Οι πιτσιρίκοι

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου αποδίδουν σε μορφή θεατρικού έργου το σαμποτάζ που έκαναν οι πιτσιρίκοι στο ομώνυμο κείμενο του Δ. Ψαθά.

Πρώτα το σχέδιο...

Οι πιτσιρίκοι έχουν μαζευτεί στο σπίτι του Γιώργου και συνωμοτούν.

Γιώργος: Παιδιά, σαν πολύ καιρό δεν καθίσαμε στα αυγά μας; 

Κώστας: Και τι να κάνουμε; Μπες στο ψητό…

Γιώργος: Λοιπόν, δώστε βάση, μάγκες, θα τους τρελάνουμε τους Γερμανούς! Θα πάμε το βράδυ στο Ζάππειο. Όλο και κάποιο φορτηγό θα την αράζει εκεί, με κανέναν χαζογερμανό να το προσέχει, και καλά… Ε, εμείς θα του τη φέρουμε και θα του το ρημάξουμε, του παλιογερμαναρά! 

Νίκος: Τέλεια ιδέα! Εγώ θα αναλάβω να τον απασχολήσω!

Απόστολος: Μπα, και γιατί εσύ κι όχι εγώ;

Νίκος: Γιατί είμαι πολύ καλός στο θέατρο! Δε θυμάστε που σας έκανα τον βλάχο και σκάσατε στο γέλιο;

Κώστας: Τι σκέφτεσαι να κάνεις;

Νίκος: Θα πλησιάσω κρατώντας ένα τσιγάρο και θα κάνω πως προσπαθώ να το ανάψω από το φανάρι του φορτηγού! Τα άλλα αφήστε τα πάνω μου…

Γιώργος: Σύμφωνοι! Πρόσεξε όμως… Πρέπει να απασχολήσεις τον φρουρό μέχρι να πάρουμε τις ρεζέρβες και να διαλύσουμε το φορτηγό. Δώσε μας όσο πιο πολύ χρόνο μπορείς!

Απόστολος: Και… μην ξεχνάτε το σύνθημά μας!

Οι μικροί σαμποτέρ τραγουδούν:

Να σαλτάρω, να σαλτάρω

τη ρεζέρβα να του πάρω!

Μ. Μούτος, Α4

...Μετά το σαμποτάζ!

Βραδάκι, στο Ζάππειο. Όση ώρα ο Γερμανός είναι απασχολημένος με τον πονηρό μικρό, μια παρέα πέντε δεκάχρονων πάνω κάτω πιτσιρίκων πλησιάζουν κρυφά το φορτηγό...

Θοδωρής: Έτοιμοι;

Γιώργος: Θ’ ανέβω πρώτος. Χρειάζομαι ακόμη έναν… 

Μπάμπης: Έρχομαι εγώ! 

Θοδωρής: Σε μένα θα δίνετε τις προμήθειες. 

Κώστας: Εγώ θα τρυπήσω τα λάστιχα…

Γιάννης: …κι εγώ θα φυλάω τσίλιες!

Γιώργος: Άντε, να μην καθυστερούμε!

Ο Μπάμπης και ο Γιώργος ανεβαίνουν στο φορτηγό. Δίνουν ό,τι εφόδια βρίσκουν στον Θοδωρή, που τα βάζει σ’ ένα τσουβάλι.

Μπάμπης: Πω πω, αδελφάκι μου! Πιάσαμε την καλή!

Γιώργος: Ψωμιά, σαλάμια, τυριά… Δε χορταίνει το μάτι μου!

Μπάμπης: Ψάξε και για ζάχαρη. 

Γιώργος: Να, εδώ είναι... Ή μήπως είναι αλεύρι;

Μπάμπης: Ό,τι κι αν είναι, φέρ’ το εδώ!

Γιώργος: Βρήκα και λάδι!

Μπάμπης: Κάνε γρήγορα! Δεν έχουμε χρόνο…

Γιώργος: Πιάσε, Θοδωρή!

Θοδωρής: Ωραία, το γεμίσαμε το τσουβάλι μας…

Μπάμπης: Κώστα, τι γίνεται με τα λάστιχα;

Κώστας: Λάστιχα τέλος! 

Γιάννης: Παιδιά, βλέπω πως ο φίλος μας άναψε το τσιγάρο του και χαιρετάει τον Γερμανό… Πάμε να φύγουμε!

Όλοι μαζί πιάνουν το τσουβάλι και χάνονται στο σκοτάδι.

Μ. Φαίδρα, Α2

Και μια δημιουργική αναδιήγηση της ιστορίας...

Το ξυπόλητο τάγμα εν δράσει 

   Χρονιά: 1942. Είναι ένα κρύο βράδυ του Γενάρη. Σε ένα σκοτεινό υπόγειο κάπου στην Αθήνα πολλά παιδιά είναι συγκεντρωμένα και συζητούν. Ξέρουν ότι στο Ζάππειο συχνά βρίσκονται γερμανικά φορτηγά γεμάτα τρόφιμα και εφόδια. Οι πιτσιρίκοι τα χρειάζονται για να επιβιώσουν… Αλλά πώς θα τα πάρουν; Καταστρώνουν το σχέδιό τους. Ο μικρός Πετράκης, ένας μαγκάκος που φαίνεται αθώος και γνωρίζει λίγα γερμανικά, θα αναλάβει να απασχολήσει τον Γερμανό φρουρό. Την ίδια ώρα ο Ιάσονας και ο Μάριος -οι πιο μεγάλοι- θα ανοίξουν με τα εργαλεία τους το φορτηγό. Όλοι οι υπόλοιποι στη σειρά θα περάσουν χέρι- χέρι ό,τι βρουν, όσο πιο γρήγορα και αθόρυβα μπορούν. Μόλις αδειάσουν το φορτηγό, θα το σαμποτάρουν, χαλώντας τα φανάρια και τρυπώντας τα λάστιχα. Μετά θα γίνουν καπνός, πριν τους πάρει είδηση ο Γερμανός. Η συγκέντρωση τελειώνει και τα παιδιά πηγαίνουν για ύπνο πεινασμένα, όπως συνήθως… 

   Το άλλο βράδυ στο Ζάππειο, ο Πετράκης πλησιάζει τον Γερμανό κρατώντας ένα τσιγάρο. Να, άρχισαν να μιλούν, βιαστείτε! Όλα πάνε ρολόι. Μέσα στο φορτηγό υπάρχουν τα πάντα! Τρόφιμα, ρούχα και φάρμακα, για τη Λενιώ που είναι αρρωστούλα… Εντάξει, παιδιά, τελειώσαμε! Οι πιτσιρίκοι φορτωμένοι τρέχουν και τους καταπίνει το σκοτάδι… Στον δρόμο για την κρυψώνα τους, η Ελπίδα πλησιάζει τον Ιάσονα: 

-Τα πήραμε όλα, αρχηγέ; ρωτάει. 

- Ναι, της λέει εκείνος, αλλά μετά μουρμουρίζει: σχεδόν… 

   Πίσω στο άδειο και διαλυμένο φορτηγό, ο Γερμαναράς χτυπιέται και αφρίζει από τον θυμό. Αλλά ξάφνου σταματά. Τι είναι εκείνο στο βάθος; Κάτι άφησαν! Το παίρνει στα χέρια του… Είναι ένα κουτί με ένα σημείωμα πάνω του! 

«Για να έχετε φάρμακα, θα έχετε κι εσείς αρρώστους. Σας καταλαβαίνουμε και γι’ αυτό σας αφήσαμε το ένα κουτί φάρμακα από τα δύο. 

Υπογραφή: το ξυπόλητο τάγμα». 

Χ. Αριάδνη, Α4 

Άλλοι/ες προτίμησαν το κόμικς ή τη ζωγραφική.

Ο ακήρυχτος πόλεμος...

Ζ. Χριστιάνα, Α2

Κ. Ύρια, Α2

Ι. Άννα-Μαρία, Α2

Π. Ελεάνα, Α4

Π, Παναγιώτης, Α4

Τ. Αλεξάνδρα, Α4

Ψ. Ραφαηλία, Α4