Δημιουργική γραφή

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου δημιουργούν τα δικά τους κείμενα χρησιμοποιώντας τίτλους των κειμένων του ανθολογίου και ξεδιπλώνουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους!

Με bold είναι τονισμένοι οι τίτλοι των κειμένων που χρησιμοποιήθηκαν.

Εκδρομή στην Αθήνα

   Ο ήλιος έλαμπε, έξω μύριζε καλοκαίρι και, βγαίνοντας από το σχολειό ανυπομονούσα για το ταξίδι με την οικογένειά μου στην Αθήνα το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος.

   Το Σάββατο το πρωί μπήκαμε στο αυτοκίνητο και σε λίγο η πόλη της Θεσσαλονίκης ήταν για εμάς παρελθόν, με Μαλαισιανά τραγούδια στο ραδιόφωνο να μας φτιάχνουν τη διάθεση.

   Στην βαλίτσα μου είχα το αγαπημένο μου βιβλίο, το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, που θα με συντρόφευε κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ. Πρώτη στάση για ξεκούραση κάναμε όταν βρεθήκαμε σ’ ένα γραφικό χωριό και σταματήσαμε στ’ άσπρο ξωκλήσι. Μάλλον ήταν κάποια γιορτή, γιατί υπήρχε πολύς κόσμος εκεί που είχε έρθει με το λεωφορείο. Αφού ανάψαμε ένα κεράκι, καθήσαμε παραδίπλα σε ένα παραδοσιακό καφενείο, όπου έφαγα το πιο ωραίο γλυκό του κουταλιού που είχα δοκιμάσει ποτέ μου.

   Η φύση ήταν μαγευτική, θυμίζοντάς μου πόσο δίκιο είχε η μητέρα μου όταν έλεγε ότι εμείς τα παιδιά σήμερα ζούμε στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας… Μετά από το σύντομο διάλειμμα, συνεχίσαμε με προορισμό την Αθήνα.

   Σε κάποια στιγμή σταματήσαμε σε ένα μνημείο. Ρώτησα τους γονείς μου πού είμαστε και η απάντηση ήταν στις Θερμοπύλες, στο άγαλμα του Λεωνίδα. Βγάλαμε φωτογραφίες και συνεχίσαμε. Ο ήλιος είχε ανεβεί ψηλά και η ζέστη γινόταν ανυπόφορη, όταν επιτέλους μπήκαμε στην πρωτεύουσα της Ελλάδας. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο που θα μας φιλοξενούσε για δύο βράδια, με εντυπωσίασε η θέα της πόλης από τα παράθυρα του δωματίου. Το βράδυ κοιτούσα τα φώτα της Αθήνας, μέχρι που αποκοιμήθηκα αγκαλιά με το βιβλίο που είχα μαζί μου. Αυτή είναι η καλύτερη συντροφιά για ένα παιδί που κοιμάται…

   Το τριήμερο πέρασε γρήγορα και στην επιστροφή κάναμε σχέδια για το επόμενο ταξίδι μας. Η μάνα μου είπε ότι ο επόμενος προορισμός μας θα είναι η εξοχική Λευκάδα, εγώ είπα ότι θέλω να πάμε στο Τόκιο και ο μπαμπάς απάντησε: προς το παρόν, εσύ θα πας και πάλι στο σχολείο…

Τ. Έλενα, Β2

Διακοπές στο νησί

   Βγαίνοντας από το σχολειό πήρα μια βαθιά ανάσα. Επιτέλους, θα ξεκινούσαν οι καλοκαιρινές διακοπές μου! Η πόλη σιγά σιγά άδειαζε κι εγώ δεν έβλεπα τη στιγμή να φύγω για να πάω στο αγαπημένο μου νησί. Στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας, το νησί έμοιαζε σαν παράδεισος...

   Είχα να το επισκεφθώ από ένα Πάσχα τ’ Απρίλη και μου είχε λείψει πολύ… Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις έφτασα ήταν να πάω στο καφενείο του Βασίλη, του θείου μου, που έμενε μόνιμα στο νησί. Τον βρήκα να κάθεται στο γνωστό σημείο, μπροστά από τον πάγκο του, και πίσω του ήταν κρεμασμένος ο πίνακας «Η καταστροφή των Ψαρών», που όταν τον είχα δει για πρώτη φορά μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Με κέρασε γλυκό του κουταλιού και ξεκίνησε να μου λέει τα νέα για την τοπική ομάδα ποδοσφαίρου, την «Καλλιπάτειρα», στην οποία είναι προπονητής. Μαζί του καθόταν και ο δάσκαλος, που με καλωσόρισε με χαμόγελο. «Καλώς το ξενιτεμένο μου πουλί!» μου είπε. «Να ‘ σαι καλά δάσκαλε!» απάντησα και έφυγα, γιατί άκουσα να με φωνάζει η μάνα μου. Με περίμενε για να πάμε παρέα στην εκκλησία και μετά θα πήγαινα για μπάνιο στη θάλασσα.

   Οι Κυριακές στη θάλασσα είναι μαγικές. Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας. Με το λεωφορείο πηγαίνουμε στην απόμερη παραλία δίπλα στ’ άσπρο ξωκλήσι κι εκεί άνθρωποι και δελφίνια απολαμβάνουμε το κολύμπι. Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι πρέπει να επιστρέψω και πάλι στο σχολείο ένα μεγάλο «Γιατί;» έρχεται στο μυαλό μου. Δεν το αφήνω όμως να μου χαλάσει τη διάθεση, άλλωστε οι διακοπές μου δεν τελείωσαν ακόμα!

Κ. Γιάννης, Β1

Οι Κυριακές στη θάλασσα

   Καλοκαιριάτικη Κυριακή και ετοιμαζόμαστε για απόδραση από την πολύβουη Αθήνα, που βράζει από τη ζέστη στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας. Πόσο αγαπώ αυτές τις Κυριακές στη θάλασσα! Ξεκινάμε πολύ νωρίς με το λεωφορείο. Περνάμε δίπλα στα καμένα δάση, που κάποτε ήταν ο πράσινος πνεύμονας γι’ αυτή την πόλη, και φτάνουμε στον μικρό παράδεισό μας. Μπαίνουμε στο δροσερό νερό και έχουμε την αίσθηση πως ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας. Απολαμβάνουμε την ομορφιά της θάλασσας, άνθρωποι και δελφίνια που τα βλέπουμε να κολυμπούν πέρα στον ορίζοντα. Το μεσημέρι μας περιμένει το καφενεδάκι του Τακη-Πλούμα, όπου τρώμε φρέσκο ψαράκι στη σκιά και για το τέλος το υπέροχο γλυκό του κουταλιού που φτιάχνει η γυναίκα του, η κυρία Νίτσα.

   Τώρα, βγαίνοντας από το σχολειό, αναπολώ αυτές τις ωραίες στιγμές και ανυπομονώ να τις ξαναζήσω!

Γ. Άνοιξη, Β1

Επιστροφή στο σχολείο

   Ήταν ένα συννεφιασμένο απόγευμα του Σεπτέμβρη στην Αθήνα, λίγες μέρες προτού ανοίξουν τα σχολεία. Η πόλη ήταν γεμάτη κόσμο! Άλλοι μπαινόβγαιναν στα μαγαζιά για να αγοράσουν πράγματα για τη νέα σχολική χρονιά, και άλλοι έκαναν βόλτες, μικροί και μεγάλοι. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα πηγαίναμε και πάλι στο σχολείο... Σκεφτόμουν πως για ένα παιδί που κοιμάται αρκετά αργά το βράδυ όπως εγώ θα ήταν δύσκολο να συνηθίσει ξανά το πρωινό ξύπνημα. Πώς θ’ αντέξω πάλι κάθε πρωί να πηγαίνω στο σχολείο με το λεωφορείο και να ακούω την κυρία Νίτσα, τη συνοδό του σχολικού λεωφορείου, να με μαλώνει γιατί έχω πάει καθυστερημένος στη στάση; Ούτε μπορώ να πω ότι μου έχει λείψει ιδιαίτερα και το ροχαλητό του Βασίλη, που κάθεται δίπλα μου και κοιμάται του καλού καιρού μέχρι να φτάσουμε στο σχολείο… 

   Επιστροφή στην καθημερινότητα λοιπόν. Επιστροφή στο σχολείο!

Γ. Δημήτρης, Β2

Μια έκθεση για το καλοκαίρι

   11/9, ένας αριθμός στο ημερολόγιο που μας δείχνει την αρχή μιας νέας σχολικής χρονιάς, Επιστρέφουμε και πάλι στο σχολείο! Την πρώτη μέρα ο καθηγητής μας έβαλε να γράψουμε πως περάσαμε το καλοκαίρι μας. Να ‘ σαι καλά δάσκαλε που μας αφήνεις να ονειρευόμαστε ακόμα τις όμορφες στιγμές του καλοκαιριού… Αχ, η εξοχική Λευκάδα, οι Κυριακές στη θάλασσα, η μάνα να μας ξυπνάει για να πάμε στην εκκλησία, και μετά το ταξίδι μου στην Κρήτη, όπου πέρασα μια αξέχαστη Κυριακή στην Κνωσό, μαθαίνοντας την ιστορία του λαβύρινθου.

   Όλα αυτά ήταν μοναδικές εμπειρίες που θα μείνουν για πάντα στο μυαλό μου...

   Βγαίνοντας από το σχολειό αναρωτιόμουν με θλίψη Γιατί; Γιατί να τελειώσουν τόσο γρήγορα οι διακοπές;

Ε. Άννα, Β1

Η επιστροφή του Αντρέα

   Ήρθε ο Σεπτέμβρης, μαζί και η μέρα που θα πηγαίναμε και πάλι στο σχολείο. Τελείωσαν οι Κυριακές στη θάλασσα και οι ξέγνοιαστες διακοπές χωρίς μαθήματα… Το μόνο που με παρηγορούσε ήταν ότι θα ξαναρχίσουμε τις προπονήσεις ποδοσφαίρου με τον κύριο Τάκη Πλούμα, που τον αγαπάμε όλοι. 

   Την πρώτη μέρα του αγιασμού όλα τα παιδιά από τη γειτονιά ξεκινήσαμε με το λεωφορείο για το σχολείο. Εκεί, μόλις περάσαμε την καγκελένια πόρτα της αυλής, μας περίμενε μία μεγάλη έκπληξη, η επιστροφή του Αντρέα. Ο Αντρέας ήταν συμμαθητής μας στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, αλλά ύστερα έφυγε με τους γονείς του σε άλλη πόλη, γιατί ο μπαμπάς του, που είναι στρατιωτικός, πήρε μετάθεση. Όταν τον είδαμε, χαρήκαμε πολύ και κατευθείαν τον αγκαλιάσαμε όλοι. Μας είπε πως φέτος θα ήταν ξανά στο σχολείο μας και πως ήθελε να μπει και στην τοπική ομάδα ποδοσφαίρου που είχαμε φτιάξει με τον γυμναστή μας, τον κύριο Τάκη Πλούμα. Η κυρία Νίτσα, η παλιά μας δασκάλα, μόλις είδε τον Αντρέα, τον αγκάλιασε συγκινημένη και τον καλωσόρισε. 

   Βγαίνοντας από το σχολειό, όλα τα παιδιά συνεννοηθήκαμε να συναντηθούμε το απόγευμα στην εκκλησία, για έναν φιλικό αγώνα δίπλα στην πλατεία. Ήμουν τόσο χαρούμενος που επέστρεψε ο φίλος μου ο Αντρέας και θα παίζαμε μαζί μπάλα στην ίδια ομάδα, που ξέχασα τελείως πως είχαν ξεκινήσει και πάλι τα σχολεία…

Λ. Παναγιώτης, Β1

Οι εντυπώσεις του καλοκαιριού

   Σεπτέμβριος... Και πάλι στο σχολείο! Η φιλόλογος μας, η κυρία Νίτσα, που ο άντρας της δουλεύει σε γραφείον ευρέσεως εργασίας, μας ρώτησε πώς περάσαμε το καλοκαίρι μας. Κι όλοι πήραμε φόρα κι αρχίσαμε να λέμε τις εντυπώσεις μας.

   Η Άννα του Κλήδονα, που πήγε στην Αθήνα, στο αττικό πάρκο, μας είπε ότι εντυπωσιάστηκε από τα νούμερα που έκαναν στο νερό άνθρωποι και δελφίνια. Για τον Βασίλη, η εξοχική Λευκάδα είναι μια όαση που προσφέρει απίστευτη ομορφιά και ηρεμία στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας. Ο Μανώλης, ο κολλητός του Βασίλη, που κατάγεται από την Κρήτη, μας είπε ότι μία Κυριακή στην Κνωσό περίπου έξι χιλιάδες νέοι από ξένες χώρες ξεναγήθηκαν στα αρχαία μνημεία της και μας αφηγήθηκε την ιστορία του λαβύρινθου. Η Καλλιπάτειρα επισκέφθηκε με την οικογένειά της τις Θερμοπύλες, όπου ο ξεναγός τους, ο κύριος Τάκης Πλούμας, τους ανέλυσε όλο το χρονικό της μάχης των Σπαρτιατών με τους Πέρσες. Όλοι ακούσαμε με ενδιαφέρον τις αναμνήσεις της Κωνσταντίνας από τη Γερμανία κι εγώ μίλησα για τις Κυριακές στη θάλασσα της Χαλκιδικής. Η Αμαλία, η μάνα της οποίας κατάγεται από την Κέρκυρα, μας είπε ότι σε κάποια από τα ερημωμένα χωριά του νησιού, που ζωντανεύουν το καλοκαίρι, έχουν το έθιμο την πρώτη Κυριακή του Αυγούστου να πηγαίνουν στην εκκλησία και να προσφέρουν γλυκό του κουταλιού μετά τη λειτουργία. Βέβαια, την παράσταση έκλεψε η επιστροφή του Αντρέα από το Τόκιο, όπου έλειπε δύο χρόνια λόγω της δουλειάς του πατέρα του.

   Όλοι είπαν κι από κάτι που τους έκανε εντύπωση και δεν καταλάβαμε πότε πέρασε η ώρα. Βγαίνοντας από το σχολειό, ενώ επέστρεφα στο σπίτι μου με το λεωφορείο, σιγοτραγουδούσα το τραγούδι του Γιανγκ…

   Καλή μας σχολική χρονιά!

Φ. Ελευθερία, Β3

Νοσταλγώντας τα χρόνια στο χωριό

   Κάποια Χριστούγεννα στην Αθήνα, την πόλη με τις χαλασμένες γειτονιές, ο Τακη-Πλούμας νοσταλγούσε τα παιδικά του χρόνια στο χωριό. Τις μέρες που, βγαίνοντας από το σχολειό, περνούσε από το μαγαζί της κυρίας Νίτσας και τον κερνούσε γλυκό του κουταλιού. Τις Κυριακές που πήγαινε να δει τους αγώνες της τοπικής ομάδας. Το Πάσχα τ’ Απρίλη, που ακόμα και τα ερημωμένα χωριά γέμιζαν με κόσμο. Περισσότερο απ’ όλα, νοσταλγούσε τις Κυριακές στη θάλασσα. Τότε που, πίνοντας ήλιο κορινθιακό, χαιρόταν το καλοκαίρι.

   Τώρα, στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας, ο Τακη-Πλούμας ένιωθε απλά σαν ένας αριθμός…

Γ. Βασίλης, Β1

Κάποιοι/ες προτίμησαν να γράψουν ποιήματα.

Καλοκαιρινές αναμνήσεις

Βγαίνοντας από το σχολειό περπατώ

τις μέρες του καλοκαιριού αναπολώ,

τις υπέροχες Κυριακές στη θάλασσα,

μα μόνο τη διάθεσή μου χάλασα…

Στο χωριό ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας

το καλοκαίρι κυβερνάει τη ζωή μας.

Τα απογεύματα περνούν με ιστορίες του παππού

παρέα με της γιαγιάς το γλυκό του κουταλιού.

Της Παναγίας πηγαίνουμε στην εκκλησία,

στ’ άσπρο ξωκλήσι, την Αγία Πελαγία.

Μα όλα αυτά είναι τώρα αναμνήσεις

που σβήνουν σαν τα χρώματα της Δύσης…

Στην πόλη επιστρέψαμε με το λεωφορείο

Αφού έπρεπε να πάμε και πάλι στο σχολείο…

Μ. Εύα, Β1

Δύο κόσμοι

Η Αθήνα, η πόλη είναι γεμάτη από κόσμο και θόρυβο

Έξι χιλιάδες νέοι ξεκινούν με όνειρα το ταξίδι της ζωής

Κατοικώντας σε χαλασμένες γειτονιές

προσπαθούν να ξεφύγουν από δόξα και θάνατο.

Μακριά από την πόλη, στα ερημωμένα χωριά

Ζουν ηλικιωμένοι παρέα με τη μοναξιά

Περνούν την ώρα τους με ιστορίες από τα παλιά,

με την ελπίδα να δώσουν ένα παλιό μήνυμα για τον σύγχρονο κόσμο…

Μ. Γεωργία, Β1

Κοντά στη φύση

Στην εξοχική Λευκάδα ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας

η πόλη με τις χαλασμένες γειτονιές είναι μακριά

Να’ σαι καλά, δάσκαλε, που μας δίδαξες τη ζωή,

ένα παλιό μήνυμα για τον σύγχρονο κόσμο

στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας

Η μάνα προσεύχεται στ’ άσπρο ξωκλήσι

Πάσχα τ’ Απρίλη, με μυρωδιά από γιασεμιά

Μα πιο ωραίες είναι οι Κυριακές στη θάλασσα,

εκεί που, πίνοντας ήλιο κορινθιακό,

κολυμπάμε μαζί άνθρωποι και δελφίνια

Κ. Γιώργος, Β2