπτιση ακολούθησε η γαμήλια τελετή. Πόσο συγκινητική στιγμή για κάθε μητέρα ο γάμος της κόρης της! Δε χόρταινα να καμαρώνω την Άννα μου, ήταν πανέμορφη μέσα στο χρυσό της φόρεμα! Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα πάνω και φορούσε ένα στέμμα με κόκκινα ρουμπίνια που ανήκε στη μητέρα μου. Παρόλο που έλαμπε από ομορφιά, φαινόταν μελαγχολική. Σίγουρα σκεφτόταν αυτά που αφήνει πίσω της, τους δικούς της, το παλάτι, τη Βασιλεύουσα… Στο πλευρό της στεκόταν ο Βλαδίμηρος, επιβλητικός μέσα στην επίσημη στολή του. Ήταν τόσο ωραίο ζευγάρι! Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως μπορώ να εμπιστευτώ σ’ αυτόν τον άνθρωπο το μέλλον του παιδιού μου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBSF2j23c92NSnMMuwAC6WRmgUs776NknxkVEwT56W7tKZhYgAD2riRFVUIRDWWkUDYG38LPIF-LGfaKanKDYXhAsTWhBcNU_-EVOdG9vDDUdvP1BaSPtErZWE23ixIlJDpovIm_66q3CZBV6URXRfJQLYsUn0Jmy2sYhP_h5nPigYdHGC3rdZKV_m/s960/%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%20%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A6%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A4%CE%97.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBSF2j23c92NSnMMuwAC6WRmgUs776NknxkVEwT56W7tKZhYgAD2riRFVUIRDWWkUDYG38LPIF-LGfaKanKDYXhAsTWhBcNU_-EVOdG9vDDUdvP1BaSPtErZWE23ixIlJDpovIm_66q3CZBV6URXRfJQLYsUn0Jmy2sYhP_h5nPigYdHGC3rdZKV_m/w300-h400/%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%20%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A6%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A4%CE%97.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Αν και ο γάμος της Άννας με τον Βλαδίμηρο έγινε για πολιτικούς λόγους, έφυγα από τη Χερσώνα με την ελπίδα ότι η αγάπη μεταξύ τους δε θα αργήσει να ανθίσει και ότι η Άννα θα ζήσει ευτυχισμένη με τον άντρα της. Δεν έχω νέα της εδώ και καιρό, αλλά προσεύχομαι πάντα γι’ αυτήν και είμαι σίγουρη πως η κόρη μου είναι μια αξία πριγκίπισσα και τσαρίνα!</div><div style="text-align: justify;">Μ. Βασίλης, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και ένα κόμικ...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Ο εκχριστιανισμός των Μοραβών και των Βουλγάρων</b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM3pv7XlMW7A3WXOlMgvMUEEC1IV7KljXvDHl8u6YKYXz6Wx6rjvDVUQZNmRM1OZ_IYEkJCXTO4_VT47xOTksGC9F1PqXrQ2GkCuCfiWJMC7RCkphCK7HTiR0x8Lz7IOT4WyGON5FCqHJujMXKCQbt3oEYAWdodkAbXeSpGDapyP4JrhKyvTXHtpCU/s2247/%CE%9A%CE%A9%CE%A6%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg" style="text-align: justify;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM3pv7XlMW7A3WXOlMgvMUEEC1IV7KljXvDHl8u6YKYXz6Wx6rjvDVUQZNmRM1OZ_IYEkJCXTO4_VT47xOTksGC9F1PqXrQ2GkCuCfiWJMC7RCkphCK7HTiR0x8Lz7IOT4WyGON5FCqHJujMXKCQbt3oEYAWdodkAbXeSpGDapyP4JrhKyvTXHtpCU/w295-h400/%CE%9A%CE%A9%CE%A6%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Κ. Γιώτα, Β1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-66845920514997573822022-10-07T08:39:00.000-07:002022-10-07T08:39:36.749-07:00Αφήγηση - η ιστορία μιας φώκιας<div style="text-align: justify;">Με αφορμή τη διδασκαλία της αφήγησης και την <i>"Ιστορία μιας φώκιας"</i> του Ζεράρ ντε Νερβάλ, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου αναδιηγήθηκαν την ιστορία, επιλέγοντας την οπτική γωνία της φώκιας...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η φώκια αφηγείται…</b></div><div style="text-align: justify;"> Εμείς οι φώκιες της Ολλανδίας είμαστε οι αχώριστοι σύντροφοι των ψαράδων. Ξέρετε, τους βοηθάμε στο ψάρεμα, ακολουθώντας τις βάρκες και κυνηγώντας τα ψάρια. Και βέβαια παίρνουμε κι εμείς το μεζεδάκι μας, όταν οι ψαράδες αστοχούν ή τους ξεφεύγει κανένα ψαράκι! Είναι λοιπόν πολύ λογικό τον χειμώνα οι φίλοι μας να μη μας αφήνουν στο κρύο, αλλά να μας φροντίζουν και να μας ταΐζουν.</div><div style="text-align: justify;"> Εκείνος ο χειμώνας όμως ήταν πολύ κακός… Η ψαριά ήταν όλο και χειρότερη, δεν ψαρεύαμε ούτε τα μισά ψάρια απ’ ό,τι συνήθως. Τόσα χρόνια φώκια, δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο… Σαν να είχαν χαθεί τα ψάρια από τη θάλασσα! Ο ψαράς που με φιλοξενούσε ήταν πάντα πολύ καλός μαζί μου, αλλά μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση άρχισε να χάνει την υπομονή του και να γίνεται νευρικός. Η πείνα χτύπησε την πόρτα της οικογένειας… Το ένιωθα και δε διεκδικούσα περισσότερο φαΐ απ’ όσο μου έδιναν, αν και δεν ήταν αρκετό για να χορτάσω.</div><div style="text-align: justify;"> Ένα βράδυ ο ψαράς καβγάδιζε με τη γυναίκα του. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια… Ήταν θυμωμένος και έδειχνε να έχει πάρει μια απόφαση, με την οποία η γυναίκα του δε συμφωνούσε. Μάλιστα, την είδα να πέφτει γονατιστή στα πόδια του με δάκρυα στα μάτια και να τον παρακαλάει για κάτι, αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω για τι. Είχα μια αόριστη αίσθηση ότι όλα αυτά με αφορούσαν κάπως, αλλά μετά από λίγο το ξέχασα…</div><div style="text-align: justify;"> Την άλλη μέρα ο ψαράς με έβαλε στη βάρκα του και πήγαμε σε ένα ερημονήσι. Εκεί συνάντησα πολλούς φίλους και γνωστούς. Έπαιξα με την ψυχή μου για αρκετή ώρα. Όταν όμως αποφάσισα να γυρίσω στη βάρκα, είδα πως είχε εξαφανιστεί! Στην αρχή προβληματίστηκα, αλλά στη συνέχεια υπέθεσα ότι ο ψαράς με άφησε για να παίξω με την ησυχία μου. Έτσι, γύρισα πίσω κολυμπώντας και κατάφερα να φτάσω στο σπίτι πριν απ’ αυτόν. Τον περίμενα με χαρά, στεγνώνοντας τη γούνα μου στην αγαπημένη μου θέση μπροστά στη φωτιά. Όταν γύρισε κι αυτός και με είδε, η έκπληξή του ήταν μεγάλη!</div><div style="text-align: justify;"> Λίγες μέρες μετά ο ψαράς με ξαναφόρτωσε στη βάρκα. Στην αρχή πίστευα πως θα με πάει και πάλι σε εκείνο το ξερονήσι για να δω τους φίλους μου, αλλά το προσπεράσαμε και βγήκαμε στα ανοιχτά. Σκεφτόμουν πως θα αρχίσουμε το ψάρεμα και ευχόμουν αυτή τη φορά να σταθούμε τυχεροί… Και τότε ξαφνικά με έσπρωξε και έπεσα στο νερό! Αγωνιζόμουν να ανεβώ πάλι στη βάρκα, αλλά ήταν αδύνατο, καθώς ο ψαράς προσπαθούσε να με εμποδίσει. Σε κάποια στιγμή με χτύπησε με το κουπί τόσο δυνατά, που μου έσπασε το πτερύγιο! Αφέθηκα να βουλιάξω στη θάλασσα, η οποία είχε κοκκινίσει από το αίμα που έτρεχε από την πληγή μου…</div><div style="text-align: justify;"> Μόλις συνήρθα κάπως και παρά τον αφόρητο πόνο μου, αποφάσισα να μην τα παρατήσω και να επιστρέψω στο σπίτι. Ένιωθα ότι ο ψαράς μου χρωστούσε μια εξήγηση για τη συμπεριφορά του! Μάζεψα όσες δυνάμεις μου είχαν απομείνει και κολύμπησα μέχρι την ακτή. Ήταν νύχτα πια όταν έφτασα. Άρχισα να διαμαρτύρομαι και να φωνάζω όσο πιο δυνατά μπορούσα! Ο ψαράς βγήκε έξω τρομαγμένος. Έτρεξε κοντά μου, με σήκωσε στα χέρια του και με μετέφερε στο σπίτι, όπου περιποιήθηκε το πτερύγιό μου. Κατάλαβα πως μετάνιωσε για όσα μου έκανε, κι αυτό μου ήταν αρκετό για να τον συγχωρήσω αμέσως.</div><div style="text-align: justify;"> Τελικά, η οικογένεια με δέχτηκε πίσω και ξεχειμώνιασα μαζί τους. Άλλωστε, αρχίσαμε πάλι να πιάνουμε πολλά ψάρια και το φαγητό έφτανε για όλους! Έτσι, στο σπιτικό του ψαρά επέστρεψε η αγάπη και η χαρά…</div><div style="text-align: justify;">Π. Στέφανος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">...Ή του ψαρά.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ο ψαράς αφηγείται…</b></div><div style="text-align: justify;"> Όλοι στην οικογένειά μου είμαστε ψαράδες από πάππου προς πάππου. Παλεύουμε με τη θάλασσα κι αυτή μας δίνει τα αναγκαία για να ζήσουμε, πότε πολλά και πότε λίγα… Αλλά εκείνη τη χρονιά δε θα την ξεχάσω ποτέ! Είχαμε πολύ βαρύ χειμώνα και η ψαριά δεν πήγαινε καθόλου καλά. Υπήρχαν μέρες που γυρνούσα χωρίς να πιάσω ούτε ένα ψάρι… Τα παιδιά μου άρχισαν να πεινάνε. Η φώκια μας πεινούσε κι αυτή, αλλά δεν υπήρχε πλέον η δυνατότητα να την ταΐζουμε. Κάτω από εκείνες τις συνθήκες, όσο κι αν την αγαπούσαμε όλοι, ήταν ένα στόμα παραπάνω. Μέσα στην απόγνωσή μου, πήρα τη δύσκολη απόφαση να τη διώξω από το σπίτι. Ζώο της θάλασσας είναι, σκέφτηκα, αν πάει με τις άλλες φώκιες όλο και κάτι θα βρει να φάει…</div><div style="text-align: justify;"> Όταν όμως μοιράστηκα τις σκέψεις μου με τη γυναίκα μου, αυτή αναστατώθηκε πολύ και άρχισε να με ικετεύει να λυπηθώ τη φώκια. Αλλά τι άλλο μπορούσε να γίνει; Τα παιδιά μας έπρεπε να νοιαστούμε πρώτα. Τα χαράματα λοιπόν έβαλα τη φώκια μέσα στη βάρκα μου και, αφού ξανοίχτηκα μερικές λεύγες, βρήκα ένα ξερονήσι με άλλες φώκιες και την άφησα εκεί. Έφυγα χωρίς να με πάρει είδηση… Γύρισα στο σπίτι με την καρδιά ραγισμένη, αλλά με το που άνοιξα την πόρτα, τι να δω; Η φώκια στρογγυλοκαθόταν στην καλύτερη θέση μπροστά στη φωτιά, σαν να μη συμβαίνει τίποτα! Μα πότε πρόλαβε και έφτασε πριν από μένα;</div><div style="text-align: justify;"> Αντέξαμε την πείνα για λίγες μέρες ακόμα. Η κατάσταση όμως είχε φτάσει στο απροχώρητο, τα παιδιά έκλαιγαν και ζητούσαν να φάνε… Κόντευα να τρελαθώ! Κατάλαβα πως έπρεπε να δράσω πιο δυναμικά και την επόμενη μέρα οδήγησα τη φώκια πολύ βαθιά στη θάλασσα. Όταν όμως έκανα να την πετάξω στο νερό, αυτή γαντζώθηκε στη βάρκα και δεν εννοούσε να ξεκολλήσει! Θόλωσα… Πήρα το κουπί και… τη χτύπησα! Άκουσα ένα <i>κρακ</i>, μάλλον της είχα σπάσει το πτερύγιο. Ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου η κραυγή της, σαν ανθρώπου που καλεί σε βοήθεια… Μέχρι να έρθω στα σύγκαλά μου, η φώκια είχε χαθεί. Τα νερά γύρω από τη βάρκα ήταν κατακόκκινα από το αίμα της. Ένιωθα ψυχικό ράκος, σαν δολοφόνος… Μπήκα στο σπίτι με σκυμμένο το κεφάλι. Ήξερα πως η φώκια δε θα με περίμενε αυτή τη φορά. Η γυναίκα μου μου έριξε μια ματιά και κατάλαβε αμέσως. Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα για τη φώκια, αλλά και για μένα.</div><div style="text-align: justify;"> Γεμάτος ενοχές και τύψεις έπεσα να κοιμηθώ, μα πού να μου κολλήσει ο ύπνος; Και τότε, μέσα στη νύχτα, ακούσαμε φωνές έξω στον δρόμο. Μετά από όσα είχαν προηγηθεί, το μυαλό μου πήγε στο κακό, μου φάνηκε πως κάποιον σκοτώνουν και έτρεξα να βοηθήσω το θύμα. Η φώκια ήταν εκεί! Φώναζε σπαρακτικά και ύψωνε το ματωμένο της πτερύγιο σαν να μου έλεγε <i>«Είδες τι μου έκανες;»</i>. Κατασυγκινημένος, την περιμάζεψα και η γυναίκα μου περιποιήθηκε το τραύμα της. Ευτυχώς, δεν άργησε να γίνει καλά και δεν ξανασκέφτηκα ποτέ να τη διώξω από κοντά μας. Το πιο παράξενο; Μετά από όλα αυτά η ψαριά μου ήταν κάθε φορά και καλύτερη!</div><div style="text-align: justify;">Μ. Όλγα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες πάλι προτίμησαν να ζωγραφίσουν σκηνές από την ιστορία της φώκιας…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Οι δύο φίλοι</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNjiSZeFp2LOWJVinRRIPqLTUtmEzNLP3p3y0F1-p0YUsuul8L8is_G5J345-t1i8vwvRbyAYdQhN5cyru-g7cHW-LMAlVXaFNge5ZFn1-p31BHDyesTMK55jtIPkZq6RZGv-RCF5oRawQjVEm-xG6gOjjQIMS36migQMN18m9pqM1qrSjIwxUGBnw/s2306/%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNjiSZeFp2LOWJVinRRIPqLTUtmEzNLP3p3y0F1-p0YUsuul8L8is_G5J345-t1i8vwvRbyAYdQhN5cyru-g7cHW-LMAlVXaFNge5ZFn1-p31BHDyesTMK55jtIPkZq6RZGv-RCF5oRawQjVEm-xG6gOjjQIMS36migQMN18m9pqM1qrSjIwxUGBnw/s320/%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ν. Γιάννης, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Η βάρκα του ψαρά</b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEYHBokUNO5ZgZt4QI9Ne0M9rGNXDwIFNxNhv_qcn0ScRIshDnZwp4W5soWs2CsauT3bmVcuHgz8xWklQVxPIMjwHJU7XxRgv5Uv-09wL5wIaL-ywUMB8EPwxAcEaubaIR3x98ZfUuPJP_vztw_IJe8TFFUwDhbjqdmMIzfNIBfo8IjOz2jFVT_yNi/s2293/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEYHBokUNO5ZgZt4QI9Ne0M9rGNXDwIFNxNhv_qcn0ScRIshDnZwp4W5soWs2CsauT3bmVcuHgz8xWklQVxPIMjwHJU7XxRgv5Uv-09wL5wIaL-ywUMB8EPwxAcEaubaIR3x98ZfUuPJP_vztw_IJe8TFFUwDhbjqdmMIzfNIBfo8IjOz2jFVT_yNi/w274-h400/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91.jpg" width="274" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Βαλέρια, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Η φώκια</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdYOE11qpvS2ZNwVkLFgTV7FLJUGET9ndLDT_l7VhQlD0v5vFU9hAIQQ4DSrKm-_XYv8wUGrhla5E1zjNt4lX1x-pf893S9qIDu2fkIKW14qlssuZhy7-JfKWUjrWy3AAgou4dQI_g9yIxY-MHoVQOJ8otZsMIqSM0tqA8WD_SfW9HLs14hnklunoS/s1191/%CE%9D%CE%A4%CE%95%CE%9B%CE%99%CE%91.jpg"><img border="0" height="395" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdYOE11qpvS2ZNwVkLFgTV7FLJUGET9ndLDT_l7VhQlD0v5vFU9hAIQQ4DSrKm-_XYv8wUGrhla5E1zjNt4lX1x-pf893S9qIDu2fkIKW14qlssuZhy7-JfKWUjrWy3AAgou4dQI_g9yIxY-MHoVQOJ8otZsMIqSM0tqA8WD_SfW9HLs14hnklunoS/w400-h395/%CE%9D%CE%A4%CE%95%CE%9B%CE%99%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ν. Εμμανουέλα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGsVhEbgMRKf9irke58D6ug7Tp5uuHxBvxdmN1ujRbslM-LloYNvcoL7DW5EHPJ-iirSEORQ7Mxc2qjj7lcihQAjJIFmprqN1afmQNwGR0igZRRTaXiDvOniZQyZXj056M3K8670dwP_1gbPD6R7h3cnUXY5o5YeBe8foITRZS2zsU9HAZvtYEcqgF/s1526/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%98%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGsVhEbgMRKf9irke58D6ug7Tp5uuHxBvxdmN1ujRbslM-LloYNvcoL7DW5EHPJ-iirSEORQ7Mxc2qjj7lcihQAjJIFmprqN1afmQNwGR0igZRRTaXiDvOniZQyZXj056M3K8670dwP_1gbPD6R7h3cnUXY5o5YeBe8foITRZS2zsU9HAZvtYEcqgF/w400-h320/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%98%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Ελένη, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Η φώκια πεινάει...</b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhomMLggau1jiw1lPbWAr2mYbJ7IwmnXFSwid2I56FtFG7rXsbvyywRDn_SAdVk42n3YP1ZRjmrmS0nzkKWDadw5744UiGAR8TYj8XPCV-BA_yciXrP_8ZTwHKgoV_Kgq8sO2MTrEmK-5xVNUq3zXRLLG4fGHPKDll_Q0oavrBItyJ6vPxVc0_JGJD6/s2319/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91%202.jpg" style="text-align: justify;"><img border="0" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhomMLggau1jiw1lPbWAr2mYbJ7IwmnXFSwid2I56FtFG7rXsbvyywRDn_SAdVk42n3YP1ZRjmrmS0nzkKWDadw5744UiGAR8TYj8XPCV-BA_yciXrP_8ZTwHKgoV_Kgq8sO2MTrEmK-5xVNUq3zXRLLG4fGHPKDll_Q0oavrBItyJ6vPxVc0_JGJD6/w400-h289/%CE%A7%CE%A5%CE%9C%CE%91%202.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Βαλέρια, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Ο τραυματισμός της φώκιας</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLjGt_WBtoW5koKpdtylGG3y6RmMLk4AW9-d8cVNdP_IGliDZE-s44YcuyMxFfBCfU44-xkCHaoZIYhlOvxa7BXtWjOwqgDOgXrWeoH2c7Qoi6oJctYmJPPrzS4xSBehMWwqp0OsptWa0smrawDDVQZF6L70UOLZozzNQNqxyQMG74le7sbIj67tgR/s2319/%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%A3.jpg"><img border="0" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLjGt_WBtoW5koKpdtylGG3y6RmMLk4AW9-d8cVNdP_IGliDZE-s44YcuyMxFfBCfU44-xkCHaoZIYhlOvxa7BXtWjOwqgDOgXrWeoH2c7Qoi6oJctYmJPPrzS4xSBehMWwqp0OsptWa0smrawDDVQZF6L70UOLZozzNQNqxyQMG74le7sbIj67tgR/w400-h285/%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Στέργιος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Τα συναισθήματα του ψαρά</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPIeJZsnX1d00gKoDLHiRZgibF2D-zQloXrLHDlVmTlBVxCcFuewYtrEkQxruJSyKPfFOEOjWf1asO52LDmZ4AvEK261nx5Q-ItXs2y3qdQxLmozPyuWNIDM4dVOU3gYFfDl0AgA8gNf-wNjVftLLNUyaLLot6VxULjnfwypQImnY4p7EQ2Z2dNoK9/s1278/%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5%201.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPIeJZsnX1d00gKoDLHiRZgibF2D-zQloXrLHDlVmTlBVxCcFuewYtrEkQxruJSyKPfFOEOjWf1asO52LDmZ4AvEK261nx5Q-ItXs2y3qdQxLmozPyuWNIDM4dVOU3gYFfDl0AgA8gNf-wNjVftLLNUyaLLot6VxULjnfwypQImnY4p7EQ2Z2dNoK9/w268-h400/%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5%201.jpg" width="268" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Γεωργία, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Η επιστροφή της τραυματισμένης φώκιας</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFSnCXKNmIV_9rcP8isppPS4kWtxlAa02tqOQUUDe6WihtJy8GA90DlGWhHs__5p6bMMC8D-dLJmkokQUweQmquupGt_-dtHl0qlPg1Ei0bBbkbglhuz4pfQ31lUg7HkKQdIXI9yXcrSR9G8DHqDhbMJUDZ9oN2xyDguije2N_3Emo6HIuhBQnV-0v/s2215/%CE%9B%CE%99%CE%A4%CE%A3%CE%9A%CE%91.jpg"><img border="0" height="295" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFSnCXKNmIV_9rcP8isppPS4kWtxlAa02tqOQUUDe6WihtJy8GA90DlGWhHs__5p6bMMC8D-dLJmkokQUweQmquupGt_-dtHl0qlPg1Ei0bBbkbglhuz4pfQ31lUg7HkKQdIXI9yXcrSR9G8DHqDhbMJUDZ9oN2xyDguije2N_3Emo6HIuhBQnV-0v/w400-h295/%CE%9B%CE%99%CE%A4%CE%A3%CE%9A%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Λ. Τατιάνα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">...Να αποδώσουν σε μορφή κόμικς τους προβληματισμούς τους για το περιβάλλον…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibS25qCA9nAEDdZO67dcGY4EGZaYWQj9FJjKKdjHtD67V_VIk-uSlLGIwrk5PJgTL0fC5nQ0x47fKLR-4zHuvn7kGsW3-ZyI_p0sfh9694nv616qrh9WS_lADz-xrpHt9FwWfmpWHA87Gbkuz4ulUsxfvlKsOMNhDzVUdTKoBSzdRk3MVnde66sNfe/s1772/%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5%202.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibS25qCA9nAEDdZO67dcGY4EGZaYWQj9FJjKKdjHtD67V_VIk-uSlLGIwrk5PJgTL0fC5nQ0x47fKLR-4zHuvn7kGsW3-ZyI_p0sfh9694nv616qrh9WS_lADz-xrpHt9FwWfmpWHA87Gbkuz4ulUsxfvlKsOMNhDzVUdTKoBSzdRk3MVnde66sNfe/w289-h400/%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5%202.jpg" width="289" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Γεωργία, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9QXWUdaeHE_TYY3estScn9gyVMYsiKGMBaB6T9SULjA3jZZOhcw5x9IHOMJUSHt3IH8fmGgtBdbQRGvtzjrVONlPQOO4LQnMoA60h9yhdMTLZhH9C0_OMtgZNniApwrLRnfeW1XrqTkBZJaAMifdqxz9HVAXuIb_nUHtCJ06s4EDV0GnNE_trpfWy/s2312/%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg"><img border="0" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9QXWUdaeHE_TYY3estScn9gyVMYsiKGMBaB6T9SULjA3jZZOhcw5x9IHOMJUSHt3IH8fmGgtBdbQRGvtzjrVONlPQOO4LQnMoA60h9yhdMTLZhH9C0_OMtgZNniApwrLRnfeW1XrqTkBZJaAMifdqxz9HVAXuIb_nUHtCJ06s4EDV0GnNE_trpfWy/w400-h285/%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Αθηνά, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">…Ή να σχολιάσουν το τραγούδι <i>«Μπες στο κλίμα»</i> του Ν. Πορτοκάλογλου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Οι στίχοι του τραγουδιού <i>«Μπες στο κλίμα»</i> αναφέρονται στην υπερθέρμανση του πλανήτη, στις πλημμύρες και στα ακραία καιρικά φαινόμενα που προκαλεί η κλιματική αλλαγή. Όλα αυτά κλονίζουν τη φυσική ισορροπία και θέτουν σε κίνδυνο το περιβάλλον και τον ίδιο τον άνθρωπο.</div><div style="text-align: justify;"> Ο τίτλος έχει και κυριολεκτική και μεταφορική σημασία. Μας καλεί να ενδιαφερθούμε για το κλίμα και παράλληλα να καταλάβουμε για τι μιλούν οι στίχοι. Είναι σαν να μας κλείνει το μάτι για να προβληματιστούμε για το πού θα οδηγηθεί η κατάσταση στον πλανήτη μας αν συνεχίσουμε να αδιαφορούμε γι’ αυτόν και να μας παρακινεί να αναλάβουμε δράση. Είναι στο χέρι μας!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR53sJ5qqtVcqPwdwZqJCJFvolLe-m1CrnRRerXuhiz1Fw5au-aGDa2CjE3-fnyt7R2P_1Cz0k_nz-ggnnXJFyephXQOP51YBSBbFhKLOm4zDbEnHlivc2DLevAQS8fvmecMQOIS7E_jxQsmJqYgpbRGfmf3zWPaa2aCdeKU6JXQsHiujWxNRApngt/s286/%CE%9C%CE%A0%CE%95%CE%A3%20%CE%A3%CE%A4%CE%9F%20%CE%9A%CE%9B%CE%99%CE%9C%CE%91.jpg"><img border="0" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR53sJ5qqtVcqPwdwZqJCJFvolLe-m1CrnRRerXuhiz1Fw5au-aGDa2CjE3-fnyt7R2P_1Cz0k_nz-ggnnXJFyephXQOP51YBSBbFhKLOm4zDbEnHlivc2DLevAQS8fvmecMQOIS7E_jxQsmJqYgpbRGfmf3zWPaa2aCdeKU6JXQsHiujWxNRApngt/w400-h246/%CE%9C%CE%A0%CE%95%CE%A3%20%CE%A3%CE%A4%CE%9F%20%CE%9A%CE%9B%CE%99%CE%9C%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Χρήστος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-10268408751308337122022-09-18T00:33:00.001-07:002022-09-18T00:33:15.931-07:00Χριστουγεννιάτικη ιστορία<div style="text-align: justify;">Το πνεύμα των Χριστουγέννων, αλλά και η πάντα αγαπημένη <i>"Χριστουγεννιάτικη ιστορία"</i> του Κάρολου Ντίκενς, ενέπνευσαν τους μαθητές και τις μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου, που ζωγράφισαν...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjsi7hkc4JsG06E6IoFEIDewTa2pg70-No9T0inVUIgv2lPHRUs69v5J6XgT3mF7CmICJu4ynf6Hs2-L8Nq0I4DRg55pKyKiJ_EnrbnFrtoPrwZKFCzVI5BfJso7Pd2w6hFhSt7G4qhpYOVRJFO2LhbNmPXM-aH2SFPDctRhcOxSHIrtOTlf7-3Bt-E=s2247" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1382" data-original-width="2247" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjsi7hkc4JsG06E6IoFEIDewTa2pg70-No9T0inVUIgv2lPHRUs69v5J6XgT3mF7CmICJu4ynf6Hs2-L8Nq0I4DRg55pKyKiJ_EnrbnFrtoPrwZKFCzVI5BfJso7Pd2w6hFhSt7G4qhpYOVRJFO2LhbNmPXM-aH2SFPDctRhcOxSHIrtOTlf7-3Bt-E=w400-h246" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Σταύρος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhzdTAxe4tGwW1gl-VQGk92ikPzf1MPTKduEwsHX4ADSvZhpbUD-wiEb1a5xElU45W_INCWhxhX1FaOvz4ierPk3Hx9hy0bYlxTHwRU3MPlxUQw35lNGASTWFB-rE4avRtcplyd2Hz1lzTNf9ZhryTxcKJm-250CIsMM2-GWKEfONz_mQ7a08ZHpCxs=s2212"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhzdTAxe4tGwW1gl-VQGk92ikPzf1MPTKduEwsHX4ADSvZhpbUD-wiEb1a5xElU45W_INCWhxhX1FaOvz4ierPk3Hx9hy0bYlxTHwRU3MPlxUQw35lNGASTWFB-rE4avRtcplyd2Hz1lzTNf9ZhryTxcKJm-250CIsMM2-GWKEfONz_mQ7a08ZHpCxs=w289-h400" width="289" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Δήμητρα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhvKOCKHSPgE94dyyYfFNzph_Fmy9ozN2Wd9NRK-1ZFIbhN26Fd4YLzy3yFrODK7r7RsEMdCkeYA3mzxYcIm2F2cT-1MIsbCWbWQi3ofBT5qHtbPWIxFz2bX14NTaHmUmphSBPlPEz0Q8aVWtnhvvneK1k-cc0ZKVjnTL-O5-P8Vb4VxG_hMpcx9Cdg=s1459"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhvKOCKHSPgE94dyyYfFNzph_Fmy9ozN2Wd9NRK-1ZFIbhN26Fd4YLzy3yFrODK7r7RsEMdCkeYA3mzxYcIm2F2cT-1MIsbCWbWQi3ofBT5qHtbPWIxFz2bX14NTaHmUmphSBPlPEz0Q8aVWtnhvvneK1k-cc0ZKVjnTL-O5-P8Vb4VxG_hMpcx9Cdg=w271-h400" width="271" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Γεωργία, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjZbEtOncnlqCNUcqBT6wi0orbS8ODHh1Th0pSL2tyk5qc3SQQBi19enms8MIWi6UFS629iLMUv-c-qACJDzW3FrqKoI3jh_AzztpDwzJ0J-e9SjnFtC8QezjMdf8K0rfsmj3EUeObJ8KcOuVxKPll6Ht9E9tnRJZQujocxt77GjRKsds2nUGKtyEQy=s1663"><img border="0" height="378" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjZbEtOncnlqCNUcqBT6wi0orbS8ODHh1Th0pSL2tyk5qc3SQQBi19enms8MIWi6UFS629iLMUv-c-qACJDzW3FrqKoI3jh_AzztpDwzJ0J-e9SjnFtC8QezjMdf8K0rfsmj3EUeObJ8KcOuVxKPll6Ht9E9tnRJZQujocxt77GjRKsds2nUGKtyEQy=w400-h378" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Καλλιρρόη, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν να γράψουν τις σκέψεις τους για τα Χριστούγεννα και το νόημά τους.</div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;">Τι σημαίνουν για μένα τα Χριστούγεννα...</span></b></div><div style="text-align: justify;"> Χριστούγεννα… η αγαπημένη μου εποχή! Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τα κάνει τόσο ξεχωριστά. Ίσως τα πάντα: οι διακοπές του σχολείου και η ξεκούραση, η γιορτινή ατμόσφαιρα στην πόλη, το αναμμένο τζάκι, το στολισμένο και γεμάτο φωτάκια δέντρο που ποτέ δε βαριέσαι να κοιτάς, το μόνο πρωινό ξύπνημα (για κάλαντα) που λατρεύω, όλα τα ωραία γλυκά της μαμάς, το να βλέπει όλη η οικογένεια μαζεμένη μια χριστουγεννιάτικη ταινία πίνοντας ζεστή σοκολάτα, η ανυπομονησία των παιδιών περιμένοντας τον Αι-Βασίλη με τα δώρα και η στιγμή που τα ανοίγουν, η χαρά στα πρόσωπα των αγαπημένων μας που κάθονται στο τραπέζι και απολαμβάνουν τα λαχταριστά φαγητά τη μέρα των Χριστουγέννων…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEimVnspe8aVJAK81pgw5wvjoluSkpbFWyylEOdeFJ_5rtUQvRgvirqOgFZSZGWYQgr8pPFCiv1eDdzU2rKfWivyZlRVE4kf5DXNZW6I04iU6XA9QDYVtQ0Ir-5FiphLRp3-s0wDD2ecbKYB0gKNmhrdnpE_TKZBJ-XNXR71myu9B49cRrgmke6cXv0I=s859"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEimVnspe8aVJAK81pgw5wvjoluSkpbFWyylEOdeFJ_5rtUQvRgvirqOgFZSZGWYQgr8pPFCiv1eDdzU2rKfWivyZlRVE4kf5DXNZW6I04iU6XA9QDYVtQ0Ir-5FiphLRp3-s0wDD2ecbKYB0gKNmhrdnpE_TKZBJ-XNXR71myu9B49cRrgmke6cXv0I=w400-h266" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Πέρα και πάνω απ’ όλα αυτά όμως, τα Χριστούγεννα δίνουν ευκαιρίες στους ανθρώπους να γίνουν καλύτεροι, βοηθώντας τους λιγότερο τυχερούς της ζωής, τους συνανθρώπους τους που δεν έχουν τι να φάνε και πού να κοιμηθούν. Αυτό είναι το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων, η αγάπη που δίνεις και παίρνεις!</div><div style="text-align: justify;">Σ. Μυρτώ, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Όποτε ακούω τη λέξη «Χριστούγεννα», στο μυαλό μου έρχονται οι διακοπές και οι βόλτες με τους φίλους μου, οι έξοδοι με την οικογένειά μου σε στολισμένες πλατείες και χιονισμένα χωριά, τα κάλαντα που λέω με τα ξαδέρφια μου και μετά γελάμε και λέμε ότι πλουτίσαμε, το οικογενειακό τραπέζι στο σπίτι της γιαγιάς μου, η προσμονή της καινούριας χρονιάς, με νέους στόχους και ελπίδες. Τα Χριστούγεννα είναι η πιο χαρούμενη γιορτή του χρόνου!</div><div style="text-align: justify;">Τ. Πένυ, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhWZJtJ1qKHygnW2lxsQnuPKID2I3x2iQu9kpf19XC9jZcuKRXJCIDaYELlrrTSJBfJZvlCxc1dXYYhwROFvE8oVD2lbdhiQTp0zpEqSv2ElwBzFrUXFyZy2o-IW4HBZ926WWJi4RXsUwB6c7Zp0JNm3nkVNnMXlVGnu-GeX5RUOHm61TmP8iCmOUSf=s2500"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhWZJtJ1qKHygnW2lxsQnuPKID2I3x2iQu9kpf19XC9jZcuKRXJCIDaYELlrrTSJBfJZvlCxc1dXYYhwROFvE8oVD2lbdhiQTp0zpEqSv2ElwBzFrUXFyZy2o-IW4HBZ926WWJi4RXsUwB6c7Zp0JNm3nkVNnMXlVGnu-GeX5RUOHm61TmP8iCmOUSf=w400-h266" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Τα Χριστούγεννα μοιραζόμαστε στιγμές και δημιουργούμε αναμνήσεις που θα μας είναι πολύτιμες για πάντα! Επίσης, είναι η κατάλληλη στιγμή για να θυμηθούμε πως ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους σαν κι εμάς και για να τους δούμε όπως πραγματικά είναι. Όλοι έχουν προβλήματα παρόμοια με τα δικά μας και καρδιές που χτυπούν σαν τη δική μας - ανεξάρτητα από το ποιοι είναι ή από πού προέρχονται. Για μένα, τα Χριστούγεννα είναι η ευκαιρία να προσφέρουμε σ’ εκείνους που έχουν ανάγκη, χωρίς να ζητήσουμε καμιά ανταπόδοση.</div><div style="text-align: justify;">Χ. Θεοφανή, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Τα Χριστούγεννα είναι μαγεία! Το άστρο των Χριστουγέννων, η αναζήτηση της Φάτνης από τους Μάγους κάνουν για μένα μια εικόνα μαγική. Κάθε χρόνο δίνω μια υπόσχεση στον εαυτό μου, να ξυπνήσω πολύ νωρίς και να δω το άστρο των Χριστουγέννων, όμως πάντα κάτι θα συμβεί, το ξεχνώ και αποκοιμιέμαι…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjSzbtZVeYGiLOxsD6IrLMm2AVHkm8ySsl9EEAhK82U70gkcXZ1qeJAh-O-r8L52e66xFjaDhQ-LZ3uCWNKL7Ae-Iac8v6Qi8y2WIpqzAnQJHRhEvwQclpgf-poyWBSBF4cc5P0XryEHq1UujLIdLR1AVzi4lIObQbxn9JA_t7tNHP6YfAOJ6j9WCmR=s660"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjSzbtZVeYGiLOxsD6IrLMm2AVHkm8ySsl9EEAhK82U70gkcXZ1qeJAh-O-r8L52e66xFjaDhQ-LZ3uCWNKL7Ae-Iac8v6Qi8y2WIpqzAnQJHRhEvwQclpgf-poyWBSBF4cc5P0XryEHq1UujLIdLR1AVzi4lIObQbxn9JA_t7tNHP6YfAOJ6j9WCmR=w400-h200" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Επίσης, τα Χριστούγεννα για μένα σημαίνουν χαλάρωση, παιχνίδι και ανεμελιά. Την ημέρα των Χριστουγέννων, εκτός από τα δώρα που θα βρω κάτω από το δέντρο, μοιράζομαι ωραίες στιγμές με δικούς μου ανθρώπους, κάθομαι με την οικογένειά μου γύρω από το γιορτινό τραπέζι, συζητάμε και περνάμε καλά!</div><div style="text-align: justify;">Τ. Αντωνία, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Χριστούγεννα, η πιο όμορφη εποχή του χρόνου! Παντού επικρατεί εορταστική ατμόσφαιρα, όλα είναι φωτισμένα και στολισμένα, οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν για λίγο μακριά από τα άγχη της καθημερινότητας, της έγνοιας, της σκοτούρας και της εργασίας. Έχω περισσότερο χρόνο να δω την οικογένειά μου, να απολαύσω στιγμές μαζί της, να χαρώ τους συγγενείς μου σε εορταστικά τραπέζια και συναθροίσεις. Επίσης, όπως σε όλα τα παιδιά, έτσι και σ’ εμένα αρέσει να ανταλλάσσω δώρα με αγαπημένα πρόσωπα και γενικά να νιώθω λίγο πιο ανέμελος και να ξεκουράζομαι από το φορτωμένο πρόγραμμα της σχολικής μου ζωής.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh5XJNN7-pw7XBDHIgsWNuVU5tR84EeFbwuNYwLaLQgpG_tL_3gKurbpvbWaJ_GTi8urSCkWAxIvF2ph_JOzpXOqS9npr_7ymTHk-BEnBEHkCqjNfB_dKGfun6V4Q_fGV7f1GuuMiGhi20kGdf0pHx3EtZ9z64wbU_ymOXVdJhnSUeX3Qo5na0nw9LK=s797"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh5XJNN7-pw7XBDHIgsWNuVU5tR84EeFbwuNYwLaLQgpG_tL_3gKurbpvbWaJ_GTi8urSCkWAxIvF2ph_JOzpXOqS9npr_7ymTHk-BEnBEHkCqjNfB_dKGfun6V4Q_fGV7f1GuuMiGhi20kGdf0pHx3EtZ9z64wbU_ymOXVdJhnSUeX3Qo5na0nw9LK=w400-h204" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Εκτός όμως από όλα αυτά, τα Χριστούγεννα έχω τη δυνατότητα να πηγαίνω περισσότερο στην εκκλησία, να χαίρομαι την κατάνυξη της ατμόσφαιρας και να γεμίζει η ψυχή μου ηρεμία και αγαλλίαση. Τότε καταλαβαίνω ότι όλα όσα σχετίζονται με υλικά αγαθά και διασκέδαση είναι εφήμερα… Τελικά, το μεγαλύτερο κι ωραιότερο μήνυμα, που μου θυμίζουν κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα, είναι η ευτυχία να έχω γύρω μου ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ, που τους εμπιστεύομαι και με εμπιστεύονται, που κοντά τους νιώθω ασφάλεια και προστασία. Τις μέρες των Χριστουγέννων με πλημμυρίζει η χαρά και η ευγνωμοσύνη για όσα ο Θεός μού έχει δώσει στη ζωή μου! Βιώνω ένα αίσθημα εσωτερικής γαλήνης, αλλά και την ανάγκη να γίνω καλύτερος άνθρωπος…</div><div style="text-align: justify;">Μ. Στέργιος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Σε πρώτο επίπεδο, τα Χριστούγεννα είναι μία μεγάλη γιορτή όπου μαζεύονται άνθρωποι που αγαπάς και νοιάζεσαι για να μοιραστείτε τη χαρά και την ευτυχία. Χριστούγεννα είναι να τρως με όλη την οικογένεια και να ανοίγεις πολλά δώρα (όπως ονειρεύονται μικροί και μεγάλοι), να βρίσκεσαι με φίλους και να κάνετε βόλτες, χαζεύοντας τα στολισμένα μαγαζάκια και τρώγοντας ένα γλυκάκι… Τελικά όμως, πιστεύω πως τα Χριστούγεννα κρύβουν μία μαγεία, ένα θαύμα που μόνο όσοι είναι αισιόδοξοι και καλοπροαίρετοι μπορούν να το διακρίνουν…</div><div style="text-align: justify;"> Γι’ αυτό λοιπόν για μένα Χριστούγεννα είναι κάθε μέρα! Γύρω μου έχω ανθρώπους που εμπιστεύομαι, που μπορώ να μοιράζομαι τα πάντα, που δίνουν χαρά στη ζωή μου, όπως οι γονείς μου που με στηρίζουν, οι φίλες μου στο σχολείο που κάνουν κάθε μάθημα και διάλειμμα τόσο ξεχωριστό, ο αδελφός μου που, όσο και να φωνάζει, δεν καταφέρνει να κρύψει το πόσο γλυκός και τρυφερός είναι, και τέλος η καλύτερή μου φίλη, που με κάνει να γελάω και μ’ αγαπάει γι’ αυτό που είμαι.</div><div style="text-align: justify;"> Όλα αυτά είναι Χριστούγεννα για μένα και μπορώ να το φωνάξω, να το πω το πόσο τυχερή είμαι και το πόσο τους αγαπώ όλους αυτούς που μου φέρονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μαζί με ένα μεγάλο συγγνώμη που πολλές φορές τους κούρασα και τους πλήγωσα…</div><div style="text-align: justify;">Μ. Όλγα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgdElBeMuEec37M6EXkad0tKghlVdOeAe384Ud7xOm4HvcPyicQUeBfJyKmwd6Jb8D2PGFuYCYJUQ_gcvzBjwJYky0RGf9bcYLNydRdrb-h9XhBhnAvi-HkMZS_zjiXQsq4szgFIvI388zMBmnaTBrOU66ojS86Rjv6mhSFuxaUm_srzqdUUSjQzBAc=s800"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgdElBeMuEec37M6EXkad0tKghlVdOeAe384Ud7xOm4HvcPyicQUeBfJyKmwd6Jb8D2PGFuYCYJUQ_gcvzBjwJYky0RGf9bcYLNydRdrb-h9XhBhnAvi-HkMZS_zjiXQsq4szgFIvI388zMBmnaTBrOU66ojS86Rjv6mhSFuxaUm_srzqdUUSjQzBAc=w400-h400" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Τα Χριστούγεννα για μένα είναι μία πολύ όμορφη περίοδος. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι κουραμπιέδες και κυρίως μελομακάρονα! Κάθε χρόνο αυτό είναι το πρώτο θέμα για καβγά ανάμεσα στην αδερφή μου και σε μένα, ποια θα φάει τα περισσότερα μελομακάρονα… Όσο για το δέντρο μας, μπορεί να μην είναι και τόσο ωραίο εμφανισιακά, αλλά πάντα στολίζεται με κάθε είδους χριστουγεννιάτικα αξεσουάρ και, πάνω απ’ όλα, με αγάπη και πολύ κέφι!</div><div style="text-align: justify;"> Επιπλέον, τα Χριστούγεννα, στο σπίτι μας υπάρχει συνεχώς μουσική, κάτι που λατρεύω… Με τη μαμά μου κάνουμε τα καλύτερα ντουέτα και τους καλύτερους χορούς! Ευτυχώς, κατοικούμε σε μία οικοδομή όπου στους γείτονές μας αρέσει να γλεντάνε, όπως και σ’ εμάς. Η ποντιακή ρίζα δεν κρύβεται! Τα τραπέζια με φίλους έχουν πάντα απίστευτο γέλιο και τηγανητές πατάτες για τα παιδιά.</div><div style="text-align: justify;"> Και κάτι σημαντικό για μένα: πριν από κάποια χρόνια ερχόταν ένα αγαπημένο μου πρόσωπο και περνούσε μαζί μας τα Χριστούγεννα. Τον περιμέναμε πώς και πώς όλοι… Τώρα αυτός ο άνθρωπος δε βρίσκεται πλέον στη ζωή, θα ζει όμως για πάντα μέσα στις αναμνήσεις μου, ιδιαίτερα τις μέρες των γιορτών…</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Χριστούγεννα</b></div><div style="text-align: justify;">Δεν περιμένω όμως τίποτα πια</div><div style="text-align: justify;">Τον Αι Βασίλη απλώς τον έλεγαν μπαμπά</div><div style="text-align: justify;">Κι είναι ένας πρώην Έλλην αριστερός</div><div style="text-align: justify;">Ένας θνητός</div><div style="text-align: justify;">Με τ’ όνειρό του δίχως στέγη καμιά</div><div style="text-align: justify;">Και το ανοιξιάτικο κορίτσι - μαμά</div><div style="text-align: justify;">Βαραίνει απ’ τη συνταγή την παλιά</div><div style="text-align: justify;">Οι μυρωδιές θυμίζουν κάτι βαθύ</div><div style="text-align: justify;">Κάποια πληγή</div><div style="text-align: justify;">Που απλώς δε θέλουμε ν’ ανοίξει ξανά...</div><div style="text-align: justify;">Χ. Ζωή, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><b></b></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-44859173969223195192022-09-16T05:07:00.000-07:002022-09-16T05:07:10.935-07:00Οι πιτσιρίκοι - το σαμποτάζ<div style="text-align: justify;">Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου αποδίδουν σε μορφή θεατρικού διαλόγου ή αφηγήματος το σαμποτάζ που έκαναν οι πιτσιρίκοι στο ομώνυμο κείμενο του Δ. Ψαθά.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πρώτα το σχέδιο...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Οι συνωμότες της ιστορίας μας δεν είναι παρά μικρά παιδιά. Τα περισσότερα από αυτά είναι ορφανά, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβιώσουν, αλλά και να βοηθήσουν στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Αρχηγός τους είναι ο Αχιλλέας, που είναι και ο μεγαλύτερος.</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Αχιλλέας:</b> Παιδιά, πώς θα σας φαινόταν να πηγαίναμε μια βόλτα το βραδάκι από το Ζάππειο; Όλο και κάποιο ωραίο φορτηγάκι θα βρούμε να σαμποτάρουμε!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γιώργος:</b> Τέλεια ιδέα! Και, πού ξέρεις; Μπορεί να έχει και τρόφιμα μέσα. Έχουμε πεθάνει της πείνας…</div><div style="text-align: justify;"><b>Αχιλλέας:</b> Χρειάζεται όμως πολλή προσοχή, γιατί αυτά τα θηρία οι Γερμανοί δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Δε θυμάστε τότε, όταν είχαν πρωτομπεί στην Αθήνα, εκείνο το τέρας που έσπασε το χέρι του Δημήτρη, επειδή πετροβολούσε το όχημά του;</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία:</b> Ξεχνιέται κάτι τέτοιο; Μαζί πετούσαμε πέτρες, αλλά εγώ κατάφερα και ξέφυγα την τελευταία στιγμή.</div><div style="text-align: justify;"><b>Αχιλλέας: </b>Τώρα όλα τα γερμανικά φορτηγά φρουρούνται. Άρα, για να γίνει το σαμποτάζ, κάποιος από μας πρέπει να απασχολήσει τον φρουρό…</div><div style="text-align: justify;"><b>Οδυσσέας: </b>Εγώ! Άστο πάνω μου… Ξέρω τι να κάνω για να μη σας πάρει χαμπάρι!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γιώργος:</b> Ωραία, θα τρυπήσουμε τα λάστιχα του φορτηγού και…</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία: </b>Μόνο τα λάστιχα; Όλο το φορτηγό θα το κάνουμε ΑΓΝΩΡΙΣΤΟ!</div><div style="text-align: justify;"><b>Αχιλλέας:</b> Έκλεισε, λοιπόν! Τα πολλά λόγια είναι φτώχια… . Η δουλειά σάς είναι γνωστή, ξέρετε πια να την κάνετε και με κλειστά τα μάτια. Καλή μας τύχη, μάγκες!</div><div style="text-align: justify;">Μ. Όλγα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">...Μετά το σαμποτάζ!</div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i>- Ελάτε, παιδιά! Τώρα είναι η ευκαιρία μας…</i>, είπε στους πιτσιρίκους ο Νάσος, ο αρχηγός τους. <i>Στόχος μας είναι να πάρουμε από το γερμανικό φορτηγό ό,τι χρήσιμο βρούμε και μετά να το διαλύσουμε, το καταραμένο! Μανώλη, πάρε αυτόν τον σουγιά και τρύπα τα λάστιχα. Εσύ, Αντώνη, θα ξεβιδώσεις τις ρόδες με το κατσαβίδι. Οι άλλοι ξέρετε όλοι τι πρέπει να κάνετε;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>- Ναι</i>, απάντησαν οι μικροί σαμποτέρ χαμηλόφωνα.</div><div style="text-align: justify;"><i>- Και ήσυχα, ε; Έτσι και μας πάρει είδηση ο φρουρός, αλίμονό μας!</i></div><div style="text-align: justify;"> Ακροπατώντας, σκαρφάλωσαν στο μεγάλο φορτηγό και τα πήραν όλα. Δεν ξέχασαν τίποτα! Αφού κατάστρεψαν και ό,τι μπορούσαν, εξαφανίστηκαν το ίδιο αθόρυβα, όπως είχαν κάνει τη δουλειά. Μόνο ο Νάσος έμεινε πίσω, για να κάνει νόημα στον Πέτρο, που απασχολούσε τον Γερμανό φρουρό, ότι τελείωσαν.</div><div style="text-align: justify;"> Μόλις ο Γερμαναράς, γελώντας ακόμη με τη «βλακεία» του πιτσιρίκου και πολύ ευχαριστημένος με τον εαυτό του, έφερε έναν γύρο το φορτηγό, κατάλαβε τι είχε γίνει, αλλά ήταν πια αργά!</div><div style="text-align: justify;">Π. Άννα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Νύχτα στο Ζάππειο. Η ώρα είναι εννιά. Η ομάδα των πιτσιρίκων παραμονεύει για να σαμποτάρει τους Γερμανούς. Αν και ξέρουν καλά ότι οι εχθροί θα έχουν τα μάτια τους δεκατέσσερα, γιατί την έχουν πατήσει πολλές φορές, και ότι κινδυνεύει η ίδια η ζωή τους, τα παιδιά είναι αποφασισμένα και γεμάτα θάρρος. Το όπλο τους θα είναι η πονηριά και η εξυπνάδα τους!</div><div style="text-align: justify;"> Η ώρα πήγε δέκα. Οι πιτσιρίκοι είναι κρυμμένοι πίσω από τους θάμνους. Ένα φορτηγό σταματάει μπροστά τους. Κατεβαίνει ένας πανύψηλος Γερμανός, ο οποίος είναι οπλισμένος σαν αστακός! Ένας από τους πιτσιρίκους πηγαίνει σφυρίζοντας προς το μέρος του, με ένα τσιγάρο στο χέρι. Η υπόλοιπη ομάδα μένει ακίνητη και ήσυχη. Μόνο ο αέρας ακούγεται και τα βήματα του πιτσιρίκου με το τσιγάρο... Μόλις πλησιάζει στο φορτηγό, ο μικρός ξεκινάει το καλοστημένο θέατρο για να ξεγελάσει τον Γερμανό, τάχα πως προσπαθεί να ανάψει το τσιγαράκι του από το αναμμένο φανάρι.</div><div style="text-align: justify;"> Τότε αναλαμβάνουν δράση οι άλλοι πιτσιρίκοι και πιάνουν αμέσως δουλειά! Μέσα σε λίγα λεπτά το φορτηγό είναι σε κακά χάλια και οι ρόδες του έχουν κάνει φτερά… Ο πιτσιρίκος που είχε αναλάβει να αποσπάσει την προσοχή του Γερμανού ανάβει τελικά το τσιγάρο του και φεύγει, ενώ οι άλλοι απομακρύνονται αθέατοι μετά το πετυχημένο σαμποτάζ. Βέβαια, δεν μπορούν ακόμη να πανηγυρίσουν το κατόρθωμά τους, γιατί υπάρχει κίνδυνος να γίνουν αντιληπτοί! Είναι απλά κάποιοι από τους πολλούς μικρούς ήρωες της Ελλάδας εκείνη την περίοδο…</div><div style="text-align: justify;">Π. Στέφανος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Το σχέδιο ήταν καλά οργανωμένο από πριν. Οι ρόλοι είχαν μοιραστεί και οι πιτσιρίκοι ήταν έτοιμοι για δράση! Αφού άφησαν τον πιο μικρό της παρέας να κρατάει τσίλιες, σιγά σιγά πλησίασαν τον Γερμανό, που περιπολούσε γύρω από το φορτηγό του. Ο αρχηγός της ομάδας πλησίασε, κρατώντας ένα τσιγάρο, και έκανε πως προσπαθεί να το ανάψει από το φανάρι του φορτηγού. Ο Γερμανός τον είδε και πήγε κοντά του, απορώντας τι κάνει. Σκέφτηκε ότι οι πιτσιρίκοι στην Ελλάδα έχουν μυαλό κουκούτσι κι έβαλε τα γέλια. Αυτό όμως που νόμιζε για κουταμάρα ήταν ο καλύτερος αντιπερισπασμός! Όση ώρα ο αρχηγός τους έπαιζε τον ρόλο του, οι άλλοι, με ταχύτητα και επιδεξιότητα (οι περισσότεροι ήταν έμπειροι σ’ αυτή τη δουλειά), παραβίασαν την πόρτα του φορτηγού και μπήκαν μέσα. Έσκισαν τα καθίσματα, έκοψαν τα καλώδια και άρπαξαν όσα μπορούσαν να μεταφέρουν. Δεν παρέλειψαν, πριν χαθούν στο σκοτάδι, να σκίσουν και τα λάστιχα… Η δολιοφθορά των πιτσιρίκων στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία! Ο μικρός τσιλιαδόρος, πριν το σκάσει κι αυτός, μιμήθηκε τη φωνή της κουκουβάγιας, όπως είχαν συμφωνήσει, δίνοντας το σύνθημα στον αρχηγό ότι όλα είχαν τελειώσει. Εκείνος, ατάραχος, άναψε επιτέλους το τσιγάρο του με τον αναπτήρα του Γερμανού, τον ευχαρίστησε μάλιστα και απομακρύνθηκε, περπατώντας στην αρχή, μα ύστερα τρέχοντας, για να συναντήσει τους φίλους του.</div><div style="text-align: justify;"> Ο Γερμανός κίνησε πάλι να κάνει βόλτες γύρω από το φορτηγό, αλλά μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη τον περίμενε. Το όχημα είχε καταστραφεί τελείως! Λύσσαξε από το κακό του που την πάτησε έτσι και μάλλον κατάλαβε ποιος ήταν τελικά ο έξυπνος και ποιος ο βλάκας…</div><div style="text-align: justify;">Π. Μαργαρίτα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Μετά το πετυχημένο σαμποτάζ, οι πιτσιρίκοι, που το είχαν βάλει στα πόδια για να μην τους πιάσει ο Γερμανός, συναντιούνται στο σημείο που είχαν συμφωνήσει, λαχανιασμένοι, αλλά και ενθουσιασμένοι…</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Οδυσσέας:</b> Μάγκες, αμάσητο το κατάπιε το παραμύθι που του πούλησα ο Γερμαναράς!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γιώργος:</b> Μου αρέσει που νομίζουν πως είναι κι έξυπνοι…</div><div style="text-align: justify;"><b>Μαρία:</b> Όλα ρημαδιό τα κάναμε! Για πέταμα έγινε το φορτηγάκι.</div><div style="text-align: justify;"><b>Αχιλλέας: </b>Μπράβο, παιδιά! Έτοιμοι για το επόμενο χτύπημα τώρα!</div><div style="text-align: justify;">Μ. Όλγα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν τη ζωγραφική ή το κόμικς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEim_2hKKGbAvteLXAnObda1wL5uW-GNfeMvFC702KhjDV6LdJwICmNwuvaaqya2FxAOYCjj9s1qXd70I7aeV_toCvff2NNP0SiFuzlMCiWq4EjisNqC9TgU2uoWumHJ6ggthAf_sSACQSxQr6-fa0Pk1M9Kxt1f8sYo8bq0vsbvsZ3AVI5d9i8ZLHQV=s1091"><img border="0" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEim_2hKKGbAvteLXAnObda1wL5uW-GNfeMvFC702KhjDV6LdJwICmNwuvaaqya2FxAOYCjj9s1qXd70I7aeV_toCvff2NNP0SiFuzlMCiWq4EjisNqC9TgU2uoWumHJ6ggthAf_sSACQSxQr6-fa0Pk1M9Kxt1f8sYo8bq0vsbvsZ3AVI5d9i8ZLHQV=w400-h350" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Γεωργία, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhhdpdkN6FvOylsVRZCu4g1UgsKU8Tv2OXNw4OO5Jp7tefGg2EvK0ZxO2SgchKs4yY8Sb5JgVDIztbn_El_ub3NHDkAFvISDqSzCbXEb1LOKI2s4h0FTnoj9dNrBE1IzyGnb_p2XopN8r0g9S_w3gSQ59nqLxIEwhgtV2L8p3CFwnGQajuIy2MuZlQC=s1630"><img border="0" height="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhhdpdkN6FvOylsVRZCu4g1UgsKU8Tv2OXNw4OO5Jp7tefGg2EvK0ZxO2SgchKs4yY8Sb5JgVDIztbn_El_ub3NHDkAFvISDqSzCbXEb1LOKI2s4h0FTnoj9dNrBE1IzyGnb_p2XopN8r0g9S_w3gSQ59nqLxIEwhgtV2L8p3CFwnGQajuIy2MuZlQC=w400-h308" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Ιωάννα, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjTAR9audtL-tXtr3y3ppCNjf3TsHlM-omW05yEUaE9D9ZVWFHOJ5J3RASuCEQdZp-MKICOb164SbANXKq8ViGt2H7jAHgWnnlAiX2D6aFu3tUClipXLfQ_1-5tvIvAYDrtwN9C01qAyFlzWl2Q8VCaLJv42nl5SbSOmWXA2KEQ29S66tCSem9d12b7=s1572"><img border="0" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjTAR9audtL-tXtr3y3ppCNjf3TsHlM-omW05yEUaE9D9ZVWFHOJ5J3RASuCEQdZp-MKICOb164SbANXKq8ViGt2H7jAHgWnnlAiX2D6aFu3tUClipXLfQ_1-5tvIvAYDrtwN9C01qAyFlzWl2Q8VCaLJv42nl5SbSOmWXA2KEQ29S66tCSem9d12b7=w400-h241" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Δήμητρα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgGo5kl_h_PEi7VsdS6PNVbpBcFnisUZ2kV7-QEcd70YnguZsgacOtrxcmcrVCFLzAtpViBihqpP1boBjxP4Wb1bKfJvlFc7SE1AXNeJCHpiMibIENZ5VmvD2qnZmUkYmcuf4NhLYuiHTK9I73GC6q5K0Af1qG7SH0NLHZcxt9iSsSGAa0dontcgxva=s2319"><img border="0" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgGo5kl_h_PEi7VsdS6PNVbpBcFnisUZ2kV7-QEcd70YnguZsgacOtrxcmcrVCFLzAtpViBihqpP1boBjxP4Wb1bKfJvlFc7SE1AXNeJCHpiMibIENZ5VmvD2qnZmUkYmcuf4NhLYuiHTK9I73GC6q5K0Af1qG7SH0NLHZcxt9iSsSGAa0dontcgxva=w400-h281" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Βαλέρια, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiJNIiI-21IVJt0e0LcrE4VSOsZlfPMadNj5HkiH0I7G_BcSTHdAQx6m1X_5PjeVIycitROMxvKIQUB4-682HIeN5Il67s0anxPBloQPrTQUpbcQsdsfWpR_qrIlKQ8vQZi7yJUTGM5JkAfhyR5rQv4GsP6YXfNaQp9KTWJRwW72OqqrGk7kMktuRYq=s2325"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiJNIiI-21IVJt0e0LcrE4VSOsZlfPMadNj5HkiH0I7G_BcSTHdAQx6m1X_5PjeVIycitROMxvKIQUB4-682HIeN5Il67s0anxPBloQPrTQUpbcQsdsfWpR_qrIlKQ8vQZi7yJUTGM5JkAfhyR5rQv4GsP6YXfNaQp9KTWJRwW72OqqrGk7kMktuRYq=w400-h288" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Στέργιος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi6fWN9JSDnqcGeNhKrlcPTRLKN4Ojlq6rKy7ujNotgacbJiG9wR5jQK6L0vrS3lJ2-QBsQ7Xv0Lv-5lR75m9DnxXLPm3ztvgLSdwph_D1rb0nPGyG0R7tUDuuAf_hC1Q44qqsU_FxHCExp4x5UiGgQYwqx6JaIGRpcYoMoHkzZvF0cy234WjkaPaq6=s2151"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi6fWN9JSDnqcGeNhKrlcPTRLKN4Ojlq6rKy7ujNotgacbJiG9wR5jQK6L0vrS3lJ2-QBsQ7Xv0Lv-5lR75m9DnxXLPm3ztvgLSdwph_D1rb0nPGyG0R7tUDuuAf_hC1Q44qqsU_FxHCExp4x5UiGgQYwqx6JaIGRpcYoMoHkzZvF0cy234WjkaPaq6=w313-h400" width="313" /></a></div><div style="text-align: justify;">Λ. Τατιάνα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-38342192746352835742022-08-30T00:35:00.000-07:002022-08-30T00:35:52.629-07:00Στη μηχανή του χρόνου - Από τον Μ. Κωνσταντίνο στον Ιουστινιανό και τον Ηράκλειο<div style="text-align: justify;">Η μηχανή του χρόνου ταξίδεψε τους μαθητές και τις μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου και του Ιουστινιανού! Από τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης και της Αγίας Σοφίας μέχρι τη Στάση του Νίκα και τον Ηράκλειο, η βυζαντινή ιστορία "ζωντανεύει" μέσα από σελίδες ημερολογίου, αφηγήσεις και επιστολές, τις οποίες έγραψαν τα παιδιά αναλαμβάνοντας ρόλο πρωταγωνιστή, αυτόπτη μάρτυρα των ιστορικών γεγονότων ή αφανούς ήρωα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Από το ημερολόγιο του Κωνσταντίνου Α΄</b></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> Μετά από τόσες προετοιμασίες, σήμερα, ανήμερα της εορτής του αγίου Μωκίου, τελέστηκαν τα εγκαίνια της Νέας Ρώμης. Η πρωτεύουσά μου έχει τα πάντα: εντυπωσιακές λεωφόρους, ιππόδρομο, δεξαμενές και λουτρά για δημόσια χρήση, αλλά και πολλές εκκλησίες. Ναι, σ’ αυτή την πόλη θα βασιλεύει η ανεξιθρησκία, όπως αποφασίστηκε με το διάταγμα των Μεδιολάνων, και οι Χριστιανοί θα έχουν το δικαίωμα να ασκούν ελεύθερα τη λατρεία τους, όπως και οι οπαδοί των άλλων θρησκειών… Επιπλέον, τα επιβλητικά κτίρια, αλλά και τα έργα τέχνης από όλη την αυτοκρατορία, με τα οποία τη στόλισα, πιστεύω πως της δίνουν ιδιαίτερη λάμψη. Το αποτέλεσμα δικαιώνει τους κόπους που καταβλήθηκαν, μάλιστα θα έλεγα πως ξεπερνάει τις προσδοκίες μου. Νιώθω περήφανος και συγκινημένος που το όραμά μου έγινε πραγματικότητα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi9Tn_8Oka0iHqcXCWUjgWMe9LtE8hntxFmqo1cM0acrFmgfKaOk9HtLPuAy1zXnzf935PW1A74ZsMZC8FGTaltTzh5RUsxabxFfoAsVZo-qxivTrktxbyTx41Jkv83AnmjdFtb55urwTNXPoREMgYGQqtyaygf_RcA8o4we9Kb5LB6HIy38Z9WtEUj=w400-h204" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Μαζί με τα μέλη της αυτοκρατορικής αυλής, όλοι ντυμένοι μεγαλόπρεπα, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της αγοράς, στο φόρουμ. Εκεί πραγματοποιήθηκε η τελετή αφιέρωσης της στήλης με το άγαλμά μου στην κορυφή της, ακριβώς στο σημείο όπου είδα το όραμα που με καθοδήγησε να οριοθετήσω τη νέα πόλη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhPHky-teLNESToO7aZQ5Cmc4-mWSfjoeIrJOeWS_g001GyGYtBPlGMDmsze4e5WLY90N3e6-tfoP0jBSSRCL_rIPprbdayOKIiXteV49SQVgFSWTe_7frbhfCnrXya3TyZB0WC9V_OqDJsj8DetdKm-HlxL36XqgSSiWF97kWimruQdcySpvzNLKnH=w400-h170" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Πλήθος κόσμου με αποθέωνε ζητωκραυγάζοντας. Είναι αλήθεια πως στους εορτασμούς για τα εγκαίνια δε λυπήθηκα τα έξοδα. Ήθελα όλοι όσοι παρευρέθηκαν να θυμούνται για πάντα την ιστορική αυτή στιγμή!</div><div style="text-align: justify;"> Είμαι σίγουρος πως αυτή η πόλη σύντομα θα ξεπεράσει το πρότυπό της, την Παλιά Ρώμη, και θα έχει λαμπρό μέλλον. Στους αιώνες που θα έρθουν όλοι θα τη θαυμάσουν και πολλοί θα προσπαθήσουν να τη διεκδικήσουν, θα την προστατέψουν όμως τα ισχυρά τείχη, με τα οποία την έχω περιβάλλει…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiKXQveKyKDo15J57kySsyF3OTh6ikNIxgPEe6-TjFR1-RuC3Be1N21ohn3xyXtBxxw3f7A-0iI3gZfXifzu0-m1TEfBWmUeq4iGc0EFhML8bZwO4NRXG82KVtFIwvB84bk7OaK6VpLZKMHZycUKrmKZRpvYfrjCMXL0yACaqkLHJfFSvhpym_ZUxSt=w393-h400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μ. Μάρθα, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><i>Ήμουν κι εγώ εκεί...</i> στη Στάση του Νίκα</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Μία από τις γυναίκες στην ακολουθία της Θεοδώρας θυμάται…</b></div><div style="text-align: justify;"> Ήταν 15 Ιανουαρίου του 532. Η Κωνσταντινούπολη έβραζε… Οι δήμοι ήταν αυτοί που ξεσήκωναν τον λαό. Κάποιοι, μέλη και των Βένετων και των Πράσινων, είχαν συλληφθεί με την κατηγορία του φόνου. Ο αυτοκράτοράς μας, δείχνοντας μεγάλη ανοχή, απέφυγε να επιβάλει την προβλεπόμενη από τον νόμο θανατική ποινή, αλλά τους έριξε στη φυλακή. Οι δήμοι όμως δεν έμειναν ικανοποιημένοι. Έφτασαν στο σημείο να απαιτούν την πλήρη απαλλαγή των μελών τους από τις κατηγορίες! Πώς μπορούσε να δεχτεί κάτι τέτοιο ο Ιουστινιανός;</div><div style="text-align: justify;"> Παρόλα αυτά, οι αγώνες εκείνη τη μέρα έγιναν. Ο αυτοκράτορας ήταν ήδη έτοιμος, ενώ η κυρία μου, η Θεοδώρα, περίμενε να της πάω την καλή της πορφύρα για να τον συνοδέψει. Σκεφτόμουν πως θα έπρεπε κι εγώ να φορέσω τον χοντρό μου χιτώνα, γιατί είχε πολύ κρύο…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiKLGQWr9-nSLQhaLjX0bEXQu1nV8PGQGMOkqaLftwGF7_l-VwHdv_U_otUvxk1x5scFMGcq9Y17UBC8ZH9MyydzTCk06_Ky7KcUH5QOT0jPYLr7BR0NqpeNvyXMCBBt092maoAwU0uKMvPgkLNv1gq56LCmSdTLu-ncoEpdso56-MYhZxnFqhIBg8a=w310-h400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> …Μπήκαμε στον ιππόδρομο και ανεβήκαμε στο αυτοκρατορικό θεωρείο. Ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός. Με το που εμφανίστηκε ο αυτοκράτορας, πάνω από 60.000 πόδια χτυπούσαν ρυθμικά στα διαζώματα, ενώ συνθήματα εναντίον του ξεχώριζαν μέσα στην οχλοβοή. Ο Ιουστινιανός προσπάθησε να μιλήσει στο πλήθος, αλλά μάταια. Η κατάσταση είχε ξεφύγει και η αυτοκρατορική φρουρά μάς φυγάδεψε άρον άρον στο παλάτι. Πίσω μας το σύνθημα <i>«Νίκα, νίκα!»</i>, που ακούγεται στις αρματοδρομίες, αντηχούσε σε όλη την πόλη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg-bx7G0LDUo0-PKgqwLvfoTnlOV1QoYIvjxlh8xITYdDbeOx9fSVC62kZ7dO2TNOSXnh_Us_8KOpv8P-YKXZUrh5Iv-VViPJXF9f2PR6P_TwuDL5js9HNWxKxupBBS6TFN5Ng9rv_StwNzTBiY9q0KcRrnYdCWln6Rr1y7Pzt73YVOhmB5YkINimrD=w400-h229" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Βρεθήκαμε παγιδευμένοι στο παλάτι. Τα νέα που έφταναν ήταν τρομερά… Χάος και αναρχία επικρατούσε παντού. Μάθαμε ότι το εξαγριωμένο πλήθος λεηλατεί την αγορά και πυρπολεί περιοχές της Βασιλεύουσας, κτίρια όπως το Μέγαρο της Συγκλήτου, επαύλεις ευγενών, ακόμα και την ίδια την Αγία Σοφία! Το χειρότερο, οι στασιαστές θα έφερναν τον Υπάτιο στον ιππόδρομο για να τον στέψουν αυτοκράτορα.</div><div style="text-align: justify;"> Μέσα στον αναβρασμό και τον φόβο που κυριαρχούσε, η αυτοκράτειρα δεν έχασε την ψυχραιμία της. Λαμπροντυμένη όπως ήταν, μου ζήτησε να την ακολουθήσω στη μεγάλη αίθουσα του παλατιού. Ο Ιουστινιανός βημάτιζε πέρα δώθε, ανίκανος να ελέγξει την κατάσταση. Παραδέχτηκε πως σκέφτεται να εγκαταλείψουν την Πόλη για να σωθούν και της ζήτησε να ετοιμαστεί. Αλλά αυτή… Δεν ξεχνώ τα λόγια που του είπε:</div><div style="text-align: justify;"><i>«Ακόμη και τη στιγμή που δε θα έχουμε άλλη σωτηρία από τη φυγή, εγώ δε θα ήθελα να φύγω. Αυτοί που φόρεσαν κάποτε το στέμμα δεν πρέπει ποτέ να ζουν ύστερα από τον χαμό του. Ποτέ δε θα δω την ημέρα που θα πάψουν να με χαιρετούν με τον τίτλο της αυτοκράτειρας. Αν εσύ, Καίσαρ, θέλεις να φύγεις, μπορείς να το κάνεις. Χρήματα έχεις, τα καράβια είναι έτοιμα, η θάλασσα είναι ανοιχτή. Όσο για μένα, θα μείνω. Μ’ αρέσει αυτή η παλιά παροιμία που λέει πως καλός τάφος είναι αυτός στην πορφύρα».</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjYLthyp0DOy6aawiZkI5eNQ3dms_2zppxO5nzfqlqKdAfUgCMB6W4NTGc36YTI6le0LUibamjOfG-R5kz3Z0WecckQIJcPILlZiZQHKxAVldmFJPwJD8Rt9_3ByLfkt-ur5GRpSr50VbzHwSdiRS4VdOcL-WRMKs2M6X7x-gmzgOfW46eY14J0kSK-=w315-h400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Η αγέρωχη αυτή στάση της γυναίκας του είχε άμεση επίδραση στον αυτοκράτορα. Σαν να ξύπνησε από λήθαργο, κάλεσε αμέσως του στρατηγούς του, τον Βελισάριο και τον Μούνδο, για να οργανώσουν την καταστολή της εξέγερσης, με κάθε τρόπο.</div><div style="text-align: justify;"> Τα υπόλοιπα τα έμαθα από τον αδελφό μου, που ήταν ένας από τους στρατιώτες του Μούνδου. Με καλυμμένα τα σπαθιά τους, μπήκαν απαρατήρητοι στον ιππόδρομο, όπου δεκάδες χιλιάδες στασιαστές είχαν μαζευτεί για να ορκίσουν τον νέο αυτοκράτορα, και ανακατεύτηκαν με το πλήθος. Οι στρατηγοί έδωσαν εντολή να κλείσουν οι πύλες του ιπποδρόμου και η μεγάλη σφαγή άρχισε… Σαν αφηνιασμένοι, όλοι όρμησαν προς τις πύλες να σωθούν, αλλά τις βρήκαν κλειστές. Σπαραχτικές κραυγές αντηχούσαν, πτώματα σωριάζονταν το ένα πάνω στο άλλο. Πάνω από 30.000 άνθρωποι βρήκαν τον θάνατο τη μέρα εκείνη. Η Στάση του Νίκα πνίγηκε στο αίμα…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhHs615u-InLvScb7HVavvxt0-1Lo7KPsFzFrasiogmRX3RwoEuxwNmdkQzpzt4rN9xYOi514GUtlRy8TsonjO6fgCAOG98kDH0EPkgme37-NK2a02r2XEFMn9SZ2HfhJkVSJY4KYgRGpUJb70DdtA0eSSQdpbRO2hbdg4XwYUywNm5SUEvu9WM9-Gl=w400-h371" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Μετά απ’ όλα αυτά, ο αυτοκράτορας ήταν επόμενο να περιορίσει τη δύναμη των δήμων, ώστε, παντοδύναμος πια, να αφοσιωθεί στο νομοθετικό του έργο και στην ανοικοδόμηση της Κωνσταντινούπολης, με κορυφαία την ανέγερση του λαμπρού ναού της Αγίας Σοφίας. Πάντως, εγώ ποτέ δε θα ξεχάσω, όσα χρόνια κι αν περάσουν, τη στάση της Θεοδώρας, ούτε τα συγκλονιστικά γεγονότα που έζησα!</div>Λ. Ξένια, Β3<br /><br /><div style="text-align: justify;"><b>Η πιστή υπηρέτρια της Θεοδώρας θυμάται…</b></div><div style="text-align: justify;"> Εκείνη τη μέρα η κυρά μου μπήκε αναστατωμένη στην κάμαρά της. Τα ρούχα της ήταν τσαλακωμένα και το χτένισμά της είχε χαλάσει. Ήταν αμίλητη και σοβαρή. Στο βλέμμα της έβλεπες τον θυμό και την αποφασιστικότητα. Δεν τόλμησα να της μιλήσω. Δεν ήξερα τι να της πω. Είχα μάθει τι είχε συμβεί…</div><div style="text-align: justify;"> Κάθισε στον καθρέφτη της και κοίταξε τον εαυτό της κατάματα. Δάκρυα κύλησαν στα μαγουλά της, χωρίς όμως να βγάλει λέξη. Πήγα από πίσω της, να της χτενίσω τα ακατάστατα μαλλιά της. Μύριζαν λεβάντα και τριαντάφυλλο. Έξω από το παλάτι οι κραυγές του εξαγριωμένου όχλου δονούσαν την ατμόσφαιρα της Πόλης, ΝΙΚΑ, ΝΙΚΑ, ΝΙΚΑ, ξανά και ξανά...</div><div style="text-align: justify;"> Ξέρω ότι πολλοί κατηγόρησαν την κυρά μου για τη σφαγή που ακολούθησε και έβαψε τον Ιππόδρομο με το αίμα των στασιαστών. Εγώ όμως, που τη φροντίζω κάθε μέρα, την ξέρω όσο λίγοι μέσα στα ανάκτορα. Ξέρω τις δυσκολίες που έχει περάσει, τα μαθήματα ζωής που έχει πάρει από μικρή στα καταγώγια του Ιπποδρόμου και στα παρασκήνια του θεάτρου. Η Θεοδώρα είναι αποφασιστική, δυναμική και τολμηρή, μια άξια αυτοκράτειρα! Με το κουράγιο της συνέφερε τον αυτοκράτορα από τη θολωμένη του κρίση, τον κράτησε στη θέση του και έσωσε το βασίλειο από τους ευκαιριακούς μνηστήρες της εξουσίας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgHAgUxr181WsA_0qBDYeJB2pXjb2UacHYu_eQKSmlLuLPuuwI6UEd1s5C90IT-YsIhgFtOLRFkLgRax9hir6UETtplGzJspMfCWJuYwbGKmjaOEFptVxOrf2XMSouBw1AfkMAF0EOct57CEnyvEvCpV66xcIT55zgWZyaG1Brwg8-Yf2OYa6y3gHhP=s1000" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="563" data-original-width="1000" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgHAgUxr181WsA_0qBDYeJB2pXjb2UacHYu_eQKSmlLuLPuuwI6UEd1s5C90IT-YsIhgFtOLRFkLgRax9hir6UETtplGzJspMfCWJuYwbGKmjaOEFptVxOrf2XMSouBw1AfkMAF0EOct57CEnyvEvCpV66xcIT55zgWZyaG1Brwg8-Yf2OYa6y3gHhP=w400-h225" width="400" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"> Όταν όλα είχαν πια τελειώσει, έντυσα την αυτοκράτειρα και κυρά μου, την αρωμάτισα και της έβαλα προσεκτικά στο κεφάλι το στέμμα της βασιλείας της. Πριν βγει από τα διαμερίσματά της έκανε τον σταυρό της, σήκωσε ψηλά το κεφάλι της και κατευθύνθηκε στην αίθουσα του θρόνου, για να καθίσει δίπλα στον αυτοκράτορα και σύζυγό της Ιουστινιανό…</div><div style="text-align: justify;">Π. Αναστασία, Β1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><b><span style="color: #990000;"><i>Ήμουν κι εγώ εκεί…</i> στα εγκαίνια της Αγίας Σοφίας</span></b></div><div style="text-align: right;">27 Δεκεμβρίου 537</div><div style="text-align: justify;">Αγαπητέ μου φίλε,</div><div style="text-align: justify;"> Σου γράφω γεμάτος συγκίνηση… Αισθάνομαι τυχερός και ευλογημένος που παρευρέθηκα στην πρώτη λειτουργία του ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας. Όλα όσα είχα ακούσει γι’ αυτή την εκκλησία μου είχαν εξάψει την περιέργεια και ανυπομονούσα να δω με τα ίδια μου τα μάτια αν ήταν αλήθεια ή υπερβολές. Τελικά, αυτό που αντίκρισα ξεπερνά κάθε προσδοκία!</div><div style="text-align: justify;"> Καταρχάς, το κτίριο είναι πολύ μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό απ’ ό,τι φανταζόμουν. Ο Ανθέμιος από τις Τράλλεις και ο Ισίδωρος από τη Μίλητο, οι αρχιτέκτονες που ανέλαβαν τον σχεδιασμό του ναού, συνδύασαν τον αρχιτεκτονικό ρυθμό της βασιλικής με αυτόν των περίκεντρων κτιρίων, δημιουργώντας το πιο λαμπρό κτίσμα στην Κωνσταντινούπολη και σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μέρα νύχτα, για πάνω από πέντε χρόνια, χιλιάδες τεχνίτες δούλευαν ασταμάτητα για να ολοκληρώσουν το εξαίσιο αυτό έργο…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjK8vV1Pz_5-fQooz0xdCHGsg-uPAUQkDM19KBl0HubTlp2Hh2zydLthpZ4weSoK_KHevyPeEhfQWnqEiEpyf6lLDuANDc30-r2bqeqhKCsfVXvzTO50-dltIeX1wK0S0nvFbXOrgBKInd-yNslw7Zd-uL0kPYkm7NCVW-zoTJuzbve0VAJ2B833Rut=w400-h336" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Βέβαια, η Αγία Σοφία δεν ξεχωρίζει μόνο για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της, αλλά και για την ανυπέρβλητη εσωτερική της ομορφιά. Οι τοίχοι και το πάτωμα είναι φτιαγμένοι από μάρμαρο που προέρχεται από όλη την αυτοκρατορία. Βλέπεις πράσινα μάρμαρα από τη Μάνη και την Κάρυστο, τριανταφυλλιά από τη Φρυγία και κόκκινα από την Αίγυπτο. Επιπλέον, το εσωτερικό του ναού είναι διακοσμημένο με μοναδικά ψηφιδωτά σε χρυσό φόντο, που λάμπουν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEicFDrrVcmmi60aSNgH2-3ivnyLEHyfHUaffNAevACXSSjVG46jo9FfMYVu0stIAD3QjJhmnwvHcklFFEI-W2rou5fdn_bcSCmEGTRIc4vFlI0mGRmYHL_RekHKu_vgO4dOa5M77We2ZtB2CIkPwTlXhBN8D6t4EO0vKPbfwABCuEk1l087vKHL-H7P=w266-h400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Απ’ όλα όμως τα θαύματα που είδα στην Αγία Σοφία, αναμφίβολα το πιο καταπληκτικό είναι ο τρούλος! Από τα παράθυρά του το φως διεισδύει άπλετο και πλημμυρίζει το εσωτερικό του ναού. Μοιάζει να κρέμεται από τον ουρανό, από το χέρι του Θεού!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjSNQtbPVSaFTS-fObJAPl1G4IjFqzPDAId2QFSnCEOXu4AFxrrBsAcUUDxSL6u0kE2J-ZZUGhsE_Jsq1oZfCR9p07rYnQJWoNBNYd2L4sdGhxFnEp4hWYLU6rROm6-W597k3rj_kebjMbr6ubg4UOuGQ7MGuR0EI4-TU7Q2898CYBd87US71OQAABO=w400-h288" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Όσο για τη σημερινή λειτουργία, που εγκαινίασε αυτό τον υπέροχο ναό, πιστεύω πως θα μείνει στην ιστορία… Από νωρίς πολύς κόσμος συνωστιζόταν, περιμένοντας την άφιξη του αυτοκράτορα. Ο θόρυβος και η φασαρία στους δρόμους ξεπερνούσε τις φωνές των φρουρών, οι οποίοι προσπαθούσαν να ανοίξουν χώρο μέσα στο πλήθος. Όταν έφτασε με την ακολουθία του ο Ιουστινιανός, λάμποντας μέσα στο χρυσάφι και την πορφύρα, μπήκε στον ναό από τις βασιλικές πύλες, συνοδευόμενος από τον Πατριάρχη Μηνά. Στο πρόσωπο του αυτοκράτορα ήταν φανερός ο θαυμασμός, η συγκίνηση, η περηφάνια… Ανέβηκε στον άμβωνα, ύψωσε το βλέμμα και τα χέρια του προς τον ουρανό και αναφώνησε: <i>«Νενίκηκά σε, Σολομών!»</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjxV_SUGjz5wGYaJsSKc5Ec32Sr2vuJHSsNEdKuf_NbQ7tnmVTqcMOwj3ZIaCOFhZJA82XyzRsM01D-eC-3MVNMaTTTPFieAvS01m-3oAh6jBjaXapUZgn9H8jTq-pBLAOFSQgjYGSQP99n3P1KrvqZT4K4VlShSCbrZM9oGJ8w7cPIsHLbdvbhwi0w=w400-h235" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Δεκάδες ιερείς και δεσποτάδες, με τα αστραφτερά άμφιά τους, συλλειτούργησαν και οι μελωδικές τους φωνές αντηχούσαν στον ναό και στις ψυχές όλων των πιστών Χριστιανών, που με μεγάλη κατάνυξη και σαν μαγεμένοι παρακολουθούσαμε ευλαβικά τη λειτουργία, περιμένοντας ο καθένας το δικό του θαύμα…</div><div style="text-align: justify;"> Αγαπητέ μου, με την πρώτη ευκαιρία πρέπει κι εσύ να δεις από κοντά τον ναό των ναών και να πάρεις τη χάρη της Αγίας του Θεού Σοφίας!</div><div style="text-align: justify;">Μ. Εύη, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><i>Οι πρωταγωνιστές μιλούν…</i> - Ηράκλειος</span></b></div><div style="text-align: justify;"> Επέστρεψα στην Κωνσταντινούπολη θριαμβευτής! Κατάφερα να συντρίψω τους Πέρσες στην περίφημη μάχη της Νινευί, να ανακτήσω όλα τα βυζαντινά εδάφη που είχαν καταλάβει στην Εγγύς Ανατολή και να πάρω πίσω τον Τίμιο Σταυρό, το σύμβολο της Χριστιανοσύνης. Ακόμα και ο αντιπερισπασμός που επιχείρησαν σε συνεργασία με τους Αβάρους και τους Σλάβους, οι οποίοι είχαν το θράσος να πολιορκήσουν την πόλη μου ενώ εγώ βρισκόμουν μακριά, στο πεδίο της μάχης, απέτυχε, με τη βοήθεια της Θεοτόκου Στρατηγού.</div><div style="text-align: justify;"> Όταν ανέβηκα στον θρόνο, είχα να αντιμετωπίσω μια τρομερή κατάσταση. Εισβολές εχθρών από την Ανατολή και τον Βορρά, κακές σοδειές, κρίση στο εμπόριο και την οικονομία… Ήμουν όμως αποφασισμένος να ξαναστήσω την αυτοκρατορία στα πόδια της και να την επαναφέρω στο παλιό της μεγαλείο. Με τη συμπαράσταση της εκκλησίας, που πρόσφερε πρόθυμα τα πολυκάνδηλα και τα πολύτιμα σκεύη των ιερών ναών, αναδιοργάνωσα το στράτευμα, ανέλαβα προσωπικά την ηγεσία του και άρχισα να σφυροκοπώ τους Πέρσες με συνεχείς εκστρατείες. Και να που τα κατάφερα! Εύχομαι κι ελπίζω πως μετά την ήττα τους οι εχθροί μας δε θα μας ενοχλήσουν ξανά κι εγώ, αν το θέλει ο Θεός, θα μπορέσω πια να ξεκουραστώ και να απολαύσω τους καρπούς των κόπων μου…</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt;"><i>Ηράκλειος,
βασιλεύς πιστός ἐν Χριστῷ</i></span></div><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh3wsIt2xn_N4KF4P76iD6Ma6htw9DvQSAhIZ7DOeFePfBGBCQf1L7d8n8u9wJQqMy_MEJ6CZnlFGA4c0mbgXPTYKqjmKMC9frPx5yB6IkFH9CbWuJ6JTBghZG2Bx2N165G_1Hz9R4880f-d8TOcMnSX2ZSdMMCwGvW4S6BD1Pu11MsxdEIHTyT55d9=s975" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="975" data-original-width="880" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh3wsIt2xn_N4KF4P76iD6Ma6htw9DvQSAhIZ7DOeFePfBGBCQf1L7d8n8u9wJQqMy_MEJ6CZnlFGA4c0mbgXPTYKqjmKMC9frPx5yB6IkFH9CbWuJ6JTBghZG2Bx2N165G_1Hz9R4880f-d8TOcMnSX2ZSdMMCwGvW4S6BD1Pu11MsxdEIHTyT55d9=w361-h400" width="361" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Σεσίλια, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;">Εντυπώσεις από τη Βασιλεύουσα</span></b></div><div style="text-align: right;">Κωνσταντινούπολη, 11 Μαΐου 540</div><div style="text-align: justify;">Αγαπητέ μου φίλε Νικόλαε,</div><div style="text-align: justify;"> σου γράφω από τη Βασιλεύουσα. Τι υπέροχη πόλη! Ήρθαμε εδώ με τον πατέρα μου που, όπως γνωρίζεις, η δουλειά του είναι να πουλάει μπαχαρικά. Έρχεται κάθε χρόνο στην πρωτεύουσα για να προωθήσει το εμπόρευμά του και φέτος τον έπεισα να με πάρει μαζί του. Επιτέλους, το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα! Μάλιστα, σήμερα η Κωνσταντινούπολη γιορτάζει τα γενέθλιά της και νιώθω πολύ τυχερός που βρίσκομαι εδώ, καθώς όλοι και όλα κινούνται στους ρυθμούς μιας λαμπρής γιορτής!</div><div style="text-align: justify;"> Φίλε μου, από πού να πρωτοξεκινήσω; Το μέγεθος και ο πλούτος της Πόλης προκαλούν θαυμασμό και δέος, όλα όσα αντικρίζεις σου κόβουν την ανάσα…</div><div style="text-align: justify;"> Τα τείχη της είναι πελώρια! Φαίνονται απαραβίαστα και πανίσχυρα. Είμαι σίγουρος ότι θα την προστατεύουν για πολλά χρόνια από τις επιδρομές των εχθρών.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiWNXgJDudEceKp52nqzcD2yEYdvCbW3-KfGWhGpoJuvbGq8MU7mKmuZtvkuVxo5ZHq_qjl6UjemfngQjvLZIX2tBpezsj_2ZxRJhJV0U4EgHEbebbkQi1Wz470kL3ELnWpwgLCCzVm0pZjzM1hmOmpbNV83idl-yJvqoBXo70X2giDnkXGetwvtKtf=w400-h249" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Υπέροχα έργα τέχνης στολίζουν την πόλη, ενώ σε πολλά σημεία υπάρχουν λουτρά και όμορφες κρήνες. Και εκκλησίες… Μου φάνηκαν αμέτρητες! Αλλά η πιο εντυπωσιακή απ’ όλες δεν είναι άλλη από την περίφημη Αγία Σοφία. Ό,τι και να πει κανείς γι’ αυτήν είναι λίγο! Είναι χτισμένη πάνω σε ένα μικρό ύψωμα, έτσι ώστε να είναι το πρώτο κτίσμα που αντικρίζει ο επισκέπτης μπαίνοντας από την Προποντίδα στην Κωνσταντινούπολη. Μέσα σε πέντε περίπου χρόνια ολοκληρώθηκε ένα θαύμα αρχιτεκτονικής, που όμοιό του δεν έχει ξαναγίνει. Το εσωτερικό του ναού στολίζεται από πολύχρωμα μάρμαρα και ψηφιδωτά και ο τρούλος του σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι κρέμεται από τον ουρανό. Εδώ μπορείς να προσκυνήσεις σημαντικά κειμήλια του Χριστιανισμού. Είναι σίγουρα ό,τι πιο θαυμαστό διαθέτει η Βασιλεύουσα! Πιστεύω πως ένα τέτοιο κτίσμα θα μείνει στην ιστορία και θα το θαυμάσουν πολλές γενιές…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiVtZYJXLDWRHQn8oZQXBmQjPXzdyvQ78fiVY8y6xMtItSlz0gciE1Wm64XsFvKwbZYpRUzxsOC3KYcbFTvyetzUEUPgnUgtDM7FEop15ZgMR3UrbwQHRD8JE7F3RwfTi_YIil6P3vz9FLWzefdo1QKIR_-j9_pMiQGJW-q1XCapsvjpGs56NcrmipM=w400-h274" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Περάσαμε και από το Ιερόν Παλάτιον, ένα συγκρότημα ανακτόρων όπου κατοικεί ο αυτοκράτορας με την οικογένειά του και στεγάζονται διάφορες δημόσιες υπηρεσίες. Είναι πολύ επιβλητικό και πολυτελές, αλλά δυστυχώς το είδα μόνο απ’ έξω…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="167" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjoW5czaRZeK6GRFnGUvnG3VSWyoyXOh5ktb5yPx6pEv1oaxBgjjCHy2tqucV2jmWtCH7PMB-N2WXrw44AbbJMLYUO1SPQrXN9Oh9wgp5t4quQURGLhIRi5-_EV4c1SUUNQgRIMEdfaBozk3rj4UjOyawuHF8cmx5DGYCuZKp_Pj1TvmE0fRYzoPkGs=w400-h167" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Δίπλα από το Ιερόν Παλάτιον βρίσκεται ο Ιππόδρομος της πόλης. Είναι ένας χώρος δημόσιας ψυχαγωγίας, όπου πραγματοποιούνται ιπποδρομίες και αρματοδρομίες. Μάθαμε πως σήμερα θα γίνουν εκεί διάφορες εκδηλώσεις για τον εορτασμό των γενεθλίων της Πόλης και εννοείται πως θα πάμε με τον πατέρα μου να τις παρακολουθήσουμε… Δε βλέπω την ώρα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg0j5-UN87YKC192WudzfRRKJxYDJZIOHQ2nAzyR0pxxsVAPVcuF_wlLS1MMvK5qokBpG4qA_K6nuPX1knROO7TASswtzXKbsYSfi3Ef_0cuKANn3HuvWGNEz9KtuSSWBMu_-_Q_SwP6pVclPomxwnR0shZJo21fe6-1ncOkmSClw4z98gAdaQdh19u=w400-h324" width="400" /></a></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Καλέ μου φίλε, μακάρι μια μέρα να μπορέσεις να επισκεφτείς κι εσύ τη Βασιλεύουσα και να γνωρίσεις νέους τόπους, μακριά από τη μικρή μας πόλη.</div><div style="text-align: justify;">Ο φίλος σου,</div><div style="text-align: justify;">Θεόδοτος</div><div style="text-align: justify;">Φ. Άννη, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: right;">Κωνσταντινούπολη, 4 Οκτωβρίου 542</div><div style="text-align: justify;">Αγαπητέ μου Δημήτριε,</div><div style="text-align: justify;"> σου γράφω από τη Βασιλεύουσα. Τι υπέροχη πόλη! Ως έμπορος υφασμάτων, ο πατέρας μου την επισκέπτεται συχνά. Και επιτέλους, αυτή τη φορά υποχώρησε στα παρακάλια μου και δέχτηκε να τον συνοδέψω!</div><div style="text-align: justify;"> Τι να σου πω, φίλε μου… Η Πόλη είναι πανέμορφη! Τα κτίρια μου φαίνονται το ένα πιο μεγαλοπρεπές από το άλλο, δεν ξέρω ποιο να πρωτοθαυμάσω. Καμία σχέση με τη μικρή επαρχιακή μας πόλη… Πάντως, από όσα αξιοθέατα έχω δει μέχρι στιγμής, αυτά που μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν είναι άλλα από την Αγία Σοφία και τον Ιππόδρομο.</div><div style="text-align: justify;"> Η Αγία Σοφία είναι ό,τι πιο όμορφο έχω δει στη ζωή μου. Αρχιτέκτονές της είναι ο Ανθέμιος και ο Ισίδωρος. Τέσσερις τεράστιοι τετράγωνοι στύλοι στηρίζουν τα τέσσερα μεγάλα τόξα τα οποία σηκώνουν το βάρος του τρούλου, ο οποίος δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται, χάρη στα παράθυρα που βρίσκονται γύρω στη βάση του. Τι υπέροχο θέαμα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiBopXyQGoi06ca3GpqYd-PxRC080oyVpyn9md_3X0MMGybk_AiJYPkxdf9WqlIcrcR8oX1udZh0-eG7pQ4h8vEDxT6e0f0xPMD0R3KghxebAQoTEJMfGcDrCb3sbzySY_c6kl2XuYWNaDWMnkH1Qkv1DXAmer3X87eVZQ9PWdggLtCmJ5dcgOhYA55=w400-h254" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Όσο για τον Ιππόδρομο, δεν έχω λόγια. Είναι πελώριος, να φανταστείς μάθαμε πως χωράει 100.000 θεατές! Βρίσκεται στην καρδιά της Βασιλεύουσας. Καταφέραμε να παρακολουθήσουμε μια αρματοδρομία και ήταν καταπληκτικά! Τους τέσσερις δήμους, τους Πράσινους, τους Βένετους, τους Ρούσσους και τους Άσπρους, αντιπροσώπευαν 4 τέθριππα. Όποιος ηνίοχος έχανε την περικεφαλαία του έβγαινε από τον αγώνα. Στα διαλείμματα είδαμε μίμους, ακροβάτες και αναπαραστάσεις κυνηγιού με άγρια θηρία. Τρόμαξα, να πω την αλήθεια, τα ζώα ήταν τεράστια και φοβήθηκα μην τραυματίσουν κάποιο άνθρωπο…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiHkmNZAc1Kg2fkr62_3oufTUEcqWe5F9-8tHzbWRwVBK_hCDWyK8smqkTsRkh8O1WRx4QcFrn0niQxqUlzzmlI2A9i6i1O9gmGP0MyOeVJDS6OKlX5dXYUn626K7rwu3mfYoHySKUau4_sfGIbjekWKYz8kab2pfaxyBe4GMlmT191PS6NdddWrwv5=w400-h300" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Επιπλέον, στην αγορά εντυπωσιάστηκα πραγματικά με τα αγαθά που μπορεί κανείς να προμηθευτεί από τα πολλά μαγαζιά της πόλης. Δοκίμασα πληθώρα γλυκών και εδεσμάτων, πέρασα αρκετή ώρα χαζεύοντας τα πολύχρωμα μπαχαρικά, θαύμασα τα κάθε είδους μπουκαλάκια σε ένα μεγάλο αρωματοπωλείο και γεύτηκα υπέροχα φαγητά.</div><div style="text-align: justify;"> Δυστυχώς, η ώρα της επιστροφής μας είναι κοντά… Παρηγοριέμαι ωστόσο, γιατί ο πατέρας μου μου υποσχέθηκε ότι θα με ξαναπάρει μαζί του στην Κωνσταντινούπολη το συντομότερο δυνατό. Πιστεύω πως όλοι σε κάποια στιγμή της ζωής τους πρέπει να δουν από κοντά τα θαύματα της φανταστικής αυτής πόλης και, καλέ μου φίλε, αν σου δοθεί ποτέ η ευκαιρία να κάνεις κι εσύ αυτό το ταξίδι, μην τη χάσεις. Περιττό να σου πω ότι ονειρεύομαι, όταν μεγαλώσω, να ζήσω εδώ, στη Βασιλεύουσα…</div><div style="text-align: justify;">Φιλικά,</div><div style="text-align: justify;">Χρύσανθος </div><div style="text-align: justify;">Κ. Χρυσάνθη, Β1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητέ φίλε,</div><div style="text-align: justify;"> σου γράφω από τη Βασιλεύουσα. Τι υπέροχη πόλη! Ο πατέρας μου με πήρε αυτή τη φορά μαζί του, για να τον βοηθήσω στις δουλειές του, κι εγώ άλλο που δεν ήθελα…</div><div style="text-align: justify;"> Η Πόλη σε εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά. Είναι περιτριγυρισμένη από διπλά τείχη, τόσο μεγάλα και ψηλά, που, όταν τα αντίκρισα, έμεινα άφωνος.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjSczIqnLSZGodtx9ZzW1Flro5slUfqT7k530_Rze_vVsWlf2aclgmHPGmAceBbTV7mEmyIyXNdgIw07_qtZNwlCBx7VSmRR2gNd8P1mWI0GRPHbA_u4OBLSijaawPgpPneEFq-66WE0_nObfNrXB1gpjw2yLDAbkxLBvSdjflKT1IvS2wllazC9Cpu=w400-h200" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Αλλά μπαίνοντας μέσα ήταν που τα είδα όλα… Τα πάντα μου φαίνονταν λες και βγήκαν από παραμύθι! Χάζευα δεξιά κι αριστερά με ανοιχτό το στόμα! Η πόλη είναι τεράστια και γεμάτη κίνηση. Πρώτη φορά είδα τόσο κόσμο στη ζωή μου!</div><div style="text-align: justify;"> Πρώτα πήγαμε στην αγορά, όπου μας περίμενε ο συνεργάτης του πατέρα μου. Εκεί μπορείς να βρεις τα πάντα, πολύτιμα υφάσματα και μεταξωτά, ακριβά αρώματα, σπάνια μπαχαρικά από τις μακρινές χώρες της Ανατολής, την Κίνα και την Ινδία. Ένα πολύβουο πλήθος μπαινόβγαινε διαρκώς στα μαγαζιά και έκανα τη σκέψη ότι σ’ αυτή την πόλη ένας καλός έμπορος μπορεί να πλουτίσει. Ίσως μια μέρα να είμαι εγώ αυτός…</div><div style="text-align: justify;"> Μετά την αγορά, σειρά είχε ο ιππόδρομος. Ο πατέρας μου, κάθε φορά που έρχεται στην Πόλη, δε χάνει την ευκαιρία να τον επισκεφτεί. Και διαπίστωσα πως έχει δίκιο, γιατί είναι κάτι μοναδικό! Είναι κατασκευασμένος σε σχήμα U και έχει μήκος 450 μέτρα. Αλλά αυτό που πραγματικά κόβει την ανάσα είναι οι αγώνες που γίνονται εκεί. Που λες, φίλε μου, στο βορειοανατολικό άκρο του ιππόδρομου υπάρχουν δώδεκα πύλες, εξοπλισμένες με μηχανισμό που επιτρέπει το ταυτόχρονο άνοιγμά τους. Αυτές είναι και το σημείο εκκίνησης των αρματοδρόμων. Στο κέντρο βρίσκεται ένα χαμηλό φράγμα, γύρω από το οποίο γίνονται οι αρματοδρομίες, ενώ σε κάθε άκρο του ένας πάσσαλος οριοθετεί το σημείο στροφής. Στο μέσο της ανατολικής πλευράς βρίσκεται το αυτοκρατορικό θεωρείο, μπορούσα να δω τον αυτοκράτορα τόσο καθαρά! Είχε πολλή φασαρία, γιατί όλοι φώναζαν για τους δήμους που υποστήριζαν. Εμένα μου άρεσαν οι Βένετοι… Μείναμε εκεί όλη την υπόλοιπη μέρα, δε φύγαμε ούτε για φαγητό, για να μη χάσουμε τις θέσεις μας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhEx9saHnoBSQn3C9dxBKWSIwCF61yHP3F-j6Ev7N8Ja1vPyrrg24SjUtllVyLPx3eHxRznrRLOqTqtYOVA0ZZbZNWr0gO8zIKbCZj4vSe8HSPnp0J386LxR9c_cMvdUzAjAjTamDNH_ycY-f4NSlruYdT4SLWo9qUVj5nIfNOGKrdnQcx1OwlrBaOu=w400-h213" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Κάπου εδώ θα σε αφήσω, καλέ μου φίλε… Όπως καταλαβαίνεις, είμαι πολύ κουρασμένος και πρέπει να ξεκουραστώ, γιατί αύριο με περιμένει μία δύσκολη μέρα, η πρώτη μου μέρα στη δουλειά! Σου υπόσχομαι όμως να σου μιλήσω με κάθε λεπτομέρεια για όλα όσα δω εδώ, στη Βασιλεύουσα, όταν επιστρέψω.</div><div style="text-align: justify;">Ο φίλος σου,</div><div style="text-align: justify;">Βασίλειος</div><div style="text-align: justify;">Σ. Άννα Μαρία, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Εντυπώσεις από την Κωνσταντινούπολη - το Ιερόν Παλάτιον</b></div><div style="text-align: justify;">Αγαπημένη μου μητέρα,</div><div style="text-align: justify;"> σου γράφω από τη Βασιλεύουσα. Είχα ακούσει τόσα και τόσα γι’ αυτήν από τον πατέρα, αλλά αυτό που αντικρίζουν τα μάτια μου ξεπερνάει κάθε φαντασία... Η πόλη είναι τόσο μεγάλη και τόσο εντυπωσιακή! Δε χορταίνω να κοιτάζω γύρω μου τους μεγάλους δρόμους, τα πολυτελή παλάτια και τα διαφορά μεγαλοπρεπή κτίρια. Μάλιστα, σήμερα καταφέραμε να δούμε από κοντά το Ιερόν Παλάτιον, χάρη στον θείο Βησσαρίωνα που εργάζεται εκεί!</div><div style="text-align: justify;"> Βρίσκεται ανάμεσα στον Ιππόδρομο και τη θάλασσα και δεν είναι απλώς ένα κτίριο, αλλά ένα συγκρότημα κτιρίων, που αποτελείται από μεγάλες αίθουσες υποδοχής, εκκλησίες, βιβλιοθήκες, λουτρά, πολυτελή διαμερίσματα με ψηλούς εξώστες απ’ όπου η θέα απλώνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhSqfjEkE-dDxCaShmq8VxINyj3zrbm-HPv1dqdS-RwEFOzFJKYWBfxL72uhr9f7Myk-9x8_Mz0KhRQGP3NZvbT-gGJfRcZdiUYM4A0aWAb7BxIgLG_W8V-lMIIiFT55_HlsplDw2qSsqpAjCG-oJbwFrhD-NmBJx_ZSO5UYmUhIKS4Tu6aV71b6uFA=w400-h253" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Τα μεγαλόπρεπα κτίσματα συνδέονται με μακριές στοές, ενώ ανάμεσά τους βρίσκονται μαρμαρόστρωτες αυλές και κήποι γεμάτοι με ανθισμένα σπάνια λουλούδια. Οι ομορφότεροι κήποι που έχω δει ποτέ μου, μητέρα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi3xb50z34FDjU5_PUu1QwsMfKDN_GEX1sl6eJ0jBUrUjGKcLcrv1GdFhTdVlWIC5TuRnBEefk3QUOkTQ05k7eaK5SibXq9E69kLxCCX68F7sgOwQdbO6HWPHxPQBcKRO3aOMm4X1tFK7PvzIc7ISAwwI2u3E7_sjtvaIPLjyzG_on4sCu9la1O8yDz=w400-h299" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Ο ψηλός τρούλος που σκεπάζει την κυκλική αίθουσα με τα πολύχρωμα μάρμαρα φαντάζει μοναδικός. Στους τοίχους είδα ψηφιδωτά που παρίσταναν τις νίκες του αυτοκράτορα και άλλα με σκηνές από την καθημερινή ζωή.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjxTTpdeP32HCHvITGsfU3Fa0Lgf1R2ZR4nvOJ8QB7bJF9d7l0p_v8JIfZ940T6AzpcsP3iEcVifwYJgG74KsgO-NIfIwLX_po6zJuvUNbhaIuJKwW27P-YYGmdyhALKyvMyQkM3AuPelbg_Qgu8S-ots7uWp79bwqbIX9_LUiUORlj05gYvwnLRSuc=w324-h400" width="324" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Νομίζω πως τίποτα δεν μπορεί να φτάσει τον πλούτο και τη λαμπρότητα του Ιερού Παλατίου! Επιπλέον, είναι γεμάτο ζωή, αφού αμέτρητοι άνθρωποι μπαινοβγαίνουν και δουλεύουν σ’ αυτό. Πόσο θα ήθελα να είμαι ένας απ’ αυτούς…</div><div style="text-align: justify;"> Θα σου γράψω πάλι σύντομα, για να σου μεταφέρω τις εντυπώσεις μου, αφού επισκεφτούμε και την Αγία Σοφία.</div><div style="text-align: justify;">Με πολλή αγάπη,</div><div style="text-align: justify;">ο γιος σου Θεοδόσιος</div><div style="text-align: justify;">Κ. Ρεβέκα, Β1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν το κόμικς ή το κολάζ.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgnn-g7-QfkCx-IZx2xKRSC1HmJtkwp2r0kQR7mR8hDgcqNMJLFjGCQL2miceLIWEOiYeq8c-jdk05fHi-Bc38hqYRBxslaHhIF6RGJ9AmCp6mbWuGoFYNWXwo0OOfgPwhN0nzW_b9eKJx7Gl06Eg37KpwPO_1K04ZmlFMhymQ_p9Gjgn_8x5gwcyrT=s2202"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgnn-g7-QfkCx-IZx2xKRSC1HmJtkwp2r0kQR7mR8hDgcqNMJLFjGCQL2miceLIWEOiYeq8c-jdk05fHi-Bc38hqYRBxslaHhIF6RGJ9AmCp6mbWuGoFYNWXwo0OOfgPwhN0nzW_b9eKJx7Gl06Eg37KpwPO_1K04ZmlFMhymQ_p9Gjgn_8x5gwcyrT=w400-h289" /></a></div><div style="text-align: justify;">Β. Καλλιόπη, Β1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjE1Bx-z43_rBWz0kElIyr1MNXVhze8qqGNV36thASuFgR2gLHgi777Y2WkVAfOZDK9pGpFqytAoQnQXnWon3sYgg6cmoOMCaLfF24VpW4OxTMN83PrngMQFWidCFfaGY_eCV7CZ2prMbHUlSavwxVvUIBwcvT9fDzm7ES_N8qr5MuDHF6zhxHB9Q7O=s1539"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjE1Bx-z43_rBWz0kElIyr1MNXVhze8qqGNV36thASuFgR2gLHgi777Y2WkVAfOZDK9pGpFqytAoQnQXnWon3sYgg6cmoOMCaLfF24VpW4OxTMN83PrngMQFWidCFfaGY_eCV7CZ2prMbHUlSavwxVvUIBwcvT9fDzm7ES_N8qr5MuDHF6zhxHB9Q7O=w400-h323" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Θένια, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEifFHmtiroGhIebcm6EIGVcGAzdmFic5ccgMNLjXkfngibA-QKBts5F9TgbgAZEdrvKNsbuQIN8EcceCRC2P-VdMdyL3chxTaz6lxjHsGNuEMD7JrYl5ZxIz9HGqZRtRADXbkoB2g_lbEGc7LbBiH1nbscU7s7jJKohxaH91HwgA-4-BlP-Z0m4pOZf=s4624"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEifFHmtiroGhIebcm6EIGVcGAzdmFic5ccgMNLjXkfngibA-QKBts5F9TgbgAZEdrvKNsbuQIN8EcceCRC2P-VdMdyL3chxTaz6lxjHsGNuEMD7JrYl5ZxIz9HGqZRtRADXbkoB2g_lbEGc7LbBiH1nbscU7s7jJKohxaH91HwgA-4-BlP-Z0m4pOZf=w400-h300" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Έλενα, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgeHqy9O9TG7BJJk4Gselj8j9TjNs01XBh5A2NkwDxATBDsCvziR70EhlWORY6FYzrRtbYZVDhsoXDgmym6anFhF3yUhdMkd0G0e3Bnn6ksQaNP9oqQ8Upv24vN92XeNF2eN4X5pvwXvtmx8DqODfnZxRO0ZLZ6OpGkjiyeZY7v_ErXxu0Et43b4bee=s2318"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgeHqy9O9TG7BJJk4Gselj8j9TjNs01XBh5A2NkwDxATBDsCvziR70EhlWORY6FYzrRtbYZVDhsoXDgmym6anFhF3yUhdMkd0G0e3Bnn6ksQaNP9oqQ8Upv24vN92XeNF2eN4X5pvwXvtmx8DqODfnZxRO0ZLZ6OpGkjiyeZY7v_ErXxu0Et43b4bee=w285-h400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Α. Δημήτρης, Β1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi6To9fkGlRJwtLI8FHm8JLjG81KLisl8HpVqJnA-ILeTvoFQd3NWlCBSHvx1TyNrnRHS074FwfyOIx3vXwGNV0DdZP_1TIuhpSUVFejUpp35qjfkiqgScnnTf4RViIuct1rdh1FCU1cIXK3GkXb3sjfBUXtU1rdiwEB93wVhGwpOiYeJq6bpPH449D=s2328"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi6To9fkGlRJwtLI8FHm8JLjG81KLisl8HpVqJnA-ILeTvoFQd3NWlCBSHvx1TyNrnRHS074FwfyOIx3vXwGNV0DdZP_1TIuhpSUVFejUpp35qjfkiqgScnnTf4RViIuct1rdh1FCU1cIXK3GkXb3sjfBUXtU1rdiwEB93wVhGwpOiYeJq6bpPH449D=w285-h400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Χριστίνα, Β3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; text-align: justify;"></span><p></p>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-31195217839526760902022-08-25T06:10:00.000-07:002022-08-25T06:10:01.510-07:00Η Μαφάλντα και ο Φελίπε στο σχολείο!<div style="text-align: justify;">Με έμπνευση από τη Μαφάλντα και τον Φελίπε...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiqp9Y5IRCrXM7MV6dKVzgKu7ioD0wYbk0M0ecXtSIVmK_L07tBhDdigyXf6gDeWw5_fZB004YEJT50cqEuKBroHUDxlcnma6qJvz4PZVFuiUS2LXtGew13WTfVHDw0tsB3pBWHhbv4UU_g16fzd9jtdDeC57AfLERCKEHF8g7jJOpJVq3_yUENlgUN=s1600"><img border="0" height="127" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiqp9Y5IRCrXM7MV6dKVzgKu7ioD0wYbk0M0ecXtSIVmK_L07tBhDdigyXf6gDeWw5_fZB004YEJT50cqEuKBroHUDxlcnma6qJvz4PZVFuiUS2LXtGew13WTfVHDw0tsB3pBWHhbv4UU_g16fzd9jtdDeC57AfLERCKEHF8g7jJOpJVq3_yUENlgUN=w400-h127" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">...οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου γράφουν μια σελίδα στο ημερολόγιο των πρωταγωνιστών...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Από το ημερολόγιο του Φελίπε</b></div><div style="text-align: right;">Δευτέρα, 13 Σεπτεμβρίου</div><div style="text-align: justify;">Ημερολόγιό μου,</div><div style="text-align: justify;"> σήμερα ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο… Όλο το βράδυ κοιμήθηκα ελάχιστα από το άγχος! Ένα σωρό σκέψεις με πλημμύριζαν, από τις υποχρεώσεις μου που θα αυξάνονταν, ως τους νέους μου συμμαθητές που θα συναντούσα. Με τα πολλά, ήρθε το πρωί και με βαριά καρδιά ξεκίνησα. Ένα σφίξιμο στο στομάχι και ένα τρέμουλο στα πόδια ήταν οι αχώριστοι σύντροφοί μου!</div><div style="text-align: justify;"> Ένα μουντό κι άχαρο κτίριο με υποδέχτηκε. Άγνωστες φυσιογνωμίες παντού! Ο διευθυντής του σχολείου, αφού πρώτα μαζευτήκαμε όλα τα παιδιά μαζί σε μια μικρή αυλή, μας μίλησε σε αυστηρό κι έντονο ύφος για τις υποχρεώσεις μας και τους κανόνες συμπεριφοράς. Στη συνέχεια, μας μοίρασαν όλα τα βιβλία, που ήταν ασήκωτα! Πιάστηκαν τα χέρια μου να τα κουβαλάω ως το σπίτι μου. Αναρωτιόμουν ποιος θα τα διαβάσει όλα αυτά…</div><div style="text-align: justify;"> Όταν βγήκα το απόγευμα μια βόλτα να ξεσκάσω, συνάντησα τη φίλη μου, τη Μαφάλντα, που πηγαίνει σε άλλο Δημοτικό. Από την ανακούφισή μου που είδα ένα γνωστό πρόσωπο, της άνοιξα την καρδιά μου, λέγοντάς της πόσο άσχημα πέρασα σήμερα… Αυτή όμως έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά, αφού μου είπε πράγματα που ούτε καν είχα ακόμη σκεφτεί! Ότι δηλαδή από δω και πέρα αυτή θα είναι η ζωή μας, να διαβάζουμε όλη μέρα κλεισμένοι μέσα. Τι φρίκη! Θα περάσω λοιπόν τα παιδικά μου χρόνια σε μια φυλακή; Απορώ πώς θ’ αντέξω και για πόσο καιρό…</div><div style="text-align: justify;">Μ. Στέργιος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> έχουν ξεκινήσει τα σχολεία και ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω! Αυτό με τρομάζει αφάνταστα, με αρρωσταίνει… Νιώθω μονίμως αγχωμένος και πιεσμένος. Είναι πολύ δυσάρεστο να ξυπνάς νωρίς το πρωί, να πρέπει να ετοιμαστείς για να πας στο σχολείο με την τσίμπλα στο μάτι και μόλις φτάνεις εκεί να έχεις να κάνεις μάθημα! Το περιβάλλον του σχολείου και οι ατέλειωτες απαιτήσεις του μου κάνουν κακό, μου μαυρίζουν την ψυχή.</div><div style="text-align: justify;"> Τις προάλλες συζητούσα και με τη Μαφάλντα για τους προβληματισμούς μου, αλλά τελικά αυτό δε βοήθησε. Η φίλη μου ήθελε να με καθησυχάσει, αλλά μου υπενθύμισε ότι είμαι τόσες ώρες κλεισμένος σε ένα τσιμεντένιο άσχημο κτίριο γράφοντας και διαβάζοντας και μετά, όταν γυρίζω στο σπίτι, πρέπει πάλι να γράψω και να διαβάσω! Μου είπε, βέβαια, και ότι σε κανέναν δεν αρέσει το σχολείο, αλλά τι να την κάνεις τη γνώμη των άλλων, όταν αυτή δεν μπορεί να σου λύσει τα προβλήματα; Και σκέψου πως το χειρότερο είναι ότι όχι μόνο πηγαίνουμε πέντε μέρες την εβδομάδα στο σχολείο, αλλά και το Σαββατοκύριακο που μας μένει έχουμε ένα σωρό καθήκοντα για το σπίτι… Και μετά πάλι από την αρχή! Με άλλα λόγια, καθόλου χρόνος για παιχνίδι και ξεκούραση. Με όλες αυτές τις σκέψεις να γυρνοβολάνε στο μυαλό μου, δεν άντεξα και άρχισα να φωνάζω τόσο δυνατά, που μπορεί να με άκουσαν μέχρι και τον Βόρειο Πόλο! Εμείς είμαστε μικρά παιδάκια, πώς να το κάνουμε; Χρειαζόμαστε το παιχνίδι και την ξεγνοιασιά. Αλλά τι να πεις; Έτσι είναι, φαίνεται, η ζωή, γεμάτη δυσκολίες…</div><div style="text-align: justify;">Π. Μαργαρίτα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Καλό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> δεν αντέχω άλλο το σχολείο. Βασανίζομαι... Σκέφτομαι πόσες ώρες σπαταλάω για να κάνω τα καθήκοντά μου και βλέπω πως μάταια αγωνίζομαι να ανταπεξέλθω σε τόσες απαιτήσεις. Δεν έχω πια καθόλου ελεύθερο χρόνο για να παίξω με τους φίλους μου και όλη η μέρα μου περνάει με το διάβασμα και το γράψιμο. Έκανα σήμερα μια συζήτηση γι’ αυτό το θέμα με τη Μαφάλντα, δυστυχώς όμως, παρά το γεγονός ότι η φίλη μου είχε καλές προθέσεις, δεν ένιωσα καλύτερα. Ίσα ίσα, επισημαίνοντας πως όλοι εμείς οι μικροί μαθητές τραβάμε το ίδιο βάσανο, με έκανε να θέλω να τσιρίξω απ’ την απελπισία μου....</div><div style="text-align: justify;"> Τι θα κάνω τώρα; Γράφουμε και τεστ στην Ιστορία... Πώς θα διαβάσω τόσα κεφάλαια; Πρέπει να σκεφτώ κάτι. Αυτό είναι... Το βρήκα! Θα προσποιηθώ τον άρρωστο. Αύριο το πρωί και θα πω στη μαμά μου ότι με πονάει ο λαιμός μου, το κεφάλι μου, η κοιλιά μου και όλο μου το σώμα. Θα θυμηθώ και πώς είχα παίξει τον άρρωστο τότε που είχα πάρει μέρος σε ένα θεατρικό του νηπιαγωγείου. Δεν μπορεί... Θα με πιστέψει η μαμά μου, δε θα αφήσει το αγοράκι της να πάει σε τέτοια χάλια στο σχολείο. Τελικά είμαι πολύ έξυπνος!</div><div style="text-align: justify;"> Καληνύχτα, ημερολόγιο μου...</div><div style="text-align: justify;">Σ. Αθηνά, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> ακόμα δεν έχουμε κλείσει έναν μήνα που πηγαίνουμε ξανά στο σχολείο και έχω κατααγχωθεί…. Γράψε, κάνε την άσκηση της σελίδας 27, μάθε την Ιστορία απ’ έξω, διάβασε τη θεωρία... Όλα αυτά με έχουν τρελάνει!</div><div style="text-align: justify;"> Κι αυτή η Μαφάλντα, δεν την μπορώ πια… Από τη μία μου λέει να ηρεμήσω και από την άλλη μου λέει πράγματα που με αγχώνουν περισσότερο! Φίλη να σου πετύχει…</div><div style="text-align: justify;"> Μακάρι να είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο, ώστε να κάνω παρέα και να παίζω με τους φίλους μου, όπως τις μέρες που το σχολείο είναι κλειστό. Οι έγνοιες και το άγχος δε με αφήνουν να ησυχάσω και να απολαύσω τις χαρές της παιδικής ηλικίας… Δεν είναι άδικο;</div><div style="text-align: justify;">Τ. Δήμητρα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπημένο μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> οι πρώτες μέρες στο σχολείο μου φαίνονται σωστό μαρτύριο! Έχω κιόλας καταλάβει ότι δε θα περάσω καλά φέτος. Συνέχεια μαθήματα και μόνο υποχρεώσεις… Ξυπνάω με το ζόρι κάθε μέρα πρωί πρωί, αντί να απολαύσω τον ύπνο μου, και τρέχω να ετοιμαστώ για το μάθημα. Περνάω όλο το πρωινό μου κλεισμένος στην τάξη και το μεσημέρι γυρίζω στο σπίτι πτώμα από την κούραση! Και σαν να μην έφτανε το σχολείο, έχω και το διάβασμα και το γράψιμο στο σπίτι. Νιώθω σαν κατάδικος…</div><div style="text-align: justify;"> Σήμερα δεν άντεξα και τα είπα όλα στην καλή μου φίλη τη Μαφάλντα. Συζητήσαμε στο διάλειμμα για το σχολείο και της εξήγησα πόσο με καταπιέζει αυτό που ζω καθημερινά. Μάλλον έκανα λάθος που της μίλησα… Αντί να με ηρεμήσει, με τρόμαξε περισσότερο! Άθελά της, μου έβαλε στο μυαλό πράγματα που δεν είχα σκεφτεί και με έκανε να νιώσω ακόμα χειρότερα. Με έπιασε κρίση πανικού κι έγινα και ρεζίλι, γιατί με πήραν χαμπάρι όλοι οι συμμαθητές μας που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην αυλή!</div><div style="text-align: justify;"> Μπορεί να είμαι υπερβολικός, αλλά τι να κάνω; Έτσι νιώθω και κανείς δε με καταλαβαίνει…</div><div style="text-align: justify;">Π. Στέφανος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjgMttdwisi4rbM4lF3bWy04j4H0cZzh5yWSAhayYeMqrn6oOtm3GD4VCy6yNS-UKOgP96JsE8wFsrJ_Zz1Wcj495XqamM1WyCbJrZyO15OCvHJv7mJMX-qu2ixadCrSVVxDmwwyDzG57s6lZevuLyUNBTlU2vJfu6fS6du3mfIXkSjPDAzTS6YUOF3=s224"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjgMttdwisi4rbM4lF3bWy04j4H0cZzh5yWSAhayYeMqrn6oOtm3GD4VCy6yNS-UKOgP96JsE8wFsrJ_Zz1Wcj495XqamM1WyCbJrZyO15OCvHJv7mJMX-qu2ixadCrSVVxDmwwyDzG57s6lZevuLyUNBTlU2vJfu6fS6du3mfIXkSjPDAzTS6YUOF3=w330-h400" width="330" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Από το ημερολόγιο της Μαφάλντα</b></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> σήμερα η μέρα είναι βροχερή και στην ώρα της Γυμναστικής τα μαλλιά μου έγιναν πιο σγουρά από ποτέ. Πόσο θα ήθελα να έχω ίσια, απαλά μαλλιά! Αλλά από την άλλη, είναι η γοητεία μου…</div><div style="text-align: justify;"> Όπως πάντα, όταν τέλειωσε το σχολείο, πήραμε τον δρόμο για το σπίτι παρέα με τον φιλαράκο μου, τον Φελίπε. Φαινόταν πολύ κακόκεφος. Τον ρώτησα τι του συμβαίνει κι εκείνος ξέσπασε… Μου είπε πως δεν αντέχει το σχολείο! Τον τρομάζει, τον καταπιέζει, τον ενοχλεί, τον αρρωσταίνει... Όλα αυτά! Μα βέβαια, είναι αγόρι και δεν έχει ωριμάσει ακόμη... Στην προσπάθειά μου να τον παρηγορήσω, του επισήμανα πως αυτή είναι η ζωή του μαθητή, να γράφει και να διαβάζει και στο σχολείο και στο σπίτι. Είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτό και καλά θα κάνουμε να το πάρουμε απόφαση, είτε μας αρέσει είτε όχι. Πού να ήξερα πως θα τον έκανα χειρότερα από ό,τι ήταν… Το έχασε τελείως και έβαλε τις φωνές! Δηλαδή, αν του έλεγα ότι έχουμε ακόμη πόσα χρόνια σχολείο, πώς θα αντιδρούσε; Αχ αυτά τα αγόρια!</div><div style="text-align: justify;"> Ο Φελίπε είναι φίλος μου όμως και θέλω να του συμπαρασταθώ. Θα του προτείνω να διαβάζουμε μαζί στο σπίτι!</div><div style="text-align: justify;">Τ. Πένυ, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Καλό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> σήμερα πέρασα πολύ ωραία στο σχολείο! Πήρα άριστα 10 στην ορθογραφία και στα διαλείμματα παίξαμε με τις φίλες και τους φίλους μου και γελάσαμε πολύ. Καθώς πήρα τον δρόμο για το σπίτι μου, συνάντησα τον Φελίπε, που γυρνούσε από το δικό του σχολείο. Από τότε που άνοιξαν τα σχολεία χαθήκαμε… Χάρηκα που τον είδα, αλλά αυτός είχε κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα! Μου είπε ότι οι πολλές υποχρεώσεις του σχολείου του έχουν σπάσει τα νεύρα και δεν αντέχει άλλο… Στεναχωρήθηκα που τον είδα σ’ αυτή την κατάσταση και προσπάθησα να του δείξω πως τον καταλαβαίνω, αλλά αυτός, αντί να ηρεμήσει, άρχισε να ουρλιάζει και να τραβάει τα μαλλιά του!</div><div style="text-align: justify;"> Μάλλον δεν το χειρίστηκα καλά, ίσως επειδή δε συμμερίζομαι τα αισθήματα του Φελίπε… Εγώ το αγαπώ το σχολείο, έχω κάνει καινούριους φίλους και μαθαίνω κάθε μέρα τόσα ενδιαφέροντα πράγματα! Τώρα που το σκέφτομαι, πιστεύω πως θα ήταν καλύτερο να μιλήσω στον φίλο μου για τα θετικά του σχολείου και να τον ενθαρρύνω να εστιάσει σ’ αυτά, όπως κάνω κι εγώ. Νιώθω κάποιες τύψεις για τη στάση μου… Καημένε Φελίπε!</div><div style="text-align: justify;">Τ. Δέσποινα, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjtrGoRgSuL0iSmrVKQve8UwdTmNLriqdEITSnPFhSIIpagAaDas5gEhpyD5Q95Bt4beVsaZ81cGygvdpk4mn-wvJmcCQCkAeHfEDQkqyuZoY5yEC7zJTha54CGEFV8tGlJ6N4NwUbgX2NkjbiDgmfgFdaCfw8u5wZnvxMFKSVAuutvgjtDGjq88mg7=s1280"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjtrGoRgSuL0iSmrVKQve8UwdTmNLriqdEITSnPFhSIIpagAaDas5gEhpyD5Q95Bt4beVsaZ81cGygvdpk4mn-wvJmcCQCkAeHfEDQkqyuZoY5yEC7zJTha54CGEFV8tGlJ6N4NwUbgX2NkjbiDgmfgFdaCfw8u5wZnvxMFKSVAuutvgjtDGjq88mg7=w400-h225" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">...Ή επιλέγουν να "στείλουν" τον Φελίπε στο Γυμνάσιο!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> είναι η πρώτη μέρα που σου γράφω! Η φιλόλογος στο νέο μου σχολείο μάς πρότεινε να ξεκινήσουμε ένα ημερολόγιο και είπα να το δοκιμάσω…</div><div style="text-align: justify;"> Λοιπόν, πάω στο Γυμνάσιο μόνο μια εβδομάδα και έχω ήδη καταλάβει ότι αυτό το μέρος είναι ΑΠΑΙΣΙΟ! Την πρώτη μέρα μπήκα στην τάξη που μας έδωσαν και έτρεξα μαζί με τη Μαφάλντα στο πίσω θρανίο. Είναι αλήθεια πως δυσκολεύτηκα να την πείσω να καθίσουμε εκεί. Αυτή ήθελε να είμαστε στο πρώτο θρανίο, μπροστά μπροστά, για να μας βλέπουν καλά οι καθηγητές... Στην αίθουσα μας συνόδεψε μια καθηγήτρια, που μας είπε πως θα είναι και η υπεύθυνη του τμήματός μας. Και μόνο που την έβλεπες, μπορούσες να καταλάβεις πόσο αυστηρή είναι! Αλλά και οι άλλοι καθηγητές, ο καθένας με τον τρόπο του βέβαια, δεν πάνε πίσω… Με το «καλημέρα» άρχισαν τις απαιτήσεις. Τη δεύτερη κιόλας μέρα το τετραδιάκι με τα καθήκοντά μας είχε ήδη γεμίσει!</div><div style="text-align: justify;"> Ακόμα δεν αρχίσαμε καλά καλά και νιώθω πως δεν μπορώ άλλο το σχολείο. Σαν να μην έφτανε αυτό, έχω και τη Μαφάλντα, που δε συμμερίζεται τον πόνο μου… Αυτή δείχνει να έχει πλήρως προσαρμοστεί και να ανταπεξέρχεται με ευκολία στο Γυμνάσιο. Μα πώς είναι δυνατόν; Μήπως κάνω κάτι λάθος; Ας οπλιστώ με υπομονή… Μπορεί σιγά σιγά κι εγώ να συνηθίσω.</div><div style="text-align: justify;">Π. Ιωάννα, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπημένο μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> πριν από λίγες μέρες ξεκίνησε το Γυμνάσιο. Ήδη κοντεύω να τρελαθώ! Από πού να ξεκινήσω; Από τα συνεχή εφτάωρα; Από τις 500 εργασίες από κάθε καθηγητή; Από τους γονείς μου που ΔΕΝ τους νοιάζει τι περνάω και απαιτούν να έχω πάνω από 15 σε κάθε μάθημα;! Και μόνο που σκέφτομαι ότι θα πρέπει να αντέξω αυτήν την κόλαση για έξι ακόμα χρόνια, πραγματικά με πιάνει απελπισία…</div><div style="text-align: justify;"> Ευτυχώς, έχω φίλους που με καταλαβαίνουν. Χθες που μίλησα με τη Μαφάλντα με καθησύχασε το γεγονός ότι δεν της αρέσει ούτε εκείνης το σχολείο και δεν είμαι ο μόνος. Τι να πω; Καλή μου τύχη. Θα τη χρειαστώ…</div><div style="text-align: justify;">Ν. Σταύρος, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-7183865540845330022022-08-24T02:28:00.003-07:002022-08-24T02:28:34.800-07:00Το πιο γλυκό ψωμί<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του λαϊκού παραμυθιού <i>"Το πιο γλυκό ψωμί"</i> οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ τάξης ζωγράφισαν...</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Ο βασιλιάς</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiYZZSKM3Crbo5RIHAh8OdqFU3N100HhHhspND97CqrHHiE2HwvoDcz4O8zYPbHoe5JbFyNDH9RTceeT8a4HT98i9w8d39R6_0sSz7_Qks21yVuNUWvnxRi3c6a-U7bcuifQX5RBQdFvFHj5WbdQ_VH8_b0GrnXqsQ8OBYcHOFVkEpvKajjMBcIjXqJ=s2308"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiYZZSKM3Crbo5RIHAh8OdqFU3N100HhHhspND97CqrHHiE2HwvoDcz4O8zYPbHoe5JbFyNDH9RTceeT8a4HT98i9w8d39R6_0sSz7_Qks21yVuNUWvnxRi3c6a-U7bcuifQX5RBQdFvFHj5WbdQ_VH8_b0GrnXqsQ8OBYcHOFVkEpvKajjMBcIjXqJ=w283-h400" width="283" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Δήμητρα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEilMkkr-zM0kBXPxISrllwG84laVIdeqwzuJiaBhnP-NLVsODljvwLCFfiztN1MJbqZk5gzpSojRYYRpVK4DB9ZUcH0rQ9m0RXHGHmUMqlLU-Z8QJG0_Nai4gRVWtiO6Sztkpu7AZxcQx0KicUURburKs3ku8F7DDyyl3PC-b1a5gDjwIvZsMuvo7z5=s942"><img border="0" height="396" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEilMkkr-zM0kBXPxISrllwG84laVIdeqwzuJiaBhnP-NLVsODljvwLCFfiztN1MJbqZk5gzpSojRYYRpVK4DB9ZUcH0rQ9m0RXHGHmUMqlLU-Z8QJG0_Nai4gRVWtiO6Sztkpu7AZxcQx0KicUURburKs3ku8F7DDyyl3PC-b1a5gDjwIvZsMuvo7z5=w400-h396" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Αντωνία, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEggi6d_R9m_YWEu9RHCIdU2iW8Y5WC4Rz9GETtih2S50OYi-92A-f2QRLW4C9Fu4auVg8uxIVYooN83AuUEJTUl7p3w2AAFhCyXyYz2wypxBx2J8j7hredzWrbsNCQ8YZ3F7eBOzYVfupg6pBdkiA8XvTyYZcON_Rcv_6wYgxY4jK8xfq2ujVVAu9tE=s2156"><img border="0" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEggi6d_R9m_YWEu9RHCIdU2iW8Y5WC4Rz9GETtih2S50OYi-92A-f2QRLW4C9Fu4auVg8uxIVYooN83AuUEJTUl7p3w2AAFhCyXyYz2wypxBx2J8j7hredzWrbsNCQ8YZ3F7eBOzYVfupg6pBdkiA8XvTyYZcON_Rcv_6wYgxY4jK8xfq2ujVVAu9tE=w400-h286" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Γιώργος, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Η ανορεξία του βασιλιά</b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgMDkjqq15bWJ_DX7bVNaC-k67K7-v_aOtJbvpmNMWIrAAiLVN_peRUVDPgMJ3t38p_l4dpkeJrMN3jZC0yQw3FNcZGBg1_DHUIaCz5ARtcC4IRnAauevxPZE3dvM0tND5rJxSkRLZTsBiGUDabgT2dpmtxVSj1nYHKO44U7WErJRtyG6KrvH0Og7o_=s1877"><img border="0" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgMDkjqq15bWJ_DX7bVNaC-k67K7-v_aOtJbvpmNMWIrAAiLVN_peRUVDPgMJ3t38p_l4dpkeJrMN3jZC0yQw3FNcZGBg1_DHUIaCz5ARtcC4IRnAauevxPZE3dvM0tND5rJxSkRLZTsBiGUDabgT2dpmtxVSj1nYHKO44U7WErJRtyG6KrvH0Og7o_=w400-h296" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Καλλιρρόη, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhelYBEWtxUrJJ0DVw0iu-IUXtjCnF5ozZkYMC5GFuAjRHRKpgyMYIeme_Eb9WJhbbCBe6o1fIC5sOY6jU4IZMwkIIOEldBQPSk83FBCh2Emdiafd91nWwOOtFqrPPAY-CuStmnAUuEaibslPxjdFuU_GYRDaSdL2FMkUeB-b0kjYGoawaGH8gQ9O-R=s2328"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhelYBEWtxUrJJ0DVw0iu-IUXtjCnF5ozZkYMC5GFuAjRHRKpgyMYIeme_Eb9WJhbbCBe6o1fIC5sOY6jU4IZMwkIIOEldBQPSk83FBCh2Emdiafd91nWwOOtFqrPPAY-CuStmnAUuEaibslPxjdFuU_GYRDaSdL2FMkUeB-b0kjYGoawaGH8gQ9O-R=w290-h400" width="290" /></a></div><div style="text-align: justify;">Λ. Τατιάνα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgXmZ66rx3WljIbG2cuzdrKk11njZeWPSGY-vwh6G1SixrpQXagOMqDT-FpwYtp_r_EOpBT295YTjY_Mv80-9zA8Reu0i27eQY93L3BWc5p6sjjwpIpRwGU_ITcBkhqFxcAqjhJgqYv29YQvh02sLL1nMhy0GIhQyTwEziH1k9lQsGSZfkAd4vYrYhA=s1838" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1382" data-original-width="1838" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgXmZ66rx3WljIbG2cuzdrKk11njZeWPSGY-vwh6G1SixrpQXagOMqDT-FpwYtp_r_EOpBT295YTjY_Mv80-9zA8Reu0i27eQY93L3BWc5p6sjjwpIpRwGU_ITcBkhqFxcAqjhJgqYv29YQvh02sLL1nMhy0GIhQyTwEziH1k9lQsGSZfkAd4vYrYhA=w400-h301" width="400" /></a></div>Χ. Βαλέρια, Α2<div><div style="text-align: center;"><b><br />Αναζητώντας το πιο γλυκό ψωμί...</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj35eSKCFiMpRphMNgaZkqSH986Rbb4yXCXQAdWWEuR1OiAmxi5MhvF_ixEq7KriiCDg1EYww14GOdnuT94h1XxInBWm-xcKn8B1xclIIRPKfEY4eP6B7ri4nquNniXdvkFom-tN_XRLqzI68gVNURIGihhxIkrAm8k5r22aHGS3USd-RqUjfHsFedZ=s1734"><img border="0" height="344" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj35eSKCFiMpRphMNgaZkqSH986Rbb4yXCXQAdWWEuR1OiAmxi5MhvF_ixEq7KriiCDg1EYww14GOdnuT94h1XxInBWm-xcKn8B1xclIIRPKfEY4eP6B7ri4nquNniXdvkFom-tN_XRLqzI68gVNURIGihhxIkrAm8k5r22aHGS3USd-RqUjfHsFedZ=w400-h344" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Μαριάννα, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjUuemlfu8qzllJUdCIVAxQrGrnyxOoSdgXur_MRdgWEboDE2j2gnBwDAefzFy2F9NgKCuivLVefUgULA3RurT39UY3nqOMOYRjEdyp7iAGqinWPEIAe49XlSH1TEBDJ0B-_0Q_5E3TP6uwr9kzZy0-6Y9jrVMfhBeXXv6kOj0_YAJ3kq5AjXrsAQvV=s2319"><img border="0" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjUuemlfu8qzllJUdCIVAxQrGrnyxOoSdgXur_MRdgWEboDE2j2gnBwDAefzFy2F9NgKCuivLVefUgULA3RurT39UY3nqOMOYRjEdyp7iAGqinWPEIAe49XlSH1TEBDJ0B-_0Q_5E3TP6uwr9kzZy0-6Y9jrVMfhBeXXv6kOj0_YAJ3kq5AjXrsAQvV=w400-h258" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Σταύρος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiFK7M-yqsoahOyFFRtQ5Tmb_Aygit-OaOjpPJ1JcNLdzaHOhFSaOVfby1OlTPkmoQcSEwnYe7VRN5R7eT8dgrV2Ztmlj9P3rzYbXnZBXppYjLpyasCK5dOxJXg5mYptCE0mEUUCNo2WibJXLBTutZxviaiQwwEy7e5lsmbtCAG0jWOLjfney-joIdj=s1974"><img border="0" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiFK7M-yqsoahOyFFRtQ5Tmb_Aygit-OaOjpPJ1JcNLdzaHOhFSaOVfby1OlTPkmoQcSEwnYe7VRN5R7eT8dgrV2Ztmlj9P3rzYbXnZBXppYjLpyasCK5dOxJXg5mYptCE0mEUUCNo2WibJXLBTutZxviaiQwwEy7e5lsmbtCAG0jWOLjfney-joIdj=w400-h283" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Ιωάννα, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Ο βασιλιάς θυμώνει με τον γέροντα</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj98XRiVYU54T_zo7Oi8zqohgcZJjBneFAiKPVE0jYQYQQewPivaLTEDDwnahmo_iL0xiFiX8pseUXhAQCE8CEEv_ytmNfvZ3Iroj01C-ixaLGKiwwfT-PneJeJMbGMHV2D2brSPrFymx7MFEWQmPx2TocGi4SNqlbZoqJ4__xGqtZB0Lpe7GoQ9LGt=s2197"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj98XRiVYU54T_zo7Oi8zqohgcZJjBneFAiKPVE0jYQYQQewPivaLTEDDwnahmo_iL0xiFiX8pseUXhAQCE8CEEv_ytmNfvZ3Iroj01C-ixaLGKiwwfT-PneJeJMbGMHV2D2brSPrFymx7MFEWQmPx2TocGi4SNqlbZoqJ4__xGqtZB0Lpe7GoQ9LGt=w290-h400" width="290" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Χρήστος, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Το πιο γλυκό ψωμί φουρνίζεται!</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjxkAJ8hLDry13fbIaffqnhF2oL_lQLMSihGWdQVrg8zqyxFoqcaQNdG-NLkG_Md1O9RTXkEUleoQEk1bYwPahEkHPcGM7URN-bF6MY5a-HOJP7RaBlwWrRwbhmuCWevQdcKcpVOzsCckIxRT9QdE3FWi8DIy9A9ZYna58BzyEu4yy3FYya-_oAcK6i=s1922"><img border="0" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjxkAJ8hLDry13fbIaffqnhF2oL_lQLMSihGWdQVrg8zqyxFoqcaQNdG-NLkG_Md1O9RTXkEUleoQEk1bYwPahEkHPcGM7URN-bF6MY5a-HOJP7RaBlwWrRwbhmuCWevQdcKcpVOzsCckIxRT9QdE3FWi8DIy9A9ZYna58BzyEu4yy3FYya-_oAcK6i=w400-h350" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Ζωή, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO9448gye_2mSGmQ2SR3qzMb86UsvUhFELvGw6R7epKkxtHuCoFDaCWJnjydgwMrc4UrpthMqIsXD96qGdFuIy4vuozY9cNCVXIcxx3QOoZawAs38-HRDHvxU4n5wc0KurfYN9NYBgDJ-TKw0WeHAQgoBK6_S3Om29kf8tWiIRp_OAwlYDSonHCTj9/s2286/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%96.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1655" data-original-width="2286" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO9448gye_2mSGmQ2SR3qzMb86UsvUhFELvGw6R7epKkxtHuCoFDaCWJnjydgwMrc4UrpthMqIsXD96qGdFuIy4vuozY9cNCVXIcxx3QOoZawAs38-HRDHvxU4n5wc0KurfYN9NYBgDJ-TKw0WeHAQgoBK6_S3Om29kf8tWiIRp_OAwlYDSonHCTj9/w400-h290/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%20%CE%96.jpg" width="400" /></a></div>Τ. Ζέτα, Α2<div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Απέδωσαν το τέλος του παραμυθιού σε μορφή κόμικς...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi6uNAlk401dPZkYOpzyzsDsKKW_PGoy9ySl-YKSSTt1q-uTw75ShZZbAf4zB2PMpXhbwoggQZW4viJwJt9zljgeB5BPIx2AX33yTzS1Rlhq9KEGleEEEq2PA5d3NBqnIuGNO-kLlUnlnB094XxR8vgWHlvpkv8TIzTh7Fiu8mE6_vUFOfUjFRkbNFI=s1510"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi6uNAlk401dPZkYOpzyzsDsKKW_PGoy9ySl-YKSSTt1q-uTw75ShZZbAf4zB2PMpXhbwoggQZW4viJwJt9zljgeB5BPIx2AX33yTzS1Rlhq9KEGleEEEq2PA5d3NBqnIuGNO-kLlUnlnB094XxR8vgWHlvpkv8TIzTh7Fiu8mE6_vUFOfUjFRkbNFI=w279-h400" width="279" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Γεωργία, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Έκαναν κολάζ, παρουσιάζοντας τη διαδικασία που οδηγεί από το σιτάρι στο ψωμί…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgUf63yxst__1B2GWdqYyFsLPQa56pElEKlgHD11FnbCLEFNktEgo_p5Hql6t-jXpsbxXSVDZn_qIC4zGXFYDp25Q_cuGzTayN8kJ5P5Q9qaahxZaJopZNCpr-4Ann7aTNnCv1AsB3RbQwVGgMLANayDHaC0HNHymWEpJ1xYwlzpz1gNtopP9yzXYWk=s3264"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgUf63yxst__1B2GWdqYyFsLPQa56pElEKlgHD11FnbCLEFNktEgo_p5Hql6t-jXpsbxXSVDZn_qIC4zGXFYDp25Q_cuGzTayN8kJ5P5Q9qaahxZaJopZNCpr-4Ann7aTNnCv1AsB3RbQwVGgMLANayDHaC0HNHymWEpJ1xYwlzpz1gNtopP9yzXYWk=w300-h400" width="300" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Στέργιος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Μια απόδοση χαρακτηριστικών σημείων του παραμυθιού με μορφή θεατρικών διαλόγων (μαζί με τις κατάλληλες σκηνοθετικές οδηγίες!)…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ο βασιλιάς παθαίνει ανορεξία</b></div><div style="text-align: justify;"><i>(Ο βασιλιάς κάθεται στον θρόνο του, κρατώντας ένα καθρεφτάκι, και μονολογεί, απορροφημένος με τον εαυτό του.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Βασιλιάς:</b> Αχ, τι όμορφος που είμαι! Λάμπω, βρε παιδί μου… Κοίτα, κοίτα εδώ προφίλ! Αν χάσω και λίγα κιλά, θα είμαι σωστό μοντέλο!</div><div style="text-align: justify;"><i>(Ένας υπηρέτης μπαίνει στο δωμάτιο.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Υπηρέτης:</b> Κύριε!</div><div style="text-align: justify;"><b>Βασιλιάς:</b> <i>(Τρομάζει και του πέφτει το καθρεφτάκι)</i> Με κοψοχόλιασες, άθλιο υποκείμενο! Μου έπεσε και το καθρεφτάκι μου… Γρουσουζιά για 11 χρόνια!</div><div style="text-align: justify;"><b>Υπηρέτης:</b> Με συγχωρείτε... Απλά ήθελα να σας ενημερώσω ότι το φαγητό σας είναι έτοιμο. Επίσης, νομίζω ότι είναι για 7 χρόνια η γρουσουζιά.</div><div style="text-align: justify;"><b>Βασιλιάς:</b> Θα μου πεις εμένα πόσα χρόνια κρατάει η γρουσουζιά; Βασιλιάς είμαι, όσο θέλω θα κρατάει! Τέλος πάντων, πάμε...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>(Ο βασιλιάς κάθεται στο τραπέζι.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Βασιλιάς:</b> Πλάκα μου κάνεις… Τι είναι αυτό;</div><div style="text-align: justify;">Υ<b>πηρέτης:</b> Το φαγητό που ζητήσατε, κύριε. Μπριάμ.</div><div style="text-align: justify;"><b>Βασιλιάς:</b> Δε μ’ αρέσει. Με αηδιάζει και μόνο που το βλέπω!</div><div style="text-align: justify;"><b>Υπηρέτης:</b> Κύριε, δεν πήρατε ούτε πρωινό… Να πω να σας φτιάξουν κάτι άλλο; Τι επιθυμείτε; Τι τραβάει η όρεξή σας;</div><div style="text-align: justify;"><b>Βασιλιάς: </b><i>(Στεναχωρημένος) </i>Τίποτε…</div><div style="text-align: justify;"><b>Υπηρέτης:</b> Κάτι πρέπει κάτι να φάτε. Μην κάνετε σαν μικρό παιδί…</div><div style="text-align: justify;"><b>Βασιλιάς:</b> Θα με πεις και ιδιότροπο τώρα! Ποιος νομίζεις πως είσαι; <i>(Φωνάζει)</i> Είπα ότι δε θέλω να φάω και δε θα φάω. ΤΕΛΟΣ!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><b>Ο βασιλιάς θεραπεύεται</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Βασιλιάς:</b> Πότε θα βγει επιτέλους αυτό το ψωμί από τον φούρνο; Μου έσπασε τη μύτη με τη μυρωδιά του!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γέροντας:</b> Μπα… Πεινάς, βασιλιά μου;</div><div style="text-align: justify;">Β<b>ασιλιάς:</b> Πεινάω, λέει... Σαν λύκος!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γέροντας:</b> Θα μάθεις να κάνεις υπομονή. Όχι που δεν προλάβαινες να διατάξεις και κάθε σου επιθυμία πραγματοποιούνταν αμέσως... Ορίστε, είναι έτοιμο! <i>(Δίνει στον βασιλιά ένα ψωμί)</i> Δοκίμασε και πες μου αν σου αρέσει.</div><div style="text-align: justify;"><b>Βασιλιάς: </b><i>(Μπουκώνεται με το ψωμί) </i>Αν μου αρέσει! Είναι πεντανόστιμο… Το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου! <i>(Απορεί) </i>Μα, πώς είναι δυνατόν; Ούτε ζάχαρη έβαλα μέσα, ούτε τίποτα…</div><div style="text-align: justify;"><b>Γέροντας: </b>Δε σου πέρασε από το μυαλό, βασιλιά μου, ότι σου φαίνεται γλυκό και το τρως με τόση όρεξη επειδή το έφτιαξες εσύ, με τον κόπο και τον ιδρώτα σου;</div><div style="text-align: justify;"><b>Βασιλιάς:</b> Τι λες τώρα;! Έχεις δίκιο!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γέροντας:</b> Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να γυρίσεις στο παλάτι σου και να θυμάσαι από δω και μπρος να μην κοιτάς μόνο τον εαυτούλη σου. Έχεις σοβαρά καθήκοντα σαν βασιλιάς απέναντι στον λαό σου και πρέπει να εργάζεσαι καθημερινά για το καλό του.</div><div style="text-align: justify;"><b>Βασιλιάς:</b> Σ’ ευχαριστώ, καλέ μου γέροντα, για το πολύτιμο μάθημα που μου έδωσες! Μου άξιζε και μου χρειαζόταν… Θα ακολουθήσω κατά γράμμα τις σοφές σου συμβουλές και θα γίνω καλός βασιλιάς και σωστός άνθρωπος!</div><div style="text-align: justify;">Χ. Ζωή, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Κι ένα χαριτωμένο ποιηματάκι!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ποιο είναι στ’ αλήθεια το πιο γλυκό ψωμί</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο βασιλιάς φτιάχνει με τον ιδρώτα του το πιο γλυκό ψωμί</div><div style="text-align: justify;">Η ζάχαρη κι η προσφορά από άλλους είναι περιττή.</div><div style="text-align: justify;">Τελικά πήρε το μάθημά του ο βασιλιάς,</div><div style="text-align: justify;">καθώς κατάλαβε την αξία της δουλειάς.</div><div style="text-align: justify;">Χ. Ζωή, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-21291821944861661842022-08-23T10:48:00.000-07:002022-08-23T10:48:15.899-07:00Ο φτωχός και τα γρόσια<div style="text-align: justify;">Το μάθημα των Νεοελληνικών Κειμένων για την Α΄ τάξη ξεκίνησε με λαϊκά παραμύθια. Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του παραμυθιού <i>"Ο φτωχός και τα γρόσια" </i>οι μαθητές/τριες ζωγράφισαν σκηνές που τους έκαναν εντύπωση.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Η αγγελική ζωή του φτωχού</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjBsX8dD2fJpySS1NTl1-Z2-OQpkRdhcCQUxZLkTPrJNKKJE13HkRO7Ucy6kxM2j2qP0A1TI5fIhwjAJ8-HHy6_-ooONJqK8G-LC6suCE1X8ALWIW9fPisQawSpFczEishMUxEYve82cuJ8mMG69XUdj-BwITvBBpDEL1FXBfDbKAYQp8AIDbgsCHtE=w316-h400" /></div><div style="text-align: justify;">Μ. Γεωργία, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEicgQX9ig_BUvZq2iNUH6sMR1GUrP1VZSHa2OJiYgjaOcd2-bZw0x5I4RqKOGv43lgykKGaC1pP9fjN0YzoidvoSckESpZ1QEwdxWHmVmit7mZIjzjRow4oVCOEQ8FjBxwvDTjRqmUHF6-Etb3S1YpLp10FfBpMQ2KdCKzuik1t6YUz7JHfJP9SA2v8=w270-h400" width="270" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ν. Εμμανουέλα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEirQCibMYMeKJbd3Avb5SJjzz4UL3bOSqSOachf3lizl4kVt17skORhQ8ir83iGCY_x9H9X96uAAirseUldde3ynjMJ21iZCxpFIXbL5eFB5EUvR_toZ63o7qGYq-Oo8wtMms93jTiw4fPNbHo8Qh-yNHc0oNz61egeIiqjlUZOBZuhJmXoJiBcirhW=w275-h400" width="275" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Δήμητρα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Ο προβληματισμός του φτωχού</b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEigUoY6-QEwSXHaesJBViWLxiPZnKeH81xACsK7tJMYwzx4q82iQOK23yFwxxxfBuqjMmnmgf-QxP5Kq0ZterFXfOwuUeQKX_GY5oEoLbDH-e06zP6dNEiNLRrNHKuIHzpN16084OBH3ElNedlaYbE2r0wusD6ncjuCb8MXytUmQyw8iV46yPUCBdOa=s2308"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEigUoY6-QEwSXHaesJBViWLxiPZnKeH81xACsK7tJMYwzx4q82iQOK23yFwxxxfBuqjMmnmgf-QxP5Kq0ZterFXfOwuUeQKX_GY5oEoLbDH-e06zP6dNEiNLRrNHKuIHzpN16084OBH3ElNedlaYbE2r0wusD6ncjuCb8MXytUmQyw8iV46yPUCBdOa=w284-h400" width="284" /></a></div><div style="text-align: justify;">Λ. Τατιάνα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEimqdYE65LvvHrmKM9X11zdMjz_1TyWpngssc-vDyNVAuWKWWN6fskth1DBekTQmqfqekrTYnM2vAb51k6iZKZhhe0wxkyc7ZhIYt9ApCP_J79IE5pcjfMMiQCFJj91HdY4sGuc3dYdbWfelyWLb7qz-VNjZHjRIX1FrdDmRi4uF4784jqUITmFl5RN=s2319"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEimqdYE65LvvHrmKM9X11zdMjz_1TyWpngssc-vDyNVAuWKWWN6fskth1DBekTQmqfqekrTYnM2vAb51k6iZKZhhe0wxkyc7ZhIYt9ApCP_J79IE5pcjfMMiQCFJj91HdY4sGuc3dYdbWfelyWLb7qz-VNjZHjRIX1FrdDmRi4uF4784jqUITmFl5RN=w400-h288" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Στέργιος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgMZdWyYM4iX8kim3UhPB5bEm_8m1q0fuydvC_ecRxU8ES163f8RbeZ8uSSsGdhpcViHDbAwKdLWerd-R-I56Eg-f-vhdUb7VKMip3LEiINncMgNOncf2AVsbNk-Ry02vw0cGky506J3QqiXFss18z8jb3lb_k750lJpnBl36fRjvVhUZEpUofabqX2=s2308"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgMZdWyYM4iX8kim3UhPB5bEm_8m1q0fuydvC_ecRxU8ES163f8RbeZ8uSSsGdhpcViHDbAwKdLWerd-R-I56Eg-f-vhdUb7VKMip3LEiINncMgNOncf2AVsbNk-Ry02vw0cGky506J3QqiXFss18z8jb3lb_k750lJpnBl36fRjvVhUZEpUofabqX2=w285-h400" width="285" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Χρήστος, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Ο φτωχός επιστρέφει τα γρόσια στον πλούσιο</b></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgJn--p5sWqybmWjGHbOamlQX-7HI3Ni1HKDGARF-VhgZC9xjoS3QLlQydWpqVVGZv_c3mmPVYbhVjyGlOmapU_nSovKnG0a9uDPgmOUMVDql0P_0pzxJhWPlNZjoBB8RkKIWEvOtdWkpFkijDqk0syVg5SJYYyL3Jggr2HJADVV64CWemVcCJ8VZjh=s2319"><img border="0" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgJn--p5sWqybmWjGHbOamlQX-7HI3Ni1HKDGARF-VhgZC9xjoS3QLlQydWpqVVGZv_c3mmPVYbhVjyGlOmapU_nSovKnG0a9uDPgmOUMVDql0P_0pzxJhWPlNZjoBB8RkKIWEvOtdWkpFkijDqk0syVg5SJYYyL3Jggr2HJADVV64CWemVcCJ8VZjh=w400-h286" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Αντωνία, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Η λύρα</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg-aaGWn_yllzi0Cau2WqYBxShhcvcyYZNfHXWOongpeuSCrcEtFigM1iHyXkeN5t28Y7Y0Hu2gGxsxsF8GV0Y02XYSYf_hbJtRxjQjEPzZ5CqtumixdaRSxukjyq3OEmwcurf0zMW9G1dVplerIrDQRFKEaFzOD3YK7Y6cAgtWTPnj7t_ZfNOHBl_0=s2267"><img border="0" height="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg-aaGWn_yllzi0Cau2WqYBxShhcvcyYZNfHXWOongpeuSCrcEtFigM1iHyXkeN5t28Y7Y0Hu2gGxsxsF8GV0Y02XYSYf_hbJtRxjQjEPzZ5CqtumixdaRSxukjyq3OEmwcurf0zMW9G1dVplerIrDQRFKEaFzOD3YK7Y6cAgtWTPnj7t_ZfNOHBl_0=w400-h284" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Καλλιρρόη, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν να δώσουν ένα διαφορετικό τέλος στο παραμύθι ή να γράψουν ένα δικό τους παραμύθι (και ένα ποίημα!) με το ίδιο δίδαγμα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ένας άλλος άνθρωπος</b></div><div style="text-align: justify;"> Ο φτωχός αποφάσισε να κρατήσει τα γρόσια και να τα επενδύσει σε μια δική του επιχείρηση. Η επένδυση δεν άργησε να αποδώσει και μέσα σε λίγο καιρό από φτωχός έγινε πάμπλουτος. Τώρα ήταν πια αφεντικό με πολλούς υπαλλήλους. Στη θέση του φτωχικού σπιτιού του έχτισε ένα πολυτελέστατο μέγαρο. Δε δούλευε όλη μέρα, όπως πριν, ούτε κουραζόταν, αλλά γυρνούσε στο σπίτι του κύριος με το πανάκριβο αυτοκίνητό του. Αλλά και η γυναίκα του δε χρειαζόταν να δουλεύει. Όλη μέρα δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να ασχολείται με τον εαυτό της, σπαταλώντας τα άφθονα χρήματα του άντρα της σε ρούχα, κοσμήματα και καλλυντικά. Τη φροντίδα των παιδιών την ανέλαβαν νταντάδες και υπηρέτριες. Η ζωή της οικογένειας του φτωχού άλλαξε, τα λεφτά έγιναν πλέον το επίκεντρό της. Η λύρα σκονιζόταν ξεχασμένη σε κάποιο πατάρι…</div><div style="text-align: justify;"> Ο πλούσιος στο μεταξύ άρχισε να αντιμετωπίζει κάποιες οικονομικές δυσκολίες. Έβλεπε ότι ο φτωχός γείτονάς του είχε πλουτίσει και σκεφτόταν ότι θα του επέστρεφε σε κάποια στιγμή τα χίλια γρόσια που του είχε δώσει. Μάταια περίμενε όμως… Αποφάσισε λοιπόν να πάει και να του τα ζητήσει ο ίδιος. Πολλές φορές χτύπησε την πόρτα του μεγάρου του πρώην φτωχού. Κάθε φορά του άνοιγε κάποιος υπηρέτης και του έλεγε ότι ο «κύριος» δεν είναι στο σπίτι ή ότι δεν είναι διαθέσιμος. Ο πλούσιος απορούσε τι συμβαίνει. Μέχρι που μια μέρα του άνοιξε ο ίδιος ο φτωχός…</div><div style="text-align: justify;"><i>- Καλέ μου γείτονα, τι κάνεις; Περνάω και ξαναπερνάω από το σπίτι σου, αλλά τη μια λείπεις, την άλλη είσαι απασχολημένος… Επιτέλους, σε βρήκα!</i></div><div style="text-align: justify;"><i>- Ναι, ναι… Κατάλαβα πως δεν είχες σκοπό να με αφήσεις ήσυχο. Λέγε λοιπόν τι θέλεις και γρήγορα… Έχουμε και δουλειές.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>- Ξέρεις, οι δικές μου δουλειές δεν πάνε και τόσο καλά και έχω ανάγκη εκείνα τα γρόσια που σου είχα δώσει. Τώρα είσαι πολύ πλούσιος, για σένα δεν είναι πλέον τίποτα αυτό το χρηματικό ποσό. Εμένα όμως θα με βοηθήσουν να σταθώ πάλι στα πόδια μου…</i></div><div style="text-align: justify;"><i>- Τι λες, άνθρωπέ μου; Έχεις κάποιο χαρτί που να αποδεικνύει ότι μου έδωσες ποτέ χρήματα; Δεν έχεις να πάρεις τίποτα από μένα. Και μην τολμήσεις να με ξαναενοχλήσεις. Θα βάλω να σε πετάξουν έξω από το σπίτι μου!</i></div><div style="text-align: justify;"> Ο πλούσιος έφυγε αμίλητος, σοκαρισμένος από τη στάση του πρώην φτωχού, από την αλλαγή του. Τη θέση του καλού και ανοιχτόκαρδου γείτονά του, στον οποίο είχε δώσει τα γρόσια, είχε πάρει ένας άνθρωπος σκληρός, που δε νοιαζόταν για τους άλλους και ανταπέδιδε την ευεργεσία με αγνωμοσύνη. Ένας άλλος άνθρωπος…</div><div style="text-align: justify;">Μ. Όλγα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><b>Η αληθινή ευτυχία</b></div><div style="text-align: justify;"> Μετά από πολλή σκέψη, ο φτωχός αποφάσισε να μοιραστεί τα χίλια γρόσια με άλλες οικογένειες του χωριού που είχαν οικονομικές δυσκολίες. Έτσι, τα χρήματα του πλούσιου αξιοποιήθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τα βράδια πλέον ακούγονταν από πολλά σπίτια του χωριού γέλια και τραγούδια. Μάλιστα, συχνά οι χωριανοί μαζεύονταν και γλεντούσαν όλοι μαζί με τη λύρα του φτωχού!</div><div style="text-align: justify;"> Ο φτωχός δεν έγινε πλούσιος ποτέ, αλλά σκόρπισε γύρω του τη χαρά και πέρασε τη ζωή του ευτυχισμένος και αγαπητός από όλους. Ο πλούσιος πάλι κατάλαβε ότι δεν είναι τα χρήματα που φέρνουν την ευτυχία, αλλά το να μοιράζεσαι και να χαίρεσαι τη ζωή!</div><div style="text-align: justify;">Τ. Δέσποινα, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Μια σωστή απόφαση</b></div><div style="text-align: justify;"> Όλη μέρα πια ο φτωχός εσυλλογιόνταν τι να κάνει τόσα γρόσια. Τα φέρνει από δω, τα φέρνει από κει, <i>«Να ανοίξω πραματευτάδικο; Να τα βάλω στον τόκο; Να πάρω αμπελοχώραφα; ΟΠΑ! Καλή ιδέα! Θα πάρω αμπελοχώραφα…»</i>. Το ίδιο βράδυ ανακοίνωσε τα νέα στην οικογένειά του και καταχάρηκαν όλοι! Ο φτωχός έπιασε τη λύρα και έστησαν ένα τρικούβερτο γλέντι.</div><div style="text-align: justify;"> Χωρίς καθυστέρηση, την επόμενη κιόλας μέρα, η απόφαση έγινε πράξη. Ο φτωχός αγόρασε αμπέλια και χωράφια, όπου άρχισε να καλλιεργεί ελιές και σιτάρι. Από τα αμπέλια του έφτιαχνε κρασί, από τις ελιές λάδι και από το σιτάρι του αλεύρι! Όλη η οικογένεια στρώθηκε στη δουλειά, αλλά δεν τους πείραζε, γιατί ήταν μαθημένοι… Στην αρχή πουλούσαν την παραγωγή τους στη λαϊκή, γρήγορα όμως άνοιξαν ένα μαγαζί με βιολογικά προϊόντα, που σιγά σιγά έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα!</div><div style="text-align: justify;"> Έτσι ο φτωχός πλούτισε, αλλά δεν άλλαξε ποτέ τη συμπεριφορά του ή τον χαρακτήρα του. Πάντα γλεντούσε με την οικογένειά του και βοηθούσε τους συνανθρώπους του που είχαν ανάγκη. Επέστρεψε με ένα μεγάλο «ευχαριστώ» τα 1.000 γρόσια στον πλούσιο, που έμεινε με την απορία ποιο είναι το μυστικό της ευτυχίας του…</div><div style="text-align: justify;">Σ. Μυρτώ - Χ. Θεοφανή, Α4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Τα 88 δολάρια</b></div><div style="text-align: justify;"> Μια φορά κι έναν καιρό στη Λιμνούπολη, μια μαγική πόλη όπου συνυπήρχαν αρμονικά κάθε είδους ζώα, ζούσε ο Σκρουτζ, η πιο πλούσια πάπια στον κόσμο! Έμενε μόνος του σε ένα τεράστιο σπίτι και το μόνο που σκεφτόταν ήταν τα λεφτά του και το πώς θα τα αυξήσει κι άλλο. Ήταν γκρινιάρης, τσιγκούνης και ιδιότροπος και όλοι τον απέφευγαν.</div><div style="text-align: justify;"> Μια μέρα, εκεί που έπαιρνε το μπάνιο του σε μια πισίνα γεμάτη δολάρια, ήρθαν να τον βρουν τα τρία γουρουνάκια. Πολύ διστακτικά, του ζήτησαν να τους δανείσει 88 δολάρια. Ο Σκρουτζ τα ρώτησε τι τα θέλουν, αλλά αυτά το μόνο που του είπαν ήταν ότι τα είχαν μεγάλη ανάγκη. Τελικά δέχτηκε, αφού τους ζήτησε να τα επιστρέψουν μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα και με πολύ υψηλό τόκο.</div><div style="text-align: justify;"> Την ορισμένη προθεσμία τα τρία γουρουνάκια επισκέφτηκαν πάλι τον Σκρουτζ και του επέστρεψαν τα 88 δολάρια. Αλλά όταν τους ζήτησε και τον τόκο, εκείνα κατέβασαν το κεφάλι και του έδειξαν τις άδειες τους τσέπες… Δεν είχαν άλλα χρήματα, αλλά του υπόσχονταν ότι θα δουλέψουν σκληρά για να ξεχρεώσουν. Ο Σκρουτζ δεν ήθελε ούτε να τ’ ακούσει. Θύμωσε πολύ και έβαλε τις φωνές:</div><div style="text-align: justify;"><i>- Έτσι ξεπληρώνετε τη γενναιοδωρία μου; Θα σας δείξω εγώ!</i></div><div style="text-align: justify;"> Τα τρία γουρουνάκια έφυγαν από το σπίτι του Σκρουτζ πολύ στεναχωρημένα και αυτός, έξαλλος, ξεκίνησε να πάει στην αστυνομία των ζώων, για να τα καταγγείλει. Τη στιγμή που έβγαινε, είδε ένα γράμμα στο γραμματοκιβώτιό του. Παραξενεμένος, το άνοιξε αμέσως και το διάβασε. Το είχε στείλει η μητέρα των τριών αδερφών. Τον ευχαριστούσε θερμά για τα 88 δολάρια που δάνεισε στα παιδιά της και του αποκάλυπτε πως τα είχαν χρησιμοποιήσει για να αγοράσουν φάρμακα για την ίδια, που ήταν άρρωστη. Επίσης, τον ενημέρωνε πως ήταν τώρα καλά στην υγεία της χάρη σ’ εκείνον και του έστελνε την αγάπη της.</div><div style="text-align: justify;"> Ο Σκρουτζ σάστισε. <i>Μητέρα, ευχαριστώ, αγάπη</i>… Τι μαγικές λέξεις! Ο ίδιος είχε στερηθεί από μικρός τη μητέρα του και ζούσε τόσα χρόνια με μόνη συντροφιά τα λεφτά του, χωρίς να αγαπάει κανέναν και χωρίς κανένας να τον αγαπάει… Σε μια στιγμή όλα ξεκαθάρισαν μέσα του. Αντί να πάει στην αστυνομία, πήγε στα μαγαζιά. Χωρίς να λυπάται τα λεφτά, αγόρασε ένα σωρό λιχουδιές και δώρα και μετά έτρεξε στο σπίτι όπου έμεναν τα τρία γουρουνάκια με τη μητέρα τους. Αυτά αρχικά τρόμαξαν όταν τον είδαν στην πόρτα τους, αλλά αυτός τα διαβεβαίωσε ότι είχε έρθει για να ζητήσει συγγνώμη και τους είπε ότι θέλει να επανορθώσει και να προσφέρει ό,τι καλύτερο στην οικογένειά τους. Τα τρία γουρουνάκια χάρηκαν πολύ, η μητέρα τους καλοδέχτηκε τον Σκρουτζ στο σπίτι τους και όλοι τον περιποιήθηκαν. Ποτέ δε θυμόταν να είχε νιώσει πιο ευτυχισμένος!</div><div style="text-align: justify;"> Από τότε όλα άλλαξαν για τον Σκρουτζ, για τα τρία γουρουνάκια, αλλά και για ολόκληρη την πόλη! Κι αυτό γιατί ο Σκρουτζ άρχισε να νοιάζεται για τους άλλους, να επενδύει χρήματα σε έργα που θα έκαναν τη ζωή των κατοίκων της Λιμνούπολης πιο όμορφη και να βοηθάει όποιον είχε ανάγκη. Είχε πάρει ένα πολύτιμο μάθημα: ότι τα λεφτά δεν μπαίνουν πάνω από την υγεία, την αγάπη και την ευτυχία.</div><div style="text-align: justify;"> Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…</div><div style="text-align: justify;">Π. Στέφανος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Τα χρήματα δε φέρνουν την ευτυχία</b></div><div style="text-align: justify;">Είχα γνωρίσει μια φορά</div><div style="text-align: justify;">Κάπου στα πέρατα της γης</div><div style="text-align: justify;">Έναν νέο μ’ όνειρα πολλά</div><div style="text-align: justify;">Που τ’ όνομά του ήταν Πετρής.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Φορούσε παπούτσια παλιά</div><div style="text-align: justify;">Κι εδώ κι εκεί γυρνούσε</div><div style="text-align: justify;">Τα βήματά του ήταν βαριά</div><div style="text-align: justify;">Κοιτώντας τ’ άστρα, ονειροπολούσε.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Είπε να γίνει ηθοποιός</div><div style="text-align: justify;">Ήθελε πολλά λεφτά και να ’ναι τρανός…</div><div style="text-align: justify;">Την ανέχεια φοβόταν</div><div style="text-align: justify;">Για τους άλλους δε νοιαζόταν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ξύπνησε μια μέρα</div><div style="text-align: justify;">Τα μπαγκάζια του μάζεψε</div><div style="text-align: justify;">Κίνησε για του κόσμου το πιο πέρα</div><div style="text-align: justify;">Και τη ζωή του άλλαξε.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ταξίδεψε στο εξωτερικό</div><div style="text-align: justify;">Έγραφαν με μεγάλα γράμματα τ’ όνομά του</div><div style="text-align: justify;">Ζούσε σ’ ένα σπίτι μοναδικό</div><div style="text-align: justify;">Είχε πραγματοποιήσει τα όνειρά του.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Με τον καιρό έβγαλε πολλά λεφτά</div><div style="text-align: justify;">Αυτό που ήθελε έγινε</div><div style="text-align: justify;">Στην αρχή ήτανε καλά</div><div style="text-align: justify;">Μα μόνος του στη ζωή έμεινε.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τα χρήματα δε φέρνουν την ευτυχία</div><div style="text-align: justify;">Στον κόσμο για την αγάπη πάλευε</div><div style="text-align: justify;">Μόνος ζεις στη δυστυχία</div><div style="text-align: justify;">Ο Πετρής αργά το κατάλαβε!</div><div style="text-align: justify;">Χ. Ζωή, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Και μία διασκευή του παραμυθιού σε θεατρικό έργο, με τις απαραίτητες σκηνοθετικές οδηγίες!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>ΘΕΑΤΡΙΚΟ - Ο ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΟΣΙΑ</b></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;">Ρόλοι: </span></b>Φτωχός, γυναίκα του φτωχού, παιδιά του φτωχού, πλούσιος, υπηρέτης του πλούσιου</div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;">Σκηνικό:</span></b> Στη σκηνή βλέπουμε δεξιά το σπίτι του πλούσιου με έναν καναπέ και έναν καθρέφτη με χρυσή κορνίζα - αριστερά το σπίτι του φτωχού με ένα παλιό στρογγυλό τραπέζι και καρέκλες γύρω γύρω.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><u>Σκηνή 1</u></div><div style="text-align: justify;"><i>(Φωτίζεται η αριστερή πλευρά της σκηνής. Τα παιδιά του φτωχού κάθονται στο τραπέζι. Τα μεγαλύτερα διαβάζουν και γράφουν.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Μπαίνουν ο φτωχός και η γυναίκα του. Τα παιδιά σηκώνονται και τρέχουν να τους αγκαλιάσουν.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Μεγαλύτερο παιδί:</b> Μπαμπά, μαμά, πόσο θα κουραστήκατε σήμερα όλη μέρα στο χωράφι με τη βροχή…</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Τι να κάνουμε, παιδί μου; Η ζωή του αγρότη δεν είναι εύκολη… Αλλά τώρα γυρίσαμε στο σπιτάκι μας και θα φάμε όλοι μαζί, ωραία και καλά.</div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού:</b> Για να φτιάξουμε κάτι στα γρήγορα! Ποιος θα με βοηθήσει;</div><div style="text-align: justify;"><b>Παιδιά:</b> Εγώ! Εγώ!</div><div style="text-align: justify;"><i>(Τα παιδιά συνερίζονται ποιο θα συνοδέψει τη μητέρα τους στην κουζίνα.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Μικρότερο παιδί:</b> Μπαμπά, μετά το φαγητό, μπορείς να παίξεις τη λύρα σου για να χορέψουμε;</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Και βέβαια! Φτάνει να έχετε τελειώσει με τα μαθήματά σας.</div><div style="text-align: justify;"><b>Μεγαλύτερο παιδί:</b> Και διαβάσαμε και γράψαμε, πατέρα, να είσαι ήσυχος. Βοήθησα και τους μικρότερους να κάνουν τα καθήκοντά τους…</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Μπράβο, παιδί μου! Έτσι, να είστε καλοί μαθητές και να σας καμαρώνουμε εγώ κι η μάνα σας…</div><div style="text-align: justify;"><i>(Η γυναίκα του φτωχού και τα παιδιά που πήγαν μαζί της στην κουζίνα σερβίρουν το φαγητό με χαρούμενη διάθεση.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Μμμμ… Τι καλό φτιάξατε και μυρίζει τόσο ωραία; Μου έσπασε τη μύτη!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού:</b> Τραχανά! Θα τον συνοδέψουμε με φρέσκο ψωμάκι και ελιές.</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός: </b>Τι λες, καλή μου; Αυτό είναι φαγητό. Θα φάμε σαν βασιλιάδες! Άντε, ελάτε όλοι. Έχω μια πείνα, που δε σας βλέπω!</div><div style="text-align: justify;"><i>(Όλοι παίρνουν θέση στο τραπέζι.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Σ’ ευχαριστούμε, Θεέ μου, για το σημερινό φαγητό στο τραπέζι μας.</div><div style="text-align: justify;"><i>(Κάνουν τον σταυρό τους και τρώνε με όρεξη.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Μικρότερο παιδί:</b> Μπαμπάκα μου, δεν ήρθε η ώρα για τη λύρα;</div><div style="text-align: justify;"><b>Παιδιά:</b> Ναι! Ναι! Ώρα για τραγούδι και χορό!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού:</b> <i>(Ψευτομαλώνει τα παιδιά)</i> Αφήστε, βρε διαόλια, τον πατέρα σας. Είναι κουρασμένος.</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός: </b>Και τι θα με ξεκουράσει καλύτερα από το να καλοπεράσω με την οικογένειά μου; Παιδιά, φέρτε μου τη λύρα. <i>(Στη γυναίκα του, τρυφερά)</i> Έλα κι εσύ, αηδόνα μου, να τραγουδήσεις με τη γλυκιά σου τη φωνή…</div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού:</b> <i>(Στα παιδιά της)</i> Να, κάτι τέτοια μου ’λεγε και τον παντρεύτηκα, που δεν είχε βρακί να φορέσει!</div><div style="text-align: justify;"><i>(Γελάνε όλοι. Ένα παιδί δίνει τη λύρα στον φτωχό, που αρχίζει να παίζει.)</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><u>Σκηνή 2</u></div><div style="text-align: justify;"><i>(Τα φώτα στην αριστερή πλευρά της σκηνής σβήνουν και φωτίζεται η δεξιά πλευρά. Ο πλούσιος κάθεται στον καναπέ μόνος και κακοδιάθετος. Από το σπίτι του φτωχού ακούγονται γέλια και τραγούδια.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Πλούσιος:</b> Τα έχω όλα. Είμαι πλούσιος, έχω το πιο όμορφο σπίτι σε όλο το χωριό… Αλλά ο γείτονας, που είναι φτωχός και σκοτώνεται στη δουλειά όλη μέρα, περνάει καλύτερα από μένα. Κάθε βράδυ τα ίδια, γλέντια και τραγούδια…</div><div style="text-align: justify;"><i>(Σηκώνεται και κοιτιέται στον καθρέφτη.)</i></div><div style="text-align: justify;">Γιατί να μην είμαι κι εγώ ευτυχισμένος σαν αυτόν; Τι μου λείπει; Δεν μπορώ να καταλάβω…</div><div style="text-align: justify;"><i>(Σωριάζεται πάλι στον καναπέ. Σκέφτεται με το κεφάλι μες στα χέρια του.)</i></div><div style="text-align: justify;">Το βρήκα! <i>(Πετάγεται και φωνάζει)</i> Θα του δώσω ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, ας πούμε χίλια γρόσια, να δω τι θα κάνει! Έτσι κι αλλιώς, εμένα δε θα μου λείψουν…</div><div style="text-align: justify;"><i>(Μπαίνει ο υπηρέτης του πλούσιου.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Υπηρέτης:</b> Με φώναξες, αφεντικό;</div><div style="text-align: justify;"><b>Πλούσιος:</b> Όχι, όχι…</div><div style="text-align: justify;"><b>Υπηρέτης: </b><i>(Απευθύνεται στο κοινό)</i> Τώρα άρχισε και να μιλάει μόνος του!</div><div style="text-align: justify;"><b>Πλούσιος: </b>Όμως… Άκου να σου πω… Θέλω αύριο να πας πρωί πρωί στο σπίτι του φτωχού, εδώ απέναντι, και να του πεις πως τον θέλω. Αν σε ρωτήσει, πες του πως πρόκειται για κάτι που θα του αλλάξει τη ζωή!</div><div style="text-align: justify;"><b>Υπηρέτης: </b><i>(Φεύγει μουρμουρίζοντας) </i>Ε ρε, παραξενιές που έχουν αυτοί οι πλούσιοι…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><u>Σκηνή 3</u></div><div style="text-align: justify;"><i>(Τα φώτα χαμηλώνουν και ο πλούσιος αποχωρεί από τη σκηνή. Καθώς τα φώτα δυναμώνουν, μπαίνουν ο υπηρέτης του πλούσιου και ο φτωχός.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Μα τι με θέλει, άραγε; Αυτός με το ζόρι μου λέει μια καλημέρα…</div><div style="text-align: justify;"><b>Υπηρέτης:</b> Και πού να ξέρω εγώ; Δεν είναι δουλειά μου να ρωτάω… Να, θα σου τα πει ο ίδιος.</div><div style="text-align: justify;"><i>(Μπαίνει ο πλούσιος και ο υπηρέτης αποχωρεί.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Πλούσιος:</b> <i>(Σφίγγει εγκάρδια το χέρι του φτωχού)</i> Ωωω, αγαπητέ μου! Καλώς ήρθες! Παρακαλώ, κάθισε…</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> <i>(Σαστισμένος)</i> Καλημέρα, γείτονα! <i>(Κάθεται διστακτικά στον καναπέ.)</i> Ήθελες να με δεις για κάτι σημαντικό…</div><div style="text-align: justify;"><b>Πλούσιος: </b>Ναι, πολύ σημαντικό… Ξέρεις, θέλω να κάνω ένα καλό… Τόσο καιρό σε γνωρίζω, έχεις γυναίκα και παιδιά και όλη μέρα δουλεύεις. Αποφάσισα να σε βοηθήσω. Να… <i>(Βγάζει από την τσέπη του ένα πουγγί)</i> εδώ μέσα βρίσκονται χίλια γρόσια. Πάρτα! <i>(Προσφέρει το πουγγί στον φτωχό, που δεν κάνει καμία κίνηση να το πάρει)</i> Δε θέλεις να ξεφύγεις από τη φτώχεια και να αλλάξεις τη ζωή σου; Μη φοβάσαι, δε στα δίνω δανεικά… Σου τα χαρίζω!</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Δεν το πιστεύω! Τι να πω; <i>(Σηκώνεται από τον καναπέ και παίρνει το πουγγί)</i> Ευχαριστώ!</div><div style="text-align: justify;"><b>Πλούσιος:</b> <i>(Κατευθύνει τον φτωχό προς την πόρτα, χτυπώντας τον φιλικά στον ώμο)</i> Στο καλό, αγαπητέ μου!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><u>Σκηνή 4</u></div><div style="text-align: justify;"><i>(Τα φώτα στη δεξιά πλευρά της σκηνής σβήνουν και φωτίζεται η αριστερή πλευρά.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού:</b> Λοιπόν, τι σε ήθελε ο πλούσιος γείτονάς μας; <i>(Αστειεύεται) </i>Να μιλήσετε για τις επιχειρήσεις σας;</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός: </b>Άσε με, δεν έχω όρεξη για αστεία…</div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού:</b> Άντε, ώρα να κινήσουμε για τη δουλειά. Αργήσαμε.</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Το κεφάλι μου βουίζει…</div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού:</b> Τι έπαθες, καλέ μου; Αρρώστησες; <i>(Τον αγγίζει στο μέτωπο να δει αν έχει πυρετό.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> <i>(Την αποφεύγει)</i> Μην ανησυχείς… Το μόνο που θέλω είναι λίγη ησυχία. Δε θα έρθω σήμερα στη δουλειά.</div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού: </b>Καλά, η υγεία πάνω απ’ όλα! Μάλλον σου χρειάζεται λίγη ξεκούραση… Κάτσε στο σπίτι να συνέλθεις.</div><div style="text-align: justify;"><i>(Η γυναίκα του φτωχού φεύγει και ο φτωχός κόβει βόλτες γύρω από το τραπέζι ανήσυχος.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Ποτέ στη ζωή μου δεν έπιασα τόσα λεφτά στα χέρια μου! Τι να τα κάνω; Πώς να τα αξιοποιήσω καλύτερα;</div><div style="text-align: justify;"><i>(Με κάθε ιδέα που του έρχεται στο μυαλό ενθουσιάζεται και μετά πάλι απογοητεύεται.)</i></div><div style="text-align: justify;">Να ανοίξω πραματευτάδικο; Και τι ξέρω εγώ από αυτές τις δουλειές;</div><div style="text-align: justify;">Να βάλω τα χρήματα στην τράπεζα; Μπα, σιγά τον τόκο που θα πάρω…</div><div style="text-align: justify;">Να πάρω αμπελοχώραφα; Πάλι δε θα δουλεύω όλη μέρα;</div><div style="text-align: justify;"><i>(Μπαίνουν τα παιδιά, φωνάζοντας και γελώντας.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Μεγαλύτερο παιδί: </b>Μπαμπά, πήρα άριστα 10 στο τετράδιο! Να σου το δείξω;</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Όχι τώρα! Δε βλέπεις ότι είμαι απασχολημένος;</div><div style="text-align: justify;"><b>Μεγαλύτερο παιδί:</b> <i>(Απογοητευμένο) </i>Καλά, μπαμπά… Με συγχωρείς.</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> <i>(Μαλώνει τα μικρότερα παιδιά</i>) Κι εσείς διαόλια χαλάσατε τον κόσμο! Μπρος, στο δωμάτιό σας γρήγορα. Και τσιμουδιά…</div><div style="text-align: justify;"><i>(Τα παιδιά φεύγουν στεναχωρημένα. Μπαίνει η γυναίκα του φτωχού και τον χαϊδεύει τρυφερά στο κεφάλι.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού:</b> Νιώθεις καλύτερα; Θα φτιάξω τώρα μια σουπίτσα που σου αρέσει, είναι και δυναμωτική…</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Δε θέλω να φάω, δεν έχω όρεξη. Να φάτε εσείς και να βάλεις τα παιδιά για ύπνο. Μου πήραν το κεφάλι με τις φωνές τους!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού:</b> <i>(Βγαίνει μονολογώντας)</i> Άλλο πάλι και τούτο! Κάτι δεν πάει καλά, το νιώθω…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>(Σβήνουν τα φώτα της σκηνής. Μετά από λίγο ξανανοίγουν και ακούγεται το λάλημα ενός κόκορα. Ο φτωχός κάθεται στο τραπέζι, με κόκκινα μάτια και ανακατεμένα μαλλιά.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός: </b>Τι να κάνω, τι να κάνω; Βρε μπελάς που με βρήκε!</div><div style="text-align: justify;"><i>(Μπαίνει η γυναίκα του φτωχού.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού:</b> Μόνος σου μιλάς, Χριστιανέ μου;</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός: </b>Γυναίκα, κοντεύω να τρελαθώ…</div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού: </b>Δεν το βλέπω; Έχεις γίνει άλλος άνθρωπος. Δε σε αναγνωρίζω…</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> <i>(Σαν να συνέρχεται) </i>Γιατί το λες αυτό, καλή μου; Έχεις παράπονο από μένα;</div><div style="text-align: justify;"><b>Γυναίκα του φτωχού: </b><i>(Κάθεται δίπλα του και πιάνει τα χέρια του)</i> Ο Θεός να με κάψει! Μα… από τότε που σε κάλεσε ο πλούσιος στο σπίτι του δεν έχεις διάθεση για δουλειά, δεν τρως, δεν κοιμάσαι! Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις, αλλά έχει αλλάξει η συμπεριφορά σου απέναντι στα παιδιά. Όλο τα μαλώνεις να μην κάνουν φασαρία, ούτε να γελάσουν δεν τα αφήνεις… Και απέναντί μου άλλαξες. Εμείς δεν τα λέγαμε πάντα όλα μεταξύ μας; Τι σου συμβαίνει, καλέ μου; <i>(Ο φτωχός την κοιτάει στα μάτια συγκινημένος)</i> Εσύ δεν έλεγες ότι, αφού έχουμε ο ένας τον άλλο, τα παιδάκια μας και την υγειά μας, τα έχουμε όλα στη ζωή;</div><div style="text-align: justify;"><i>(Ο φτωχός την αγκαλιάζει.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός: </b>Έχεις δίκιο, αγάπη μου. Είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο! Τώρα ξέρω τι πρέπει να κάνω. <i>(Φωνάζει τα παιδιά)</i> Ελάτε, παιδάκια μου! <i>(Τα παιδιά μπαίνουν στη σκηνή, κάπως μουδιασμένα στην αρχή, αλλά βλέποντας τον πατέρα τους όπως τον ήξεραν αρχίζουν τα γέλια και τις χαρές)</i> Ετοιμάστε το φαγητό. Βρείτε και τη λύρα μου. Θα το κάψουμε απόψε!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>(Ενώ στη σκηνή γίνονται ετοιμασίες για τραπέζι και γλέντι, ο φτωχός κατεβαίνει από τη σκηνή και ψάχνει τον πλούσιο στον χώρο του θεάτρου. Ρωτάει και κάποιους θεατές αν ξέρουν τον πλούσιο και αν τον έχουν δει. Τελικά τον βρίσκει καθισμένο κάπου μεταξύ των θεατών.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός:</b> Εδώ είσαι; Σε έψαχνα παντού, καλέ μου άνθρωπε.</div><div style="text-align: justify;"><b>Πλούσιος:</b> Γιατί; Τι με θέλεις;</div><div style="text-align: justify;"><i>(Ο φτωχός οδηγεί τον πλούσιο στη σκηνή.)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός: </b>Σ’ ευχαριστώ και πάλι για τα γρόσια που μου έδωσες, αλλά κατάλαβα πως δεν τα χρειάζομαι. Ορίστε… <i>(Του δίνει το πουγγί με τα γρόσια)</i> Μπορείς, αν θέλεις, να τα δώσεις σε κάποιον άλλο. Εμένα μόνο σκοτούρα μου έφεραν…</div><div style="text-align: justify;"><b>Πλούσιος: </b><i>(Έκπληκτος)</i> Α, εσύ είσαι για δέσιμο!</div><div style="text-align: justify;"><b>Φτωχός: </b>Όχι, γείτονα, λάθος κάνεις. Όσο είχα τα γρόσια σου ήμουν δεμένος, αλλά τώρα ελευθερώθηκα! Έλα μαζί μου στο φτωχικό μου, να γλεντήσεις μαζί μας και να δεις τι θα πει πραγματική ευτυχία.</div><div style="text-align: justify;"><i>(Ο φτωχός οδηγεί τον πλούσιο στο τραπέζι. Τα φώτα χαμηλώνουν. Ακούγεται να παίζει λύρα, χαρούμενες φωνές και γέλια.)</i></div><div style="text-align: justify;">Διασκευή - Σκηνοθεσία: Μ. Ελένη, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-48932582609599120832021-10-14T06:09:00.000-07:002021-10-14T06:09:52.400-07:00Στη μηχανή του χρόνου - Η εποχή της μεγάλης ακμής του Βυζαντίου<div style="text-align: justify;">Η μηχανή του χρόνου ταξίδεψε αυτή τη φορά τους μαθητές και τις μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου στην εποχή της μεγάλης ακμής του Βυζαντίου! Από την εικονομαχία και την ίδρυση της σχολής της Μαγναύρας μέχρι τον Βασίλειο Β΄ Βουλγαροκτόνο και την Άννα την Πορφυρογέννητη, η βυζαντινή ιστορία "ζωντανεύει" μέσα από αφηγήσεις - "μαρτυρίες", επιστολές ή σελίδες ημερολογίου, τις οποίες έγραψαν τα παιδιά αναλαμβάνοντας ρόλο αφανούς ήρωα, αυτόπτη μάρτυρα των ιστορικών γεγονότων ή προσώπου που πρωταγωνίστησε σ’ αυτά.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Σκέψεις ενός εικονομάχου</b></div><div style="text-align: justify;"> Σημεία και τέρατα συμβαίνουν στην αυτοκρατορία… Η θάλασσα ανέβρασε και σαν από καμίνι σηκώθηκε ατμός από τον βυθό ανάμεσα στη Θήρα και τη Θηρασία. Το ηφαίστειο εξερράγη και σεισμός έπληξε την περιοχή. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι εχθροί μας υπερισχύουν στα πεδία των μαχών. Πώς αλλιώς να τα ερμηνεύσει κανείς όλα αυτά, αν όχι ως σημάδια της θείας οργής; Όπως με τους Ισραηλίτες που λάτρεψαν τον χρυσό μόσχο, ο Θεός έχει οργιστεί μαζί μας και μας τιμωρεί… Και αιτία είναι αυτοί οι αμαθείς, αυτοί οι φανατικοί οι εικονολάτρες! Στην ειδωλολατρία δε λατρεύονται κατασκευάσματα των ανθρώπινων χεριών; Οι εικόνες δεν είναι κατασκευάσματα των ανθρώπινων χεριών; Αυτοί που τις προσκυνούν λοιπόν δεν είναι αληθινοί Χριστιανοί, είναι ειδωλολάτρες. Ο Θεός απαγορεύει ρητά την προσκύνηση ειδώλων και κάθε είδους ομοιώματος…</div><div style="text-align: justify;"> Ο αυτοκράτοράς μας, ο Λέων Γ΄ Ίσαυρος, πήρε τη συνετή απόφαση να απομακρύνει την εικόνα του Χριστού από τη Χαλκή Πύλη της Πόλης και να απαγορεύσει τη λατρεία των εικόνων. Μπορεί ορισμένοι να δυσαρεστήθηκαν, αλλά είναι πια καιρός να σταματήσουν οι δεισιδαιμονίες και οι υπερβολές των εικονόφιλων, όπως και να περιοριστεί η επιρροή των μοναχών, που τις τροφοδοτούν.</div><div style="text-align: justify;"> Η προσκύνηση των εικόνων δεν είναι παρά μία ειδωλολατρική εκδήλωση και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ήρθε η ώρα οι εικονολάτρες να τιμωρηθούν και οι εικόνες να καταστραφούν μια για πάντα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPDiQEH2c0gSyDQWWHoOIoNOPibdx6Nu1gN_GFISlYeuI_l5vJneJ7EcZCddD4dZYsQ4EXOt2cPzi27mCKufshD64fm_OmSP1l6uj25FEt1OHnn4EUMBRHodxeV4YmMiZRnHhWktDOxSI/s226/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%259F%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%2599.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="226" data-original-width="223" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPDiQEH2c0gSyDQWWHoOIoNOPibdx6Nu1gN_GFISlYeuI_l5vJneJ7EcZCddD4dZYsQ4EXOt2cPzi27mCKufshD64fm_OmSP1l6uj25FEt1OHnn4EUMBRHodxeV4YmMiZRnHhWktDOxSI/w395-h400/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%259F%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%2599.jpg" width="395" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Κ. Άλκης, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><i>Ήμουν κι εγώ εκεί…</i> στην απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού από τη Χαλκή πύλη της Πόλης</b></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> Ο αυτοκράτορας δεν κρύβει πια τις προθέσεις του να καταστρέψει τις εικόνες και να συντρίψει όλους όσους τις λατρεύουν… Σήμερα ένοπλοι στρατιώτες απομάκρυναν, με δική του εντολή, την εικόνα του Χριστού που δέσποζε στη Χαλκή Πύλη της Πόλης, προστατεύοντας όσους εισέρχονται σ’ αυτήν. Εκτυλίχθηκαν δραματικές σκηνές, καθώς η λαϊκή αντίδραση απέναντι σ’ αυτή την ασέβεια ήταν πρωτοφανής. Το οργισμένο πλήθος, προσπαθώντας να εμποδίσει τον αξιωματικό της φρουράς που είχε αναλάβει να κατεβάσει την εικόνα, τον γκρέμισε από τη σκάλα όπου είχε ανεβεί, τον έριξε κάτω και τον σκότωσε. Όπως ήταν επόμενο, οι στρατιώτες έπνιξαν την αντίδραση στο αίμα...</div><div style="text-align: justify;"> Μα τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι εικονολάτρες για να υπερασπιστούμε τα πιστεύω μας; Νιώθουμε να μας πνίγει το δίκιο… Μας κατηγορούν για ειδωλολατρική συμπεριφορά, επειδή σαν καλοί Χριστιανοί σκύβουμε και με ευλάβεια προσκυνούμε τις εικόνες που καλοπροαίρετα φτιάχνουν οι πιστοί με μόνο σκοπό τη δοξολογία και την ανάμνηση των παθημάτων του Χριστού. Δεν προσκυνούμε όμως το ξύλο της εικόνας, αλλά το θείο πρόσωπο που απεικονίζει. Λένε ότι λατρεύουμε κατασκευάσματα ανθρώπινων χεριών κι όχι τον ίδιο τον Θεό, ενώ οι εικόνες μάς βοηθούν να έρθουμε πιο κοντά στον Θεό. Τα επιχειρήματά τους είναι παράλογα…</div><div style="text-align: justify;"> Τρομάζω όταν σκέφτομαι μέχρι πού μπορεί να φτάσει η βαρβαρότητα των εικονομάχων. Πολλές υπέροχες εικόνες θα καταστραφούν και πολλοί από εμάς θα αντιμετωπίσουν την οργή του αυτοκράτορα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Θεός δοκιμάζει την πίστη μας… Πολύ φοβάμαι ότι τα σημερινά γεγονότα ήταν μόνο η αρχή και ότι η διχόνοια που έχει μπει ανάμεσά μας θα κλονίσει τη θρησκεία μας και ολόκληρη την αυτοκρατορία.</div><div style="text-align: justify;">Τ. Κώστας, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><i>Ήμουν κι εγώ εκεί… </i>στην ανακοίνωση της αναστήλωσης των εικόνων</b></div><div style="text-align: right;">Κωνσταντινούπολη, 11/3/843</div><div style="text-align: justify;">Αγαπητέ Ιωάννη,</div><div style="text-align: justify;"> Μέχρι να φτάσει η επιστολή μου στην Τραπεζούντα, μάλλον θα έχεις ήδη μάθει την απόφαση για την αναστήλωση των εικόνων, αλλά θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου τον ενθουσιασμό και τη συγκίνηση που ένιωσα σήμερα, όπως και κάθε εικονολάτρης!</div><div style="text-align: justify;"> Η ίδια η αυγούστα Θεοδώρα ανέλαβε την πρωτοβουλία να συγκληθεί σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη για να λυθεί οριστικά το ζήτημα των εικόνων. Συμμετείχαν αρκετοί επίσκοποι, αλλά και ο εικονόφιλος Μεθόδιος, που ανέλαβε τη θέση του πατριάρχη, αφού πρώτα καθαιρέθηκε ο εικονομάχος Ιωάννης Γραμματικός. Είναι αλήθεια πως από καιρό οι φήμες για την εικονόφιλη στάση της αυγούστας έδιναν και έπαιρναν στην πρωτεύουσα… Λεγόταν πως η Θεοδώρα, όπως και η μητέρα της, ακόμα και όσο ζούσε ο εικονομάχος άντρας της, ο αυτοκράτορας Θεόφιλος, προσκυνούσε τις εικόνες μέσα στο παλάτι, κάτω από τη μύτη του! Μάλλον θα τις είχε κρυμμένες μέσα σε κάποιο σεντούκι με βαρύτιμα φορέματα… Μάλιστα, άκουσα να λένε πως ο γελωτοποιός της αυλής την είχε συλλάβει επ’ αυτοφώρω να ασπάζεται τις εικόνες, αλλά, όταν την κατηγόρησε στον Θεόφιλο, αυτή υπερασπίστηκε τον εαυτό της λέγοντας ότι τάχα κοιταζόταν στον καθρέφτη της!</div><div style="text-align: justify;"> Από το πρωί λοιπόν πολύς λαός, μαζί κι εγώ, ήμασταν συγκεντρωμένοι έξω από το παλάτι και περιμέναμε… Ανυπομονούσα κι ένιωθα αγωνία, αν και, όπως καταλαβαίνεις, είχα λόγους να είμαι αισιόδοξος για την έκβαση της υπόθεσης, που για τόσο καιρό ταλάνισε την αυτοκρατορία. Και μόλις ανακοινώθηκε επίσημα η πανηγυρική αποκατάσταση των εικόνων, όλοι έτρεξαν να ξετρυπώσουν όποια εικόνα είχαν κρύψει. Σε λίγο ένα μεγάλο χαρούμενο πλήθος ξεχύθηκε στους δρόμους... Έβλεπες παντού πολίτες να κρατούν σφιχτά στην αγκαλιά τους τις εικόνες και να τις προσκυνούν συγκινημένοι, αλλά και μοναχούς να ψέλνουν και να ευχαριστούν τον Θεό!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMQvNdL2rC8jbkcIC25FoY0vMly_mdwItqKTYYVnRtuAQgJ7e_8O1Fj4Qo7S3nJkNQCYYyMeK8nDm22DPgT4MjrnKvSX52hXvxHMXS43pMlNkO7u4ihghFnKzr-2okz-LnisaFSoZ2nF8/s848/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%25A9%25CE%259D+2.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMQvNdL2rC8jbkcIC25FoY0vMly_mdwItqKTYYVnRtuAQgJ7e_8O1Fj4Qo7S3nJkNQCYYyMeK8nDm22DPgT4MjrnKvSX52hXvxHMXS43pMlNkO7u4ihghFnKzr-2okz-LnisaFSoZ2nF8/w283-h400/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%25A9%25CE%259D+2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Και τα καλά νέα δεν σταματούν εδώ! Εκτός από την αναστήλωση των εικόνων, ανακοινώθηκε ότι τα εκκλησιαστικά και μοναστηριακά κτήματα που είχαν δημευτεί θα αποδοθούν και πάλι σε εκκλησίες και μοναστήρια και ότι όλοι όσοι είχαν φυλακιστεί ή εξοριστεί εξαιτίας των εικονολατρικών τους πεποιθήσεων θα αποφυλακιστούν και θα είναι ελεύθεροι να επιστρέψουν στον τόπο τους. Βέβαια, ξεκαθαρίστηκε ότι με την προσκύνηση των εικόνων αποδίδεται τιμή στο εικονιζόμενο πρόσωπο και όχι στο υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένες, έτσι ώστε να αποφεύγονται οι υπερβολές στη λατρεία τους.</div><div style="text-align: justify;"> Επιτέλους, μια πολυετής διαμάχη που δίχασε τον λαό και έφερε τόσα προβλήματα και αδικίες σε βάρος των ευσεβών πιστών τελείωσε με τη δύναμη του Θεού. Νιώθω ευλογημένος και Τον δοξάζω που με αξίωσε να ζήσω την αναστήλωση των εικόνων. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα… Είμαι σίγουρος πως, ενωμένοι πια, θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε πιο αποτελεσματικά τους εξωτερικούς μας εχθρούς και η αυτοκρατορία θα γνωρίσει μέρες ακμής και ευημερίας.</div><div style="text-align: justify;"> Ο Θεός μαζί σου!</div><div style="text-align: justify;">Ο φίλος σου Γεώργιος</div><div style="text-align: justify;">Μ. Γιώργος, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"> Αχάραγα σχεδόν κινήσαμε με τη μάνα μου για το κέντρο της πόλης για να μάθουμε την απόφαση που θα έκρινε την τύχη μας. Τα πόδια μου έτρεμαν… Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου λέει πως έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, κι όσοι έχουν δίκιο δεν πρέπει να φοβούνται. Δίκιο όμως ή άδικο, τι σημασία είχε; Στο τέλος κι αυτόν τον συνέλαβαν μαζί με τους άλλους. Η κατηγορία; Εικονολάτρης…</div><div style="text-align: justify;"> Τόσα χρόνια που είναι στην εξορία ο πατέρας, μάθαμε να είμαστε προσεκτικοί. Πολλές φορές η μητέρα με είχε δασκαλέψει να μην εκφράζω στους άλλους τις πεποιθήσεις μας, αλλά να δηλώνω εικονομάχος. Όσο κι αν επαναστατούσα μέσα μου, συγκρατιόμουν, γιατί ήξερα καλά πως δε θα άντεχε να με χάσει κι εμένα…</div><div style="text-align: justify;"> Όταν ακούσαμε την ανακοίνωση της απόφασης για την αναστήλωση των εικόνων και την αποκατάσταση των εικονολατρών που διώχθηκαν, αγκαλιαστήκαμε με τη μητέρα μου και ξεσπάσαμε σε δάκρυα. Αυτή τη φορά όμως ήταν δάκρυα χαράς! Επιτέλους, δικαιωθήκαμε… Θα μπορούμε και πάλι να λατρεύουμε τις εικόνες ελεύθερα, χωρίς φόβο, και ο πατέρας θα γυρίσει στο σπίτι μας, κοντά μας!</div><div style="text-align: justify;"> Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα, η χαρά και η συγκίνηση με πλημμυρίζει!</div><div style="text-align: justify;"> Δόξα σοι Κύριε…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBgFazx3icQpNiwQPi6vo6mZGCfGpwaXqNNOwA4051w0OfJyGXBMf8Zsq1hfjppsPwWBxMtJpozwZLQWnFp0XcLnx9tVfMhjh9eKaEsai83BMwQYxReGg_npd-WpE6a6f06R3ndcU70xc/s771/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%25A9%25CE%259D.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBgFazx3icQpNiwQPi6vo6mZGCfGpwaXqNNOwA4051w0OfJyGXBMf8Zsq1hfjppsPwWBxMtJpozwZLQWnFp0XcLnx9tVfMhjh9eKaEsai83BMwQYxReGg_npd-WpE6a6f06R3ndcU70xc/w400-h260/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%25A9%25CE%259D.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Κ. Κορίνα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Από το ημερολόγιο του Λέοντα Φιλοσόφου ή Μαθηματικού</b></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> Σήμερα ο Καίσαρ Βάρδας, ο θείος του ανήλικου Μιχαήλ Γ΄, ο οποίος διαχειρίζεται στις μέρες μας τις υποθέσεις της Αυτοκρατορίας, μου ανέθεσε τη διεύθυνση της σχολής της Μαγναύρας, μια θέση την οποία και αποδέχτηκα. Η πρόταση που μου είχε γίνει από τον Χαλίφη Μαμούν να διδάξω στη Βαγδάτη ήταν οπωσδήποτε δελεαστική, αλλά δεν μπορούσα παρά να την απορρίψω… Είναι μεγάλη μου τιμή να διευθύνω αυτή την ανωτέρα σχολή και θα κάνω το καλύτερο, ώστε ο Καίσαρ Βάρδας και ο ανιψιός του να μείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι από τις υπηρεσίες μου. Παρ’ όλη την κούραση, την οποία προφανώς συνεπάγεται ένα τέτοιο έργο, θα το αναλάβω πρόθυμα και με πλήρη επίγνωση της τεράστιας σημασίας του.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoVJywvvgjru6xsGm0Iu8a0cH0URt4pSZD1dzrXJSbtgtIJHxQA_rhqq9dJfaHlbhi7VI9kGyF6PmRML3GvR3jx1vWbdbznmtB2QX-flntAbqCqXPoRMlr9tQlgGNIeT6OIc0oeFNLTp0/s729/%25CE%25A3%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2597+%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%259C%25CE%2591%25CE%2593%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A3.png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoVJywvvgjru6xsGm0Iu8a0cH0URt4pSZD1dzrXJSbtgtIJHxQA_rhqq9dJfaHlbhi7VI9kGyF6PmRML3GvR3jx1vWbdbznmtB2QX-flntAbqCqXPoRMlr9tQlgGNIeT6OIc0oeFNLTp0/w400-h245/%25CE%25A3%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2597+%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%259C%25CE%2591%25CE%2593%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A3.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Βέβαια, για να λειτουργήσει σωστά η σχολή χρειάζονται και τα κατάλληλα πρόσωπα. Αποφάσισα ο Θεόδωρος να αναλάβει το τμήμα της Γεωμετρίας και ο Θεοδήγιος αυτό της Αστρονομίας, ενώ ο Κομητάς θα αναλάβει τη Γραμματική, που είναι ιδιαίτερα σημαντική. Όλοι τους υπήρξαν μαθητές μου και τους εμπιστεύομαι.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfjI064qdqoekNMxjX9ayh3efsgXsLri_-MDx6lz3hlXoKqEhgh14K2bizsM6MzoVYMWr88Hl3WBPiHWb-eWJZIFWN3WI0jCj2FKgqcK1Z_6nSFeFKryKcL6zya4aPXsO8oHyDlcls4jA/s320/%25CE%259B%25CE%2595%25CE%25A9%25CE%259D+%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A3.jpg"><img border="0" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfjI064qdqoekNMxjX9ayh3efsgXsLri_-MDx6lz3hlXoKqEhgh14K2bizsM6MzoVYMWr88Hl3WBPiHWb-eWJZIFWN3WI0jCj2FKgqcK1Z_6nSFeFKryKcL6zya4aPXsO8oHyDlcls4jA/w400-h188/%25CE%259B%25CE%2595%25CE%25A9%25CE%259D+%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Ο Καίσαρ Βάρδας μου έδωσε την υπόσχεση ότι θα στηρίζει τους σπουδαστές της σχολής υλικά, με γενναιόδωρες χορηγίες για την κάλυψη των αναγκών τους. Γνωρίζοντας τα πνευματικά του ενδιαφέροντα, πιστεύω πως θα μας επισκέπτεται αρκετά συχνά, για να μας στηρίζει και ηθικά και να ενθαρρύνει τις ιδιαίτερες κλίσεις των σπουδαστών μας. Με τη δική του βοήθεια, πιστεύω πως η σχολή μας θα μεγαλουργήσει!</div><div style="text-align: justify;">Κ. Θεοδώρα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8vp5AvsDWRtfIDVQ9KtxJ-wsSIivWN5W0Yd6kfnQ80dg_y2_AlzHyGVdnrHQcPzQESm2FZjAcjGjP_ouQ2cGq_hhP_8A4evnVE2st7CqLRFMEl9nlv8oVqJrGujDi4nWP9C_9H6yGbhk/w276-h400/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Δημήτρης, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><i>Οι πρωταγωνιστές μιλούν...</i> - Βασίλειος Β΄</b></div><div style="text-align: justify;"> Όταν ανέβηκα στον θρόνο, δεν ήμουν παρά ένα δεκαοκτάχρονο παιδί… Ωστόσο, μέσα στο παλάτι είχα δει τη διαφθορά και τις συνομωσίες στον αγώνα για την εξουσία, τη δίψα για δύναμη των μεγαλογαιοκτημόνων. Ήξερα από την αρχή ότι αυτοί θα είναι οι αντίπαλοί μου. Τώρα, μετά από απεγνωσμένη πάλη και εμφυλίους πολέμους, έχω καταφέρει να κατατροπώσω αυτούς που ήθελαν να σφετεριστούν τον θρόνο μου. Ωστόσο, αυτά τα χρόνια πέρασαν με δοκιμασίες και πίκρες, που με έχουν αλλάξει για πάντα. Έχω χάσει κάθε διάθεση για τις απολαύσεις της ζωής... Η αυλική μεγαλοπρέπεια δε με συγκινεί. Έχω κλειστεί στον εαυτό μου, δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν, δεν έχω φίλους, ούτε σύντροφο. Από τους άλλους απαιτώ υπακοή, δεν επιζητώ την αγάπη τους…</div><div style="text-align: justify;"> Έχω ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς με τους δυνατούς, που καταδυναστεύουν τους ελεύθερους αγρότες, οι οποίοι είναι πολύτιμοι για την αυτοκρατορία, αφού πληρώνουν φόρους και, το κυριότερο, είναι οι στρατιώτες μου! Είμαι αποφασισμένος να τους προστατέψω με κάθε τρόπο από τις αρπακτικές διαθέσεις της αριστοκρατίας. Αλλά και με τους Βούλγαρους θα αναμετρηθώ ξανά στο πεδίο της μάχης, αυτή τη φορά έμπειρος και πολύ καλύτερα προετοιμασμένος. Δε θα ησυχάσω παρά όταν διαλύσω το κράτος του Σαμουήλ!</div><div style="text-align: justify;"> Θα ζήσω μόνος, σαν πολεμιστής, αλλά θα αφήσω την αυτοκρατορία μου πλούσια και πανίσχυρη! Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μου…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgURBNGNaCVFmAUBK-HXYeLSF-2lGOEIsCUVpDZaoa2a8OKejZYCjjhyizekkdZtxZpWHL4jQxKR_imViVLTUnJMoiBX7-jXKrHuknml45MQ3__E9L_ZjVPbWNJlpsW3Pmdrxl4vU1JYLQ/s866/%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2592%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2593%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259A%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgURBNGNaCVFmAUBK-HXYeLSF-2lGOEIsCUVpDZaoa2a8OKejZYCjjhyizekkdZtxZpWHL4jQxKR_imViVLTUnJMoiBX7-jXKrHuknml45MQ3__E9L_ZjVPbWNJlpsW3Pmdrxl4vU1JYLQ/w400-h359/%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2592%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2593%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259A%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Π. Δημήτρης, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η Άννα η Πορφυρογέννητη θυμάται…</b></div><div style="text-align: justify;"> Εγώ, η Άννα η Πορφυρογέννητη, που οι αδελφοί μου είχαν αρνηθεί κατηγορηματικά να δώσουν το χέρι μου σε πρίγκιπες Φράγκους και Γερμανούς, θα παντρευόμουν τελικά έναν βάρβαρο, τον ηγεμόνα των Ρως Βλαδίμηρο… Μάταια ικέτευα τον Βασίλειο να ακυρώσει τη συμφωνία, μέρος της οποίας αποτελούσα, χωρίς τη θέλησή μου. Ο Βλαδίμηρος, αφού βοήθησε στην καταστολή της εξέγερσης των δυνατών, είχε καταλάβει τη Χερσώνα, απαιτώντας το έπαθλο που του είχαν υποσχεθεί: εμένα! Η θλίψη και τα δάκρυά μου ήταν αστείρευτα. Έπρεπε όμως να υπακούσω για το καλό του λαού μας. Στο βάθος καταλάβαινα πως η συμμαχία με τους Ρως ήταν πολύτιμη για την αυτοκρατορία. Ένας γάμος πολιτικής σκοπιμότητας δεν έχει καμία σχέση με τα συναισθήματα… Τουλάχιστον, ο αδελφός μου ο Κωνσταντίνος, με είχε διαβεβαιώσει ότι ο μέλλων σύζυγός μου, όπως και ο λαός του, θα βαπτίζονταν Χριστιανοί.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEmOOrzpnkfeKCFEkns8jd76G6h_B5qNuCjYf9Od754gsJMQ84n7OvH00zr9MOdQ4HL8iVsYgSjADT2p0n1Bj9Ss1xJFBvUtWEPc24yi_-_MbGLAmLLuOnfjlralH3K35SPGU7aN3Yo-s/s791/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259D%25CE%2591+%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2595%25CE%259D%25CE%259D%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2597+2.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEmOOrzpnkfeKCFEkns8jd76G6h_B5qNuCjYf9Od754gsJMQ84n7OvH00zr9MOdQ4HL8iVsYgSjADT2p0n1Bj9Ss1xJFBvUtWEPc24yi_-_MbGLAmLLuOnfjlralH3K35SPGU7aN3Yo-s/w304-h400/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259D%25CE%2591+%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2595%25CE%259D%25CE%259D%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2597+2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Δεν είχα άλλη επιλογή παρά να υποταχτώ στη μοίρα μου… Τα πλούσια προικιά μου ετοιμάστηκαν και, με βαριά καρδιά, αναχώρησα μαζί με την ακολουθία μου για τη Χερσώνα με το βασιλικό πλοίο. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που άφησα την Κωνσταντινούπολη, την πατρίδα μου, για πάντα. Ο λαός με κατευόδωσε με δάκρυα και θρήνους, σαν να μην επρόκειτο για γάμο, αλλά για κηδεία...</div><div style="text-align: justify;"> Θυμάμαι πως, καθώς το καράβι μας πλησίαζε στο λιμάνι, ήρθαν να μας προϋπαντήσουν οι Ρως με τα πλοία τους. Αν και παραδομένη στις σκέψεις μου, δεν μπορούσα να μην εντυπωσιαστώ από τις κραυγές, τα κύμβαλα, τις σάλπιγγες, τις πολύχρωμες σημαίες… Τα έθιμά τους μου φαινόντουσαν βάρβαρα, με τρόμαζαν. Ήξερα ωστόσο ότι πρέπει να φανώ αντάξια της καταγωγής μου. Ντυμένη με το βαρύ χρυσοκέντητο φόρεμά μου, κατέβηκα από το πλοίο μαζί με τη μεγαλοπρεπή ακολουθία μου, αμίλητη και σοβαρή, όπως ταίριαζε σε μια πριγκίπισσα. Ο Βλαδίμηρος με πλησίασε… Όταν κατάλαβα ποιος είναι, ξαφνιάστηκα. Περίμενα να δω έναν βάρβαρο αγριάνθρωπο, αλλά μπροστά μου στεκόταν ένας ψηλός και καλοφτιαγμένος άντρας με ευγενική όψη. Υποκλίθηκε αδέξια και με καλωσόρισε στη νέα μου πατρίδα...</div><div style="text-align: justify;"> Πιστός στον λόγο του, ο Βλαδίμηρος βαπτίστηκε Χριστιανός, όπως και οι άρχοντες των Ρως, και ακολούθησαν οι βασιλικοί γάμοι στη Χερσώνα. Δεν έχω λόγια να περιγράψω το γλέντι του γάμου μας! Σίγουρα θα έχει μείνει αξέχαστο σε όσους είχαν την τύχη να παρευρεθούν…</div><div style="text-align: justify;"> Όταν όμως αντίκρισα για πρώτη φορά το Κίεβο, μου κόπηκαν τα πόδια. Δεν ήταν παρά ένα χωριό από καλύβες και λάσπη... Tο ανάκτορο ήταν βέβαια μεγάλο, αλλά απεριποίητο, χωρίς καμία διακόσμηση, βρώμικο στο κάτω τμήμα του που χρησιμοποιούνταν ως στάβλος, και η μυρωδιά από τα ζώα ήταν ανυπόφορη. Το χειρότερο σπίτι ενός εμπόρου στην Κωνσταντινούπολη ήταν καλύτερο από το ανάκτορο του Βλαδίμηρου! Καμία σχέση με τη λαμπρότητα της Πόλης, με τον πλούτο και την πολυτέλεια του Ιερού Παλατίου…</div><div style="text-align: justify;"> Όμως ο Βλαδίμηρος αποδείχθηκε ο καλύτερος σύζυγος και ο πιο πιστός Χριστιανός! Με βοήθησε να προσαρμοστώ στη νέα μου ζωή και ακολούθησε κατά γράμμα το δίδαγμα του Χριστού μετά τη βάπτισή του. Σιγά σιγά όλος ο ρωσικός λαός ασπάστηκε τη χριστιανική πίστη. Μαζί με τον άντρα μου γκρεμίσαμε όλα τα ειδωλολατρικά μνημεία και χτίσαμε εκκλησίες. Του χάρισα τρία παιδιά. Ευλογημένα να είναι, όπως είμαστε κι εμείς, που αγαπήσαμε και σεβαστήκαμε ο ένας τον άλλον όλα τα χρόνια του κοινού μας βίου. Ο λαός των Ρως με τίμησε σαν βασίλισσά του, το ίδιο και ο σύζυγός μου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-bRtKz6cNiN6rESr4Eg5XPbaw0uToE1oa1jK6pAz80qAMkzJ612qgP-uv5_Esl-YRHfNjYnebboSKfaUa1IE3YHu3Bs24trPpfHsvMykFUg51YWEMArZCu5bSiD1zwvbCfo7JVq5ULaM/s268/%25CE%2592%25CE%259B%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2597%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="188" data-original-width="268" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-bRtKz6cNiN6rESr4Eg5XPbaw0uToE1oa1jK6pAz80qAMkzJ612qgP-uv5_Esl-YRHfNjYnebboSKfaUa1IE3YHu3Bs24trPpfHsvMykFUg51YWEMArZCu5bSiD1zwvbCfo7JVq5ULaM/w400-h281/%25CE%2592%25CE%259B%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2597%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Τώρα που γυρίζω πίσω στα περασμένα, σκέφτομαι πως η ζωή μου είναι σαν ένα όνειρο που ξεκίνησε με σύννεφα και κατέληξε σε λιακάδα…</div><div style="text-align: justify;">Κ. Δημήτρης, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Και ένα ποίημα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Άννα η Πορφυρογέννητη</b></div><div style="text-align: justify;">Είμαι η Άννα η Πορφυρογέννητη</div><div style="text-align: justify;">πριγκίπισσα του Βυζαντίου</div><div style="text-align: justify;">του Βασιλείου Β΄ αδελφή,</div><div style="text-align: justify;">αλλά με μοίρα αλλόκοτη…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πρέπει να παντρευτώ</div><div style="text-align: justify;">τον Ρώσο ηγεμόνα</div><div style="text-align: justify;">για της πατρίδας το καλό,</div><div style="text-align: justify;">να σώσω τη Χερσώνα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Δέχτηκα να θυσιαστώ</div><div style="text-align: justify;">να φύγω απ’ την πατρίδα</div><div style="text-align: justify;">να πάω να ζήσω μοναχή</div><div style="text-align: justify;">σε χώρα ξένη, μακρινή.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Την Πόλη αποχαιρέτησα</div><div style="text-align: justify;">με δάκρυα στα μάτια</div><div style="text-align: justify;">και η καρδιά μου έσπασε</div><div style="text-align: justify;">σε χίλια δυο κομμάτια.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Είμαι στο καράβι</div><div style="text-align: justify;">Νιώθω απελπισιά</div><div style="text-align: justify;">τι θα αντικρίσω άραγε</div><div style="text-align: justify;">εκεί στην ξενιτιά;</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μα κάτι βλέπω!</div><div style="text-align: justify;">Να μην ερχόταν αυτή η στιγμή…</div><div style="text-align: justify;">Μάταια! Τα πλοία των Ρως</div><div style="text-align: justify;">ήρθαν για την υποδοχή.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άντρας ψηλός, ξανθός,</div><div style="text-align: justify;">έρχεται προς εμένα.</div><div style="text-align: justify;">Είναι ο Βλαδίμηρος!</div><div style="text-align: justify;">Θεέ μου, τα ’χω χαμένα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μου δίνει το χέρι του</div><div style="text-align: justify;">- ευγενική κίνηση -</div><div style="text-align: justify;"><i>«Καλώς ήρθες αρχόντισσα!»</i></div><div style="text-align: justify;">μου λέει με συγκίνηση.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Έφθασε η μεγάλη μέρα!</div><div style="text-align: justify;">Έγινε η βάπτιση, του γάμου η τελετή</div><div style="text-align: justify;">και στα νερά του Δνείπερου</div><div style="text-align: justify;">βαπτίστηκαν οι Ρώσοι χριστιανοί.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqXbd9gqY6VRc4Wu8x26cC7jyRv76qJDYdhyiMDZAC-pQQNSerA9oeXPRCFFuCgD3tu6JsUE2kMr2_jzGUy2X4Y1s3sLtG7cSKoXOTOLF6zb0GBWx0B1Jc0oEPtKkiUI8kN1xQzOc-7zo/s840/%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%25A3%25CE%25A9%25CE%259D+2.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqXbd9gqY6VRc4Wu8x26cC7jyRv76qJDYdhyiMDZAC-pQQNSerA9oeXPRCFFuCgD3tu6JsUE2kMr2_jzGUy2X4Y1s3sLtG7cSKoXOTOLF6zb0GBWx0B1Jc0oEPtKkiUI8kN1xQzOc-7zo/w400-h243/%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%25A3%25CE%25A9%25CE%259D+2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Στο Κίεβο πια, σπίτια χαμηλά,</div><div style="text-align: justify;">δρόμοι στενοί, άνθρωποι φτωχοί.</div><div style="text-align: justify;">Αχ! Τίποτα δε μου θυμίζει</div><div style="text-align: justify;">της Πόλης τη χλιδή!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και έτσι αποφάσισα</div><div style="text-align: justify;">στη νέα μου ζωή</div><div style="text-align: justify;">στη χώρα αυτή και στο λαό της</div><div style="text-align: justify;">να δώσω προσοχή.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο Βλαδίμηρος με αγαπά,</div><div style="text-align: justify;">στέκεται στο πλευρό μου</div><div style="text-align: justify;">Τα λόγια μου διαταγή</div><div style="text-align: justify;">για τον νέο λαό μου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δάσκαλοι, αρχιτέκτονες,</div><div style="text-align: justify;">μηχανικοί, μαστόροι,</div><div style="text-align: justify;">θα κάνουνε αγνώριστη</div><div style="text-align: justify;">τη χώρα και την πόλη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Έτσι με κόπο κέρδισα</div><div style="text-align: justify;">αγάπη, σεβασμό</div><div style="text-align: justify;">και με τα καλά έργα μου</div><div style="text-align: justify;">όλων τον θαυμασμό.</div><div style="text-align: justify;">Γ. Στέργιος, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <p></p>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-27533025620339393232021-10-14T05:38:00.000-07:002021-10-14T05:38:12.861-07:00ΟΧΙ στον ρατσισμό!<div style="text-align: justify;">Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου λένε ΟΧΙ στον ρατσισμό μέσα από αφηγήσεις - μαρτυρίες, συνεντεύξεις και σελίδες ημερολογίου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η ικανότητα δεν έχει χρώμα</b></div><div style="text-align: justify;"> Είναι πραγματικά λυπηρό το γεγονός ότι στις μέρες μας οι ρατσιστικές συμπεριφορές δε λείπουν από την καθημερινότητά μας… Πριν από λίγο καιρό υπήρξα κι εγώ μάρτυρας ενός τέτοιου περιστατικού. Ήμουν σε έναν αγώνα μπάσκετ όπου έπαιζε ο αδελφός μου και σε κάποια φάση ο προπονητής της αντίπαλης ομάδας αποφάσισε να κάνει μια αλλαγή σε έναν παίκτη. Όταν όμως ανακοίνωσε το όνομα του νέου παίκτη που θα μπει στον αγώνα, ένας πατέρας άρχισε να φωνάζει και να κάνει μεγάλη φασαρία, επειδή στη θέση του γιου του θα έμπαινε ένα έγχρωμο παιδί. Απαιτούσε από τον προπονητή να βάλει ως αλλαγή το δικό του παιδί και <i>«όχι αυτόν τον μαύρο»</i>... Ένιωσα πολύ άσχημα, γιατί σκέφτηκα πώς θα αισθάνεται ο νεαρός που στοχοποιήθηκε τόσο άδικα, μόνο και μόνο για το χρώμα του δέρματός του, και ντράπηκα για λογαριασμό του πατέρα που φερόταν μ’ αυτόν τον τρόπο, δίνοντας και στον γιο του ένα κακό παράδειγμα. Ευτυχώς, αρκετοί από τους γονείς που παρακολουθούσαν τον αγώνα αντέδρασαν και ζήτησαν από τον διαιτητή να αποβάλλει τον άνθρωπο αυτόν από το γήπεδο. Μετά από αυτό και με την παρέμβαση του διαιτητή και του προπονητή ο «κύριος» αποχώρησε, απειλώντας και βρίζοντας, και ο αγώνας συνεχίστηκε κανονικά. Τελικά το έγχρωμο παιδί αποδείχτηκε ο πιο σημαντικός παίκτης του αγώνα και χάρισε στην ομάδα του τη νίκη! Αυτό μου έδωσε μεγάλη χαρά, παρόλο που έχασε η ομάδα του αδελφού μου…</div><div style="text-align: justify;"> Ήταν μια μικρή νίκη ενάντια στον ρατσισμό!</div><div style="text-align: justify;">Α. Αναστασία, Γ2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά!</b></div><div style="text-align: justify;"> Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ ποια είναι η στάση μας απέναντι σε ανθρώπους διαφορετικού χρώματος, φυλής, θρησκευτικών πεποιθήσεων ή σεξουαλικών προτιμήσεων; Πολλές φορές αυτοί αποτελούν στόχο ρατσιστικής συμπεριφοράς και, ακόμα κι αν δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι που την εκδηλώνουμε, την ενισχύουμε, αν μείνουμε σιωπηλοί και αμέτοχοι… Πρόσφατα βρέθηκα αντιμέτωπος μ’ αυτόν τον προβληματισμό, με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβη στο σχολείο μας.</div><div style="text-align: justify;"> Φέτος ήρθε στο σχολείο ένα καινούριο παιδί από οικογένεια μεταναστών. Είναι ένας ήσυχος μαθητής που δεν πείραξε ποτέ κανέναν. Τις προάλλες όμως είδα στο διάλειμμα κάποιους συμμαθητές μας να τον έχουν στριμώξει σε μια γωνιά και να τον περιγελούν. Αυτός προσπαθούσε να απαντήσει, αλλά τα μπερδεμένα ελληνικά του τον έκαναν στόχο για ακόμα περισσότερα πειράγματα. Μάλιστα, κάποιος τον έσπρωξε και έπεσαν κάτω τα γυαλιά που φορούσε. Είχα δει αρκετά… Μπήκα στη μέση, στάθηκα δίπλα στο παιδί αυτό και το υπερασπίστηκα. Μαζί με μένα ήρθαν και οι φίλοι μου και άλλα παιδιά… Οι ψευτόμαγκες, βλέποντας ότι είναι πολλοί αυτοί που κατακρίνουν τη στάση τους, υποχώρησαν και άφησαν το παιδί ήσυχο. Όταν είχαν πια απομακρυνθεί, ρώτησα το όνομά του και πιάσαμε την κουβέντα. Αν και ακόμα δυσκολεύεται με τη γλώσσα, ο Ζακούρ μου φάνηκε πολύ συμπαθητικός και του είπα πως θα ήθελα να γνωριστούμε καλύτερα και να γίνουμε φίλοι, κάτι που δέχτηκε με χαρά!</div><div style="text-align: justify;"> Μεγαλώνοντας έχω καταλάβει πως, αν δεν υπάρχει κοινωνική μόρφωση και ενσυναίσθηση στους ανθρώπους, παρόμοια περιστατικά θα τα συναντάμε συχνά στη ζωή μας. Ο ρατσισμός είναι μια καταιγίδα, που πνίγει τα συναισθήματα των ανθρώπων, αφού αγριεύει την ψυχή και γεννά αστραπές κακίας, καθώς μαύρα σύννεφα την καλύπτουν… Αλλά όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά και να απαντήσουμε στις διακρίσεις, την ξενοφοβία, τη ρατσιστική συμπεριφορά με την κατανόηση, την αποδοχή, την αγάπη!</div><div style="text-align: justify;">Β. Ηλίας, Γ2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Από την Αλβανία στην ελληνική κοινωνία</b></div><div style="text-align: justify;">- Καλησπέρα! Σε ευχαριστώ που δέχτηκες να πραγματοποιήσουμε αυτή τη συνέντευξη. Αρχικά, πες μου πώς ονομάζεσαι.</div><div style="text-align: justify;">- Το όνομά μου είναι Κριστιάν.</div><div style="text-align: justify;">- Από πού κατάγεσαι;</div><div style="text-align: justify;">- Γεννήθηκα στα Τίρανα της Αλβανίας. Ήρθαμε στην Ελλάδα πριν από 9 χρόνια, γιατί στην πατρίδα μας αντιμετωπίζαμε οικονομικές δυσκολίες και οι γονείς μου αναζητούσαν καλύτερες συνθήκες ζωής.</div><div style="text-align: justify;">- Πώς ήταν τα πρώτα σου χρόνια στην Ελλάδα;</div><div style="text-align: justify;">- Καθόλου εύκολα... Στην αρχή αναγκαστήκαμε να μείνουμε σε μια μικρή αποθήκη σε αγροτική περιοχή της Ημαθίας, γιατί οι γονείς μου εργάστηκαν για ένα διάστημα στις καλλιέργειες ροδάκινου. Ήταν πολύ δύσκολες οι συνθήκες διαβίωσης. Βέβαια, εγώ ήμουν μικρός και δεν καταλάβαινα και πολλά… Στη συνέχεια ήρθαμε στη Θεσσαλονίκη, μια που ο πατέρας μου είναι χτίστης και θα μπορούσε να βρει πιο εύκολα δουλειά στην πόλη. Τότε πήγα και για πρώτη φορά στο σχολείο. Εκεί στην αρχή τα παιδιά με κοιτούσαν με περιέργεια, όταν μάθαιναν ότι είμαι από την Αλβανία, και κάποια με απέφευγαν ή, ακόμα χειρότερα, με κορόιδευαν. Επίσης, μου ήταν δύσκολο να επικοινωνήσω με τους άλλους, γιατί δεν ήξερα καλά ελληνικά. Σιγά σιγά τα έμαθα και προσαρμόστηκα. Σήμερα και οι δύο γονείς μου εργάζονται και τα οικονομικά της οικογένειάς μου έχουν κατά πολύ βελτιωθεί.</div><div style="text-align: justify;">- Χαίρομαι! Θα ήθελες να μιλήσεις για τα συναισθήματα και τα σχέδιά σου για το μέλλον και να δώσεις κάποιο μήνυμα;</div><div style="text-align: justify;">- Τώρα είμαι πια αισιόδοξος! Δε φοβάμαι ούτε και ντρέπομαι για την καταγωγή μου… Θα κυνηγήσω το όνειρό μου να γίνω μουσικός και θέλω μέσα από τα τραγούδια μου να περνάω μηνύματα σε μικρούς και μεγάλους. Θα ήθελα η Ελλάδα, που πλέον τη θεωρώ δεύτερη πατρίδα μου, να δέχεται φιλόξενα τους μετανάστες και τους ξένους, όπως ταιριάζει στην παράδοσή της! Στους μεγάλους θα έλεγα να μάθουν στα παιδιά τους ότι δεν έχει σημασία το χρώμα, η εθνικότητα ή οποιαδήποτε διαφορά. Όλοι είμαστε άνθρωποι και έχουμε ίσα δικαιώματα… Θα ήθελα να πω και στα παιδιά, μικρότερα ή μεγαλύτερα, την επόμενη φορά που θα δουν ένα παιδί μόνο του στην αυλή να το πλησιάσουν και να του κάνουν παρέα, να μην κοροϊδεύουν και να μην απομονώνουν κανέναν και για κανένα λόγο, γιατί έχω βρεθεί σ’ αυτή τη θέση και ξέρω πόσο σκληρά γινόμαστε εμείς τα παιδιά κάποιες φορές...</div><div style="text-align: justify;">Χ. Μιχάλης, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η Αμίρα από τη Συρία</b></div><div style="text-align: justify;">- Γεια σου, Αμίρα! Από πού κατάγεσαι;</div><div style="text-align: justify;">- Γεννήθηκα στη Συρία, αλλά εδώ και τρία χρόνια περίπου ζω εδώ, στην Ελλάδα.</div><div style="text-align: justify;">- Μου κάνει εντύπωση που μιλάς τόσο καλά Ελληνικά!</div><div style="text-align: justify;">- Ευχαριστώ! Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα αρκετά... Με βοήθησε όμως πολύ το σχολείο και η καθημερινή επικοινωνία με τους ανθρώπους.</div><div style="text-align: justify;">- Θα μπορούσες να μου πεις πώς βρέθηκες με την οικογένειά σου στην Ελλάδα;</div><div style="text-align: justify;">- Είναι μεγάλη ιστορία και, για να πω την αλήθεια, δε θέλω να τα θυμάμαι… Γνωρίζεις την κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα μου. Αναγκαστήκαμε να την εγκαταλείψουμε, επειδή φοβόμασταν για τη ζωή μας! Και πόσο να αντέξει κανείς να ζει σε ένα συνεχές καθεστώς φόβου; Έτσι, αποφασίσαμε να φύγουμε, αν και δεν ήταν καθόλου εύκολο… Αφήσαμε πίσω μας όχι μόνο το σπίτι μας, αλλά και πολλούς δικούς μας ανθρώπους, συγγενείς και φίλους. Εμείς είμαστε τώρα ασφαλείς, αλλά εκείνους τους σκέφτομαι κάθε μέρα και προσεύχομαι να είναι καλά…</div><div style="text-align: justify;">- Πώς είναι η ζωή σου στην Ελλάδα;</div><div style="text-align: justify;">- Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα, δεν ήξερα και τη γλώσσα… Τώρα είναι σίγουρα καλύτερη η κατάσταση. Οι περισσότεροι Έλληνες μας φέρθηκαν φιλικά και μας βοήθησαν, υπάρχουν όμως πάντα και οι εξαιρέσεις, άνθρωποι που είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι, που σε κοιτάζουν με μισό μάτι, απλά και μόνο επειδή είσαι ξένος και διαφορετικός. Ακόμα και στο σχολείο το αντιμετώπισα αυτό, αν και τώρα πια έχω κάνει καλούς φίλους που με στηρίζουν και δεν είμαι μόνη μου!</div><div style="text-align: justify;">- Και για το μέλλον τι σκέφτεσαι; Ποια είναι τα όνειρά σου;</div><div style="text-align: justify;">- Καλή ερώτηση! Θα ήθελα να σπουδάσω σε ένα ελληνικό Πανεπιστήμιο, αν και δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι. Είμαι πολύ αναποφάσιστη! Βέβαια, ονειρεύομαι και να μπορέσω να επιστρέψω στην πατρίδα μου μία μέρα. Εκεί θέλω να ζήσω, να κάνω οικογένεια… Μου λείπει πολύ! Πάνω απ’ όλα όμως το όνειρό μου είναι να ζήσω στο μέλλον σε έναν κόσμο χωρίς πολέμους, όπου θα γίνεται σεβαστή η ανθρώπινη ζωή και διαφορετικότητα. Για έναν τέτοιο κόσμο αξίζει να αγωνιστούμε όλοι!</div><div style="text-align: justify;">Π. Ραφαέλα, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Μια σημαντική απόφαση</b></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> Πρώτη φορά που σου γράφω από τότε που εγκατασταθήκαμε με την οικογένειά μου στην Ελλάδα. Στη ζωή μου άλλαξαν πολλά και όχι όλα προς το καλύτερο… Έτσι, για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα τη διάθεση να γράψω γι’ αυτά. Προτιμούσα να μην τα σκέφτομαι, να κάνω πως δεν υπάρχουν. Μέχρι σήμερα…</div><div style="text-align: justify;"> Λοιπόν, ημερολόγιό μου, θα τα πάρω όλα από την αρχή… Ήταν δύσκολο να αποχωριστώ την Αίγυπτο και τους φίλους μου εκεί, αλλά οι γονείς μου αποφάσισαν να μεταναστεύσουμε στην Ελλάδα προκειμένου να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα και να έχουμε μια καλύτερη ζωή. Άλλωστε, μητέρα μου είναι ελληνικής καταγωγής κι εγώ έμαθα από μικρός τα ελληνικά και φοίτησα σε ελληνικό σχολείο. Έτσι, η απόφαση αυτή φαινόταν σωστή, στην πράξη όμως τα πράγματα αποδείχτηκαν διαφορετικά…</div><div style="text-align: justify;"> Εδώ στην Ελλάδα η μητέρα μου δε δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά, καθώς το πτυχίο της και η άριστη γνώση αγγλικών και αραβικών ήταν αρκετά για να προσληφθεί σε μία εταιρεία που δραστηριοποιείται στον τομέα του εμπορίου με αραβικές χώρες, και μάλιστα με αξιοπρεπή μισθό. Αλλά για τον πατέρα μου τα πράγματα δεν ήταν και τόσο εύκολα, και όχι γιατί δεν έχει προσόντα, και τρεις ξένες γλώσσες ξέρει, και δύο πτυχία έχει και επαγγελματική εμπειρία. Απλά πιστεύω ότι, επειδή είναι Άραβας, αντιμετωπίζει στον τομέα της εύρεσης εργασίας την ίδια προκατάληψη που αντιμετωπίζω κι εγώ στο σχολείο.</div><div style="text-align: justify;"> Ήμουν αισιόδοξος όταν πρωτοπήγα στο σχολείο... Είμαι αρκετά κοινωνικός και πίστευα πως θα κάνω γρήγορα καινούριους φίλους. Πράγματι, αρκετοί συμμαθητές μου με πλησίασαν, έκανα μάλιστα και έναν καλό φίλο, τον Πέτρο. Θα μου πεις, ποιο είναι τότε το πρόβλημά σου; Λοιπόν, από την αρχή κάποιοι μαθητές με έβαλαν στο μάτι και αποφάσισαν να μου κάνουν τη ζωή δύσκολη κάθε μέρα… Από πού να αρχίσω; Το αραβικό μου όνομα τους φαίνεται αστείο και με κοροϊδεύουν γι’ αυτό. Πετάνε προσβλητικά σχόλια για την καταγωγή μου και μου λένε πως δε θέλουν άτομα σαν εμένα στο σχολείο τους. Μάλιστα, μια φορά κάποιος έριξε τον χυμό του πάνω μου, τάχα κατά λάθος… Αλλά το αποκορύφωμα ήταν τα χτεσινά. Όπως γυρνούσα στο σπίτι μου από το σχολείο, το γνωστό παρεάκι με περίμενε στο πάρκο. Ήταν φανερό πως μου την είχαν στημένη! Είχαν πάρει θέση ώστε να μου κλείνουν τον δρόμο και να μην μπορώ να περάσω. Δεν ήθελα να προκαλέσω κάποια ένταση, οπότε έκανα να φύγω. Αλλά, με το που γύρισα την πλάτη μου, ένα γεροδεμένο παιδί έκανε δύο βήματα, με έπιασε από τον γιακά και με σήκωσε. Τότε, ένα άλλο παιδί πήγε από πίσω και μου έβγαλε το παπούτσι. Βρήκαν ωραίο παιχνίδι, εγώ κορόιδο, να προσπαθώ να πάρω το παπούτσι μου και αυτοί να το πετάνε ο ένας στον άλλο. Τελικά το πέταξαν πάνω σε ένα δέντρο και έφυγαν, κοροϊδεύοντας και γελώντας μαζί μου. Έμεινα μόνος μου, να προσπαθώ να το ξεσκαλώσω…</div><div style="text-align: justify;"> Γύρισα σπίτι θυμωμένος και αγανακτισμένος. Μέχρι εκείνη τη στιγμή έλεγα στον εαυτό μου ότι, έτσι κι αλλιώς, δε γίνεται να σε συμπαθούν όλοι και ότι αυτά τα παιδιά κάποια στιγμή θα βαρεθούν και θα σταματήσουν. Από την άλλη, δεν ήθελα να στεναχωρήσω τους γονείς μου που έχουν τα δικά τους προβλήματα, ο πατέρας μου ψάχνει ακόμη για δουλειά και η μητέρα μου έχει πολλές υποχρεώσεις… Ωστόσο, ο κόμπος είχε φτάσει πια στο χτένι! Πήρα τηλέφωνο τον Πέτρο και του τα είπα όλα. Αυτός μου εξέφρασε τη συμπαράστασή του, σαν αληθινός φίλος, και με παρότρυνε να μιλήσω πρώτα απ’ όλα στους γονείς μου. Μου είπε ακόμη πως θεωρεί απαραίτητο να ενημερωθεί άμεσα ο διευθυντής του σχολείου για όλα αυτά και προσφέρθηκε να έρθει μαζί μου στο γραφείο του, για να με στηρίξει. Ένιωσα να φεύγει από πάνω μου ένα μεγάλο βάρος και πήρα τις αποφάσεις μου… Θα ακολουθήσω τη συμβουλή του!</div><div style="text-align: justify;"> Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να δείχνει τον άλλο υποτιμητικά με το δάχτυλο, να γελάει εις βάρος του και να μη σέβεται τα συναισθήματα, τις ανάγκες και τα δικαιώματά του, με το πρόσχημα ότι είναι ξένος και διαφορετικός. Είναι καιρός να αντιδράσω, για να βάλω αυτούς που πιστεύουν ότι το έχουν το δικαίωμα αυτό στη θέση τους. Νιώθω ότι ανέχτηκα αρκετά και ότι υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για μένα και θα με βοηθήσουν. Δεν είμαι αδύναμος, ούτε μόνος!</div><div style="text-align: justify;">Φ. Πελαγία, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν το κολάζ, με εικόνες και συνθήματα κατά του ρατσισμού...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί!</b></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ο ρατσιστής δεν αποδέχεται το διαφορετικό</div><div style="text-align: center;">και μειώνει τους άλλους χωρίς σεβασμό…</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJOFRjeII-Sc6MUYiBpwM6i9Mo6mCrIBA4-92-t8lz83EqqVhmD4b_vVQoAJYum3-JOaGdV1gGFG2cuq4RzqYioD0rA3lC8AZstt9WWjcI_YCLvaCKBaxKLlmFiht5VbngTmyEyG0bnbU/s325/%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3.jpg"><img border="0" height="353" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJOFRjeII-Sc6MUYiBpwM6i9Mo6mCrIBA4-92-t8lz83EqqVhmD4b_vVQoAJYum3-JOaGdV1gGFG2cuq4RzqYioD0rA3lC8AZstt9WWjcI_YCLvaCKBaxKLlmFiht5VbngTmyEyG0bnbU/w400-h353/%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Όταν σεβόμαστε τη διαφορετικότητα, σεβόμαστε τον Άνθρωπο, </div><div style="text-align: center;">την αξία και την προσωπικότητά του.</div><div style="text-align: center;"><br /></div> <div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4-OPUt__dhj6mrE150c0-oBuPdoJzqGsHYdLAhPBUps4CFVNVYNn3MxXSMxhVI4eqn5pF892XTPMBBA4C06d7vLo7rWF72n-4w9U675vHT7Jbe8YJpnczBQfqBLbAGP8yAocFU90PpAE/s1072/%25CE%259F%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2599+%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%2599+2.png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4-OPUt__dhj6mrE150c0-oBuPdoJzqGsHYdLAhPBUps4CFVNVYNn3MxXSMxhVI4eqn5pF892XTPMBBA4C06d7vLo7rWF72n-4w9U675vHT7Jbe8YJpnczBQfqBLbAGP8yAocFU90PpAE/w400-h225/%25CE%259F%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2599+%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%2599+2.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Είμαστε παιδιά, μια μεγάλη αγκαλιά,</div><div style="text-align: center;">όλα υπέροχα και διαφορετικά!</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxaNIujHz7ua9HUHITq6H8ipGIQ7tD_7spVoWkbJzBhvzraXY_gTsl4wvsYpdRzOJEfOzONUk5LvJViJQgfgddKoXk1v8CvMMOog-EGiIuLWr0ZKIwcCqRJxZqPyicdxvqKDG09H9y184/s2048/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2591+2.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxaNIujHz7ua9HUHITq6H8ipGIQ7tD_7spVoWkbJzBhvzraXY_gTsl4wvsYpdRzOJEfOzONUk5LvJViJQgfgddKoXk1v8CvMMOog-EGiIuLWr0ZKIwcCqRJxZqPyicdxvqKDG09H9y184/w400-h266/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2591+2.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή και την αγάπη.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWcBcznyw7toyJZX48rT84_LCcR5v8AfUL67WRrKDrp2ZTSnVyU_pJ4VP9xZwcIbdCNM-SUw16vQ0OTmc5cHCiUnvIlbT6Uo17xc1fHupAqh5na2hwMmBy894LTXulIIdFODBRqPx_pFw/s928/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%2595%25CE%2591.png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWcBcznyw7toyJZX48rT84_LCcR5v8AfUL67WRrKDrp2ZTSnVyU_pJ4VP9xZwcIbdCNM-SUw16vQ0OTmc5cHCiUnvIlbT6Uo17xc1fHupAqh5na2hwMmBy894LTXulIIdFODBRqPx_pFw/w400-h309/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%2595%25CE%2591.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Πάνω απ’ όλα είναι άνθρωπος!</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtKv7NFnyLuZ5cbpPlyBBHIWa2yKeqVtpXZV0OM-gsnIzxCJXvjaEVT-i_3-HFCgO-3rM9jyRlXqB9PPETKO9nrxNg08ZrObnqPHVdSNKXR-ok9nPn7msqD-7cvSBo9EiZBW7uaTcuRk4/s539/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%2595%25CE%2591+-+%25CE%2593%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtKv7NFnyLuZ5cbpPlyBBHIWa2yKeqVtpXZV0OM-gsnIzxCJXvjaEVT-i_3-HFCgO-3rM9jyRlXqB9PPETKO9nrxNg08ZrObnqPHVdSNKXR-ok9nPn7msqD-7cvSBo9EiZBW7uaTcuRk4/w352-h400/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%2595%25CE%2591+-+%25CE%2593%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591.jpg" width="352" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000;">Α</span>ΠΙΘΑΝΟΙ - <span style="color: #cc0000;">Μ</span>ΑΧΗΤΙΚΟΙ - <span style="color: red;">Ε</span>ΚΛΠΗΚΤΙΚΟΙ - <span style="color: #cc0000;">Α</span>ΝΘΡΩΠΟΙ</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3Lb5ggSnAyRlIP4uk-D9FfJE9za7L9wQ4Zqnqa5_1GTOwZpWkJTFHf0cEhLNSkY37cVo2O_Ki9YjtCMkgomIuxDPc-mZoBl0doepc7NqSHZdU8fwwdY-tNh3rpqSL0QSMWJ0mGDaW-3w/s2000/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%2595%25CE%2591+2.png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3Lb5ggSnAyRlIP4uk-D9FfJE9za7L9wQ4Zqnqa5_1GTOwZpWkJTFHf0cEhLNSkY37cVo2O_Ki9YjtCMkgomIuxDPc-mZoBl0doepc7NqSHZdU8fwwdY-tNh3rpqSL0QSMWJ0mGDaW-3w/w400-h225/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%2595%25CE%2591+2.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ισότητα στα δύο φύλα.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirgjDm9iVDQAppz_c9PnkXX-W850FgP-XWbKN_zDPsnaZzsYtmqrrZNAy72TwLyAIU_sU_67m3tx5_s_YsY6xJEQD6-jZdpnXDAyFnt5AeJHbYruOw_WeYsDN8K8F8pmRKdywd-Ozg8JI/s300/%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2591+%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%259D.jpg"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirgjDm9iVDQAppz_c9PnkXX-W850FgP-XWbKN_zDPsnaZzsYtmqrrZNAy72TwLyAIU_sU_67m3tx5_s_YsY6xJEQD6-jZdpnXDAyFnt5AeJHbYruOw_WeYsDN8K8F8pmRKdywd-Ozg8JI/w400-h224/%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2591+%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%259D.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Η αγάπη δεν έχει όρια και δεν κάνει διακρίσεις.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJXa9FA7rsqhxAVadCkPtVuSLIRorcY_rdkOp8D4CNxSI0ursLn8yISBSMY0FItmytNVrMaP1mSE3qji51s7ufZ3jOmi01NFrUcih4vhs91ZUEspDRdCb-1-bWKfP0kvYBV_nm4YzC2mY/s1200/%25CE%25A3.+%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3.png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJXa9FA7rsqhxAVadCkPtVuSLIRorcY_rdkOp8D4CNxSI0ursLn8yISBSMY0FItmytNVrMaP1mSE3qji51s7ufZ3jOmi01NFrUcih4vhs91ZUEspDRdCb-1-bWKfP0kvYBV_nm4YzC2mY/w400-h375/%25CE%25A3.+%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Η διαφορετικότητα αναδεικνύει τη μοναδικότητα των ανθρώπων…</div><div style="text-align: center;">και είναι ωραία!</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghcGsM_4LH9Lipt44wHXlwyeU4esQx6LimytWbEwhckaE4KK_HMH9pJpU729J4i6n66k93gSKzGxI9uvPjvZjxUW74jCpYjug1HSB2fTMfOX9bAJQYJ9v3WYsCeIX4xJauu9zxpB8l3tk/s1296/%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2591+2.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghcGsM_4LH9Lipt44wHXlwyeU4esQx6LimytWbEwhckaE4KK_HMH9pJpU729J4i6n66k93gSKzGxI9uvPjvZjxUW74jCpYjug1HSB2fTMfOX9bAJQYJ9v3WYsCeIX4xJauu9zxpB8l3tk/w334-h400/%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2591+2.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Τι χοντρός, τι λιγνός;</div><div style="text-align: center;">Πάντα ξεχωριστός και μοναδικός!</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMEcd2w36OA4I6ZFgyLPjROt2NMIJt4owkcGojU7ocksEnsczO5hU-xXFjT0qWFQ9uYHxSw1WLCrYnlJaID2UyXI_6xga4aiplbwwUrqxwuLIsjAt79lowK7YNpYwM-0em3XXN5l8VSEo/s226/%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3+-+%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2593%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMEcd2w36OA4I6ZFgyLPjROt2NMIJt4owkcGojU7ocksEnsczO5hU-xXFjT0qWFQ9uYHxSw1WLCrYnlJaID2UyXI_6xga4aiplbwwUrqxwuLIsjAt79lowK7YNpYwM-0em3XXN5l8VSEo/w395-h400/%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3+-+%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2593%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" width="395" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Όλοι μαζί, για ένα κόσμο διαφορετικό!</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVoYq4dLOwJOkOmox5fan6PLbTWIIM2QAI0FBG8BwCiRODgd3jSq4hOAb6U_iXk4S3-Leb0lvXrzlclvUToBD7jneYl0Wsua5PzQPYjx6-o99sXhBCAghfpesmuwd-vpbZgiM2Vb0wH0k/s600/%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3.+2png.png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVoYq4dLOwJOkOmox5fan6PLbTWIIM2QAI0FBG8BwCiRODgd3jSq4hOAb6U_iXk4S3-Leb0lvXrzlclvUToBD7jneYl0Wsua5PzQPYjx6-o99sXhBCAghfpesmuwd-vpbZgiM2Vb0wH0k/w400-h255/%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3.+2png.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Συνεργάστηκαν</div><div style="text-align: justify;">- από το Γ2: Γ. Γιώργος - Γ. Ειλσάβετ - Ζ. Νικόλας</div><div style="text-align: justify;">- από το Γ4: Π. Κωνσταντίνα</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και ένα γράμμα από… άλλον πλανήτη!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Πλανήτης Αφροδίτη</b></div><div style="text-align: right;">Πλανήτης Αφροδίτη 4/5/2185</div><div style="text-align: justify;">Αγαπητοί γονείς,</div><div style="text-align: justify;"> Τι κάνετε; Πώς είναι η μικρούλα μας; Είμαι σίγουρη ότι πλέον θα έχει ψηλώσει πολύ! Έχει περάσει τόσο καιρός από τότε που έφυγα από τη Γη… Όσο για μένα, μην ανησυχείτε, είμαι καλά στην υγεία μου. Βρισκόμαστε τώρα στον τελευταίο σταθμό της ερευνητικής μας αποστολής, στον πλανήτη Αφροδίτη. Είναι αλήθεια πως όλο το διάστημα που συμμετέχω σ’ αυτό το μεγάλο διαπλανητικό ταξίδι έμαθα πολλά, αλλά τίποτα δε συγκρίνεται μ’ αυτά που είδα σ’ αυτόν τον πλανήτη!</div><div style="text-align: justify;"> Είμαι σίγουρη ότι σας έχω εξάψει την περιέργεια, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, εδώ στην Αφροδίτη όλοι οι κάτοικοι είναι πανέμορφοι! Είναι ψηλοί, με τέλειο πρόσωπο και αψεγάδιαστο σώμα. Αλλά… υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά». Είναι όλοι ίδιοι μεταξύ τους! Επιπλέον, δεν μπορούν ούτε να γελάσουν ούτε να κλάψουν, το όμορφο πρόσωπό τους είναι τελείως ανέκφραστο… Απέναντι σ’ εμάς τους γήινους είναι βέβαια ευγενικοί, αλλά το βλέπω ότι μας κοιτάζουν με αποδοκιμασία και μια κάποια περιφρόνηση… Προφανώς, επειδή εμείς είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας, τους φαινόμαστε πολύ άσχημοι και παρατήρησα ότι προσέχουν να μη μας ακουμπήσουν, σαν να είναι η διαφορετικότητα μια κολλητική αρρώστια! Αυτοί, βλέπεις, είναι «τέλειοι»… Στα δικά μου πάλι μάτια αυτοί είναι που μοιάζουν σαν άψυχα ρομπότ και, παρά την ομορφιά τους, έχουν αρχίσει να μου φαίνονται αποκρουστικοί.</div><div style="text-align: justify;"> Δε βλέπω την ώρα να γυρίσω πίσω στη Γη μας… Πέρα από το ότι μου λείπετε πάρα, πάρα πολύ, θέλω να βρεθώ πάλι ανάμεσα σε πολλούς, διαφορετικούς και μοναδικούς ανθρώπους. Τώρα καταλαβαίνω περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι η διαφορετικότητά μας είναι αυτή που μας κάνει ξεχωριστούς και πραγματικά όμορφους!</div><div style="text-align: justify;"> Φιλιά από την Αφροδίτη,</div><div style="text-align: justify;">Ραφαέλα</div><div style="text-align: justify;">Π. Ραφαέλα, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-30621932168207945522021-10-13T06:56:00.000-07:002021-10-13T06:56:14.027-07:00Πρώτη μέρα στο σχολείο...<div style="text-align: justify;">Με έμπνευση το κείμενο του Νίκου Καζαντζάκη <i>"Η Νέα Παιδαγωγική"</i>, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου παρουσίασαν τις δικές τους αναμνήσεις από την πρώτη μέρα στο δημοτικό σχολείο...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Θυμάμαι την πρώτη μου μέρα στο δημοτικό σχολείο, σαν να τη ζω σήμερα. Το προηγούμενο βράδυ ήμουν πολύ ανήσυχος, σκεφτόμουν πώς θα είναι το σχολείο, αν θα είμαι μόνος ή θα βρω φίλους… Στριφογυρνούσα στο κρεβάτι μου και έκλαιγα από μέσα μου. Ώσπου χτύπησε το ξυπνητήρι! Πετάχτηκα επάνω σαν ελατήριο, γιατί κατάλαβα ότι ήρθε η μεγάλη στιγμή… Ήμουν γεμάτος ταραχή και το πρώτο που έκανα ήταν να βεβαιωθώ ότι είχα βάλει όλα τα πράγματά μου στην τσάντα, ακόμα και το αγαπημένο μου αρκουδάκι, για να μου κρατάει συντροφιά. Με έντυσε η μαμά μου και κάθισα στο τραπέζι για πρωινό. Είχα τόση αγωνία, που δεν μπορούσα να κατεβάσω μπουκιά. Οι γονείς μου, για να με ενθαρρύνουν, μου έλεγαν ότι είμαι πια μεγάλος και ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγχώνομαι.</div><div style="text-align: justify;"><div> Με πήρε από το χέρι η μαμά μου και φύγαμε για το σχολείο. Η διαδρομή, ακόμα το θυμάμαι, μου φάνηκε ατελείωτη. Κοιτούσα δεξιά αριστερά και έβλεπα άλλα παιδιά που έκλαιγαν γιατί δεν ήθελαν να πάνε σχολείο, κι αυτό άρχισε πάλι να με αγχώνει... Όταν επιτέλους φτάσαμε στο σχολείο, η μαμά μου με αγκάλιασε τρυφερά και μου είπε ότι όλα θα πάνε καλά. Εγώ όμως είχα κολλήσει πάνω της και δεν ήθελα να μπω μέσα, ώσπου ήρθε ένας ήρεμος, χαμογελαστός δάσκαλος, με πήρε από το χέρι και με οδήγησε μέσα στην αίθουσα. Εκεί είδα πολλούς συμμαθητές μου από το νηπιαγωγείο κι αυτό με ηρέμησε λιγάκι. Ακόμα όμως είχα έναν φόβο μέσα μου που δεν τον εκδήλωνα, γιατί ντρεπόμουνα επειδή ήταν οι συμμαθητές μου μπροστά.</div><div> Ξεκινήσαμε με διάφορα παιχνίδια και σιγά σιγά άρχισα να συνηθίζω το σχολείο και τον δάσκαλο, αλλά και να κάνω νέες γνωριμίες. Ξεχάστηκα και ηρέμησα. Σκεφτόμουν ότι, όταν γυρίσω σπίτι, θα έχω να λέω πάρα πολλά στους γονείς μου για όσα είδα κι έζησα την πρώτη μέρα στο σχολείο. Θα τους έλεγα ακόμα ότι δε χρειάζεται να ανησυχούν, γιατί όχι μόνο δε φοβόμουν πια, αλλά μου άρεσε κιόλας! Οι ώρες πέρασαν ζωγραφίζοντας και παίζοντας, τόσο ευχάριστα που στεναχωρήθηκα όταν χτύπησε το κουδούνι για να φύγουμε. Στον δρόμο για το σπίτι χοροπηδούσα, γελούσα και μιλούσα ασταμάτητα στη μητέρα μου για το πόσο καλά πέρασα στο σχολείο!</div><div> Στο Δημοτικό γνώρισα όλους αυτούς τους καλούς δασκάλους, που μας άντεχαν κάθε μέρα και μας μάθαιναν τόσο χρήσιμα πράγματα, και έκανα πολλούς φίλους. Και σήμερα, που τα σκέφτομαι όλα αυτά, ενώ έχουν περάσει αρκετά χρόνια, μου φαίνονται τόσο αστείοι οι παιδικοί μου φόβοι, που γελάω με τον εαυτό μου!</div><div>Α. Γιώργος, Α2</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Μια ωραία φθινοπωρινή μέρα του Σεπτεμβρίου έφτασε και για μένα η ώρα να ξεκινήσω το σχολείο και να πάω στην Πρώτη Δημοτικού! Το προηγούμενο βράδυ πριν τον αγιασμό είχα αγωνία και δεν μπορούσα να κοιμηθώ, επειδή σκεφτόμουν πώς θα ήταν το μεγάλο σχολείο και οι συμμαθητές μου. Αισθανόμουν χαρά για το νέο μου ξεκίνημα, αλλά και άγχος μήπως και δεν μπορέσω να ανταπεξέλθω στα καινούρια μου καθήκοντα. Τώρα πια θα έπρεπε να διαβάζω, να γράφω και δε θα είχα πολύ χρόνο για παιχνίδι. Αυτό μου προκαλούσε μια μικρή στενοχώρια…</div><div style="text-align: justify;"> Στο σχολείο πήγα με τη μαμά μου, καθώς ο πατέρας μου είναι γυμναστής και έπρεπε να βρίσκεται στο δικό του σχολείο. Πάντως, φάγαμε όλοι μαζί πρωινό και συζητήσαμε. Ο μπαμπάς μού παρουσίασε την πρώτη μέρα στο Δημοτικό σαν μια πολύ όμορφη στιγμή της ζωής μου κι αυτό μου έδωσε κουράγιο και δύναμη. Αλλά και η μαμά, στον δρόμο για το σχολείο, ήταν πολύ χαρούμενη κι αυτό το μετέδιδε και σε μένα. Μου πήρε όλο το άγχος και με χαλάρωσε.</div><div style="text-align: justify;"> Όταν φτάσαμε στην αυλή του σχολείου, είδα πολλούς γονείς και μαθητές να περιμένουν. Στα πρόσωπα όλων ήταν ζωγραφισμένη η χαρά. Αφού έγινε ο αγιασμός, μας φώναξαν να μπούμε στις τάξεις. Η δική μου τάξη βρισκόταν στο ισόγειο και ήταν αρκετά ευρύχωρη. Στο τμήμα μου ήμασταν 20 μαθητές, από τους οποίους ήξερα μόνο έναν, με τον οποίον και κάθισα στο ίδιο θρανίο. Η δασκάλα μας, η κυρία Αναστασία, μας υποδέχθηκε με θέρμη και μας μίλησε για τα μαθήματα και το πρόγραμμα της Πρώτης Δημοτικού. Η παρουσία της μου έκανε πολύ καλή εντύπωση και με προδιέθεσε θετικά για τη χρονιά που θα ακολουθούσε. Όσο για τους συμμαθητές μου, στην πορεία γνωριζόμασταν καλύτερα και με κάποιους από αυτούς είμαι φίλος και περνάμε ωραία ακόμα και σήμερα!</div><div style="text-align: justify;"> Έχω μόνο όμορφες αναμνήσεις από την πρώτη μου μέρα στο Δημοτικό.</div><div style="text-align: justify;">Τ. Ιορδάνης, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Ξημέρωσε επιτέλους η πρώτη μέρα που θα πήγαινα στο δημοτικό σχολείο! Κρατώντας την μπλε τσάντα μου με τα ροδάκια και φορώντας τα καλά μου, ξεκίνησα μαζί με τη μητέρα μου για το σχολείο. Ήταν κάτι καινούριο για μένα και είχα μεγάλη περιέργεια. Η μόνη μου σκέψη ήταν ότι θα έκανα καινούριους φίλους και ότι η ζωή μου θα γινόταν πιο ενδιαφέρουσα, μιας και θα μάθαινα πολλά και καινούργια πράγματα.</div><div style="text-align: justify;"> Στο προαύλιο του σχολείου ήταν μαζεμένα πολλά παιδιά μαζί με τους γονείς τους. Όλοι περίμεναν να βγάλει λόγο η διευθύντρια. Οι περισσότεροι γονείς ήταν συγκινημένοι και βουρκωμένοι, ενώ κάποιοι άλλοι, μεταξύ αυτών και η μητέρα μου, ήταν απλά περήφανοι και χαρούμενοι. Έπειτα μπήκαμε στην τάξη και συναντήσαμε τη δασκάλα μας. Μου φάνηκε από την αρχή φιλική και καλοπροαίρετη, μας είπε ότι θα είναι δίπλα μας σε ό,τι χρειαζόμαστε και μας ζήτησε να είμαστε αγαπημένοι για να γίνουμε μια ωραία ομάδα. Όλα τα παιδιά ήμασταν ντροπαλά στην αρχή, γιατί δε γνωριζόμασταν μεταξύ μας, αλλά γρήγορα, με μερικά παιχνίδια γνωριμίας και με τη βοήθεια της δασκάλας, αρχίσαμε να νιώθουμε πιο άνετα ο ένας με τον άλλον.</div><div style="text-align: justify;"> Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μου εμπειρία στο Δημοτικό που, κατά τη γνώμη μου, είναι μια από τις σημαντικότερες που μπορεί να έχει ένα παιδί.</div><div style="text-align: justify;">Κ. Σωκράτης, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Έφτασε και για μένα η πρώτη μέρα στο δημοτικό σχολείο… Από τη στιγμή που είχα τελειώσει το νηπιαγωγείο, την περίμενα πώς και πώς! Για καλή μου τύχη, δε θα πήγαινα μόνος μου σε ένα άγνωστο περιβάλλον. Το ότι είχα μαζί μου και τα αδέλφια μου με βοηθούσε πολύ και με έκανε να νιώθω ασφαλής.</div><div style="text-align: justify;"> Εφοδιασμένοι με όλα τα απαραίτητα, τσάντες, μολύβια και τετράδια, στις 11 Σεπτέμβρη πήγαμε στον αγιασμό. Η αυλή του σχολείου, αλλά και το ίδιο το σχολείο, μου φάνηκαν τεράστια, νόμιζα ότι θα χαθώ, δεν ήξερα πού να πάω και τι να κάνω… Ευτυχώς, πολύ γρήγορα ήρθε κοντά μας η δασκάλα. Μας μίλησε πολύ όμορφα και γλυκά και με έκανε αμέσως να ηρεμήσω και να πάρω θάρρος για το καινούργιο ξεκίνημα. Η μαμά και ο μπαμπάς μάς αποχαιρέτησαν γεμάτοι περηφάνια!</div><div style="text-align: justify;"> Μπήκαμε μέσα στην τάξη, καθίσαμε στο θρανίο και προσπαθούσαμε να εξοικειωθούμε με το καινούργιο περιβάλλον, να γνωρίσουμε τα άλλα τα παιδιά και να ακούσουμε τη δασκάλα, που μας εξηγούσε με υπομονή τι έπρεπε να κάνουμε. Αλλά όταν μας μοίρασε τα βιβλία, αγχώθηκα πολύ, γιατί μου φαίνονταν τόσο μεγάλα και τόσο βαριά που ήμουν σίγουρος ότι δε θα χωράνε στην τσάντα μου. Και το χειρότερο, περίμεναν από μένα να τα διαβάσω! Οι απαιτήσεις του Δημοτικού μου φάνηκαν βουνό… Δεν άργησε να χτυπήσει το κουδούνι και κάναμε το πρώτο μας διάλειμμα. Τότε μπορώ να πω ότι χαλάρωσα λίγο, γιατί κατάλαβα ότι στο σχολείο θα παίζουμε κιόλας και δε θα κάνουμε μόνο μάθημα.</div><div style="text-align: justify;"> Μετά από τόσα χρόνια, μπορώ να πω ότι η πρώτη μέρα στο σχολείο μου άφησε θετικά συναισθήματα. Αν βέβαια δεν είχαμε και τόσο διάβασμα, θα ήταν ακόμα καλύτερα τα πράγματα...</div><div style="text-align: justify;">Μ. Φίλιππος, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div> Όταν έφτασε η μέρα που θα πήγαινα για πρώτη φορά στο δημοτικό σχολείο, είχα αντιφατικά συναισθήματα. Από τη μια ήμουν περήφανος, γιατί ένιωθα ότι είχα μεγαλώσει, αλλά από την άλλη ανησυχούσα, γιατί δεν ήξερα τι με περιμένει. Σκεφτόμουν ότι οι ανέμελες μέρες του νηπιαγωγείου είχαν τελειώσει οριστικά και προβληματιζόμουν αν θα έχω χρόνο για παιχνίδι και πόσο δύσκολα θα είναι τα μαθήματα. Μου φαινόταν παράξενο ότι θα έπρεπε για τόσες ώρες να είμαι καθισμένος σε ένα θρανίο…</div><div> Θυμάμαι ότι κρατούσα σφιχτά το χέρι της μητέρας μου σε όλη τη διαδρομή μέχρι το σχολείο. Εκείνη προσπαθούσε να με ενθαρρύνει και να μου δώσει κουράγιο με τα τρυφερά της λόγια και το χαμόγελό της. Με το που μπήκαμε στο σχολείο, η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει έντονα. Οι μεγαλύτεροι μαθητές μου φάνηκαν πολύ ψηλοί. Είδα και κάποια παιδιά στην ηλικία μου τα οποία έκλαιγαν, αλλά εγώ είπα στον εαυτό μου πως ήμουν πιο δυνατός. Ευτυχώς, αρκετοί συμμαθητές μου από το νηπιαγωγείο ήταν μαζί μου στο Δημοτικό, κάτι που με ξάφνιασε ευχάριστα. Επίσης, η δασκάλα που πήρε το τμήμα μου, η κυρία Αναστασία, ήταν πολύ γλυκιά και ευγενική. Αμέσως μας έκανε να αισθανθούμε άνετα και να χαλαρώσουμε. Προς έκπληξή μου, η ώρα να μαζέψουμε τα πράγματά μας για να πάμε σπίτι ήρθε, χωρίς καν να το καταλάβω!</div><div> Λυπάμαι που τελείωσε το Δημοτικό… Τώρα χωριστήκαμε με τους φίλους μου, που πηγαίνουν πια σε διαφορετικά σχολεία.</div><div>Χ. Άρης, Α2</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Εκείνη την ημέρα ξύπνησα γεμάτος χαρά και ανυπομονησία που θα πήγαινα επιτέλους στο μεγάλο σχολείο, το Δημοτικό. Παράλληλα όμως ένιωθα αγωνία και ανασφάλεια για το τι θα συναντούσα εκεί, πόσο μάλλον που δε γνώριζα κανένα παιδί, καθώς μόλις είχαμε μετακομίσει στην Ορεστιάδα με την οικογένειά μου. Ξεκίνησα λοιπόν με τους γονείς μου να πάμε στο σχολείο. Αν και ήμουν αγχωμένος, σε όλη τη διαδρομή παρηγοριόμουν με τη σκέψη ότι θα γνωρίσω καινούριους φίλους και δασκάλους που θα μου μάθουν ενδιαφέροντα πράγματα.</div><div style="text-align: justify;"> Όταν φτάσαμε στο σχολείο, οι γονείς μου με φίλησαν και με καθησύχασαν, λέγοντάς μου ότι όλα θα πάνε καλά. Στην καινούρια μας τάξη μας οδήγησε η δασκάλα μας, που ήταν πολύ καλή. Επειδή οι υπόλοιποι συμμαθητές μου γνωρίζονταν μεταξύ τους και εγώ ήμουν ο «καινούριος», με πλησίασαν με ενδιαφέρον, παίξαμε όλοι μαζί κι έτσι προσαρμόστηκα πολύ εύκολα. Έφυγα για το σπίτι πολύ χαρούμενος και γελαστός.</div><div style="text-align: justify;"> Αυτή η πρώτη μέρα στο δημοτικό σχολείο μου έχει μείνει αξέχαστη!</div><div style="text-align: justify;">Π. Γιώργος, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Η πρώτη μέρα του Δημοτικού δημιουργεί σε όλους τους μαθητές ανάμεικτα συναισθήματα: χαρά, ανυπομονησία, αλλά και άγχος και φόβο για το καινούριο. Κι εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση! Από το καλοκαίρι τριγύριζε συνεχώς στο μυαλό μου η σκέψη ότι τη χρονιά που θα ακολουθούσε θα πήγαινα για πρώτη φορά στο σχολείο. Σκεφτόμουν πως η πρώτη μέρα στο σχολικό περιβάλλον θα ήταν ξεχωριστή και την περίμενα με λαχτάρα…</div><div style="text-align: justify;"> Επιτέλους, η μεγάλη στιγμή έφτασε! Ετοιμάστηκα, τακτοποιώντας προσεκτικά τα πρώτα μου σχολικά στην τσάντα μου, και ξεκινήσαμε με τη μαμά μου για το σχολείο. Μπαίνοντας στη μεγάλη (για τον τότε μικρότερο εαυτό μου) αυλή του Δημοτικού, με τα τόσα άγνωστα πρόσωπα, όλος ο ενθουσιασμός μου μετατράπηκε σε άγχος, καθώς ένιωθα πως όλοι με κοιτούσαν. Δεν ήξερα τι ακριβώς να κάνω και πού να σταθώ…</div><div style="text-align: justify;"> Όταν η διευθύντρια μας φώναξε για να μας χωρίσει σε τμήματα, κράτησα σφιχτά το χέρι της μαμάς μου από την αγωνία μου και δεν ήθελα να το αφήσω. Ευτυχώς, κατέληξα να είμαι στο ίδιο τμήμα με μερικά από τα παιδιά που γνώριζα από πριν. Αυτό με έκανε αμέσως να νιώσω ανακούφιση! Με το που μπήκα στην αίθουσα, όλα τα αρνητικά συναισθήματα με εγκατέλειψαν και ένιωθα πια μόνο χαρά για το καινούργιο μου ξεκίνημα.</div><div style="text-align: justify;"> Η πρώτη μου μέρα στο Δημοτικό είναι τώρα μία ανάμνηση, αλλά θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου!</div><div style="text-align: justify;">Π. Βάλια, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Τη μέρα εκείνη στη διαδρομή από το σπίτι μου στο σχολείο με τους γονείς μου ένιωθα ενθουσιασμένη και χαρούμενη που θα γινόμουν κι εγώ μαθήτρια και θα μάθαινα επιτέλους τι είναι το Δημοτικό. Σκεφτόμουν πως η χρονιά που ξεκινούσε θα ήταν υπέροχη! Βέβαια, μου είχαν πει οι γονείς μου πως το Δημοτικό θα είχε περισσότερες απαιτήσεις και θα χρειαζόταν διάβασμα, αλλά εγώ πάλι, σαν μικρούλα που ήμουν, ήθελα το σχολείο σαν τρελή. Αλλά, όταν φτάσαμε στο νέο μου σχολείο, τρόμαξα, ένιωσα σαν το ψαράκι έξω απ’ το νερό του… Το κτίριο και η αυλή έμοιαζαν θεόρατα μπροστά στο κτίριο του νηπιαγωγείου. Όλοι οι άλλοι μαθητές ήταν μεγαλύτεροι κι εμείς τα πρωτάκια ήμασταν πολύ μικρά συγκριτικά μ’ αυτούς. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι φίλες μου από το νηπιαγωγείο είχαν πάει σε άλλα σχολεία και δε γνώριζα τους περισσότερους από τους συμμαθητές μου.</div><div style="text-align: justify;"> Με το που μπήκαμε στην καινούρια μας τάξη με τα μεγάλα θρανία, το άγχος με κυρίευσε. Ευτυχώς, άρχισα να μιλάω με κάποιες συμμαθήτριές μου και ένιωσα πολύ καλύτερα. Μετά η δασκάλα μας μας μοίρασε τα βιβλία και μίλησε σ’ εμάς και τους γονείς μας με πολύ όμορφα λόγια. Ήταν χαμογελαστή και φαινόταν πολύ ευγενική και συμπαθητική.</div><div style="text-align: justify;"> Τελικά, όταν ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε από την τάξη, τα συναισθήματα που μου είχε αφήσει η πρώτη μέρα στο Δημοτικό ήταν πολύ όμορφα. Ένιωθα ανακούφιση και ανυπομονησία για τη συνέχεια αυτού του φανταστικού ταξιδιού που μόλις είχε αρχίσει!</div><div style="text-align: justify;">Τ. Σεσίλια, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Η πρώτη μου μέρα στο δημοτικό σχολείο ήταν αρκετά δύσκολη… Είχα μόλις έρθει από τη Γεωργία και ήμουν πολύ αναστατωμένος για πολλά πράγματα. Δεν ήξερα σχεδόν καθόλου να μιλάω ελληνικά και ανησυχούσα πώς θα μπορέσω να συνεννοηθώ. Επίσης, δε γνώριζα κανέναν και όλα μού ήταν άγνωστα. Αγχωνόμουν για τα μαθήματα, για τον δάσκαλο, για τον τρόπο που θα μου συμπεριφέρονταν τα άλλα παιδιά και γενικότερα για όλα όσα θα έπρεπε να αντιμετωπίσω μόνος μου.</div><div style="text-align: justify;"> Το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου από την αγωνία μου. Η μητέρα μου με πήγε στο σχολείο και προσπαθούσε σε όλη τη διαδρομή να με ηρεμήσει και να με κάνει να νιώσω πιο χαλαρός, πράγμα ακατόρθωτο.</div><div style="text-align: justify;"> Κάποιοι συμμαθητές μου με πλησίασαν με φιλική διάθεση, ενώ άλλοι ήταν επιφυλακτικοί. Ευτυχώς, η δασκάλα μου, η κυρία Κλειώ, ήταν μια γλυκιά γυναίκα που αμέσως με δέχτηκε στην τάξη της με χαμόγελο και με βοήθησε να διώξω τις άσχημες σκέψεις. Με τη βοήθειά της, κατάφερα να προσαρμοστώ στο Δημοτικό, να μάθω πολλά πράγματα και σιγά σιγά να κάνω και φίλους!</div><div style="text-align: justify;">Ρ. Γκιόργκι, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Πέρασαν κιόλας 7 χρόνια από την πρώτη μου μέρα στο Δημοτικό, όμως δεν μπορώ να ξεχάσω μια από τις πιο έντονες εμπειρίες της ζωής μου… Εκείνο το πρωί ξύπνησα γεμάτη ενθουσιασμό και ανυπομονησία. Η μητέρα μου με χτένισε και με έντυσε με ένα πολύ ωραίο φόρεμα. Μου φόρεσε και τα καλά μου τα παπούτσια και ύστερα στάθηκε για να με καμαρώσει. Συγκινήθηκε, και θυμάμαι πως με αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει. Και ο πατέρας μου ήταν συγκινημένος, με τον δικό του τρόπο. Μου χαμογέλασε και με αγκάλιασε, προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα του…</div><div style="text-align: justify;"> Πήρα τη σχολική μου τσάντα, αυτήν που ήθελα από καιρό και ζητούσα επίμονα από τους γονείς μου να μου αγοράσουν. Ξεκινήσαμε για το σχολείο μαζί με τη μητέρα μου, η οποία με κρατούσε απ’ το χέρι. Όταν φτάσαμε στην είσοδο του σχολείου, σάστισα! Είδα πάρα πολλά παιδιά, άλλα μεγαλύτερα από μένα κι άλλα στην ηλικία μου, γονείς και αρκετούς δασκάλους. Ακούγονταν πολλά γέλια και φωνές απ’ τα παιδιά. Απ’ ό,τι φαινόταν, το καινούριο μου σχολείο δεν είχε καμία σχέση με το νηπιαγωγείο, όπου τα παιδιά ήταν λιγοστά και οι δασκάλες ήταν μόνο δύο. Ακόμη και το κτίριο ήταν πολύ πιο μεγάλο! Περιμέναμε μαζί με τη μαμά στην αυλή του σχολείου για τον αγιασμό. Ευτυχώς, είδα αρκετούς γνωστούς συμμαθητές μου από το νηπιαγωγείο και έτρεξα να τους μιλήσω, γιατί όλοι οι άλλοι μου ήταν άγνωστοι. Άκουγα κάποια μεγαλύτερα παιδιά να μας αποκαλούν εμάς τα μικρά «πρωτάκια». Αυτό ήταν και το παρατσούκλι μας όλη τη σχολική χρονιά που ακολούθησε!</div><div style="text-align: justify;"> Έγινε ο αγιασμός, ο παπάς μας ράντισε με τον βασιλικό (κάτι που μου φάνηκε παράξενο) και μας ευχήθηκε καλή αρχή. Μετά η διευθύντρια έβγαλε έναν σύντομο λόγο, μας χώρισαν σε τμήματα και μπήκαμε στις τάξεις. Περάσαμε από έναν μεγάλο διάδρομο, που σε κάθε πλευρά του είχε διαφορετικές τάξεις. Η δική μας τάξη ήταν ευρύχωρη και στολισμένη με διάφορες αφίσες στους τοίχους. Καθίσαμε στα θρανία δύο-δύο και σε λίγο ήρθε η δασκάλα μας. Μου φάνηκε πολύ συμπαθητική, ήρεμη κι ευγενική. Μας καλωσόρισε, συστηθήκαμε και μας έδωσε κάποιες συμβουλές για το δημοτικό σχολείο. Τη δασκάλα αυτή θα τη θυμάμαι πάντα, γιατί κατάφερε, χωρίς να μας φωνάζει, να μας κρατάει ήσυχους και να μας μάθει ένα σωρό πράγματα στις δύο πρώτες τάξεις του Δημοτικού… Στη συνέχεια, μας μοίρασε τα βιβλία. Ήταν τόσο πολλά, που η τσάντα μου έγινε ασήκωτη από το βάρος! Δεν είχα συνηθίσει να κουβαλάω τόσα βιβλία, αλλά ήξερα πως από εκείνη την ημέρα και μετά θα έπρεπε να το κάνω. Η δασκάλα ενημέρωσε τους γονείς για το τι ήθελε από εμάς, μας ευχήθηκε καλό ξεκίνημα και μας αποχαιρέτησε. Ευτυχώς, ήταν και η μαμά μαζί μου, για να κουβαλάει την τσάντα! Ήμουν πολύ χαρούμενη, μάλλον η στάση της δασκάλας και ο γλυκός τρόπος ομιλίας της είχε διώξει την ένταση της ημέρας. Από κει και μετά, κάθε μέρα ήταν όλο και πιο όμορφη και πιο ενδιαφέρουσα απ’ την προηγούμενη!</div><div style="text-align: justify;"> Τώρα που έφτασα στο Γυμνάσιο, θυμάμαι ακόμη εκείνη την πρώτη φορά που πήγα στο δημοτικό σχολείο με συγκίνηση και αγάπη, όπως και όλες τις χρονιές που πέρασα εκεί, τους δασκάλους και τους συμμαθητές μου. Το πρώτο μου σχολείο θα μου μείνει αξέχαστο και ένα είναι σίγουρο: ότι πραγματικά μου λείπει!</div><div style="text-align: justify;">Κ. Νένα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">…Ή έγραψαν ποιήματα, για να αποδώσουν αυτή την εμπειρία.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Πρώτη μέρα στο σχολείο</b></div><div style="text-align: justify;">Ήμουν μικρός... μεγάλωσα</div><div style="text-align: justify;">ήρθε κι αυτή η στιγμή</div><div style="text-align: justify;">να κάνω στο σχολείο μου</div><div style="text-align: justify;">μία καινούρια αρχή.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>«Θα πας να μάθεις γράμματα»</i></div><div style="text-align: justify;">μου έλεγε η μαμά μου</div><div style="text-align: justify;"><i>«Γλώσσα και Μαθηματικά»</i></div><div style="text-align: justify;">πιανόταν η καρδιά μου…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μα να, η ώρα έφτασε</div><div style="text-align: justify;">να μπω μες στο σχολείο...</div><div style="text-align: justify;">Με πόδια που τρέμουνε</div><div style="text-align: justify;">κάθομαι στο θρανίο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ξάφνου στην τάξη βρέθηκε</div><div style="text-align: justify;">η πρώτη μας δασκάλα</div><div style="text-align: justify;">γλυκιά και χαμογελαστή,</div><div style="text-align: justify;">τα μάτια της μεγάλα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Συστήθηκε, μας μίλησε</div><div style="text-align: justify;">να δει τα ονόματά μας</div><div style="text-align: justify;"><i>«Αυτή θα ’ναι η τάξη μας</i></div><div style="text-align: justify;"><i>και τα μαθήματά μας»</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Και το κουδούνι χτύπησε</div><div style="text-align: justify;">ξαλαφρωμένοι τώρα</div><div style="text-align: justify;">από το άγχος το πολύ,</div><div style="text-align: justify;">δε βλέπαμε την ώρα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>«Αύριο πάλι εδώ παιδιά»</i></div><div style="text-align: justify;">μας είπε η κυρία</div><div style="text-align: justify;">κι όλοι μες στις τσάντες τους</div><div style="text-align: justify;">έβαλαν τα βιβλία.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η πρώτη μέρα στο σχολειό</div><div style="text-align: justify;">δεν ήτανε και χάλια</div><div style="text-align: justify;">μα σαν είδα τη μητέρα μου</div><div style="text-align: justify;">ένιωσα πάλι ασφάλεια!</div><div style="text-align: justify;">Τ. Γιώργος, Α3</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Μια καινούρια αρχή</b></div><div style="text-align: justify;">Πρώτη μέρα στο Δημοτικό,</div><div style="text-align: justify;">το καινούργιο μου σχολειό.</div><div style="text-align: justify;">Κρατώντας το χέρι της μητέρας,</div><div style="text-align: justify;">φυσούσε και λίγο ο αέρας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μπαίνοντας μες στο σχολείο,</div><div style="text-align: justify;">παρ’ όλο που το πάτωμα ήτανε λείο</div><div style="text-align: justify;">έπεσα και χτύπησα,</div><div style="text-align: justify;">και το παντελόνι μου τρύπησα...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όταν μπήκα πια στην τάξη</div><div style="text-align: justify;">όλα μου έμοιαζαν εντάξει.</div><div style="text-align: justify;">Η δασκάλα με κοιτούσε,</div><div style="text-align: justify;">και με αγάπη μού μιλούσε.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μέσα μου επικρατούσε η χαρά</div><div style="text-align: justify;">που άρχισε η νέα σχολική χρονιά!</div><div style="text-align: justify;">Γ. Σοφία, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες πάλι προτίμησαν να παρουσιάσουν τις εντυπώσεις τους από την πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Τελειώνοντας το Δημοτικό, ήμουν ενθουσιασμένη που θα έφευγα από το μικρό σχολείο και θα έκανα μια καινούρια αρχή σε ένα μεγαλύτερο. Αυτή η χαρά μου κράτησε όλο το καλοκαίρι, το οποίο ήταν πολύ ευχάριστο, γιατί το πέρασα με τους συμμαθητές μου, που έξι χρόνια ήμασταν μαζί. Καθώς όμως πλησίαζε ο καιρός να πάω στο Γυμνάσιο, άρχισα να νιώθω κάποια περίεργα συναισθήματα, που κάθε μέρα γίνονταν και πιο έντονα. Είχα λίγο φόβο, λίγο άγχος, λίγο χαρά, μια απορία για το τι θα συναντούσα, πώς θα ήταν οι καθηγητές μου...</div><div style="text-align: justify;"> Όλα αυτά κορυφώθηκαν τη στιγμή που μπήκα στην αυλή του μεγάλου σχολείου και άρχισα να συνειδητοποιώ ότι αυτά που ένιωθα εγώ τα ένιωθαν και οι άλλοι μαθητές της Πρώτης. Ωστόσο, αυτή η συναισθηματική αναστάτωση καταλάγιασε όταν γνωρίστηκα με όλα τα παιδιά της τάξης μου και πολύ περισσότερο όταν γνώρισα τους καθηγητές μου. Κατάλαβα πως δεν έχω τίποτα να φοβάμαι και πως όλα θα πάνε καλά.</div><div style="text-align: justify;"> Ωστόσο, τώρα δεν κάνουμε μάθημα στο σχολείο, κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμα… Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως θα βρεθούμε σε αυτή τη θέση;</div><div style="text-align: justify;">Β. Καλλιόπη, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTPlqKFmf5qgHM4e1zvgrFwndibsgLNOtW7C5_FClagdlxajWVlnYH1yvsu-K3hCfnuYQFS_zIk0K3G5r2i3HzwgJVNlaE63HVRf6JsyaI30MIu2nJP7rNhJHTwtIeJd5XOlg3GHo7Lnw/s2048/%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%25A6%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2597.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTPlqKFmf5qgHM4e1zvgrFwndibsgLNOtW7C5_FClagdlxajWVlnYH1yvsu-K3hCfnuYQFS_zIk0K3G5r2i3HzwgJVNlaE63HVRf6JsyaI30MIu2nJP7rNhJHTwtIeJd5XOlg3GHo7Lnw/w285-h400/%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%25A6%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2597.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Άρτεμις. Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Τη μέρα που πήγα για πρώτη φορά στο Γυμνάσιο τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Ήμουν χαρούμενος που θα πηγαινοερχόμουν μόνος μου πια με τους φίλους μου στο σχολείο και θα γνώριζα καινούρια παιδιά. Νόμιζα ακόμα πως θα πηγαίναμε περισσότερες εκδρομές και πιο μακρινές, χωρίς τους γονείς - με τον κορονοϊό, κούνια που με κούναγε…. Από την άλλη όμως αισθανόμουν λύπη, γιατί θα έχανα φίλους μου από το Δημοτικό, που θα πήγαιναν σε άλλα Γυμνάσια, όπως και τον δάσκαλό μου. Επίσης, είχα αγωνία, γιατί θα υπήρχαν περισσότερα μαθήματα που κάποια από αυτά θα τα διδασκόμουν για πρώτη φορά και δεν ήξερα αν θα τα πήγαινα καλά. Ακόμα ένιωθα φόβο, γιατί πίστευα πως οι καθηγητές θα ήταν πολύ αυστηροί και ο τρόπος της βαθμολογίας και τα ξαφνικά τεστ ήταν μια άγνωστη εμπειρία για μένα. Ευτυχώς, ο αδερφός μου, που είναι μεγαλύτερος, μου έδινε κουράγιο και με καθησύχαζε πως θα τα καταφέρω.</div><div style="text-align: justify;"> Τώρα συνήθισα το Γυμνάσιο, αλλά με στεναχωρεί που δεν είμαστε στην τάξη και κάνουμε μαθήματα εξ αποστάσεως. Δε θα το πίστευα πως θα μου έλειπε το σχολείο…</div><div style="text-align: justify;">Α. Δομίνικος, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Την πρώτη μου μέρα ως μαθητής Γυμνασίου την περίμενα διαφορετική… Ο μπαμπάς μου με είχε προειδοποιήσει ότι το Γυμνάσιο δεν είναι τόσο εύκολο όσο το Δημοτικό και ότι θέλει προσπάθεια. Η μαμά μου πάλι, με πείραζε, με έλεγε γυμνασιόπαιδο, κάτι που δε με ενοχλούσε και πολύ. Η αδελφή μου, που είναι μικρότερη, γελούσε και με θεωρούσε άτυχο, αλλά εγώ δε συμφωνούσα μαζί της. Απλά είχα άγχος μπροστά στο άγνωστο που με περίμενε…</div><div style="text-align: justify;"> Φτάνοντας έξω από το σχολείο, βρέθηκα με κάποιους φίλους μου και πιάσαμε την κουβέντα για το πώς θα είναι το καινούριο μας «δεύτερο σπίτι». Κατάλαβα πως δεν αγχωνόμουν μόνο εγώ, αλλά αυτό δε με έκανε να νιώσω καλύτερα… Μόλις μπήκα μέσα στο σχολείο, η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πολύ δυνατά και τα πόδια μου έτρεμαν. Μας χώρισαν σε τμήματα και, προς μεγάλη μου χαρά και ανακούφιση, οι περισσότεροι από τους φίλους μου ήταν στο ίδιο τμήμα με μένα, εκτός από έναν. Τα μέτρα για τον κορονοϊό ήταν αυστηρά και το κακό με τις μάσκες ήταν πως δεν μπορούσα να δω τα πρόσωπα των παιδιών που δεν ήξερα. Όσο για τους καθηγητές, μου φάνηκαν καλοί κι ευγενικοί, αλλά και όσο πρέπει αυστηροί, ακριβώς αυτό που ήθελα.</div><div style="text-align: justify;"> Όλα τελικά πήγαν καλά, καλύτερα από ό,τι περίμενα. Είναι αλήθεια πως το Γυμνάσιο είναι λίγο δύσκολο, αλλά μου αρέσει πολύ και ανυπομονώ να ξαναγυρίσουμε όλοι μαζί στην τάξη μας!</div><div style="text-align: justify;">Μ. Ανέστης, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFJ63tkWNOSh560L-Lh2yARA3GvVUIHhRa8uiWwQ42HGObVO3cFd9-AbO86cZxO7RlrBObv3ovMTvVV66TZPmOWTaJSwp1Yn8Me9H2VyxCuncRpAm2e0F1qKGjV8c6Z4zAZND0V4FWFNU/s2048/%25CE%259A%25CE%25A9%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFJ63tkWNOSh560L-Lh2yARA3GvVUIHhRa8uiWwQ42HGObVO3cFd9-AbO86cZxO7RlrBObv3ovMTvVV66TZPmOWTaJSwp1Yn8Me9H2VyxCuncRpAm2e0F1qKGjV8c6Z4zAZND0V4FWFNU/w400-h279/%25CE%259A%25CE%25A9%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Κ. Γιώτα, Α2</div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">…Και με ποιήματα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο</b></div><div style="text-align: justify;">Αγχωμένος, ενθουσιασμένος, γεμάτος ερωτήματα</div><div style="text-align: justify;">Περπατούσα στον δρόμο με βαριά βήματα</div><div style="text-align: justify;">Με το που μπήκα στο σχολειό από μεγάλος έγινα μικρός</div><div style="text-align: justify;">Τώρα απορώ πώς πέρασε ο καιρός…</div><div style="text-align: justify;">Χ. Ασημάκης, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Κάθε εμπόδιο για καλό…</b></div><div style="text-align: justify;">Η πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο</div><div style="text-align: justify;">Ήταν περίπλοκη μπορώ να πω...</div><div style="text-align: justify;">Ξύπνησα, έφαγα πρωινό</div><div style="text-align: justify;">Ξεκίνησα να πάω στο σχολειό</div><div style="text-align: justify;">Με φίλους συναντήθηκα μετά από καιρό</div><div style="text-align: justify;">Ήρθε η ώρα για τον αγιασμό</div><div style="text-align: justify;">Έμαθα σε ποια τάξη θα ενταχτώ</div><div style="text-align: justify;">Δε σταματούσα να χαμογελώ!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Τελειώσαμε λοιπόν κατά το μεσημέρι</div><div style="text-align: justify;">γύρισα σπίτι με την τσάντα στο χέρι</div><div style="text-align: justify;">Ήταν η ώρα για μεσημεριανό</div><div style="text-align: justify;">όταν το χαμόγελο εξαφανίστηκε στο λεπτό.</div><div style="text-align: justify;">Έμαθα τότε ένα νέο…</div><div style="text-align: justify;">Τελικά δε θα πήγαινα στο Γυμνάσιο αυτό</div><div style="text-align: justify;">Την επόμενη μέρα πήγα στο 1ο</div><div style="text-align: justify;">στεναχωρημένη με το κεφάλι σκυφτό</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Χωρίστηκα από ανθρώπους που αγαπώ</div><div style="text-align: justify;">από την πρώτη μέρα στο Δημοτικό.</div><div style="text-align: justify;">Να προσαρμοστώ πώς θα’ ταν δυνατό;</div><div style="text-align: justify;">Κι όμως, σήμερα ξυπνώ</div><div style="text-align: justify;">πάλι με χαμόγελο κάθε πρωινό</div><div style="text-align: justify;">Απέκτησα καινούργιους φίλους και κολλητή</div><div style="text-align: justify;">δυο μέρες μόνο μετά τη μεταγραφή!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πιστεύω πως σ’ ετούτη τη ζωή</div><div style="text-align: justify;">δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή</div><div style="text-align: justify;">που να μη σε σημαδέψει μια αλλαγή.</div><div style="text-align: justify;">Απρόσμενη ίσως και δυσάρεστη…</div><div style="text-align: justify;">Αρκεί να την περάσεις μ’ ένα χαμόγελο</div><div style="text-align: justify;">και να αφήσεις πίσω την παλιά σου ζωή!</div><div style="text-align: justify;">Μ. Χριστίνα, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Αλλάζοντας σχολείο</b></div><div style="text-align: justify;">Πήγα στο Γυμνάσιο για πρώτη φορά</div><div style="text-align: justify;">ήταν στην οδό Χηλής, στην Καλαμαριά.</div><div style="text-align: justify;">Όλα ήταν περίεργα, μα και τρομαχτικά.</div><div style="text-align: justify;">Τι θα μου συμβεί εκεί, σκεφτόμουν σοβαρά.</div><div style="text-align: justify;">Βρήκα όμως φίλους, μα και γνωστά παιδιά</div><div style="text-align: justify;">από το Δημοτικό κι απ’ τη γειτονιά.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Οι καθηγητές μου, λιγάκι αυστηροί:</div><div style="text-align: justify;"><i>«Δεν είστε πια παιδάκια, δεν είστε πια μικροί!»</i>.</div><div style="text-align: justify;">Στην πρώτη επαφή μας με φόβισαν πολύ,</div><div style="text-align: justify;">μου ήταν όλοι άγνωστοι, καθόλου προσιτοί.</div><div style="text-align: justify;">Μα τελικά κατάλαβα, δεν ήτανε κακοί,</div><div style="text-align: justify;">ήθελαν να με κάνουνε άριστο μαθητή.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Έτσι κι εγώ προσπάθησα και διάβαζα πολύ,</div><div style="text-align: justify;">μα πάνω απ’ όλα φρόντιζα να είμαι καλό παιδί.</div><div style="text-align: justify;">Γρήγορα προσαρμόστηκα και ένιωθα καλά,</div><div style="text-align: justify;">μα πάντα θα θυμάμαι την πρώτη μου φορά</div><div style="text-align: justify;">που πάτησα το πόδι μου σ’ εκείνη την αυλή</div><div style="text-align: justify;">και μπήκα σε μια αίθουσα που ήτανε μικρή.</div><div style="text-align: justify;">Φ. Άννη, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Και μια γελοιογραφία!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik0FXJt3w5jVu-t70lxRo31l49RQz7pIsvWe2tCMGTy0tTn3Y96nyVCdtupnWCj4ed_42ZQXSclF5xAYF9BHxBL8PEsulOStuHD7_6JE7JTagjTeqXNEsMF5nmuW8LxkwLI9yGPuSVt6A/s1227/%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259D%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2599%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik0FXJt3w5jVu-t70lxRo31l49RQz7pIsvWe2tCMGTy0tTn3Y96nyVCdtupnWCj4ed_42ZQXSclF5xAYF9BHxBL8PEsulOStuHD7_6JE7JTagjTeqXNEsMF5nmuW8LxkwLI9yGPuSVt6A/w400-h360/%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259D%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2599%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Κ. Ιωάννα, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-39732051988698512952021-10-13T06:27:00.000-07:002021-10-13T06:27:50.151-07:00Η Νέα Παιδαγωγική<div style="text-align: justify;">Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του αποσπάσματος από την «Αναφορά στον Γκρέκο» του Νίκου Καζαντζάκη με τίτλο <i>"Η Νέα Παιδαγωγική"</i> οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου ζωγράφισαν σκηνές που τους έκαναν εντύπωση...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJpaU0fLzQCkyyPsFVeN5Y0pa7AF1rN8wjlbK9qZ0x3Js3uSlPk-KnlQdxqW5n-e4b6GziwleUM0NRPqUhnlMb09WlEf9w7_OqJ7iueco4A0ZuPG1LEC2l0zU13CNxumDf_DocgRBCwk0/s1468/%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2597.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJpaU0fLzQCkyyPsFVeN5Y0pa7AF1rN8wjlbK9qZ0x3Js3uSlPk-KnlQdxqW5n-e4b6GziwleUM0NRPqUhnlMb09WlEf9w7_OqJ7iueco4A0ZuPG1LEC2l0zU13CNxumDf_DocgRBCwk0/w400-h370/%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2597.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Έλενα, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg380i3Demm_MNBWLLIaW09XKGSHChFD2Rxex4FNJK9iZrRo_LU4_9Dy6Mu_9aDKOZsS6-hTKSA_veTjN6tMlc1NLN0XzNUp2aXVPTimouS4aRfQTwN8LOOPyax5IDgcnBnc5OI_1Lc3WY/s2048/%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A5.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg380i3Demm_MNBWLLIaW09XKGSHChFD2Rxex4FNJK9iZrRo_LU4_9Dy6Mu_9aDKOZsS6-hTKSA_veTjN6tMlc1NLN0XzNUp2aXVPTimouS4aRfQTwN8LOOPyax5IDgcnBnc5OI_1Lc3WY/w400-h300/%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Θένια, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5mNZjgM4Q-ltC6YL9WaLkb9bI_1ont5kav6-LWZ33WETXUg4Pem_zkYgFMl7PNSCFer0wnkNpDFRM42ESazFTERZ5XtPFDP42Y0JcH9Jg9r7r6FhLa3qT8906KCuJ2P52DVJcIDfCX9U/s2048/%25CE%259B%25CE%2591%25CE%2596%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5mNZjgM4Q-ltC6YL9WaLkb9bI_1ont5kav6-LWZ33WETXUg4Pem_zkYgFMl7PNSCFer0wnkNpDFRM42ESazFTERZ5XtPFDP42Y0JcH9Jg9r7r6FhLa3qT8906KCuJ2P52DVJcIDfCX9U/w400-h283/%25CE%259B%25CE%2591%25CE%2596%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Λ. Μιχαέλλα, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1UYSdYBU1exPNVmatw14mwT9JwCqrYmFrjIu39RIqDpTGcm2zpXcxVxvivIK-Z7q43wIGsNR89eghxSC1kynlYksp4fFBLNHt0sZHQWbjS1JpT79qoqMum49Sv-PNj6tvKkFof1GVQkA/s2048/%25CE%25A3%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1UYSdYBU1exPNVmatw14mwT9JwCqrYmFrjIu39RIqDpTGcm2zpXcxVxvivIK-Z7q43wIGsNR89eghxSC1kynlYksp4fFBLNHt0sZHQWbjS1JpT79qoqMum49Sv-PNj6tvKkFof1GVQkA/w400-h279/%25CE%25A3%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Ιζαμπέλα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS_Opjzv-HGXIL1TxvaDPuhcTGfLJs_xCFtRcwo2L1lQzJffdw0lDFd4EuZ5m22-yxY1l4-Z4f5MpsaZnHlYwY7YoX7y3GvcxltipXAs7DSinIxDfkBrdlQHktSoiPVTVkrnZgU-RT0E0/s1481/%25CE%25A7%25CE%2599%25CE%259B%25CE%2599%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%2597.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1389" data-original-width="1481" height="375" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS_Opjzv-HGXIL1TxvaDPuhcTGfLJs_xCFtRcwo2L1lQzJffdw0lDFd4EuZ5m22-yxY1l4-Z4f5MpsaZnHlYwY7YoX7y3GvcxltipXAs7DSinIxDfkBrdlQHktSoiPVTVkrnZgU-RT0E0/w400-h375/%25CE%25A7%25CE%2599%25CE%259B%25CE%2599%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%2597.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Χ. Ραφαέλα, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν να γράψουν μια σελίδα στο ημερολόγιο του μικρού Νίκου Καζαντζάκη...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> Το πρωί σηκώθηκα νωρίς νωρίς και η μητέρα μου άρχισε να με ετοιμάζει για ένα πολύ ξεχωριστό γεγονός, την πρώτη μου μέρα στο σχολείο. Την περίμενα καιρό τη μέρα αυτή, με μεγάλη ανυπομονησία. Όλο το βράδυ στριφογυρνούσα στο κρεβάτι μου, γιατί από τη μια χαιρόμουν που επιτέλους μεγάλωσα και θα γινόμουν μαθητής και από την άλλη με κατέκλυζε φόβος και ανασφάλεια για το νέο, άγνωστο περιβάλλον στο οποίο θα βρισκόμουν. Η μητέρα μου με έντυσε με τα καλά μου ρούχα, φόρεσε στον λαιμό μου το χρυσό βαφτιστικό μου σταυρουδάκι και μου έδωσε ένα κλωνάρι βασιλικό να το μυρίζω και να παίρνω κουράγιο, μαζί με την ευχή της. Σε όλη τη διαδρομή για το σχολείο ο πατέρας μου ήταν δίπλα μου και με κρατούσε από το χέρι. Παρόλα αυτά, ένιωθα λίγο φόβο, που προσπαθούσα να μην τον δείχνω.</div><div style="text-align: justify;"> Όταν όμως φτάσαμε μπροστά στο σχολείο, η αλήθεια είναι πως δεν κατάφερα να κρύψω άλλο τα συναισθήματά μου. Ο πατέρας μου κατάλαβε ότι το χέρι μου έτρεμε και μου χάιδεψε ελαφρά το κεφάλι. Αυτή η κίνησή του μου προκάλεσε έκπληξη και ταραχή, γιατί δε με έχει συνηθίσει σε τέτοιες εκδηλώσεις στοργής. Ωστόσο, πήρα θάρρος και προχώρησα. Αλλά τότε είδα τον δάσκαλο μπροστά στο κατώφλι του σχολείου… Ήταν άγριος και απειλητικός, μου φάνηκε σαν διάβολος. Έψαχνα να βρω τα κέρατά του, αλλά δυστυχώς φορούσε καπέλο. Στο χέρι του κρατούσε μία βίτσα. Χαρά, περηφάνια, ανυπομονησία εξαφανίστηκαν δια μιας και ο φόβος κυρίευσε απόλυτα την ψυχή μου... Κάτι του είπε ο πατέρας μου, κάτι απάντησε αυτός, αλλά δεν άκουγα πια τίποτα.</div><div style="text-align: justify;"> Τώρα φοβάμαι πως το βράδυ (αν τελικά τα καταφέρω να κοιμηθώ…) θα δω στον ύπνο μου εφιάλτη τον δάσκαλο να με κυνηγάει με τη βίτσα του!</div><div style="text-align: justify;">Π. Κυριάκος, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Καλό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> Σήμερα ήταν η πρώτη μου μέρα στο Δημοτικό! Το πρωί με ξύπνησε η μαμά μου από τα χαράματα για να με ετοιμάσει. Εγώ ήθελα να κοιμηθώ κι άλλο, αλλά δε με άφησε. Με έντυσε με τα καλύτερά μου ρούχα, μου έβαλε έναν κόκκινο σκούφο και τα τσαρουχάκια μου με τις κόκκινες φούντες. Είχα αγχωθεί αρκετά με όλες αυτές τις επισημότητες, αλλά ήμουν και χαρούμενος που θα ξεκινούσα το σχολείο. Η μητέρα μου με κοιτούσε με καμάρι και ένιωθα πως είναι περήφανη για μένα. Με παρέδωσε στον πατέρα και μας ξεπροβόδισε με την ευχή του Θεού και την ευχή της. Σφήνωσα γερά το χέρι μου μέσα στη μεγάλη χούφτα του πατέρα μου και έτσι επιτέλους ξεκινήσαμε.</div><div style="text-align: justify;"> Πηγαίναμε, πηγαίναμε, η διαδρομή μου φάνηκε ατελείωτη… Όταν περάσαμε στην εκκλησιά του αγίου Μηνά, στρίψαμε και φτάσαμε σε ένα παλιό κτίριο με φαρδιά αυλή, τέσσερις μεγάλες κάμαρες και ένα τεράστιο πλατάνι στη μέση. Δε μου άρεσε καθόλου το σχολείο, ερείπιο μου φάνηκε και το δέντρο στην αυλή ήταν γεμάτο σκόνη. Δεν ήθελα να μπω μέσα… Τότε ο πατέρας για πρώτη φορά στη ζωή μου έσκυψε και με χάιδεψε. Να πω την αλήθεια, δεν το περίμενα καθόλου. Συνήθως είναι αυστηρός και απόμακρος… Μου είπε πως εκεί θα μάθαινα γράμματα και θα γινόμουν άνθρωπος και με έβαλε να κάνω τον σταυρό μου. Μπερδεύτηκα… Γιατί, πριν πάω στο σχολείο τι ήμουν; Δεν ήμουν άνθρωπος; Και γιατί να κάνω τον σταυρό μου; Στη εκκλησία τον κάνουμε…</div><div style="text-align: justify;"> Τις σκέψεις μου διέκοψε η εμφάνιση του δάσκαλου στο κατώφλι. Μου φάνηκε άγριος, είχε μεγάλα δόντια και κρατούσε μια μεγάλη βέργα στο χέρι του. Για να είμαι σίγουρος πως δεν είναι κανένας διάβολος με ανθρωπινή μορφή, κάρφωσα τα μάτια μου στην κορυφή του κεφαλιού του να δω μήπως και είχε κέρατα. Μα δεν μπόρεσα να καταλάβω τίποτα… Φορούσε καπέλο ο πονηρός! Ο δάσκαλος μίλησε με τον πατέρα μου και συμφώνησαν οι δυο τους ότι, για να γίνω άνθρωπος, μπορεί να με δέρνει όσο θέλει. Τρόμαξα και κατάλαβα τι με περιμένει…</div><div style="text-align: justify;"> Ημερολόγιό μου, θα προσπαθήσω να είμαι ήσυχος και υπάκουος, μήπως και τη γλιτώσω…</div><div style="text-align: justify;">Κ. Χρυσάνθη, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ημερολόγιό μου,</div><div style="text-align: justify;"> Να που έφτασε και για μένα η μεγάλη μέρα, η πρώτη μου στο δημοτικό σχολείο! Το πρωί ξύπνησα με ανάμεικτα συναισθήματα. Ένιωθα περήφανος που θα γινόμουν μαθητής και ενθουσιασμένος που θα έκανα νέους φίλους. Είχα μεγάλη περιέργεια και ανυπομονούσα να γνωρίσω αυτό το νέο για μένα περιβάλλον. Ταυτόχρονα όμως, ο άγνωστος κόσμος του σχολείου με τρόμαζε. <i>«Άραγε, πώς θα είναι ο δάσκαλος, οι συμμαθητές μου, τα μαθήματα;»</i> αναρωτιόμουν με αγωνία.</div><div style="text-align: justify;"> Η γλυκιά μου η μανούλα μού είχε ετοιμάσει να φορέσω τόσο όμορφα ρούχα! Μου κρέμασε στον λαιμό και το χρυσό σταυρουδάκι της βάφτισής μου, για να με φυλάει, λέει, ο Θεός. Ακόμη μυρίζει στα χέρια μου ο βασιλικός που έκοψε για μένα από την αυλή, για να παίρνω κουράγιο... Όσο για τον πατέρα μου, ήταν αμίλητος, όπως πάντα, αλλά στη διαδρομή μού κρατούσε σφιχτά το χέρι και αυτό μπορώ να πω πως μου έδινε θάρρος.</div><div style="text-align: justify;"> Περπατήσαμε πολύ και περάσαμε από κάτι σοκάκια που δεν τα ήξερα. Σ’ όλη τη διαδρομή δεν άφησα στιγμή το χέρι του πατέρα μου. Όσο πλησιάζαμε στο σχολείο, τόσο η χαρά υποχωρούσε μπροστά στον φόβο. Ένιωθα σαν αρνάκι που το πάνε για σφαγή… Κι όταν κατάλαβα πως φτάσαμε πια, κοκάλωσα. Κόπηκαν τα πόδια μου… Ο πατέρας μου έσκυψε κι έκανε να με χαϊδέψει! Αυτό ήταν κάτι που δεν περίμενα ποτέ. Αντί να καθησυχαστώ, ένιωσα ακόμη χειρότερα. <i>«Σκούρα τα πράγματα…»</i>, σκέφτηκα.</div><div style="text-align: justify;"> Την ώρα εκείνη φάνηκε και ο δάσκαλός μου. Ήταν τρομακτικός! Έμοιαζε με διάβολο και αμέσως τον φαντάστηκα με κέρατα και ουρά. Ο πατέρας μου με παρουσίασε στον δάσκαλο και του ζήτησε να με κάνει άνθρωπο χρησιμοποιώντας τη βίτσα που κρατούσε! Χωρίς δεύτερη σκέψη αυτός συμφώνησε μαζί του. Εγώ στεκόμουν εκεί ακίνητος, αμίλητος και τρομοκρατημένος. Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω πως θα ήτανε καλύτερο να το έβαζα στα πόδια…</div><div style="text-align: justify;"> Αναρωτιέμαι τι θα μου συμβεί αύριο, καλό μου ημερολόγιο…</div><div style="text-align: justify;">Κ. Ρεβέκα, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> Σήμερα ξημέρωσε η πιο σημαντική ημέρα της ζωής μου! Μεγάλωσα πια και ήρθε η ώρα και για μένα να πάω στο δημοτικό σχολείο και να γίνω ένα σχολιαρόπαιδο.</div><div style="text-align: justify;"> Από τη στιγμή που ξύπνησα, η ψυχή μου κατακλύστηκε από διάφορα συναισθήματα. Δε σου κρύβω ότι ήμουν χαρούμενος από τη μια, μα και τρομαγμένος από την άλλη. Φόρεσα τα καλά μου και ξεκινήσαμε με τον πατέρα μου για το σχολείο, ενώ σ’ όλη τη διαδρομή μου έδινε κουράγιο το σταυρουδάκι και ο βασιλικός που μου έδωσε η μάνα μου.</div><div style="text-align: justify;"> Ένιωθα περηφάνια και φόβο μαζί, αλλά έπαιρνα θάρρος, καθώς έσφιγγα το χέρι μου στη ζεστή χούφτα του πατέρα μου. Μόλις όμως φτάσαμε μπροστά στο σχολείο, κοντοστάθηκα, δείλιασα. Ξαφνικά το χέρι μου άρχισε να τρέμει και τότε έγινε κάτι πολύ αναπάντεχο. Ο πατέρας μου, που μέχρι τότε δεν είχα νιώσει το χάδι του ούτε είχα ακούσει μια τρυφερή κουβέντα να βγαίνει από τα χείλη του, έσκυψε, άγγιξε τα μαλλιά μου και με χάιδεψε. Αυτό με τρόμαξε, αλλά και μου άρεσε, γιατί κατάλαβα ότι νοιάζεται για μένα.</div><div style="text-align: justify;"> Μετά από λίγο παρουσιάστηκε ο δάσκαλος. Ήταν τόσο άγριος, που σκέφτηκα πως δεν μπορεί, κάποιο τέρας θα είναι. Είχε κάτι μεγάλα δόντια και είμαι σίγουρος πως είχε κέρατα, αλλά φορούσε καπέλο και δεν μπόρεσα να δω. Πού θα μου πάει, θα τον ξετρυπώσω σύντομα… Μετά άρχισαν να λένε κάτι περίεργα πράγματα με τον πατέρα μου για κρέας και κόκαλα. Αυτό που κατάλαβα στο τέλος είναι ότι ο δάσκαλος έχει ένα μαγικό ραβδί που λέγεται βίτσα και μ’ αυτό λέει πως κάνει τους ανθρώπους σωστούς. Τι να εννοούσε άραγε; Έχω μεγάλη περιέργεια να δω πώς λειτουργεί αυτό το εργαλείο… Φαντάζομαι πως θα το διαπιστώσω αύριο, που θα ξαναπάω στο σχολείο.</div><div style="text-align: justify;">Α. Παναγιώτης, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπημένο μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> Μόλις γύρισα από το σχολείο. Μαθητής της πρώτης τάξης Δημοτικού! Όμως, αν και περίμενα με λαχτάρα αυτή τη μέρα, γιατί έχω όρεξη να μάθω γράμματα, τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν όπως τα φανταζόμουν…</div><div style="text-align: justify;"> Αφού με έντυσε σαν γαμπρό, η μητέρα μου με αποχαιρέτησε συγκινημένη και ανήσυχη, και μόνο σκόρδα που δε μου κρέμασε για να μη με ματιάξουν! Στο σχολείο με συνόδεψε ο πατέρας μου, φορώντας κι αυτός τα καλά του. Όταν όμως φτάσαμε στην είσοδο, σταμάτησα, δίσταζα να μπω, και ο πατέρας φαίνεται πως ένιωσε τον φόβο μου. Έσκυψε και χάιδεψε τα μαλλιά μου, αυτός που όλα αυτά τα χρόνια που ζω ποτέ του δε μου έδειξε τρυφερότητα, δε μου είπε έναν γλυκό λόγο. Αν με χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα, νομίζω πως δε θα πεταγόμουν έτσι! Άρχισα να αναρωτιέμαι τι με περιμένει στο σχολείο….</div><div style="text-align: justify;"> Την έκπληξη τη διαδέχτηκε ο φόβος τη στιγμή που αντίκρισα τον δάσκαλο, ένα άγριο πρόσωπο με μια μακριά βίτσα στο χέρι. Ωραία υποδοχή! Έκανε και συμφωνία με τον πατέρα μου να με δέρνει, λέει, για να γίνω άνθρωπος. Έκατσα σε μια γωνιά φοβισμένος, κι ενώ περίμενα πώς και πώς τη μέρα που θα γινόμουν μαθητής, εκείνη τη στιγμή ευχήθηκα να μην ερχότανε ποτέ! Έλεγα μέσα μου πως, αν είναι έτσι, δε θέλω να μάθω γράμματα, θέλω να μείνω κούτσουρο, ούτε άνθρωπος να γίνω θέλω… Από την άλλη, σκεφτόμουνα όλες αυτές τις ιστορίες που σκαρώνω στο μυαλό μου και θα μου άρεσε να τις αραδιάζω στο χαρτί, αλλά πρώτα πρέπει να μορφωθώ… Στον δρόμο για το σπίτι έσερνα τα πόδια μου. Ήθελα να φύγω μακριά από τους γονείς μου, τον δάσκαλο, το σχολείο…</div><div style="text-align: justify;"> Τώρα όμως το ξανασκέφτηκα και πείσμωσα. Πήρα την απόφασή μου. Θα μάθω γράμματα, θα υποστώ και τη βίτσα... Θα κυνηγήσω το όνειρό μου!</div><div style="text-align: justify;"> Και θα δεις πατέρα, το πρώτο μου βιβλίο, όταν γίνω συγγραφέας, θα είναι για σένα!</div><div style="text-align: justify;">Λ. Μιχαήλ, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">…Ή μια σελίδα στο ημερολόγιο του πατέρα του.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό μου ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> Σηκώθηκα χαράματα, όπως κάθε μέρα. Μόνο που σήμερα δε θα πήγαινα κατευθείαν στη δουλειά… Είχα αποφασίσει να συνοδέψω τον γιο μου σ’ αυτή τη σημαντική στιγμή της ζωής του, την πρώτη μέρα που θα πήγαινε στο σχολείο. Ευτυχώς, η γυναίκα μου φρόντισε να ετοιμαστεί στην ώρα του ο μικρός και τον έντυσε με ρούχα κατάλληλα για την περίσταση. Τον κρυφοκοιτούσα και τον καμάρωνα. Μα πότε μεγάλωσε έτσι ο γιος μου; Σαν χτες μου φαίνεται που τον είχαμε μωρό στην κούνια του και τώρα να που έγινε σωστό αντράκι κι έφτασε η ώρα να μάθει γράμματα. Ένιωθα να φουσκώνω από περηφάνια! Ο Νίκος έδειχνε ενθουσιασμένος, αλλά στα μάτια του έβλεπες πως ήταν φοβισμένος και μπερδεμένος. Στην πόρτα του σπιτιού τού έδωσε η μάνα του ένα κλωνάκι βασιλικό και του φόρεσε και το χρυσό του βαπτιστικό σταυρουδάκι για να παίρνει δύναμη. Μετά κινήσαμε...</div><div style="text-align: justify;"> Σε όλη τη διαδρομή τον κρατούσα από το χέρι, για να του δώσω θάρρος. Παρ’ όλο που έκανε τον γενναίο, καταλάβαινα τον φόβο και το άγχος του… Αφού περάσαμε μέσα από τα στενά σοκάκια της πόλης μας και στρίψαμε στην εκκλησία του Άι-Μηνά, βρεθήκαμε μπροστά στο κτίριο του σχολείου. Το χέρι του γιου μου άρχισε να τρέμει μες στη φούχτα μου. Φαίνεται πως δείλιασε μπροστά στο άγνωστο που τον περίμενε… Τον λυπήθηκα, έσκυψα και του χάιδεψα τα μαλλιά, για να του δώσω λίγο κουράγιο. Αυτός όμως τινάχτηκε και με κοίταξε τρομαγμένος. Πώς να μην ξαφνιαστεί ο μικρός; Ήταν η πρώτη φορά που τον χάιδευα. Συνήθως κάτι τέτοια τα έκανε μόνο η γυναίκα μου, που ως μάνα είναι πάντα στοργική και τρυφερή μαζί του. Ο δικός μου ρόλος ως πατέρα είναι άλλος, πρέπει να είμαι αυστηρός, να θέτω όρια στο παιδί μου και να του επιβάλλω την πειθαρχία. Τράβηξα το χέρι μου και του ζήτησα να κάνει τον σταυρό του. Ήθελα από την αρχή να του δώσω να καταλάβει ότι το σχολείο δεν είναι αστείο, είναι ένας ιερός χώρος που πρέπει να τον σέβεται, αφού εκεί θα μορφωθεί και θα γίνει άνθρωπος.</div><div style="text-align: justify;"> Μετά από λίγο εμφανίστηκε και ο δάσκαλος. Μου έκανε καλή εντύπωση και η αυστηρή εμφάνισή του και το γεγονός ότι μας υποδέχτηκε με τη βίτσα στο χέρι. Πώς αλλιώς να τα βγάλει πέρα με τα μικρά διαόλια; Συνεννοηθήκαμε αμέσως μεταξύ μας και του παρέδωσα τον γιο μου με εμπιστοσύνη ότι θα κάνει αυτό που πρέπει, για να τον κάνει σωστό άνθρωπο.</div><div style="text-align: justify;"> Και πού ξέρεις; Αν τα παίρνει τα γράμματα ο μικρός, μπορεί στο μέλλον να κάνει κάτι σπουδαίο στη ζωή του…</div><div style="text-align: justify;">K. Ροδαλία, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> Από το πρωί η γυναίκα μου έκανε φασαρία… Άνοιγε μπαούλα και κασέλες να βρει τα καλά ρούχα του Νίκου, μέχρι και τον σταυρό της βάφτισής του ξετρύπωσε! Είχε έρθει, βλέπεις, η μεγάλη μέρα που ο γιος μας θα πήγαινε στο σχολείο για πρώτη φορά. Η μάνα του τον έντυσε και τον στόλισε σαν σφαγάρι, τον καμάρωσε συγκινημένη και μας αποχαιρέτησε με δάκρυα στα μάτια. Τι να πεις; Γυναίκες…</div><div style="text-align: justify;"> Ο μικρός φαινόταν χαρούμενος, αλλά και νευρικός, μάλλον δεν ήξερε τι του γινόταν και τι να περιμένει. Έπιασε σφιχτά το χέρι μου και ξεκινήσαμε. Σε όλη τη διαδρομή δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. Ήθελα να προσέχει στον δρόμο, γιατί από αύριο θα πηγαίνει στο σχολείο μόνος του. Αυτός βέβαια μου έδινε την εντύπωση ότι έχει αλλού το μυαλό του… Αλλά, όταν φτάσαμε στο σχολείο, προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα. Κοντοστάθηκε, δίσταζε να κάνει το βήμα να μπει μέσα. Τότε, θέλοντας να τον ενθαρρύνω, άγγιξα τα μαλλιά του, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο, αφού τρόμαξε ακόμα περισσότερο. Είναι αλήθεια πως έχω να τον χαϊδέψω από μωρό, που ούτε θα το θυμάται…</div><div style="text-align: justify;"> Πάνω που του έλεγα δυο λόγια για το πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο θα τον ωφελήσει στη ζωή του, ο δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι. Κατάλαβα πως ο Νίκος αγριεύτηκε σαν τον είδε, επειδή τον παρατηρούσε με τα μάτια ορθάνοιχτα και με έσφιγγε όλο και πιο πολύ. Χρειάστηκε να ξεμπλέξω το χέρι μου από το δικό του, για να τον παραδώσω στον δάσκαλό του. Ζήτησα βέβαια από τον δάσκαλο να τον δέρνει, ώστε να γίνει άνθρωπος, και να μην τον λυπάται, αλλά όλα με μέτρο. Αυτός μου έδειξε τη βίτσα που κρατούσε και μου είπε πως μ’ αυτήν γίνονται οι άνθρωποι. Έφυγα ήσυχος πως αφήνω την εκπαίδευση του γιου μου σε καλά χέρια.</div><div style="text-align: justify;"> Πιστεύω πως ο Νίκος είναι έξυπνος, και όχι επειδή είναι το παιδί μου… Μόνο που είναι ζωηρός και κάπως ονειροπαρμένος, αλλά αυτός ο δάσκαλος είμαι σίγουρος πως θα τον στρώσει.</div><div style="text-align: justify;">Σ. Μαριάννα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Και ένα ποίημα εμπνευσμένο από την εμπειρία του μικρού Νίκου από την πρώτη μέρα του στο σχολείο!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Πρώτη μέρα στο σκολειό</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πρώτη μέρα στο σκολειό</div><div style="text-align: justify;">με το σταυρουλάκι μου το βαφτιστικό.</div><div style="text-align: justify;">Η μάνα μου να καμαρώνει</div><div style="text-align: justify;">που το παιδί της μεγαλώνει.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο πατέρας μαζί μου κινά</div><div style="text-align: justify;">απ’ τον δάσκαλο άνθρωπο να με κάνει ζητά</div><div style="text-align: justify;">με τη βίτσα που κρατά!</div><div style="text-align: justify;">Χ. Λουκάς, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-70364647590573945882021-10-11T11:08:00.001-07:002021-10-11T11:08:36.634-07:00Λεξικό της γλώσσας των νέων (νέα έκδοση!)<div style="text-align: justify;">Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου παρουσιάζουν τη νέα έκδοση του λεξικού της γλώσσας των νέων!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMeUzNt1hqWmYowgL5fWIxFkAU6lHNIdoqAE7DLlxxNq3up9hg522cPc-vhjIFAHEiGeMEc7HBCiaLYYMcvD50vvYw8-fXDRBB8FVstnUrPW7XcdCcFN9Znr7MVvTgXrPY1mzTk-P8p38/s587/%25CE%259B%25CE%2595%25CE%259E%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F.png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMeUzNt1hqWmYowgL5fWIxFkAU6lHNIdoqAE7DLlxxNq3up9hg522cPc-vhjIFAHEiGeMEc7HBCiaLYYMcvD50vvYw8-fXDRBB8FVstnUrPW7XcdCcFN9Znr7MVvTgXrPY1mzTk-P8p38/w265-h400/%25CE%259B%25CE%2595%25CE%259E%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ (Νέα έκδοση!)</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Το λεξικό<i> </i> μας απευθύνεται μόνο σε μεγάλους (για να μας καταλάβουν επιτέλους)...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><b>Αα</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Άκυρος = </b>άσχετος</div><div style="text-align: justify;"><b>Αλάνι = </b>ωραίος τύπος/τύπισσα</div><div style="text-align: justify;"><b>Άλλο level =</b> άλλη κλάση</div><div style="text-align: justify;"><b>Άμπλα-ούμπλα =</b> ασυνεννοησία</div><div style="text-align: justify;"><b>Άναψαν κόκκινα =</b> τσατίστηκα</div><div style="text-align: justify;"><b>Άντεργκραουντ =</b> αλλιώτικος τύπος, διαφορετικός</div><div style="text-align: justify;"><b>Άπαιχτο = </b>τέλειο</div><div style="text-align: justify;"><b>Άραξε την πέτσα σου =</b> χαλάρωσε</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ββ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Βαράω ενέσεις = </b>δεν αντέχω άλλο</div><div style="text-align: justify;"><b>Βρμ = </b>βαριέμαι</div><div style="text-align: justify;"><b>Βασικός/ιά =</b> αγόρι ή κορίτσι που δεν έχει προσωπικό στυλ, το λεγόμενο πρόβατο</div><div style="text-align: justify;"><b>Βσκ =</b> βασικά </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Γγ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Γιαούρτογλου / καραγκιοζοplayer =</b> βλάκας, πανηλίθιος</div><div style="text-align: justify;"><b>Γίναμε μπίλιες =</b> τσακωθήκαμε</div><div style="text-align: justify;"><b>Γίνομαι ρόμπα = </b>γίνομαι ρεζίλι</div><div style="text-align: justify;"><b>Γκέγκε; =</b> το κατάλαβες;</div><div style="text-align: justify;"><b>Γουστάρω φάση =</b> εγκρίνω μια κατάσταση</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Δδ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Δεν την παλεύω =</b> δεν αντέχω</div><div style="text-align: justify;"><b>Δεν της/του το </b><b>’</b><b>χα =</b> δεν την/τον είχα ικανή/ό για κάτι</div><div style="text-align: justify;"><b>Δεν υπάρχει / δεν παίζεται =</b> είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό, είναι τέλειο</div><div style="text-align: justify;"><b>Δεν υπάρχει σάλιο =</b> δεν υπάρχουν χρήματα</div><div style="text-align: justify;"><b>Διαβάστηκε =</b> όταν κάποιος έχει δει ένα μήνυμα, αλλά δεν έχει απαντήσει</div><div style="text-align: justify;"><b>Δίνω πασαπόρτι =</b> διώχνω</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Εε</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Έγινα παζλ / χώμα =</b> κουράστηκα πολύ</div><div style="text-align: justify;"><b>Έγραψε =</b> θα μείνει αξέχαστο</div><div style="text-align: justify;"><b>Είναι τελείως γκάου =</b> είναι τελείως χαζός</div><div style="text-align: justify;"><b>Είσαι για τα πανηγύρια =</b> είσαι τρελός</div><div style="text-align: justify;"><b>Έλεος =</b> φτάνει, αρκετά</div><div style="text-align: justify;"><b>Ένιγουειζ (anyways) =</b> Όπως και να έχει…</div><div style="text-align: justify;"><b>Έπαθα τσότσο =</b> σταμάτησε να λειτουργεί ο εγκέφαλός μου</div><div style="text-align: justify;"><b>Επικό =</b> συναρπαστικό</div><div style="text-align: justify;"><b>Έφαγα παλούκι =</b> δυσκολεύτηκα πολύ</div><div style="text-align: justify;"><b>Έφαγα πίκρα = </b>απογοητεύτηκα</div><div style="text-align: justify;"><b>Έφαγα πόρτα / χι =</b> απορρίφθηκα</div><div style="text-align: justify;"><b>Έφαγα φλας / φλασιά =</b> μου ήρθε αναλαμπή</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ζζ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ζαβός = χαζός</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ζεις; =</b> ερώτηση όταν κάποιος δεν απαντάει σε μήνυμα ή σε συζήτηση</div><div style="text-align: justify;"><b>Ζόρικος/η =</b> δύσκολος/η</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Θθ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Θα ’θελες =</b> για κάτι που είναι αδύνατο να συμβεί</div><div style="text-align: justify;"><b>Θόλωσα =</b> έχασα την αυτοσυγκέντρωσή μου</div><div style="text-align: justify;"><b>Θάψιμο =</b> επικριτικά σχόλια, τα οποία αναδύονται κατά τη διάρκεια συζήτησης</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ιι</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ισχύει =</b> κάποιος συμφωνεί με κάτι που έχει ειπωθεί</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><b>Κκ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Κάηκα =</b> λαμβάνω πολλές και απρόσμενες πληροφορίες σε μικρό χρονικό διάστημα, τις οποίες βρίσκω δύσκολο να κατανοήσω</div><div style="text-align: justify;"><b>Καλμάρω =</b> ηρεμώ, ησυχάζω</div><div style="text-align: justify;"><b>Καμένος =</b> το μυαλό του δε λειτουργεί</div><div style="text-align: justify;"><b>Καμία επαφή =</b> καμία σχέση με την πραγματικότητα</div><div style="text-align: justify;"><b>Κάνε την / κόψε λάσπη / στρίβε =</b> άδειασέ μας τη γωνιά</div><div style="text-align: justify;"><b>Κάνει τον κινέζο =</b> κάνει πως δεν καταλαβαίνει</div><div style="text-align: justify;"><b>Κάνω πάσα =</b> στέλνω κάποιον σε κάποιον άλλον</div><div style="text-align: justify;"><b>Κάρεν =</b> μεσήλικη κυρία. η οποία πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να απαιτεί διάφορα λόγω της ηλικίας της</div><div style="text-align: justify;"><b>Κασέρι = </b>χρήματα</div><div style="text-align: justify;"><b>Κατέβασε παροχή =</b> αδιαφόρησε</div><div style="text-align: justify;"><b>Κλάιν Μάιν (Ον Δε Λάιν) =</b> δε με νοιάζει</div><div style="text-align: justify;"><b>Κλαίω! =</b> γέλιο μέχρι δακρύων</div><div style="text-align: justify;"><b>Κόβω φλέβα =</b> βαριέμαι θανάσιμα</div><div style="text-align: justify;"><b>Κοζάρω =</b> κοιτάζω επίμονα κάποιον/α που μου αρέσει</div><div style="text-align: justify;"><b>Κόλλησα =</b> μπλόκαρε το μυαλό μου</div><div style="text-align: justify;"><b>Κομπλέ =</b> όλα εντάξει, όλα καλά</div><div style="text-align: justify;"><b>Κουκουρούκου =</b> χαζός</div><div style="text-align: justify;"><b>Κούλαρε =</b> ηρέμησε</div><div style="text-align: justify;"><b>Κρας (crush) =</b> αυτός ή αυτή που μας αρέσει</div><div style="text-align: justify;"><b>Κριντζ (cringe) =</b> λέγεται για κάποιον ή κάτι που μας κάνει να νιώθουμε άβολα</div><div style="text-align: justify;"><b>Κριντζάρω =</b> ανατριχιάζω</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Λλ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Λάγκαρε το νετ =</b> κόλλησε το δίκτυο</div><div style="text-align: justify;"><b>Λάρωσε =</b> χαλάρωσε</div><div style="text-align: justify;"><b>Λιώσιμο =</b> σπαρίλα, νωθρότητα, τεμπελιά</div><div style="text-align: justify;"><b>Λούζερ (looser) =</b> χαμένος, αποτυχημένος</div><div style="text-align: justify;"><b>Λουφάρω =</b> αποφεύγω κάποια εργασία</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Μμ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Μαν μου =</b> δικέ μου, φίλε μου</div><div style="text-align: justify;"><b>Με κάρφωσες / με έδωσες =</b> με πρόδωσες</div><div style="text-align: justify;"><b>Μίλησέ μας =</b> πες μας <i>(ειρωνικά)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Μούχλας =</b> βαριέται που ζει</div><div style="text-align: justify;"><b>Μπάζο =</b> άσχημη κοπέλα</div><div style="text-align: justify;"><b>Μπετόστοκος =</b> χαζός</div><div style="text-align: justify;"><b>Μπέτωσε =</b> είναι πολύ κουρασμένος</div><div style="text-align: justify;"><b>Μπιφ (beef) =</b> τσακωμός, καβγάς</div><div style="text-align: justify;"><b>Μπούμερ =</b> άνθρωπος συνήθως μεγάλης ηλικίας που έχει ξεπερασμένες απόψεις ή δε γνωρίζει πώς να χρησιμοποιεί ηλεκτρονικές συσκευές</div><div style="text-align: justify;"><b>Μπρο (bro) =</b> πολύ καλός φίλος, που τον νιώθεις σαν αδερφό</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Νν</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Νουμπάς =</b> άχρηστος</div><div style="text-align: justify;"><b>Νταουνιάζω =</b> πέφτω ψυχολογικά</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><b>Ξξ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ξελαμπικάρω =</b> ξεδίνω</div><div style="text-align: justify;"><b>Ξερός =</b> βαρετός</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Οο</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Όλα πένα =</b> όλα καλά</div><div style="text-align: justify;"><b>Οτκ (ο-του-κου) / Οτχ (ο-του-χου) =</b> ό,τι καλύτερο / ό,τι χειρότερο</div><div style="text-align: justify;"><b>Ό,τι να ναι =</b> δηλώνει ασυνεννοησία</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ππ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Παλτό =</b> αποτυχημένος</div><div style="text-align: justify;"><b>Παντόφλα =</b> όταν κάποιος σε βάζει στη θέση σου</div><div style="text-align: justify;"><b>Πας καλά; =</b> είσαι σοβαρός; είσαι με τα καλά σου;</div><div style="text-align: justify;"><b>Πετάει χαρταετό =</b> αράζει όλη την ημέρα</div><div style="text-align: justify;"><b>Πίριοντ (period) =</b> το θέμα έκλεισε, τελεία και παύλα</div><div style="text-align: justify;"><b>Περνάω ζάχαρη = </b>καλοπερνάω</div><div style="text-align: justify;"><b>Πολυβόλο =</b> κάποιος που μιλάει πολύ</div><div style="text-align: justify;"><b>Πολύ φίλος/η μου =</b> ταυτίζομαι απόλυτα</div><div style="text-align: justify;"><b>Πού ’σαι; =</b> χαθήκαμε!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ρρ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ρετάρισε =</b> χάζεψε</div><div style="text-align: justify;"><b>Ρίχνω χυλόπιτα =</b> απορρίπτω κάποιον ερωτικά</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Σσ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Σιμπ =</b> κάποιος που κάνει πολλά για να ευχαριστήσει και να εντυπωσιάσει κάποιον που του αρέσει</div><div style="text-align: justify;"><b>Σιπάρω =</b> εγκρίνω</div><div style="text-align: justify;"><b>Σις / σίστα =</b> πολύ καλή φίλη, που τη νιώθεις σαν αδερφή</div><div style="text-align: justify;"><b>Σνομπ (snob) =</b> υπεροπτικό άτομο, που αγνοεί σκόπιμα κάποιον γνώριμο ή φίλο του</div><div style="text-align: justify;"><b>Σπαμ =</b> ανεπιθύμητος</div><div style="text-align: justify;"><b>Σπαμάρω =</b> στέλνω πολλά μηνύματα σε μικρό χρονικό διάστημα</div><div style="text-align: justify;"><b>Στην ξεφτίλα =</b> πολύ φτηνά ή πολύ εύκολα</div><div style="text-align: justify;"><b>Στην ψύχρα =</b> στα ίσια, κατάμουτρα</div><div style="text-align: justify;"><b>Σπινταριστός =</b> βιαστικός</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ττ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Τα βρήκα μπαστούνια =</b> δυσκολεύτηκα</div><div style="text-align: justify;"><b>Τα είδα όλα =</b> έμεινα έκπληκτος</div><div style="text-align: justify;"><b>Τα λέγαμε! =</b> αντίο σας <i>(ειρωνικά)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Τάπα =</b> πολύ κοντός/ή</div><div style="text-align: justify;"><b>Τα σπάει =</b> είναι πολύ καλό</div><div style="text-align: justify;"><b>Ταύτιση =</b> δηλώνει ότι συμφωνείς με κάτι ή με κάποιον</div><div style="text-align: justify;"><b>Τα φτιάξαμε = </b>ξεκινήσαμε μία σχέση</div><div style="text-align: justify;"><b>Τα χαλάσαμε =</b> χωρίσαμε</div><div style="text-align: justify;"><b>Τεκάν =</b> ούτε καν, ούτε κατά διάνοια</div><div style="text-align: justify;"><b>Τεσπά =</b> τέλος πάντων</div><div style="text-align: justify;"><b>Τζετ =</b> όλα τέλεια</div><div style="text-align: justify;"><b>Τζίνιους =</b> πανέξυπνος</div><div style="text-align: justify;"><b>Την κάναμε ταράτσα =</b> φάγαμε πολύ</div><div style="text-align: justify;"><b>Την κάτσαμε =</b> την πατήσαμε, μπλέξαμε</div><div style="text-align: justify;"><b>Τι λέει; =</b> τι κάνεις; - πώς πάει;</div><div style="text-align: justify;"><b>Τιλτάρω =</b> νευριάζω</div><div style="text-align: justify;"><b>Τι φάση; =</b> τι συμβαίνει; (όταν κάτι ακούγεται ή μοιάζει περίεργο)</div><div style="text-align: justify;"><b>Τον σούταρα =</b> τον έδιωξα</div><div style="text-align: justify;"><b>Τρασίλα =</b> άχρηστα πράγματα</div><div style="text-align: justify;"><b>Τρέντουλας =</b> αυτός που ακολουθεί τη μόδα</div><div style="text-align: justify;"><b>Τρολάρω = </b>κοροϊδεύω</div><div style="text-align: justify;"><b>Τρώω γείωση =</b> υφίσταμαι απόρριψη</div><div style="text-align: justify;"><b>Τσάγια =</b> άντε γεια</div><div style="text-align: justify;"><b>Τσιλ = </b>χαλάρωσε</div><div style="text-align: justify;"><b>Τσιλάρω = </b>ηρεμώ</div><div style="text-align: justify;"><b>Τσιτώνω =</b> εκνευρίζομαι</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Φφ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Φαμ (fam) = </b>οικογένεια</div><div style="text-align: justify;"><b>Φάση έχει =</b> έχει πλάκα</div><div style="text-align: justify;"><b>Φίδι =</b> διπρόσωπος άνθρωπος</div><div style="text-align: justify;"><b>Φλάσαρα = </b>μου ήρθε απότομα</div><div style="text-align: justify;"><b>Φλεξάρω =</b> επιδεικνύω</div><div style="text-align: justify;"><b>Φορτώνω =</b> εκνευρίζομαι</div><div style="text-align: justify;"><b>Φρικάρισα =</b> τρελάθηκα</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Χχ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Χέδερ =</b> άτομο στο οποίο θέλουν πολλοί να μοιάσουν (προέκυψε από το ομώνυμο τραγούδι του Conan Gray “Heather”)</div><div style="text-align: justify;"><b>Χελόου (halo); =</b> με ακούς;</div><div style="text-align: justify;"><b>Χλωμό =</b> δύσκολο να συμβεί</div><div style="text-align: justify;"><b>Χόουμι (homie) = </b>φίλος από τα παλιά</div><div style="text-align: justify;"><b>Χτυπάω / βαράω μπιέλα =</b> βαριέμαι</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ψψ</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ψήνομαι =</b> είμαι μέσα</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ωω</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ωραίος </b>(με έμφαση στο σίγμα)<b> =</b> όταν κάποιος κάνει κάτι που εγκρίνεις</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><b>ΕΙΔΙΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ – ΑΓΓΛΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ</b></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioVDl59tn3F7vS9-Mcc6wDG1P2QAbGBN1dWFrKHnK3wuOsWH-XiMsSqmqkiB4llTmskplK3R1retFPL_dQ2BamUnrrKUtdQfrza_EF7cHC5344ru7PQQo87ODyqE2vNcwSNTLyv2Jbeac/s512/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2593%25CE%259B%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591.webp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="512" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioVDl59tn3F7vS9-Mcc6wDG1P2QAbGBN1dWFrKHnK3wuOsWH-XiMsSqmqkiB4llTmskplK3R1retFPL_dQ2BamUnrrKUtdQfrza_EF7cHC5344ru7PQQo87ODyqE2vNcwSNTLyv2Jbeac/w200-h200/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2593%25CE%259B%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591.webp" width="200" /></a></div></div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Bb</b></div><div style="text-align: justify;"><b>BB (bye bye) =</b> γεια</div><div style="text-align: justify;"><b>BRB (be right back) =</b> επιστρέφω αμέσως</div><div style="text-align: justify;"><b>BTW (by the way) = </b>επί τη ευκαιρία</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ff</b></div><div style="text-align: justify;"><b>F2F (Face to face) =</b> ενώπιος ενωπίω</div><div style="text-align: justify;"><b>FR (For real); =</b> αλήθεια;</div><div style="text-align: justify;"><b>FZ (friendzone) =</b> φιλική ζώνη</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><b>Ii</b></div><div style="text-align: justify;"><b>IDK (I don’t know) =</b> δεν ξέρω</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ll</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Last year stuff =</b> περσινά ξινά σταφύλια</div><div style="text-align: justify;"><b>LOL (laughing out loud) =</b> ξεκαρδίζομαι στα γέλια</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Οο</b></div><div style="text-align: justify;"><b>ΟΜG/OML (Oh My God/Lord) =</b> Ω Θεέ μου! - δηλώνει έκπληξη</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Rr</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Respect = </b>εκτίμηση, σεβασμός</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ss</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Spill the tea =</b> πες το κουτσομπολιό</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Τt</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Too much =</b> περιττός</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">«Αράξτε την πέτσα σας» μέχρι την επόμενη έκδοση…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Για τη σύνταξη του λεξικού συνεργάστηκαν</div><div style="text-align: justify;">- από το Γ2: Γ. Γιώργος - Γ. Ευτυχία</div><div style="text-align: justify;">- από το Γ4: Π. Δημήτρης - Π. Κωνσταντίνα - Π. Ραφαέλα - Σ. Δημήτρης - Χ. Αγγελίνα</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-10988295732233872002021-10-11T10:55:00.000-07:002021-10-11T10:55:49.387-07:00Πολυσημία των λέξεων - η γλώσσα των νέων<div style="text-align: justify;">Στο πλαίσιο της σχετικής συζήτησης, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου "έπαιξαν" με την πολυσημία των λέξεων, αλλά και με τη γλώσσα των νέων, δημιουργώντας κόμικς και γελοιογραφίες ή γράφοντας χιουμοριστικούς διαλόγους…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSstuojjKStbR1fTqin_pjMy_CTmx0a23B4fDhqSWDGup1CNhgthEFrJKOLZ_o7q_3gvEsWZ4c4zQObkMi0P4n2dR7WY5IgKXjtvQ1H6ZmBXRuDuIeWlzOjyRX4nAqwQb-pTzaw2doABg/s2048/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25AC%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2584+%25CE%25B4%25CE%25AE%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSstuojjKStbR1fTqin_pjMy_CTmx0a23B4fDhqSWDGup1CNhgthEFrJKOLZ_o7q_3gvEsWZ4c4zQObkMi0P4n2dR7WY5IgKXjtvQ1H6ZmBXRuDuIeWlzOjyRX4nAqwQb-pTzaw2doABg/w279-h400/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25AC%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2584+%25CE%25B4%25CE%25AE%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Γ. Ελισάβετ, Γ2 - Τ. Δήμητρα, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_JO7UteeBh_GY92hhWMeWN2Spfgqk_qvLp9zjkvMYKLy1uOUU2drTF6inhoz7m7zB_GhW5pUeTCNxQHRbdTTUOAMM-ckhVebrANQu4kBrsdj62JSOBaM8VevvQk2mxXIvLGDrwhl6DJM/s817/%25CE%2593%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591+-+%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%2593%25CE%2591%25CE%25A3.png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_JO7UteeBh_GY92hhWMeWN2Spfgqk_qvLp9zjkvMYKLy1uOUU2drTF6inhoz7m7zB_GhW5pUeTCNxQHRbdTTUOAMM-ckhVebrANQu4kBrsdj62JSOBaM8VevvQk2mxXIvLGDrwhl6DJM/w333-h400/%25CE%2593%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591+-+%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%2593%25CE%2591%25CE%25A3.png" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ρ. Αντρέας. Γ4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTC8de-4Zwu780Tn1JGS2CLiES2tl95hfsH6t_h4gmB3OumRQxcMF0jNDSI9FG1F7gpB9LULaFsAMYlhS70Oc_vDCYho_qJ1BNaBLLhMl3tkVkbTWXNbHJ32GcVoCQzFBzqu2Ac19z-vo/s2000/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25AC+-+%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%25A5+%25CE%25A1.png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTC8de-4Zwu780Tn1JGS2CLiES2tl95hfsH6t_h4gmB3OumRQxcMF0jNDSI9FG1F7gpB9LULaFsAMYlhS70Oc_vDCYho_qJ1BNaBLLhMl3tkVkbTWXNbHJ32GcVoCQzFBzqu2Ac19z-vo/w320-h256/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25AC+-+%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%25A5+%25CE%25A1.png" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Ραφαέλα, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Θεσσαλονίκη - Αθήνα</b></div> <div style="text-align: justify;"> Θεσσαλονικιός επισκέπτης στην Αθήνα λέει στον υπάλληλο ενός ψητοπωλείου: <i>«Παρακαλώ, θα ήθελα και ένα καλαμάκι με το αναψυκτικό μου…»</i> και ο υπάλληλος τον ρωτάει: <i>«Μουστάρδα - κέτσαπ να βάλω;»</i>!</div><div style="text-align: justify;">Κ. Γιάννης, Γ2</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Το μέλλον ή ο μέλλοντας;</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5OJT6I1zzllN60NbJGlxltK9iyjgRPFnIQryApUraj6cUNRycYhDYUq5bvPJKyqq1h0nJyJjj8VkueMrib9Fb99mHdztmo9Lp1t8A2y1xLjMWy-ZtCxqJBqH0SS6M9iV6jqsQmAWu4-4/s512/%25CE%2593%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%259A%25CE%25A5%25CE%25A1.png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5OJT6I1zzllN60NbJGlxltK9iyjgRPFnIQryApUraj6cUNRycYhDYUq5bvPJKyqq1h0nJyJjj8VkueMrib9Fb99mHdztmo9Lp1t8A2y1xLjMWy-ZtCxqJBqH0SS6M9iV6jqsQmAWu4-4/w400-h231/%25CE%2593%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%259A%25CE%25A5%25CE%25A1.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Η γελοιογραφία του ΚΥΡ παίζει με τη σημασία της λέξης «μέλλον». Ο γιος αναφέρεται στις μελλοντικές προοπτικές της χώρας, ενώ ο πατέρας, με την αναφορά στους χρόνους των ρημάτων, συμφωνεί και επαυξάνει.</div><div style="text-align: justify;"> Ο γιος θα μπορούσε να συνεχίσει το γλωσσικό παιχνίδι, λέγοντας:</div><div style="text-align: justify;"><i>- Άστο, ρε πατέρα… Εσύ είσαι ο παρατατικός και ο αόριστος κι εγώ είμαι ο μέλλοντας!</i></div><div style="text-align: justify;">Κ. Κώστας, Γ2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Το καμένο ηλεκτρονικό</b></div><div style="text-align: justify;"><i>(Μητέρα και πατέρας)</i></div><div style="text-align: justify;">- Πω πω, το έχει κάψει ο μικρός το ηλεκτρονικό παιχνίδι.</div><div style="text-align: justify;">- Δεν το πιστεύω, πώς έγινε αυτό; Μόλις του το πήραμε…</div><div style="text-align: justify;">- Γιατί σου κάνει εντύπωση; Καινούριο είναι, έχει ξετρελαθεί και παίζει όλη την ώρα…</div><div style="text-align: justify;">- Μόλις τώρα δεν είπες ότι το έκαψε το παιχνίδι; Πώς παίζει, αφού είναι καμένο;</div><div style="text-align: justify;">- Καλά, εσύ έχεις μείνει πολύ πίσω…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Τα παιχνίδια που δεν... παίζονται!</b></div><div style="text-align: justify;"><i>(Πατέρας και γιος)</i></div><div style="text-align: justify;">- Καλά, αυτός ο καινούριος υπολογιστής που μου πήρες δεν υπάρχει. Τα παιχνίδια του δεν παίζονται!</div><div style="text-align: justify;">- Αμάν! Μάλλον θα είναι ελαττωματικός. Πρέπει να τον γυρίσουμε πίσω να μας τον φτιάξουν, ώστε να μπορείς να παίζεις ό,τι παιχνίδι θέλεις.</div><div style="text-align: justify;">- Μπαμπά, μια χαρά είναι ο υπολογιστής, δεν είναι χαλασμένος! Εννοούσα ότι τα παιχνίδια…, πώς να το πω..., είναι τέλεια!</div><div style="text-align: justify;">- Άντε, βρε παιδί μου, και με τρόμαξες...</div><div style="text-align: justify;">Χ. Δέσποινα, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Μια παρεξήγηση</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Γιος:</b> Μαμά, φεύγω… Θα πάω στον Αχιλλέα και μετά στην Αφροδίτη.</div><div style="text-align: justify;"><b>Μητέρα: </b>Πώς το έπαθες αυτό, παιδί μου; Όταν σου λέω εγώ να πας, πάντα βρίσκεις δικαιολογίες…</div><div style="text-align: justify;"><b>Γιος:</b> Μα τι λες;</div><div style="text-align: justify;"><b>Μητέρα: </b>Μην ξεχάσεις να μου φέρεις μαύρα σπόρια και απορρυπαντικό για τα πιάτα, είναι σε προσφορά!</div><div style="text-align: justify;"><i>(Αχιλλέας: μαγαζί με ξηρούς καρπούς, </i><i>Αφροδίτη: σούπερ μάρκετ...)</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Γιος: </b>Μάνα, στους φίλους μου θα πάω! Στον Αχιλλέα και την Αφροδίτη.</div><div style="text-align: justify;"><b>Μητέρα:</b> Α! Είπα κι εγώ πως μια φορά θα έκανες κάτι για μένα…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Το ποντίκι</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Παππούς:</b> Τι σου συμβαίνει, αγόρι μου; Γιατί έχεις αυτά τα μούτρα;</div><div style="text-align: justify;"><b>Εγγονός:</b> Άσε, παππού, το ποντίκι κόλλησε…</div><div style="text-align: justify;"><b>Παππούς: </b>Τιιιι! Έχουμε ποντίκι στο σπίτι;! Και πού κόλλησε;</div><div style="text-align: justify;"><b>Εγγονός:</b> Αχ, παππού, λέω για το ποντίκι του υπολογιστή!</div><div style="text-align: justify;"><b>Παππούς:</b> Εκεί πήγε και κόλλησε το άτιμο;</div><div style="text-align: justify;"><b>Εγγονός:</b> Δε θα συνεννοηθούμε… Πάντως μην ανησυχείς, αυτό το ποντίκι είναι ακίνδυνο!</div><div style="text-align: justify;">Γ. Χριστίνα, Γ2 - Χ. Πέτρος, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Γιαγιάδες…</b></div><div style="text-align: justify;"><i>Ο εγγονός παίζει ένα βιντεοπαιχνίδι. Αλλά η γιαγιά έχει φτιάξει σπανακόπιτα…</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Γιαγιά:</b> Άστο πια, παιδάκι μου, αυτό το ρημάδι…</div><div style="text-align: justify;"><b>Εγγονός:</b> Γιαγιά, αυτό το παιχνίδι δεν παίζεται!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γιαγιά:</b> Αφού δεν παίζεται, γιατί δεν το αφήνεις; Έλα να σου βάλω να φας λίγη σπανακόπιτα που έφτιαξα…</div><div style="text-align: justify;"><b>Εγγονός:</b> Τώρα, γιαγιά, έρχομαι! Η σπανακόπιτά σου δεν παίζεται…</div><div style="text-align: justify;"><b>Γιαγιά:</b> Άντε πάλι! Φυσικά και δεν παίζεται. Την έφτιαξα για να τη φας!</div><div style="text-align: justify;"><b>Εγγονός:</b> Τι να σου πω, ρε γιαγιά; Έχω μείνει κόκαλο!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γιαγιά:</b> Το βλέπω. Πετσί και κόκαλο έμεινες… Θα σου βάλω δύο κομμάτια!</div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i>Η εγγονή γυρίζει από τη βόλτα με τις φίλες της.</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Γιαγιά:</b> Πώς τα πέρασες, κορίτσι μου;</div><div style="text-align: justify;"><b>Εγγονή: </b>Γιαγιάκα μου, πέρασα τζάμι!</div><div style="text-align: justify;"><b>Γιαγιά:</b> Μα πώς έγινε αυτό; Να προσέχεις… Ευτυχώς που δεν κόπηκες. Ο Θεός σε φύλαξε!</div><div style="text-align: justify;">Κ. Θεόφιλος, Γ2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-83270498427065633832021-10-10T08:12:00.000-07:002021-10-10T08:12:51.074-07:00Όψεις της Ελλάδας<div style="text-align: justify;">Στο πλαίσιο της συζήτησης για τις ποικίλες και συχνά αντιφατικές όψεις της Ελλάδας, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου αποτύπωσαν τους προβληματισμούς τους...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;">Μια φορά και έναν καιρό, σε έναν τόπο μαγικό, υπήρχε μία χώρα που τα είχε όλα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgak1DwdNGOmzb54cJzftjzsvYThA8SQ1chbCOBjdzndBiHdBUzoDjPNWHkks4Pi0KFsP9C9HIR-JV-XuKg1Ou0irwYCaYYiZ-Kk1lvebynNywZx4vna6DHi3VioYwggtyPiKXHE5gEsDo/w400-h400/%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259B%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2591.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Είχε ψηλά βουνά…</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWIbMnUDpVtsWWrSQctrvLOMq9kCGkIjOG1mL4d7cb998Fuv5qI1vgwWbQyY-6xcrNkbA8__jukB8tkoreor4zBWlEyqmJXy-twzmwDNV3hyphenhyphenjxvHLdBwuAXbiIZQ32mLOkOoR_T6G1kGI/w400-h240/%25CE%259F%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%25A3.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><i>Όλυμπος, το σπίτι των θεών</i></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Τοπία μοναδικά…</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtRBQxcdUW01cbTCkqfjQ06BYle1p5nEbidg2O5CKILkoCbbC5mZamUVlyzupTIHhWY0NAFPI5r-JaZR_GR6fv-QtKGmm36_7XTT_-hzkXmgRJpEeu8de-JOjcHAG1vXUAqv7TW15CEuY/w400-h249/%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2591.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><i>Μετέωρα</i></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDnESele0Vk9pncDCzQeMqM5ZUWXdy74bfHfzCmEtt3EoccF7V7f7I7nh3bpvD1_PjXSc7P8jHonQQOudKnLySuMR4imaNEgo-IS4Ti8mXa5hZhRMy__OxEl1YnQHk9Vt2VoQnlQNgeUg/w400-h275/%25CE%25A3%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2597.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><i>Σαντορίνη</i></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Θάλασσα γαλάζια και πλατιά.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJc7q8afFPYYWBi6dvO1-ozCwz4nwO9bxvOqK5iLCxO5Q3OcJf2SgGCYmnRns_j3jxdRNbOghzMaO7c2aM07x76Grk2qm4VyhmA0ZgCDIT3D_KyHI2ejyXHr_EnUfRx1u-CH-T8veCcTs/w400-h266/%25CE%2598%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%2591.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Την έλουζε ο ήλιος... Σωστός παράδεισος!</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="277" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDOGW_kYc2_F-UKZLPCYNTsVa8JxwAU_u6xLf1Joi1qYz_sRM6eQMIHUPJuZzzx1b7Y2HnlHgek3D_qh7qqdUzDQfIp2xC2DlawRC-xctJP1EIxfRhP0CwQHVrurgJyvgW5LGGs76fLDI/w400-h277/%25CE%2597%25CE%259B%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ήταν όμως μοναχή</div><div style="text-align: center;">και έψαχνε παρέα για να χαρεί...</div><div style="text-align: center;">Μα ήρθε η ώρα κι η στιγμή</div><div style="text-align: center;">που την κατοίκησαν άνθρωποι πολλοί.</div><div style="text-align: center;">Την ονόμασαν Ελλάδα</div><div style="text-align: center;">και τη στόλισαν με έργα μεγάλα.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVXVxCJ6LniDdvf5sJewb9AzBAXlhK4BI23gCjCesEz_wykt8qOIy-Oul65kbD4S-96d3ZtgfyRtStl1VBXQ-tjEWXYOOMPlVeSzzxMoPQxIRcxhTY6HEaoJkVdXZZQ8yrusHFRXNKvHY/w400-h280/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2598%25CE%2595%25CE%259D%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Οι κάτοικοί της γελαστοί και φιλόξενοι πολύ!</div><div style="text-align: center;">Ξέρουν να διασκεδάζουν και να χαίρονται τη ζωή…</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDWWlMHjZdZOiCn4g7gYMwyqvBpuA62OPiP6GUT5I4moeGgDUPuIolfKQuw8F6q9FaBkLODjzMBd9_-X7NWSBDmYx5KB4fAERkGjKg1NYpGxaZEArpWbcbpPKmsfE-7bcZCWOxWvVrd5M/w400-h190/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2597%25CE%2593%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%2599.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Μα περνούσε ο καιρός και τα προβλήματα μαζεύονταν σωρός…</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Η οικονομία στα τάρταρα…</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAXDNylwyrVx20Db_tplY-M0PsGTWHtWGWdX6KkK0EWhMzou1QRUKKvPrwEDQtH1pIn86oopU9oxfH5L5K4kUySEmM6e7zzpxVhlV4T-Xj6ofhla5uOnYZdM0ocApL_f3HtXFm9S12slQ/w400-h230/%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%259F%25CE%259C%25CE%2599%25CE%2591.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ανεργία</div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="167" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjziCHS_zYPeGuCWcAXsBfv8t1nTkWKxVqxETouS5HTXnuHmA0EfQqVqzTGGPIpNgAB0tr2xBq0HL3aq4_LuFk_1gfcpQwBhJ-mcTZ_f_IY73f200tGrIjdw-5gJ9QJJZ1bR77CHa2FMUc/w400-h167/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Πυρκαγιές και πλημμύρες… Η φύση της Ελλάδας εκδικείται για την κακοποίησή της!</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLQBI04gfkvxzuIpmBRF-tCdvoMQEcda-mDiHxfEEeRxzfhmserZb34x5RJtVMH5TeuvlZQKO-3cE9yo2T2CbcP_0hb3Bg6Xnav9pRIFquwxf2v6oUrV8hQXVAjx2AhgfN_4cTPoCNRJ4/w400-h304/%25CE%25A0%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div> <div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy1VTK_KHnfEd-LI2s8Fh0bExPta0Q_iDG_9mD8ECqPCNOALLzQnSwNgcxNlWMSFRpNv4UIbE028MWIOQ-P_u2nyRmhiGXH8RmStww7QERfgwfCRZrxLUTP-PcVT43x6TDJEg1JFrktWo/w400-h275/%25CE%25A0%25CE%259B%25CE%2597%25CE%259C%25CE%259C%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%2591.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Κυκλοφοριακό, καυσαέριο, σκουπίδια…</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie04UuMZDcSySJHrRkcdOMY3JpHKCoGDVYJ7wBiINWn9nwlGg3M9VUCINuGJn1UfEkDNWp_WWCV1MCXbdKhd2T9n5lb4Fjtd6oWwOGt2qsTJSxoQm8OL9aVdoZ6OzbQvRegOaQjMkKYIY/w400-h230/%25CE%259A%25CE%25A5%25CE%259A%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259A%25CE%259F.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi__UNyBSz7fKhNOwWvr4-51QmPsjpXan118kLit69Q7HOv09kcTtSnLjItsfmvWc0GTkHhSYfPOGKT86lIHaZuyIR-S7nOUJUhDEbjwATwJaJ7LGaQsZO3dal6c7mXEppwNMwx8aeki-Y/w400-h220/%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2591.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Τοκ τοκ, πού είσαι ΚΟΚ;</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFnq5hsBUa0OUkI5hfEBc7xdxCpcIyyE0qI5kLAB0twyWrYDqn__6vJcXbvLRli0hvIOaoQBtXHCL_JAhH9sabT_3TSTJFyPwvG1SXctYqiXSR-q5l3m27tz5iFi6qqd_LTSTTnjCL0xg/w400-h225/%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259A.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Ψάξε, ψάξε, δε θα το βρεις το λεωφορείο που αναζητείς…</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikPklWQmNBPAcxpSqHpOc3ZPm3KQQ424gjeAKx-irbDTvxgo7GThbEwuzBXSnp8kVvdMvT_RWj8bwOYqxmv0YS5hQTswjIvYGOZASsnRC-243GYlf2mYG2gvSKOP3lG5cu5oU5a4cJhuY/w400-h300/%25CE%259B%25CE%2595%25CE%25A9%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div> <div style="text-align: center;">Το τελευταίο χτύπημα...</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqXbn5Yl7rS1uGS3d3BGq5Ag7XXJ67HR_Ui1wDJsuGz4T_pvnFHO-yhbK6kUbqf3FF82nanGuItvu00fuaJg5P94OX4uXmKuHoFZ0uRMtcQj8fG5t7l6j9fJjC4JjgtXV4QKgWS4RLo8g/w400-h279/COVID.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI5df5cyVcMc7zKx7It9Uy6F4n8Hf9QzgTwFzsv-7LB1NrYVfVAU2ttEfgi2T1Sx29tdOZ-jgC5IQMqjsg7XzARO24QwJD79ZD2StfDM-JMLniHAuSdBG05ygC3j6nexPKHpIea1sI8KY/w400-h226/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%2595%25CE%25A3.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div> <div style="text-align: center;">Υπάρχει άραγε ελπίδα το παραμύθι να συνεχιστεί</div><div style="text-align: center;">ή θα κυριαρχήσει η καταστροφή;</div><div style="text-align: center;">Αχ, Ελλάδα μου…</div><div style="text-align: center;">Εμείς οι νέοι για το καλό σου θα αγωνιστούμε</div><div style="text-align: center;">και, παρά τα προβλήματα, πάντα θα σ’ αγαπούμε!</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDkIy2z88nxdT8x9n0caPJL68g4icI_orttQuX1pT4kDbn2LOJRD4kKPW-Hvjp7govon2xJdKxJTuWPk-PrKNkdAlrVcNO1uJkrqtWAzMLRAid0RnCP3h5r_xLmzYphIVBX8Fyc4USCSM/w400-h225/%25CE%25A3%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2591%25CE%2599%25CE%2591+2.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Για την παρουσίαση συνεργάστηκαν</div><div style="text-align: justify;">- από το Γ2: Γ. Γιώργος</div><div style="text-align: justify;">- από το Γ4: Π. Κωνσταντίνα - Π. Ραφαέλα - Φ. Πελαγία - Χ. Πέτρος</div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και μια διαφημιστική αφίσα για την Ελλάδα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi15w6yL1G2V683j9cIPfa91F0tPe7Au4l5BfZ_eIrz_JJjpZTAcXhtyHXPw3FR_5UK1vQu5dAJbwIrQWd5DMhdK3v3V_GNH6tBguXdxq7Cmy9dipdDIeRXv7nrx6cNESJAPG3POe8KymU/w283-h400/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%2591%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Α. Ευδοκία, Γ2</div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν να διαφημίσουν μια περιοχή που επισκέφθηκαν και τους έκανε εντύπωση...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #2b00fe; font-size: medium;"><b>Αμμουλιανή - Ένας μαγικός προορισμός σε απόσταση αναπνοής από τη Θεσσαλονίκη!</b></span></div><div style="text-align: justify;"> Η Αμμουλιανή είναι το μοναδικό κατοικημένο νησάκι της Χαλκιδικής. Απέχει μόλις ένα τέταρτο από την Τρυπητή και σας προσφέρει ό,τι χρειάζεστε για τις πιο ωραίες και χαλαρωτικές διακοπές της ζωής σας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjelwdgU5-Y9X6vJDrzTxaHA0R6JEdp5ObrJxXx9P9qYkYPlbLvXkbZI0invJRUlKdskoBv3CcvuAFN3dEDy1SDDyx8zj4HC-KtUpvqP3xx35qOTEti5UjI5uhQ2W5bhK5TUVa6Ur0zcZ0/w400-h252/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Παρά το μικρό μέγεθός του, το νησί έχει πολλές απίθανες παραλίες για όλα τα γούστα. Η άμμος είναι χρυσαφένια και απαλή και τα νερά είναι πάντα ήρεμα. Εδώ η θάλασσα μοιάζει με πισίνα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgISFc8wXD1Oc9JRbQThwhPrkbDz4uCX2iM-d4EEqQ06Eu_-P-7Z6mqhh7uwTFNLo0oNrDLRayMiXGuwYWK5HZe7WbiNS3dTlkT3PYACCPxwk_imDsze70b2YOQCappqbiZ0zYLW0FE7D4/w400-h268/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%2591%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%259A%25CE%2595%25CE%25A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο επισκέπτης μπορεί να χαρεί κάθε είδους θαλάσσια σπορ για ατελείωτη διασκέδαση…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ttKCS9DZum8nu3KMCsZCqyiFyqoKV9uQs_VUvqAImBsfuT5HeGw8qN0oqaRV9HoJuiHzbEDc79tj8V4kFdxTt371JEPPU0ZTwK3zwpFU7jkPfT_6ieiyFDRhTBoRjn0ae_8ecDRFeLk/w400-h266/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%25A3%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%25A1.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">… ή να κάνει με βάρκα τον γύρο του νησιού και να ανακαλύψει τον δικό του ιδιωτικό παράδεισο!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU8KXM-if5YmAo3WDc35rpOvf_4pXdhkyNaauDM2vlcbnLhFZWIfIq9nxUZScbNgwERUxL15XUDnAGkM0K4ds59iNvh2QvylpweMPiRNfQhZSMNzUv9WxoyPRnF6JfUaO7Z5BFHYyxJhY/w400-h230/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259A%25CE%2591.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Φυσικά, στην Αμμουλιανή μπορείτε να απολαύσετε εκλεκτά, φρεσκότατα ψάρια και θαλασσινά πλάι στο κύμα…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS9wTx4FmV8JFbGG0qmqEK-vgnD2a1nBrYW3kLg8hen3VxBEwALkUKTurmtvQUYDqRmROmfwR4J1vZ6jQAyoNZzHEfJjcwnSg4mhXG-nGoTD8JsxL_6DbjHVyk67wsLfpbTRo0czKjR0Y/w400-h266/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%25A6%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%259F.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">… και το βραδάκι να χαλαρώσετε με ένα ποτό και την πιο ρομαντική θέα που μπορείτε να φανταστείτε!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZEDU3BNTdTcl0z2rSqTE6ra9ss9oY3459YSGnu4GwhLFZjq8qzgx6g0Ekk9-KT7rUzJLii4tMKJooJnDhUin5VBdo1oDOXF9o3N9CdEdx13B8Zdgz_DZV52ntsb83xH0grgtKzCHwDQ0/w361-h400/%25CE%2591%25CE%259C%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%2594%25CE%25A5.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Αν ζητάτε μια καλοκαιρινή απόδραση από την πόλη, αλλά δε διαθέτετε τον χρόνο και τα χρήματα για εξωτικούς προορισμούς, δε χρειάζεται να ανησυχείτε… Η Αμμουλιανή είναι δίπλα σας και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την Καραϊβική.</div><div style="text-align: justify;"> Γιατί… σαν τη Χαλκιδική δεν έχει!</div><div style="text-align: justify;">Γ. Χριστίνα, Γ2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Μάνη είναι…</b></span></div><div style="text-align: center;">Τα μοναδικά τοπία της</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4Y4_Ba7wDbbLflkQR5PDeTTrQFG0sNpXHV4srHgR3VbR230sCklfiiU5U2a90A-UVB-siToxeuAVS2jedJSerlDPLdipkUdGfIL72TpZANZBYSsG7ScBAYJUrqbZ75ryiPqZCcz48jr0/w400-h150/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%259F+2.jpeg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Τα γραφικά πέτρινα χωριά της</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk2Re7RaiNR8tgwOtpHsMk21rOdrvCoG3v3yFK_qO8ju2g0Y-za2T4mL3vCb12kbuJLImlJGSbfVbPbOv6WcL_h3q7nNl95o5pKCZomaEMBvf36Sf-CYHluC3y9BcFn60JeZ27laINDAk/w400-h210/%25CE%2592%25CE%2591%25CE%2598%25CE%2595%25CE%2599%25CE%2591.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Οι πύργοι</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYpgk_9MCpVWgLZQ7gMRkViJXeAtM32rdCQJgtH8AgjHnCdqpTkDGWkocls6mSp7h1r-TA_m0LSK-BchpyUFg9iZryWlGCRWDLEpusk0qfUOOLkn36mmyF93vNkUQ9Q_4_JcHv9htRees/w400-h223/%25CE%25A0%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%2593%25CE%259F%25CE%2599.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Οι πανέμορφες θάλασσες με τα υπέροχα νερά</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJk6-QMYwPW7UcllnKEz_vA-tpt5UFoz36xS_Ys8IpFgB2yzm3hy719ofILlER4VkVTjJ0IJmGFV8uS5QhpcPUfBiqbVyDRwoyEyKzELOgNhuvFPj18BfLmz7X19KOMpZYVfFE28Feh0Y/w400-h246/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%2598%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%2591.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Η αυθεντικότητά της</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQF1ALMTvZ6BQcyHtNoFKqVG3Ns98Xl_gQDTgSbqvxHHGHlrFlI9gb0lmSw_trVZXrbps8AjPHLq4H0iLXzXnRdhxWFhJNkpkyKbSIOBZoDwNCPhNivRWppFl_QpXtEi668Noz4nKvyKo/w400-h299/%25CE%2591%25CE%25A5%25CE%2598%25CE%2595%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2591.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Η μεγάλη ιστορία της</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZYgCAzOGwOeNen7ZNKK78ueh82CeOxr5UzW8b9kIAbvrmbx7E3Fhm5Jz009u_sszq7w1LEiKWIVr7G9L48lE-YueP6ol3efsdAJIOjcEjfGmHJ124FyVuJItlicF_DJY5wBLM3Fn1mFo/w300-h400/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591.png" width="300" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Οι φιλόξενοι κάτοικοί της</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMRQ4kMLLKRS_je8x79Wp6nh1x6ruXbFljwcVt4_Cg97iFTBZ4l_I4_noNS9Pf_O72bGE4ldyOKn7xl4M5cjnWtXb5P_IoXxVFVV59fIVBMffGlRl0I26RrmyivXYl4QUoTK2bD7Lixws/w400-h275/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%2599.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Λένε πως περαστικός βλέπεις τη Μάνη σε τρεις μέρες και περιπατητής σε τρεις μήνες, μα για να δεις την ψυχή της θέλεις τρεις ζωές…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Γνωρίστε τη Μάνη. Ένα μοναδικό ταξίδι στην άγρια ομορφιά, στον χρόνο και την ιστορία, που δεν πρέπει να χάσετε!</div><div style="text-align: justify;">Γ. Ελισάβετ, Γ2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">...Αλλά και να δημιουργήσουν διαφημίσεις με έμπνευση από την αρχαία Ελλάδα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-size: medium;">Μπάρες δημητριακών </span><i><span style="font-size: large;">Δήμητρα</span></i></b></div><div style="text-align: justify;"><i>Ο Μιχάλης και η Δέσποινα μιλάνε στο κινητό. Η Δέσποινα είναι στο γραφείο της, με ένα στυλό στο χέρι και μια στοίβα βιβλία μπροστά της.</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Δέσποινα:</b> Μιχάλη μου, έχω πήξει στο διάβασμα… Το μυαλό μου έγινε κουρκούτι!</div><div style="text-align: justify;"><i>Ο Μιχάλης είναι στον δρόμο, φοράει φόρμες και κρατάει ένα μεγάλο σάκο.</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Μιχάλης: </b>Άσε, κι εγώ τώρα γυρνάω από το γυμναστήριο. Ο προπονητής μας διέλυσε! Είμαι πτώμα… Και πεινάω σαν λύκος!</div><div style="text-align: justify;"><b>Δέσποινα:</b> Μας χρειάζεται κάτι που να μας δώσει ενέργεια!</div><div style="text-align: justify;"><b>Μιχάλης:</b> Να είναι και νόστιμο όμως…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μπάρες δημητριακών <b><i>Δήμητρα</i></b>… Σε πολλές απίθανες γεύσεις! Αστείρευτη ενέργεια, για να θερίζεις στη ζωή σου!</div><div style="text-align: justify;">Χ. Μιχάλης - Χ. Δέσποινα, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;">Άρωμα </span><i><span style="font-size: large;">Νάρκισσος</span></i></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-GohJJL-NBfc2oBXW6qtuVTGDJKwBa3xHf3NuHo1BtfrhHfBG3RD688g9DklgDnZQfBQ2BEv9VquuhwOiE7QrvlCg55iyEQ-DoDEEcsxV_q7h9tGqWD0a7JFzbLzVWxTs9YWC-wQhsTU/s834/%25CE%259D%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-GohJJL-NBfc2oBXW6qtuVTGDJKwBa3xHf3NuHo1BtfrhHfBG3RD688g9DklgDnZQfBQ2BEv9VquuhwOiE7QrvlCg55iyEQ-DoDEEcsxV_q7h9tGqWD0a7JFzbLzVWxTs9YWC-wQhsTU/w266-h400/%25CE%259D%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Π. Κωνσταντίνα - Π. Ραφαέλα - Φ. Πελαγία - Χ. Πέτρος, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-size: medium;">Αντηλιακό </span><span style="font-size: large;"><i>Ίκαρος</i></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i>Ο Παύλος και η Δήμητρα κάνουν βόλτα στον ήλιο…</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Παύλος:</b> Πω πω, ζέστη! Και το αντηλιακό που έβαλα δεν κάνει τίποτα… Έγινα κόκκινος από τον ήλιο!</div><div style="text-align: justify;"><b>Δήμητρα:</b> Κι εγώ το ίδιο… Πρέπει να βρούμε μια λύση!</div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i>Εμφανίζεται ο Ίκαρος. Κρατάει το αντηλιακό <b>Ίκαρος</b>.</i></div><div style="text-align: justify;"><b>Ίκαρος: </b>Έχω τη λύση. Αντηλιακό <i>Ίκαρος</i>! Χρησιμοποιήστε το, για να μην καούν τα φτερά σας!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifwGwzNPyjdCYpAv1LLQh54hVXI__RVJNvMdA6KZtaYe2qpkw_VD0DbcW7By3qcYgsL6uvoCDc0TI7Ef13nLFjOPKr0xmksppFMc1BYv8KO0psrcbsPAxC3He-7bMWmlA_ncaTvMQB2tc/s408/%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3.jpeg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifwGwzNPyjdCYpAv1LLQh54hVXI__RVJNvMdA6KZtaYe2qpkw_VD0DbcW7By3qcYgsL6uvoCDc0TI7Ef13nLFjOPKr0xmksppFMc1BYv8KO0psrcbsPAxC3He-7bMWmlA_ncaTvMQB2tc/w270-h400/%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3.jpeg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τ. Παύλος - Τ. Δήμητρα - Τ. Ίκαρος, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium; font-weight: bold;">Ενεργειακό ποτό </span><span style="font-size: large;"><b><i>Δίας</i></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGpYqj60MNTzkxLSj9vFK4TC3BDfOQQMNN34WGNWCJW2Iu4Lve5wceiIIp3IOTU72ft0kUGdcsZ6U_w8EH_F4QLoXB0-wHcpBUwc8pn84Y-N9bYeox6WNgLvibG_RJ-q4ipehmJtPhUvQ/s1059/%25CE%25A3%25CE%2591%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A3+-+%25CE%25A7%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A5.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGpYqj60MNTzkxLSj9vFK4TC3BDfOQQMNN34WGNWCJW2Iu4Lve5wceiIIp3IOTU72ft0kUGdcsZ6U_w8EH_F4QLoXB0-wHcpBUwc8pn84Y-N9bYeox6WNgLvibG_RJ-q4ipehmJtPhUvQ/w389-h400/%25CE%25A3%25CE%2591%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A3+-+%25CE%25A7%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σ. Κυριάκος - Χ. Φώτης, Γ4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-73636766874432143432021-09-29T08:31:00.000-07:002021-09-29T08:31:08.266-07:00Το μαύρο κύμα<div style="text-align: justify;">Με αφορμή το απόσπασμα από την «Ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει» του Λουίς Σεπούλβεδα με τίτλο <i>"Το μαύρο κύμα"</i>, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου εμπνεύστηκαν από την ιστορία της γλαροπούλας Κενγκά και τον αγώνα της για επιβίωση.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ζωγράφισαν σκηνές που τους/τις συγκίνησαν...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGsW2K3Y0BDdukvFj5B56JXmsl4vaQdyBrsE3ymQNr8A-zSDCOWYGjGQT92bU0veooHgR8jJ_9e0Z5V8EF0qoCCxFaipE4DoR74Ul4x_EpDSGLfO4-5qT8dqIeCh4KDG9n5EtmuoqqnyY/w274-h400/%25CE%25A6%25CE%259B%25CE%2595%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%2591.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Φ. Άννη, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiebNAWuqze6mYeOGnGy8ImwoUkFPNMnUbZCd6RZcFFbo5_dBEg1kYb142uPWzDZ6LcnfeY1VNGYuZDrNXibPnZqtasQIoxw1QivXCFhP1OukINTMPcMnAa2TtpEY5doOi6SI4PZYYfPsY/w400-h269/%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259B%25CE%2591.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Β. Καλλιόπη, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPUkTFoAQbBHtfTstAN6nqSsU2cjFIVNkARhDTWnwX8ypUozgK0J1WsGF2WNNpedIqMI9GGJuMgeKVrAin-iPJ0BKNoKSSnRoHVyzqm28oRmYpdAPiUONq8K4e1IzNy3qj7si93agB1b8/w400-h280/%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Θένια, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5x2ocrTzx6vNK9VNnh7XDONJo9Mdij6kYJeYMmXPPrATBRqZlMlI0BWlbRn_ZN3XT2Hwl_ibVUZKSu6yo-6hdQn5cy8-pjYdAxmTZMsDHZAyPQoxQZif02HgL2cfEKPrqn8M78g5adGk/w400-h286/%25CE%25A3%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Μαριάννα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWzrh-_SLUpOs31vvQw6ItGGyvYXra8BJd89dJnvqbzQ3ouRtb_qJmlCKxqFG-qII7L40oG9DxtQHoA57M9tgXjE630FNTSjsf176hFx-ZzjFdyj9IcFuprzZRltcYofj3k2FbXgJhg6o/w400-h290/%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%2594%25CE%2591%25CE%25A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Κ. Σωκράτης, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd-jtQa4PL_pN9__qXPbx2GL9vZEj5rp1BcopeiOyGP3pbfZRc3nsbd0D8wERrinO9QDIp6WakPPYWxgmSVCa7zK_1cWgY3pLrPHnozrAtEPz4C-w625G0wYNFk6i3lZ75SY-ToSNSeEI/w400-h286/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Βάλια. Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIRmGLo1ET5blRPZl5Iw4d9ZAATVKpcZYPbWXCm_Z8pwIE2BJuA5wnCuVEMFH7bhyphenhyphen8UNG6NK8Bsd645FP4Jb7cWbQvbuUOAVETWnNTrSp5z87fE5IcXRebbqekLwgfNGdwu8KdmOrYBHc/w296-h400/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Α. Δημήτρης, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiuL_3B4n6dnRKZIoaf82hISKxalXtIxwCRW13ve1HiNS7oJfMMENo88TxDR0zWf_zJLUowc0w8DrvqhoCFzBjIN6BwXJy5dRWRcFX7KUlz4ehElbPydoX281vPaFK-s_LwwuZVAUzcCo/w400-h284/%25CE%259A%25CE%25A9%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Κ. Γιώτα, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR1ZdBNcPcqVQKaC4FpHgN0704fIlEwxQ06Q3hRIFs-iFvxU8PLXbcBSy0HtulO3n1g5O2yPVSgu9zwD6XIfGJgaVOp2imP0e1431pUe5WhHDxhdNkQlGIIwFVUvWODx-PRFP9-JkjHrQ/w400-h334/%25CE%259C%25CE%2599%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%2597%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A5+%25CE%2595..jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μ. Εύη, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlll2n0Jujgwbp2INFeR640LMNdQalNjiqyu6M3UNFzzGmz-WrX6Dy8z8R4Q4F3R9_E4-zbFwE0KxjFw24yOfyehQ9E5TGsao6Me9-MPoHMKBsbh3aBbLDTMINT42zjWgF9Z-b-JzF3Y8/w400-h319/%25CE%25A3%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%2596%25CE%2597.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σ. Ζωή. Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4_rwVuWmzuN35FumEEfedmNkfPl1OQfUBd_LlSEchmJlM38qNoWB0kveYwiT-BIEiL-TE7VeIVD4PR6lPxaqZCAtAW4jHkRKnc9Au0YIOCHNQt6vf_NXPoEVKmyH3fjfRSbqWuzQKYac/w400-h301/%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ο. Παναγιώτης, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSgc0jeksigRaTEbkls9OgrU5tGQQUJntbb2JuyWXFYDsnjCZXPeNLEcJM2_ERKCq8dlAknUDGazgCYo9-fNPfix4Qq40B8MeYypyxg4dtsDbW68EjOpCEWrD3zP8bxmN0Xwtf5obS6zo/w400-h300/%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%2594%25CE%2597.jpeg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Γ. Μαρίνα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7P5ae4aYTHYktgTr3q3BXWKeGQvfTzcQ0CsAnZab7N6JQJ8hdX1sXmDsavNp3jv5Ja_h_qOlBzuzxnDy-Q0PgrlCn13AqTby4d3Ev2Ht456mh-6oz1aFH4g4Fu5VuHxe1fzdaWXiKf8A/w400-h288/%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2597.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Έλενα, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSRLx5k6l9IkM7kYKO_n3HdU-FibJuLw4p_oE9U4hzPPx4bbITTLRkocU38wbS42PTuo-wFEG8rtLpcKVLIUL1UzBB8rp_hrXmTrzCbtJ9kSSdfWIGq3SHIHKnDQGfnCzjbtj9VXA9lLA/w353-h400/%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τ. Σεσίλια, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Υιοθέτησαν την οπτική γωνία της Κενγκά για να αφηγηθούν την ιστορία της και να εκφράσουν τα παράπονά της από τους ανθρώπους...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Είμαι η Κενγκά, μια νεαρή γλαροπούλα με ασημιά φτερά. Ζούσα ανέμελη κι ευτυχισμένη μαζί με τους συντρόφους μου και πετούσα ελεύθερη στον ουρανό. Τη χαρά μου ολοκλήρωνε το ότι σύντομα θα γεννούσα το πρώτο μου αβγό! Μέχρι που…</div><div style="text-align: justify;"> Σήμερα, η αναζήτηση τροφής έφερε το σμήνος μου κοντά στο λιμάνι του Αμβούργου. Είχα βουτήξει στα βαθιά και κυνηγούσα ένα πονηρό ψάρι, που όλο μου ξέφευγε. Βλέπετε, σαν έγκυος, πρέπει να τρέφομαι καλά… Αλλά εκεί που πήγα να βγω στην επιφάνεια της θάλασσας, ένα τεράστιο κύμα με πήρε από κάτω. Με τρόμο διαπίστωσα ότι είχα τυφλωθεί. Κάτι παχύρρευστο είχε κλείσει τα μάτια μου!</div><div style="text-align: justify;"> Αρχικά δεν κατάλαβα τι είχε συμβεί. Βούτηξα πάλι στο νερό και ανοιγόκλεισα πολλές φορές τα μάτια μου, για να τα καθαρίσω. Έτσι, κατάφερα τελικά να δω, αλλά τι να δω; Ζούσα τον χειρότερο εφιάλτη για κάθε γλάρο: είχα πέσει κι εγώ θύμα της κατάρας των θαλασσών! Η μαύρη μάστιγα είχε κολλήσει τα φτερά στο σώμα μου. Κολυμπώντας, μετά από πολλή προσπάθεια, έφτασα στο τέλος της πετρελαιοκηλίδας, στο καθαρό νερό. Σήκωσα το βλέμμα μου στον ουρανό και είδα τους συντρόφους μου να πετούν μακριά. Ήξερα καλά πως δεν είχαν άλλη επιλογή. Άλλωστε, πώς θα μπορούσαν να με βοηθήσουν;</div><div style="text-align: justify;"> Πανικοβλήθηκα. Γνώριζα ότι οι γλάροι που μολύνονταν από το μαύρο κύμα αποτελούσαν εύκολη λεία για τα μεγάλα ψάρια ή πέθαιναν από ασφυξία, καθώς το πετρέλαιο έφραζε όλους τους πόρους τους. Αυτή η τύχη με περίμενε... Άρχισα να καταριέμαι τους ανθρώπους, όχι όμως όλους, δεν ήθελα να γίνω άδικη. Εκτός από αυτούς που ευθύνονταν για το κακό που με βρήκε, πλένοντας στα ανοιχτά τις δεξαμενές των πετρελαιοφόρων, υπήρχαν κι εκείνοι στα μικρά πλεούμενα με τη σημαία στα χρώματα της ίριδας που προσπαθούσαν να τους εμποδίσουν και να αποτρέψουν τη δηλητηρίαση των θαλασσών. Δυστυχώς όμως, δεν έφταναν πάντα εγκαίρως... Συνάμα ευχήθηκα ο θάνατός μου να είναι γρήγορος. Καλύτερα να με καταπιεί κάποιο τεράστιο κήτος, παρά να αργοπεθαίνω από πείνα ή ασφυξία…</div><div style="text-align: justify;"> Η σκέψη του θανάτου με κινητοποίησε. Κούνησα το σώμα μου και διαπίστωσα ότι το πετρέλαιο δεν είχε πειράξει τις φτερούγες μου ως τη ρίζα τους. Μπορούσα να τις ανοίξω! Η ελπίδα φούντωσε μέσα μου. Θυμήθηκα την ιστορία του Ίκαρου, που μου είχε διηγηθεί μια γριά συντρόφισσα, και αναθάρρησα. Πετώντας κοντά στον ήλιο, μπορεί να έλιωνε η κατάρα που είχε κολλήσει πάνω μου και να σωζόμουν. Προσπάθησα να καθαρίσω το μαύρο στρώμα της βρομιάς όσο καλύτερα γινόταν. Ξερίζωσα κάμποσα φτερά, μάδησα και τα πούπουλα της ουράς μου που είχαν τελείως ποτίσει στο πετρέλαιο… Πονούσα αφόρητα, όμως τελικά, με την πέμπτη προσπάθεια, τα κατάφερα επιτέλους να πετάξω.</div><div style="text-align: justify;"> Φτεροκοπώντας με όλη μου τη δύναμη, αφού το βάρος του πετρελαίου με εμπόδιζε να ελέγξω το πέταγμά μου, έφτασα όσο πιο κοντά στον ήλιο μπορούσα, αλλά το θαύμα δεν έγινε… Με κυρίευσε η απόγνωση, κατάλαβα ότι δε θα άντεχα να πετάω για πολύ ακόμα. Έτσι έψαξα με το βλέμμα μου να βρω ένα μέρος στην ενδοχώρα, για να μπορέσω να κατεβώ με ασφάλεια. Το φτερούγισμά μου γινόταν όλο και πιο αργό, σύντομα θα έπεφτα. Μάζεψα τις τελευταίες μου δυνάμεις, κλείνοντας τα μάτια μου... Όταν τα ξανάνοιξα, είδα με ανακούφιση από κάτω μου το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Μιχαήλ.</div><div style="text-align: justify;"> Τώρα, πεσμένη στο έδαφος, νιώθω πως είμαι πια ετοιμοθάνατη… Πρέπει όμως να κρατηθώ στη ζωή, έστω και λίγο ακόμη, για να γεννήσω το αβγό μου. Μα και να το γεννήσω, τι θα απογίνει; Κάποιος πρέπει να το κλωσήσει και μετά να μάθει στο γλαράκι μου να πετάει… Θεέ μου, βοήθησέ με!</div><div style="text-align: justify;">Π. Κυριάκος, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Απευθύνομαι σε όλους εσάς, τους ανθρώπους!</div><div style="text-align: justify;"> Εμείς οι γλάροι δε σας πειράζουμε σε τίποτα, ίσα ίσα ομορφαίνουμε τον ουρανό και σας συνοδεύουμε, όταν ταξιδεύετε με πλοίο. Ζούμε στη θάλασσα, μαζί με αμέτρητα άλλα πλάσματα, και τρεφόμαστε από αυτήν. Δυστυχώς όμως, εσείς οι άνθρωποι δε σέβεστε το σπίτι μας, το μολύνετε και το καταστρέφετε… Ειδικά οι πετρελαιοκηλίδες αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους που απειλούν τη θαλάσσια ζωή. Όσον αφορά εμάς, τα θαλασσοπούλια, το μαύρο κύμα κολλάει στα φτερά μας. Δεν μπορούμε να πετάξουμε και πεθαίνουμε αργά και βασανιστικά από ασφυξία ή από την πείνα… Αλλά το πετρέλαιο μολύνει και τα ψάρια, με τα οποία δεν τρεφόμαστε μόνο εμείς, αλλά κι εσείς!</div><div style="text-align: justify;"> Θα ήθελα να το σκεφτείτε καλύτερα, να είστε πιο προσεκτικοί και να μην αδιαφορείτε για το περιβάλλον. Μην ξεχνάτε πως δεν είναι μόνο δικό σας, αλλά και δικό μας. Ακόμα δεν είναι αργά, αρκεί να αλλάξετε στάση και συμπεριφορά. Έχετε μεγάλη ευθύνη όχι μόνο απέναντί μας, αλλά και απέναντι στα δικά σας παιδιά…</div><div style="text-align: justify;">Η Κενγκά, ένας γλάρος.</div><div style="text-align: justify;">Μ. Σήλια, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν να φανταστούν την εξέλιξη της ιστορίας…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Η Κενγκά, εξαντλημένη από την προσπάθεια, έπεσε στο καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Μιχαήλ. Άρχισε να καλεί απεγνωσμένα σε βοήθεια με όση δύναμη της είχε απομείνει. Αλλά κανείς δε φαινόταν και, απελπισμένη πλέον, περίμενε το τέλος της. Ο Θεός όμως είχε άλλα σχέδια… Λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή, ο ιερέας της εκκλησίας ανέβηκε στο καμπαναριό για να χτυπήσει τις καμπάνες. Έκπληκτος, είδε μια κατάμαυρη γλαροπούλα να κρώζει αδύναμα. Κατάλαβε ότι έχει μολυνθεί από πετρέλαιο και ότι, για να τη σώσει, έπρεπε να δράσει άμεσα. Έτσι, τη σήκωσε στα χέρια του με προσοχή και την πήγε στο πιο κοντινό κτηνιατρείο. Ο γιατρός τη φρόντισε και την καθάρισε όσο πιο σχολαστικά μπορούσε, αλλά ενημέρωσε τον ιερέα ότι δεν πίστευε πως έχει πολλές ελπίδες να ζήσει. Ωστόσο, και πάλι το θαύμα έγινε! Η Κενγκά είχε γαντζωθεί στη ζωή για τα καλά. Μέσα σε λίγες μόνο μέρες ήταν ήδη πολύ καλύτερα, προς μεγάλη χαρά του καλού ιερέα, που πήγαινε καθημερινά στο κτηνιατρείο, για να μάθει για την υγεία της. Όταν ανέλαβε πλήρως τις δυνάμεις της, ο γιατρός και ο ιερέας την άφησαν ελεύθερη να πετάξει.</div><div style="text-align: justify;"> Η Κενγκά δεν ξέχασε ποτέ την περιπέτειά της, αλλά ούτε και τους σωτήρες της. Γέννησε το αβγό της και μεγάλωσε το γλαράκι της, όπως και πολλά πολλά ακόμη!</div><div style="text-align: justify;">Π. Νικήτας, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Η οικολογική ομάδα Anima πληροφορήθηκε για την ύπαρξη της πετρελαιοκηλίδας και αμέσως άρχισε να χτενίζει την περιοχή, για να μπορέσει να διασώσει τα πουλιά που είχαν καλυφθεί από πετρέλαιο. Έτσι βρήκαν την Κενγκά με τα φτερά της κολλημένα στο σώμα της, ανήμπορη να πετάξει. Τη μετέφεραν προσεκτικά σε ένα κλουβί μαζί με αλλά θαλασσοπούλια που είχαν περιμαζέψει πιο πριν. Έβαλαν το κλουβί στο σκάφος τους και κατευθύνθηκαν στις εγκαταστάσεις της Anima στην ακτή. Εκεί φιλοξενούνταν πολλά ζώα και πουλιά που χρειάζονταν βοήθεια. Οι φωνές τους αντηχούσαν στον χώρο και πολλοί άνθρωποι τα φρόντιζαν με αγάπη.</div><div style="text-align: justify;"> Μόλις έφτασε η Κενγκά, την παρέλαβε μια νεαρή κτηνίατρος και έκανε όλες τις προβλεπόμενες ενέργειες, ώστε να καθαριστεί το πετρέλαιο από τις φτερούγες της και να μπορεί να ξαναπετάξει. Μέσα στο κλουβί της ήταν πια ασφαλής, καθαρή και χορτάτη. Λίγες ώρες πριν, εξαιτίας κάποιων ανθρώπων, κινδύνευε να πεθάνει και τώρα με τη βοήθεια κάποιων άλλων θα κατάφερνε να ζήσει. Μάλιστα το ίδιο βράδυ γέννησε το αβγό της! Τα μέλη της οργάνωσης χαρήκαν πολύ για το γεγονός. Αποφάσισαν να φιλοξενήσουν την Κενγκά και το μικρό της γλαράκι μέχρι να είναι έτοιμο να πετάξει κι αυτό.</div><div style="text-align: justify;"> Ο χρόνος πέρασε γρήγορα και η απελευθέρωση των δύο γλάρων ήταν πολύ συγκινητική για όλους. Λίγο πριν πετάξει και πάλι στον ουρανό, η Κενγκά έκρωξε:</div><div style="text-align: justify;"><i>- Σας ευχαριστώ για όλα! Υπάρχουν πράγματι και καλοί άνθρωποι… Πάμε, μικρό μου!</i></div><div style="text-align: justify;">Σ. Άννα, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Η Κενγκά προσγειώθηκε με κόπο στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Μιχαήλ. Έκλεισε τα μάτια και από τη σκέψη της πέρασε ο μπλε ουρανός, τότε που χαρούμενη πετούσε με τους άλλους γλάρους. Τώρα ήταν καταδικασμένη, όπως και το αβγό που θα γεννούσε σε λίγο…</div><div style="text-align: justify;"> Εκείνη τη στιγμή έτυχε να περνάει από εκεί ένα μικρό αγόρι με τον σκύλο του, που πήρε μυρωδιά την Κενγκά και άρχισε να γαβγίζει, οδηγώντας το παιδί κοντά της. Βλέποντας την κατάστασή της, το αγόρι τη σήκωσε στα χέρια του κι έτρεξε αμέσως να την πάει στη μητέρα του, που ήταν κτηνίατρος και του είχε μάθει να αγαπάει τα ζώα.</div><div style="text-align: justify;"> Ζαλισμένη ακόμα, η Κενγκά ξύπνησε κάπου ζεστά. Μόλις ένιωσε ανθρώπινα χέρια πάνω της, αρχικά φοβήθηκε, όμως δεν άργησε να καταλάβει πως αυτά τα χέρια την περιποιούνται και καθαρίζουν τις φτερούγες της από το πετρέλαιο. Άκουσε την κυρία που τη φρόντιζε να επαινεί τον γιο της που τη βρήκε και να του λέει ότι έκανε μια πολύ καλή πράξη!</div><div style="text-align: justify;"> Η Κενγκά έμεινε αρκετές μέρες στο κτηνιατρείο και άρχισε να έχει εμπιστοσύνη στη γιατρό, όπως και στο αγόρι που ερχόταν και της κρατούσε συντροφιά, την τάιζε και της μιλούσε γλυκά. Τελικά, σκεφτόταν, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι…</div><div style="text-align: justify;"> Με τον καιρό δυνάμωσε και γέννησε το αβγό της. Όταν το μικρό γλαρόπουλο μπορούσε να πετάξει, το αγόρι κατάλαβε ότι ήρθε η ώρα να τους χαρίσει την ελευθερία! Άνοιξε το παράθυρο, και η Κενγκά μαζί με το μικρό της πέταξαν μακριά, μέχρι τον απέραντο ωκεανό. Δεν ξέχασε όμως κι αυτούς τους δύο ανθρώπους που τη βοήθησαν να επιβιώσει, και πότε πότε ξαναερχόταν σ’ εκείνο το παράθυρο, χτυπούσε με το ράμφος της το τζάμι και το αγόρι της άνοιγε... Τότε δεχόταν με χαρά και ευγνωμοσύνη το χάδι από το χέρι που της έσωσε τη ζωή!</div><div style="text-align: justify;">Λ. Μιχαήλ, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">…Ή έγραψαν ποιήματα!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Το παράπονο της Κενγκά</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Καλοί μου άνθρωποι, σας παρακαλώ</div><div style="text-align: justify;">βοηθήστε με απ’ τη μόλυνση να σωθώ</div><div style="text-align: justify;">να κολυμπήσω σε γαλανά νερά,</div><div style="text-align: justify;">να είναι όλα όμορφα και πάλι καθαρά.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σκεφτείτε τη θάλασσα, σκεφτείτε τα ζώα</div><div style="text-align: justify;">πριν η μανία σας τα καταστρέψει όλα.</div><div style="text-align: justify;">Υπάρχουμε κι εμείς στον κόσμο αυτόν.</div><div style="text-align: justify;">Θέλουμε να ζήσουμε... Αν είναι δυνατόν!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μολύνετε τη θάλασσα, τα ζώα, τα πουλιά</div><div style="text-align: justify;">και ψάχνετε μετά για λίγη ομορφιά.</div><div style="text-align: justify;">Πρέπει να καταλάβετε, το σπίτι μας η Γη</div><div style="text-align: justify;">βρίσκεται σε κίνδυνο, θα καταστραφεί.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Φροντίστε τη φύση, προσέξτε καλά</div><div style="text-align: justify;">βάλτε μυαλό πριν να είναι αργά!</div><div style="text-align: justify;">Φ. Άννη, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η κατάρα των θαλασσών</b></div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;">Το κύμα τον σκέπασε</div><div style="text-align: justify;">Ο γλάρος παγιδεύτηκε</div><div style="text-align: justify;">Σ’ ένα μαύρο υγρό πηχτό</div><div style="text-align: justify;">Πόσο θλιβερό είναι το θέαμα αυτό!</div><div style="text-align: justify;">Στου γλάρου τα φτερά κολλάει</div><div style="text-align: justify;">Πουθενά δεν τον αφήνει να πάει</div><div style="text-align: justify;">Οι φίλοι μακριά πετούν</div><div style="text-align: justify;">Μόνο του στην κατάρα τον παρατούν</div><div style="text-align: justify;">Πώς θα σωθεί το δύσμοιρο πουλί από το κακό;</div><div style="text-align: justify;">Να χαθεί στο μαύρο κύμα μήπως είναι το γραφτό;</div><div style="text-align: justify;">Π. Βάλια, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Η ιστορία της Κενγκά</b></div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;">Οι άνθρωποι δε σκέφτονται</div><div style="text-align: justify;">τα πλάσματα του Θεού</div><div style="text-align: justify;">Πολλά ζώα πεθαίνουνε</div><div style="text-align: justify;">από δικό μας λάθος…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η καημένη η Κενγκά</div><div style="text-align: justify;">δεν άντεξε τον πόνο</div><div style="text-align: justify;">και τον μαύρο θάνατο</div><div style="text-align: justify;">που τη σκέπασε</div><div style="text-align: justify;">Το αβγό της μόνο</div><div style="text-align: justify;">πρόλαβε να γεννήσει</div><div style="text-align: justify;">και ο γάτος ο καλός</div><div style="text-align: justify;">έτρεξε να βοηθήσει</div><div style="text-align: justify;">Αυτός φρόντισε το μικρό</div><div style="text-align: justify;">που μεγάλωσε και πέταξε</div><div style="text-align: justify;">ψηλά στον ουρανό!</div><div style="text-align: justify;">Σ. Ιζαμπέλα, Α2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Γιατί;</b></div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;">Στην ιστορία μας αυτή τη φορά</div><div style="text-align: justify;">είναι μια γλαροπούλα που τη λένε Κενγκά.</div><div style="text-align: justify;">Πόσο η καημένη προσπαθεί</div><div style="text-align: justify;">με νύχια και με δόντια στη ζωή να κρατηθεί.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όμως τα ολόλευκά της φτερά</div><div style="text-align: justify;">έγιναν μαύρα και πολύ βαριά.</div><div style="text-align: justify;">Δεν είναι επιστημονική φαντασία</div><div style="text-align: justify;">φταίει του ανθρώπου η απληστία.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Γιατί οι άνθρωποι αδιαφορούν</div><div style="text-align: justify;">μέσα στο χρήμα ψάχνουν να βρουν</div><div style="text-align: justify;">την ευτυχία και τη χαρά</div><div style="text-align: justify;">σκοτώνοντας πλάσματα σαν την Κενγκά.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άσχημο πράγμα να το παίζεις Θεός</div><div style="text-align: justify;">να θέλεις στη φύση να είσαι αρχηγός.</div><div style="text-align: justify;">Νιώθω θλίψη και στενοχώρια</div><div style="text-align: justify;">που ο άνθρωπος τα καταστρέφει όλα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η Γη μας είναι το δικό μας σπίτι.</div><div style="text-align: justify;">Ζούμε εδώ κι όχι σε άλλον πλανήτη.</div><div style="text-align: justify;">Φροντίστε όλοι το περιβάλλον σωστά</div><div style="text-align: justify;">να το χαρούν και τα δικά μας τα παιδιά...</div><div style="text-align: justify;">Φ. Άννη, Α3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;">Και μία (δυστυχώς επίκαιρη) ιστορία…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Το κόκκινο τέρας</b></div><div style="text-align: justify;"> Το ήξερε. Το είχε δει να καταβροχθίζει μέσα σε λίγη ώρα το σπίτι του, το δάσος, και να σκοτώνει τους δικούς του. Είχε δει γνωστούς και άγνωστους να τρέχουν να σωθούν από το κόκκινο τέρας. Μα όση δύναμη κι αν έβαζαν στα πόδια τους, εκείνο ήταν αχόρταγο και τους κυνηγούσε. Πίστεψε λοιπόν πως αυτή τη φορά είχε έρθει η σειρά του…</div><div style="text-align: justify;"> Ο θάνατος ήταν αργός και βασανιστικός. Σε έτρωγε μέχρι και τα κόκαλά σου. Συχνά το κακό το προκαλούσαν εκείνοι επίτηδες, χωρίς να σκέφτονται την καταστροφή που θα φέρουν ή το πόσες ζωές θα αφαιρέσουν, δεν τους ένοιαζε. Είχε δει τι έκαναν μετά, έχτιζαν στο κατεστραμμένο δάσος κάτι τσιμεντένια κουτιά, σπίτια και ξενοδοχεία. Αν και ήταν πολύ άσχημα, εκείνοι τα θαύμαζαν. Βέβαια, δεν μπορούσε να τους κατηγορήσει όλους. Υπήρχαν και κάποιοι που προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν το κόκκινο τέρας και να σώσουν όσο περισσότερα πλάσματα μπορούσαν. Δεν τα κατάφερναν πάντα όμως…</div><div style="text-align: justify;"> Εκεί που έτρεχε απεγνωσμένα, είδε τον φίλο του. Το τρίχωμά του στη δεξιά πλευρά είχε ήδη φαγωθεί από το κόκκινο τέρας. Δεν του μίλησε, αλλά το βλέμμα του τα έλεγε όλα. Θα σταματούσε την προσπάθεια, ήταν πολύ αδύναμος για να συνεχίσει. Τον καταλάβαινε, είχε κι εκείνος κουραστεί. Δε θα σταματούσε όμως. Επιστράτευσε τις τελευταίες του δυνάμεις και έκλεισε τα μάτια.</div><div style="text-align: justify;"> Έτσι δεν είδε πώς τον έπιασαν… Δεν μπορούσε πια να τρέξει, αλλά δεν υπήρχε λόγος. Ένιωσε ένα χέρι να τον χαϊδεύει στο κεφάλι και να του δίνει νεράκι να πιει. Είχε σωθεί!</div><div style="text-align: justify;">Κ. Χρυσάνθη, Α1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4597020319545506834.post-42727477785228021182021-09-26T04:19:00.010-07:002022-08-25T06:02:22.406-07:00Στη μηχανή του χρόνου - Από τον Μ. Κωνσταντίνο στον Ιουστινιανό και τον Ηράκλειο<div style="text-align: justify;">Η μηχανή του χρόνου ταξίδεψε τους μαθητές και τις μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του Ιουστινιανού και του Ηρακλείου! Από το διάταγμα των Μεδιολάνων και τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης μέχρι τη Στάση του Νίκα και την ανάκτηση του Τιμίου Σταυρού, η βυζαντινή ιστορία "ζωντανεύει" μέσα από σελίδες ημερολογίου, διαλόγους, αφηγήσεις - "μαρτυρίες" και επιστολές, τις οποίες έγραψαν τα παιδιά αναλαμβάνοντας ρόλο πρωταγωνιστή, αυτόπτη μάρτυρα των ιστορικών γεγονότων ή αφανούς ήρωα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Από το ημερολόγιο του Κωνσταντίνου Α΄- Διάταγμα των Μεδιολάνων</b></div><div style="text-align: right;">Φεβρουάριος, 313</div><div style="text-align: justify;">Αγαπητό ημερολόγιο,</div><div style="text-align: justify;"> Ως Αύγουστος της Δύσης, αφού κατατρόπωσα τον αντίπαλό μου Μαξέντιο στη μάχη της Μουλβίας γέφυρας, συναντήθηκα σήμερα στα Μεδιόλανα με τον Αύγουστο της Ανατολής Λικίνιο. Ήταν καιρός να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, ώστε να υπάρχει μια κοινή πολιτική στα θρησκευτικά θέματα σε όλη την αυτοκρατορία. Μπορώ να πω πως είμαι πολύ ικανοποιημένος, γιατί κατάφερα να πείσω τον Λικίνιο ότι, για το καλό του κράτους, είναι αναγκαίο να τερματιστούν πια οι διωγμοί πολιτών για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Υπογράψαμε λοιπόν από κοινού ένα διάταγμα που κατοχυρώνει την ανεξιθρησκία! Κάθε Ρωμαίος πολίτης θα έχει από εδώ και μπρος το δικαίωμα να πιστεύει σε όποια θρησκεία θέλει και να λατρεύει τον Θεό ή τους θεούς του, χωρίς να φοβάται και να κινδυνεύει.</div><div style="text-align: justify;"> Γνωρίζω πως το διάταγμα αυτό ευνοεί κυρίως τους Χριστιανούς, αφού η δική τους θρησκεία είναι αυτή που έχει καταδιωχτεί με μανία… Πράγματι, τους συμπαθώ και πιστεύω πως, αν τους ευνοήσω, θα με στηρίξουν πολιτικά, για να εκπληρώσω τις φιλοδοξίες μου. Άλλωστε, Χριστιανή είναι η αγαπημένη μου μητέρα… Ωστόσο, πρέπει να κινηθώ με προσοχή, για να μην προκαλέσω αντιδράσεις από τους οπαδούς των άλλων θρησκειών.</div><div style="text-align: justify;"> Η σημερινή μέρα θα μείνει στην ιστορία! Θα φέρει τη χαρά στους Χριστιανούς και τη συμφιλίωση σε όλους τους υπηκόους της αυτοκρατορίας.</div><div style="text-align: justify;">Μ. Άρης, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><i>Ήμουν κι εγώ εκεί…</i> στα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης</b></div><div style="text-align: right;">11 Μαΐου 330, Νέα Ρώμη</div><div style="text-align: justify;">Αγαπητέ Ιωάννη,</div><div style="text-align: justify;"> Με μεγάλη χαρά και περηφάνια σου γράφω πως είμαι πλέον επίσημα κάτοικος της νέας πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας! Σήμερα πραγματοποιήθηκαν τα επίσημα εγκαίνια της πόλης, με όλη τη λαμπρότητα που ταίριαζε σε μια τόσο σημαντική στιγμή. Τώρα το κέντρο βάρους της αυτοκρατορίας θα μετατοπιστεί από τη Δύση στην Ανατολή και είμαι σίγουρος πως αυτό θα αλλάξει την πορεία της ιστορίας.</div><div style="text-align: justify;"> Ο Κωνσταντίνος δε λυπήθηκε ούτε τον κόπο ούτε τα έξοδα, προκειμένου να δημιουργήσει μια πόλη όχι μόνο αντάξια, αλλά και καλύτερη από την παλιά πρωτεύουσα. Ακολούθησε βέβαια το ρυμοτομικό σχέδιο της Ρώμης, αλλά και προίκισε τη Νέα με τείχη, επιβλητικές λεωφόρους και το φόρουμ, μια πολύ ωραία πλατεία. Δε θα μπορούσε βέβαια από την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας να λείπει το Ιερόν Παλάτιον και το κτίριο της Συγκλήτου, αλλά και διάφορα δημόσια κτίρια, εκκλησίες, λουτρά, δεξαμενές… Ωστόσο, ο αυτοκράτορας φρόντισε και για την ψυχαγωγία την πολιτών, με έναν θαυμάσιο ιππόδρομο, όπου φαντάζομαι να διεξάγονται οι πιο συναρπαστικοί αγώνες! Επιπλέον, η πόλη στολίστηκε με τα πιο λαμπρά έργα τέχνης, που ήρθαν από κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας, και έγινε πανέμορφη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfXPYjdmOd8Y_6jAypW3ma1enw90TXCsJnjN1gkMR161G2wcW5o26V56AxAcGyD-obWXOBVwE5xlXZmBgYEgt4s58fTKd0xLdsCVJkfU1PPlYfPwsEwU6mOfT9HS5fC-xgha1EGxhvNg4/s1013/%25CE%259A%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2597.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="575" data-original-width="1013" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfXPYjdmOd8Y_6jAypW3ma1enw90TXCsJnjN1gkMR161G2wcW5o26V56AxAcGyD-obWXOBVwE5xlXZmBgYEgt4s58fTKd0xLdsCVJkfU1PPlYfPwsEwU6mOfT9HS5fC-xgha1EGxhvNg4/w400-h228/%25CE%259A%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2597.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Οι εορτασμοί είχαν ξεκινήσει εδώ και σαράντα μέρες, αλλά σήμερα ήταν το αποκορύφωμα! Ο Κωνσταντίνος, ντυμένος με μεγαλοπρέπεια και φορώντας ένα εντυπωσιακό διάδημα στολισμένο με πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια, εμφανίστηκε στο φόρουμ συνοδευόμενος από μέλη της αυλής του. Εκεί πραγματοποιήθηκε η τελετή αφιέρωσης μιας στήλης, η οποία υψώθηκε στο σημείο όπου, όπως άκουσα να λένε, ο αυτοκράτορας είχε δει το όραμα που τον καθοδήγησε στην οριοθέτηση της πόλης. Ο κόσμος ήταν πολύς, αλλά εγώ είχα πιάσει από ώρα μια καλή θέση και τα είδα όλα! Στην κορυφή της στήλης έβαλαν ένα χρυσό άγαλμα του αυτοκράτορα, ενώ στα θεμέλιά της τοποθετήθηκαν ιερά κειμήλια τόσο των Χριστιανών όσο και των εθνικών. Ο Κωνσταντίνος φρόντισε ώστε οποιαδήποτε ουράνια δύναμη υπάρχει να είναι ευνοϊκή για την πόλη του!</div><div style="text-align: justify;"> Από το φόρουμ έτρεξα στον ιππόδρομο, όπου θα συνεχίζονταν οι εκδηλώσεις των εγκαινίων, Πρώτα μπήκε ένα άρμα με ένα χρυσό άγαλμα του Κωνσταντίνου που συνοδευόταν από τμήμα της αυτοκρατορικής φρουράς, με υπέροχες ενδυμασίες. Το πλήθος ζητωκραύγαζε ενθουσιασμένο και ακόμη περισσότερο όταν, με διαταγή του αυτοκράτορα, μοιράστηκαν νομίσματα ειδικά κομμένα για την περίσταση, με την προσωποποίηση της πόλης. Πήρα κι εγώ ένα τέτοιο νόμισμα και σκοπεύω να μην το ξοδέψω, αλλά να το φυλάξω σαν ενθύμιο αυτή της μεγάλης μέρας που είχα την τύχη να ζήσω…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtxX51zxXMjNbKhj_A3SZW1xZYYAbM49PkmcvvU-PIs4sbTi9VXL5EFaIYzbf264OTq9zco0eBRJh9QjkLIt5D-2VCNuYaDw1c88SDKK7X-0rermBMvjJOC6r3cUhj8YtO4pBdQB4OFQY/w400-h301/%25CE%2595%25CE%2593%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Φίλε μου, μακάρι, με τη βοήθεια του Θεού, η πόλη μας να γίνει ξακουστή στα πέρατα του κόσμου και οι απόγονοι μας να ζήσουν περιόδους δόξας και ακμής! Σε περιμένω να με επισκεφθείς, για να θαυμάσεις από κοντά τη Νέα Ρώμη!</div><div style="text-align: justify;">Μ. Γιώργος, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Στάση του Νίκα - διάλογος</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Σύμβουλος Α:</b> Αυτοκράτορά μου, βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση. Οι στασιαστές ξεχύθηκαν στην Πόλη και παντού αντηχεί η κραυγή <i>Νίκα</i>, το σύνθημά τους! Λεηλατούν την αγορά, πυρπολούν κτίρια, έχουν φτάσει τα πρόθυρα του παλατιού! Προτείνω να σκεφτούμε την ιδέα της φυγής. Ίσως είναι η μόνη λύση…</div><div style="text-align: justify;"><b>Ιουστινιανός: </b>Δε σου κρύβω ότι κι εγώ έκανα την ίδια σκέψη. Αν όμως το αποφασίσουμε, πρέπει να το οργανώσουμε καλά. Πρέπει να καταστρώσουμε σχέδιο που θα προβλέπει όλα τα ενδεχόμενα…</div><div style="text-align: justify;"><b>Σύμβουλος Β: </b>Αν πας στη Θράκη μαζί με την αυτοκράτειρα, πιστεύω πως θα διαφύγετε τον κίνδυνο.</div><div style="text-align: justify;"><b>Θεοδώρα:</b> Ιουστινιανέ, άκουσέ με… Δεν είναι η φυγή η λύση, ακόμα κι αν πρόκειται να σωθούμε. Δεν ταιριάζει σ’ έναν αυτοκράτορα να εγκαταλείπει τον λαό του στα χέρια ενός ανίκανου όπως ο Υπάτιος και να φεύγει κυνηγημένος. Έτσι υπερασπίζεσαι την τιμή σου;</div><div style="text-align: justify;"><b>Ιουστινιανός:</b> Πες την αλήθεια, Θεοδώρα! Μήπως ο αυτοκρατορικός σου τίτλος είναι αυτός που σε νοιάζει περισσότερο και όχι η τιμή μου;</div><div style="text-align: justify;"><b>Θεοδώρα: </b>Μα δε διαφέρει το ένα από το άλλο! Κάποιος που έγινε αυτοκράτορας είναι απαράδεκτο να γίνει φυγάς… Όσο για μένα, καλύτερα να πεθάνω παρά να υπάρξει μέρα που δε θα φοράω τη βασιλική αυτή πορφύρα. Αν θέλεις απλά να σωθείς, Ιουστινιανέ, μπορείς να το κάνεις. Πλούτη και πλοία υπάρχουν άφθονα! Σκέψου το καλά όμως… Ίσως το μετανιώσεις, αν αναλογιστείς πως ο θάνατος είναι προτιμότερος από μια άδοξη ζωή! Στις σελίδες της ιστορίας έχουν θέση μόνο οι τολμηροί και οι αποφασιστικοί. Μην το βάλεις στα πόδια σαν δειλός, μείνε εδώ και αγωνίσου, αν θέλεις να κερδίσεις τον σεβασμό του λαού σου!</div><div style="text-align: justify;"><b>Βελισάριος: </b>Ας ετοιμάσουμε τον στρατό, αυτοκράτορά μου! Μπορούμε να νικήσουμε!</div><div style="text-align: justify;"><b>Ιουστινιανός:</b> Θεοδώρα, σ’ ευχαριστώ. Είμαι πραγματικά τυχερός που έχω μια τέτοια σύζυγο στο πλευρό μου. Έχεις δίκιο! Αν εγκαταλείψω τώρα, όλα θα χαθούν… Δεν υπάρχουν περιθώρια για δεύτερες σκέψεις, ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας. Πρέπει να κινηθούμε άμεσα και χωρίς δισταγμούς, για να πατάξουμε την εξέγερση. Βελισάριε, Ναρσή, αναλάβετε δράση! Η τύχη μας είναι στα χέρια σας. Κάντε το καθήκον σας…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaLeNPrvl0pVc_2c7P9oypcePBoA1xOBul649NbBdLBoqI81RJRzvz-3IDw7JHeoET-kv-tMV0n7HvzD_dFu_Tfs8f48bqgnVNcDTYvf1Xm7M-01LN5Oba5SygzM4UDf_3NbTsRihjyuU/w400-h225/%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3+-+%25CE%2598%25CE%2595%25CE%259F%25CE%2594%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2591.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Γ. Στέργιος, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Από το ημερολόγιο του Ιουστινιανού - Στάση του Νίκα</b></div><div style="text-align: right;">11 Ιανουαρίου 532</div><div style="text-align: justify;"> Ζω τον χειρότερο εφιάλτη μου… Σήμερα ξέσπασε στον ιππόδρομο η δυσφορία του λαού για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και τη φορολογία που έχω επιβάλει. Παρά την υπόσχεσή μου ότι θα απομακρύνω από τη θέση τους τους κρατικούς αξιωματούχους που το πλήθος θεωρεί υπεύθυνους, δεν κατάφερα να ελέγξω την κατάσταση και οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν. Φυσικά, οι συγκλητικοί και οι ευγενείς δεν έχασαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους την αναστάτωση αυτή. Ανέβασαν στον θρόνο τον Υπάτιο, τον ανιψιό του Αναστάσιου, αυτόν τον αχάριστο που ανατράφηκε υπό την προστασία μου… Πού να ήξερα τι φίδι έτρεφα στον κόρφο μου!</div><div style="text-align: justify;"> Μετά τα επεισόδια στον ιππόδρομο, οι επαναστάτες έχουν ξεχυθεί στους δρόμους και, εξαγριωμένοι, πυρπολούν και καταστρέφουν ό,τι βρεθεί στο διάβα τους. Το πλήθος των εξεγερμένων όλο και μεγαλώνει, η ιαχή <i>«Νίκα»</i> μεταδίδεται από στόμα σε στόμα… Στο παλάτι επικρατεί πανικός, είμαστε περικυκλωμένοι! Περνάει από το μυαλό μου να εγκαταλείψω την Κωνσταντινούπολη….</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: right;">18 Ιανουαρίου 532</div><div style="text-align: justify;"> Η στάση του Νίκα αποτελεί παρελθόν! Η Θεοδώρα, η υπέροχη γυναίκα μου, με έπεισε να παραμείνω στην πόλη και να καταστείλω αποφασιστικά την εξέγερση. Οι στρατηγοί μου Βελισάριος και Μούνδος κατάφεραν να εγκλωβίσουν χιλιάδες επαναστάτες στον ιππόδρομο, όπου και τους κατέσφαξαν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFYaDmfdMSJNfktmHYSK6CG8pVEhfRkXDiUlgTlp4EZAJBh7GxDaRSIvCQqYnWyaSdcC7aSGGUdkyfj3rHzpEOU8fTefO-LJaYapt-EykgPUQS4wdD7qBHnJrA-8BaGgtYTP4neqz2myo/w400-h239/%25CE%25A3%25CE%25A6%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2597+%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%259D+%25CE%2599%25CE%25A0%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%2594%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259C%25CE%259F.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Μετά από αυτό, δεν πιστεύω πως θα τολμήσει πια κανείς να μου εναντιωθεί… Οι εχθροί μου νικήθηκαν, η τάξη στην Κωνσταντινούπολη αποκαταστάθηκε! Πάντως, θα φροντίσω να περιορίσω σημαντικά τη δύναμη των δήμων και να ενισχύσω την αυτοκρατορική εξουσία. Καιρός να εφαρμόσω το πολιτικό μου πρόγραμμα: ένα κράτος, μία εκκλησία, μία νομοθεσία!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_LgheHlibdI0xEN19j6MFOQf1naxWN7NTkNCDQ9Hq8bI4ShrcEWyAQjjKv_B-hDStbCLBSLEpp52A_ZLDoTexoW3nl4Lou8d_14E9kkXIMgLO4qveSSIiCdOg62D2q_xk9VcAWRbPIeI/w400-h249/%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3+-+%25CE%2598%25CE%2595%25CE%259F%25CE%2594%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2591+2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Π. Δημήτρης, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><b><i>Ήμουν κι εγώ εκεί…</i> στην ανάκτηση του Τιμίου Σταυρού</b></div><div style="text-align: justify;"> Σήμερα ήταν μία λαμπρή μέρα για την αυτοκρατορία και τον Χριστιανισμό. Επιτέλους, μετά από τόσους αγώνες κατά των Περσών, πήραμε πίσω τον Τίμιο Σταυρό, το ιερότερο κειμήλιο της Χριστιανοσύνης! Ο αυτοκράτοράς μας, ο Ηράκλειος, όχι μόνο ανέλαβε προσωπικά την ηγεσία του στρατεύματος, αλλά και μας εμψύχωνε πάντα με τις φλογερές του ομιλίες κατά των εχθρών του Χριστιανισμού και της Ρωμανίας. Έτσι αγωνιστήκαμε όλοι με αυταπάρνηση και καταφέραμε να συντρίψουμε τους εχθρούς μας!</div><div style="text-align: justify;"> Η αρπαγή του Τιμίου Σταυρού από τους άπιστους Πέρσες ήταν μεγάλο πλήγμα για κάθε Χριστιανό, αλλά τώρα Τον έχουμε πάλι στα χέρια μας και θα επιστρέψει εκεί όπου ανήκει. Νιώθω περήφανος και τυχερός που μπόρεσα κι εγώ να πολεμήσω γι’ αυτόν τον ιερό σκοπό. Δάκρυα συγκίνησης και χαράς ανεβαίνουν στα μάτια μου… Τιμή και δόξα στον θεοφύλακτο αυτοκράτορά μας και πάνω από όλα δόξα στον Θεό που ευλόγησε τον αγώνα μας και μας χάρισε τη νίκη!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg-lMaaj0JBkWMmrQXgRx26Us4NJUs4lwo4Q6sL_QmGz23zdeX3qVlZ2hNjvUyYWVb9P2mvzyr_ufxtOUShNI4KTvNX5LnmgFvSKmNcebOT7Z_jXks9CX-EkTPba4UHiSAJw1rXpEIP3Y/w212-h400/%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3+2.jpg" width="212" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Γ. Μαρία, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Εντυπώσεις από τη Βασιλεύουσα</b></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητή Θεοδοσία,</div><div style="text-align: justify;"> Σου γράφω από τη Βασιλεύουσα. Τι υπέροχη πόλη! Ο πατέρας μου μου έκανε επιτέλους τη χάρη να με πάρει μαζί του σε ένα από τα ταξίδια του. Είναι η πρώτη φορά που αφήνω την πόλη μας για έναν τόσο μακρινό προορισμό και είμαι ενθουσιασμένη! Στις λίγες μέρες που βρίσκομαι εδώ πραγματικά έχω μαγευτεί από όλα όσα βλέπω τριγύρω μου. Δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο ούτε τόσο πολλά και εντυπωσιακά αξιοθέατα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι η Κωνσταντινούπολη χαρακτηρίζεται ως <i>η</i> <i>Πόλη</i>!</div><div style="text-align: justify;"> Πολλά είναι αυτά που θαύμασα στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας μας. </div><div style="text-align: justify;">Το φόρουμ του Κωνσταντίνου, μια υπέροχη πλατεία κυκλικού σχήματος, διακοσμημένη με πλήθος έργων τέχνης και με την πανύψηλη στήλη του αυτοκράτορα στο κέντρο…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH6wtE1FiSoikgeJLW40EJsHIuqL_82pTuCkiJ2_pzBA0RassvXhFe7I1RWpFmLD4_OylB_QMEAApUgQX09nApDhJ0W5nAWTePPEFblKy_BYuvXKeOsCMvaulgox5UkiR9bvBUuu9Xl-Q/s1511/%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259C.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH6wtE1FiSoikgeJLW40EJsHIuqL_82pTuCkiJ2_pzBA0RassvXhFe7I1RWpFmLD4_OylB_QMEAApUgQX09nApDhJ0W5nAWTePPEFblKy_BYuvXKeOsCMvaulgox5UkiR9bvBUuu9Xl-Q/w400-h170/%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259C.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">…Την περίφημη υπόγεια δεξαμενή του Ιουστινιανού, όπου η οροφή στηρίζεται σε ένα δάσος από μαρμάρινους κίονες, ενώ στη βάση δύο απ’ αυτούς βρίσκονται δύο τεράστιες κεφαλές Μέδουσας…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjilNZuBf-yaweIdfM4GTiXssoFHDYmvVorXU7HwF9OC-j8JBLQclZKi7utg-HrlFABzQbwhDMQW1_Zuhi7OuEd3MiSmsMJBCP8L4PZ5hH6YEwJWV_jvphxkZOL2YzVh-Zh76VzfplFHTc/s500/%25CE%259A%25CE%2599%25CE%259D%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259D%25CE%2591.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjilNZuBf-yaweIdfM4GTiXssoFHDYmvVorXU7HwF9OC-j8JBLQclZKi7utg-HrlFABzQbwhDMQW1_Zuhi7OuEd3MiSmsMJBCP8L4PZ5hH6YEwJWV_jvphxkZOL2YzVh-Zh76VzfplFHTc/w400-h266/%25CE%259A%25CE%2599%25CE%259D%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259D%25CE%2591.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αλλά και τον επιβλητικό ναό των Αγίων Αποστόλων με τους τάφους των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigQSk0_icLod5eVUusQ-zBmQ8oKsoVHkd2sQuu1Ta3aJFznvz6oaRCKGGFkQnVSJy-nJ1klUXAIk5nz8lTkO1xDDyBx45NkKL8d2sNaup6yt_U4sI1hs7j867nnLxrLJ_GKMzz8DZVX30/s500/%25CE%2586%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25B9-%25CE%2591%25CF%2580%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B9..png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigQSk0_icLod5eVUusQ-zBmQ8oKsoVHkd2sQuu1Ta3aJFznvz6oaRCKGGFkQnVSJy-nJ1klUXAIk5nz8lTkO1xDDyBx45NkKL8d2sNaup6yt_U4sI1hs7j867nnLxrLJ_GKMzz8DZVX30/w400-h216/%25CE%2586%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25B9-%25CE%2591%25CF%2580%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B9..png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Ωστόσο, αυτά που με εντυπωσίασαν περισσότερο δεν είναι άλλα από το Ιερόν Παλάτιον και βέβαια τον περικαλλέστατο ναό της Αγίας Σοφίας.</div><div style="text-align: justify;"> Ναι, καλή μου φίλη, είχα την τύχη να επισκεφτώ το παλάτι, αφού η σύζυγος ενός αυλικού ζήτησε να διαλέξει η ίδια κάποιο από τα αρώματα που έφερε ο πατέρας μου από την Ανατολή και φυσικά αυτός με πήρε μαζί του! Ξέρεις, δεν πρόκειται για ένα μόνο κτίριο, αλλά για ολόκληρο κτιριακό συγκρότημα, το οποίο απλώνεται σε ένα πολύ μεγάλο οικοδομικό τετράγωνο και λειτουργεί όχι μόνο ως αυτοκρατορική κατοικία, αλλά και ως διοικητικό κέντρο της αυτοκρατορίας. Έτσι, μέσα σ’ αυτό βρίσκονται το παλάτι της Δάφνης,</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVbmqL8wRkoHT8V2OnQcqBXeGNTZJYWOV92DqeCTW73aeJN0otTtz9mrjygYFPo8_mJnyizpqr5vTcvx-jqtOnZZDorb3FsqMzZi5yDMaLc79hyphenhyphenabDtgaSw-ei25Nx6hyphenhyphenQsrwYKKXGoGo/s656/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2599+%25CE%2594%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%259D%25CE%2597%25CE%25A3.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVbmqL8wRkoHT8V2OnQcqBXeGNTZJYWOV92DqeCTW73aeJN0otTtz9mrjygYFPo8_mJnyizpqr5vTcvx-jqtOnZZDorb3FsqMzZi5yDMaLc79hyphenhyphenabDtgaSw-ei25Nx6hyphenhyphenQsrwYKKXGoGo/w400-h275/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2599+%25CE%2594%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%259D%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">αλλά και κρατικές υπηρεσίες. Όλα αυτά φαντάσου πως συνδέονται με εσωτερικές αυλές και κήπους, που έχουν θαυμάσια θέα στη θάλασσα του Μαρμαρά και στολίζονται με κρήνες, έργα τέχνης, ψηφιδωτά, αλλά και σπάνια φυτά και άνθη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjerGsbInlQ7t_5bk9U7nZ4QLJDINTAafAvCBRwb_w3fKidmvKwp7nRRZ18FYMNO4jTvV1rOcy0xooTP0Oczp9r3gmfEevmDQbJAXOQPZMgZXRg8ErTHNeyFE7Edi0VUQzsVc7ldD9Nqz8/s657/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2599.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjerGsbInlQ7t_5bk9U7nZ4QLJDINTAafAvCBRwb_w3fKidmvKwp7nRRZ18FYMNO4jTvV1rOcy0xooTP0Oczp9r3gmfEevmDQbJAXOQPZMgZXRg8ErTHNeyFE7Edi0VUQzsVc7ldD9Nqz8/w400-h299/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2599.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Όσο για την Αγία Σοφία τι να πω γι’ αυτό το αρχιτεκτονικό θαύμα, για τον πλούτο και την πολυτέλεια της εσωτερικής διακόσμησης, για τα ψηφιδωτά με τις ολοζώντανες μορφές που λάμπουν σε χρυσό φόντο και θαρρείς πως είναι έτοιμες να σου μιλήσουν, για τον τρούλο που μοιάζει να τον κρατούν οι άγγελοι από τον ουρανό; Μόνο αν τα δεις όλα αυτά με τα ίδια σου τα μάτια θα μπορέσεις να τα πιστέψεις…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9k9Nk-ck-f-YXJIBNxxGZnYTqAIYpdH7CGw9JJB34S8UaTatdAHY8Mu7YENhJW0erytbL_ajpoAfk5n6ceW25yiYzda8yMP_tbkZOtwW7HruZeb7BbsZk0iT-5nwnCSIzekuuALonmCI/s827/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591+3.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9k9Nk-ck-f-YXJIBNxxGZnYTqAIYpdH7CGw9JJB34S8UaTatdAHY8Mu7YENhJW0erytbL_ajpoAfk5n6ceW25yiYzda8yMP_tbkZOtwW7HruZeb7BbsZk0iT-5nwnCSIzekuuALonmCI/w400-h240/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591+3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Αύριο θα πάμε με τον πατέρα στον ιππόδρομο. Είναι φανατικός οπαδός των Πράσινων και διασκεδάζει ιδιαίτερα παρακολουθώντας τις αρματοδρομίες. Για να σου πω την αλήθεια, εμένα δε με ενθουσιάζουν τόσο οι αγώνες, αλλά τα θεάματα που παρουσιάζονται στα διαλείμματα. Ο πατέρας μού είπε ότι πάντα εμφανίζονται μίμοι, χορευτές, ακροβάτες, εξωτικά ζώα… Οπότε, ανυπομονώ κι εγώ όσο κι αυτός!</div><div style="text-align: justify;"> Επειδή όμως όλα τα ωραία τελειώνουν κάποτε, σε μια εβδομάδα θα βρίσκομαι πίσω στην πόλη μας… Θα τα πούμε λοιπόν από κοντά, για να σου εξηγήσω με περισσότερες λεπτομέρειες όσα είδα, αλλά και όσα θα συναντήσω από εδώ και πέρα. Μέχρι τότε σου στέλνω τους χαιρετισμούς μου από τη μαγική Κωνσταντινούπολη!</div><div style="text-align: justify;">Με αγάπη,</div><div style="text-align: justify;">η φίλη σου Μαρίνα</div><div style="text-align: justify;">Λ. Μαρίνα, Β2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Εντυπώσεις από τη Βασιλεύουσα - αγορά και ιππόδρομος</b></div><div style="text-align: justify;">Αγαπητέ μου φίλε Θεόδωρε,</div><div style="text-align: justify;"> Σου γράφω από τη Βασιλεύουσα… Τι υπέροχη πόλη! Κρίνοντας πως έχω μεγαλώσει αρκετά, ο πατέρας μου με πήρε μαζί του για να τον βοηθήσω, να μαθαίνω και τη δουλειά του εμπόρου κοντά του… Φτάσαμε χτες, μετά από ένα μακρύ και κοπιαστικό ταξίδι, αλλά με το που μπήκαμε στην Πόλη ξέχασα την κούρασή μου και έμεινα να κοιτάζω γύρω μου θαμπωμένος, να θαυμάζω την αρχιτεκτονική και την πολυτέλεια των κτιρίων της. Όλα όσα λένε γι’ αυτήν είναι αλήθεια, και με το παραπάνω! Καμία σχέση με τη δική μας επαρχιακή κωμόπολη…</div><div style="text-align: justify;"> Αφού τακτοποιηθήκαμε στο χάνι όπου θα μείνουμε, πήγαμε κατευθείαν στην αγορά. Ήταν γεμάτη μαγαζάκια και κυκλοφορούσαν χιλιάδες άνθρωποι. Ζαλίστηκα από τον κόσμο, από τις φωνές των εμπόρων που διαλαλούσαν την πραμάτεια τους, από τα αρώματα και τις μυρωδιές… Όμως όλα αυτά πρέπει να τα συνηθίσω, αν θέλω να γίνω κι εγώ ένας καλός έμπορος υφασμάτων, σαν τον πατέρα. Ένας άρχοντας, με βαρύτιμα δαχτυλίδια σε κάθε δάχτυλο, αγόρασε πολλά υφάσματα και μάλιστα είπε στον πατέρα μου ότι, αν αρέσουν στη γυναίκα και την κόρη του, αύριο θα έρθει να πάρει κι άλλα! Πρέπει να είναι πολύ πλούσιος, γιατί δεν έκανε σχεδόν καθόλου παζάρια… Ο πατέρας έμεινε πολύ ευχαριστημένος από τα χρήματα που έβγαλε και, για να το γιορτάσουμε, με πήγε στον ιππόδρομο! Μπορείς να φανταστείς τη χαρά μου…</div><div style="text-align: justify;"> Φτάνοντας εκεί, το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν το τεράστιο μέγεθος του ιπποδρόμου. Έχει σχήμα πετάλου και ο πατέρας μού είπε ότι χωράει μέχρι και 100.000 θεατές! Τέσσερα επιβλητικά χάλκινα άλογα δεσπόζουν σε έναν πύργο πάνω από τις πύλες, ενώ τον ίδιο τον ιππόδρομο κοσμούν αγάλματα αφιερωμένα σε φημισμένους αρματοδρόμους. Αυτό όμως που με μάγεψε πραγματικά ήταν οι αγώνες! Στις ιπποδρομίες συμμετείχαν τέσσερις διαφορετικές ομάδες και οι αθλητές φορούσαν υπέροχες στολές με το χρώμα που αντιστοιχούσε στην ομάδα τους, κόκκινο, λευκό, πράσινο και γαλάζιο. Είχαμε πολύ καλές θέσεις και μπόρεσα να δω τον ίδιο τον αυτοκράτορα να δίνει από το θεωρείο του το σύνθημα για να ξεκινήσουν οι αγώνες. Τότε μπήκαν στην αρένα ταυτόχρονα τέσσερα άρματα, που έκαναν εφτά φορές τον γύρο του ιπποδρόμου. Σε ένα μεγάλο βάθρο, ορατό από όλους μας, ήταν τοποθετημένα εφτά αυγά στρουθοκαμήλου. Κάθε φορά που ένας αρματοδρόμος εκπλήρωνε έναν γύρο, αφαιρούσαν ένα αυγό από το όνομά του. Η αγωνία και ο ενθουσιασμός μου ήταν απερίγραπτος! Δεν μπορούσα να σταματήσω να ζητωκραυγάζω, όπως και ο πατέρας μου και το υπόλοιπο πλήθος, που ενθάρρυνε κραυγάζοντας τους διαγωνιζόμενους. Ήταν ό,τι πιο συναρπαστικό έχω δει στη ζωή μου! Μακάρι να ήσουν κι εσύ μαζί μας… </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDA-l7rH_yl3kCAfgh6ZBpaOh2hXWedCEsogXA7V-_eWZqvACOIrC__aWrYlDQEzUDYn0TPBZyZhr6pIwgmTCGtVBFtp_rzIAk43JmxH6NdAoC1pfruM1dQlsB0HK5nut1tlQECXI5mic/s1067/%25CE%2599%25CE%25A0%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%2594%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3+3.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDA-l7rH_yl3kCAfgh6ZBpaOh2hXWedCEsogXA7V-_eWZqvACOIrC__aWrYlDQEzUDYn0TPBZyZhr6pIwgmTCGtVBFtp_rzIAk43JmxH6NdAoC1pfruM1dQlsB0HK5nut1tlQECXI5mic/w400-h210/%25CE%2599%25CE%25A0%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%2594%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3+3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Αύριο ελπίζω να δω και άλλα αξιοθέατα της Πόλης και να επισκεφτώ και την Αγία Σοφία. Ανυπομονώ!</div><div style="text-align: justify;">Χαιρετισμούς από την Κωνσταντινούπολη,</div><div style="text-align: justify;">ο φίλος σου Ευστάθιος</div><div style="text-align: justify;">Τ. Κώστας, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλοι/ες προτίμησαν τη ζωγραφική ή το κόμικς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Ο Ιουστινιανός και το έργο του</b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzBbO2OYL3NQ8W5iu-2PIw2z5yMnVMssVnOoAutJe5MYQ8RQ099wKibV7w5S1ayhCdbxrfjj3-BZR7jqdg03dhx-Saawd0Wn-On3CYT20KnK8aZBOp_sGoDkyqKzhNF38SoZRf8e19ygU/s2048/%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzBbO2OYL3NQ8W5iu-2PIw2z5yMnVMssVnOoAutJe5MYQ8RQ099wKibV7w5S1ayhCdbxrfjj3-BZR7jqdg03dhx-Saawd0Wn-On3CYT20KnK8aZBOp_sGoDkyqKzhNF38SoZRf8e19ygU/w400-h288/%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Μενελίνα, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Στάση του Νίκα</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPtt5Zcl8ICdRcIVi5St0MKd2WZVdghpqw0uspAGZ4nBuR9XmYJUnMr3TZQW0HvQZRfFcq8phyfimvYNbs-GMLVFaUgbDXGjse1o5fG2pINjyVUVZglK3QfZDfdBHkjGy70UFqWlnHW-g/s2048/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A3.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPtt5Zcl8ICdRcIVi5St0MKd2WZVdghpqw0uspAGZ4nBuR9XmYJUnMr3TZQW0HvQZRfFcq8phyfimvYNbs-GMLVFaUgbDXGjse1o5fG2pINjyVUVZglK3QfZDfdBHkjGy70UFqWlnHW-g/w278-h400/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Π. Δημήτρης, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Αγία Σοφία</b></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVSYHvCqGrLsOcxJKuJRDh5fY93A4nkE0KbProCw5tpENUzdmEceVaMOlTQctjG03S8GqKoDOqbakVKsAzlE3kpfvS9polgU8HMQwhmRBS6-jNEJdtuF_ZWzixYdGcCWvwSpJnMzI9GSw/w400-h300/%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259C%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%2597.jpg" /></div><div style="text-align: justify;">Τ. Κατερίνα, Β4</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"></span><p></p>efimourhttp://www.blogger.com/profile/00685611725068605908noreply@blogger.com0