Το πιο γλυκό ψωμί

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του λαϊκού παραμυθιού "Το πιο γλυκό ψωμί" οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ τάξης ζωγράφισαν...

Ο βασιλιάς

Φ. Ελευθερία, Α3

Μ. Γεωργία, Α1

Η ανορεξία του βασιλιά

Γ. Δημήτρης, Α2

Μ. Λευτέρης, Α3

Ο βασιλιάς και ο γέροντας

Κ. Γιάννης, Α1

Τ. Ελένη, Α2

Αναζητώντας το πιο γλυκό ψωμί...

Ε. Δέσποινα, Α2

Η δοκιμασία του βασιλιά

Κ. Σοφία, Α2

Σ. Θεώνη, Α3

Α. Νίκος, Α1

Σ. Δημήτρης, Α3

Το πιο γλυκό ψωμί φουρνίζεται!

Λ. Σίσυ, Α3

Χ. Μαρία, Α3

Μ. Σενάντα, Α2

Ο βασιλιάς και ο γέροντας περιμένουν τα ψωμιά να ψηθούν

Σ. Χριστίνα, Α2

Το πιο γλυκό ψωμί

Τ. Μαρία Νεφέλη, Α2

Χ. Ελένη, Α3

Η αλλαγή του βασιλιά

Κ. Λυδία, Α2

Μ. Εύα, Α1

Δ. Αργυρώ, Α1

Απέδωσαν σκηνές από το παραμύθι σε μορφή κόμικς...

Π. Κλεοπάτρα, Α3

Π. Παναγιώτης, Α2

Π. Ευτυχία, Α3

Κ. Μαρίζα, Α2

Και μια μικρή ιστορία με έμπνευση από "Το πιο γλυκό ψωμί".

Ένα όμορφο χωριό

   Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα μακρινό χωριό, όλοι ζούσαν ευτυχισμένοι. Οι κάτοικοι συνεργάζονταν μεταξύ τους και φρόντιζαν πολύ τον τόπο τους. Δίκαια καμάρωναν για την ομορφιά και την καθαριότητα του χωριού τους, όπου τα σπίτια ήταν βαμμένα με ζωηρά χρώματα και είχαν αυλές με πανέμορφα λουλούδια. Πολλοί επισκέπτες έρχονταν για να θαυμάσουν το γραφικό περιβάλλον, και οι κάτοικοι του χωριού άρχισαν να ασχολούνται όλο και περισσότερο με τον τουρισμό. Έτσι όμως σταμάτησαν να φροντίζουν το χωριό τους. Ο καθένας κοιτούσε μόνο το συμφέρον του και το πώς θα βγάλει περισσότερα χρήματα με τον λιγότερο δυνατό κόπο. Τα σπίτια έμειναν απεριποίητα και τα λουλούδια απότιστα. Η όμορφη εικόνα του χωριού δεν υπήρχε πλέον… Σιγά σιγά οι τουρίστες λιγόστεψαν, αφού δεν είχαν πια λόγο να επισκέπτονται εκείνο τον τόπο. Οι χωριανοί, που είχαν μάθει στο εύκολο χρήμα, γκρίνιαζαν για την κατάσταση αυτή, δε σκέφτονταν όμως ότι έφταιγαν οι ίδιοι, επειδή αδιαφόρησαν για το χωριό τους και το παραμέλησαν. Περίμεναν να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά χωρίς οι ίδιοι να κάνουν κάτι. Πάντα κατηγορούσαν τους άλλους. Τον Δήμο που αδρανούσε, τους τουρίστες που πήγαιναν αλλού… Ποτέ όμως τον εαυτό τους.

   Κάποια στιγμή ένας άνθρωπος που καταγόταν από το χωριό αυτό, αλλά είχε ξενιτευτεί και είχε χρόνια να δει τον τόπο του, ξαναγύρισε στο πατρικό του, στον παράδεισο που θυμόταν από τα παιδικά του χρόνια. Ο καημένος, τρόμαξε μ’ αυτό που είδε… Δεν πίστευε στα μάτια του! Αμέσως αποφάσισε να δράσει και να κινητοποιήσει τους συγχωριανούς του να δουλέψουν όλοι μαζί όπως παλιά και να ξαναφτιάξουν το χωριό τους. Μάλιστα, πρώτος ξεκίνησε αυτός κι έτσι έδωσε το καλό παράδειγμα στους άλλους. Πράγματι, μέσα σε λίγο καιρό το χωριό άρχισε πάλι να ομορφαίνει. Οι επισκέπτες επέστρεψαν, μαζί και το χαμόγελο στα πρόσωπα των κατοίκων. Αυτή τη φορά όμως είχαν πάρει το μάθημά τους. Κατάλαβαν ότι δεν πρέπει να αδρανούν, να αδιαφορούν και να ρίχνουν τις ευθύνες στους άλλους. Αντίθετα, όλοι οφείλουν να βάζουν πάνω από το κέρδος την προστασία του τόπου τους και το κοινό καλό, όπως και να συνεργάζονται γι’ αυτόν τον σκοπό.

Σ. Άννα Μαρία, Β3