Ζώντας με την οικογένεια

Στο πλαίσιο της συζήτησης για την οικογένεια και τη σημασία της οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου καταθέτουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους…

Τι σημαίνει για μένα «οικογένεια»

   Οικογένεια είναι μια μαμά με το παιδί της που προσπαθεί με κάθε θυσία να το μεγαλώσει μόνη της, ένας μόνο μπαμπάς με το παιδί του που είναι γι’ αυτόν όλος του ο κόσμος, ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων που μπορεί πολλοί να το δείχνουν με το δάχτυλο, αλλά αναθρέφει με όλη του την αγάπη το παιδί τους και το προστατεύει με κάθε τρόπο. Οικογένεια είναι μια γιαγιά κι ένας παππούς που μεγαλώνουν το εγγονάκι τους που έχασε τους γονείς του, οικογένεια είναι κι ένα ζευγάρι που υιοθέτησε ένα εγκαταλελειμμένο παιδί κι έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή σ’ αυτό.

   Η οικογένεια είναι οι άνθρωποί μας. Είναι όλα όσα παίρνουμε απ’ αυτούς, αλλά και όσα τους προσφέρουμε, είναι όλα τα συναισθήματα που μοιραζόμαστε μαζί τους. Οικογένεια σημαίνει ασφάλεια, σημαίνει σιγουριά. Προσφέρει παρηγοριά, αλλά και συντροφιά. Νιώθει κανείς ότι ανήκει κάπου, ότι έχει ανθρώπους στους οποίους μπορεί να στηριχθεί, ανθρώπους που τον αγαπούν και τον φροντίζουν. Όταν νιώθουμε πόνο η οικογένεια τον παίρνει μακριά, όταν νιώθουμε φόβο αποτελεί το καταφύγιό μας, όταν νιώθουμε θλίψη μας κάνει να γελάμε. Είναι η μεταξωτή κλωστή που δε σπάει!

Π. Ελένη, Β4

   Οικογένεια για μένα είναι οι άνθρωποι τους οποίους εμπιστεύεσαι χωρίς δεύτερη σκέψη, τους χρειάζεσαι στη ζωή σου και νιώθεις ένα κενό όταν δε βρίσκονται κοντά σου. Είναι αυτοί που σου δείχνουν κατανόηση και σου προσφέρουν υποστήριξη όταν τη χρειάζεσαι, σε αποδέχονται χωρίς προϋποθέσεις και σου χαρίζουν απλόχερα την αγάπη τους.

   Η εξ αίματος συγγένεια δεν είναι απαραίτητη…

Μ. Κώστας, Β4

Π. Ζήσης, Β4

Η αγκαλιά της οικογένειας

   Ξέρω πως στη ζωή μου θα συμβούν πολλά πράγματα. Άλλα καλά, άλλα άσχημα. Θα χαρώ, θα στεναχωρηθώ. Θα γελάσω, θα κλάψω. Θα γνωρίσω πολλούς ανθρώπους. Κάποιοι θα μείνουν, κάποιοι θα φύγουν. Ένα όμως πρέπει να θυμάμαι: η οικογένειά μου θα είναι πάντα εδώ για μένα, ό,τι κι αν χρειαστώ - ακόμα και για τις στιγμές που δε θα θέλω να τις μοιραστώ μαζί της. Οι δικοί μου άνθρωποι θα είναι δίπλα μου, ακόμα κι αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα ή όταν δε θα είναι πια εδώ, στη ζωή.

   Μέσα στην οικογένεια, βέβαια, υπάρχουν στιγμές που θα συγκρουστείς, θα μαλώσεις, θα φωνάξεις, θα πεις ίσως και βαριές κουβέντες… Αλλά μετά θα μετανιώσεις, θα αγκαλιαστείς, θα πεις την ειλικρινή σου συγγνώμη και όλα θα ξεχαστούν.

   Η οικογένεια ζεσταίνει την καρδιά σου, σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις. Είναι το στήριγμά σου, η βάση σου, η δύναμή σου. Είναι σαν ένα δέντρο που ανθίζει, ένα δέντρο με γερά κλαδιά και βαθιές ρίζες, ένα δέντρο που όταν είσαι μικρός θέλεις να φύγεις μακριά του για να δεις τον ήλιο και όσο μεγαλώνεις νιώθεις πόσο αναγκαία είναι η σκιά του και επιστρέφεις.

   Αγαπώ την οικογένειά μου και η οικογένειά μου με αγαπά. Με τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού, θα είμαστε πάντα μαζί στην υγεία και στην αρρώστια, στις χαρές και στις λύπες.

Λ. Τατιάνα, Β2

Τ. Δέσποινα, Β4

Άλλοι/ες προτίμησαν να εκφραστούν μέσα από την ποίηση…

Για τα παιδιά

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου

είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για Ζωή.

Δημιουργούνται μέσα από εσένα, αλλά όχι από εσένα.

Και, αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου,

γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.

Μπορείς να δώσεις μια στέγη στο σώμα τους,

αλλά όχι και στην ψυχή τους.

Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο

που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε στα όνειρά σου.

Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις,

αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα.

Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω

ούτε ακολουθεί στον δρόμο του το χθες.

Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου, σαν ζωντανά βέλη,

ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.

Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο

και κομπάζει ότι με τη δύναμή του

τα βέλη μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.

Ας χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του.

Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει

έτσι αγαπά και το τόξο που είναι σταθερό.

Χαλίλ Γκιμπράν

   Στο ποίημα του Χαλίλ Γκιμπράν «Για τα παιδιά» δηλώνεται ότι τα παιδιά ανήκουν στον εαυτό τους και όχι στους γονείς τους. Σίγουρα οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους, αλλά αυτά μεγαλώνοντας διαμορφώνουν τη δική τους προσωπικότητα. Αν και όλα τα μέλη της οικογένειας μένουν στο ίδιο σπίτι, οι ψυχές τους ακολουθούν τη δική τους πορεία.

   Βέβαια, οι γονείς είναι εκείνοι που βάζουν τα θεμέλια, για να χτιστεί πάνω σ' αυτά ένας σωστός άνθρωπος. Όπως αναφέρει ο ποιητής, οι γονείς είναι ο τοξότης. Μπορούν απλώς να κοπιάσουν για να καταφέρει το βέλος να πετάξει, όμως όχι και να καθορίσουν την πορεία του. Γιατί η δική του ζωή είναι στα χέρια του κάθε ανθρώπου και ο ίδιος πρέπει να την καθορίζει. Ανήκει ο καθένας στα δικά του όνειρα, στη δική του μοίρα και χαράζει τη δική του τροχιά. Σε όλα αυτά όμως κοινός παρονομαστής είναι η αγάπη του γονιού, που πυροδοτεί το βέλος, όποια κι αν είναι η διαδρομή που θα ακολουθήσει στη συνέχεια.

   Η οικογένεια, λοιπόν, είναι εκεί για να μας νουθετεί και να μας καθοδηγεί, αλλά όχι να μας βάζει σε καλούπια. Αντίθετα, ο ρόλος της είναι να μας στηρίζει σε κάθε βήμα μας και να μας βοηθάει να εξελιχθούμε.

   Αυτό είναι για μένα η οικογένεια - η αποδοχή, ένα χάδι, μια αγκαλιά κι ένα βλέμμα τρυφερό…

Μ. Ελένη, Β2

Τι είναι για μένα οικογένεια;

Για μένα οικογένεια είναι τα οικογενειακά τραπέζια

Η ζεστασιά που νιώθεις όταν οι κοντινοί σου άνθρωποι είναι δίπλα σου

Για μένα οικογένεια είναι η αλληλοϋποστήριξη

Είναι τα γέλια και οι χαρές γύρω από το οικογενειακό τραπέζι

Ή το κουράγιο που σου δίνουν οι άνθρωποί σου

Για μένα οικογένεια είναι να είσαι με τους δικούς σου και να μη φοβάσαι τίποτα

Ή να έρχεται κάποιος στο κρεβάτι σου νομίζοντας πως κοιμάσαι για να σου δώσει ένα φιλί για καληνύχτα

Οικογένεια για μένα είναι και οι πολύ καλοί φίλοι, που μένουν όσο κι αν περάσουν τα χρόνια

Η οικογένεια είναι πολλά παραπάνω από απλώς μία λέξη…

Π. Ζωή, Β4

Σ. Μαριάννα, Β4

Η δική μου φωλιά

Απ’ όταν άνοιξα τα μάτια μου,

οι γονείς μου με αγάπη με κοιτούσαν

μοναδικό με θωρούσαν

όλον τον κόσμο να μου χαρίσουν αποζητούσαν.

Δίπλα μου πάντα εκεί,

ο μπαμπάς και η μαμά.

Η οικογένειά μου μια ασφαλής φωλιά

που με γεμίζει ζεστασιά και σιγουριά.

Μην ξεχνώ και τον μεγάλο μου αδερφό,

που πάντα πρότυπο έχω εγώ

και έμπιστό μου φίλο θεωρώ.

Ο μπαμπάς με την τρυφερή καρδιά

κι η μαμά όλη μια ανοιχτή αγκαλιά,

θέλουν τα πάντα να μου προσφέρουν

όλα του κόσμου τα καλά να μου φέρουν.

Βέβαια ξέρω πως της ζωής μας τα κενά

δε γεμίζουν με υλικά αγαθά,

αλλά οι συμβουλές αυτών των δυο

είναι πολύτιμο για μένα φυλαχτό

κι αυτές θα προσπαθώ προσεκτικά να ακολουθώ.

Στις δυσκολίες με βοηθούν να σταθώ και πάλι ορθός,

στον πόνο δίπλα μου στέκονται σαν άγγελος καλός.

Γι’ αυτούς είμαι τόσο σημαντικός,

που νιώθω σαν ένας μικρός θεός.

Η οικογένειά μου είναι η φωλιά μου

Χέρια ευγενικά και χείλη γλυκά

μου δίνουν δύναμη καθημερινά

κι ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτήν Του την απλοχεριά.

Μ. Στέργιος, Β2

Η οικογένειά μου

Η λέξη «οικογένεια» δεν είναι σημαντική

Μόνο τα άτομα που αποκαλώ με τη λέξη αυτή

Μητέρα, πατέρας και μεγάλος αδελφός

Τι θα ‘κανα χωρίς τους γονείς μου να μου δίνουν κουράγιο

Τον Πέτρο να μου εξηγεί χημεία αν κάτι δε καταλάβω

Η λέξη «οικογένεια» δεν είναι σημαντική

Μόνο τα άτομα που αποκαλώ με τη λέξη αυτή

Είναι και οι φίλοι οι καλοί, οι στενοί

Τι θα ‘κανα χωρίς παρέα, η κάθε μέρα μουντή

Η αληθινή φιλία δίνει χρώμα στη ζωή

Αυτή είναι η οικογένειά μου!

Τ. Δήμητρα, Β2

Οικογένεια

Αυτή μου πρόσφερε μια ζεστή αγκαλιά

Μα και μου έδωσε την ώθηση να φτάσω μακριά

Αυτή με ενίσχυσε με καλές συμβουλές

Με έκανε άτρωτη σε κάθε είδους απειλές

Αυτή με αγάπησε αληθινά

Γέμισε τη ζωή μου ευτυχία και χαρά

Μα φυσικά για την οικογένεια μιλώ,

Για τους δικούς μου ανθρώπους που αγαπώ!

Χ. Θεοφανή, Β4

…Ή να γράψουν, με κέφι και χιούμορ, διαλόγους ανάμεσα σε γονείς και παιδιά εφηβικής ηλικίας για διάφορα θέματα της καθημερινότητας.

Το διαγώνισμα

Μαρία: Μαμά, έχω να σου πω κάτι…

Μαμά: Τι έγινε, παιδί μου;

Μαρία: Θυμάσαι που την προηγούμενη Τετάρτη γράψαμε στο σχολείο ένα απροειδοποίητο τεστ στην Ιστορία;

Μαμά: Πώς δεν το θυμάμαι!

Μαρία: Ωραία, σήμερα λοιπόν μας τα έδωσε.

Μαμά: Μμ, και πώς τα πήγες;

Μαρία: Κοίτα, αν το δεις ανάποδα, τα πήγα εξαιρετικά!

Μαμά: Μπράβο, κοπέλα μου! Τι εννοείς όμως ανάποδα;

Μαρία: Εννοώ ότι πήρα (0)2.

Μαμά: Καλά, με δουλεύεις;!

Μαρία: Μαμά, μην κάνεις έτσι. Αδικήθηκα!

Μαμά: Τι λες καλέ που αδικήθηκες...

Μαρία: Αλήθεια σου λέω. Μ’ έχει βάλει στο μάτι η καθηγήτρια και δε με αφήνει σε ησυχία.

Μαμά: Αλλού να τα πουλάς αυτά… Λοιπόν, μπαίνεις τιμωρία! Πήγαινε αμέσως στο δωμάτιό σου.

Μαρία: Δηλαδή, μαμά, για να καταλάβω, θες να μου πεις πως ο χρόνος που θα περάσω στον προσωπικό μου χώρο είναι τιμωρία;

Μαμά: Εε, τότε κομμένο το κινητό για δύο μέρες και από δω και πέρα θα το παίρνεις μόνο αφού έχεις διαβάσει.

Μαρία: Α, δηλαδή αυτό είναι καλύτερο; Μ’ αυτό θέλεις να μου πεις πως το κινητό είναι επιβράβευση; Μαμά, πραγματικά με απογοητεύεις…

Μαμά: Μαρία, κανόνισε!

Μαρία: Α, υπέροχα, με απειλείς τώρα! Μαμά, δε σε αναγνωρίζω… Ξέρω πως θέλεις να με αναθρέψεις σωστά, γι’ αυτό και πρέπει να σκεφτείς καλά αυτά που είπες, όπως και αυτά που σου είπα εγώ. Θα τα ξαναπούμε μετά τις 5 το απόγευμα, γιατί τώρα έχω αγγλικά. Φεύγω!

Χ. Ζωή, Β2

Μετά τους βαθμούς

Μαμά: Καλά, βρε Όλγα, είναι δυνατόν να πήρες 13 στην πληροφορική;!

Εγώ: (ατάραχη) Εντάξει μαμά, μην είσαι υπερβολική! Πληροφορική είναι έτσι κι αλλιώς… Δεν είναι κανένα σημαντικό μάθημα!

Μαμά: Τι είναι αυτά που λες; Δεν είναι σημαντική η πληροφορική στις μέρες μας; Αλλά ακόμα κι αν το μάθημα αυτό δε σε ενδιαφέρει, ο βαθμός που πήρες θα σου ρίξει τον γενικό μέσο όρο…

Εγώ: (ακόμα ψύχραιμη) Σιγά που θα μου ρίξει τον μέσο όρο, ρε μαμά! Και μην πω ότι εσύ ούτε τα mail σου δεν ξέρεις να ανοίγεις…

Μαμά: Μου λες κάτι τρελά πράγματα ώρες - ώρες, δεν μπορώ να σε καταλάβω! Άλλο εγώ και άλλο εσύ... Θα πρέπει να σε ελέγχουμε σε όλα τα μαθήματα από ό,τι φαίνεται. Φοβάμαι πως η απόδοσή σου στο σχολείο έχει αρχίσει να πέφτει.

Εγώ: (εδώ είναι που τα πήρα…) Τι λες καλέ! Δεν αποδίδω ΕΓΩ; Που πήρα 20 στα μαθηματικά, 19 στα γαλλικά, 18 στην Ιλιάδα… Αυτά τα ξέχασες; Την καλή μου επίδοση στα περισσότερα μαθήματα τη θεωρείς δεδομένη και για έναν μόνο χαμηλό βαθμό μου κάνεις ολόκληρο κήρυγμα!

   Πριν προλάβει να απαντήσει, έτρεξα στο δωμάτιό μου και χτύπησα δυνατά την πόρτα πίσω μου, για να δείξω ότι με πνίγει το δίκιο… Λίγο αργότερα που βγήκα έξω και καλά μουτρωμένη, η μαμά μου με πήρε να μιλήσουμε ήρεμα και να με παρηγορήσει.

   Τελικά είμαι καλή ηθοποιός!

Μ. Όλγα, Β2