Όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν...

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του διηγήματος της Έλλης Αλεξίου "Όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν..." οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β' Γυμνασίου ζωγράφισαν...

Μπροστά στη βιτρίνα

Α. Γρηγόρης, Β1

Κ. Χριστίνα, Β2

Έκαναν τη δική τους πρόταση για το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του διηγήματος...

Γ. Στέλιος, Β1

«Η μάνα ξενοδουλεύει. Εννιά χρόνια τώρα περιμένει... Στη βιτρίνα του καταστήματος της οδού Αιόλου το τρενάκι των Χριστουγέννων τρέχει ακούραστο στις ράγες και περιμένει κάποιον να το αγοράσει... Ο Πέτρος και η Αγγελικούλα, με μουτράκια κολλημένα στη βιτρίνα, βλέπουν το τρενάκι και περιμένουν τον πατέρα να έρθει από την εξορία. Εννιά χρόνια περιμένουν. Όμως μπαμπάς δεν ερχόταν…».

Ένα διήγημα της Ε. Αλεξίου, που περιγράφει τα σκληρά χρόνια της μεταπολεμικής εποχής. Μιας εποχής που, εκτός από τα πρόσωπα, εξόριζε στο ντουλάπι της λήθης τα όνειρα και τις ελπίδες ενός ολόκληρου λαού, που διψούσε για μια καλύτερη ζωή.

Α. Χάρης - Α. Μενέλαος, Β1

Το διήγημα αυτό της Έλλης Αλεξίου αναφέρεται στις δυσκολίες και την απελπισία των ανθρώπων στη μεταπολεμική Ελλάδα. Δυο παιδιά, η Αγγελικούλα και ο Πέτρος, μεγαλώνουν μέσα στη φτώχεια, μια που ο πατέρας τους είναι εξόριστος και η μάνα τους αδυνατεί να στηρίξει οικονομικά την οικογένεια. Η απόγνωση θα την οδηγήσει σε μια ακραία απόφαση… Ωστόσο, η παιδική αφέλεια δίνει τη δύναμη στα παιδιά να ονειρεύονται την επιστροφή του πατέρα και μαζί την απόκτηση ενός μαγικού παιχνιδιού που θα τους γεμίσει χαρά. Άραγε θα πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες τους ή μήπως οι πληγές του εμφυλίου πολέμου δεν αφήνουν περιθώρια για όνειρα;

Κ. Πελαγία, B2

Άλλοι/ες έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο του Πέτρου ή της Αγγελικούλας.

Ημερολόγιο του Πέτρου

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   Χθες το βράδυ η μητέρα μας είπε ότι θα πάμε το επόμενο πρωί στην οδό Αιόλου με την αδερφή μου, την Αγγελικούλα. Χάρηκα πάρα πολύ! Ανυπομονούσα να δω τον κόσμο και τα στολισμένα καταστήματα. Σήμερα το πρωί λοιπόν, μόλις φτάσαμε στην οδό Αιόλου, τρέξαμε αμέσως με την Αγγελικούλα στα μαγαζιά για να δούμε τα παιχνίδια. Σε μια βιτρίνα είδαμε το τέλειο παιχνίδι, ένα χρωματιστό και γρήγορο τρενάκι. Ήταν αρκετά παιδιά μαζεμένα γύρω από τη βιτρίνα και το καθένα έλεγε ποιος θα του το αγοράσει. Είπα κι εγώ πως εμάς θα μας το πάρει ο μπαμπάς μας. Τότε όλα τα παιδιά γύρισαν προς το μέρος μας και μας κοίταξαν παραξενεμένα. Δεν κατάλαβα γιατί, αλλά και δε με νοιάζει... Μετά πήγα στη μητέρα και δίστασα να της ξαναζητήσω να μου πάρει τον σιδερόδρομο, αφού μου είχε πει πως πρέπει να περιμένουμε να γυρίσει πρώτα ο πατέρας από την εξορία. Η Αγγελικούλα όμως, που είναι μικρότερη και δεν καταλαβαίνει, της ζήτησε να της αγοράσει μια κούκλα που είδε ψηλά σε ένα ράφι στο παιχνιδάδικο. Η μητέρα είπε «Θα δούμε… Ελάτε τώρα να γυρίσουμε σπίτι.». Εμείς την ακολουθήσαμε, χωρίς να πούμε τίποτα… Πότε θα έρθει επιτέλους ο μπαμπάς;

Γ. Στέλιος, Β1

Ημερολόγιο της Αγγελικούλας

23 Δεκεμβρίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Σήμερα ήταν μια πολύ ωραία μέρα! Πήγαμε με τον Πέτρο και τη μαμά βόλτα στην οδός Αιόλου. Είναι ένας μεγάλος δρόμος, με πολλά μαγαζιά και βιτρίνες. Χαζέψαμε πολλή ώρα τις βιτρίνες με τα παιχνίδια. Ο Πέτρος θα ήθελε για δώρο έναν σιδερόδρομο, όπως και πολλά άλλα παιδιά που γνωρίσαμε εκεί. 

   Περιμένουμε τον μπαμπά να έρθει να μας τον αγοράσει, μαζί και μια κούκλα που άρεσε σε μένα, γιατί η μαμά λέει πως αυτά δεν είναι για μας, είναι πολύ ακριβά… 

Καληνύχτα! 

26 Δεκεμβρίου 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 

   Περιμένουμε με λαχτάρα τον μπαμπά μας, αλλά αυτός δεν έρχεται και ο αδελφός μου φοβάται πολύ μήπως κάποιο άλλο παιδάκι προλάβει και αγοράσει τον σιδερόδρομο. Μα γιατί δεν έρχεται ο μπαμπάς;

Α. Ελισάβετ, Β1

Πρωτοχρονιά

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 

   Σε καμιά ώρα θα πάμε πάλι στην οδό Αιόλου. Χθες, παρόλο που κουράστηκα πολύ (περπατούσαμε δεν ξέρω κι εγώ πόσες ώρες), πέρασα πολύ ωραία. Κάναμε βόλτα, εγώ και ο Πέτρος, ώσπου φτάσαμε έξω από εκείνο το μαγαζί με τον σιδηρόδρομο. Λοιπόν, απ’ έξω ακριβώς ήταν μαζεμένα ένα τσούρμο παιδιά και καθένα έλεγε τα δικά του. Πάντως εγώ ένα ξέρω, πως όλα τους θέλουν πολύ να πάρουν τον σιδηρόδρομο. Τους είπαμε κι εμείς ότι θα μας τον πάρει ο μπαμπάς μας όταν γυρίσει από την εξορία, όπως μας είπε η μαμά. 

   Καλό μου ημερολόγιο, είμαι πολύ χαρούμενη και συγκινημένη. Η μαμά είπε πως ο μπαμπάς αυτές τις μέρες θα έρθει...

Υ. Γ. Πού να ’βλεπες τον Πέτρο πώς κάνει απ’ τη χαρά του κάθε φορά που χτυπάει η πόρτα! Κι εγώ κι αυτός ανυπομονούμε να γνωρίσουμε τον πατέρα…

Παραμονή Φώτων

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Σε λίγες μέρες ανοίγουν τα σχολεία, και ο μπαμπάς δεν έχει εμφανιστεί. Συνεχίζουμε καθημερινά να πηγαίνουμε στην οδό Αιόλου, ακόμα και σήμερα πήγαμε. Το πρωί μπροστά στη βιτρίνα ήταν μαζεμένα ξανά εκείνα τα παιδιά. Τελικά κανένας δε θα αγοράσει τον σιδηρόδρομο, αφού όλοι πήραν ως δώρο κάτι πρακτικό και χρήσιμο. Εμείς όμως ούτε αυτό δεν πήραμε… Οι διακοπές των Χριστουγέννων φέτος ήταν για όλους πολύ στενόχωρες. Για φαντάσου… Ακόμη και ο σιδηρόδρομος ήταν κάπως στεναχωρημένος, δεν έκανε εκείνους τους ωραίους κύκλους που, όταν τον κοιτάζαμε, κάναμε όλοι «Οοοοο….» και μέναμε με ανοιχτό το στόμα. Σε λίγο καιρό θα τον βγάλουν και από τη βιτρίνα. Τι κρίμα! Πάνε κι αυτές οι γιορτές χωρίς να δούμε τον πατέρα μας. … Πότε θα έρθει ο μπαμπάς μας, Θεέ μου; Πότε; Πόσον καιρό ακόμα θα τον κρατούν οι κακοί άνθρωποι;

Γ. Τατιάνα, Β1

Και ένα ποίημα εμπνευσμένο από το κείμενο!

Όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν

Τα όνειρά μας χάνονται στην οδό Αιόλου 

Το τρενάκι περιμένει κάποιον να το αγοράσει 

Τα παιδιά το βράδυ τρέχουν να ανοίξουν την εξώπορτα 

Όμως ο μπαμπάς δεν έρχεται 

Πέρασε η πρωτοχρονιά, πέρασαν και τα Φώτα 

Ο σιδερόδρομος είναι στεναχωρημένος 

Τα παιδιά είναι στεναχωρημένα 

Η μάνα ξενοδουλεύει και στεναχωριέται για εννιά ολόκληρα χρόνια 

Η εξορία χωρίζει τους ανθρώπους 

Και ο μπαμπάς δεν έρχεται... 

Α. Χάρης - Α. Μενέλαος, Β1