Ο παππούς και το εγγονάκι

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του αφηγήματος του Λ. Τολστόι με τίτλο "Ο παππούς και το εγγονάκι" οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου εκφράστηκαν μέσα από τη ζωγραφική ή το κόμικς...

Ν. Γιάννης, Α4

Μ. Γεωργία, Α2

Σ. Χρήστος, Α4

Τ. Ζέτα, Α2

Σ. Μαριάννα, Α4

Χ. Βαλέρια, Α2

Τ. Αθανασία, Α2

Μ. Στέργιος, Α2

Άλλοι/ες προτίμησαν να αναδιηγηθούν την ιστορία, υιοθετώντας την οπτική γωνία του παππού ή του εγγονού.

Ο παππούς

   Γεννήθηκα σε μια φτωχή οικογένεια με πολλά αδέλφια και γονείς μεροκαματιάρηδες. Αναγκάστηκα να σταματήσω το σχολείο και να μπω στη βιοπάλη από μικρό παιδί. Όλη μου τη ζωή θυμάμαι να δουλεύω… Παντρεύτηκα μικρός. Ερωτεύτηκα τρελά τη γυναίκα μου και, παρόλη τη φτώχεια μας, ζήσαμε αγαπημένοι και ευτυχισμένοι. Αυτή την ευτυχία ήρθε να τη συμπληρώσει το μονάκριβο αγοράκι μας. Μικρός ήταν το πιο χαρούμενο παιδάκι που μπορείς να φανταστείς… Μας ζάλιζε συνέχεια με τις απανωτές ερωτήσεις του, ήθελε να μαθαίνει τα πάντα! Ήταν βέβαια και αρκετά ζωηρός, όλο αταξίες και ζημιές έκανε. Ωστόσο, προσπαθούσα να μην τον μαλώνω, να τα συζητάμε όλα και να τον καθοδηγώ στο σωστό με υπομονή και αγάπη.

   Περνούσαν τα χρόνια… Οι μικροί κάποτε μεγαλώνουν και οι μεγαλύτεροι γερνούν. Ήρθε η ώρα που ο γιος μου παντρεύτηκε και έκανε τη δική του οικογένεια. Δεν άργησα να γίνω παππούς. Η χαρά η δική μου και της γυναίκας μου ήταν απερίγραπτη! Δυστυχώς όμως, η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Η αγαπημένη μου γυναίκα αρρώστησε βαριά και έφυγε από τη ζωή. Δεν πρόλαβε να χαρεί το εγγονάκι μας… Με άφησε μόνο μου, βυθισμένο στη θλίψη. Τότε ο γιος μου μου πρότεινε να πάω να μείνω μαζί του, στο δικό του σπίτι. Αν και η αλήθεια είναι πως ήμουν επιφυλακτικός, δέχτηκα.

   Τώρα πλέον κοντεύω τα 80 και νιώθω πως οι δυνάμεις μου με έχουν πια εγκαταλείψει. Το εγγονάκι μου, ο Μίσα, είναι 8 χρονών. Είναι ένα τόσο καλό παιδί, χαρούμενος και γεμάτος ζωντάνια, όπως ο πατέρας του στην αντίστοιχη ηλικία! Μ’ αγαπάει πολύ και όλο μου ζητάει να του λέω ιστορίες από τα παλιά. Κι εγώ άλλο που δε θέλω... Τα πάμε πολύ καλά οι δυο μας.

   Μακάρι να μπορούσα να πω τα ίδια και για τους γονείς του… Σχεδόν κάθε μέρα η νύφη μου μου κάνει παρατηρήσεις, μου μιλάει απότομα και με μαλώνει. Έχει τα δίκια της κι αυτή, την έχω κουράσει, αλλά φταίει που είμαι ανήμπορος, δεν το κάνω επίτηδες. Αυτό όμως που με πονάει περισσότερο είναι η στάση του γιου μου. Ποτέ δεν επεμβαίνει, για να ηρεμήσει λίγο τη γυναίκα του, και η κατάσταση ξεφεύγει όλο και περισσότερο. Νιώθω πως η παρουσία μου ενοχλεί και επιβαρύνει τον γιο μου και τη νύφη μου. Υπάρχουν στιγμές που εύχομαι να κλείσω πια τα μάτια μου, για να ησυχάσω κι εγώ κι αυτοί…

Σ. Αθηνά, Α2

   Έχω γεράσει πια… Δεν ακούω τι μου λένε, δε βλέπω και καλά… Δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου και δυσκολεύομαι να φάω μόνος μου. Μια και δεν μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου, μένω μαζί με τον μοναχογιό μου, τη γυναίκα του και το εγγονάκι μου, τον Μίσα.

   Εδώ και καιρό όμως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Αισθανόμουν ότι έχω γίνει βάρος στα παιδιά μου… Μα τι μπορώ να κάνω;, σκεφτόμουν. Θα ήθελα πολύ να είμαι ανεξάρτητος και να αυτοεξυπηρετούμαι, αλλά δεν είναι στο χέρι μου. Έτσι, έκανα ό,τι μπορούσα για να μην τους νευριάζω. Οι φωνές και τα μαλώματα είναι ανώφελα, μόνο με πληγώνουν…

   Το αποκορύφωμα ήταν όταν ένα πήλινο πιάτο που κρατούσα μου γλίστρησε από τα χέρια και έσπασε. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Η νύφη μου θύμωσε και ούτε λίγο ούτε πολύ μου είπε ότι δεν είμαι ικανός ούτε καν να τρώω σε κανονικό πιάτο, παρά μόνο σε ξύλινη γαβάθα. Ένιωσα πολύ άσχημα, όπως όταν ήμουν μικρός κι έκανα κάποια αταξία και με μάλωνε ο πατέρας μου. Ζάρωσα στη γωνιά μου και δεν είπα τίποτα. Μονάχα σκεφτόμουν πώς είχα καταντήσει... Ο γιος μου δεν έδωσε σημασία. Μόνο ο μικρός συναισθάνθηκε τη λύπη μου, ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε…

   Την επόμενη μέρα καθόμουν στην αυλή, στον ήλιο, και είδα τον Μίσα να βγαίνει από την αποθήκη με ένα κούτσουρο στο χέρι. Βάλθηκε να το σκαλίζει με πολλή προσοχή. Οι γονείς του απόρησαν και τον ρώτησαν με τι ασχολείται τόση ώρα κι εκείνος τους απάντησε ότι φτιάχνει μία ξύλινη γαβάθα γι’ αυτούς, για να τρώνε όταν φτάσουν στην ηλικία μου. Και οι δυο τους έβαλαν τα κλάματα… Κατάλαβαν το λάθος τους και μου ζήτησαν συγγνώμη για όλα τα φαρμάκια που με πότιζαν. Τώρα πια με βάζουν να τρώω μαζί τους και με φροντίζουν όπως πρέπει. Κι αν καμιά φορά λερώνω και λιγάκι, μου λένε: «Δεν πειράζει, εσύ να είσαι καλά.».

   Την αλλαγή αυτή την οφείλω στον Μίσα, ο οποίος άθελά του έδωσε στους γονείς του ένα πολύ καλό μάθημα. Ο Θεός να τον έχει καλά… Είναι ο μικρός μου ήρωας!

Μ. Όλγα, Α2

Ο Μίσα γράφει στο ημερολόγιό του

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   σήμερα το μεσημέρι ο παππούς ήρθε να κάτσει στο τραπέζι, μετά από πολύ καιρό. Αλήθεια, δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έφαγε μαζί μας. Συνήθως τρώει στη μεγάλη χτιστή θερμάστρα όπου πλαγιάζει. Εκεί που τρώγαμε όμως, του παππού του ξέφυγε από τα χέρια το πήλινο πιάτο, έπεσε κάτω και έσπασε. Στο πάτωμα υπήρχε σούπα, θρύψαλα... χαμός! Η μαμά μου αμέσως άρχισε να φωνάζει και τα έβαλε με τον παππού. Του είπε πως τα χαλάει όλα στο σπίτι και σπάει τα πιάτα, γι’ αυτό και δε θα του ξαναδώσει πήλινο πιάτο, αλλά από εδώ και πέρα θα τρώει μόνο σε ξύλινη γαβάθα. Στεναχωρήθηκα για τον παππού, γιατί δεν έφταιγε για ό,τι έγινε, είναι μεγάλος σε ηλικία και τα χέρια του τρέμουν. Αυτός ο καημένος απλά άκουγε τη μαμά μου με σκυμμένο το κεφάλι, χωρίς να λέει τίποτα, αναστέναξε μόνο…

   Μετά από όλα αυτά, πήρα κι εγώ μια απόφαση. Θα φρόντιζα οι γονείς μου να έχουν από τώρα ό,τι θα τους χρειαστεί στα γεράματά τους, για να μην τους μαλώνει αύριο μεθαύριο η γυναίκα μου! Άρχισα λοιπόν να φτιάχνω μια ξύλινη γαβάθα, για να τους ταΐζω όταν γεράσουν κι αυτοί με τη σειρά τους. Ενώ σκάλιζα το ξύλο για να το φέρω στη μορφή που ήθελα, η μαμά και ο μπαμπάς με είδαν και με ρώτησαν τι μαστορεύω. Μόλις τους είπα ότι ετοιμάζω μια γαβάθα γι’ αυτούς, κοιτάχτηκαν και δάκρυσαν. Δεν ξέρω γιατί, ίσως συγκινήθηκαν που τους αγαπάω τόσο! Και τον παππού τον αγαπάω και ελπίζω να μην ξαναγίνει στο σπίτι μας κάτι που να τον πικράνει…

Σ. Μυρτώ, Α4

Το μαύρο κύμα

Με αφορμή το απόσπασμα από την "Ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει" του Λουίς Σεπούλβεδα με τίτλο "Το μαύρο κύμα", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου εμπνεύστηκαν από την ιστορία της γλαροπούλας Κενγκά και τον αγώνα της για επιβίωση.

Απέδωσαν ζωγραφικά σκηνές που τους/τις συγκίνησαν και που εκφράζουν τον προβληματισμό τους για το σοβαρό πρόβλημα της μόλυνσης των θαλασσών...

Χ. Καλλιρρόη, Α4

Τ. Δέσποινα, Α4

Τ. Γιώργος, Α4

Π. Ελένη, Α2

Σ. Αντρέας, Α4

Χ. Βαλέρια, Α2

Τ. Ζέτα, Α2

Π. Στάυρος, Α2

Μ. Γεωργία, Α2

Και μια πρόταση για το οπισθόφυλλο του μυθιστορήματος.

   Μία γλαροπούλα, η Κενγκά, μολύνεται από μια πετρελαιοκηλίδα και αγωνίζεται να πετάξει για να σωθεί. Ο Ζορμπάς ο γάτος τη συναντάει και βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Δεν ξέρει τι να κάνει για να τη βοηθήσει… Μαθαίνει για το αυγό της και αναλαμβάνει μια μεγάλη ευθύνη. Θα καταφέρει να τηρήσει τις υποσχέσεις του;

Π. Άννα, Α2

Άλλοι/ες πάλι υιοθέτησαν την οπτική γωνία της Κενγκά για να αφηγηθούν την ιστορία της ή επέλεξαν να φανταστούν την εξέλιξή της…

Ο εφιάλτης ενός γλάρου

   Ήταν ένα όμορφο κυριακάτικο πρωινό στη θάλασσα στα βόρεια του Αμβούργου. Ο ήλιος έλουζε τα πάντα με φως. Μαζί με τους συντρόφους μου απολάμβανα το ψάρεμα. Όλα πήγαιναν πολύ καλά για μας, με το που βουτούσαμε στα νερά, χραπ, τσιμπούσαμε με το ράμφος μας κι από έναν νόστιμο μπακαλιάρο! Όλοι ήμασταν τόσο χαρούμενοι…

   Ξαφνικά το είδα. Ήταν κατάμαυρο και ερχόταν απειλητικό κατά πάνω μας… Ένα τεράστιο μαύρο κύμα, μαύρο σαν την κόλαση! Μέσα σε λίγα λεπτά το κακό είχε ήδη γίνει. Βούτηξα το κεφάλι μου μέσα στο νερό για να σωθώ, αλλά ήταν αργά, το μολυσμένο κύμα με είχε πάρει από κάτω…

   Κατάλαβα αμέσως τι συνέβη και ποιο θα ήταν το μέλλον μου. Το καταραμένο το πετρέλαιο, η μάστιγα των θαλασσών, με είχε σκεπάσει… Είχα δει τι είχαν απογίνει άλλοι γλάροι που είχαν πάθει το ίδιο. Ήξερα ότι σύντομα θα πέθαινα…

   Τότε, σε μια στιγμή, αποφάσισα να κάνω ό,τι μπορώ για να γεννήσω το αυγό μου. Προσπάθησα, λοιπόν, να κουνήσω τις φτερούγες μου. Αδύνατο… Ο μαύρος εφιάλτης με είχε σχεδόν ακινητοποιήσει. Αμέσως βούτηξα μέσα στο νερό για να ξεκολλήσω το πετρέλαιο από πάνω μου. Με το που βγήκα στην επιφάνεια, άρχισα να ξεριζώνω τα πούπουλα της ουράς μου που είχαν ποτίσει από το μαύρο κύμα… Πονούσα σαν τρελή, αλλά άξιζε τον κόπο, αφού μετά από πέντε επίπονες προσπάθειες κατάφερα τελικά να πετάξω!

   Είχα ακούσει από μία συντρόφισσα την ιστορία του Δαίδαλου και του Ίκαρου. Σε μια τελευταία απεγνωσμένη προσπάθεια, πέταξα όσο πιο κοντά στον ήλιο μπορούσα, ώστε να ξεφορτωθώ το πετρέλαιο. Όμως δεν έγινε τίποτα! Όλες οι ελπίδες μου είχαν πια χαθεί και ήταν πλέον σίγουρο ότι το τέλος μου είναι κοντά. Παρόλα αυτά, αρνήθηκα να εγκαταλείψω τον αγώνα, για να γεννήσω τουλάχιστον το αυγό μου.

   Είχα πλησιάσει την ακτή, όταν ένιωσα να χάνω τις δυνάμεις μου. Άρχισα λίγο λίγο να πέφτω... Παρόλα αυτά, συνέχισα να φτεροκοπώ, με την ψυχή στο στόμα. Εκείνη τη στιγμή είδα το Αμβούργο, το ψηλό καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Μιχαήλ με τον χρυσαφένιο ανεμοδείκτη. Πείσμωσα, συγκέντρωσα όλες τις δυνάμεις που μου είχαν απομείνει για να προσγειωθώ και να γεννήσω το αυγό μου πριν νικηθώ από το μαύρο κύμα…

Π. Στέφανος, Α2

Πολύ καλό για να είναι αληθινό...

   Όταν η Κενγκά κατάφερε, μετά από πολύ κόπο, να φτάσει σε καθαρά νερά, μακριά από το μαύρο κύμα, βάλθηκε να προσπαθεί να καθαρίσει τα φτερά της, για να καταφέρει να πετάξει. Για καλή της τύχη, από εκείνο το σημείο περνούσε ένα πλοιάριο με τα χρώματα της ίριδας. Η Κενγκά αναθάρρησε! Ήξερε ότι οι άνθρωποι αυτοί νοιάζονται για το περιβάλλον και για τα πλάσματα που ζουν σ’ αυτό. Άρχισε λοιπόν να κρώζει με όλες της τις δυνάμεις, καλώντας τους να τη βοηθήσουν. Οι ακτιβιστές τη βρήκαν σε άθλια κατάσταση και την περιμάζεψαν. Φρόντισαν να έχει την κατάλληλη περίθαλψη, ώστε να γίνει καλά και να γεννήσει το αβγό της. Μάλιστα, τη φωτογράφισαν όπως ήταν καλυμμένη με πετρέλαιο και όπως ήταν αφού θεραπεύτηκε, μαζί με το μικρό της.

   Οι φωτογραφίες αυτές έκαναν τον γύρο του κόσμου… Συγκίνησαν και ευαισθητοποίησαν τους ανθρώπους, ώστε να σέβονται και να προστατεύουν το περιβάλλον. Οι έλεγχοι, προκειμένου να αποφεύγεται η δημιουργία πετρελαιοκηλίδων, έγιναν πιο αυστηροί και η ρύπανση των θαλασσών μειώθηκε!

   Μακάρι όλα αυτά να ήταν πραγματικότητα και όχι απλά το όνειρο ενός παιδιού της πρώτης Γυμνασίου…

Ν. Σταύρος, Α4

Αλλά και έγραψαν ποιήματα!

Αγώνας για ζωή

Πετά η μάνα-γλάρος, η Κενγκά

πάνω από τη θάλασσα ξανά.

Ένα μαύρο κύμα ορμά

και τη σκεπάζει ξαφνικά.

Αγωνίζεται να δει, να πετάξει προσπαθεί,

μα η δύσμοιρη καθόλου δεν μπορεί…

Γλυκιά Κενγκά, μην πέφτεις στο κενό

βάλε δύναμη να ανεβείς στον ουρανό.

Σκληρός είναι ο άνθρωπος, δε θέλει να σκεφτεί

πόσο κακό στο περιβάλλον προκαλεί.

Μαύρο το σώμα σου, όχι η ψυχή σου

κάνε κουράγιο, πάλεψε για τη ζωή σου!

Λ. Τατιάνα, Α2

Η Κενγκά και το μαύρο κύμα

Σε καταγάλανο ουρανό

Πετάει ένα πουλί νεαρό

Η Κενγκά κοιτάει να βρει φαγητό

Μα κάτι υπάρχει στον ωκεανό

Κάποια στιγμή όλα σκοτεινιάζουν

Δε βλέπει τίποτα κι οι γλάροι φωνάζουν

Προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί

Μα μάταιος κόπος, δεν υπάρχει επιστροφή

Παλεύει να ξεφύγει βουτώντας βαθιά

Και βρίσκει τελικά νερά καθαρά

Κοιτάει ψηλά, μήπως κάποιος είναι εκεί

Μα το σμήνος έχει φύγει προς την Ανατολή

Δεν ξέρει τι να κάνει, δεν ξέρει πού θα βγει

Αρχίζει να πετάει προς την ακτή

Ξέρει μέσα της πως δε θα μείνει ζωντανή

Μα αγωνίζεται ως την τελευταία στιγμή

Π. Άννα, Α2

Διατροφή και υγεία

Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και στο πλαίσιο της συζήτησης για τη διατροφή, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου παρουσιάζουν το αγαπημένο τους φαγητό, γλυκό, λαχανικό και φρούτο, αλλά και προβληματίζονται για τη συχνότητα με την οποία πρέπει να καταναλώνεται και για τη διατροφική του αξία.

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΦΑΓΗΤΟ

Σαρμαδάκια

   Τα σαρμαδάκια είναι το αγαπημένο μου φαγητό! Μέσα σε ζουμερό αμπελόφυλλο τυλίγεται ρύζι με κιμά, ενώ διάφορα μυρωδάτα μπαχαρικά δίνουν στο πιάτο αυτό ανεπανάληπτη γεύση! Ταιριάζουν τέλεια με λεμονάκι και τζατζίκι ή γιαούρτι στο πλάι. Μου αρέσουν τόσο, που τα προτιμώ από οποιοδήποτε γλυκό ή fast food. Είναι όχι μόνο νόστιμα, αλλά και υγιεινά και πολύ θρεπτικά.

   Βέβαια, η παρασκευή τους είναι αρκετά μπελαλίδικη, γι’ αυτό και στην οικογένειά μου δεν τα τρώμε συχνά… Πού θα πάει όμως, θα μάθω να τα φτιάχνω μόνη μου και τότε θα τα τρώω όποτε θέλω!

Χ. Θεοφανή, Β4

Φακές

   Θα μπορούσα να πω πως μου αρέσουν πολλά φαγητά, όμως ένα από τα πιο αγαπημένα μου είναι οι φακές. Έτσι όπως τις μαγειρεύει η μαμά μου, είναι πολύ γευστικές και επιπλέον ταιριάζουν με το σαλάμι αέρος και το βαλσάμικο, που αγαπώ. Εκτός από την καλή γεύση του, το συγκεκριμένο φαγητό είναι και ιδιαίτερα ωφέλιμο, αφού είναι πλούσιο σε σίδηρο. Για να έχουμε λοιπόν μία ισορροπημένη διατροφή, θα πρέπει να καταναλώνεται μία φορά την εβδομάδα, με τα απαραίτητα συνοδευτικά (σαλάτα και τυράκι, μιαμ!). Στην οικογένειά μου προσπαθούμε να τρεφόμαστε σωστά και έτσι οι φακές βρίσκονται συχνά στο τραπέζι μας!

   Ξέρω πως σε πολλά παιδιά δεν αρέσουν οι φακές, αλλά, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα παρεξηγημένο φαγητό… Είναι πραγματικά πολύ νόστιμες και υγιεινές και σας προτείνω να ακούσετε τη μαμά σας και να τις δοκιμάσετε!

Μ. Όλγα, Α2

Πιτόγυρο

   Η αγαπημένη μου τροφή από τότε που ήμουν μικρός είναι το πιτόγυρο (ούτε που θυμάμαι την πρώτη φορά που το έφαγα). Μου αρέσει, γιατί έχει ποικιλία γεύσεων (γύρος, πατάτες, ντομάτα, κρεμμύδι, σως… χαμός!). Επίσης, είναι το μοναδικό φαγητό που δεν το βαριέμαι όσο συχνά κι αν το φάω, σε αντίθεση με άλλα. Είναι τόσο νόστιμο, που… ξεχνάς όλα τα προβλήματά σου με μία μπουκιά!

   Η διατροφική αξία του πιτόγυρου εξαρτάται από το τι βάζεις μέσα. Το κρέας είναι απαραίτητο για εμάς τους εφήβους, που χρειαζόμαστε πολλή ενέργεια! Αν το τρως όμως με δύο πίτες και με πεντακόσιες σως (ΕΓΩ) και αυτό γίνεται κάθε μέρα, τότε δεν είναι ό,τι καλύτερο για την υγεία… Πιστεύω πάντως πως, αν καταναλώνεται με μέτρο (μια - δυο φορές την εβδομάδα) και όχι με πάνω από δύο σως, είναι ΟΚ. Να πω βέβαια πως εγώ είμαι τυχερός, επειδή για κάποιο λόγο ό,τι και όσο και να φάω, δεν παχαίνω με τίποτα!

Ν. Σταύρος, Α4

Κοτομπουκιές

   Η αγαπημένη μου τροφή είναι φυσικά οι κοτομπουκιές. Μου αρέσει πολύ να τις τρώω ζεστές, χρυσαφένιες και τραγανιστές! Η διατροφική τους αξία είναι μεγάλη, διότι το κοτόπουλο είναι βασική πηγή πρωτεΐνης. Βέβαια, το κουρκούτι είναι αρκετά λιπαρό, επειδή τηγανίζεται… Γι’ αυτό και δεν είναι καλό να τις καταναλώνουμε πολύ συχνά. Κατά τη γνώμη μου, μπορούμε να τις τρώμε μία με δύο φορές τον μήνα, για να έχουμε μια σωστή διατροφή.

   Έτσι, τις απολαμβάνω κάθε δέκα με δεκαπέντε ημέρες, γιατί προσέχω τη γραμμή μου και την υγεία μου!

Τ. Αντωνία, Α4

Μακαρόνια

Μ. Στέργιος, Α2

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ

Βάφλες

   Τραγανές και πεντανόστιμες! Με πραλίνα, με παγωτό, με ξηρούς καρπούς, με μπισκότο… Οι βάφλες είναι οι αγαπημένες μου. Έχουν υπέροχη γεύση και κάθε φορά που τις σκέφτομαι μου τρέχουν τα σάλια!

   Δυστυχώς, δεν έχουν υψηλή διατροφική αξία και δεν είναι ό,τι καλύτερο να τρως βάφλες κάθε μέρα (όπως πολύ θα ήθελα…). Είναι πλούσιες σε λιπαρά (ανάλογα βέβαια με το τι θα βάλεις από πάνω) και ζάχαρη. Γι’ αυτό και τις απολαμβάνω μόνο μία φορά στις δυο εβδομάδες. Μπορεί να είμαι γλυκατζής, αλλά θέλω και να τρέφομαι σωστά και υγιεινά!

Π. Σταύρος, Α2

Παγωτό

   Δεν μπορώ να φανταστώ το καλοκαίρι χωρίς παγωτό! Σε δροσίζει και βγαίνει σε πάρα πολλές λαχταριστές γεύσεις, τόσες που δεν ξέρεις ποια να πρωτοδιαλέξεις. Κάθε φορά που πηγαίνω σε μαγαζί που πουλάει παγωτά τρελαίνομαι, γιατί θέλω να τα δοκιμάσω όλα! Μάλιστα, μου αρέσει τόσο το παγωτό, που το αναζητάω και ανεξαρτήτως εποχής. Έτσι, το τρώω τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα και το καλοκαίρι δύο - τρεις, αν και θα μου άρεσε να το τρώω κάθε μέρα!

   Ωστόσο, προσπαθώ να κρατάω κάποιο μέτρο και να συγκρατώ τον εαυτό μου, γιατί η αλήθεια είναι πως το παγωτό δεν αποτελεί και την πιο υγιεινή τροφή… Η υπερβολική κατανάλωσή του παχαίνει, χωρίς να προσφέρει σημαντικά οφέλη στον οργανισμό μας. Βέβαια, πλέον υπάρχουν και γεύσεις με λίγες θερμίδες και με 0% λιπαρά, που μας επιτρέπουν να το απολαμβάνουμε χωρίς (πολλές) τύψεις!

Π. Ζωή, Α4

Λουκουμάδες

   Το αγαπημένο μου γλυκό είναι οι λουκουμάδες, ιδιαίτερα αυτοί με επικαλύψεις, γεμίσεις και τρούφες. Ροδοψημένοι, ζεστοί και αφράτοι, σου αφήνουν μια γλυκιά αίσθηση στο στόμα, ανεβάζουν τη διάθεση και σε χορταίνουν!

   Ωστόσο, η συγκεκριμένη τροφή δεν έχει καθόλου βιταμίνες και θεωρείται ανθυγιεινή. Επιπλέον, δίνει πολλές θερμίδες, κάτι που σημαίνει αποθήκευση λίπους και περιττά κιλά… Έτσι, παρόλο που τρελαίνομαι για λουκουμάδες, δεν τους καταναλώνω περισσότερο από δύο ή τρεις φορές τον μήνα, μάλιστα πιστεύω ότι πρέπει να τις μειώσω σε μία.

   Τι να κάνω; Μου αρέσουν πολύ τα γλυκά, αλλά σίγουρα χρειάζεται κάποιο μέτρο στην κατανάλωσή τους…

Σ. Αθηνά, Α2

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΛΑΧΑΝΙΚΟ - ΦΡΟΥΤΟ

Καρότο

   Η αγαπημένη μου τροφή (η δική μου και του Μπαγκς Μπάνυ!) δεν είναι άλλη από το λαχταριστό πορτοκαλί καρότο! Λατρεύω να το τραγανίζω ωμό, ολόκληρο ή σε σαλάτα. Άλλωστε, η κατανάλωσή του ως σνακ αποτελεί μια έξυπνη επιλογή, που μας χορταίνει, χωρίς να μας παχαίνει! Αλλά το καρότο μου αρέσει και μαγειρεμένο, σε όλα τα φαγητά. Επίσης, κάνει υπέροχο χυμό, σκέτο ή μαζί με την κατάλληλη παρέα (μήλο ή μπανάνα, τέλειο!).

   Γνωρίζω πως τα λαχανικά και τα φρούτα με έντονο χρώμα έχουν πολλές βιταμίνες. Πιο συγκεκριμένα, οι βασικές βιταμίνες που παίρνουμε από το καρότο είναι η βιταμίνη Α, αλλά και οι βιταμίνες Β1, Β2 και νιασίνη. Επιπλέον, το καρότο προσφέρει στον οργανισμό μας φυτικές ίνες, που είναι απαραίτητες για την καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Έτσι, είναι μια από τις πιο ωφέλιμες τροφές για όλους, πόσο μάλλον για τα παιδιά και τους εφήβους, που βρίσκονται στην ανάπτυξη. Μπορούμε λοιπόν (και μάλιστα είναι καλό) να το καταναλώνουμε καθημερινά, σε οποιαδήποτε μορφή.

   Χαίρομαι πολύ που το αγαπημένο μου καρότο, εκτός από νόστιμο, είναι και τόσο υγιεινό κι έτσι το τρώω κάθε μέρα!

Χ. Ζωή, Α2

Φράουλα

   Έχω πολλά αγαπημένα φρούτα, αλλά αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι η φράουλα. Αυτό που την κάνει πιο ξεχωριστή είναι η γλυκιά της γεύση και η ζουμερή υφή της! Στην εποχή της, την άνοιξη, (πιο συγκεκριμένα Απρίλιο - Μάιο) είναι τέλεια… Έχει ωριμάσει όπως πρέπει και είναι φουλ σε θρεπτικά συστατικά!

   Οι φράουλες είναι από τα πιο ωφέλιμα φρούτα για τον οργανισμό. Είναι πλούσιες σε κάλιο και μαγνήσιο, έχουν αντιοξειδωτική δράση και κάνουν καλό στη καρδιά. Παράλληλα, αποτελούν εξαιρετική πηγή βιταμίνης C, μίας από τις σημαντικότερες βιταμίνες για την λειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Είναι εντυπωσιακό ότι σε 100 μόλις γραμμάρια (λιγότερο από 1 φλιτζάνι καθαρισμένες φράουλες) περιέχεται πάνω από το 60% της συνολικής ποσότητας βιταμίνης C που χρειαζόμαστε καθημερινά!

   Επιπλέον, οι φράουλες είναι ένα εύγευστο, αλλά ολιγοθερμιδικό σνακ. Η γεύση τους μπορεί να καλύψει και να ικανοποιήσει την επιθυμία μας για γλυκό, γλιτώνοντάς μας έτσι από την κατανάλωση ενός γλυκίσματος, που θα μας έδινε σίγουρα περισσότερες θερμίδες, ζάχαρη και λίπος.

Απολαύστε άφοβα λοιπόν!

Σ. Μυρτώ, Α4

Άλλοι/ες προτίμησαν να δώσουν τις προτάσεις τους για μια σωστή διατροφή επιλέγοντας τη ζωγραφική ή το κόμικς.

Σωστό πρωινό...

Τ. Γιώργος, Α4

Λαχανικά και φρούτα...

Σ. Χρήστος, Α4

Τ. Ζέτα, Α2

Χ. Καλλιρρόη, Α4

Χ. Βαλέρια, Α2

Ένα μήλο την ημέρα...

Τ. Αθανασία, Α2

Π. Ζήσης, Α4

Τ. Δέσποινα, Α4

Μ. Γεωργία, Α2

Όχι στα ανθυγιεινά σνακς!

Σ. Μαριάννα, Α4

Και δύο κολάζ που παρουσιάζουν τη σχέση που έχουν αγαπημένοι ήρωες κόμικς με το φαγητό με το οποίο τους έχουμε συνδέσει!

Π. Μαργαρίτα, Α2

Τ. Πένυ, Α4

Στη μηχανή του χρόνου - Η εποχή της μεγάλης ακμής του Βυζαντίου

Η μηχανή του χρόνου ταξιδεύει και πάλι τους μαθητές και τις μαθήτριες της B΄ Γυμνασίου, αυτή τη φορά στην εποχή της μεγάλης ακμής του Βυζαντίου! Από την εικονομαχία και την ίδρυση της σχολής της Μαγναύρας μέχρι τον εκχριστιανισμό των σλαβικών λαών και την Άννα την Πορφυρογέννητη, η βυζαντινή ιστορία "ζωντανεύει" μέσα από διαλόγους, αφηγήσεις - "μαρτυρίες", σελίδες ημερολογίου ή επιστολές που έγραψαν τα παιδιά, αναλαμβάνοντας ρόλο αυτόπτη μάρτυρα των ιστορικών γεγονότων, πρωταγωνιστή ή αφανούς ήρωα.

Αντιπαράθεση Ιωάννη Δαμασκηνού - Λέοντα Γ΄ Ίσαυρου

Ιωάννης Δαμασκηνός: Αυτοκράτορα Λέοντα, γιατί τόση οργή; Σε τι σου έχουν φταίξει οι εικόνες;

Λέων Γ΄: Ιωάννη, οι εικόνες δεν είναι παρά είδωλα, άρα όσοι τις προσκυνούν είναι ειδωλολάτρες. Πώς να σεβαστώ και να προσκυνήσω ανθρώπινα κατασκευάσματα; Αυτό το κάνουν οι εθνικοί, ενώ ο ίδιος ο Θεός το απαγορεύει ρητά!

Ιωάννης Δαμασκηνός: Σεβαστέ μου αυτοκράτορα, κατανοώ την αγωνία σου να μην οδηγηθεί ο Χριστιανισμός στην ειδωλολατρία… Ωστόσο, όταν προσκυνώ μία εικόνα που κατασκεύασε ένας πιστός Χριστιανός, προσκυνώ το άγιο πρόσωπο που απεικονίζεται και όχι την ύλη. 

Λέων Γ΄: Ασπάζεσαι όμως το ξύλο και προσκυνάς το μάρμαρο.

Ιωάννης Δαμασκηνός: Προσπάθησε να με καταλάβεις, μεγαλειότατε… Ασπάζομαι τις εικόνες για να δοξολογήσω το έργο των Αγίων που εικονίζονται και προσκυνώ το πνεύμα τους. Τα υλικά δεν είναι άφθαρτα, αλλά η πίστη μας είναι.

Λέων Γ΄: Δεν μπορείς ωστόσο να αρνηθείς τις υπερβολές που γίνονται στη λατρεία των εικόνων και των λειψάνων. Ο Χριστιανισμός πρέπει να απαλλαχθεί από τις δεισιδαιμονίες. Ειδάλλως, θα προκαλέσουμε τη δίκαιη οργή του Θεού. Γι’ αυτό και θα καταστρέψω τις εικόνες!

Ιωάννης Δαμασκηνός: Αυτοκράτορά μου, θεωρώ ότι κάνεις μεγάλο λάθος… Σε συμβουλεύω να συγκρατήσεις τον θυμό σου, γιατί η διαμάχη που ξεκινάς θα βλάψει τον Χριστιανισμό και την αυτοκρατορία. Ο πιστός λαός έχει μεγάλη ανάγκη τις εικόνες κι εγώ θα τις υπερασπίζομαι μέχρι το τέλος της ζωής μου.

Λέων Γ΄: Φτάνει πια! Αρκετά! Θα γίνει αυτό που έχω αποφασίσει. Και πολύ καλά θα κάνεις να υπακούσεις κι εσύ, Ιωάννη. Ξεκινώ διατάζοντας να απομακρυνθεί η εικόνα του Χριστού από τη Χαλκή Πύλη!

Λ. Ξένια, Β3

Ήμουν κι εγώ εκεί… στην απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού από τη Χαλκή πύλη της Πόλης

   Ήταν επόμενο. Αργά ή γρήγορα ο Λέων Ίσαυρος θα περνούσε από τα λόγια στα έργα. Και πράγματι, σήμερα το έκανε… Έστειλε στρατιώτες στη Χαλκή Πύλη, για να απομακρύνουν την εικόνα του Χριστού μας! Πολύς κόσμος είχε συγκεντρωθεί στο σημείο, μαζί κι εγώ. Μέχρι την τελευταία στιγμή ελπίζαμε ότι δε θα το τολμούσαν, αλλά δυστυχώς διαψευστήκαμε… Οι διαμαρτυρίες μας ήταν μάταιες. Οι στρατιώτες φώναζαν ότι ακολουθούν διαταγές του αυτοκράτορα και μας καλούσαν να διαλυθούμε, αλλιώς… Παρά τις απειλές, ορμήσαμε να τους εμποδίσουμε και τότε εκείνοι άρχισαν να μας χτυπούν χωρίς έλεος! Είδα ανθρώπους να τραυματίζονται σοβαρά, το αίμα να κυλάει, τον κόσμο να τρέχει πανικόβλητος για να σωθεί.

   Δεν έχω λόγια να περιγράψω πώς νιώθω. Η οργή, αλλά και η απελπισία με έχουν κυριεύσει. Προσεύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, ίσως για τελευταία φορά. Φοβάμαι ότι πολύ χειρότερα θα ακολουθήσουν και ότι μεγάλες δοκιμασίες περιμένουν τους πιστούς Χριστιανούς. Παναγία μου, προστάτεψέ μας!

Φ. Άννη, Β3

Από το ημερολόγιο του Ιωάννη Δαμασκηνού

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   η σημερινή μέρα με έχει γεμίσει θλίψη, καθώς πληροφορήθηκα ότι εκδόθηκε το πρώτο αυτοκρατορικό διάταγμα κατά της λατρείας των εικόνων. Δυστυχώς, δεν πιστεύω πως θα είναι και το τελευταίο…

   Θεωρώ τα επιχειρήματα των εικονομάχων αβάσιμα και παράλογα. Αφού προσκυνούμε τον σταυρό όπου μαρτύρησε ο Χριστός μας, ως όργανο για τη σωτηρία των ανθρώπων, γιατί να μην μπορούμε να προσκυνήσουμε την εικόνα του ίδιου του Χριστού; Όταν καταστραφεί το εκτύπωμα ενός ξύλινου σταυρού, ρίχνουμε το ξύλο στη φωτιά, γιατί δεν έχει πια καμία αξία. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και με τις εικόνες, όταν αυτό που απεικονίζουν καταστραφεί. Είναι λοιπόν φανερό ότι δεν προσκυνούμε το υλικό με το οποίο είναι φτιαγμένες… Δεν αρνούμαι την ακαταληψία του Θεού, ούτε το απερίγραπτό του. Αλλά και οι προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη είδαν κάποια εικόνα του Θεού, όχι την αληθινή του ουσία. Επιπλέον, οι εικόνες αποτελούν ό,τι και οι λέξεις για τους αγράμματους, βοηθούν τους απλούς ανθρώπους να έρθουν πιο κοντά στον Θεό.

   Θεέ μου, φώτισε τους εικονομάχους να καταλάβουν το μέγα λάθος που κάνουν και να σταματήσουν τις διώξεις σε βάρος των εικονολατρών… Ας επιστρέψουν και πάλι οι σεβαστές εικόνες στις εκκλησίες μας, σε δόξα και ανάμνηση των παθημάτων του Χριστού! Ας σταματήσει η ολέθρια αυτή διαμάχη κι ας επικρατήσει και πάλι η ειρήνη και η αγάπη μεταξύ των Χριστιανών!

Κ. Ιωάννα, Β1

Από το ημερολόγιο του Λέοντα Ε΄ του Αρμένιου

Αγαπητό ημερολόγιο,

   το σκέφτηκα πολύ... Οι επανειλημμένες ήττες των στρατευμάτων μας από τους εθνικούς στα πεδία των μαχών δεν μπορεί παρά να είναι σημάδι της οργής του Θεού για την επιστροφή στη λατρεία των εικόνων. Η αποκατάστασή τους από την Ειρήνη την Αθηναία αποδεικνύεται πως ήταν μια λαθεμένη απόφαση, που θα σύρει την αυτοκρατορία στην καταστροφή.

   Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, σε ποια συμπεράσματα οδηγεί η τύχη των προκατόχων μου; Ήταν ανάλογη με τη στάση που κράτησαν στο ζήτημα των εικόνων! Όσοι δέχτηκαν και λάτρεψαν τις εικόνες είχαν κακό τέλος και πέθαναν στην εξορία ή στη μάχη. Αντίθετα, αυτοί που τις πολέμησαν πέθαναν ήσυχα στο κρεβάτι τους και τάφηκαν με όλες τις τιμές που τους αναλογούσαν στους αυτοκρατορικούς τάφους. Δε θέλει και ρώτημα ποια επιθυμώ να είναι η δική μου μοίρα… Θέλω να μακροημερεύσω και εγώ και ο γιος μου και να συνεχίσει η δυναστεία μας να βασιλεύει για πολλές γενιές. Επιλέγω λοιπόν να ξεκινήσω και πάλι την εικονομαχία!

Τ. Σεσίλια, Β3

Από το ημερολόγιο ενός πολίτη της Κωνσταντινούπολης μετά την ανακοίνωση της αποκατάστασης των εικόνων

Κωνσταντινούπολη, 11/3/843

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   επιτέλους, ευχάριστα νέα! Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια διαμάχης, αποκαταστάθηκε η ισορροπία στην αυτοκρατορία, αυτή τη φορά οριστικά, ελπίζω. Ζήσαμε πολύ καιρό μέσα στην αβεβαιότητα, μην ξέροντας πού θα καταλήξει η σύγκρουση μεταξύ εικονολατρών και εικονομάχων…

   Είναι αλήθεια πως κι εμένα με έβαλε σε σκέψεις το ερώτημα μήπως τελικά η προσκύνηση των εικόνων αποτελεί ειδωλολατρική εκδήλωση. Άλλωστε, αυτό ήταν ένα από τα βασικά επιχειρήματα των εικονομάχων, και οι δεισιδαιμονίες και οι υπερβολές των φανατικών έριχναν λάδι στη φωτιά... Από την άλλη όμως, δεν μπορούσα να παραβλέψω πως οι εικόνες φτιάχνονται με αγαθή προαίρεση και τις προσκυνούμε τιμώντας το εικονιζόμενο ιερό πρόσωπο. Γι’ αυτό και η ανακούφισή μου για την πανηγυρική αποκατάστασή τους από τη σύνοδο που συγκλήθηκε με πρωτοβουλία της αυγούστας Θεοδώρας είναι μεγάλη. Ο αντίκτυπος της απόφασης της συνόδου φάνηκε αμέσως: με την ανακοίνωσή της πλήθος πιστών εικονολατρών ξεχύθηκε πανηγυρίζοντας στους δρόμους, στις πλατείες, στην αγορά…

 

   Πιστεύω πως τώρα θα μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας τις θρησκευτικές διαμάχες που συγκλόνισαν την αυτοκρατορία, ώστε πλέον όλοι οι χριστιανοί ενωμένοι να επιδοθούμε σε ειρηνικά έργα. Η σημερινή μέρα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων ως η απαρχή μιας νέας εποχής!

Λ. Μιχαέλλα, Β1

Οι πρωταγωνιστές μιλούν - Καίσαρ Βάρδας

   Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα το δύσκολο έργο να διευθύνω τις κρατικές υποθέσεις, είχα στο μυαλό μου το όραμα να ιδρύσω στην Πόλη μια ανώτερη σχολή που να προσφέρει στους σπουδαστές της παιδεία πανεπιστημιακού επιπέδου. Και ποιος άλλος θα μπορούσε να συμβάλει περισσότερο στην υλοποίηση του οράματος αυτού από τον Λέοντα Φιλόσοφο ή Μαθηματικό, τον μεγαλύτερο επιστήμονα της εποχής μας; Ευτυχώς, δέχτηκε να αναλάβει τη διεύθυνση της σχολής και την οργάνωση των τμημάτων της. Τον εμπιστεύομαι απόλυτα!

   Εννοείται πως κι εγώ δε θα αφήσω τη σχολή στην τύχη της. Δε θα λυπηθώ τα χρήματα, ώστε να καλύπτεται πλήρως κάθε ανάγκη που θα προκύψει. Άλλωστε, έχω τόσο πάθος για τη γνώση, που σκοπεύω να επισκέπτομαι τη σχολή με κάθε ευκαιρία, για να ενθαρρύνω τις προσπάθειες καθηγητών και φοιτητών και να χαίρομαι με την πρόοδό τους.

   Μετά από την υποχώρηση της ενασχόλησης με τα γράμματα κατά τη μακρά περίοδο της εικονομαχίας, ελπίζω η σχολή της Μαγναύρας να γίνει το επίκεντρο έντονης πνευματικής δραστηριότητας και να δώσει φτερά στην ανάπτυξη της επιστήμης!

Τ. Θένια, Β3

Λέων ο Φιλόσοφος ή Μαθηματικός

Α. Δημήτρης, Β1

Γ. Χρήστος, Β1

Επιστολή του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ στον Ραστισλάβο, ηγεμόνα των Μοραβών

Ραστισλάβε, ηγεμόνα των Μοραβών

   Μας ζητάς ιεραποστόλους που θα διδάξουν στον λαό σου τον Χριστιανισμό και θα του γνωρίσουν τον νόμο του Κυρίου. Απαντώντας στο θεάρεστο αυτό αίτημα, στέλνουμε στη χώρα σου δύο αδελφούς, τον Κωνσταντίνο και τον Μεθόδιο. Πρόκειται για πρόσωπα που έχουν επιλεγεί με τη μεγαλύτερη προσοχή και φροντίδα, προκειμένου να φέρουν σε πέρας αυτή τη σημαντική αποστολή. Ο Κωνσταντίνος έχει σπουδάσει στην περίφημη σχολή της Μαγναύρας στην Κωνσταντινούπολη, είναι γνώστης πέντε ξένων γλωσσών, συμπεριλαμβανομένης της σλαβικής, και οι ικανότητές του έχουν δοκιμαστεί σε δύο διπλωματικές αποστολές, στους Άραβες και στους Χαζάρους. Ο αδερφός του Μεθόδιος, πέρα από τη θεολογική του κατάρτιση, έχει υπηρετήσει ως διοικητής σκλαβηνίας και είναι εξοικειωμένος με τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα του σλαβικού λαού.

   Αρχές του θέρους ο Κωνσταντίνος και ο Μεθόδιος θα βρίσκονται στη Μολδαβία. Περιμένουμε να τους υποδεχτείς με την πρέπουσα τιμή και να τους παρέχεις κάθε διευκόλυνση στο δύσκολο έργο που έχουν αναλάβει. Με τη βοήθεια του Θεού, ο εκχριστιανισμός του λαού σου θα ολοκληρωθεί με επιτυχία.

Μιχαήλ Γ΄, αυτοκράτωρ Ρωμαίων

Μ. Βασίλης, Β3

Από το ημερολόγιο της πριγκίπισσας Άννας

Καλό μου ημερολόγιο,

   ήξερα από πάντα πως θα έρθει αυτή η στιγμή… Είμαι μια πορφυρογέννητη πριγκίπισσα, αδελφή του αυτοκράτορα. Το χέρι μου αποτελεί μεγάλο έπαθλο για κάθε πρίγκιπα και ηγεμόνα στον κόσμο. Ξέρω πως ήδη πολλοί προσπάθησαν νε με διεκδικήσουν, αλλά ο αδερφός μου είχε απορρίψει όλες τις προτάσεις τους χωρίς δεύτερη σκέψη. Τώρα όμως δέχτηκε… Θα παντρευτώ τον ηγεμόνα των Ρώσων Βλαδίμηρο και θα ζήσω στο εξής μαζί του στο Κίεβο. Μάλιστα, για να με παντρευτεί ο Βλαδίμηρος δέχτηκε να ασπαστεί τον Χριστιανισμό ο ίδιος και ο λαός του. Όλα κανονίστηκαν και οι αποφάσεις αυτές, που με αφορούν άμεσα, απλώς μου ανακοινώθηκαν. Η δική μου γνώμη δεν έχει απολύτως καμία σημασία…

   Πολλές φορές ευχήθηκα να μην είχα γεννηθεί ως σπουδαία πριγκίπισσα, αλλά να ήμουν ένα απλό κορίτσι του λαού, ελεύθερη να αγαπήσω και να διαλέξω τον άντρα που θα παντρευτώ. Ωστόσο, η κατάστασή μου είναι αυτή που είναι και δεν υπάρχει περιθώριο διαφυγής. Άλλωστε, αναγνωρίζω και η ίδια τα οφέλη που θα έχει αυτός ο γάμος για την αυτοκρατορία: ισχυροί σύμμαχοι, πολιτική και θρησκευτική επιρροή σε μια απέραντη χώρα…

   Θα θυσιαστώ λοιπόν για το καλό του λαού μου, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι εγώ θα ζήσω μέσα στη δυστυχία… Αυτή είναι η μοίρα μιας πριγκίπισσας.

K. Ροδαλία, Β1

Η μητέρα της Άννας της Πορφυρογέννητης Θεοφανώ θυμάται…

   Το μεγάλο μου παιδί, ο Βασίλειος, στην αρχή της βασιλείας του χρειάστηκε στρατιωτική βοήθεια, για να αντιμετωπίσει τις εξεγέρσεις των δυνατών της Μικράς Ασίας, και τη ζήτησε από τους Ρώσους. Δυστυχώς όμως, η συμφωνία περιλάμβανε και άλλους όρους… Ο Βασίλειος υποσχέθηκε να δώσει ως σύζυγο την πορφυρογέννητη κόρη μου στον βάρβαρο ηγεμόνα τους Βλαδίμηρο, εφόσον βέβαια αυτός και οι Ρώσοι βαπτιστούν. Το κοριτσάκι μου, που γεννήθηκε στο πορφυρό δωμάτιο του παλατιού και μεγάλωσε μέσα στα πλούτη, θα έπρεπε να εγκαταλείψει το παλάτι και την όμορφη Βασιλεύουσα και να ζήσει μακριά μας, σε μια άγνωστη χώρα. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες πόσο έκλαψε όταν ο αδελφός της της ανακοίνωσε την απόφασή του. Είχε κλειστεί στο δωμάτιό της και αρνούνταν να φάει. Προσπάθησα να την παρηγορήσω ως μητέρα, φοβόμουν μήπως αρρωστήσει... Ωστόσο, ξέρω πως η γυναίκα δεν ορίζει τη μοίρα της και η Άννα δεν είχε τελικά άλλη επιλογή παρά να δεχτεί κι αυτή το πεπρωμένο της.

   Έτσι όλοι μαζί πήγαμε στη Χερσώνα. Εκεί συναντήσαμε τον Βλαδίμηρο που περίμενε να βαφτιστεί από τους ιερείς που μας συνόδευαν. Αν και βάρβαρος, μου έκανε πολύ καλή εντύπωση, είχε ωραίο παρουσιαστικό και μας υποδέχτηκε με ευγένεια. Έδειξε να μαγεύεται από τη χάρη και τα νιάτα της μέλλουσας γυναίκας του. Το περίμενα! Ένιωσα ότι και η Άννα χαλάρωσε κάπως… Μάλλον φοβόταν πως θα δει έναν άξεστο αγριάνθρωπο, αλλά αντί γι’ αυτό αντίκρισε έναν ψηλό, ξανθό και γεροδεμένο άνδρα να υποκλίνεται μπροστά της.

   Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, αμέσως μετά τη βάπτιση ακολούθησε η γαμήλια τελετή. Πόσο συγκινητική στιγμή για κάθε μητέρα ο γάμος της κόρης της! Δε χόρταινα να καμαρώνω την Άννα μου, ήταν πανέμορφη μέσα στο χρυσό της φόρεμα! Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα πάνω και φορούσε ένα στέμμα με κόκκινα ρουμπίνια που ανήκε στη μητέρα μου. Παρόλο που έλαμπε από ομορφιά, φαινόταν μελαγχολική. Σίγουρα σκεφτόταν αυτά που αφήνει πίσω της, τους δικούς της, το παλάτι, τη Βασιλεύουσα… Στο πλευρό της στεκόταν ο Βλαδίμηρος, επιβλητικός μέσα στην επίσημη στολή του. Ήταν τόσο ωραίο ζευγάρι! Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως μπορώ να εμπιστευτώ σ’ αυτόν τον άνθρωπο το μέλλον του παιδιού μου.

   Αν και ο γάμος της Άννας με τον Βλαδίμηρο έγινε για πολιτικούς λόγους, έφυγα από τη Χερσώνα με την ελπίδα ότι η αγάπη μεταξύ τους δε θα αργήσει να ανθίσει και ότι η Άννα θα ζήσει ευτυχισμένη με τον άντρα της. Δεν έχω νέα της εδώ και καιρό, αλλά προσεύχομαι πάντα γι’ αυτήν και είμαι σίγουρη πως η κόρη μου είναι μια αξία πριγκίπισσα και τσαρίνα!

Μ. Βασίλης, Β3

Και ένα κόμικ...

Ο εκχριστιανισμός των Μοραβών και των Βουλγάρων

Κ. Γιώτα, Β1