Και πάλι στο σχολείο...

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του αποσπάσματος από το μυθιστόρημα "Ε. Π." της Ζωρζ Σαρή με τίτλο "Και πάλι στο σχολείο...", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου ζωγράφισαν...

Η δεσποινίς Κλάρα

Κ. Μαριάνθη, Β1

Η τάξη ξεχείλισε από τις καλοκαιριάτικες αναμνήσεις...

Α. Λευτέρης, Β1

Έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο της δεσποινίδας Κλάρας...

Αγαπητό μου ημερολόγιο, 

   Σήμερα ήταν μια από τις καλύτερες μέρες του χρόνου για μένα! Συνάντησα όλες τις καλές φίλες και συναδέλφους μου στο σχολείο. Χάρηκα που είδα ακόμα και την αυστηρή διευθύντρια, την κυρία Ερασμία! 

   Θα διδάξω και πάλι τις αγαπημένες μου μαθήτριες. Αχ, τις λατρεύω όλες! Όταν μπήκα στην τάξη συγκινήθηκα πολύ, γιατί με υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα. Φέτος θα έχουμε και μια καινούρια μαθήτρια, τη Μαριάννα. Φαίνεται καλό κορίτσι και πιστεύω ότι θα ενταχθεί στην παρέα των άλλων μαθητριών πολύ γρήγορα. Δυστυχώς έφυγε η Ποζέλι για να ασχοληθεί με την καριέρα της στο τραγούδι. Θα μου λείψει… 

   Σαν πρώτη εργασία έβαλα στις μαθήτριές μου μια έκθεση, να γράψουν πώς πέρασαν το καλοκαίρι. Για να δούμε πώς θα τα πάνε… 

   Αυτά για σήμερα, ημερολόγιό μου. Καλή σχολική χρονιά! 

Ν. Λεωνίδας, Β2

Αγαπητό μου ημερολόγιο, 

   Σήμερα, όπως και κάθε χρόνο την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς, ξύπνησα με περίεργα συναισθήματα. Και πάλι στο σχολείο… Η χαρά, αλλά και η λαχτάρα μου να ξανασυναντήσω τις φίλες μου, γιατί έτσι αισθάνομαι τις μαθήτριές μου, όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και μεγαλύτερη. 

   …Η πόρτα της αίθουσα άνοιξε και η κυρία Ερασμία, η διευθύντρια, με κάλεσε. Με την πρώτη ματιά κατάλαβα τον ενθουσιασμό των κοριτσιών. Άραγε οφειλόταν στη συνάντησή μας ή μήπως δεν είχαν καταλάβει ακόμη ότι οι διακοπές τελείωσαν και το σχολείο ξεκίνησε; Πάντως, θέλω να πιστεύω ότι χάρηκαν που με είδαν. Πάντα μου έδειχναν ιδιαίτερη αγάπη! 

   Όσο τους εξηγούσα πώς θα κάνουμε φέτος το μάθημα, τις κοίταζα μία μία και σκεφτόμουν πόσο είχαν μεγαλώσει. Ευχόμουν βέβαια και να είχαν ωριμάσει λίγο παραπάνω, γιατί ενώ είναι όλες τους καλά κορίτσια, κάποιες είναι λίγο ζωηρές ή λίγο πονηρές! Είχα ήδη ενημερωθεί ότι μας ήρθε μια καινούρια μαθήτρια, αλλά και ότι θα έλειπε φέτος η Ποζέλι, η οποία ξεκίνησε καριέρα στο τραγούδι. Θα μου λείψει! 

   Η ένταση κι ο ενθουσιασμός που υπήρχαν στην αίθουσα με παρέσυραν… Σκέφτηκα να συνδυάσω το μάθημα με τη διάθεση των μαθητριών μου και τους πρότεινα να ξεκινήσουμε με μια έκθεση, όπου η καθεμία θα παρουσιάσει τις καλοκαιρινές διακοπές της. Πιστεύω ότι έτσι δε θα τους φανεί απότομο το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς. Από την άλλη, είναι αλήθεια πως περιμένω με ανυπομονησία να μάθω τα νέα τους… 

   Τις αγαπώ όλες τους τόσο πολύ! Σαν να ήταν παιδιά μου… Γνωριζόμαστε πλέον καλά και χρόνο με τον χρόνο τις καμαρώνω να μεγαλώνουν και να μαθαίνουν καινούρια πράγματα. Ελπίζω να με αγαπούν κι αυτές το ίδιο… 

Μ. Αναστασία, Β2

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 

   Σήμερα ήταν η πρώτη μου μέρα στο σχολείο! 

   Χάρηκα που είδα ξανά τις αγαπημένες μου μαθήτριες. Μου έλειψαν, και ανυπομονώ να κάνουμε ξανά μαζί το μάθημά μας. Τη φετινή χρονιά σκοπεύω να είμαι πολύ απαιτητική, και ιδιαίτερα στην έκθεση. Η έκθεση είναι σημαντικό όπλο στη μάθηση, αλλά και στη ζωή μας. Θέλω τα κορίτσια μου να γράφουν τις καλύτερες εκθέσεις! Τους έβαλα κιόλας να γράψουν το θέμα «Το καλοκαίρι μου». Ευτυχώς, δεν το πήραν άσχημα, αντίθετα ενθουσιάστηκαν! Μάλιστα, νιώθω πως άρχισαν ήδη να σκέφτονται τι θα γράψουν στις εκθέσεις τους. Περιμένω πώς και πώς να τις διαβάσω όλες και να ζήσω τα καλοκαίρια τους… 

   Οι μαθήτριές μου μου λένε ότι είμαι η αγαπημένη τους καθηγήτρια και μου το απέδειξαν με το θερμό τους χειροκρότημα… Κι εγώ τις αγαπώ, τις νιώθω σαν παιδιά μου! Θα τα πάνε πάρα πολύ καλά στα μαθήματα και θα φροντίσω εγώ γι’ αυτό. Φέτος θα είναι μαζί μας και μια καινούργια μαθήτρια. Ανυπομονώ να τη γνωρίσω! Είμαι σίγουρη πως θα γίνουμε πολύ καλές φίλες, όπως και με τ’ άλλα κορίτσια. 

   Χαίρομαι που μια καινούργια σχολική χρονιά ξεκινά… Θα προσπαθήσω να είναι για μένα και για τις αγαπημένες μου μαθήτριες όμορφη και δημιουργική! 

Π. Χριστίνα, Β3

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 

   Σήμερα ήταν μια υπέροχη μέρα! Επέστρεψα και πάλι στο σχολείο… Βέβαια, συνάντησα ξανά και την κυρία Ερασμία, τη διευθύντρια, και θυμήθηκα τι αχώνευτη που είναι. Ευτυχώς όμως κατάφερα να ξαναπάρω τις αγαπημένες μου μαθήτριες στα φιλολογικά μαθήματα. Όλες τους μεγαλώσανε μέσα στο καλοκαίρι, ψήλωσαν και ομορφύνανε πολύ, σωστές γυναίκες πλέον! Μόνο μια μαθήτρια, η Ποζέλι, δε θα έρθει φέτος, επειδή ξεκίνησε πλέον την καριέρα της στο τραγούδι. Τι καλά κορίτσια που είναι οι μαθήτριές μου! Εντύπωση μου έκανε ο τρόπος που υποδέχτηκαν την καινούργια. Από την πρώτη κιόλας μέρα την εντάξανε στην παρέα τους. 

   Φόρεσα σήμερα και το καινούριο μου ταγέρ με τις κουκίδες και τα κορίτσια ξετρελάθηκαν. Με υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα… Πόσο με αγαπάνε! Σε σημείο που ούτε το ότι τους έβαλα έκθεση με το καλημέρα σας δεν τις πείραξε… Αλλά από την άλλη, και γιατί να τις πειράξει; Αγαπούν το μάθημα και κάνουν τα καθήκοντά τους με ζήλο. Και γράφουν όλες καταπληκτικά! Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ήθελα οπωσδήποτε να τις ξαναπάρω και φέτος. 

   Μόνο η περίπτωση της Ζωρζ με ανησυχεί. Η τελευταία έκθεσή της πέρυσι ήταν εξ ολοκλήρου αντιγραφή, το κατάλαβα αμέσως. Εννοείται πως δεν της είχα πει τίποτα τότε, αλλά η αλήθεια είναι πως περίμενα να το ομολογήσει μόνη της. Να δούμε τι θα κάνει με αυτήν την έκθεση και πώς θα τα πάει φέτος... 

Χ. Ειρήνη, Β3

Συγκρίνοντας το σχολείο του τότε και του τώρα και σε ρόλο δημοσιογράφου, πήραν συνέντευξη από συγγενικά  τους πρόσωπα, που θυμήθηκαν τα μαθητικά τους χρόνια...

Η γιαγιά μου θυμάται τα σχολικά της χρόνια...

- Γιαγιά, καταρχάς σε ευχαριστώ που δέχτηκες να μου παραχωρήσεις αυτή τη συνέντευξη!

- Η χαρά είναι δική μου!

- Πώς αισθάνεσαι που μετά από τόσα χρόνια σου ζητάνε να μιλήσεις για το σχολείο σου; 

- Μου φαίνεται κάπως παράξενο… Αλλά τι ακριβώς θα ήθελες να μάθεις;

- Πρώτα από όλα, ποιες ήταν οι συνθήκες στο σχολείο σου...

- Πολύ δύσκολες. Στην εποχή μας τα σχολεία ήταν χάλια. Τα κτίρια ήταν απεριποίητα και οι αίθουσες παγωμένες. Σε κάθε τάξη υπήρχαν πάρα πολλά παιδιά και τα βιβλία ήταν δύσκολο να τα βρούμε.

- Ποιες ήταν οι υποχρεώσεις των μαθητών;

- Έπρεπε να είμαστε κάθε μέρα τέλεια διαβασμένοι, να μιλάμε με σεβασμό στους καθηγητές και να έχουμε τρόπους. Ακόμη, κάτι που εσείς δεν το έχετε, έπρεπε να φοράμε ποδιά, να κόβουμε τακτικά τα νύχια μας και φυσικά να προσέχουμε τη συμπεριφορά μας.

- Η σχέση σας με τους καθηγητές ήταν καλή;

- Τυπική θα την έλεγα. Τους σεβόμασταν και τους φοβόμασταν.

- Θυμάσαι κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό;

- Θυμάμαι που κάποια φορά δεν μπορούσα να πω μάθημα στα αρχαία και ο καθηγητής με χτύπησε δυνατά στο χέρι με τη βέργα και με έβαλε να κάνω 10 φορές αντιγραφή το μάθημα που είχαμε.

- Τι αισθάνεσαι αναπολώντας το σχολείο;

- Νοσταλγία και λίγο συγκίνηση… Μπορεί να ήταν δύσκολα τα χρόνια εκείνα, όμως το σχολείο ήταν μια αξέχαστη εμπειρία για μένα!

- Σε ευχαριστώ πολύ, γιαγιά!

Κ. Μαριάννα, Β1

Στα παλιά σχολικά χρόνια 

(Δ) Δημοσιογράφος: Μαρία Ν.

(Κ) Καλεσμένος: Γεώργιος Ν. 

-Δ: Ποιες ήταν οι συνθήκες που επικρατούσαν στο σχολείο σας; 

-Κ: Οι αίθουσες ήταν πολύ μεγάλες, αφού το κάθε τμήμα είχε 40 μαθητές, και πολλές. Τα θρανία της τάξης ήταν ξύλινα και ενωμένα με τις καρέκλες. 

-Δ: Μπορείτε να μας μιλήσετε για τις υποχρεώσεις των μαθητών εκείνη την εποχή; 

-Κ: Οι εμφάνισή μας έπρεπε να είναι «κόσμια». Τα κορίτσια φορούσαν ποδιές, ενώ τα αγόρια στην εποχή μου όχι, αλλά κι αυτά ήταν ντυμένα ευπρεπώς και έπρεπε να έχουν κοντά μαλλιά. Συνήθως φορούσαμε ένα πουκάμισο και από πάνω ένα πουλόβερ. Όσο για το παντελόνι, το χρώμα έπρεπε να είναι σκούρο και μάλιστα τότε δε φορούσαμε φόρμες. Τα παιδιά που πήγαιναν σχολείο έπρεπε να ξεχωρίζουν από αυτά που δεν πήγαιναν. Επίσης, οφείλαμε να σεβόμαστε τον δάσκαλό μας και να μην του αντιμιλάμε, διαφορετικά θα υπήρχαν σημαντικές επιπτώσεις. 

-Δ: Μπορείτε να μας το εξηγήσετε αυτό; Ποιες ήταν αυτές οι επιπτώσεις; 

-Κ: Παραδείγματος χάριν, εάν δεν έκανες ησυχία ή δεν είχες διαβάσει το μάθημα, τότε ο δάσκαλος ή ο καθηγητής σε χτυπούσε με τη βέργα ή καλούσε τους γονείς σου ή έπαιρνες ακόμα και αποβολή. 

-Δ: Μπορείτε να μας παρουσιάσετε τον τρόπο διδασκαλίας εκείνα τα χρόνια; 

-Κ: Εκείνα τα χρόνια γράφαμε στον μαυροπίνακα με την κιμωλία. Ακόμη, μερικές φορές οι δάσκαλοι, για να μην ξοδεύουν πολύ χώρο στον πίνακα, έγραφαν οτιδήποτε, λέξεις, αριθμούς κτλ., το ένα σχεδόν πάνω στο άλλο, οπότε ήταν πολύ δύσκολο να τα καταλάβεις. 

-Δ: Κάποιο περιστατικό που θυμάστε από το σχολείο; 

-Κ: Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά που ο καθηγητής των μαθηματικών μας σήκωνε έναν έναν στον πίνακα και απ’ τον φόβο μας δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε, με αποτέλεσμα να μας χτυπάει με τη βέργα. Τώρα το θυμάμαι και γελάω... 

-Δ: Τι αισθάνεστε αναπολώντας τις εμπειρίες σας από το σχολείο; 

-Κ: Νιώθω νοσταλγία για τις καλές στιγμές που μοιράστηκα με τους δασκάλους και τους φίλους μου, αλλά και χαρά που μπορώ να τις θυμάμαι! 

Ν. Μαρία, Β2 

Αναμνήσεις από το σχολείο μιας άλλης εποχής...

- Γιαγιά, πότε πήγες στο σχολείο;

- Μέτα τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, γύρω στο 1947. Τότε ήμουν στην ηλικία των 8 χρονών.

- Ποιες ήταν οι συνθήκες στο σχολείο;

- Τα μαθήματα όταν ήμουν στην πρώτη Δημοτικού γινόντουσαν στην εκκλησία, μέχρι να επισκευάσουν το σχολείο της περιοχής που είχε καταστραφεί. Το σχολείο όπου φοίτησα τα επόμενα χρόνια ήταν μεγάλο για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Οι αίθουσες ήταν ευρύχωρες και είχε πολλούς μαθητές. Ωστόσο, δεν υπήρχαν πολλοί δάσκαλοι, με αποτέλεσμα οι μικρότερες τάξεις να είναι στην ίδια αίθουσα με τις μεγαλύτερες. Τον χειμώνα το σχολείο ήταν κρύο. Κάθε τάξη είχε μία σόμπα και κάθε παιδί έπρεπε να φέρνει ένα ξύλο το πρωί, ώστε να μπορούμε να ζεσταθούμε έστω και λίγο. Αρχικά δεν είχαμε βιβλία, αλλά μόνο τετράδια, στα οποία σημειώναμε αυτά που μας έλεγε ο δάσκαλος. Στην πορεία μας έδωσαν ένα αναγνωστικό. 

- Ποιο ήταν το αγαπημένο σου μάθημα και ποιο δε σου άρεσε;

- Το αγαπημένο μου ήταν και είναι ακόμα η Γλώσσα. Δε μου άρεσε καθόλου η Γεωγραφία. Μου φαινόταν λίγο βαρετή…

- Ποια ήταν η σχέση σου με τους δασκάλους και τους συμμαθητές σου;

- Είχα καλές σχέσεις με όλους. Σε αυτό έπαιζε ρόλο και ότι ήμουν παιδί παπά, πράγμα που εκείνη την εποχή ήταν πολύ σημαντικό. Οι δάσκαλοι ήταν πολύ μορφωμένοι και μας εξηγούσαν καλά ό,τι μας δίδασκαν. Ήταν αυστηροί, αλλά ποτέ δε μας χτυπούσαν. Στο δημοτικό σχολείο υπήρχαν και αγόρια. Αντίθετα στο Γυμνάσιο ήμουν σε σχολείο θηλέων.

- Ποιες υποχρεώσεις είχαν οι μαθητές εκείνης της εποχής;

- Όλες οι μαθήτριες έπρεπε να φοράνε ποδιές, καθώς και κορδέλες στα μαλλιά, ενώ τα αγόρια μακριά παντελόνια και καπέλο. Ήταν υποχρέωσή μας να είμαστε ήσυχοι και να μην αντιμιλάμε. Αλλιώς τιμωρούμασταν…

- Υπάρχει κάτι που να θέλεις να ξεχάσεις από τα σχολικά σου χρόνια;

- Δε θέλω να ξεχάσω τίποτα. Δεν είχα μόνο καλές εμπειρίες, υπήρχαν πολλές δυσκολίες, όμως δε θα ήθελα να ξεχάσω ακόμα και αυτές…

- Πώς νιώθεις όταν αναπολείς τη σχολική σου ζωή ;

- Ήταν όμορφα χρόνια, όμως και δύσκολα… Θα ήθελα να ξαναπάω σχολείο, όμως με τα σημερινά δεδομένα!

Π. Ελένη - Φ. Χριστίνα, Β3

Το σχολείο του πατέρα μου

- Από ποιο σχολείο αποφοίτησες;

- Αποφοίτησα από το δημοτικό σχολείο Περδίκκα και από το Γυμνάσιο και Λύκειο αρρένων Πτολεμαΐδας το 1982.

- Κάτω από ποιες συνθήκες γινόταν το μάθημα;

- Στη στέγαση και στη θέρμανση δεν υπήρχαν σοβαρά προβλήματα. Το μοίρασμα των βιβλίων γινόταν κανονικά. Ένα αρνητικό στοιχείο ήταν ότι υπήρχαν πολλοί μαθητές σε κάθε τάξη, λόγω της έλλειψης υποδομών. Για παράδειγμα, στο τμήμα μου τα παιδιά ήταν πάνω από σαράντα.

- Ποιες ήταν οι υποχρεώσεις των μαθητών εκείνη την εποχή όσον αφορά την εμφάνιση και τη συμπεριφορά τους;

- Υπήρχαν συγκεκριμένες οδηγίες ως προς την εμφάνιση. Τα αγόρια έπρεπε να πηγαίνουν στο σχολείο ευπρεπώς ντυμένα και κουρεμένα. Ως προς τη συμπεριφορά υπήρχε σεβασμός απέναντι στους δασκάλους και τους καθηγητές, πράγμα που σημαίνει πως δεν επιτρέπονταν αντιρρήσεις την ώρα του μαθήματος. Ακόμα, ο γυμνασιάρχης ή ο λυκειάρχης ήταν σχεδόν απρόσιτος. Βέβαια, οι συνθήκες της σημερινής εποχής είναι καλύτερες και τα παιδιά είναι πιο ελεύθερα. Αλλά και οι καθηγητές σήμερα εφαρμόζουν μεθόδους που επιτρέπουν τον διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων στην τάξη, πράγμα που ήταν σπάνιο για την εποχή που εγώ φοιτούσα στο σχολείο.

- Ποιες ήταν οι σχέσεις των μαθητών εκείνη την εποχή με τους δασκάλους και τους καθηγητές τους; 

- Επειδή οι καθηγητές είχαν να διαχειριστούν μεγάλο αριθμό μαθητών σε κάθε τμήμα, ήταν αυστηροί. Οι δάσκαλοι ήταν τυπικοί με τους μαθητές και τα καθήκοντά τους, αλλά υπήρχαν και φωτεινά μυαλά που έδιναν ευκαιρίες για συζητήσεις μέσα στην τάξη.

- Πού κυμαίνονταν οι βαθμοί σου;

- Στην εποχή μας οι υψηλοί βαθμοί έμπαιναν δύσκολα. Έπρεπε να είσαι μελετηρός μαθητής και αυτό φαινόταν στις εξετάσεις, που σημαίνει ότι με γραπτά 15 έως 16 δεν έμπαινες στο Πανεπιστήμιο. Εγώ ήμουν μέτριος έως καλός μαθητής, αλλά αδιάφορος τα τελευταία χρόνια σε ό,τι αφορούσε την εισαγωγή μου στο Πανεπιστήμιο.

- Οι εμπειρίες σου από το σχολείο είναι γενικά θετικές;

- Ναι! Δε θα ξεχάσω την κυκλοφορία του The Wall των Pink Floyd… Για δύο μέρες δε γινόταν μάθημα από τον ενθουσιασμό μας! Κάτι ακόμη που θυμάμαι καθαρά είναι η μεγάλη ικανοποίηση που ένιωσα όταν η φιλόλογος στην τρίτη Λυκείου διάβασε την έκθεσή μου στην τάξη…

Χ. Νεφέλη, Β3 

Άλλοι/ες προτίμησαν να αποδώσουν τα δικά τους συναισθήματα για την επιστροφή τους στα θρανία με διαλόγους και ποιήματα!

Πρώτη μέρα στο σχολείο…

   Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή... Όχι όπως χτυπούσε πέρσι βέβαια, αλλά αρκετά ώστε να μπορεί κάποιος να πει πως έχω μια ελαφριά ταχυπαλμία... Η αλήθεια είναι ότι είμαι αγχωμένη. Πολύ.

   Με το που φτάνω στο σχολείο, ακούω την τρανταχτή φωνή της Κικής και τρέχω:

- Κική! 

- Νίνα!

- Τι κάνεις; Πού χάθηκες;

- Όλο το καλοκαίρι έλειπα και δεν είχα καμία επαφή με κινητό και γενικά με το περιβάλλον της πόλης. Εσύ πού πήγες;

- Που αλλού; Καλλικράτεια. Είδες εχτές χελωνονιντζάκ...

- Σσσσς!, την έκοψα. Θα μας ακούσει κανείς και θα φάμε το δούλεμα της ζωής μας, πρώτη μέρα! Ναι, είδα…

- Πόσα μπάνια έκανες; Εγώ έφτασα τα 70!

- Αϊ στο καλό! Εγώ φέτος έκανα τα λιγότερα της ζωής μου…

- Πόσα; 

- 40!

- Και θες να σε λυπηθώ τώρα;

- Εεε, δεν ξέρω…

   Μας διέκοψε το κουδούνι. Κάναμε προσευχή και μπήκαμε στις τάξεις για να πάρουμε τα βιβλία. Είναι περισσότερα από πέρσι, όπως και τα βάσανά μας...

Ε. Νίνα, Β1

Επιστροφή στο σχολείο

Ήρθε ο Σεπτέμβρης χαρωπός
να πάμε στο σχολείο
τρέχουμε όλοι πώς και πώς
πάλι για το θρανίο!

Να ζήσουμε ξανά στιγμές
στην τάξη, στο προαύλιο
να πάρουμε και διδαχές
χρήσιμες για το αύριο.

Να ‘μαστε πάλι εδώ λοιπόν
δάσκαλοι, μαθητές
κι εγώ για μέλλον και παρόν
δίνω πολλές ευχές!

Ρ. Νίκος, Β3 

Πρώτη μέρα... ξανά!

Προχτές ακόμα τρέχαμε στην άκρη του γιαλού.
Το βλέμμα μας έπαιζε με το γαλάζιο, το χρυσαφί και το ξανθό.
Ο ήλιος ήταν αρχηγός 

και η παρέα αλώνιζε τη θάλασσα, τις γειτονιές και τα όνειρα.

Σήμερα μπρος μου το γκρίζο της αυλής
τα σιωπηλά καγκελένια παράθυρα
η ρουτίνα του «κάθε μέρα μάθημα»

Και η γκρίζα αυλή γίνεται και αυτή θάλασσα.
Κύματα τα γέλια κι οι φωνές, γλαρόπουλα οι έφηβοι,
ήλιος τα ξανθά κεφάλια.

Η φυλακή παίρνει χρώμα, φως.
Τα χαμόγελα, τα χωρατά, το νέο τραγούδι.
Είμαστε πάλι μαζί.
Πιο μεγάλοι, πιο έτοιμοι για το μεγάλο ταξίδι
στις θάλασσες της γνώσης, της φιλίας, της ίδιας της ΖΩΗΣ.

Π. Γιάννης - Μ. Γιώργος, Β2