Με τα σχολεία κλειστά και εν μέσω πανδημίας, οι δημιουργικοί μαθητές και μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου εκφράζουν, με πνεύμα αισιοδοξίας, τις σκέψεις τους για το σχολείο που ονειρεύονται…
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ
…Σίγουρα δεν είναι το σχολείο όπως είναι σήμερα!
Στο σχολείο των ονείρων μου, λοιπόν, το κτίριο θα ήταν σχετικά μικρό, αλλά θα είχε τεράστια αυλή και θα βρισκόταν μέσα στη φύση. Στην ευρύχωρη αυτή αυλή θα υπήρχε σίγουρα γήπεδο ποδοσφαίρου και μπάσκετ, καθώς και μια πισίνα για όλους τους μαθητές, που θα μπορούσαν να τη χρησιμοποιούν και μετά το μάθημα. Σε ένα ειδικά διαμορφωμένο κιόσκι θα τοποθετούσα τη γωνιά της τεχνολογίας, ενώ στο σχολείο που ονειρεύομαι η χρήση των κινητών τηλεφώνων και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών θα αξιοποιούνταν στα μαθήματα. Οι καθηγητές θα ήταν σε πιο νεαρή ηλικία και η επικοινωνία τους με τους μαθητές θα ήταν άνετη και χωρίς τυπικότητες. Τα διαλείμματα θα κρατούσαν τουλάχιστον το διπλάσιο απ’ ό,τι τώρα και οπωσδήποτε θα καταργούσα τα καθήκοντα στο σπίτι!
Ονειρεύομαι ένα σχολείο ανοιχτό όλο το απόγευμα και τα Σαββατοκύριακα, όπου μαθητές, καθηγητές και γείτονες θα μπορούν να πηγαίνουν και να περνούν ευχάριστα τον χρόνο τους, ένα σχολείο που θα μας διδάσκει με δημιουργικό τρόπο όλα αυτά που πρέπει να μάθουμε, όχι απαραίτητα κολλημένοι σε ένα θρανίο, ένα σχολείο που θα μπορούσαμε να το αγαπήσουμε...
Κ. Κώστας, Β2
Από το σχολείο στο οποίο πηγαίνω είμαι ευχαριστημένη. Είναι αρκετά ευρύχωρο εσωτερικά και έχει μια μεγάλη αυλή. Και με τους καθηγητές μας καλά τα πάμε! Όμως σήμερα λέω να ονειροπολήσω, δωρεάν είναι άλλωστε, και να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου για το σχολείο των ονείρων μου.
Αρχικά, ονειρεύομαι τις τάξεις μεγάλες, φωτεινές, πολύχρωμες και τους τοίχους να γεμίζουν φωτογραφίες όλων των μαθητών κάθε τμήματος, καθώς και αναμνήσεις που έχουμε περάσει όλοι μαζί. Επιπλέον, φαντάζομαι βιβλία που θα είναι ελκυστικά, καλογραμμένα και κατανοητά, σε αντίθεση με αυτά που έχουμε τώρα. Το κυριότερο, ονειρεύομαι μάθημα χωρίς βαρεμάρα, διδασκαλία με πιο ευχάριστο και διαδραστικό τρόπο, με τη χρήση οπτικοακουστικών και ηλεκτρονικών μέσων, που θα κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και την προσοχή μας. Ονειροπολώντας, φαντάζομαι εκδρομές σε μαγικούς τόπους με σκοπό τη μάθηση, αλλά και τη διασκέδαση όλων μας. Και πόσο θα ήθελα να μην υπάρχει διάβασμα για το σπίτι! Να βγαίνουμε κάθε μέρα έξω και να παίζουμε! Παιδιά είμαστε… Νομίζω ότι έχουμε δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, την ξεγνοιασιά, το παιχνίδι! Αν όχι τώρα, πότε;
Και ναι, όλο αυτό ήταν απλά ένα όνειρο! Ίσως όμως κάπου, κάποτε, το όνειρο να γίνει πραγματικότητα…
Τ. Δήμητρα, Β4
Τα όνειρά μου για το ιδανικό σχολείο δεν αφορούν το κτίριο ή τον τεχνολογικό εξοπλισμό. Αυτό που πάνω απ’ όλα θα ήθελα είναι ένα σχολείο ανοιχτό σε όλους. Στο σχολείο των ονείρων μου θα φοιτούν παιδιά από όλες τις κοινωνικές τάξεις και από όλες τις εθνικότητες. Θα είναι ένα σχολείο που αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα, που δίνει στην πράξη το μήνυμα ότι όλοι είμαστε ίσοι. Σε ένα τέτοιο σχολείο κανένα παιδί δε θα νιώθει ότι είναι στο περιθώριο…
Επιπλέον, το σχολείο που ονειρεύομαι θα αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη ευαισθησία το περιβάλλον. Θα υπάρχουν περιβαλλοντικές ομάδες, θα έρχονται ειδικοί να μιλήσουν στα παιδιά για το περιβάλλον, θα γίνονται κάθε είδους σχετικές δράσεις σε συνεργασία με την τοπική κοινωνία, αφού πρόκειται για ένα ζήτημα σοβαρό, που μας αφορά όλους.
Τέλος, το σχολείο των ονείρων μου δε θα εστιάζει μόνο στην παροχή γνώσεων, αλλά κυρίως στην ευρύτερη μόρφωση και στην καλλιέργεια των δεξιοτήτων και των ταλέντων κάθε μαθητή. Θα υπάρχει, λοιπόν, μεγάλη βιβλιοθήκη με κάθε είδους βιβλία για την εξοικείωση των μαθητών με τη λογοτεχνία, άνετα γήπεδα για τους αθλητές του μέλλοντος, τάξεις μουσικής κατάλληλα εξοπλισμένες για τους μελλοντικούς Μπαχ, θεατράκι όπου θα δίνονται παραστάσεις, στις οποίες θα μπορούν να πάρουν μέρος όλα τα παιδιά που ενδιαφέρονται για την υποκριτική…
Πιστεύω πως, για να γίνουν πραγματικότητα οι αλλαγές που ονειρεύομαι, δε χρειάζεται να δαπανηθούν μεγάλα χρηματικά ποσά. Όλα αυτά είναι εφικτά, αρκεί να υπάρχει η θέληση και η απόφαση να κινηθεί η εκπαίδευση προς την κατεύθυνση αυτή…
Χ. Μιχάλης, Β4
Το σχολείο των ονείρων μου...
Στο σχολείο πηγαίνω καθημερινά
Μαθαίνω πράγματα πολλά
Έξι ώρες είμαι εκεί
Δευτέρα με Παρασκευή.
Στο σχολείο γνώρισα φίλους μοναδικούς,
εχέμυθους και αληθινούς.
Παρόλο που περνάω καλά,
στη φαντασία μου το έχω διαφορετικά…
Λοιπόν… το έχω ονειρευτεί
με πισίνα στην αυλή
για να ασκούνται οι μαθητές
στο κολύμπι και στις βουτιές.
Θα υπάρχουν γήπεδα αρκετά
για να παίζουν τα παιδιά.
Υπόστεγο θα χτιστεί πάνω απ’ την αυλή
για να τα προστατεύει απ’ τη βροχή.
Το σχολείο θα λειτουργεί
πέντε ώρες το πρωί
θα διδάσκονται οι μαθητές
και θα παίρνουν γνώσεις πολλές.
Οι καθηγητές θα είναι ανεκτικοί
και καθόλου αυστηροί.
Τα μαθήματα θα διαλέγονται απ’ τα παιδιά
για να μην έχουν στο σπίτι δυσκολίες και πολλή δουλειά.
Για τα μαθήματα θα χρησιμοποιείται υπολογιστής,
τον οποίο θα χειρίζεται ο καθηγητής.
Οι ασκήσεις θα στέλνονται από τους μαθητές
με mail στους καθηγητές.
Θα τις διορθώνουν στον υπολογιστή
και θα επιστρέφουν με βαθμό στον μαθητή.
Έτσι, θα γίνεται και οικονομία στο χαρτί,
ώστε να σωθεί ο πλανήτης μας, η Γη.
Για να μάθει ένα παιδί
πρέπει να έχει διάθεση καλή
να του αρέσει εκεί που πάει
πάντα να χαμογελάει.
Τα όνειρα και οι σκέψεις μου για το σχολειό
είναι κάτι το ξεχωριστό.
Όμως είναι απίθανο αυτά να γίνουν
και στη φαντασία μου θα μείνουν…
Μα και χωρίς τις αλλαγές το αγαπώ
και περνάω ωραία σ’ αυτό.
Περιμένω, λοιπόν, με ανυπομονησία
να ανοίξουν πάλι τα σχολεία!
Φ. Πελαγία, Β4
…Αλλά και για τον ιδανικό καθηγητή!
Ο ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
Καθημερινά στο σχολείο συνεργαζόμαστε με πολλούς καθηγητές, που ο καθένας έχει διαφορετικό χαρακτήρα, συνήθειες και τρόπο διδασκαλίας. Αλλά, όπως οι καθηγητές μας κρίνουν και μας αξιολογούν, το ίδιο κάνουμε κι εμείς, οι μαθητές. Και μάλιστα είμαστε πολύ αυστηροί κριτές…
Ποιος λοιπόν θα ήταν ο «ιδανικός καθηγητής»; Εγώ, όταν τον φαντάζομαι, δεν ενδιαφέρομαι καθόλου για την εξωτερική του εμφάνιση. Δε με νοιάζει αν θα είναι καθηγητής ή καθηγήτρια, ψηλός ή κοντός, με μακριά ή κοντά μαλλιά. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά του. Για μένα είναι ένας άνθρωπος με χιούμορ και πολύ φιλικός με τους μαθητές, αρκετά έξυπνος ώστε να καταλαβαίνει τις μικρές πονηριές μας, αλλά και αρκετά υπομονετικός ώστε να τις συγχωρεί.
Όσον αφορά τη διδασκαλία, τον φαντάζομαι να κάνει το μάθημά του πλήρως κατανοητό, αλλά και να κεντρίζει με τα κατάλληλα ερεθίσματα το ενδιαφέρον της τάξης. Ο ιδανικός καθηγητής θα ήταν ιδιαίτερα δημιουργικός και συχνά θα επέλεγε εναλλακτικούς τρόπους διδασκαλίας, όπως το τραγούδι, η υποκριτική και η ζωγραφική. Ακόμα, την ώρα του μαθήματος θα δεχόταν όλες τις ερωτήσεις και απαντήσεις των μαθητών του, όσο σωστές ή λάθος κι αν είναι, επαινώντας το σωστό και διορθώνοντας το λάθος. Μάλιστα, δε θα επέτρεπε σε κανέναν να κοροϊδέψει την άποψη ενός συμμαθητή του, ώστε να καλλιεργήσει μέσα στην τάξη κλίμα αλληλοσεβασμού και ελεύθερης έκφρασης.
Μήπως ζητάω πολλά; Ίσως. Ο ιδανικός καθηγητής είναι δύσκολο να βρεθεί, όπως και καθετί ιδανικό. Πάντως, από τη φαντασία στην πραγματικότητα, οι καθηγητές μας, με τα θετικά και τα αρνητικά του ο καθένας, προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για μας…
Χ. Δέσποινα, Β4
Πώς είναι άραγε ο ιδανικός καθηγητής; Μια εικόνα διαφορετική στο μυαλό κάθε μαθητή...
Για μένα λοιπόν είναι πάνω απ’ όλα ένας άνθρωπος που αγαπάει τα παιδιά και προσπαθεί να είναι κοντά τους, κατανοώντας τις εφηβικές ανησυχίες και τρέλες τους (ως ένα βαθμό, εννοείται). Με μια ελεγχόμενη αυστηρότητα βάζει τους μαθητές στο πρόγραμμα διδασκαλίας που επιθυμεί, ενώ συγχρόνως επιδιώκει όχι μόνο να καταλάβουν, αλλά και να αγαπήσουν το μάθημά του.
Το σημαντικότερο: δεδομένου ότι η σχέση των μαθητών με τον καθηγητή τους παίζει έναν ιδιαίτερο ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, και μάλιστα στην εφηβική ηλικία, η σχέση του ιδανικού καθηγητή με τους μαθητές του, καθώς βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και στην αμοιβαία εκτίμηση, αποτελεί πολύτιμο κεφάλαιο για το μέλλον των μαθητών, αλλά και τη μεγαλύτερη ανταμοιβή για τον ίδιο!
Δ. Ραφαηλία, Β2
Ο ιδανικός καθηγητής δεν ξεχωρίζει λόγω της ηλικίας του, του φύλου του ή και της εξωτερικής του εμφάνισης. Είναι, πρώτα απ’ όλα, αυτός που αγαπά και απολαμβάνει τη διδασκαλία, που έχει όρεξη για το απαιτητικό και δύσκολο αυτό έργο. Μ’ αυτή την προϋπόθεση, θα βρει τον τρόπο να κάνει το μάθημά του κατανοητό και ευχάριστο, ώστε να κερδίσει το ενδιαφέρον ακόμα και των πιο αδύνατων και αδιάφορων μαθητών, ενώ παράλληλα θα επικοινωνεί ουσιαστικά με τα παιδιά και θα είναι αγαπητός.
Εκτός από σωστός επιστήμονας, ο ιδανικός καθηγητής μέσα στην τάξη του συμπεριφέρεται με ευγένεια, αλλά δείχνει και αυστηρότητα, όταν χρειάζεται, για να μην ξεπερνιούνται κάποια όρια. Δεν υιοθετεί τον ρόλο της αυθεντίας, αλλά αυτόν του καθοδηγητή στα μονοπάτια της γνώσης, έτοιμος να ακούσει κάθε απορία και να σχολιάσει καλοπροαίρετα κάθε απάντηση του μαθητή, πάντα ενθαρρύνοντάς τον να εκφραστεί. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει να μην τον φοβούνται τα παιδιά, αλλά να μοιράζονται μαζί του τους προβληματισμούς και τις σκέψεις τους.
Επιπλέον, και πέρα από το πλαίσιο της διδασκαλίας, για να θεωρηθεί ιδανικός ένας καθηγητής είναι πολύ σημαντικό το να μπορεί να ψυχολογεί σωστά και να καταλαβαίνει τους μαθητές του, ώστε να τονώνει την αυτοπεποίθησή τους και να βοηθά τον καθένα να γνωρίσει και να καλλιεργήσει τον εαυτό του, ώστε να βρει τον δρόμο που του ταιριάζει στη ζωή και να γίνει καλύτερος άνθρωπος.
Α. Ευδοκία, Β2
Ο ρόλος του καθηγητή είναι ιδιαίτερα δύσκολος, αλλά και σημαντικός. Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του «ιδανικού καθηγητή»;
Για μένα, λοιπόν, ο ιδανικός καθηγητής είναι αυτός που πρώτα σέβεται ο ίδιος τους μαθητές του, μαθαίνοντάς τους με το παράδειγμά του να σέβονται ο ένας τον άλλο. Χαμογελάει ειλικρινά και συμπεριφέρεται φιλικά στα παιδιά, τα περιβάλλει με την εμπιστοσύνη του, τους δείχνει και τους λέει ότι πιστεύει στις ικανότητές τους. Επίσης, λέει πάντα την αλήθεια στου μαθητές του, ακόμα και στις περιπτώσεις που ξέρει ότι αυτό δε θα τους αρέσει…
Παράλληλα, ο ιδανικός καθηγητής θα βρει τον τρόπο να κάνει το μάθημά του διασκεδαστικό και να δημιουργήσει μια όμορφη ατμόσφαιρα στην τάξη, ώστε οι μαθητές να μη βαριούνται, αλλά να περνάν καλά και να μη θέλουν να σταματήσει το μάθημα, κι ας έχει χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα.
Μπορεί ποτέ μου να μην καταφέρω να συναντήσω τον δικό μου ιδανικό καθηγητή ως μαθήτρια, αλλά τουλάχιστον θέλω να προσπαθήσω να γίνω εγώ η ιδανική καθηγήτρια για κάποιους μαθητές στο μέλλον…
Α. Αναστασία, Β2
Ο ιδανικός καθηγητής
Ο ιδανικός καθηγητής για μένα,
θα κρατάει τα παιδιά του μαγεμένα!
Θα είναι καλόκαρδος και ευγενής,
μα και πάντα συνεπής.
Η βαρεμάρα ποτέ δε θα κυριαρχήσει
σαν στην τάξη το πόδι του πατήσει.
Η μεταδοτικότητα θα τον ξεχωρίζει
απ’ τη στιγμή που το μάθημα αρχίζει.
Τις ερωτήσεις με χαρά θα απαντάει
και τους μαθητές του πολύ θα αγαπάει.
Θα πρέπει να αποτρέπει την κοροϊδία
και ποτέ να μη δέχεται την αδικία.
Θα δείχνει στα παιδιά καλοσύνη
και θα εμπνέει εμπιστοσύνη.
Για όλους θα νοιάζεται
ποτέ του δε θα βιάζεται.
Το πιο σημαντικό:
Ίσως να μην κάνει πάντα το σωστό
μα θα μαθαίνει από αυτό.
Αν στ’ αλήθεια υπάρχει ο καθηγητής αυτός
για μας τους μαθητές θα είναι ήρωας σωστός!
Π. Ραφαέλα, Β4
Και μια μικρή αγγελία!
«ΖΗΤΕΙΤΑΙ ο ιδανικός καθηγητής ή καθηγήτρια…»
Από τους μαθητές και τις μαθήτριες του 1ου Γυμνασίου Καλαμαριάς ζητείται ο ιδανικός καθηγητής.
Για να αναλάβει κάποιος αυτή τη θέση, πρώτα από όλα, είναι απαραίτητη η βαθιά γνώση και αγάπη για το αντικείμενό του, όπως και η όρεξη να διδάξει, αλλά και να διδαχτεί.
Θα θέλαμε να είναι υπομονετικός και ευγενικός μαζί μας, χωρίς να μας βάζει κάθε λίγο τις φωνές, καθώς και να δείχνει κατανόηση στους πιο αδύναμους μαθητές. Καλό θα ήταν να επιτρέπει τη δημιουργία ευχάριστου κλίματος στο μάθημα, αλλά και να επιβάλλει την τάξη όπου χρειάζεται. Επίσης, θα μας άρεσε να χρησιμοποιεί ποικίλα μέσα διδασκαλίας, ώστε να κάνει το μάθημα πιο κατανοητό και εύκολο, όπως και να καλλιεργεί το πνεύμα της ομαδικότητας μεταξύ των μαθητών.
Η καλή διάθεση και το κέφι για εξορμήσεις και εκδρομές (σε σχέση με το μάθημά του ή και όχι…) θα εκτιμηθεί ιδιαίτερα…
Εφόσον πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, να είναι βέβαιος πως θα τον ανταμείψουμε πλουσιοπάροχα με το ενδιαφέρον και την προσοχή μας στο μάθημά του, με τον πραγματικό (και όχι απλά τυπικό) σεβασμό μας προς το πρόσωπό του και, κυρίως, με μια θέση στην καρδιά μας!
Π. Κωνσταντίνα, Β4
