Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Το σχολείο μας, το 1ο Γυμνάσιο Καλαμαριάς

Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου γνωρίζουν και μας συστήνουν το νέο τους σχολικό περιβάλλον! Παρουσιάζουν την ιστορία του 1ου Γυμνασίου Καλαμαριάς, φωτογραφίζουν ή ζωγραφίζουν τους χώρους του σχολείου και την τάξη τους, αλλά και εκφράζουν τις σκέψεις και τις πρώτες εντυπώσεις τους από το Γυμνάσιο.

ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...
   Στην Τραπεζούντα, ήδη από τους πρώτους αιώνες της οθωμανικής κυριαρχίας, λειτουργούσε το «Ελληνικόν Φροντιστήριον Τραπεζούντος», σχολείο της εκεί ελληνικής ομογένειας. Μάλιστα, για τη σημαντική προσφορά του στη μόρφωση των Ελληνοποντίων είχε χαρακτηριστεί ως «Φάρος της Ανατολής». 

   Η ανέγερση του νέου κτιρίου του Φροντιστηρίου ολοκληρώθηκε το 1902. Ήταν ένα επιβλητικό τετραώροφο κτίριο σε σχήμα Π, με εσωτερική μεγάλη αυλή, χτισμένο πάνω στα βράχια της παραλίας της Τραπεζούντας. 

   Αυτό το σπουδαίο εκπαιδευτικό ίδρυμα μνημονεύουμε με την ονομασία του σχολείου μας!

ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 
   Στην Καλαμαριά, σε μια περιοχή όπου εγκαταστάθηκαν πολλοί Έλληνες πρόσφυγες από τον Εύξεινο Πόντο και τη Μικρά Ασία, ιδρύθηκε το σχολικό έτος 1946-47 ως αυτόνομο σχολείο το Οκτατάξιο Γυμνάσιο Καλαμαριάς. Το 1967-68 γίνεται εξατάξιο γυμνάσιο και μετονομάζεται σε Μικτόν Γυμνάσιον Καλαμαριάς. Είναι το πρώτο μικτό γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη. 
   Καθώς ο πληθυσμός της Καλαμαριάς συνεχώς μεγάλωνε, δημιουργήθηκε η ανάγκη για νέα σχολικά κτίρια. Το 1964 ζητήθηκε από τον πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Παπανδρέου το νέο σχολείο το οποίο θα δημιουργηθεί στην Καλαμαριά να λάβει το όνομα «Φροντιστήριον Τραπεζούντος» σε ανάμνηση του Φροντιστηρίου, όπως και έγινε. Η θεμελίωση του νέου διδακτηρίου πραγματοποιήθηκε το 1965 από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, κ. Παπανδρέου, ενώ τα εγκαίνια έγιναν πέντε χρόνια αργότερα, το 1970.

Στις 23 Ιουνίου 1970 έγινε η γιορτή αποφοίτησης της πρώτης φουρνιάς μαθητών του «Φροντιστηρίου Τραπεζούντος».

ΚΤΙΡΙΟ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
   Για τα δεδομένα της εποχής που χτίστηκε, το κτίριο ήταν πρωτοποριακό. Το κεκλιμένο επίπεδο που διαθέτει για άνοδο και κάθοδο στους ορόφους, οι φαρδιές σκάλες, οι ψηλοτάβανες αίθουσες και οι κατάφυτη αυλή του είναι στοιχεία που το κάνουν να ξεχωρίζει, ακόμη και από κτίρια που κατασκευάζονται σήμερα. 

Το κτίριο του σχολείου μας


Η είσοδος

Το προαύλιο



   Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται και το 1ο Γενικό Λύκειο Καλαμαριάς. Τα δυο σχολεία λειτούργησαν σε εναλλασσόμενο ωράριο μέχρι το σχολικό έτος 2010-11, ενώ από το 2011-12 συλλειτουργούν πλέον σε πρωινό κύκλο.

...Και μια μέρα με βροχή...

Ας μπούμε μέσα...

Η βιβλιοθήκη


Ο διάδρομος

Η ράμπα
   Σήμερα το κτίριο διαθέτει 19 αίθουσες μαθημάτων, εργαστήριο Πληροφορικής, εργαστήριο Φυσικοχημείας, δύο μικρές αίθουσες για τμήματα ξενόγλωσσα ή κατευθύνσεων, αμφιθέατρο, γραφεία καθηγητών - γυμνασιάρχη - λυκειάρχη, γραμματείες, κλειστό γυμναστήριο και κυλικείο.
   Στον χώρο του σχολείου βρίσκεται και το Θεατράκι της οδού Χηλής.

Να δούμε και τις τάξεις μας;
Το Α2...

...και το Α4!

Για την ιστορία του σχολείου συνεργάστηκαν
από το Α2: Ε. Κώστας, Κ. Άρτεμις - Κ. Νεφέλη - Κ. Θανάσης - Κ. Νίνο, Κ. Μαριλένα, Κ. Ξένια - Μ. Ειρήνη, Λ. Ελπίδα - Μ. Νίκη, Μ. Μαρία
από το Α4: Π. Ελεάνα, Π. Παναγιώτης - Τ. Ξενοφών - Χ. Δημήτρης, Σ. Σωτήρης, Τ. Βασίλης, Τ. Δημήτρης, Χ. Κατερίνα, Χ. Γιώργος, Χ. Φωτεινή, Ψ. Ραφαηλία
Πηγές: Wikipedia και ιστοσελίδα του 1ου Γυμνασίου Καλαμαριάς
Φωτογραφίες
από το Α2: Ζ. Γιώργος, Μ. Γιώργος - Κ. Θοδωρής
από το Α4: Π. Ελεάνα, Π. Έρικα, Τ. Χιονία

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ
   Το 1ο Γυμνάσιο Καλαμαριάς βρίσκεται στην οδό Χηλής, κοντά στο γήπεδο του Απόλλωνα. Είναι ένα φρεσκοβαμμένο κτίριο που, μαζί με το θεατράκι του, στολίζει την Καλαμαριά. Το πρόγραμμα των μαθημάτων του σχολείου συμπληρώνεται από ποικίλες δραστηριότητες μαθητών και καθηγητών. 

Ι. Άννα Μαρία, Α2

   Η τάξη μας, το Α2, είναι ηλιόλουστη και ευρύχωρη, με ένα υπέροχο μπλε χρώμα και πολλά όμορφα κάδρα στους τοίχους. Μας αρέσει πολύ!
Κ. Άρτεμις - Κ. Νεφέλη - Κ. Θανάσης - Κ. Νίνο, Α2

Κ. Ξένια, Α2

Α. Νίκος, Α2

   Για να είμαι ειλικρινής, όταν έμαθα πως τελικά ανήκω στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμαριάς, αρχικά δε χάρηκα και τόσο! Παρόλο που ήμουν εξοικειωμένη με τον εξωτερικό χώρο του σχολείου, εφόσον εδώ και δυο χρόνια προπονούμαι εδώ με την ομάδα μου, όταν μπήκα για πρώτη φορά μέσα στο σχολείο για να γραφτώ, απογοητεύτηκα, γιατί μου φάνηκε κάπως παλιό…
   Όταν όμως ξεκίνησε η σχολική χρονιά, άλλαξα γνώμη. Τώρα λατρεύω το κεκλιμένο επίπεδο ή τη ράμπα, όπως τη λένε οι μαθητές, τα ψηλά ταβάνια, το πόσο καθαρό και περιποιημένο είναι το σχολείο μου, το θεατράκι, το αμφιθέατρο, τις δραστηριότητες, όλα! Αλλά το πιο σημαντικό, εδώ έχω κάνει πολλούς και καλούς νέους φίλους. Νιώθω πλέον απίστευτα τυχερή που ανήκω στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμαριάς!
Μ. Μαρία, Α2

Κ. Άγγελος, Α2

   Το 1ο Γυμνάσιο Καλαμαριάς, το νέο μας σχολείο, είναι ένα από τα καλύτερα σχολεία της περιοχής μας και βρίσκεται στο κέντρο της Καλαμαριάς. Είναι ένα κτίριο φρεσκοβαμμένο σε διάφορες αποχρώσεις του πράσινου, με πολλά παράθυρα και μεγάλη αυλή. 

   Στο Γυμνάσιο είναι όλα καινούργια για μας, οι καθηγητές, τα μαθήματα, οι συμμαθητές… Ενώ στο Δημοτικό ήμασταν οι μεγαλύτεροι, τώρα είμαστε οι πιο μικροί απ’ όλους! Τα συναισθήματά μας; Στην αρχή ανάμεικτα. Άγχος και φόβος για το άγνωστο, αλλά και ενθουσιασμός και περηφάνια που είμαστε κι εμείς γυμνασιόπαιδα! Ωστόσο, το άγχος σιγά σιγά μειώθηκε και μπήκαμε σε μια σειρά. Σ’ αυτό έπαιξαν ρόλο και οι καθηγητές μας, που μας φέρονται πολύ φιλικά και μας βοηθούν να προσαρμοστούμε...
   Σίγουρα τα γυμνασιακά μας χρόνια θα είναι τα καλύτερα!
Π. Ελισάβετ - Τ. Αλεξάνδρα, Α4

Και ένα εμπνευσμένο βίντεο για το σχολείο μας, σαν ταινία του βωβού κινηματογράφου!

Μ. Μύρων, Α4

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Από το παραμύθι στο θεατρικό έργο!

Τη δημιουργική ενασχόληση των μαθητών/τριών της Α΄ γυμνασίου με το λαϊκό παραμύθι "Ο φτωχός και τα γρόσια" έρχονται να συμπληρώσουν δύο εξαιρετικές διασκευές του σε θεατρικό έργο, η μία καλύτερη από την άλλη! Η δεύτερη μάλιστα δίνει και διαφορετικό τέλος στην ιστορία...

Ο ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΟΣΙΑ
ΡΟΛΟΙ: φτωχός, γυναίκα του φτωχού, πλούσιος και 3 παιδιά

ΣΚΗΝΗ 1
Ο φτωχός μπαίνει στο σπιτάκι του κουβαλώντας ένα τσουβάλι στον ώμο και από πίσω ακολουθεί η γυναίκα του. Τα παιδιά τους τρέχουν και τους αγκαλιάζουν.
Γυναίκα του φτωχού: Τώρα, παιδιά μου, ζεσταίνω τη σούπα και στρώνω τραπέζι…
Φτωχός: Σας έφερα και φρέσκο ψωμάκι σήμερα!
Μεγαλύτερο παιδί: Ευχαριστούμε, πατέρα!
Μικρότερα παιδιά: (Με μια φωνή) Θα παίξεις και λύρα, μπαμπά; Θέλουμε να χορέψουμε!
Φτωχός: Και βέβαια! Τραπέζι χωρίς τραγούδι και χορό δε γίνεται…
Γυναίκα του φτωχού: Ώχου καημένε, δεν είσαι κουρασμένος;
Φτωχός: Μπα! Ας ανάψω και τη σόμπα, γιατί σαν να κάνει κρύο σήμερα…
Μεγαλύτερο παιδί: Δε χρειάζεται, θα ζεσταθούμε χορεύοντας!
Η μητέρα σερβίρει, όλοι κάθονται στο τραπέζι και τρώνε συζητώντας και γελώντας. Ο φτωχός πιάνει τη λύρα του κι αρχίζει να παίζει. Τα παιδιά σηκώνονται και χορεύουν πιασμένα χέρι-χέρι.

ΣΚΗΝΗ 2
Ο πλούσιος κάθεται σε μια αναπαυτική πολυθρόνα και πίνει το τσάι του μέσα στο κατάφωτο σαλόνι του δίπλα στο αναμμένο τζάκι.
Πλούσιος: Άντε πάλι αυτή η λύρα! Μα όρεξη που την έχει αυτός ο άνθρωπος! Τόση φτώχεια, πού το βρίσκει αυτό το κέφι;
Σηκώνεται και πηγαίνει στο παράθυρο. Κοιτάζει προς το σπιτάκι του φτωχού.
Πώς γίνεται εγώ, που έχω όλα τα καλά, να μην είμαι ευχαριστημένος και ήρεμος σαν αυτόν; Αλλά πώς να ηρεμήσω, όταν έχω τόσα προβλήματα να λύσω κάθε μέρα; Ενώ αυτός δεν έχει καμιά έγνοια. Θα του δώσω λοιπόν χρήματα, να δούμε τι θα κάνει…

ΣΚΗΝΗ 3
Την άλλη μέρα το πρωί, στην πλατεία του χωριού, ο πλούσιος πλησιάζει τον φτωχό.
Πλούσιος: Καλημέρα, γείτονα! Ξέρω ότι είσαι τίμιος και οικογενειάρχης, γι’ αυτό… να, σου δίνω 1000 γρόσια για να κάνεις δική σου δουλειά. Αν πλουτίσεις, μου τα επιστρέφεις, αλλιώς χάρισμά σου…
Φτωχός: Μα... δεν ξέρω τι να πω, καλέ μου άνθρωπε! Ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ!
Ο πλούσιος φεύγει κρυφογελώντας, ενώ ο φτωχός κατευθύνεται προς το σπίτι του συλλογισμένος.
Φτωχός: Τι να τα κάνω τόσα λεφτά; Να ανοίξω πραματευτάδικο; Να τα βάλω στον τόκο; Να πάρω αμπελοχώραφα; Θεέ μου, τι να κάνω;
Βηματίζει πέρα δώθε, τρίβοντας το πηγούνι του.

ΣΚΗΝΗ 4
Στο σπίτι του φτωχού όλη η οικογένειά του τον περιμένει. Η γυναίκα του στρώνει το τραπέζι και τα παιδιά κοιτούν ανυπόμονα από το παράθυρο.
Ο φτωχός μπαίνει μέσα στο σπίτι αγέλαστος και προβληματισμένος.
Γυναίκα του φτωχού: Πού ήσουν, άντρα μου; Άργησες… Μα γιατί είσαι έτσι;
Φτωχός: Πώς είμαι δηλαδή;
Γυναίκα του φτωχού: Σαν να βούλιαξαν τα καράβια σου... Παιδιά, πλύντε τα χέρια σας και ελάτε να φάμε!
Κάθονται όλοι στο τραπέζι αμίλητοι.
Παιδιά: Δε θα παίξεις λύρα, μπαμπά;
Φτωχός: Όχι, και θέλω ησυχία σήμερα, γιατί έχω πολλά στο κεφάλι μου. Μην ακούσω κιχ!
Λίγο λίγο τα παιδιά συζητάνε και αρχίζουν να γελάνε, όπως την άλλη φορά.
Φτωχός: (Βάζει τις φωνές) Σταματήστε! Δε σας είπα να κάνετε ησυχία; Μπρος, γρήγορα για ύπνο!
Τα παιδιά βγαίνουν κατσουφιασμένα. Η γυναίκα του φτωχού τον πλησιάζει και του χαϊδεύει τα μαλλιά.
Γυναίκα του φτωχού: Τι έχεις, καλέ μου, τι σε βασανίζει; Μίλα μου…
Φτωχός: Άσε με και συ, βρε γυναίκα! (Σπρώχνει το χέρι της)

ΣΚΗΝΗ 5
Ο πλούσιος στέκεται στο παράθυρο, κοιτάζει προς το σπίτι του φτωχού και μονολογεί.
Πλούσιος: Σήμερα δε βλέπω να γίνεται γλέντι…

ΣΚΗΝΗ 6
Ο φτωχός χτυπάει την πόρτα του πλούσιου. Ο πλούσιος ανοίγει.
Φτωχός: Καλημέρα… Τρεις μέρες τώρα βασανίζομαι. Έχασα τον ύπνο μου, μαλώνω με την οικογένειά μου… Να, χριστιανέ τα γρόσια σου! Δεν τα θέλω! Ούτε αυτά θέλω, ούτε τη σκοτούρα τους.
Ο πλούσιος έκπληκτος παίρνει πίσω τα λεφτά και μένει να κοιτάζει τον φτωχό που φεύγει.
Μετά από λίγο ακούγονται στο βάθος από το σπίτι του φτωχού χαρούμενες φωνές και μουσική (λύρα).
Μ. Μαρία, Α2

Ο ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΟΣΙΑ

ΣΚΗΝΗ 1
Τα φώτα είναι κλειστά. Η σκηνή είναι χωρισμένη στα δυο με μια πόρτα. Στη δεξιά πλευρά, στο σπίτι του φτωχού, υπάρχει ένας ξεχαρβαλωμένος καναπές και ένα στρογγυλό ξύλινο τραπέζι. Στην αριστερή, στο σπίτι του πλούσιου, υπάρχει ένα ακριβό σαλόνι με δύο αριστοκρατικές πολυθρόνες και ένα χαμηλό τραπεζάκι με βάζα. Ανοίγουν τα φώτα στη δεξιά πλευρά της σκηνής. Μπαίνουν μια γυναίκα και ένας άντρας, με ρούχα παλιά και μπαλωμένα.
Φτωχός: Αχ, βρε γυναίκα… Τι μέρα κι αυτή! Μου βγήκε η πίστη να θερίζω στο χωράφι…
Γυναίκα του φτωχού: Ναι, άντρα μου… Αλλά τι να κάνουμε, πρέπει κάπως να βγάλουμε το μεροκάματο…
Μπαίνουν τρία παιδιά, ένα κορίτσι και δυο αγόρια, με μπαλωμένα ρούχα, όπως οι γονείς τους. Είναι όμως χαρούμενα και πέφτουν στην αγκαλιά των γονιών τους.
Παιδιά (όλα μαζί): Μαμά, μπαμπά!
Γυναίκα του φτωχού: Παιδάκια μου, θα πεινάσατε… Τώρα θα ετοιμάσω το φαγάκι μας…
Κορίτσι: Μπαμπά… Σίγουρα είσαι κουρασμένος, αλλά… θα μας κάνεις μια χάρη;
Φτωχός: Ναι, παιδιά μου, ό,τι θέλετε!
Αγόρι: Μπορείς να παίξεις τη λύρα σου να χορέψουμε;
Φτωχός (χαμογελάει): Μα βέβαια! Θέλει και ρώτημα;
Παιδιά (χοροπηδούν χαρούμενα): ΝΑΙ!!
Ο φτωχός παίρνει τη λύρα και αρχίζει να παίζει. Τα παιδιά χορεύουν σε κύκλο. Χορεύει μαζί τους και η γυναίκα του φτωχού. Σιγά-σιγά τα φώτα σβήνουν και η μουσική χαμηλώνει.

ΣΚΗΝΗ 2
Ανοίγει το φως στην αριστερή πλευρά της σκηνής. Ένας άντρας και μια γυναίκα κάθονται στις πολυθρόνες. Και οι δύο είναι εύσωμοι και φοράνε ακριβά ρούχα.
Πλούσιος: Βρε γυναίκα, οι χαρές και τα γέλια του φτωχού μας γείτονα πολύ με παραξενεύουν…
Γυναίκα του πλούσιου: Αλήθεια… Πώς εμείς μαθές να μην είμαστε ευχαριστημένοι και αναπαμένοι σαν κι αυτόν, όλη μέρα αξίνη και το βράδυ γλέντι!
Πλούσιος: Ξέρεις τι; Να του δώσω θέλω γρόσια, να δω τι θα κάνει…
Γυναίκα του πλούσιου: Να του δώσεις, άντρα μου, να του δώσεις! Μπας και ησυχάσει και κοιμηθούμε κι εμείς ήσυχα καμιά φορά…
Τα φώτα κλείνουν.

ΣΚΗΝΗ 3
Ανοίγει ένα κεντρικό φως στη μέση της σκηνής. Ο πλούσιος χτυπάει την πόρτα του φτωχού, δηλαδή την πόρτα που χωρίζει τη σκηνή, κρατώντας ένα σακουλάκι. Ο φτωχός ανοίγει την πόρτα και τον κοιτάει χαμογελαστός.
Φτωχός: Έλα, γείτονα … Τι ζητάς από μένα που δεν το ’χεις;
Πλούσιος: Δεν ήρθα να σου ζητήσω, αλλά να σου δώσω! Επειδή σε ξέρω τίμιο άνθρωπο, να, σου δίνω χίλια γρόσια να ανοίξεις πραμάτεια, ό,τι θες, κι αν πλουτίσεις μου τα δίνεις, ειδεμή σου τα χαρίζω!
Φτωχός (με μάτια γουρλωμένα και στόμα ανοιχτό από την έκπληξη): Α! Ευχαριστώ πολύ, δεν έχω λόγια…
Πλούσιος: Παρακαλώ! Καλή σου μέρα… (φεύγει από τη σκηνή)
Ο φτωχός κλείνει την πόρτα και ακουμπάει το σακούλι στο τραπέζι. Το κεντρικό φως κλείνει και ανοίγουν τα φώτα στη δεξιά πλευρά της σκηνής. Βηματίζει πάνω-κάτω ενώ μιλάει.
Φτωχός: Τι να τα κάνω τόσα χρήματα; Πώς να τα αξιοποιήσω καλύτερα; Αχ…, θα μου λιώσει το μυαλό από τη συλλογή...
Πάει και κάθεται στον καναπέ με το κεφάλι στηριγμένο στο χέρι του, κοιτώντας το σακούλι. Μπαίνουν τα παιδιά τρέχοντας. Το ένα αγόρι κρατάει σφιχτά το κορίτσι που φωνάζει και το άλλο αγόρι τους κυνηγάει.
Αγόρι: Μη φοβάσαι, δεσποσύνη, θα σε σώσω εγώ από τον κακό τον κλέφτη!
Ο φτωχός σηκώνεται όρθιος και φωνάζει νευριασμένος.
Φτωχός: Σταματήστε τώρα αμέσως! Αν θέλετε να παίξετε, να πάτε στην αυλή! Άντε, έχουμε και δουλειές!
Ξανακάθεται κάτω και τα παιδιά φεύγουν παραξενεμένα. Τα φώτα κλείνουν για λίγο. Όταν ξανανάβουν, μπαίνει η γυναίκα του φτωχού και πάει κοντά του.
Γυναίκα του φτωχού: Άντρα μου, τι έχεις; Τρεις μέρες τώρα ούτε μιλάς, ούτε έρχεσαι στη δουλειά, ούτε κοιμάσαι, ούτε λύρα έπαιξες που σου ζήτησαν τα παιδιά, παρά μόνο κάθεσαι μπροστά σ’ αυτό το σακούλι… Αμάν πια! Θα μου πεις κι εμένα τουλάχιστον τι έχει μέσα;
Φτωχός: Πω, ρε γυναίκα! Αυτές είναι ανδρικές δουλειές κι εσένα δε σε νοιάζουν… Άσε με ήσυχο!
Η γυναίκα του φτωχού φεύγει μουτρωμένη. Ο φτωχός κάθεται λίγο ακόμα συλλογισμένος. Ξαφνικά πετιέται πάνω χαρούμενος.
Φτωχός: Το βρήκα! Θα πάρω ένα μαγαζί και θα πουλάω λαχανικά και φρούτα. Θα γίνω μανάβης!

ΣΚΗΝΗ 4
Ανοίγει το κεντρικό φως στη μέση της σκηνής. Αυτή τη φορά ο φτωχός, καλοντυμένος και περιποιημένος, χτυπάει την πόρτα του πλούσιου, κρατώντας στα χέρια του ένα σακουλάκι και μια μεγάλη σακούλα. Ο πλούσιος του ανοίγει.
Φτωχός: Γεια σου, αγαπητέ μου γείτονα! Τι μου κάνεις;
Πλούσιος: Καλά είμαι, και, όπως βλέπω, κι εσύ δεν πας πίσω! Έμαθα πως βρήκες τι να κάνεις τα γρόσια που σου έδωσα…
Φτωχός: Ναι, και μιας που τα ανέφερες (του δίνει το σακουλάκι), ορίστε τα λεφτά σου, μην αρχίσεις να με θεωρείς αχάριστο… Σου έφερα και κάτι σταφύλια, μα κάτι σταφύλια, σκέτο άρωμα. Να περνάς από το μαγαζί κι εγώ θα σου δίνω πάντα τα καλύτερα…

ΣΚΗΝΗ 5
Φωτίζεται η αριστερή πλευρά της σκηνής. Βρισκόμαστε στο σπίτι του πλούσιου με τον ίδιο και τη γυναίκα του. Στο βάθος ακούγεται η λύρα του φτωχού, φωνές και γέλια.
Πλούσιος: Τελικά, γυναίκα, ο γείτονας, είτε πλούσιος είτε φτωχός, είναι πάντα ευτυχισμένος…
Γυναίκα του πλούσιου: Ναι, άντρα μου… Φαίνεται πως κάποιοι άνθρωποι ξέρουν να χαίρονται τη ζωή και καλύτερα να προσπαθήσουμε να μάθουμε απ’ αυτούς… Τι λες, δεν κάνουμε μια επίσκεψη στους γείτονες, να γλεντήσουμε μαζί τους;
Πλούσιος: Πόσο δίκιο έχεις… Έλα, πάμε, τι καθόμαστε;
Ο πλούσιος και η γυναίκα του χτυπούν την πόρτα του φτωχού. Οι φωνές και η μουσική δυναμώνουν και μετά σιγά σιγά σταματούν, καθώς σβήνουν τα φώτα.
Χ. Αριάδνη, Α4

Ο φτωχός και τα γρόσια

Το μάθημα των Νεοελληνικών Κειμένων για την Α΄ τάξη ξεκίνησε με λαϊκά παραμύθια. Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του παραμυθιού "Ο φτωχός και τα γρόσια" οι μαθητές/τριες ζωγράφισαν σκηνές που τους έκαναν εντύπωση...

Το γλέντι στο σπίτι του φτωχού
Ζ. Χριστιάνα, Α2
Ο φτωχός παίζει τη λύρα του...
Κ. Σταύρος, Α2
Ο πλούσιος δίνει τα γρόσια στον φτωχό
Λ. Ελπίδα, Α2

Κ. Ύρια, Α2

Π. Ελεάνα, Α4

Απέδωσαν το παραμύθι σε μορφή κόμικς...

Μ. Κατερίνα - Μ. Φαίδρα, Α2

Μ. Νίκη, Α2

Π. Ελεάνα, Α4

Ψ. Ραφαηλία, Α4

Άλλοι/ες προτίμησαν να δώσουν ένα διαφορετικό τέλος στο παραμύθι.

Το μυστικό της ευτυχίας 
   Αφού πήρε από τον πλούσιο τα γρόσια, ο φτωχός προβληματίστηκε τι να τα κάνει. «Να ανοίξω πραματευτάδικο; Να τα βάλω στον τόκο; Να πάρω αμπελοχώραφα; Ουφ, παρασκοτίστηκα!». Μην μπορώντας να αποφασίσει, πάει και τα βάζει κάτω από το στρώμα του, πιάνει τη λύρα και όλη η οικογένεια αρχίζει τον χορό και το τραγούδι, όπως πάντα. 
   Ο πλούσιος, περνά μια μέρα, περνά άλλη, περούν τρεις, κάθε βράδυ άκουε τη λύρα του φτωχού και τις χαρούμενες φωνές των παιδιών του και της γυναίκας του σαν να μην άλλαξε τίποτα. 
   Πάει βρίσκει τον φτωχό, του λέει: 
-Φίλε μου, πώς τα καταφέρνεις και συνεχίζεις να γλεντάς ξένοιαστος; Δε σε προβληματίζει τι θα κάνεις με τα γρόσια που σου έδωσα; 
-Α, καλέ μου γείτονα, όλα κι όλα… Δε θα αφήσω τη σκοτούρα να χαλάσει την αγγελική ζωή μου! Άμα χάσω ό,τι με κάνει ευτυχισμένο, τι τα θέλω τα λεφτά; 
   Τότε ο πλούσιος κατάλαβε το μυστικό της ευτυχίας του φτωχού! Συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν ευτυχισμένος επειδή τα χρήματα είχαν γίνει το επίκεντρο της ζωής του… Άρχισε λοιπόν κι αυτός να ζει πιο λιτά, αλλά και να προσφέρει στους άλλους. Σε λίγο καιρό και ο φτωχός άκουε πια από το σπίτι του πλουσίου όργανα και μουσική, χαρούμενες φωνές και τραγούδια! 
Κ. Άγγελος, Α4 

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση!
   Ο πλούσιος πάει βρίσκει τον φτωχό, του λέει:
- Καλέ μου άνθρωπε, σε βλέπω και απορώ… Πώς γίνεται εγώ, που είμαι πλούσιος, να μην είμαι ευχαριστημένος σαν εσένα;
- Τι να σου πω, γείτονα; Έλα, άμα θέλεις, αύριο μαζί μου, να δεις πώς ζούμε εγώ κι η οικογένειά μου!
   Την άλλη μέρα πρωί πρωί ο πλούσιος πήγε στα χωράφια μαζί με τον φτωχό και τη γυναίκα του. Όλη μέρα δούλεψαν σκληρά και το βράδυ, πριν φύγουν, μάζεψαν από το χωράφι ένα καλάθι ολόφρεσκα λαχανικά για τον πλούσιο κι ένα για την οικογένεια του φτωχού.
   Γυρίζουν στο σπίτι ο φτωχός με τη γυναίκα του, κάθονται στο τραπέζι να φάνε με την οικογένειά τους και είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν το καθημερινό γλέντι τους… Ξάφνου βλέπουν στην πόρτα τον πλούσιο με το καλάθι που του είχαν δώσει για τον κόπο του.
- Με θέλετε κι εμένα στην παρέα σας;
   Κι όλοι μαζί έφαγαν, τραγούδησαν, χόρεψαν και γέλασαν!
Μ. Μαριλίτα, A2

Η λύρα του φτωχού
   Ο φτωχός δέχτηκε με ευγνωμοσύνη τα γρόσια που του έδωσε ο πλούσιος και όλο χαρά είπε τα ευχάριστα νέα στην οικογένειά του. Όλοι μαζί σκέφτηκαν τι να τα κάνουν και πήραν την απόφαση να ανοίξουν μια δικιά τους ταβέρνα, στην οποία θα έπαιζε λύρα ο φτωχός, ενώ τα παιδιά του θα τραγουδούσαν και θα χόρευαν.
   Η «Ταβέρνα του φτωχού», όπως την ονόμασαν, είχε μεγάλη επιτυχία και ήταν πάντα γεμάτη κόσμο που γλεντούσε και περνούσε καλά. Έτσι, ο φτωχός δε σταμάτησε να είναι χαρούμενος και μετά από λίγο καιρό επέστρεψε στον πλούσιο όλα τα γρόσια, τα οποία σίγουρα δεν του έφεραν δυστυχία…
Μ. Γιώργος, Α4

Πώς έγινε και ο πλούσιος ευτυχισμένος
   Ο πλούσιος εντυπωσιάστηκε που ο φτωχός δεν ήταν εξαρτημένος από τα χρήματα και του τα επέστρεψε. Αναρωτήθηκε τι έκανε λάθος και δεν ήταν ευτυχισμένος όπως εκείνος…
   Μετά από πολλές μέρες προβληματισμού, πήγε μία μέρα στο σπίτι του φτωχού και του πρότεινε να πάει με την οικογένειά του να μείνει μαζί του, στο πλούσιο σπίτι του. Του είπε ότι στο εξής αυτός θα φρόντιζε να μην τους λείψει τίποτα. Το μόνο που ζητούσε σαν αντάλλαγμα ήταν να μοιραστούν τη χαρά και την ευτυχία τους μαζί του... Ο φτωχός δέχτηκε μετά χαράς την πρόταση του πλούσιου, κι έτσι έγινε και ο ίδιος με την οικογένειά του, αλλά και ο πλούσιος πιο ευτυχισμένοι! 
Σ. Σωτήρης, Α4

Η αξία της εργασίας
   Ο φτωχός σκεφτόταν και προβληματιζόταν τι να κάνει τα χρήματα που του έδωσε ο πλούσιος. Τελικά μαζί με τη γυναίκα του αποφάσισαν να τα αξιοποιήσουν και να αγοράσουν αμπελοχώραφα. Αγόρασε λοιπόν ο φτωχός τα χωράφια, τα καλλιεργούσε με τη γυναίκα του και τα παιδιά του και σύντομα κατάφεραν με την καθημερινή δουλειά τους να ζουν επιτέλους κι αυτοί με οικονομική άνεση…
   Με μεγάλη του χαρά λοιπόν ο φτωχός πήγε στον πλούσιο για να του επιστρέψει τα γρόσια. Εκείνος, θαυμάζοντας την προκοπή του φτωχού, του πρότεινε να γίνει υπεύθυνος και σε όλα τα δικά του κτήματα, γιατί εκτίμησε την εργατικότητά του!
Χ. Κατερίνα, A4

Μπράβο σε όλους και όλες!

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

Στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του αποσπάσματος από το πεζογράφημα της Μαρίας Ιορδανίδου "Η αυλή μας" με τίτλο "Στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο ενός από τα πρόσωπα...

Από το ημερολόγιο της μικρής του διπλανού διαμερίσματος
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
   Ακόμα μια μέρα που μάλωσα άσχημα με τη μαμά μου… Η κατάσταση έχει καταντήσει ανυπόφορη! Δεν αντέχω άλλο! Γιατί με μαλώνει συνεχώς με το παραμικρό; Τι της έχω κάνει; Καταλαβαίνω ότι κι αυτή τρέχει και δεν προλαβαίνει με τις δουλειές του σπιτιού, με τις υποχρεώσεις της στη δουλειά της και με μένα, αλλά δεν είναι σωστό να μου φωνάζει και να ξεσπάει πάνω μου… Είναι συνεχώς μες στα νεύρα… Πρέπει να καταλάβει πως αυτή η συμπεριφορά της με πληγώνει. Γι’ αυτό και αντιδρώ πολλές φορές κι εγώ με άσχημο τρόπο, γιατί φοβάμαι ότι αδιαφορεί για μένα και ότι δε μ’ αγαπά… Μακάρι να μπορούσαμε να ζήσουμε αγαπημένες ως μαμά και κόρη, χωρίς καυγάδες και τσακωμούς! Αυτό είναι το όνειρό μου…
Κ. Μαριάνθη, Β1

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 
   Η μαμά συνέχεια τα βάζει μαζί μου! Λέει πως εγώ φταίω που αργεί στη δουλειά της... Με ντύνει τραβολογώντας με, ενώ δεν έχω καλά καλά ξυπνήσει!. Δε μου έχει μιλήσει ποτέ ήρεμα και γλυκά, ούτε με φιλάει όταν με παίρνει το λεωφορείο για το σχολείο, αλλά με χώνει μέσα βιαστικά, σαν να βιάζεται να με ξεφορτωθεί. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι δε με αγαπάει καθόλου και ότι προτιμάει τη δουλειά της από μένα… Και σαν να μη φτάνουν αυτά, το καλοκαίρι με άφησε στη γιαγιά και πήγε διακοπές μόνη της μαζί με τον μπαμπά. Βέβαια πέρασα πολύ ωραία μόνη με τη γιαγιάκα μου, που μου έκανε όλα μου τα χατίρια, αλλά οι διακοπές δε θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να έρθουμε πιο κοντά σαν μάνα και κόρη; Αλλά κανονικά αυτή θα έπρεπε να το σκεφτεί αυτό... Η γιαγιά λέει πως η μαμά μου με αγαπάει πάρα πολύ, αλλά, επειδή δουλεύει πολλές ώρες και αγχώνεται, είναι συχνά νευρική και τσιτωμένη. Μου είπε και κάτι άλλο που με παραξένεψε λίγο, ότι ίσως η μαμά δεν ξέρει πώς να με πλησιάσει...
   Πάντως, από τότε που γύρισαν οι γονείς μου, τα πράγματα χειροτέρεψαν… Η μαμά με αναγκάζει να τρώω με το ζόρι, και, αν αρνηθώ, με απειλεί ή με χτυπάει. Δε με καταλαβαίνει καθόλου… Ζηλεύω πολύ τους συμμαθητές μου. Οι μαμάδες τους είναι πολύ καλές! Αχ, πότε θα μεγαλώσω;
Ν. Μαρία, Β2

Από το ημερολόγιο μιας καινούριας γειτόνισσας
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
   Η σημερινή μέρα ήταν πολύ δύσκολη. Αυτή η μετακόμιση με κούρασε πολύ! Τα έπιπλά μου δε βρίσκουν τη θέση τους στο νέο διαμέρισμα. Θα περάσω άγρυπνες νύχτες μέχρι να αποφασίσω πού θα στήσω τη γωνιά μου, πού θα κρεμάσω τους πίνακές μου, πώς θα διακοσμήσω το σπίτι μου… 
   Οι γνωστοί μου μου έχουν βγάλει το παρατσούκλι «η κυρία ήξεις - αφήξεις». Φαίνεται να μη στεριώνω πουθενά… Μέσα σε δέκα χρόνια μετακόμισα πέντε φορές. Πέντε φορές άλλαξα σπίτι, πολυκατοικία, γειτονιά και, το κυριότερο, γείτονες! Οι γείτονες… μεγάλο κεφάλαιο! Σε μια πολυκατοικία μ’ αυτούς μοιράζεσαι τους ίδιους τοίχους, τα ίδια σκαλιά, ακόμα και ιδιωτικές στιγμές, δικές σου και δικές τους, αφού οι τοίχοι είναι συνήθως «χάρτινοι»….
   Στο καινούριο μου διαμέρισμα οι συγκάτοικοί μου έχουν κάνει ήδη αισθητή την παρουσία τους. Η Παναγιώτα, η καθαρίστρια της οικοδομής, πραγματικό «πρακτορείο πληροφοριών», φρόντισε από την πρώτη στιγμή να με πληροφορήσει για όλους και για όλα! Στο διαμέρισμα που είναι ακριβώς από κάτω μου ζει ένα ζευγάρι τραπεζικών με ένα παιδί, ένα μικρό κοριτσάκι. Τους συνάντησα στις σκάλες και με χαιρέτησαν ευγενικά, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται, στο σπιτικό τους τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά. Το μεσημέρι η πολυκατοικία σηκώθηκε στο πόδι από τις φωνές της μητέρας και το σπαρακτικό κλάμα του παιδιού. Φοβάμαι πως η μικρούλα κακοποιείται… Στο διαμέρισμα από πάνω μου πάλι, άλλος μπελάς! Εκεί μένει ένας νεαρός φοιτητής. Μέρα μεσημέρι έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε με τους φίλους του, και το βράδυ έβαλε μουσική στη διαπασών… Φωνές από κάτω, μουσικές από πάνω, πώς θα βρω ησυχία σ’ αυτό το σπίτι; 
   Γνώρισα όμως και μια πολύ συμπαθητική γειτόνισσα! Μένει στον δεύτερο, απέναντι από την οικογένεια των τραπεζικών. Απορώ πώς αντέχει η γυναίκα! Η Παναγιώτα μου είπε ότι είναι συγγραφέας. Την κάλεσα αύριο το πρωί για καφέ. Θα ήθελα να γνωριστούμε καλύτερα… Φαίνεται άνθρωπος ευγενικός και ενδιαφέρων!
Φ. Χριστίνα, Β3

Άλλοι/ες προτίμησαν να οπτικοποιήσουν τη ζωή στην πόλη, σε αντιδιαστολή με τη ζωή στο χωριό...
Πόλη ή χωριό;

ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ
Πόλη
Χωριό

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ...
Πόλη
Χωριό

ΣΧΟΛΕΙΟ
Πόλη
Χωριό


ΚΑΤΟΙΚΙΑ
Πόλη
Χωριό

ΦΑΓΗΤΟ
Πόλη
Χωριό

ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Πόλη
Χωριό

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Πόλη
 Χωριό
Τ. Ολυμπία, Β3

Η ζωή σε μια σύγχρονη πόλη

Μόλυνση - καυσαέρια

Έλλειψη πράσινου - "τσιμεντοποίηση"

Κυκλοφοριακό πρόβλημα

Ηχορύπανση

Πολυκοσμία - ανωνυμία

Άγχος

Αποξένωση

Απρόσωπες σχέσεις
Σκ. Ιουλία, Β3

...Αλλά και να παρουσιάσουν τα επιχειρήματά τους για την επιλογή μεταξύ μονοκατοικίας ή πολυκατοικίας.

Μονοκατοικία ή πολυκατοικία;
   Θεωρώ καλύτερη τη ζωή σε μονοκατοικία από τη ζωή σε πολυκατοικία για πολλούς λόγους. Καταρχήν, μια μονοκατοικία μπορεί κανείς πραγματικά να την αποκαλεί «σπίτι του», αφού μπορεί να τη διαμορφώσει όπως αυτός θέλει, σύμφωνα με τις ανάγκες του, και να βάλει την προσωπική του σφραγίδα. Αντίθετα, σε μια πολυκατοικία τα διαμερίσματα είναι ομοιόμορφα και τυποποιημένα. Επιπλέον, πρέπει να συμφωνήσουν όλοι οι ένοικοι για κάθε αλλαγή στους κοινόχρηστους χώρους, ενώ συχνά υπάρχουν εντάσεις και συγκρούσεις, που προκαλούν φασαρία και αναστάτωση. Στη μονοκατοικία έχει κανείς την ησυχία του… 
   Ένα ακόμα μεγάλο πλεονέκτημα της μονοκατοικίας είναι ότι έχει συνήθως αυλή με κήπο, πράγμα πολύ σημαντικό για την ψυχική ηρεμία και γαλήνη του ανθρώπου. Είναι άλλο να βγαίνεις το πρωί στο μπαλκόνι και να βλέπεις γύρω σου γκρι πολυκατοικίες και τσιμέντα, και άλλο να βγαίνεις στον κήπο σου και να χαίρεσαι το γρασίδι και τα λουλούδια…
   Θα προτιμούσα, λοιπόν, να ζω σε μονοκατοικία και όχι σε πολυκατοικία!
Σ. Κωνσταντίνα, Β3

   Ένα από τα όνειρά μου, όταν ενηλικιωθώ και τελειώσω τις σπουδές μου, είναι να αποκτήσω το δικό μου σπίτι. Το φαντάζομαι άνετο και φωτεινό, με ευρύχωρα δωμάτια και μεγάλα παράθυρα με ωραία θέα. Θα μου άρεσε πολύ να αποφασίσω εγώ για τη διαρρύθμισή του και να το διακοσμήσω σύμφωνα με το δικό μου γούστο… Ο προσωπικός μου χώρος είναι σημαντικό να έχει αυτονομία και ησυχία, να μου επιτρέπει να χαλαρώνω και να ηρεμώ. Θα ήθελα επίσης μια ωραία αυλή, γεμάτη από κάθε είδους φυτά και λουλούδια! 
   Το σπίτι των ονείρων μου δεν μπορεί παρά να είναι μονοκατοικία…
Στ. Αναστασία, Β3

Και μια ζωγραφιά!

Μ. Τζωτρζίνα, Β2