Από το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του αποσπάσματος από το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο της Μαργκότ, της μητέρας ή του πατέρα της Άννας.

Από το ημερολόγιο της Μαργκότ

Αγαπητό ημερολόγιο,

   Πάω να σκάσω… Και σήμερα μαλώσαμε με την Άννα! Καθόμουν ήσυχα ήσυχα στο κρεβάτι μου και διάβαζα ένα υπέροχο εικονογραφημένο βιβλίο. Με ταξίδευε με τις εικόνες του μακριά από το στενόχωρο καταφύγιό μας, μακριά από τη φρίκη της εποχής που ζούμε… Αλλά δεν πρόλαβα να βγω από το δωμάτιο, και τι να δω; Η Άννα κρατούσε το βιβλίο μου στα χέρια της και το ξεφύλλιζε, σαν να ήταν δικό της! Μου είχε χάσει και τη σελίδα που το είχα αφήσει ανοιχτό, για να συνεχίσω το διάβασμα! Όπως ήταν φυσικό, θύμωσα, αλλά δεν τη μάλωσα όπως θα της άξιζε, αφού πάντα παίρνει τα πράγματά μου χωρίς να με ρωτήσει. Κράτησα την ψυχραιμία μου και την παρακάλεσα ευγενικά να μου το δώσει. Αυτή, αντί να μου το επιστρέψει αμέσως, μου είπε πως θέλει να το κρατήσει λίγο ακόμη. Το θράσος της δεν έχει όρια! 

   Ευτυχώς, μπήκε στη μέση η μαμά, που πάντα με καταλαβαίνει, και την επανέφερε στην τάξη. Ακόμα και ο πατέρας μας, που της έχει αδυναμία, ξέσπασε με τα καμώματά της και την κατσάδιασε. Η κυρία Άννα άφησε επιτέλους το βιβλίο μου και βγήκε από το δωμάτιο με ύφος θλιμμένης πριγκίπισσας… Ποιος της φταίει όμως;

   Αυτό το κορίτσι δεν μπορώ να το καταλάβω… Πάντως, δεν της κρατάω κακία, γιατί είναι η μικρή μου αδερφή και κάποιος πρέπει να δίνει το καλό παράδειγμα.

Μ. Μύρων

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 

   Πάλι προβλήματα με την αδελφή μου σήμερα… Κόντευε να βραδιάσει, αλλά δεν το είχα πάρει είδηση, καθώς με είχε απορροφήσει ένα βιβλίο με πανέμορφες εικόνες. Πόσο μου αρέσει να διαβάζω! Είναι μεγάλη παρηγοριά να μπορείς να ξεφύγεις με το μυαλό σου, έστω και για λίγο, από τη σκληρή πραγματικότητα… Σηκώθηκα να ξεμουδιάσω και βγήκα από το δωμάτιο. Όταν γύρισα, βρήκα την Άννα να κρατάει στα χέρια της το βιβλίο μου και να χαζεύει τις εικόνες. Δεν κρύβω ότι ενοχλήθηκα, γιατί ανυπομονούσα να το συνεχίσω, αλλά εκείνη δε μου το έδινε. 

   Τότε ήταν που ανακατεύτηκε η μητέρα και απαίτησε από την Άννα να μου επιστρέψει το βιβλίο μου. Αλλά και ο πατέρας τη μάλωσε, αν και δεν ήξερε τι ακριβώς είχε συμβεί. Είναι πολύ νευρικός τελευταία. Αλλά πώς να μη σπάσουν τα νεύρα όλων μας κάτω από τις συνθήκες που ζούμε; Η Άννα έφυγε δυσαρεστημένη και πικραμένη. Τη λυπήθηκα… Αν δεν έμπαιναν στη μέση οι γονείς μας, νομίζω πως θα τα βρίσκαμε μόνες μας. Με την παρέμβασή τους δόθηκε μεγαλύτερη σημασία σ’ αυτό το ασήμαντο περιστατικό από αυτή που πραγματικά έχει. 

   Η καημένη η αδελφή μου… Πιστεύω πως με ζηλεύει. Έχει την εντύπωση ότι οι γονείς μας πάντα παίρνουν το μέρος μου κι αυτό την κάνει να αποτραβιέται από την οικογένεια και να κλείνεται στον εαυτό της. Ελπίζω καθώς μεγαλώνουμε οι σχέσεις μας να γίνουν καλύτερες και να είμαστε πιο αγαπημένες. Θα ήθελα τόσο να γίνουμε κάποτε φίλες!

Δική σου, 

Μαργκότ

Χ. Κατερίνα

Από το ημερολόγιο της μητέρας

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   Δεν ξέρω πια τι να κάνω με τις με τις κόρες μου... Όλο τρώγονται μεταξύ τους σαν τον σκύλο με τη γάτα. Από μικρές είχαν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα. Η Μαργκότ ήρεμη και χαμηλών τόνων, ενώ η Άννα άτακτη και ζωηρή. Λένε πως το μεγάλο παιδί ζηλεύει το μικρό, αλλά εδώ γινόταν το αντίθετο. Η Άννα πάντα ήθελε να είναι στο επίκεντρο της προσοχής και δημιουργούσε καταστάσεις για να το πετυχαίνει. Αλλά θέλεις η εφηβεία, θέλεις ότι είμαστε όλοι κλεισμένοι εδώ μέσα, η κατάσταση είναι πλέον αφόρητη…

   Το να κάνω τον διαιτητή μεταξύ τους με έχει κουράσει. Αναρωτιέμαι… Μήπως κάθε φορά που επεμβαίνω κάνω τα πράγματα χειρότερα; Μήπως πρέπει από δω και πέρα να τις αφήνω να λύνουν μόνες τους τις διαφορές τους; Είναι πια ολόκληρες κοπέλες! Φοβάμαι πως η Άννα νομίζει πως μεροληπτώ εις βάρος της. Το βλέπω στα μάτια της ότι με δικάζει και με κρίνει αυστηρά. Είναι αλήθεια ότι μου είναι πιο εύκολο να καταλάβω την Μαργκότ. Δείχνει μεγάλη ωριμότητα σ’ αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε και δεν προκαλεί προβλήματα και εντάσεις. Η Άννα είναι πιο κοντά στον πατέρα της, που πιστεύω πως τον θαυμάζει και τον έχει σαν πρότυπο. Αλλά τα παιδιά μου τα αγαπώ και τα δυο το ίδιο και δεν τα ξεχωρίζω! Θα προσπαθήσω να πλησιάσω τη μικρή μου κόρη, να της δείξω ότι τη νοιάζομαι όσο και την αδελφή της. Ελπίζω μόνο να με αφήσει…

Χ. Φωτεινή

Από το ημερολόγιο του πατέρα

Αγαπητό ημερολόγιο, 

   Οι κόρες μου έχουν αρχίσει να ξεφεύγουν και δεν ξέρω για πόσο θα μπορώ να διατηρώ την ηρεμία σ’ αυτό το καταφύγιο που ζούμε. Πλέον οι καυγάδες αρχίζουν με τις πιο ασήμαντες αφορμές και μάταια προσπαθούμε με τη γυναίκα μου να τους σταματήσουμε… 

   Σήμερα πάλι μάλωσαν για ένα βιβλίο. Δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε και ούτε έχει σημασία. Μπορώ να φανταστώ… Το βιβλίο θα ήταν της Μαργκότ και η Άννα θα της το πήρε. Από τότε που ήταν μικρά η Άννα ήθελε όλο να παίρνει τα πράγματα της αδελφής της… Αλλά δεν είναι πια κανένα μωρό! Πολύ θα ήθελα να δω τι θα γινόταν, αν η Μαργκότ έπαιρνε ένα από τα δικά της βιβλία, και της το είπα. Το ότι η Άννα είναι η αδυναμία μου, δε σημαίνει ότι θα παίρνω το μέρος της ό,τι και να κάνει! Αυτή άφησε το βιβλίο και βγήκε από το δωμάτιο πειραγμένη. Μα δεν καταλαβαίνει ότι οι φωνές και οι τσακωμοί μπορεί να μας εκθέσουν σε κίνδυνο; Το μόνο που κοιτάζω είναι το καλό της και το καλό όλης της οικογένειας… 

   Το βράδυ η Άννα κλείστηκε πάλι στο δωμάτιό της και έγραφε στο ημερολόγιό της. Έχω την εντύπωση ότι έχει εγκαταλείψει το καράβι της οικογένειας και πλέει μόνη της πια. Ανταγωνίζεται τη μεγαλύτερη αδελφή της, είναι σχεδόν εχθρική απέναντι στη μητέρα της και δε συζητάει πλέον μαζί μου. Πριν κλειστούμε εδώ μέσα, μου μιλούσε για όλα όσα την απασχολούσαν, ήμασταν τόσο κοντά! Τώρα δεν ξέρω πώς να την πλησιάσω ξανά, δεν καταλαβαίνω τι περιμένει από μένα…

   Αυτός ο καταραμένος πόλεμος φταίει για όλα! Δύο κορίτσια στην εφηβεία, απομονωμένα από τον κόσμο, φυλακισμένα… Το μόνο που εύχομαι είναι να καταφέρουμε να επιβιώσουμε. Τότε, μετά το τέλος του πολέμου, θα μπορέσουμε να ζήσουμε κι εμείς σαν φυσιολογικοί άνθρωποι…

Χ. Αριάδνη

Και μια προσωπική μαρτυρία...

Ο αδελφός μου κι εγώ

   Ο μεγάλος μου αδελφός φέτος πάει στη Γ΄ Λυκείου. Όμως αυτό δε σημαίνει πως ό,τι νεύρα έχει, επειδή κάνει μεγάλη προσπάθεια, θα τα ξεσπάει πάνω μου! Κάθε φορά που δε βρίσκει κάτι, για παράδειγμα τα ακουστικά του (που τα χάνει συνέχεια), κατηγορεί εμένα και λέει πως ή του τα πήρα και τα παράτησα κάπου ή τα έκρυψα για να του σπάσω τα νεύρα… Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να με κατσαδιάζουν οι γονείς μου για κανένα μισάωρο μέχρι να τα βρει, αλλά και τότε ΔΕΝ μου ζητάει συγγνώμη για την αναστάτωση! Σαν να μην έφτανε αυτό, δεν είναι λίγες φορές που μου συμπεριφέρεται σαν να είναι ο πατέρας μου. Και τώρα θα μου πεις, νοιάζεται για σένα… Ωραία, ας νοιάζεται, αλλά μέσα σε λογικά πλαίσια! Ας πούμε, πολλές φορές τα Σάββατα βγαίνω βόλτα με τους φίλους μου. Λοιπόν, πριν βγω θα με ρωτήσει με ποιους θα βγω και πού θα πάω και θα μου πει ότι βγαίνω πολύ συχνά και ότι πρέπει να διαβάζω περισσότερο! Περιμένω πώς και πώς να δώσει εξετάσεις, μήπως και ηρεμήσει, αλλά και ελπίζω όταν μεγαλώσει να γίνει καλός πατέρας και να μη συμπεριφέρεται στα παιδιά του όπως σε μένα…

Π. Παναγιώτης