Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Παραδοσιακά τραγούδια

Η ενασχόληση με το κείμενο του Γιώργου Ιωάννου "Να 'σαι καλά, δάσκαλε!" οδήγησε σε συζήτηση για τη σχέση που έχουμε σήμερα με την παράδοση και τα παροδοσιακά τραγούδια. 
Λοιπόν, πολλοί σύγχρονοι μουσικοί τραγουδούν ή διασκευάζουν παραδοσιακά τραγούδια! Και για του λόγου το αληθές...
Μηλιά - ένα παραδοσιακό τραγούδι από την Κάρπαθο. Τραγουδάει η Μάρθα Φριντζήλα.


Μηλιά μου, μες τον εγκρεμό
τα μήλα φορτωμένη
τα μήλα σου λιμπίζομαι
μα τον γκρεμό φοβούμαι.
Κι αν τον φοβάσαι τον γκρεμό
έλα απ' το μονοπάτι.
Το μονοπάτι μ' ήβγαλε
σ' ένα ερημοκλήσι
που δεν ευρίσκετο παπάς
για να το λειτουργήσει.
Κι ένα μνήμα παράμνημα
ξεχωριστά 'πο τ' άλλα
δεν το `δα και το πάτησα
απάνω στο κεφάλι.
Ποιος είν' απού με πάτησε
απάνω στο κεφάλι
απού `μουν αρχοντόπουλο
μεγάλου ρήγα αγγόνι.

Βασιλική τον έρωτα - από τον Νίκο Ζιώγαλα.


Κόκκινα χείλη φίλησα - Δυνάμεις του Αιγαίου

  
                             Κόκκινα χείλη φίλησα κι έβαψε το δικό μου
                             Και στο μαντίλι το 'συρα κι έβαψε το μαντίλι.
                             Και στο ποτάμι το 'πλυνα κι έβαψαν τα νερά του
                             Κι έβαψε η άκρη του γιαλού κι η μέση του πελάγου.
                             Κατέβη ο αϊτός να πιεί νερό κι έβαψαν τα φτερά του.
                             Κι έβαψε ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο.

Κι ένα πολύ ωραίο παραδοσιακό θρακιώτικο - Το Μαργούδι κι ο Αλεξανδρής - από μια παρέα παιδιών που παίζουν στον δρόμο.


Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Παραμύθια λαϊκά και αγαπημένα

Το μάθημα των Νεοελληνικών Κειμένων για την Α΄ τάξη ξεκίνησε με λαϊκά παραμύθια. Οι μαθητές/τριες έδωσαν ένα διαφορετικό τέλος στο παραμύθι "Ο φτωχός και τα γρόσια"...

Η ανταπόδοση της ευεργεσίας
   Ο φτωχός συλλογιζόταν, μέχρι που βρήκε τι θα κάνει τα γρόσια. Αποφάσισε με τα μισά να φτιάξει μια επιχείρηση με παιχνίδια και τα υπόλοιπα να τα βάλει στην τράπεζα. 
   Μετά από λίγα χρόνια ο φτωχός έγινε πλέον πλούσιος. Μια μέρα, πλούσιος πλέον, ενώ πήγαινε στη σπιταρόνα του, είδε τον γείτονά του (τον πλούσιο) σκεπτικό. Πάει και του λέει:
- Τι έγινε, καλέ μου γείτονα;
- Η επιχείρησή μου έχει ξοφλήσει. Δεν έχω πια τίποτα!
- Μην ανησυχείς. Θυμάσαι παλιά που μου δάνεισες 1000 γρόσια; Ώρα να σε ξεπληρώσω!
   Έτσι ο πρώην φτωχός επέστρεψε στον πλούσιο τα 1000 γρόσια και επιπλέον του πρότεινε να δουλέψει στη δική του επιχείρηση. Μ’ αυτόν τον τρόπο ξεπλήρωσε την ευεργεσία του πλούσιου!
Γ. Γιάννης, Α1

Πώς μπορούν να φέρουν ευτυχία τα χρήματα
   Μόλις ο πλούσιος του έδωσε τα γρόσια, ο φτωχός δεν πίστευε στην τύχη του. Έφτιαξε ένα μαγαζί, μετά ένα άλλο και έβγαλε πολλά λεφτά. Αγόρασε σπίτι και έμενε αρχοντικά. Όμως επειδή δεν ξέχασε ποτέ τη φτώχεια του, πολλά από τα λεφτά που κέρδιζε τα μοίραζε σε ιδρύματα για άπορα και ορφανά παιδιά, σε γηροκομεία, σε σχολεία και ένιωθε πάντα ευτυχισμένος με τις πράξεις που έκανε. Όλος ο κόσμος τον αγαπούσε και τον εκτιμούσε.
   Μετά από καιρό πήγε στον πλούσιο, που ήταν κλεισμένος στο αρχοντικό του, και του έδωσε πίσω τα χίλια γρόσια. Εκείνος έκπληκτος τον ρώτησε: «Πώς είσαι τόσο χαρούμενος; Tι έκανες;» Τότε ο φτωχός του απάντησε ότι τα χρήματα μπορεί να φέρουν την ευτυχία, αν ξέρεις να τα χρησιμοποιείς σωστά!
Β. Αλέξανδρος, Α1

Όταν μοιράζεσαι, γίνεσαι ευτυχισμένος...
   Μετά από πολλή σκέψη, ο πλούσιος, καθώς έβλεπε τον φτωχό να μην είναι χαρούμενος πια, διαπίστωσε ότι τα πολλά χρήματα φέρνουν δυστυχία και ότι ο κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να έχει τόσα όσα του χρειάζονται για να ζήσει άνετα. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να μοιράσει τα χρήματά του σε όλους τους ανθρώπους της περιοχής του, ώστε όλοι να μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς. 
   Αμέσως πήγε και το ανακοίνωσε στον φτωχό και εκείνος συμφώνησε να δώσει πίσω τα γρόσια που πήρε και να πάρει απλά το μερίδιο που του αντιστοιχούσε. Η απόφαση αυτή τους χαροποίησε και τους δύο πάρα πολύ και έστησαν ένα τρικούβερτο γλέντι γι’ αυτούς και τους υπόλοιπους κατοίκους. Κατά τη διάρκεια της γιορτής ανακοίνωσαν τα καλά νέα και όλοι είπαν πως αυτή είναι η πιο σοφή σκέψη. Την επόμενη μέρα έγινε η μοιρασιά με δίκαιο τρόπο και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι. Όμως ο πιο ευτυχισμένος από όλους ήταν ο πλούσιος, γιατί κατάλαβε πως δε φέρνουν την ευτυχία τα πλούτη, αλλά η αλληλεγγύη!
Ν. Σόφη, Α2

Ζωγράφισαν σκηνές που τους έκαναν εντύπωση...

Ο φτωχός παίρνει τα γρόσια από τον πλούσιο

Α. Γιάννης - Λ. Κώστας, Α1

Η απορία του πλούσιου
Ν. Θωμάς, Α2

Ο φτωχός και τα παιδιά του χορεύουν
Ν. Αντρέας - Π. Αλκιβιάδης, Α2

Απέδωσαν το παραμύθι σε μορφή κόμικς...

Π. Γιώργος, Α2

Χ. Θοδωρής, Α3

Ακόμα και το διασκεύασαν σε θεατρικό έργο!

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ - Ο ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΟΣΙΑ 
Σε ένα χωριό κοντά στα Ζαγοροχώρια ζει μια φτωχή οικογένεια. Η καθημερινότητά τους είναι κουραστική και απλή. Κάθε μέρα δουλειά, φαγητό και γλέντι.
(Μπαίνοντας ο φτωχός με τη γυναίκα του στο σπίτι από τη δουλειά.)
ΦΤΩΧΟΣ: Αχ, γυναίκα, άλλη μια κουραστική μέρα τέλειωσε!
ΓΥΝΑΙΚΑ: Καλά τα λες, άντρα μου. Ώρα λοιπόν να ασχοληθούμε και με τα κουτσούβελά μας!
ΦΤΩΧΟΣ: Δίκιο έχεις… Παιδάκια μου καλά, ελάτε να σας δούμε λίγο και ύστερα να φάμε.
ΠΑΙΔΙΑ: Μπαμπάκα, Μαμάκα.... Πόσες ώρες ήσασταν στο χωράφι; Πρέπει να είστε πολύ κουρασμένοι.
ΦΤΩΧΟΣ: Η αλήθεια είναι πως δουλέψαμε αρκετά. Γι’ αυτό σήμερα μαζί με το ψωμάκι μας και το τυρί μας θα φάμε και χόρτα.
ΠΑΙΔΙΑ: Αλήθεια, μπαμπάκα! Πω, πω το γεύμα μας σήμερα θα είναι υπέροχο!
ΓΥΝΑΙΚΑ: Αχ, παιδάκια μου, μη νομίζετε πως αυτό είναι τίποτα σπουδαίο. Πάλι θα μισοφάμε... Άλλες οικογένειες έχουνε και το κρέας τους και το ψάρι τους, εμείς εδώ τι έχουμε; Τη φτώχεια μας και μόνο.
(Τα παιδιά λουφάζουν σε μια γωνιά του σπιτιού και «φοράνε» τη στενοχωρημένη τους φατσούλα.)
ΦΤΩΧΟΣ: Τι είναι αυτά που λες, ρε γυναίκα, στα παιδιά; Τα στεναχωρείς χωρίς λόγο και αιτία.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Εγώ τα στενοχωρώ; Αφού αυτή είναι η αλήθεια, πάλι χόρτα και ψωμί θα τα ταΐσουμε σήμερα.
ΦΤΩΧΟΣ: Μην την ακούτε, παιδιά μου. Ελάτε να φάμε και ύστερα να πιάσουμε τη λύρα και να αρχίσουμε το τραγούδι.
ΠΑΙΔΙΑ: Ναι, ναι μπαμπά, είσαι ο καλύτερος!
ΓΥΝΑΙΚΑ: Πάλι τα ξεγέλασες τα παιδιά. Μπράβο σου! Ας είναι, στρωθείτε τώρα να φάμε το φτωχικό μας φαγητό.
(Αφού γευματίζουν, ξεκινούν το γλέντι.)
Αλλαγή σκηνικού
Στο διπλανό πολυτελές αρχοντικό ζουν ένας πλούσιος και η γυναίκα του. Ο πλούσιος παραξενεύεται με τα γλέντια των φτωχών και αναρωτιέται πώς με τα λίγα λεφτά τους περνούν ζωή αγγελική, ενώ αυτός που έχει ό,τι θέλει έχει του κόσμου τις σκοτούρες και τις έγνοιες, οι οποίες δεν του επιτρέπουν να διασκεδάσει και να γλεντήσει.
ΣΥΖΥΓΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ: Άντρα μου, γιατί είσαι τόσο σκεπτικός; Σε βασανίζει κάτι;
ΠΛΟΥΣΙΟΣ: Τίποτα, αγάπη μου, μόνο σκέφτομαι τα γλέντια των φτωχών από απέναντι. Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι, ενώ είναι φτωχοί;
ΣΥΖΥΓΟΣ: Δεν ξέρω άντρα μου, μα έχω μια ιδέα. Προτείνω να τους δώσουμε χίλια γρόσια, δηλαδή να τους κάνουμε πλούσιους, σαν εμάς. Από αυτό θα δούμε πώς θα διαχειριστούνε τα λεφτά και ίσως καταλάβουμε και το «μυστικό» της χαράς τους.
Αλλαγή σκηνικού
(Ο φτωχός με τη γυναίκα του το άλλο πρωί βγαίνουν από το σπίτι να πάνε για δουλειά.)
ΓΥΝΑΙΚΑ: Αχ, άντρα μου... Πάλι πάμε για δουλειά και ποιο το αποτέλεσμα; Πάλι ψωμί και ραδίκια θα φάμε. Άδικη που είναι η ζωή!
ΦΤΩΧΟΣ: Τι είναι αυτά που λες, βρε γυναίκα… Αντί να χαίρεσαι που έχεις την οικογένειά σου δίπλα σου, κάθεσαι και συλλογίζεσαι πράγματα που δε θα αλλάξουν ποτέ...
ΓΥΝΑΙΚΑ: Σταμάτα λίγο! Κοίτα εκεί, ο γείτονάς μας ο πλούσιος δεν είναι αυτός; Έρχεται προς το μέρος μας, τι να θέλει άραγε...;
ΠΛΟΥΣΙΟΣ: Καλημέρα γείτονες! Ακούστε με λίγο… Θα ήθελα να συζητήσουμε κάποια πράγματα.
ΦΤΩΧΟΣ: Σαν τι πράγματα δηλαδή;
ΠΛΟΥΣΙΟΣ: Να, τόσα χρόνια γείτονες, βρε παιδί μου... και σε θεωρώ πολύ τίμιο άνθρωπο. Αποφάσισα λοιπόν να σου δώσω χίλια γρόσια για να διευκολύνω την οικονομική σου κατάσταση.
ΦΤΩΧΟΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ, άνθρωπέ μου! Μα δεν είναι ανάγκη, μια χαρά τα κουτσοβολεύουμε.
(Η γυναίκα του φτωχού κόβει τη συζήτηση)
ΓΥΝΑΙΚΑ: Πώς δεν τα χρειαζόμαστε, άντρα μου; Ευχαριστούμε πολύ, γείτονα!
Αλλαγή σκηνικού
(Στο σπίτι του φτωχού επικρατεί αναστάτωση. Ο φτωχός και η γυναίκα του σκέφτονται τι να κάνουν τα χίλια γρόσια.)
ΦΤΩΧΟΣ: Εγώ λέω να τα βάλουμε στον τόκο ή να ανοίξουμε πραματευτάδικο, ειδάλλως να αγοράσουμε χωράφια.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Τρελάθηκες, άντρα μου!!;; Το πρώτο πράμα που θα κάνουμε είναι να χτίσουμε το καλύτερο σπίτι στα Ζαγοροχώρια, έπειτα θα πάρουμε τα πιο ωραία ρούχα και θα τρώμε πλουσιοπάροχα γεύματα.
ΦΤΩΧΟΣ: Μα, καλή μου, δε σκέφτεσαι ότι έτσι τα χρήματα θα τελειώσουν πολύ σύντομα; Μετά τι θα απογίνουμε;
(Όλο το βράδυ ο φτωχός με τη γυναίκα του καυγαδίζουν για το πού θα επενδύσουν τα λεφτά.)
ΠΑΙΔΙΑ: Μπαμπάκα, γιατί δεν πιάνεις τη λύρα να τραγουδήσουμε λίγο;
ΦΤΩΧΟΣ: Τι λέτε τώρα, παιδιά, γρήγορα στα κρεβάτια σας όλοι... Α, και μην τολμήσει κανείς να με ενοχλήσει... Τώρα έχουμε στα χέρια μας χίλια γρόσια, δεν είναι ώρα για γλέντια.
(Τα παιδιά τρέχουν στα κρεβάτια τους γκρινιάζοντας για τις σκοτούρες που προκάλεσαν στο σπίτι τους τα λεφτά.)
Αλλαγή σκηνικού
ΠΛΟΥΣΙΟΣ: Μα τι γίνεται, ρε γυναίκα; Τρεις μέρες τώρα ούτε φωνή ούτε ακρόαση δεν ακούγεται από τους απέναντι. Τι θα τα κάνουν τελικά τα γρόσια;
ΣΥΖΥΓΟΣ: Δεν έχω ιδέα! Αλλά ας μην είμαστε βιαστικοί…
(Ο φτωχός, κρατώντας το σακουλάκι με τα γρόσια, χτυπάει την πόρτα του πλούσιου.)
ΠΛΟΥΣΙΟΣ: Γείτονα, τι θες εδώ πρωί πρωί; Συμβαίνει κάτι;
ΦΤΩΧΟΣ: Τίποτα, τίποτα! Μόνο να, ήρθα να σου επιστρέψω τα γρόσια, γιατί κατάλαβα πως δε με βοηθάνε σε τίποτα. Μόνο μπελάδες μου φέρνουν και σκοτούρες! Παρ' τα πίσω και σε ευχαριστώ πολύ που σκέφτηκες την οικογένειά μου.
Και από τότε και στο εξής ο φτωχός και  η οικογένειά του κατάλαβαν πως είναι πιο ευτυχισμένοι δίχως πολλά λεφτά, γιατί το χρήμα δε φέρνει πάντοτε ευτυχία!
ΤΕΛΟΣ
Χ. Ειρήνη - Χ. Νεφέλη, Α3

Άλλοι/ες προτίμησαν να παρουσιάσουν τα αγαπημένα τους παραμύθια:

Ρ. Μαρία, Α3

Τ. Ολυμπία, Α3

Μπράβο σε όλους (και σ' αυτούς που οι εργασίες τους δε χώρεσαν στην ανάρτηση... Την επόμενη φορά!)

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Και πάλι στο σχολείο...

Με αφορμή το κείμενο της Ζωρζ Σαρή "Και πάλι στο σχολείο..." οι μαθητές/τριες έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο της δεσποινίδας Κλάρας ή την έκθεση της Ζωρζ. Άλλοι/ες προτίμησαν να αποδώσουν τα δικά τους συναισθήματα για την επιστροφή τους στα θρανία εικαστικά ή με αφηγήσεις, διαλόγους και ποιήματα. 

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑΣ ΚΛΑΡΑΣ
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Σήμερα συνάντησα για πρώτη φορά τις αγαπημένες μου μαθήτριες, τις φίλες μου, όπως συνηθίζω να τις λέω. Ήταν τόσο υπέροχα! Με το που μπήκα στην τάξη άρχισαν τα χειροκροτήματα κι οι κραυγές χαράς και φωτεινά χαμόγελα εμφανίστηκαν στα πρόσωπά τους. Η σχέση μας είναι πολύ ιδιαίτερη, οικεία, ζεστή, αλλά παρόλα αυτά δεν παύει να υπάρχει σεβασμός… Αυτό ήθελα να πετύχω! Και τώρα που το κατάφερα είμαι πανευτυχής! Χαίρομαι πάρα πολύ που θα συνεργαστούμε και πάλι μαζί! Είναι ξεχωριστά κορίτσια και αγαπώ την κάθε μια τους διαφορετικά. Βλέπω τη ζωντάνια τους και γεμίζει όλο μου το είναι!
   Αυτή η χρονιά θα είναι διαφορετική, πιο δύσκολη από την προηγούμενη. Οι απαιτήσεις μου φυσικά και θα είναι μεγαλύτερες, όμως δε θα περιορίσω τις μαθήτριές μου. Η φαντασία τους είναι ατελείωτη και θέλω να την ξεδιπλώσουν όλη! Φέτος θα δώσω βάρος στην έκθεση. Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ελληνικής γλώσσας. Απ’ ότι φαίνεται, αρέσει πολύ και στις μικρές μου φίλες. Είμαι περήφανη που κατάφερα να τις κάνω να την αγαπήσουν. Τους έβαλα κιόλας να γράψουν την πρώτη τους έκθεση με θέμα τις διακοπές τους. Τόσο κοντά στο χθες τους! Αυτές εννοείται πως ενθουσιάστηκαν και αντέδρασαν με ζήλο. Είναι πολύ πρόθυμες να ανταποκριθούν στα νέα τους καθήκοντα. Είμαι πολύ περίεργη για το πώς θα κυλήσει και αυτή η χρονιά!
Α. Ελένη, Β1

Και μια ακόμα εκδοχή...
11 Σεπτεμβρίου, αρχή της σχολικής χρονιάς
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Η πρώτη μέρα στο σχολείο ήταν φανταστική! Συνάντησα ξανά τις φίλες μου, τις μαθήτριες μου, συζητήσαμε για το πώς περάσαμε το καλοκαίρι μας και τους ανακοίνωσα τους νέους μας στόχους. Μόλις μπήκα μέσα στην τάξη με χειροκρότησαν! Εκείνη τη στιγμή ένοιωσα συγκινημένη, αλλά κατάφερα να μην κλάψω... Φέτος δεν είχαμε πολλές καινούριες μαθήτριες και γι’ αυτό δε διάβασα τον κατάλογο - μόνο μία, τη Μαριάννα, που την καλωσόρισα. Επίσης, δεν είχαμε και πολλές απούσες - μόνο μία, την Ποζέλι.
    Οι μαθήτριες, που τα προσέχουν όλα, σχολίασαν και το ντύσιμό μου. Ένοιωσα άβολα, τις άκουγα που ψιθύριζαν, αλλά δεν είπα τίποτα. Μετά από λίγο τους είπα ότι θα δώσουμε μεγάλη βαρύτητα στη γλώσσα, θα διαβάσουμε κλασικούς και σύγχρονους συγγραφείς και φυσικά ποίηση. Τέλος, τους είπα ότι θα τους αναθέσω να γράψουν μία έκθεση με θέμα «Το καλοκαίρι μου». Ενθουσιάστηκα όταν τις άκουσα να φωνάζουν από χαρά! Περίμενα να μου πουν ότι δεν είναι δίκαιο από την πρώτη μέρα να τους βάλω έκθεση, αλλά έκανα λάθος. Ξεκινάει μια ενδιαφέρουσα χρονιά!
Κ. Ερρίκος, Β2

Αλλά και...
Μια άλλη Κλάρα!
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Πρώτη μέρα. Ξεκινάει ξανά η σχολική χρονιά! Το καλοκαίρι μου πέρασε με ταχύτητα φωτός… Δεν πρόλαβα τίποτα να κάνω! Πάλι πρέπει να βλέπω αυτές τις χαρούμενες ψωνισμένες φάτσες! Ειδικά αυτή η Ζώρζ.., την περσινή χρονιά αντέγραφε και νόμιζε και πως δεν το καταλαβαίνω... Να δούμε αν φέτος φιλοτιμηθεί και διορθωθεί! Τέλος πάντων… Θεέ μου, δώσε μου κουράγιο! Θα ξεκινήσω με μια απλή έκθεση, ναι, καλή ιδέα είναι…, έτσι ώστε να ευχαριστηθώ τη διόρθωσή της. Σκέφτομαι να βάζω στις μαθήτριες πολλά διαγωνίσματα, για να καταλάβουν επιτέλους τι θα πει αυστηρότητα. Θα δουν μια άλλη Κλάρα φέτος!
   Καλό μου ημερολόγιο, φεύγω για το σχολείο… Καλή μου επιτυχία!
Κ. Κώστας, Β2

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΖΩΡΖ
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Σήμερα πάλι σχολείο! Είμαι πολύ ενθουσιασμένη! Ανυπομονώ να δω πάλι τις φίλες μου και να συζητήσουμε για το καλοκαίρι μας, που μάλλον πολλά θα έχουν γίνει…
   Άνοιξα να γράψω μόνο για λίγο πριν φύγω να πάω στο σχολείο. Θα σου ξαναγράψω μετά το πώς ήταν η μέρα μου!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Γεια και πάλι! Σήμερα η μέρα στο σχολείο ήταν πραγματικά φανταστική… σαν πανηγύρι. Μόλις έφτασα, μαζευτήκαμε με τα κορίτσια και συζητούσαμε όλες για το πώς περάσαμε το καλοκαίρι μας. Ακούστηκαν πολλές ωραίες και συναρπαστικές ιστορίες. Βέβαια κάποια κορίτσια δεν ήταν εκεί, γιατί έφυγαν από το σχολείο. Αχ, τι κρίμα! Αντίο, αγαπημένες μου συμμαθήτριες…
   Έπειτα μπήκαμε στην τάξη και η διευθύντρια, η κυρία Ερασμία, μας έκανε το κλασικό καλωσόρισμά της και μας έδωσε τις ευχές της για την καινούργια σχολική χρονιά. Μετά μπήκε η δεσποινίδα Κλάρα, που φυσικά έκανε εντύπωση σε όλες μας με την κομψότητά της. Μας έδωσε κι αυτή ευχές και μας έκανε μια εισαγωγή στο τι θα κάνουμε αυτή τη χρονιά. Επίσης, μας έδωσε να γράψουμε μια έκθεση «έτσι για καλή αρχή» με θέμα Το καλοκαίρι μου, πράγμα που το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον! Τώρα σταματώ το γράψιμο για σήμερα… Πρέπει να αρχίσω την έκθεση μου, γιατί… η δικιά μου πρέπει να είναι η καλύτερη!
Κ. Γιώργος, Β2

Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΖΩΡΖ
Το καλοκαίρι μου
   Το καλοκαίρι μου… Το αξέχαστο καλοκαιράκι μου… Προορισμός το Καβούρι… Μα τι να πρωτοπώ, τι να πρωτοθυμηθώ, με τι να πρωτογελάσω, να παίξω, να ταξιδέψω…
   Η μέρα μου άρχιζε πολύ νωρίς. Μαζί με τη Ρενέ φεύγαμε πρωί πρωί, ώστε να προλάβουμε τη θάλασσα λάδι. Και οι δυο ξυπόλυτες, τρέχαμε χαχανίζοντας στην αμμουδιά μέχρι που κουραζόμασταν. Και τότε, χωρίς να μιλάμε, απολαμβάναμε τη γαλήνη, τη μαγεία… Δύο η ώρα γυρίζαμε στο σπίτι, για φαγητό μόνο. Στο σπίτι μας περίμεναν υπέροχα, νοστιμότατα σπιτικά πιάτα, φτιαγμένα από τη γιαγιά. Κάθε φορά μια νοστιμιά βρισκόταν στη μέση του τραπεζιού, με την υπόλοιπη οικογένεια να μας περιμένει χαμογελαστή. Και πάντα μας είχαν αγορασμένο έναν χυμό μήλου, το αγαπημένο μου! Ώσπου να ‘ρθει το απόγευμα, εγώ και η Ρενέ συζητούσαμε για τα πάντα! Και το βράδυ συναντούσαμε τους φίλους μας και όλοι μαζί κοιτούσαμε τα αστέρια, μιλούσαμε, γελούσαμε…
   Βέβαια, εκτός από την καθημερινή ρουτίνα υπήρχαν και άλλες, πολλές ιδιαίτερες στιγμές. Ποτέ δε θα ξεχάσω το λούνα παρκ, τη βόλτα με το καραβάκι, τον περίπατο στην παραλία…
Κάπως έτσι κύλησε το μαγευτικό καλοκαιράκι, με γέλια, χαμόγελα και αγκαλιές!
Ζ. Μαρία, Β2

Και μια άλλη εκδοχή...
   Το καλοκαίρι μου ήταν υπέροχο, φανταστικό, απίθανο! Το πέρασα στο Καβούρι. Η μέρα μου ξεκινούσε νωρίς, πολύ νωρίς. Φεύγαμε με τη Ρενέ πρωί, να προλάβουμε την θάλασσα λάδι και να την ευχαριστηθούμε έτσι ωραία που ήταν. Γυρνούσαμε περασμένες δύο για φαγητό και τρώγαμε… και τι δεν τρώγαμε! Σαλάτες, κρέατα, ψαράκια, γλυκά! Αλλά τα βράδια ήταν η καλύτερη στιγμή της μέρας. Κατεβαίναμε στην παραλία, ξυπόλυτοι μες στη νύχτα, ανάβαμε φωτιά και καθισμένοι γύρω της λέγαμε ιστορίες, αληθινές και ψεύτικες, μα όλες εντυπωσιακές. Κολυμπούσαμε στα σκοτεινά, βρεχόμασταν, γελούσαμε.
   Εύχομαι όλα τα καλοκαίρια μου να είναι έτσι, συναρπαστικά. Το φετινό πάντως θα μου μείνει αξέχαστο…
Κ. Ιωάννα, Β2

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ...
Back to school! 
    Ήταν μια μέρα ξεχωριστή από τις άλλες. Το καλοκαίρι τελείωσε και είχε έρθει η ώρα να πάμε στο σχολείο για τον αγιασμό.
   Ένιωθα λιγότερο άγχος από την πρώτη μέρα της πρώτης γυμνασίου, αλλά ήμουν το ίδιο χαρούμενος και ανυπομονούσα να δω τους συμμαθητές μου! Πρέπει βέβαια να παραδεχτώ ότι ήμουν και λίγο στεναχωρημένος που τελείωσε το καλοκαίρι, γιατί είχα συνηθίσει να κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα από αυτά που κάνω κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, όπως να κοιμάμαι πιο αργά, όλη την ημέρα παιχνίδι, και πάνω από όλα χωρίς διάβασμα…
   Τέλος πάντων, μόλις έφτασα στο σχολείο αντίκρισα την πραγματικότητα. Όλοι γελαστοί και κάπως μουδιασμένοι ανταλλάξαμε τις εμπειρίες μας περιμένοντας το κουδούνι να χτυπήσει. 
Back to school, παιδιά!!
Κ. Νίκος, Β2

Στην αυλή του σχολείου
Άννα: Γεια σου, Πελαγία!
Πελαγία: Γεια σας, κορίτσια! Καλή χρονιά!
Μαρία: Πες μας πώς πέρασες το καλοκαίρι. Έλειπες; Δε σε είδαμε καθόλου στην Καλαμαριά.
Πελαγία: Ναι, έλειπα… Δε με είδατε, γιατί έμεινα για δυο μήνες στο εξοχικό μας στη Χαλκιδική.
Άννα: Τέλεια! Γι’ αυτό μαύρισες τόσο! Εμείς δυστυχώς πήγαμε στη θάλασσα μόνο για δυο εβδομάδες. Δούλευε ο μπαμπάς μου, βλέπεις...
Μαρία: Καλά που ήταν και η κατασκήνωση και μπόρεσα να χαλαρώσω και να κάνω μπάνιο στη θάλασσα για είκοσι μέρες.
Πελαγία: Α! Κατασκήνωση πήγα και γω. Στη Happy Days. Εσύ σε ποια πήγες;
Μαρία: Εγώ στον Καλύβα. Ήταν πολλά παιδιά από το σχολείο.
Άννα: Κορίτσια, πείτε λεπτομέρειες!
Πελαγία: Αχ, ήταν τέλεια! Όλη μέρα θάλασσα, πισίνα και το βράδυ χορός! Του χρόνου να έρθετε και εσείς να είμαστε όλες μαζί.
Μαρία: Εσύ, Άννα, πού πήγες;
Άννα: Εμείς πήγαμε στην Κρήτη και περάσαμε υπέροχα. Πόσο νοσταλγώ εκείνες τις μέρες του καλοκαιριού!
Πελαγία: Αχ, και γω! Βέβαια χαίρομαι που ήρθα πάλι στο σχολείο, γιατί μου λείψατε όλοι πολύ. Φυσικά, όσο σκέφτομαι τα μαθήματα και τις εργασίες με πιάνει απελπισία… 
Μαρία: Και φαντάσου πως φέτος τα μαθήματα θα είναι πιο δύσκολα. Αλλά δεν πειράζει, ας είμαστε αισιόδοξες. Όλα θα πάνε μια χαρά!
Κ. Πελαγία, Β2

Πρώτη μέρα στο σχολείο
Πάει το καλοκαιράκι
και τα μύδια σαγανάκι!
Τώρα τ’ απογευματάκι
θα μου λείψει το μπανάκι...

Το σχολείο αρχίζει σήμερα,
μαθήματα θα έχω ολοήμερα,
Πώς εγώ ν’ αντέξω τόσα;
Φυσική, Χημεία, Γλώσσα!

Μού ’χαν λείψει τα παιδιά
οι φωνές, το γέλιο, το παιχνίδι
όπως κι η Καλαμαριά,
γιατί ήμουν έναν μήνα στο Ποσείδι!

Ε. Αγγελική, Β1

Και πάλι στο σχολείο…
Η διάθεσή μου ήταν ωραία
στο σχολειό με την παρέα

Τα συναισθήματα πολλά
άλλα καλά και άλλα κακά
Ένοιωθα φόβο, μα και χαρά
λύπη, αλλά και συντροφιά

Οι φίλοι μου ήταν εκεί
όπως πάντα χαρωποί
Το καλοκαίρι είχε γείρει
όμως εκεί ήταν πανηγύρι

Ωραία η θάλασσα, δε λέω
αλλά και το σχολειό ωραίο
Λοιπόν, και πάλι στα θρανία
Θα μας έβαζε η κυρία
μαθήματα πολλά,
κάποια λίγο βαρετά…

Στο σχολείο είμαι ήδη
έτοιμος για νέο ταξίδι!

Δ. Βασίλης, Β2

Και δύο ζωγραφικά έργα:

Και πάλι στο σχολείο...
Α. Σωτηρία, Β1

Ο χορός των συναισθημάτων
Κ. Απόστολος, Β2