Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2024

Λεξικό της γλώσσας των νέων (τελευταία έκδοση!)

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου παρουσιάζουν την τελευταία έκδοση του λεξικού της γλώσσας των νέων!

ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ


Γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, αλλά και καθηγητές σίγουρα αρκετές φορές προβληματίζονται, ίσως και απορούν με το λεξιλόγιο των σημερινών εφήβων. Άγνωστες γι’ αυτούς λέξεις και εκφράσεις, πολλές από αυτές μάλιστα αγγλικής προέλευσης, τους βάζουν σε σκέψεις για το τι μπορεί να σημαίνουν. Ορίστε λοιπόν κάποιες από αυτές, συνηθισμένες για εμάς τους έφηβους, αλλά τελείως άγνωστες για εσάς, τους μεγαλύτερους!

Αα
Ακατοίκητο = όταν κάποιος δεν έχει μυαλό
Άντε γεια = έκφραση απόρριψης – επίσης σημαίνει για κάποιον ότι είναι στον κόσμο του
Αράζω πέτσα = χαλαρώνω
Άραξε λίγο = ηρέμησε
Αραού μπετόν αρμέ = έχω αράξει, δεν κάνω τίποτα
Αργάμιση = αργά και κάτι παραπάνω
Ας έστελνε = όταν κάποιος/α φωτογραφίζεται με πολλούς/ές, για να κάνει το πρόσωπο για το οποίο ενδιαφέρεται να ζηλέψει

Ββ
Βασικός/Βασικιά = αυτός/ή που δεν έχει καμία προσωπικότητα και το γούστο του ακολουθεί σε όλα τη μάζα
Βρμ = βαριέμαι

Γγ
Γίναμε μπίλιες = τσακωθήκαμε
Γίναμε ρόμπα = ρεζιλευτήκαμε
Γιολάς (από το Y.O.L.O. = You Only Live Once) = αυτός που δε νοιάζεται για τίποτα, που ζει πάνω απ’ όλα για να περνάει καλά
Γκανγκ = ομάδα, παρέα
Γκαφρά = φράγκα, χρήματα
Γκάου πίου = πολύ χαζός
Γκέιτκιπ (gatekeep) = κρατάω κάτι μυστικό για τον εαυτό μου
Γκικ (geek) = φύτουκλας, το μόνο που κάνει είναι να διαβάζει

Δδ
Δε μου σκάει = δεν μου έρχεται
Δεν την παλεύω = δεν αντέχω άλλο
Δεν το έχεις = δεν είσαι καλός σ’ αυτό
Δεν τρέχει κάστανο = δε συμβαίνει τίποτα
Διαβάστηκε = είδε το μήνυμα μου, αλλά δεν πήρα απάντηση
Δυσκολεύεσαι = δεν καταλαβαίνεις κάτι, γιατί είσαι στον κόσμο σου

Εε
Έγινα παζλ = έγινα κομμάτια, κουράστηκα
Είμαι στην τσίτα = είμαι σε ένταση
Έπαθα τσότσο = κόλλησα
Επικό = τρομερό, καταπληκτικό
Έφαγα άκυρο / πόρτα / χι = με απέρριψαν
Έχω crush = είμαι ερωτευμένος
Έχω θέμα = έχω πρόβλημα
Έχω μπετώσει = είμαι πολύ κουρασμένος

Ζζ
Ζάχαρη = τέλεια
Ζειπαί ποτατί; = παίζει τίποτα;

Κκ
Κάγκουρας = αυτός που φλεξάρει - επιδεικνύεται και το παίζει μάγκας και αλήτης
Καμένο = λέγεται για κάποιον που παίζει για πολλές ώρες βιντεοπαιχνίδια
Κάνω expose = βγάζω στη φόρα - αποκαλύπτω ένα μυστικό κάποιου με σκοπό να τον εξευτελίσω ή να αποκαλύψω τον πραγματικό του χαρακτήρα
Καστανάς = ο ασήμαντος
Κέτο = πακέτο
Κλάιν = δε με νοιάζει, δεν έγινε και τίποτα
Κλαίω = κλαίω από τα γέλια
Κλαπάρω = αφορά τα βιντεοπαιχνίδια και σημαίνει ότι σκοτώνω τον χαρακτήρα ενός άλλου παίκτη
Κόβω λάσπη = φεύγω, απομακρύνομαι
Κοζάρω = κοιτάω επίμονα κάποιον που μου αρέσει
Κομπλέ = όλα εντάξει
Κουκουρούκου = αυτός που δεν έχει μυαλό
Κρανιώνομαι = θυμώνω
Κριντζ / Κριντζάρω = νιώθω αμήχανα, άβολα - ένα συναίσθημα μεταξύ ανατριχίλας και αηδίας
Κριντζιάρα = περίεργη
Κριπουλιάζω (από τη λέξη creepy = τρομακτικό) = φοβάμαι, τρομάζω

Λλ
Λαγκάρω = σκαλώνω – λέγεται για να δηλώσουμε ότι έχουμε κακή σύνδεση στο ίντερνετ
Λάρωσε = χαλάρωσε
Λεβελιάζω = ανεβαίνω επίπεδο σε game
Λος = τρελός
Λος το και βου = βούλωσέ το

Μμ
Μαγειρεύει = λέγεται για κάποιον που κάνει κάτι καλά
Με κάρφωσε = με πρόδωσε
Μου έχει κάνει τα νεύρα τσατάλια = με έχει νευριάσει πολύ
Μου τη βάρεσε = έτσι μου ήρθε
Μπέστι = ο καλύτερός σου φίλος με τον οποίον μπορείς να μοιραστείς όλα σου τα μυστικά, ξέροντας ότι δε θα τα πει σε κανέναν άλλον
Μπετόβεργα = χαζός
Μπετώνω = είμαι κουρασμένος μετά από μία δύσκολη μέρα - αδυνατώ να συγκεντρωθώ σε κάτι που μου λένε
Μπιντζάρω = αναφέρεται σε κάποιου είδους υπερβολή, όπως η υπερκατανάλωση ποτού ή φαγητού
Μπιστάρι = όταν πέφτω, τρώω τούμπα
Μπιφ / Μπιφάρω = έχω με κάποιον μια έντονη διαφωνία που καταλήγει σε τσακωμό
Μποτάκι (από τη λέξη robot) = αφορά εικονικούς παίκτες σε βιντεοπαιχνίδια – όταν αναφέρεται σε άνθρωπο σημαίνει αυτόν που είναι ανίκανος, άσχετος
Μπρικάρω = χρησιμοποιείται για ηλεκτρονικές συσκευές και σημαίνει ότι κολλάνε ή δε λειτουργούν
Μπρο / Μπροκολόκο / Μπρόσκι = αδελφός, φίλος

Νν
Νταουνιάσου = κάτσε κάτω
Ντελημπάσκος = αυτός που αργεί να αντιληφθεί κάτι, που το μυαλό του δεν παίρνει στροφές
Ντιζάρω = μιλάω για κάποιον χωρίς σεβασμό, τον υποτιμώ
Ντρίμι = ονειρεμένος

Οο
Όλα πένα = όλα καλά
Όλα πόπα = όλα τέλεια
Όουτζι = όταν κάποιος είναι καλός σε κάτι
Ούλτρα κούρα = πολλή κούραση

Ππ
Παίζει = μπορεί
Πήγα για χόρτα = έκανα λάθος, την πάτησα
Πιστολιάζω / ρίχνω πιστόλι = ακυρώνω κάτι που έχω κανονίσει ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση
Ποζέρι = αυτός που θέλει να επιδεικνύει τον εαυτό του
Ποτατί = τίποτα

Ρρ
Ρέκλα = αράζω
Ριζ (rizz) / ριζάρω = φλερτάρω
Ρισπέκτ = δηλώνει βαθιά εκτίμηση σε πρόσωπο ή κατάσταση

Σς
Σάπιος = αυτός που δεν είναι εντάξει
Σαύρα = άσχημη γυναίκα
Σιπάρω = εγκρίνω κάποιο ζευγάρι ή κάποια ρομαντική σχέση
Σκαλώνω = κολλάω με κάτι
Σκάω μύτη = εμφανίζομαι κάπου
Σλατίνα = κοπέλα που είναι φαν ενός συγκεκριμένου τράπερ - συνήθως έχει ένα συγκεκριμένο στιλ (πολύ μακριά νύχια, ψεύτικες βλεφαρίδες…)
Σλατίνα ηρέμησε = λέγεται ειρωνικά
Σπαμάρω = προέρχεται από την αγγλική λέξη spam και χρησιμοποιείται όταν κάποιος στέλνει συνεχώς μηνύματα ή τηλεφωνεί ασταμάτητα σε κάποιον
Στη γύρα = πηγαίνω παντού
Στουντ για στουντ = αυτός που δεν καταλαβαίνει, χαζός

Ττ
Τα σπάει = είναι τέλειο
Τα χώνω = επιπλήττω
Τεκάν = ούτε καν
Τέπο = ποτέ
Τέρμα = πολύ
Τερμαρηλέ = όταν το έχω παρακάνει σε μια σχέση μου
Τερματηλέ = όταν μιλάω πολλή ώρα στο τηλέφωνο με κοπέλα
Τέσπα = τέλος πάντων
Τζετ = τέλεια
Τζίζας = έλεος!
Την κάνω = φεύγω
Τι πέταξες = τι χαζομάρα είπες
Το έλουσα = ξέχασα κάτι και βαριέμαι να το κάνω – τα θαλάσσωσα
Τρολάρω = κοροϊδεύω – προσπαθώ να εκνευρίσω ή να ενοχλήσω κάποιον ή κάποιους
Τρώω πακέτο = περνάω μια δυσκολία, δε μου πάνε καλά τα πράγματα
Τσιλ / τσιλάρω = χαλαρώνω

Φφ
Φαμ (fam) = βγαίνει από το family και σημαίνει «οικογένεια», με την έννοια όμως των ανθρώπων που είναι πολύ κοντά σου και τους εμπιστεύεσαι πάρα πολύ
Φασαίος/φασαία = εναλλακτικός τύπος, που του αρέσει να χαλαρώνει στη φύση ή σε ατμοσφαιρικά μαγαζιά και σνομπάρει τα πολύ γνωστά και δημοφιλή γεγονότα και τις μόδες των καιρών
Φλεξ / Φλεξάρω = κάνω επίδειξη είτε ενός υλικού αγαθού που έχω είτε μιας ικανότητάς μου, για να κάνω τους άλλους να ζηλέψουν
Φουλ = πάρα πολύ

Ψψ
Ψήνω-Ψήνομαι = είμαι μέσα – δηλώνει ότι κάποιος είναι πρόθυμος να κάνει κάτι ή να συμμετέχει σε κάτι

ΕΙΔΙΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ – ΑΓΓΛΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ


Aa
Anyways = τέλος πάντων
Ate (and left no cramps) = όταν κάποιος είπε κάτι πολύ σωστό ή έκανε κάτι σωστά

Bb
Boomer = κάποιος που δεν κατανοεί τη νεολαία ή δεν ξέρει από τεχνολογία

Cc
Catfish = όταν προσποιείσαι κάτι που δεν είσαι μέσω διαδικτύου
Crush = το πρόσωπο που μου αρέσει

Dd
Delulu = βγαίνει από την αγγλική λέξη delusional και είναι αυτός ο οποίος φαντάζεται πράγματα που δεν υπάρχουν και ζει στον δικό του κόσμο - φαντασιόπληκτος

Ff
For real/fr = όντως

Ii
Insta = instagram

Oo
OMG (Οh Μy God) = Ω Θεέ μου!

Pp
Pass = πρόσωπο με το οποίο ποτέ δε θα σχετιζόσουν
POS = συντομογραφία του Parent Over Shoulder (γονέας από πάνω μου) - χρησιμοποιείται όταν οι γονείς είναι δίπλα την ώρα που μιλάς με τους φίλους σου
Pro = βγαίνει από την αγγλική λέξη professional και είναι αυτός ο οποίος είναι πολύ καλός σε κάτι, κυρίως στα βιντεοπαιχνίδια

Rr
Real = όταν συμφωνείς ότι κάτι είναι αλήθεια

Ss
Smash = λέγεται για κάποιον/αν που σου αρέσει
Spas = λέγεται για κάποιον/αν που και σου αρέσει και δε σου αρέσει – έτσι κι έτσι

Tt
Toxic = κάποιος που σπάζει τα νεύρα των άλλων
ΤΥ = thank you, ευχαριστώ εν συντομία
Tyn = συντομογραφία του Thank You, Next που σημαίνει «ευχαριστώ, ας περάσει ο επόμενος» και αναφέρεται κυρίως σε απόρριψη για ατόπημα που έχει κάνει κάποιος πρώην σύντροφος

Για τη σύνταξη του λεξικού συνεργάστηκαν
- από το Γ2: Μ. Στέργιος - Μ. Ελένη - Μ. Γεωργία - Π. Άννα - Π. Μαργαρίτα - Σ. Αθηνά - Τ. Αθανασία - Τ. Ζέτα - Χ. Ζωή
- από το Γ4: Β. Βελιζάριος - Π. Ιωάννα - Π. Ζωή - Σ. Μυρτώ - Τ. Πένυ - Τ. Δέσποινα

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2024

Πολυσημία των λέξεων - η γλώσσα των νέων

Στο πλαίσιο της σχετικής συζήτησης, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου "έπαιξαν" με την πολυσημία των λέξεων, αλλά και με τη γλώσσα των νέων, δημιουργώντας κόμικς και γελοιογραφίες ή γράφοντας χιουμοριστικούς διαλόγους…

Τ. Γιώργος, Γ4

Π. Ελένη, Γ2

Χ. Βαλέρια, Γ2

Διαφορά ηλικίας... και γλώσσας
(Ε: εγγονός, Γ: γιαγιά)
Ε: Τι λέει, μπρόσκι;
Γ: Τι είπες; Πιροσκί; Θες να σου φτιάξω να φας, πασά μου;
Ε: Όχι γιαγιά, μπρόσκι όπως λέμε μπρο, δηλαδή αδελφέ.
Γ: Εντάξει, παιδί μου, ό,τι πεις… Πώς πάει το σχολείο;
Ε: Άστα να πάνε, γιαγιά… Κριντζάρω με τους καθηγητές μου.
Γ: Τί κάνεις; Γκριζάρεις; Θα γεράσεις πριν την ώρα σου με τόσα που σε έχουν φορτώσει…
Ε: Μα καλά, γιαγιά, είσαι και πολύ boomer!
Γ: Παιδί μου, δεν είμαι αυτό που λες, μοδίστρα είμαι.
Ε: Όχι, γιαγιά. Εννοώ ότι είσαι από γενιά μεγαλύτερης ηλικίας.
Γ: Αχ το ξέρω, αγάπη μου! Δεν τα καταλαβαίνω αυτά της νεολαίας… Τις προάλλες ο πατέρας σου κατέβασε αυτό το ιν... εεεε... κάτι σαν... ίγκρανταμ;
Ε: Εννοείς το ίνσταγκραμ;
Γ: Ναι ναι, αυτό! Για να μιλάω με τις φίλες μου από τα ΚΑΠΗ. Αλλάξαμε από το φέισμπουκ σε αυτό το ίνσταγκραμ.
Ε: Ααα, τέλεια! Έλα να σου δείξω πώς να βγάλεις story.
Γ: Γιατί να το βγάλω το στόρι; Προχθές το πήραμε. Τρελάθηκες, παιδί μου;!
Ε: Γιαγιά, δεν εννοώ αυτό το στόρι. Πρέπει να είσαι ενεργή στο ίνσταγκραμ, κάνοντας story και posts για να ψυχαγωγούνται οι ακόλουθοί σου.
Γ: Ακόλουθοι;
Ε: Ναι, ακόλουθοι. Εμένα με ακολουθούν πάνω από χίλια άτομα!
Γ: ΠΟΣΟΙ;! Μα καλά, αγόρι μου, σε ακολουθούν τόσα άτομα και δεν έχουμε ακόμα καλέσει την αστυνομία; Και θέλεις να βγάλεις τα στόρια για να σε βλέπουν και από το παράθυρο;!
Ε: Γιαγιά, τι λες; Την παλεύεις;!
Γ: ΝΑΙ! Παλεύω να μην πάθω καρδιακό μ’ αυτά που ακούω!
Ε: Καλά, γιαγιά, με τρολάρεις;
Γ: Τι σε κάνω τώρα; Δεν έχεις μάθει να σέβεσαι τους μεγαλύτερούς σου;
Ε: Άστο, άστο, τέσπα...
Γ: Ααα, έτσι εξηγείται... Έπεσες από τη βέσπα; Ευτυχώς, δε βλέπω να έχεις χτυπήσει… Να σου φτιάξω να φας φιδέ για να νιώσεις καλύτερα;
Ε: Άσε τον φιδέ, γιαγιά, έχω άλλο πρόβλημα τώρα. Μου αρέσει μία κοπέλα από την τάξη μου, αλλά δεν έχω rizz.
Γ: Ρύζι; Το μόνο εύκολο! Θέλεις γιουβαρλάκια με ρύζι; Μπορώ να σου φτιάξω κι ένα ωραίο πιλάφι, αν το προτιμάς.
Ε: Rizz, γιαγιά, rizz... Εννοώ ότι δεν ξέρω πώς να την προσεγγίσω.
Γ: Δεν ξέρω τι θα κάνεις, αλλά αν της πεις πως σε ακολουθούν χίλιοι άνθρωποι και ξεχαρβαλώνεις στόρια παραθύρων θα σε περάσει για τρελό…
Ε: Α, καλά… Κουκουρούκου. Δε μου λες, παίζουν τίποτα γκαφρά;
Γ: Τι θέλεις πάλι; Γκοφρέτες; Δεύτερο συρτάρι κάτω αριστερά στην κουζίνα.
Ε: Δεν εννοούσα αυτό… (Πάει να φύγει)
Γ: Πριν φύγεις, έλα να σου δώσω το χαρτζιλίκι σου!
Ε: Τελικά συνεννοηθήκαμε, γιαγιά! Έλα, πάρε μία πόζα!
Γ: Ααα, αυτό το ξέρω! Δες τι μου έμαθε η Σούλα! (Κάνει duck face και βγάζουν τη φωτογραφία)
Ε: Τέλεια βγήκαμε! Θα την ανεβάσω στο ίνστα. Είσαι η καλύτερη γιαγιά!
Ν. Ευτυχία – Τ. Δήμητρα, Γ2

Το φλεξ και το μπιφτέκι
Παππούς: Τι κάνεις, παιδί μου;
Εγγονός: Άσε με, ρε παππού, έχω εκνευριστεί τέρμα.
Παππούς: Έγινε κάτι και είσαι έτσι;
Εγγονός: Ε να, ο Γιάννης φλέξαρε στο σχολείο την καινούρια του τσάντα και τον ζήλεψα.
Παππούς: Αγόρι μου, έχει πόδια η τσάντα για να κάνει φλεξ;
Εγγονός: Αχ παππού, εννοώ ότι μας κοκορευόταν για την καινούργια του τσάντα!
Παππούς: Αυτός ο Γιάννης είναι φίλος σου;
Εγγονός: Ε όχι και τόσο… Αυτός έχει μπιφ με όλο το σχολείο.
Παππούς: Λίγα αγγλικά ξέρω, αλλά δε σε καταλαβαίνω… Τι δουλειά έχει με τα μπιφτέκια;
Εγγονός: Βρε παππού, εννοώ ότι μαλώνει με όλους.
Παππούς: Και γιατί δεν το λες έτσι, να το πιάσω κι εγώ;
Εγγονός: Άστο, παππού, δεν το ’χεις…
Σ. Χρήστος, Γ2

Ποιος πέταξε το ρύζι;!
Μάνα: Αμάν, ρε παιδί μου, με αυτό το κινητό, άστο πια. Έχει κολλήσει στο χέρι σου!
Γιος: Άσε με στην ησυχία μου, ρε μάνα, προσπαθώ να ριζάρω.
Μάνα: Γιατί να προσπαθείς; Έχουμε ρύζι στο σπίτι, παλικάρι μου…
Γιος: Μαμά, είσαι με τα καλά σου; Τι πέταξες πάλι;
Μάνα: Όχι, όχι, δεν πείραξα τίποτα στο δωμάτιό σου όταν καθάριζα.
Γιος: OMG! Το ριζ είναι το φλερτ...
Μάνα: Αλήθεια; Φαίνεται πως δε σε καταλαβαίνω…
Γιος: Ευτυχώς, αυτό το κατάλαβες!
Μ. Κώστας, Γ4

Η μία φεύγει, η άλλη έρχεται
(Παππούς και εγγονός)
- Καλημέρα, εγγονέ. Τι καλημέρα... Καλησπέρα να πούμε. Τι ώρα ήρθες εχθές;
- Αργάμισι.
- Ντροπή σου! Πώς μιλάς έτσι;
- Τι λες ρε παππού; Ό,τι να ‘ναι! Σου είπα ότι ήρθα αργά.
- Συγγνώμη, πού να καταλάβω… Βγήκες με τους φίλους σου;
- Όχι, βγήκα με την έτσι...
- Φωτεινή δεν τη λένε την κοπέλα σου;
- Καλά, παππού, δεν υπάρχεις!
- Παναγία μου! Ζωντανός είμαι, παιδί μου. Δε με βλέπεις;
- Καλέ παππού, το «δεν υπάρχεις» σημαίνει ότι είσαι απίστευτος, καταπληκτικός με αυτά που λες.
- Ευχαριστώ, είμαι και ο πρώτος, όπως θα έλεγες κι εσύ! Πώς τα πάτε με την κοπέλα σου;
- Όχι και πολύ καλά. Λέω να κόψω λάσπη.
- Τι; Λερώθηκες; Εχθές έβρεξε και γέμισαν λάσπες οι δρόμοι...
- Επικό, ρε παππού! Να την κάνω, να απομακρυνθώ, σου λέω.
- Γιατί παιδί μου; Τι σου έκανε το κορίτσι;
- Έχει πάθει χοντρό κόλλημα μαζί μου. Μου τη δίνει.
- Αμάν, τι έχει; Σε κόλλησε καμιά αρρώστια;
- Καλά... Κουκουρούκου.
- Κι εγώ που έλεγα πως μεγάλωσες πια! Τι θέλεις, γκοφρέτα Κουκουρούκου;
- Άντε γειά…
- Φεύγεις κιόλας; Τώρα ήρθες.
- Εντάξει, δεν παλεύεσαι, παππού.
- Μεγάλωσα, παιδί μου. Δεν παλεύω πλέον, δεν έχω αντοχές.
- Αστέρι μου, εσύ! Άσε παππού, έχω δαγκώσει τη λαμαρίνα με μια άλλη, αλλά φοβάμαι ότι θα φάω ήττα. Δεν είναι για τα δόντια μου.
- Πρώτον, τα δόντια σου είναι γερά και δεύτερον σου έχω πει πολλές φορές να προσέχεις τι τρως έξω.
- Παππού, δώσε πόνο. Φλιπάρω με αυτά που λες!
- Εγγονέ, αν και δεν κατάλαβα τι μου είπες, ένα μόνο θα σου πω... Το έχω! Το έχω!
Λ. Τατιάνα, Γ2

Ποια ουρά;
Στο πάρκο Γιώργος και η Άννα συζητούν.
Γιώργος: Χθες πήγα στο δημοτικό κυνοτροφείο για να υιοθετήσω ένα σκυλάκι! Το θέλω εδώ και καιρό, αλλά τελικά τζίφος… Είχε μεγάλη ουρά.
Άννα: Τι λες; Τόσο μεγάλη ουρά είχε ο σκύλος;!
Γιώργος: Αχ, βρε αστροπελέκι, δεν εννοώ την ουρά του σκύλου. Είχε μεγάλη αναμονή… και έφυγα. Θα ξαναπάω αύριο!
Π. Σταύρος, Γ2

Ποντίκι στο σπίτι
- Χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου, Εύα μου!
- Ευχαριστώ που με θυμήθηκες!
- Σου πήρα κι ένα δωράκι που νομίζω πως το ήθελες πολύ. Αλλά δεν το έχω τώρα μαζί μου… Θα στο φέρω στο σπίτι.
- Αχ για πες, τι είναι;
- Σου πήρα ένα ποντίκι!
- ΤΙ!
- Πώς; Δε σου αρέσει;
- ΟΧΙ!
- Μα γιατί; Έχει και ωραίο χρώμα, γκρι με μαύρο…
- Δεν το θέλω! Μην το φέρεις στο σπίτι μου!
- Πώς κάνεις έτσι; Εγώ στο πήρα γιατί μου είπες ότι το χρειάζεσαι.
- Για μισό λεπτό… Ποτέ δεν είχα ποντίκι στο σπίτι μου και φυσικά δε μου χρειάζεται να έχω!
- Καλά, δεν το χρησιμοποιείς στον υπολογιστή σου;
- Ααα, γι’ αυτό το ποντίκι μιλάς… Κι εγώ που νόμιζα… Σ΄ ευχαριστώ πολύ!
Σ. Μαριάννα, Γ4


Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2024

Ο Κωνσταντής

Με αφορμή το διήγημα της Λίτσας Ψαραύτη "Ο Κωνσταντής", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου ζωγράφισαν σκηνές που τους/τις συγκίνησαν...

Ο Κωνσταντής στα φανάρια
Α. Εβελίνα, Α2
Ν. Θοδωρής, Α3
Γ. Δημήτρης, Α2

Ο Κωσταντής μπροστά στην πόρτα της κυρίας Δέσποινας
Ο. Μελίνα, Α3
Ο Κωνσταντής κοιμάται στον καναπέ της κυρίας Δέσποινας
Δ. Αργυρώ, Α1
Κ. Λυδία, Α2

Παρουσίασαν τη δική τους πρόταση για το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του διηγήματος...

Π. Κλεοπάτρα, Α3

   Το διήγημα της Λίτσας Ψαραύτη συγκινεί και προβληματίζει… Μέσα από την αγάπη και τη φροντίδα προς το μικρό αγόρι, ένα από τα «παιδιά των φαναριών», η κυρία Δέσποινα βρίσκει τη συντροφικότητα και τη χαρά που της λείπουν. Αυτή η ιστορία αποτελεί μια υπενθύμιση ότι η ανθρωπιά μπορεί να φανεί ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, προσφέροντας στον αναγνώστη την ελπίδα.
Κ. Γιώργος, Α2

Ε. Δέσποινα, Α2

   Μεγάλο Σάββατο… Ο Κωνσταντής, ένα παιδί από την Αλβανία, παλεύει για την επιβίωση στους δρόμους της μεγαλούπολης, μακριά από τους δικούς του. Η κυρία Δέσποινα, μια γυναίκα μόνη, χωρισμένη κι αυτή από την οικογένειά της - αν και για τελείως διαφορετικούς λόγους - θα του ανοίξει την πόρτα του σπιτιού της, αλλά και την πόρτα της καρδιάς της.
   Ένα συγκινητικό διήγημα που μας θυμίζει ότι υπάρχει ελπίδα στην αγάπη, ακόμα και εκεί που νομίζουμε ότι όλοι είναι ξένοι και μόνοι.
Κ. Στέλιος, Α1

Έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο του Κωνσταντή ή της κυρίας Δέσποινας...

Από το ημερολόγιο του Κωνσταντή
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
   Μεγάλο Σάββατο σήμερα, κι εκεί που καθόμουν στα σκαλιά στην είσοδο μιας πολυκατοικίας βρεγμένος και πεινασμένος, με πλησίασε μια ηλικιωμένη κυρία. Ήταν πολύ γλυκιά και με προσκάλεσε στο σπίτι της. Εκεί με περιποιήθηκε σαν πρίγκιπα! Έκανα ένα ωραίο ζεστό μπάνιο και μου έδωσε να φορέσω καθαρά ρούχα, του αγαπημένου της εγγονού, όπως είπε. Ήταν πολύ τρυφερή και στοργική. Μετά έστρωσε το τραπέζι και μου έβαλε να φάω. Είχε ψωμί, ελιές, ταραμοσαλάτα, χαλβά και φρούτα, όλα τα νηστίσιμα καλά. Χορτάτος πια, κάθισα στον καναπέ και χάζευα στην τηλεόραση. Ένιωθα τόσο όμορφα, ζεστός και ασφαλής στο σπίτι της κυρίας Δέσποινας, και ήμουν τόσο εξαντλημένος, που χωρίς να το καταλάβω έγειρα στα μαλακά μαξιλάρια και κοιμήθηκα αμέσως. Η κυρία Δέσποινα πήγε στην εκκλησιά για την Ανάσταση, χωρίς να με ξυπνήσει. Όταν γύρισε, τσουγκρίσαμε τα κόκκινα αυγά και φάγαμε μια πολύ νόστιμη μαγειρίτσα. Είχα πολύ καιρό να νιώσω έτσι... Είμαι τόσο τυχερός που συνάντησα αυτή την κυρία και θα την ευχαριστώ πάντα για τη φροντίδα της.
   Ελπίζω σύντομα να ξαναδώ τους γονείς μου, να χωθώ στην αγκαλιά τους και να είμαστε πάλι όλοι μαζί…
Π. Γιώργος, Α3

Αγαπητό ημερολόγιο,
   Πάλι νηστικός έμεινα σήμερα... Έχει περάσει ήδη αρκετός καιρός από τότε που άρχισα να βγαίνω στα φανάρια, για να πουλήσω την πραμάτεια μου. Πλησιάζω τα τζάμια των οδηγών με χαρτομάντηλα, σαπούνια και στιλό, αλλά αυτοί με αποφεύγουν. Το πρωί ελάχιστοι σταμάτησαν και άφησαν το κατιτί τους, όμως κι αυτοί με κοίταζαν περίεργα και δεν έβλεπαν την ώρα να κλείσουν το τζάμι, σαν να ήθελαν να γλιτώσουν από την παρουσία μου. Καταλάβαινα την αμηχανία και τη δυσαρέσκειά τους…
   Άραγε γνωρίζουν όλοι αυτοί πόσο τυχεροί είναι; Κοιτούσα λαίμαργα τις σακούλες των σούπερ μάρκετ στα πίσω καθίσματα, τα κουτιά με τα παιχνίδια, τα βελούδινα αβγά και τα σοκολατένια λαγουδάκια. Αναρωτιέμαι... θα βρεθώ κι εγώ ποτέ στη θέση των παιδιών για τα οποία προορίζονται όλα αυτά τα καλά; Θα αισθανθώ άραγε ξανά χαρά και ασφάλεια μέσα σ’ ένα ζεστό σπίτι μαζί με την οικογένειά μου; Ίσως τότε να μην εισέπραττα αυτή την περιφρόνηση... Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι πως οι γονείς μου μ’ εγκατέλειψαν. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να ισχύει, έτσι; Ποιος το κάνει αυτό στο παιδί του;
   Άκουσα από το ραδιόφωνο ενός διερχόμενου αυτοκινήτου πως σήμερα είναι Μεγάλο Σάββατο. Για εμένα όμως τι διαφορά έχει; Θυμάμαι πως παλαιότερα τέτοια ημέρα πηγαίναμε με τους γονείς μου στην εκκλησία φορώντας γιορτινά ρούχα κι έπειτα καθόμασταν στο πασχαλινό τραπέζι. Και τι δεν είχε πάνω! Αχ, ευτυχισμένες στιγμές, που ανήκουν όμως πια στο παρελθόν… Εύχομαι πραγματικά να άλλαζε μαγικά ο κόσμος, να μην υπήρχε κανένα παιδί στα φανάρια και όλοι να χαίρονταν τις γιορτές με την οικογένειά τους, χορτάτοι και ασφαλείς μέσα στη ζεστασιά των σπιτιών τους...
Κ. Έλενα, Α1

Καλό μου ημερολόγιο,
   Σήμερα ήμουν από το πρωί στους δρόμους, όπως συνήθως. Χτες δε σου έγραψα, γιατί έτρεχα σχεδόν όλη μέρα για να ξεφύγω από τους αστυνομικούς. Με χάσανε, αλλά οι γονείς μου… Τους έπιασαν και τους γύρισαν στην Αλβανία.
   Αλλά η σημερινή μέρα μού επιφύλασσε μια έκπληξη, και μάλιστα πολύ ευχάριστη! Όταν τελείωσα τη δουλειά, χώθηκα σε μια πολυκατοικία και κάθισα να ξεκουραστώ λίγο στη σκάλα. Τότε με είδε μια καλοσυνάτη κυρία, η κυρία Δέσποινα, που με πήρε μέσα στο σπίτι της. Έκανα μπάνιο, άλλαξα ρούχα, μου έβαλε να φάω νηστίσιμα φαγητά και… ακούω την καμπάνα της εκκλησίας! Χριστός Ανέστη λοιπόν.
   Ωπ, τι έγινε; Φαίνεται πως με πήρε ο ύπνος! Ακούω τα κλειδιά της κυρίας Δέσποινας στην πόρτα. Μάλλον πήγε στην εκκλησία όσο εγώ κοιμόμουν. Πόσο χαίρομαι που θα γιορτάσουμε μαζί το Πάσχα! Αλλά αυτό που θα ήθελα πάνω απ’ όλα είναι να γυρίσουν οι γονείς μου στην Ελλάδα, να τους έχω και πάλι κοντά μου. Ελπίζω η ευχή μου να γίνει πραγματικότητα…
Π. Νικολέτα, Α2

Από το ημερολόγιο της κυρίας Δέσποινας
Κυριακή του Πάσχα
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
   Χτές το απόγευμα, εκεί που καθόμουν στο παράθυρο και χάζευα την κίνηση στον δρόμο για να ξεχαστώ, παρατήρησα ένα αγοράκι που πουλούσε μικροπράγματα στα φανάρια. Ήταν γύρω στα δώδεκα και φορούσε καλοκαιρινά ρούχα μέσα στο κρύο και τη βροχή. Το λυπόταν η ψυχή μου… Με το που πήρε να βραδιάζει, το είδα να τρυπώνει στην πολυκατοικία μας, μάλλον για να ζεσταθεί. Χωρίς δεύτερη σκέψη, άνοιξα την πόρτα μου. Ο μικρός καθόταν στα σκαλοπάτια και μετρούσε κάτι κέρματα. Γύρισε και με κοίταξε. Ήταν φτυστός ο εγγονός μου, ο Αντωνάκης μου! Τα ίδια ξανθά μαλλιά, τα ίδια καταγάλανα μάτια! Μόνο που αυτός ήταν πιο αδύνατος και χλωμός, το μουτράκι του ήταν λερωμένο με λάσπες… Η καρδιά μου ράγισε… Στη στιγμή πήρα την απόφαση να τον καλέσω να μπει μέσα στο σπίτι μου. Εκείνος στην αρχή ήταν λίγο διστακτικός, ποιος ξέρει τι είχαν δει τα ματάκια του ολημερίς στους δρόμους, αλλά τελικά δέχτηκε να με ακολουθήσει. Το όνομά του είναι Κωνσταντής και ήταν μόνος γιατί τους γονείς του τους έστειλε η αστυνομία πίσω στην Αλβανία, όπως μου είπε. Πλύθηκε, ντύθηκε με τα καθαρά ρούχα που είχε αφήσει ο Αντωνάκης πριν φύγει στη Βαλτιμόρη και έκατσε να φάει. Δεν άφησε ούτε ψίχουλο, ο καημένος…
   Έπειτα από λίγη ώρα αποκοιμήθηκε σαν αγγελούδι μπροστά στην τηλεόραση. Πρέπει να ήταν πολύ κουρασμένος. Εγώ ετοιμάστηκα να πάω στη λειτουργία της Ανάστασης. Αυτή τη φορά όμως δεν κάθισα μέχρι το τέλος, γιατί ήθελα να γυρίσω γρήγορα στο σπίτι, να γιορτάσω παρέα με τον Κωνσταντή. Τσουγκρίσαμε τα κόκκινα αυγά και φάγαμε με πολλή όρεξη τη μαγειρίτσα που είχα φτιάξει.
   Μου έδωσε τόση χαρά αυτό το παιδάκι! Γέμισε το σπίτι μου… Σκέφτομαι πως ο Θεός το έστειλε την πόρτα μου, να μην περάσω το Πάσχα μόνη κι έρημη. Δε θα το εγκαταλείψω! Θα το φιλοξενήσω και θα το βοηθήσω με κάθε τρόπο να ενωθεί ξανά με τους δικούς του…
Π. Ευτυχία, Α3

Άλλοι/ες προτίμησαν να γράψουν μια επιστολή του Κωνσταντή προς τους γονείς του...

Αγαπημένοι μου γονείς,
   Σας γράφω για να σας πω τα καλά μου νέα! Λοιπόν, η μέρα μου σήμερα ήταν αρκετά διαφορετική από τις άλλες. Το πρωί, με τα ψιλά που είχα μαζέψει από τα χαρτομάντηλα, κατάφερα να αγοράσω ένα κουλούρι και μετά έπιασα κατευθείαν δουλειά. Όλα κυλούσαν όπως κάθε τυπική μέρα στα φανάρια, ίσως λίγο χειρότερα γιατί είχε κρύο και έβρεχε… Καθώς βράδιασε όμως, συνάντησα μία καλοσυνάτη γιαγιά, την κυρία Δέσποινα. Να πώς έγιναν τα πράγματα: είχα αναζητήσει καταφύγιο στην είσοδο μιας οικοδομής, καθόμουν στα σκαλάκια και σκεφτόμουν πού θα περάσω τη νύχτα. Τότε η πόρτα του ισόγειου διαμερίσματος άνοιξε και η κυρία Δέσποινα πρόβαλε στο κατώφλι. Με είδε να μετράω τις εισπράξεις της ημέρας και μου είπε να μπω μέσα στο σπίτι της για να ζεσταθώ. Στην αρχή είχα ένα προαίσθημα πως κάτι κακό με περίμενε, μετά από τόσα που έχω βιώσει. Βέβαια, έκανα μεγάλο λάθος! Η κυρία Δέσποινα με τάισε, μου έδωσε να φορέσω κάτι πολύ ωραία ρούχα (μου είπε ότι τα είχε από τον εγγονό της, που είναι στην ηλικία μου) και με άφησε να κοιμηθώ στο σπίτι της. Ακόμη, τσουγκρίσαμε και τα κόκκινα αυγά μαζί! Ένιωθα σαν να με ήξερε και να την ήξερα από πριν. Μου πρότεινε μάλιστα να με φιλοξενήσει, αν το θέλω, και να μη γυρνάω πια στους δρόμους! Κανείς άλλος δε μου έχει ξαναφερθεί έτσι. Ξέρετε, έχει κι εκείνη δική της οικογένεια, όμως μένουν μακριά. Χώρια από τους δικούς μας, περνούσαμε το ίδιο βάσανο...
   Είμαι τόσο χαρούμενος που θα μπορέσω να μείνω στο σπίτι της κυρίας Δέσποινας μέχρι να έρθετε πάλι στην Ελλάδα. Δε βλέπω την ώρα!
Σας φιλώ,
Κωνσταντής
Α. Ελένη, Α1

Αγαπητοί μαμά και μπαμπά,
   Θέλω να σας πω ότι δεν είμαι πλέον μόνος μου. Την ημέρα της Ανάστασης με φιλοξένησε μία καλοσυνάτη γυναίκα. Ονομάζεται κυρία Δέσποινα. Με φιλοξενεί μέχρι και σήμερα. Μου συμπεριφέρεται με αγάπη και τρυφερότητα, είναι τόσο γλυκιά και ευγενική μαζί μου! Είναι πολύ καλή νοικοκυρά και μαγειρεύει καταπληκτικά. Την έχω αγαπήσει πάρα πολύ… Από τότε που ήρθα στην Ελλάδα, είναι το μοναδικό πρόσωπο που μου έχει συμπεριφερθεί με τόση αγάπη. Εύχομαι να είναι πάντα ευτυχισμένη και χαρούμενη, για όλη της τη ζωή. Ελπίζω να ξανανταμώσουμε σύντομα, για να σας τη γνωρίσω.
   Ελπίζω να είστε κι εσείς καλά. Σας σκέφτομαι πάντα με πολλή αγάπη,
ο γιος σας Κωνσταντής
Σ. Θεώνη, Α3

Καλοί μου γονείς,
   Μου έχετε λείψει πάρα πολύ… Όταν οι αστυνομικοί σας συνέλαβαν και σας έστειλαν πίσω στην Αλβανία, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Από τότε κάθε μέρα δούλευα στα φανάρια καθαρίζοντας τα τζάμια των αυτοκινήτων και πουλώντας χαρτομάντηλα, ενώ τα βράδια κοιμόμουν σε παγκάκια και σε εγκαταλελειμμένες οικοδομές. Ήμουν μόνος, φοβισμένος και δυστυχισμένος. Μην ανησυχείτε όμως, όλα αυτά έχουν πια αλλάξει… Έγινε ένα θαύμα!
   Η κυρία Δέσποινα, η πιο γλυκιά ηλικιωμένη κυρία που υπάρχει στον κόσμο, με έβαλε στο σπίτι της. Μου πρόσφερε ζεστό νερό να πλυθώ, ρούχα καθαρά να φορέσω και ένα τραπέζι γεμάτο φαγητά. Ενώ, στην αρχή ήμουν διστακτικός και καχύποπτος, η ευγένεια και το χαμόγελό της με έκαναν να την εμπιστευτώ. Είχα χάσει την πίστη μου στους ανθρώπους και νόμιζα πως όλοι θέλουν να με εκμεταλλευτούν... Η κυρία Δέσποινα με έκανε να αισθανθώ πάλι παιδί και να νιώσω ασφάλεια. Είμαι πολύ τυχερός που συναντηθήκαμε.
   Σας περιμένω να γυρίσετε πίσω στην Ελλάδα!
Ο Κωνσταντής σας
Π. Κωνσταντίνα, Α3

Αγαπημένοι μου γονείς,
   Δεν πιστεύω στην τύχη μου! Γνώρισα μια πολύ καλή κυρία, την κυρία Δέσποινα, με την οποία περάσαμε μαζί τις γιορτινές ημέρες του Πάσχα. Είναι και αυτή μόνη της όπως κι εγώ, επειδή τα παιδιά της λείπουν στη Βαλτιμόρη. Αντίθετα με τους άλλους ανθρώπους, εκείνη μου άνοιξε το σπίτι της, μου έδωσε φαγητό να φάω και ζεστά ρούχα για να ντυθώ. Μου είπε ότι μοιάζω πολύ με τον εγγονό της, τον Αντωνάκη, και πως, αν θέλω, θα με φιλοξενήσει μέχρι να έρθετε πάλι στην Ελλάδα. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που έχω ένα κρεβάτι να κοιμηθώ και που δε χρειάζεται πια να πηγαίνω στη δουλειά! Επίσης, μου υποσχέθηκε ότι θα σας βοηθήσει να τακτοποιήσετε τα χαρτιά σας και να έρθετε εδώ νόμιμα. Κάνουμε και σχέδια, όταν έρθει ο Αντωνάκης από τη Βαλτιμόρη με τους γονείς του να την επισκεφθούν το καλοκαίρι, να πάμε στο εξοχικό τους, κοντά στη θάλασσα!
   Όπως καταλαβαίνετε, σύντομα θα είμαστε πάλι μαζί. Ανυπομονώ να σας γνωρίσω την καλή μας φίλη.
Με αγάπη,
ο γιος σας
Κ. Κωνσταντίνα, Α1

…Ή φαντάστηκαν την εξέλιξη της ιστορίας.

   Η κυρία Δέσποινα δεν άργησε να γυρίσει στο σπίτι από την εκκλησία. Ο Κωνσταντής ξύπνησε από τον ήχο που έκανε η πόρτα όταν άνοιγε. Κάθισαν μαζί στο τραπέζι και η κυρία Δέσποινα σέρβιρε τη μαγειρίτσα που είχε φτιάξει. Παρόλο που δεν είχε περάσει πολλή ώρα από τότε που έφαγαν, ο Κωνσταντής ακόμα πεινούσε, καθώς είχε καιρό να φάει κανονικό γεύμα. Εκεί που ετοιμάζονταν να τσουγκρίσουν τα κατακόκκινα αυγά, άκουσαν ένα ελαφρό χτύπημα στη πόρτα. Η κυρία Δέσποινα πήγε να δει ποιος ήταν και, μόλις άνοιξε, βλέπει μπροστά της τον εγγονό της τον Αντωνάκη με τους γονείς του! Είχαν σκεφτεί να της κάνουν έκπληξη, για να μην είναι μόνη της το Πάσχα. Αρχικά παραξενεύτηκαν όταν είδαν το αγόρι, αλλά, όταν έμαθαν τι όντως έγινε, συγκινήθηκαν με την πράξη της κυρίας Δέσποινας και πέρασαν μαζί με τον Κωνσταντή ένα χαρούμενο Πάσχα.
   Μάλιστα, ο γιος και η νύφη της κυρίας Δέσποινας είχαν πάρει άδεια από τις δουλειές τους και θα έμεναν στην Ελλάδα για έναν μήνα. Τις επόμενες μέρες έκαναν πολλά πράγματα σαν οικογένεια και έπαιρναν πάντα και τον Κωνσταντή μαζί τους. Ο καλός χαρακτήρας και η ευγένεια του παιδιού αυτού δεν άργησε να τους κερδίσει όλους! Ο Αντωνάκης και ο Κωνσταντής έγιναν φίλοι και όλοι άρχισαν να βλέπουν τον Κωνσταντή ως μέλος της οικογένειάς τους. Ωστόσο, ήξεραν ότι το καλύτερο για το παιδί θα ήταν να βοηθήσουν τους γονείς του να έρθουν κοντά του. Για καλή τύχη, ο γιος της κυρίας Δέσποινας ήταν δικηγόρος και έκανε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε οι γονείς του Κωνσταντή να έρθουν νόμιμα από την Αλβανία στην Ελλάδα. Τους βρήκαν ένα σπίτι δίπλα από αυτό της κυρίας Δέσποινας κι εκείνοι με χαρά ανέλαβαν να τη βοηθούν και να τη φροντίζουν. Ο γιος και η νύφη της κυρίας Δέσποινας έφυγαν ήσυχοι για τη Βαλτιμόρη, ξέροντας πως η μητέρα τους θα έχει πάντα κάποιον κοντά της και δε θα είναι πια μόνη, ενώ ο Αντωνάκης και ο Κωνσταντής υποσχέθηκαν ο ένας στον άλλο να επικοινωνούν τακτικά. Έτσι, έζησαν ευτυχισμένα σαν μία μεγάλη οικογένεια!
Α. Ηλιάνα, Α1

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2024

Το πιο γλυκό ψωμί

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του λαϊκού παραμυθιού "Το πιο γλυκό ψωμί" οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ τάξης ζωγράφισαν...
Ο βασιλιάς
Φ. Ελευθερία, Α3
Μ. Γεωργία, Α1
Η ανορεξία του βασιλιά
Γ. Δημήτρης, Α2
Μ. Λευτέρης, Α3
Ο βασιλιάς και ο γέροντας
Κ. Γιάννης, Α1
Τ. Ελένη, Α2
Αναζητώντας το πιο γλυκό ψωμί...
Ε. Δέσποινα, Α2
Η δοκιμασία του βασιλιά
Κ. Σοφία, Α2
Σ. Θεώνη, Α3
Α. Νίκος, Α1
Σ. Δημήτρης, Α3
Το πιο γλυκό ψωμί φουρνίζεται!
Λ. Σίσυ, Α3
Χ. Μαρία, Α3
Μ. Σενάντα, Α2
Ο βασιλιάς και ο γέροντας περιμένουν τα ψωμιά να ψηθούν
Σ. Χριστίνα, Α2
Το πιο γλυκό ψωμί
Τ. Μαρία Νεφέλη, Α2
Χ. Ελένη, Α3
Η αλλαγή του βασιλιά
Κ. Λυδία, Α2
Μ. Εύα, Α1
Δ. Αργυρώ, Α1

Απέδωσαν σκηνές από το παραμύθι σε μορφή κόμικς...

Π. Κλεοπάτρα, Α3

Π. Παναγιώτης, Α2

Π. Ευτυχία, Α3

Κ. Μαρίζα, Α2

Και μια μικρή ιστορία με έμπνευση από "Το πιο γλυκό ψωμί".

Ένα όμορφο χωριό
   Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα μακρινό χωριό, όλοι ζούσαν ευτυχισμένοι. Οι κάτοικοι συνεργάζονταν μεταξύ τους και φρόντιζαν πολύ τον τόπο τους. Δίκαια καμάρωναν για την ομορφιά και την καθαριότητα του χωριού τους, όπου τα σπίτια ήταν βαμμένα με ζωηρά χρώματα και είχαν αυλές με πανέμορφα λουλούδια. Πολλοί επισκέπτες έρχονταν για να θαυμάσουν το γραφικό περιβάλλον, και οι κάτοικοι του χωριού άρχισαν να ασχολούνται όλο και περισσότερο με τον τουρισμό. Έτσι όμως σταμάτησαν να φροντίζουν το χωριό τους. Ο καθένας κοιτούσε μόνο το συμφέρον του και το πώς θα βγάλει περισσότερα χρήματα με τον λιγότερο δυνατό κόπο. Τα σπίτια έμειναν απεριποίητα και τα λουλούδια απότιστα. Η όμορφη εικόνα του χωριού δεν υπήρχε πλέον… Σιγά σιγά οι τουρίστες λιγόστεψαν, αφού δεν είχαν πια λόγο να επισκέπτονται εκείνο τον τόπο. Οι χωριανοί, που είχαν μάθει στο εύκολο χρήμα, γκρίνιαζαν για την κατάσταση αυτή, δε σκέφτονταν όμως ότι έφταιγαν οι ίδιοι, επειδή αδιαφόρησαν για το χωριό τους και το παραμέλησαν. Περίμεναν να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά χωρίς οι ίδιοι να κάνουν κάτι. Πάντα κατηγορούσαν τους άλλους. Τον Δήμο που αδρανούσε, τους τουρίστες που πήγαιναν αλλού… Ποτέ όμως τον εαυτό τους.
   Κάποια στιγμή ένας άνθρωπος που καταγόταν από το χωριό αυτό, αλλά είχε ξενιτευτεί και είχε χρόνια να δει τον τόπο του, ξαναγύρισε στο πατρικό του, στον παράδεισο που θυμόταν από τα παιδικά του χρόνια. Ο καημένος, τρόμαξε μ’ αυτό που είδε… Δεν πίστευε στα μάτια του! Αμέσως αποφάσισε να δράσει και να κινητοποιήσει τους συγχωριανούς του να δουλέψουν όλοι μαζί όπως παλιά και να ξαναφτιάξουν το χωριό τους. Μάλιστα, πρώτος ξεκίνησε αυτός κι έτσι έδωσε το καλό παράδειγμα στους άλλους. Πράγματι, μέσα σε λίγο καιρό το χωριό άρχισε πάλι να ομορφαίνει. Οι επισκέπτες επέστρεψαν, μαζί και το χαμόγελο στα πρόσωπα των κατοίκων. Αυτή τη φορά όμως είχαν πάρει το μάθημά τους. Κατάλαβαν ότι δεν πρέπει να αδρανούν, να αδιαφορούν και να ρίχνουν τις ευθύνες στους άλλους. Αντίθετα, όλοι οφείλουν να βάζουν πάνω από το κέρδος την προστασία του τόπου τους και το κοινό καλό, όπως και να συνεργάζονται γι’ αυτόν τον σκοπό.
Σ. Άννα Μαρία, Β3

Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2023

Τραγούδια, συνταγές και δώρα φιλίας!

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου επέλεξαν τραγούδια που εκφράζουν την άποψή τους για τη φιλία και που θα ήθελαν να αφιερώσουν στον καλύτερό τους φίλο/η...

Οι συμμαθητές - Melisses


Μη με κοιτάς, μ' αυτά τα μάτια τα βαθιά μη με κοιτάς
μ' αυτά τα μάτια που με ξέρουν
Λες κι είσαι εκεί
πάντα στα ίδια τα σκαλιά που δυο πιστοί
την πρώτη αγάπη τους προφέρουν

Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί σε όλου του χάρτη τις γωνιές
σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
έτσι είναι οι ζωές, λες “θα τα πούμε” και περνάνε οι εποχές
έτσι είναι οι ζωές, τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
κάποτε δυο ζωές περπατήσαν στο φεγγάρι…

Μη με κοιτάς
Έχω αλλάξει πια, μη με κοιτάς
είναι η καρδιά μου τώρα ατσάλι
Όμως μπροστά στα μάτια σου τα παιδικά, μοναδικά
μια καρδιά θα σπάσει πάλι

Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί σε όλου του χάρτη τις γωνιές
σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
έτσι είναι οι ζωές, λες “θα τα πούμε” και περνάνε οι εποχές
έτσι είναι οι ζωές, τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
κάποτε δυο ζωές περπατήσαν στο φεγγάρι…

   Πρόκειται για το τραγούδι των τίτλων της ομώνυμης ελληνικής σειράς. Το ακούμε παρέα με την κολλητή μου και το θεωρούμε και οι δύο πολύ συγκινητικό. Το ότι θα χαθούμε ίσως με τους συμμαθητές μας όταν τελειώσουν τα μαθητικά μας χρόνια είναι κάτι που το σκεφτόμαστε κι εμείς και μας προβληματίζει. Αλλά, όπως λέει και το τραγούδι, «έτσι είναι οι ζωές» και κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει το μέλλον... Με τη φίλη μου πάντως δε θέλω να χαθούμε ποτέ!
Σ. Μυρτώ, Β4

Sonne - Rammstein


Alle warten auf das Licht                                             All waiting for the light
fürchtet euch, fürchtet euch nicht                                have fear, fear not
die Sonne scheint mir aus den Augen                         the sun shines out of my eyes
sie wird heut nacht nicht untergehen                           it will not set tonight
…und die Welt zählt laut bis zehn…                           and the world counts loudly to ten

Die Sonne scheint mir aus den Händen                      The sun shines out of my hands
kann verbrennen, kann dich blenden                           can burn, can blind you
Wenn sie aus den Fäusten bricht                                 when it breaks out of my fists
legt sich heiss auf dein Gesicht                                    It lays down hot on your face
legt sich schmerzend auf die Brust                              It lays down painfully on your chest
das Gleichgewicht wird zum Verlusst                           the balance is lost
läßt dich hard zu Boden gehen                                    lets you go down hard
und die Welt zählt laut bis zehn                                   and the world counts loudly to ten

eins… hier kommt die Sonne                                      one... here comes the sun
zwei… hier kommt die Sonne                                      two... here comes the sun
drei… sie ist der hellste Stern von allen                      three… it’s the brightest star of all
vier… und wird nie vom Himmel fallen                        four… and will never fall from the sky
fünf… hier kommt die Sonne                                       five… here comes the sun
sechs… hier kommt die Sonne                                   six… here comes the sun
sieben… sie ist der hellste Stern von allen                 seven… it’s the brightest star of all
acht… hier kommt die Sonne                                      eight… here comes the sun

(Οι στίχοι στα Γερμανικά και σε αγγλική μετάφραση)

   Θα ήθελα να αφιερώσω το τραγούδι “Sonne” (ήλιος) των Rammstein, που είναι ένα γερμανικό metal συγκρότημα, στη φίλη μου τη Δήμητρα. Αρέσει και στις δυο μας το συγκρότημα αυτό, και μάλιστα το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το αγαπημένο της. Εκείνη μου το έμαθε κι έχει γίνει τώρα και για μένα ένα από τα αγαπημένα μου. Το ακούμε μαζί και περνάμε τέλεια!
   Το τραγούδι μιλάει για κάτι μοναδικό, τον ήλιο, όπως μοναδική είναι και η φίλη μου. Ο ήλιος είναι το πιο φωτεινό από όλα τα αστέρια - έτσι κι εκείνη ξεχωρίζει από τις άλλες φίλες μου. Είναι πολύ σημαντική για μένα, όπως είναι ο ήλιος για τον πλανήτη. Με το φως της δε φοβάμαι στο σκοτάδι…
Π. Μαργαρίτα, Β2

Banana song - Kagamine Len 
(δεν είναι αληθινός άνθρωπος, αλλά anime)


Banana banana bana banananana!!
Banana for breakfast
Banana for lunch
Banana for snack
Banana for dinner too
Banana for midnight snack
without bananas I’d die!
Made a deal with the grocer
and secured some bananas.
Just once I want to go banana-picking.
I want to become the ambassador to Philippines.
Banana banana bana banananana!!

   Γιατί αφιερώνω στην καλύτερή μου φίλη αυτό το τραγούδι; Όταν το ακούω ή μου έρχεται ξαφνικά στο μυαλό, μου τη θυμίζει. Είναι ένα αρκετά χαζό κι αστείο τραγουδάκι, αλλά έτσι είναι και η πολυαγαπημένη μου φίλη Κάλλια! Είναι κάπως έως πολύ χαζούλα, το κορίτσι έχει ένα εγκεφαλικό κύτταρο, το οποίο είναι καμένο και το μυριζόμαστε... Βέβαια, μπορεί κάποιες φορές να είναι «άκυρη» (όπως της λέω για να την πειράξω), είναι όμως και πολύ αστεία - όπως και το συγκεκριμένο τραγούδι, που είναι τέλειο για να χαλαρώσεις και να ρίξεις ένα καλό γέλιο. Αν και οι φίλοι είναι πολλά παραπάνω, είναι επίσης και γι’ αυτό!
Μ. Γεωργία, Β2

Φιλενάδα - Μελίνα Τανάγρη


Σαν αστεράκι κάτω εδώ για συντροφιά μου
σαν ερημώνει και ο κόσμος κι η καρδιά μου
κοιτάζω μέσα από του χρόνου τη σχισμάδα
και βλέπω εσένα, φιλενάδα, φιλενάδα

Τόσα καλά που μας χαρίζει η ζωή μας
χωρίς την κοριτσίστικη γιορτή μας
πες μου τι θα ‘τανε χωρίς την τρυφεράδα
της μοιρασιάς τους, φιλενάδα, φιλενάδα

Και όταν ψάχνω μες στου χρόνου τη ρυτίδα
κι εγώ σου λέω για τα τόσα που δεν είδα
πως απ’ τα βάρη μας θα μείνει η ελαφράδα
αυτό το ξέρεις, φιλενάδα, φιλενάδα

Κόσμος παντού μα οι πιο πολλοί μένουνε ξένοι
κι άραγε ακόμα τι μας περιμένει
σ’ αυτό το αίνιγμα που ζούμε στην Ελλάδα
ώσπου να σκίσει η ομάδα, φιλενάδα

Και τι πειράζει αν στον δρόμο μας χαθήκαν
όνειρα, σχέδια που αλλάξαν, ξεχαστήκαν
όλα όσα γίνανε, αυτά είναι τα ωραία
κι αληθινά σαν τη δική μας την παρέα

Σαν φυσικό μοιάζει το δώρο ετούτο
δε χωράει ευχαριστώ,
μα φιλενάδα ήρθε η ώρα να στο πω!

   Αγαπώ ιδιαίτερα το τραγούδι αυτό, γιατί όχι μόνο εκφράζει αυτά που νιώθω για την καλύτερή μου φίλη, αλλά και αυτά που πιστεύω για την ιδανική φιλία!
Χ. Ζωή, Β2

Άλλοι/ες προτίμησαν να παρουσιάσουν τις δικές τους "συνταγές" για μια τέλεια φιλία...

«Μαγειρεύοντας» μια αληθινή φιλία
Για μία αληθινή φιλία θα χειαστούμε τα εξής συστατικά:
  • Τόνους αγάπης (ποτέ δεν είναι αρκετή!)
  • Πολλά κιλά συμπαράστασης και στήριξης σε δύσκολες καταστάσεις
  • Μια γενναιόδωρη δόση ειλικρίνειας και αλληλοκατανόησης
  • Μεγάλη χαρά (με τις χαρές του φίλου) και συμπόνια (στις λύπες του)
  • Απεριόριστη αποδοχή (Προσοχή! Αποδεχόμαστε τον φίλο με τα ελαττώματά του, αλλά και προσπαθούμε ευγενικά να τον βοηθήσουμε να βελτιωθεί)
Σημειώσεις:
  • Το να υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα, όνειρα και στόχοι είναι καλό (βοηθάει στο δέσιμο), αλλά όχι πάντα απαραίτητο.
  • Δεν ξεχνάμε ότι η ηλικία και η εξωτερική εμφάνιση δεν έχουν καμία σημασία.
Πρόκειται για δοκιμασμένη συνταγή, που οδηγεί σε σίγουρη επιτυχία!
Π. Ελένη, Β4

Η σαλάτα της φιλίας
Υλικά:
✔ Τρυφερή αγάπη
✔ Απόλυτη εμπιστοσύνη
✔ Γλυκιά κατανόηση
✔ Ζουμερή συνομιλία
✔ Γάργαρο γέλιο
✔ Μια (μικρότερη ή μεγαλύτερη, ανάλογα) δόση τρέλας

Εκτέλεση:
Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ την αγάπη ολόκληρη. Κόβουμε την εμπιστοσύνη, την κατανόηση και τη συνομιλία σε μικρά ή μεγάλα κομμάτια, ανάλογα με τις επιθυμίες μας και τις ανάγκες της στιγμής. Περιχύνουμε με άφθονο γέλιο και ανακατεύουμε καλά. Για το γαρνίρισμα πασπαλίζουμε με τρέλα (προαιρετικά, πάλι ανάλογα με την περίσταση).
Η φανταστική σαλάτα της φιλίας μας είναι έτοιμη! Σερβίρεται φρέσκια και δροσερή.

Π. Άννα, Β2

Cheesecake φιλίας
Υλικά
Για τη βάση:
- 250 γρ. ειλικρίνεια
- 125 γρ. εμπιστοσύνη

Για την κρέμα:
- 250 γρ. αποδοχή
- 500 γρ. αγάπη
- 120 γρ. συμπαράσταση
- 2 κ. σ. διακέδαση
- ξύσμα γενναιοδωρίας

Για τη σάλτσα:
- 2 φλ. κοινές αναμνήσεις
- 1 κ.σ. καλοπροαίρετη διάθεση

Εκτέλεση
Αλέθουμε την ειλικρίνεια και την ανακατεύουμε με λιωμένη εμπιστοσύνη. Στρώνουμε σε μια φόρμα σε σχήμα καρδιάς και πιέζουμε καλά, ώστε να κολλήσει η βάση και να είναι συμπαγής. Δε θέλουμε η φιλία μας να έχει κενά! Ισιώνουμε με προσοχή την επιφάνεια, που πρέπει να είναι λεία και ομαλή.
Για να φτιάξουμε την κρέμα, επιβάλλεται να αφιερώσουμε χρόνο και προσπάθεια. Τα υλικά θα μπουν ένα ένα και θα χτυπηθούν μαζί, ώσπου να ομογενοποιηθούν σε ένα βελούδινο πεντανόστιμο μίγμα. Αδειάζουμε την κρέμα πάνω στη βάση και την απλώνουμε να πάει παντού με απαλές κινήσεις.
Αφήνουμε το γλυκό μας να σταθεροποιηθεί και ετοιμάζουμε τη σάλτσα, βράζοντας μαζί τις κοινές αναμνήσεις και την καλοπροαίρετη διάθεση, ώσπου να δέσουν. Βάζουμε την τελευταία πινελιά στολίζοντας το cheesekake της φιλίας μας με την ωραία σάλτσα που φτιάξαμε.
Καλή μας απόλαυση...
* Με την κατάλληλη φροντίδα, το υπέροχο αυτό γλυκό μπορεί να διατηρηθεί στην καρδιά μας για πάντα!
Τ. Πένυ, Β4

…Ή να χαρίσουν ένα δώρο στον καλύτερό τους φίλο/η!

   Αν κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό, το δώρο που θα ήθελα να κάνω στην καλύτερή μου φίλη είναι μια μέση. Έχει τραυματιστεί λόγω του αθλήματος με το οποίο ασχολείται και η βαριά τσάντα που κουβαλάει κάθε μέρα στο σχολείο δε βοηθάει καθόλου.... Αυτός ο τραυματισμός τής προκαλεί δυσφορία και πολλές φορές τη δυσκολεύει, όχι μόνο στο άθλημά της αλλά και στις καθημερινές της δραστηριότητες. Μία ολοκαίνουρια, υγιέστατη μέση θα ήταν λοιπόν γι’ αυτήν το καλύτερο δώρο και, αν μπορούσα, θα της το πρόσφερα από την καρδιά μου!

Τ. Δήμητρα, Β2

   Στον καλύτερο μου φίλο θέλω να χαρίσω ένα μενταγιόν, μια καρδιά χωρισμένη στα δύο που στο ένα κομμάτι θα είναι χαραγμένο το δικό μου όνομα και στο άλλο το δικό του. Εγώ θα κρατήσω το κομμάτι με το δικό του όνομα κι αυτός το κομμάτι με το δικό μου. Αυτό για μένα δείχνει ότι έχει μια σημαντική θέση στην καρδιά μου, κάτι που πιστεύω ότι ισχύει και για εκείνον. Όπως και να ’χει, αυτό το δώρο μου πάντα θα του θυμίζει τη φιλία μας!

Ν. Σταύρος, Β4