Ο Κωνσταντής

Με αφορμή το διήγημα της Λίτσας Ψαραύτη "Ο Κωνσταντής", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου ζωγράφισαν σκηνές που τους/τις συγκίνησαν...

Ο Κωνσταντής στα φανάρια

Α. Εβελίνα, Α2

Ν. Θοδωρής, Α3

Γ. Δημήτρης, Α2

Ο Κωσταντής μπροστά στην πόρτα της κυρίας Δέσποινας

Ο. Μελίνα, Α3

Ο Κωνσταντής κοιμάται στον καναπέ της κυρίας Δέσποινας

Δ. Αργυρώ, Α1

Κ. Λυδία, Α2

Παρουσίασαν τη δική τους πρόταση για το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του διηγήματος...

Π. Κλεοπάτρα, Α3

   Το διήγημα της Λίτσας Ψαραύτη συγκινεί και προβληματίζει… Μέσα από την αγάπη και τη φροντίδα προς το μικρό αγόρι, ένα από τα «παιδιά των φαναριών», η κυρία Δέσποινα βρίσκει τη συντροφικότητα και τη χαρά που της λείπουν. Αυτή η ιστορία αποτελεί μια υπενθύμιση ότι η ανθρωπιά μπορεί να φανεί ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, προσφέροντας στον αναγνώστη την ελπίδα.

Κ. Γιώργος, Α2

Ε. Δέσποινα, Α2

   Μεγάλο Σάββατο… Ο Κωνσταντής, ένα παιδί από την Αλβανία, παλεύει για την επιβίωση στους δρόμους της μεγαλούπολης, μακριά από τους δικούς του. Η κυρία Δέσποινα, μια γυναίκα μόνη, χωρισμένη κι αυτή από την οικογένειά της - αν και για τελείως διαφορετικούς λόγους - θα του ανοίξει την πόρτα του σπιτιού της, αλλά και την πόρτα της καρδιάς της.

   Ένα συγκινητικό διήγημα που μας θυμίζει ότι υπάρχει ελπίδα στην αγάπη, ακόμα και εκεί που νομίζουμε ότι όλοι είναι ξένοι και μόνοι.

Κ. Στέλιος, Α1

Έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο του Κωνσταντή ή της κυρίας Δέσποινας...

Από το ημερολόγιο του Κωνσταντή

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Μεγάλο Σάββατο σήμερα, κι εκεί που καθόμουν στα σκαλιά στην είσοδο μιας πολυκατοικίας βρεγμένος και πεινασμένος, με πλησίασε μια ηλικιωμένη κυρία. Ήταν πολύ γλυκιά και με προσκάλεσε στο σπίτι της. Εκεί με περιποιήθηκε σαν πρίγκιπα! Έκανα ένα ωραίο ζεστό μπάνιο και μου έδωσε να φορέσω καθαρά ρούχα, του αγαπημένου της εγγονού, όπως είπε. Ήταν πολύ τρυφερή και στοργική. Μετά έστρωσε το τραπέζι και μου έβαλε να φάω. Είχε ψωμί, ελιές, ταραμοσαλάτα, χαλβά και φρούτα, όλα τα νηστίσιμα καλά. Χορτάτος πια, κάθισα στον καναπέ και χάζευα στην τηλεόραση. Ένιωθα τόσο όμορφα, ζεστός και ασφαλής στο σπίτι της κυρίας Δέσποινας, και ήμουν τόσο εξαντλημένος, που χωρίς να το καταλάβω έγειρα στα μαλακά μαξιλάρια και κοιμήθηκα αμέσως. Η κυρία Δέσποινα πήγε στην εκκλησιά για την Ανάσταση, χωρίς να με ξυπνήσει. Όταν γύρισε, τσουγκρίσαμε τα κόκκινα αυγά και φάγαμε μια πολύ νόστιμη μαγειρίτσα. Είχα πολύ καιρό να νιώσω έτσι... Είμαι τόσο τυχερός που συνάντησα αυτή την κυρία και θα την ευχαριστώ πάντα για τη φροντίδα της.

   Ελπίζω σύντομα να ξαναδώ τους γονείς μου, να χωθώ στην αγκαλιά τους και να είμαστε πάλι όλοι μαζί…

Π. Γιώργος, Α3

Αγαπητό ημερολόγιο,

   Πάλι νηστικός έμεινα σήμερα... Έχει περάσει ήδη αρκετός καιρός από τότε που άρχισα να βγαίνω στα φανάρια, για να πουλήσω την πραμάτεια μου. Πλησιάζω τα τζάμια των οδηγών με χαρτομάντηλα, σαπούνια και στιλό, αλλά αυτοί με αποφεύγουν. Το πρωί ελάχιστοι σταμάτησαν και άφησαν το κατιτί τους, όμως κι αυτοί με κοίταζαν περίεργα και δεν έβλεπαν την ώρα να κλείσουν το τζάμι, σαν να ήθελαν να γλιτώσουν από την παρουσία μου. Καταλάβαινα την αμηχανία και τη δυσαρέσκειά τους…

   Άραγε γνωρίζουν όλοι αυτοί πόσο τυχεροί είναι; Κοιτούσα λαίμαργα τις σακούλες των σούπερ μάρκετ στα πίσω καθίσματα, τα κουτιά με τα παιχνίδια, τα βελούδινα αβγά και τα σοκολατένια λαγουδάκια. Αναρωτιέμαι... θα βρεθώ κι εγώ ποτέ στη θέση των παιδιών για τα οποία προορίζονται όλα αυτά τα καλά; Θα αισθανθώ άραγε ξανά χαρά και ασφάλεια μέσα σ’ ένα ζεστό σπίτι μαζί με την οικογένειά μου; Ίσως τότε να μην εισέπραττα αυτή την περιφρόνηση... Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι πως οι γονείς μου μ’ εγκατέλειψαν. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να ισχύει, έτσι; Ποιος το κάνει αυτό στο παιδί του;

   Άκουσα από το ραδιόφωνο ενός διερχόμενου αυτοκινήτου πως σήμερα είναι Μεγάλο Σάββατο. Για εμένα όμως τι διαφορά έχει; Θυμάμαι πως παλαιότερα τέτοια ημέρα πηγαίναμε με τους γονείς μου στην εκκλησία φορώντας γιορτινά ρούχα κι έπειτα καθόμασταν στο πασχαλινό τραπέζι. Και τι δεν είχε πάνω! Αχ, ευτυχισμένες στιγμές, που ανήκουν όμως πια στο παρελθόν… Εύχομαι πραγματικά να άλλαζε μαγικά ο κόσμος, να μην υπήρχε κανένα παιδί στα φανάρια και όλοι να χαίρονταν τις γιορτές με την οικογένειά τους, χορτάτοι και ασφαλείς μέσα στη ζεστασιά των σπιτιών τους...

Κ. Έλενα, Α1

Καλό μου ημερολόγιο,

   Σήμερα ήμουν από το πρωί στους δρόμους, όπως συνήθως. Χτες δε σου έγραψα, γιατί έτρεχα σχεδόν όλη μέρα για να ξεφύγω από τους αστυνομικούς. Με χάσανε, αλλά οι γονείς μου… Τους έπιασαν και τους γύρισαν στην Αλβανία.

   Αλλά η σημερινή μέρα μού επιφύλασσε μια έκπληξη, και μάλιστα πολύ ευχάριστη! Όταν τελείωσα τη δουλειά, χώθηκα σε μια πολυκατοικία και κάθισα να ξεκουραστώ λίγο στη σκάλα. Τότε με είδε μια καλοσυνάτη κυρία, η κυρία Δέσποινα, που με πήρε μέσα στο σπίτι της. Έκανα μπάνιο, άλλαξα ρούχα, μου έβαλε να φάω νηστίσιμα φαγητά και… ακούω την καμπάνα της εκκλησίας! Χριστός Ανέστη λοιπόν.

…

   Ωπ, τι έγινε; Φαίνεται πως με πήρε ο ύπνος! Ακούω τα κλειδιά της κυρίας Δέσποινας στην πόρτα. Μάλλον πήγε στην εκκλησία όσο εγώ κοιμόμουν. Πόσο χαίρομαι που θα γιορτάσουμε μαζί το Πάσχα! Αλλά αυτό που θα ήθελα πάνω απ’ όλα είναι να γυρίσουν οι γονείς μου στην Ελλάδα, να τους έχω και πάλι κοντά μου. Ελπίζω η ευχή μου να γίνει πραγματικότητα…

Π. Νικολέτα, Α2

Από το ημερολόγιο της κυρίας Δέσποινας

Κυριακή του Πάσχα

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   Χτές το απόγευμα, εκεί που καθόμουν στο παράθυρο και χάζευα την κίνηση στον δρόμο για να ξεχαστώ, παρατήρησα ένα αγοράκι που πουλούσε μικροπράγματα στα φανάρια. Ήταν γύρω στα δώδεκα και φορούσε καλοκαιρινά ρούχα μέσα στο κρύο και τη βροχή. Το λυπόταν η ψυχή μου… Με το που πήρε να βραδιάζει, το είδα να τρυπώνει στην πολυκατοικία μας, μάλλον για να ζεσταθεί. Χωρίς δεύτερη σκέψη, άνοιξα την πόρτα μου. Ο μικρός καθόταν στα σκαλοπάτια και μετρούσε κάτι κέρματα. Γύρισε και με κοίταξε. Ήταν φτυστός ο εγγονός μου, ο Αντωνάκης μου! Τα ίδια ξανθά μαλλιά, τα ίδια καταγάλανα μάτια! Μόνο που αυτός ήταν πιο αδύνατος και χλωμός, το μουτράκι του ήταν λερωμένο με λάσπες… Η καρδιά μου ράγισε… Στη στιγμή πήρα την απόφαση να τον καλέσω να μπει μέσα στο σπίτι μου. Εκείνος στην αρχή ήταν λίγο διστακτικός, ποιος ξέρει τι είχαν δει τα ματάκια του ολημερίς στους δρόμους, αλλά τελικά δέχτηκε να με ακολουθήσει. Το όνομά του είναι Κωνσταντής και ήταν μόνος γιατί τους γονείς του τους έστειλε η αστυνομία πίσω στην Αλβανία, όπως μου είπε. Πλύθηκε, ντύθηκε με τα καθαρά ρούχα που είχε αφήσει ο Αντωνάκης πριν φύγει στη Βαλτιμόρη και έκατσε να φάει. Δεν άφησε ούτε ψίχουλο, ο καημένος…

   Έπειτα από λίγη ώρα αποκοιμήθηκε σαν αγγελούδι μπροστά στην τηλεόραση. Πρέπει να ήταν πολύ κουρασμένος. Εγώ ετοιμάστηκα να πάω στη λειτουργία της Ανάστασης. Αυτή τη φορά όμως δεν κάθισα μέχρι το τέλος, γιατί ήθελα να γυρίσω γρήγορα στο σπίτι, να γιορτάσω παρέα με τον Κωνσταντή. Τσουγκρίσαμε τα κόκκινα αυγά και φάγαμε με πολλή όρεξη τη μαγειρίτσα που είχα φτιάξει.

   Μου έδωσε τόση χαρά αυτό το παιδάκι! Γέμισε το σπίτι μου… Σκέφτομαι πως ο Θεός το έστειλε την πόρτα μου, να μην περάσω το Πάσχα μόνη κι έρημη. Δε θα το εγκαταλείψω! Θα το φιλοξενήσω και θα το βοηθήσω με κάθε τρόπο να ενωθεί ξανά με τους δικούς του…

Π. Ευτυχία, Α3

Άλλοι/ες προτίμησαν να γράψουν μια επιστολή του Κωνσταντή προς τους γονείς του...

Αγαπημένοι μου γονείς,

   Σας γράφω για να σας πω τα καλά μου νέα! Λοιπόν, η μέρα μου σήμερα ήταν αρκετά διαφορετική από τις άλλες. Το πρωί, με τα ψιλά που είχα μαζέψει από τα χαρτομάντηλα, κατάφερα να αγοράσω ένα κουλούρι και μετά έπιασα κατευθείαν δουλειά. Όλα κυλούσαν όπως κάθε τυπική μέρα στα φανάρια, ίσως λίγο χειρότερα γιατί είχε κρύο και έβρεχε… Καθώς βράδιασε όμως, συνάντησα μία καλοσυνάτη γιαγιά, την κυρία Δέσποινα. Να πώς έγιναν τα πράγματα: είχα αναζητήσει καταφύγιο στην είσοδο μιας οικοδομής, καθόμουν στα σκαλάκια και σκεφτόμουν πού θα περάσω τη νύχτα. Τότε η πόρτα του ισόγειου διαμερίσματος άνοιξε και η κυρία Δέσποινα πρόβαλε στο κατώφλι. Με είδε να μετράω τις εισπράξεις της ημέρας και μου είπε να μπω μέσα στο σπίτι της για να ζεσταθώ. Στην αρχή είχα ένα προαίσθημα πως κάτι κακό με περίμενε, μετά από τόσα που έχω βιώσει. Βέβαια, έκανα μεγάλο λάθος! Η κυρία Δέσποινα με τάισε, μου έδωσε να φορέσω κάτι πολύ ωραία ρούχα (μου είπε ότι τα είχε από τον εγγονό της, που είναι στην ηλικία μου) και με άφησε να κοιμηθώ στο σπίτι της. Ακόμη, τσουγκρίσαμε και τα κόκκινα αυγά μαζί! Ένιωθα σαν να με ήξερε και να την ήξερα από πριν. Μου πρότεινε μάλιστα να με φιλοξενήσει, αν το θέλω, και να μη γυρνάω πια στους δρόμους! Κανείς άλλος δε μου έχει ξαναφερθεί έτσι. Ξέρετε, έχει κι εκείνη δική της οικογένεια, όμως μένουν μακριά. Χώρια από τους δικούς μας, περνούσαμε το ίδιο βάσανο...

   Είμαι τόσο χαρούμενος που θα μπορέσω να μείνω στο σπίτι της κυρίας Δέσποινας μέχρι να έρθετε πάλι στην Ελλάδα. Δε βλέπω την ώρα!

Σας φιλώ,

Κωνσταντής

Α. Ελένη, Α1

Αγαπητοί μαμά και μπαμπά,

   Θέλω να σας πω ότι δεν είμαι πλέον μόνος μου. Την ημέρα της Ανάστασης με φιλοξένησε μία καλοσυνάτη γυναίκα. Ονομάζεται κυρία Δέσποινα. Με φιλοξενεί μέχρι και σήμερα. Μου συμπεριφέρεται με αγάπη και τρυφερότητα, είναι τόσο γλυκιά και ευγενική μαζί μου! Είναι πολύ καλή νοικοκυρά και μαγειρεύει καταπληκτικά. Την έχω αγαπήσει πάρα πολύ… Από τότε που ήρθα στην Ελλάδα, είναι το μοναδικό πρόσωπο που μου έχει συμπεριφερθεί με τόση αγάπη. Εύχομαι να είναι πάντα ευτυχισμένη και χαρούμενη, για όλη της τη ζωή. Ελπίζω να ξανανταμώσουμε σύντομα, για να σας τη γνωρίσω.

   Ελπίζω να είστε κι εσείς καλά. Σας σκέφτομαι πάντα με πολλή αγάπη,

ο γιος σας Κωνσταντής

Σ. Θεώνη, Α3

Καλοί μου γονείς,

   Μου έχετε λείψει πάρα πολύ… Όταν οι αστυνομικοί σας συνέλαβαν και σας έστειλαν πίσω στην Αλβανία, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Από τότε κάθε μέρα δούλευα στα φανάρια καθαρίζοντας τα τζάμια των αυτοκινήτων και πουλώντας χαρτομάντηλα, ενώ τα βράδια κοιμόμουν σε παγκάκια και σε εγκαταλελειμμένες οικοδομές. Ήμουν μόνος, φοβισμένος και δυστυχισμένος. Μην ανησυχείτε όμως, όλα αυτά έχουν πια αλλάξει… Έγινε ένα θαύμα!

   Η κυρία Δέσποινα, η πιο γλυκιά ηλικιωμένη κυρία που υπάρχει στον κόσμο, με έβαλε στο σπίτι της. Μου πρόσφερε ζεστό νερό να πλυθώ, ρούχα καθαρά να φορέσω και ένα τραπέζι γεμάτο φαγητά. Ενώ, στην αρχή ήμουν διστακτικός και καχύποπτος, η ευγένεια και το χαμόγελό της με έκαναν να την εμπιστευτώ. Είχα χάσει την πίστη μου στους ανθρώπους και νόμιζα πως όλοι θέλουν να με εκμεταλλευτούν... Η κυρία Δέσποινα με έκανε να αισθανθώ πάλι παιδί και να νιώσω ασφάλεια. Είμαι πολύ τυχερός που συναντηθήκαμε.

   Σας περιμένω να γυρίσετε πίσω στην Ελλάδα!

Ο Κωνσταντής σας

Π. Κωνσταντίνα, Α3

Αγαπημένοι μου γονείς,

   Δεν πιστεύω στην τύχη μου! Γνώρισα μια πολύ καλή κυρία, την κυρία Δέσποινα, με την οποία περάσαμε μαζί τις γιορτινές ημέρες του Πάσχα. Είναι και αυτή μόνη της όπως κι εγώ, επειδή τα παιδιά της λείπουν στη Βαλτιμόρη. Αντίθετα με τους άλλους ανθρώπους, εκείνη μου άνοιξε το σπίτι της, μου έδωσε φαγητό να φάω και ζεστά ρούχα για να ντυθώ. Μου είπε ότι μοιάζω πολύ με τον εγγονό της, τον Αντωνάκη, και πως, αν θέλω, θα με φιλοξενήσει μέχρι να έρθετε πάλι στην Ελλάδα. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που έχω ένα κρεβάτι να κοιμηθώ και που δε χρειάζεται πια να πηγαίνω στη δουλειά! Επίσης, μου υποσχέθηκε ότι θα σας βοηθήσει να τακτοποιήσετε τα χαρτιά σας και να έρθετε εδώ νόμιμα. Κάνουμε και σχέδια, όταν έρθει ο Αντωνάκης από τη Βαλτιμόρη με τους γονείς του να την επισκεφθούν το καλοκαίρι, να πάμε στο εξοχικό τους, κοντά στη θάλασσα!

   Όπως καταλαβαίνετε, σύντομα θα είμαστε πάλι μαζί. Ανυπομονώ να σας γνωρίσω την καλή μας φίλη.

Με αγάπη,

ο γιος σας

Κ. Κωνσταντίνα, Α1

…Ή φαντάστηκαν την εξέλιξη της ιστορίας.

   Η κυρία Δέσποινα δεν άργησε να γυρίσει στο σπίτι από την εκκλησία. Ο Κωνσταντής ξύπνησε από τον ήχο που έκανε η πόρτα όταν άνοιγε. Κάθισαν μαζί στο τραπέζι και η κυρία Δέσποινα σέρβιρε τη μαγειρίτσα που είχε φτιάξει. Παρόλο που δεν είχε περάσει πολλή ώρα από τότε που έφαγαν, ο Κωνσταντής ακόμα πεινούσε, καθώς είχε καιρό να φάει κανονικό γεύμα. Εκεί που ετοιμάζονταν να τσουγκρίσουν τα κατακόκκινα αυγά, άκουσαν ένα ελαφρό χτύπημα στη πόρτα. Η κυρία Δέσποινα πήγε να δει ποιος ήταν και, μόλις άνοιξε, βλέπει μπροστά της τον εγγονό της τον Αντωνάκη με τους γονείς του! Είχαν σκεφτεί να της κάνουν έκπληξη, για να μην είναι μόνη της το Πάσχα. Αρχικά παραξενεύτηκαν όταν είδαν το αγόρι, αλλά, όταν έμαθαν τι όντως έγινε, συγκινήθηκαν με την πράξη της κυρίας Δέσποινας και πέρασαν μαζί με τον Κωνσταντή ένα χαρούμενο Πάσχα.

   Μάλιστα, ο γιος και η νύφη της κυρίας Δέσποινας είχαν πάρει άδεια από τις δουλειές τους και θα έμεναν στην Ελλάδα για έναν μήνα. Τις επόμενες μέρες έκαναν πολλά πράγματα σαν οικογένεια και έπαιρναν πάντα και τον Κωνσταντή μαζί τους. Ο καλός χαρακτήρας και η ευγένεια του παιδιού αυτού δεν άργησε να τους κερδίσει όλους! Ο Αντωνάκης και ο Κωνσταντής έγιναν φίλοι και όλοι άρχισαν να βλέπουν τον Κωνσταντή ως μέλος της οικογένειάς τους. Ωστόσο, ήξεραν ότι το καλύτερο για το παιδί θα ήταν να βοηθήσουν τους γονείς του να έρθουν κοντά του. Για καλή τύχη, ο γιος της κυρίας Δέσποινας ήταν δικηγόρος και έκανε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε οι γονείς του Κωνσταντή να έρθουν νόμιμα από την Αλβανία στην Ελλάδα. Τους βρήκαν ένα σπίτι δίπλα από αυτό της κυρίας Δέσποινας κι εκείνοι με χαρά ανέλαβαν να τη βοηθούν και να τη φροντίζουν. Ο γιος και η νύφη της κυρίας Δέσποινας έφυγαν ήσυχοι για τη Βαλτιμόρη, ξέροντας πως η μητέρα τους θα έχει πάντα κάποιον κοντά της και δε θα είναι πια μόνη, ενώ ο Αντωνάκης και ο Κωνσταντής υποσχέθηκαν ο ένας στον άλλο να επικοινωνούν τακτικά. Έτσι, έζησαν ευτυχισμένα σαν μία μεγάλη οικογένεια!

Α. Ηλιάνα, Α1

Το πιο γλυκό ψωμί

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του λαϊκού παραμυθιού "Το πιο γλυκό ψωμί" οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ τάξης ζωγράφισαν...

Ο βασιλιάς

Φ. Ελευθερία, Α3

Μ. Γεωργία, Α1

Η ανορεξία του βασιλιά

Γ. Δημήτρης, Α2

Μ. Λευτέρης, Α3

Ο βασιλιάς και ο γέροντας

Κ. Γιάννης, Α1

Τ. Ελένη, Α2

Αναζητώντας το πιο γλυκό ψωμί...

Ε. Δέσποινα, Α2

Η δοκιμασία του βασιλιά

Κ. Σοφία, Α2

Σ. Θεώνη, Α3

Α. Νίκος, Α1

Σ. Δημήτρης, Α3

Το πιο γλυκό ψωμί φουρνίζεται!

Λ. Σίσυ, Α3

Χ. Μαρία, Α3

Μ. Σενάντα, Α2

Ο βασιλιάς και ο γέροντας περιμένουν τα ψωμιά να ψηθούν

Σ. Χριστίνα, Α2

Το πιο γλυκό ψωμί

Τ. Μαρία Νεφέλη, Α2

Χ. Ελένη, Α3

Η αλλαγή του βασιλιά

Κ. Λυδία, Α2

Μ. Εύα, Α1

Δ. Αργυρώ, Α1

Απέδωσαν σκηνές από το παραμύθι σε μορφή κόμικς...

Π. Κλεοπάτρα, Α3

Π. Παναγιώτης, Α2

Π. Ευτυχία, Α3

Κ. Μαρίζα, Α2

Και μια μικρή ιστορία με έμπνευση από "Το πιο γλυκό ψωμί".

Ένα όμορφο χωριό

   Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα μακρινό χωριό, όλοι ζούσαν ευτυχισμένοι. Οι κάτοικοι συνεργάζονταν μεταξύ τους και φρόντιζαν πολύ τον τόπο τους. Δίκαια καμάρωναν για την ομορφιά και την καθαριότητα του χωριού τους, όπου τα σπίτια ήταν βαμμένα με ζωηρά χρώματα και είχαν αυλές με πανέμορφα λουλούδια. Πολλοί επισκέπτες έρχονταν για να θαυμάσουν το γραφικό περιβάλλον, και οι κάτοικοι του χωριού άρχισαν να ασχολούνται όλο και περισσότερο με τον τουρισμό. Έτσι όμως σταμάτησαν να φροντίζουν το χωριό τους. Ο καθένας κοιτούσε μόνο το συμφέρον του και το πώς θα βγάλει περισσότερα χρήματα με τον λιγότερο δυνατό κόπο. Τα σπίτια έμειναν απεριποίητα και τα λουλούδια απότιστα. Η όμορφη εικόνα του χωριού δεν υπήρχε πλέον… Σιγά σιγά οι τουρίστες λιγόστεψαν, αφού δεν είχαν πια λόγο να επισκέπτονται εκείνο τον τόπο. Οι χωριανοί, που είχαν μάθει στο εύκολο χρήμα, γκρίνιαζαν για την κατάσταση αυτή, δε σκέφτονταν όμως ότι έφταιγαν οι ίδιοι, επειδή αδιαφόρησαν για το χωριό τους και το παραμέλησαν. Περίμεναν να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά χωρίς οι ίδιοι να κάνουν κάτι. Πάντα κατηγορούσαν τους άλλους. Τον Δήμο που αδρανούσε, τους τουρίστες που πήγαιναν αλλού… Ποτέ όμως τον εαυτό τους.

   Κάποια στιγμή ένας άνθρωπος που καταγόταν από το χωριό αυτό, αλλά είχε ξενιτευτεί και είχε χρόνια να δει τον τόπο του, ξαναγύρισε στο πατρικό του, στον παράδεισο που θυμόταν από τα παιδικά του χρόνια. Ο καημένος, τρόμαξε μ’ αυτό που είδε… Δεν πίστευε στα μάτια του! Αμέσως αποφάσισε να δράσει και να κινητοποιήσει τους συγχωριανούς του να δουλέψουν όλοι μαζί όπως παλιά και να ξαναφτιάξουν το χωριό τους. Μάλιστα, πρώτος ξεκίνησε αυτός κι έτσι έδωσε το καλό παράδειγμα στους άλλους. Πράγματι, μέσα σε λίγο καιρό το χωριό άρχισε πάλι να ομορφαίνει. Οι επισκέπτες επέστρεψαν, μαζί και το χαμόγελο στα πρόσωπα των κατοίκων. Αυτή τη φορά όμως είχαν πάρει το μάθημά τους. Κατάλαβαν ότι δεν πρέπει να αδρανούν, να αδιαφορούν και να ρίχνουν τις ευθύνες στους άλλους. Αντίθετα, όλοι οφείλουν να βάζουν πάνω από το κέρδος την προστασία του τόπου τους και το κοινό καλό, όπως και να συνεργάζονται γι’ αυτόν τον σκοπό.

Σ. Άννα Μαρία, Β3

Τραγούδια, συνταγές και δώρα φιλίας!

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου επέλεξαν τραγούδια που εκφράζουν την άποψή τους για τη φιλία και που θα ήθελαν να αφιερώσουν στον καλύτερό τους φίλο/η...

Οι συμμαθητές - Melisses

Μη με κοιτάς, μ' αυτά τα μάτια τα βαθιά μη με κοιτάς

μ' αυτά τα μάτια που με ξέρουν

Λες κι είσαι εκεί

πάντα στα ίδια τα σκαλιά που δυο πιστοί

την πρώτη αγάπη τους προφέρουν

Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί σε όλου του χάρτη τις γωνιές

σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί μια μέρα στο ίδιο το φανάρι

έτσι είναι οι ζωές, λες “θα τα πούμε” και περνάνε οι εποχές

έτσι είναι οι ζωές, τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι

κάποτε δυο ζωές περπατήσαν στο φεγγάρι…

Μη με κοιτάς

Έχω αλλάξει πια, μη με κοιτάς

είναι η καρδιά μου τώρα ατσάλι

Όμως μπροστά στα μάτια σου τα παιδικά, μοναδικά

μια καρδιά θα σπάσει πάλι

Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί σε όλου του χάρτη τις γωνιές

σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί μια μέρα στο ίδιο το φανάρι

έτσι είναι οι ζωές, λες “θα τα πούμε” και περνάνε οι εποχές

έτσι είναι οι ζωές, τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι

κάποτε δυο ζωές περπατήσαν στο φεγγάρι…

   Πρόκειται για το τραγούδι των τίτλων της ομώνυμης ελληνικής σειράς. Το ακούμε παρέα με την κολλητή μου και το θεωρούμε και οι δύο πολύ συγκινητικό. Το ότι θα χαθούμε ίσως με τους συμμαθητές μας όταν τελειώσουν τα μαθητικά μας χρόνια είναι κάτι που το σκεφτόμαστε κι εμείς και μας προβληματίζει. Αλλά, όπως λέει και το τραγούδι, «έτσι είναι οι ζωές» και κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει το μέλλον... Με τη φίλη μου πάντως δε θέλω να χαθούμε ποτέ!

Σ. Μυρτώ, Β4

Sonne - Rammstein

Alle warten auf das Licht                                             All waiting for the light

fürchtet euch, fürchtet euch nicht                                have fear, fear not

die Sonne scheint mir aus den Augen                         the sun shines out of my eyes

sie wird heut nacht nicht untergehen                           it will not set tonight

…und die Welt zählt laut bis zehn…                           and the world counts loudly to ten

Die Sonne scheint mir aus den Händen                      The sun shines out of my hands

kann verbrennen, kann dich blenden                           can burn, can blind you

Wenn sie aus den Fäusten bricht                                 when it breaks out of my fists

legt sich heiss auf dein Gesicht                                    It lays down hot on your face

legt sich schmerzend auf die Brust                              It lays down painfully on your chest

das Gleichgewicht wird zum Verlusst                           the balance is lost

läßt dich hard zu Boden gehen                                    lets you go down hard

und die Welt zählt laut bis zehn                                   and the world counts loudly to ten

eins… hier kommt die Sonne                                      one... here comes the sun

zwei… hier kommt die Sonne                                      two... here comes the sun

drei… sie ist der hellste Stern von allen                      three… it’s the brightest star of all

vier… und wird nie vom Himmel fallen                        four… and will never fall from the sky

fünf… hier kommt die Sonne                                       five… here comes the sun

sechs… hier kommt die Sonne                                   six… here comes the sun

sieben… sie ist der hellste Stern von allen                 seven… it’s the brightest star of all

acht… hier kommt die Sonne                                      eight… here comes the sun

(Οι στίχοι στα Γερμανικά και σε αγγλική μετάφραση)

   Θα ήθελα να αφιερώσω το τραγούδι “Sonne” (ήλιος) των Rammstein, που είναι ένα γερμανικό metal συγκρότημα, στη φίλη μου τη Δήμητρα. Αρέσει και στις δυο μας το συγκρότημα αυτό, και μάλιστα το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το αγαπημένο της. Εκείνη μου το έμαθε κι έχει γίνει τώρα και για μένα ένα από τα αγαπημένα μου. Το ακούμε μαζί και περνάμε τέλεια!

   Το τραγούδι μιλάει για κάτι μοναδικό, τον ήλιο, όπως μοναδική είναι και η φίλη μου. Ο ήλιος είναι το πιο φωτεινό από όλα τα αστέρια - έτσι κι εκείνη ξεχωρίζει από τις άλλες φίλες μου. Είναι πολύ σημαντική για μένα, όπως είναι ο ήλιος για τον πλανήτη. Με το φως της δε φοβάμαι στο σκοτάδι…

Π. Μαργαρίτα, Β2

Banana song - Kagamine Len 

(δεν είναι αληθινός άνθρωπος, αλλά anime)

Banana banana bana banananana!!

Banana for breakfast

Banana for lunch

Banana for snack

Banana for dinner too

Banana for midnight snack

without bananas I’d die!

Made a deal with the grocer

and secured some bananas.

Just once I want to go banana-picking.

I want to become the ambassador to Philippines.

Banana banana bana banananana!!

   Γιατί αφιερώνω στην καλύτερή μου φίλη αυτό το τραγούδι; Όταν το ακούω ή μου έρχεται ξαφνικά στο μυαλό, μου τη θυμίζει. Είναι ένα αρκετά χαζό κι αστείο τραγουδάκι, αλλά έτσι είναι και η πολυαγαπημένη μου φίλη Κάλλια! Είναι κάπως έως πολύ χαζούλα, το κορίτσι έχει ένα εγκεφαλικό κύτταρο, το οποίο είναι καμένο και το μυριζόμαστε... Βέβαια, μπορεί κάποιες φορές να είναι «άκυρη» (όπως της λέω για να την πειράξω), είναι όμως και πολύ αστεία - όπως και το συγκεκριμένο τραγούδι, που είναι τέλειο για να χαλαρώσεις και να ρίξεις ένα καλό γέλιο. Αν και οι φίλοι είναι πολλά παραπάνω, είναι επίσης και γι’ αυτό!

Μ. Γεωργία, Β2

Φιλενάδα - Μελίνα Τανάγρη

Σαν αστεράκι κάτω εδώ για συντροφιά μου

σαν ερημώνει και ο κόσμος κι η καρδιά μου

κοιτάζω μέσα από του χρόνου τη σχισμάδα

και βλέπω εσένα, φιλενάδα, φιλενάδα

Τόσα καλά που μας χαρίζει η ζωή μας

χωρίς την κοριτσίστικη γιορτή μας

πες μου τι θα ‘τανε χωρίς την τρυφεράδα

της μοιρασιάς τους, φιλενάδα, φιλενάδα

Και όταν ψάχνω μες στου χρόνου τη ρυτίδα

κι εγώ σου λέω για τα τόσα που δεν είδα

πως απ’ τα βάρη μας θα μείνει η ελαφράδα

αυτό το ξέρεις, φιλενάδα, φιλενάδα

Κόσμος παντού μα οι πιο πολλοί μένουνε ξένοι

κι άραγε ακόμα τι μας περιμένει

σ’ αυτό το αίνιγμα που ζούμε στην Ελλάδα

ώσπου να σκίσει η ομάδα, φιλενάδα

Και τι πειράζει αν στον δρόμο μας χαθήκαν

όνειρα, σχέδια που αλλάξαν, ξεχαστήκαν

όλα όσα γίνανε, αυτά είναι τα ωραία

κι αληθινά σαν τη δική μας την παρέα

Σαν φυσικό μοιάζει το δώρο ετούτο

δε χωράει ευχαριστώ,

μα φιλενάδα ήρθε η ώρα να στο πω!

   Αγαπώ ιδιαίτερα το τραγούδι αυτό, γιατί όχι μόνο εκφράζει αυτά που νιώθω για την καλύτερή μου φίλη, αλλά και αυτά που πιστεύω για την ιδανική φιλία!

Χ. Ζωή, Β2

Άλλοι/ες προτίμησαν να παρουσιάσουν τις δικές τους "συνταγές" για μια τέλεια φιλία...

«Μαγειρεύοντας» μια αληθινή φιλία

Για μία αληθινή φιλία θα χειαστούμε τα εξής συστατικά:

• Τόνους αγάπης (ποτέ δεν είναι αρκετή!)
• Πολλά κιλά συμπαράστασης και στήριξης σε δύσκολες καταστάσεις
• Μια γενναιόδωρη δόση ειλικρίνειας και αλληλοκατανόησης
• Μεγάλη χαρά (με τις χαρές του φίλου) και συμπόνια (στις λύπες του)
• Απεριόριστη αποδοχή (Προσοχή! Αποδεχόμαστε τον φίλο με τα ελαττώματά του, αλλά και προσπαθούμε ευγενικά να τον βοηθήσουμε να βελτιωθεί)

Σημειώσεις:

• Το να υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα, όνειρα και στόχοι είναι καλό (βοηθάει στο δέσιμο), αλλά όχι πάντα απαραίτητο.
• Δεν ξεχνάμε ότι η ηλικία και η εξωτερική εμφάνιση δεν έχουν καμία σημασία.

Πρόκειται για δοκιμασμένη συνταγή, που οδηγεί σε σίγουρη επιτυχία!

Π. Ελένη, Β4

Η σαλάτα της φιλίας

Υλικά:

✔ Τρυφερή αγάπη

✔ Απόλυτη εμπιστοσύνη

✔ Γλυκιά κατανόηση

✔ Ζουμερή συνομιλία

✔ Γάργαρο γέλιο

✔ Μια (μικρότερη ή μεγαλύτερη, ανάλογα) δόση τρέλας

Εκτέλεση:

Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ την αγάπη ολόκληρη. Κόβουμε την εμπιστοσύνη, την κατανόηση και τη συνομιλία σε μικρά ή μεγάλα κομμάτια, ανάλογα με τις επιθυμίες μας και τις ανάγκες της στιγμής. Περιχύνουμε με άφθονο γέλιο και ανακατεύουμε καλά. Για το γαρνίρισμα πασπαλίζουμε με τρέλα (προαιρετικά, πάλι ανάλογα με την περίσταση).

Η φανταστική σαλάτα της φιλίας μας είναι έτοιμη! Σερβίρεται φρέσκια και δροσερή.

Π. Άννα, Β2

Cheesecake φιλίας

Υλικά

Για τη βάση:

- 250 γρ. ειλικρίνεια

- 125 γρ. εμπιστοσύνη

Για την κρέμα:

- 250 γρ. αποδοχή

- 500 γρ. αγάπη

- 120 γρ. συμπαράσταση

- 2 κ. σ. διακέδαση

- ξύσμα γενναιοδωρίας

Για τη σάλτσα:

- 2 φλ. κοινές αναμνήσεις

- 1 κ.σ. καλοπροαίρετη διάθεση

Εκτέλεση

Αλέθουμε την ειλικρίνεια και την ανακατεύουμε με λιωμένη εμπιστοσύνη. Στρώνουμε σε μια φόρμα σε σχήμα καρδιάς και πιέζουμε καλά, ώστε να κολλήσει η βάση και να είναι συμπαγής. Δε θέλουμε η φιλία μας να έχει κενά! Ισιώνουμε με προσοχή την επιφάνεια, που πρέπει να είναι λεία και ομαλή.

Για να φτιάξουμε την κρέμα, επιβάλλεται να αφιερώσουμε χρόνο και προσπάθεια. Τα υλικά θα μπουν ένα ένα και θα χτυπηθούν μαζί, ώσπου να ομογενοποιηθούν σε ένα βελούδινο πεντανόστιμο μίγμα. Αδειάζουμε την κρέμα πάνω στη βάση και την απλώνουμε να πάει παντού με απαλές κινήσεις.

Αφήνουμε το γλυκό μας να σταθεροποιηθεί και ετοιμάζουμε τη σάλτσα, βράζοντας μαζί τις κοινές αναμνήσεις και την καλοπροαίρετη διάθεση, ώσπου να δέσουν. Βάζουμε την τελευταία πινελιά στολίζοντας το cheesekake της φιλίας μας με την ωραία σάλτσα που φτιάξαμε.

Καλή μας απόλαυση...

* Με την κατάλληλη φροντίδα, το υπέροχο αυτό γλυκό μπορεί να διατηρηθεί στην καρδιά μας για πάντα!

Τ. Πένυ, Β4

…Ή να χαρίσουν ένα δώρο στον καλύτερό τους φίλο/η!

   Αν κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό, το δώρο που θα ήθελα να κάνω στην καλύτερή μου φίλη είναι μια μέση. Έχει τραυματιστεί λόγω του αθλήματος με το οποίο ασχολείται και η βαριά τσάντα που κουβαλάει κάθε μέρα στο σχολείο δε βοηθάει καθόλου.... Αυτός ο τραυματισμός τής προκαλεί δυσφορία και πολλές φορές τη δυσκολεύει, όχι μόνο στο άθλημά της αλλά και στις καθημερινές της δραστηριότητες. Μία ολοκαίνουρια, υγιέστατη μέση θα ήταν λοιπόν γι’ αυτήν το καλύτερο δώρο και, αν μπορούσα, θα της το πρόσφερα από την καρδιά μου!

Τ. Δήμητρα, Β2

   Στον καλύτερο μου φίλο θέλω να χαρίσω ένα μενταγιόν, μια καρδιά χωρισμένη στα δύο που στο ένα κομμάτι θα είναι χαραγμένο το δικό μου όνομα και στο άλλο το δικό του. Εγώ θα κρατήσω το κομμάτι με το δικό του όνομα κι αυτός το κομμάτι με το δικό μου. Αυτό για μένα δείχνει ότι έχει μια σημαντική θέση στην καρδιά μου, κάτι που πιστεύω ότι ισχύει και για εκείνον. Όπως και να ’χει, αυτό το δώρο μου πάντα θα του θυμίζει τη φιλία μας!

Ν. Σταύρος, Β4

Για τη φιλία και τους φίλους

Στο πλαίσιο της σχετικής συζήτησης, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου καταθέτουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους για τη φιλία στις μέρες μας…

Το δώρο της φιλίας

   Η φιλία παίζει σημαντικό ρόλο στην ψυχική υγεία των ανθρώπων και στη συνολική ποιότητα της ζωής τους. Φίλοι είναι αυτοί με τους οποίους μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, αυτοί που σε κάνουν να γελάς και να νιώθεις καλά κάθε στιγμή. Αυτοί βρίσκονται δίπλα σου στα καλά και τα κακά, τα εύκολα και τα δύσκολα και σε στηρίζουν. Με τους φίλους σου μαθαίνεις να μοιράζεσαι, να κατανοείς και να αποδέχεσαι. Μέσα από τη φιλία οι άνθρωποι γεμίζουν εμπειρίες και γνωρίζουν καλύτερα τον εαυτό τους.

   Βέβαια, η φιλία πρέπει να χτιστεί πάνω σε γερά θεμέλια και να δοκιμαστεί για να αντέξει στον χρόνο. Όπως και κάθε σχέση, απαιτεί υπομονή κι επιμονή, αλληλοσεβασμό και αμοιβαίες υποχωρήσεις. Αυτά όμως που προσφέρει αξίζουν κάθε κόπο και προσπάθεια!

   Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε και η φιλία είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορεί να μας δώσει η ζωή...

Χ. Ζωή, Β2

Οι “φίλοι” του Facebook είναι φίλοι;

   Στις μέρες μας σχεδόν όλοι οι έφηβοι χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook ή το Instagram, για να επικοινωνούν μεταξύ τους. Στο πλαίσιο αυτής της επικοινωνίας κάποιες διαπροσωπικές σχέσεις έχουν πάρει κυρίως ή και αποκλειστικά διαδικτυακή μορφή. Πρόκειται όμως για πραγματικές φιλίες;

   Στις σχέσεις που αναπτύσσονται διαδικτυακά συνήθως τα άτομα δεν έχουν οπτική επαφή μεταξύ τους, ίσως μάλιστα να μην έχουν συναντηθεί ποτέ από κοντά - απλά διατηρούν μια επικοινωνία από απόσταση. Αυτό βέβαια λέγεται φιλία μόνο κατ' όνομα, καθώς μια αληθινή φιλική σχέση, που προσφέρει εμπειρίες ζωής και αλησμόνητες αναμνήσεις, προϋποθέτει την άμεση επαφή μεταξύ των προσώπων. Το γεμάτο κατανόηση βλέμμα, το σφίξιμο του χεριού, η ζεστή αγκαλιά, η γνώριμη ενθαρρυντική φωνή, το γέλιο είναι απαραίτητα για να εδραιωθεί και να ανθίσει κάθε δυνατή και γνήσια φιλία. Αντίθετα, η διαδικτυακή φιλία περιορίζεται σε μερικές ανταλλαγές προσωπικών δεδομένων και ψηφιακής αποτύπωσης στιγμών.

   Επομένως, αν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας σύγχρονος τρόπος επικοινωνίας που αποτελεί μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας των εφήβων, δε θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως η αληθινή φιλία είναι μια ανεκτίμητη αξία που βασίζεται στην ουσιαστική επαφή, η οποία βάζει την οθόνη στο περιθώριο.

Π. Στέφανος. Β2

…Όπως και για το ποιος είναι ο ιδανικός φίλος.

   Άραγε ποια γνωρίσματα πρέπει να έχει ο ιδανικός φίλος για να να υπάρχει στη ζωή σου και να ξεχωρίζει στην καρδιά σου; Να ποια πιστεύω πως είναι τα κυριότερα:

• Σεβασμός: σέβεται τη διαφορετικότητά σου και δεν προσπαθεί να σου επιβάλει τη γνώμη του.
• Αγάπη: σε αγαπάει γι' αυτό που είσαι, χωρίς να θέλει να σε αλλάξει.
• Εμπιστοσύνη: κρατάει για τον εαυτό του τα μυστικά, τους φόβους και τις ανασφάλειες που θα του εκμυστηρευτείς και δε σε κουτσομπολεύει σε άλλους.
• Ειλικρίνεια: θα σου πει την αλήθεια, ακόμα κι αν ξέρει πως δε θα σου αρέσει ή πως θα σε στεναχωρήσει με αυτό που θα σου πει.
• Συγχώρεση: συγχωρεί τα λάθη σου, χωρίς να μένει κολλημένος σ' αυτά, χωρίς να σου τα υπενθυμίζει και να σου τα “κοπανάει”.
• Σε νιώθει στα δύσκολα: στις δυσκολίες της ζωής μένει στο πλάι σου, σου κρατάει το χέρι και σε ακούει, σου στέκεται και σου δίνει καλές συμβουλές. Άλλωστε, δε λένε ότι στα δύσκολα φαίνονται οι φίλοι;
• Χαίρεται με τη χαρά σου: στις επιτυχίες σου ο αληθινός φίλος χαίρεται μαζί σου χωρίς να σε ζηλεύει. Θα σου πει «μπράβο» και θα το εννοεί, θα είναι περήφανος για σένα και θα το νιώθει πραγματικά.

   Η ιδανική, αληθινή φιλία είναι μεγάλη ευλογία. Σου προσφέρει στιγμές χαράς, χαλάρωσης, διασκέδασης, αλλά και συγκίνησης και προβληματισμού. Η φιλία αποκαλύπτει τους διαφορετικούς χαρακτήρες και παράλληλα τους φέρνει κοντά. Δίνει δύναμη και θάρρος, βοήθεια και λύση. Μέσα από αυτήν χαίρεσαι την καθημερινότητα, ξεπερνάς τις δύσκολες στιγμές και γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, γιατί ο ιδανικός φίλος σου βγάζει τον καλύτερο εαυτό σου!

Λ. Τατιάνα, Β2

   Ο ιδανικός φίλος είναι αυτός που σε νοιάζεται πραγματικά. Είναι εχέμυθος και έμπιστος, βρίσκει πάντα χρόνο για να σε ακούσει και είναι εκεί όταν τον χρειάζεσαι. Η αποδοχή και η αγάπη του σε κάνουν να νιώθεις αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι παραβλέπει τα ελαττώματά σου, αλλά δε σε κρίνει γι' αυτά και πιστεύει σε σένα. Όταν προβληματίζεσαι και αμφιβάλλεις, σε βοηθάει να πάρεις τη σωστή απόφαση και στηρίζει τις επιλογές σου.

   Με έναν τέτοιο φίλο στο πλευρό σου μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα και δε φοβάσαι τίποτα!

Π. Σταύρος, Β2

Άλλοι/ες προτίμησαν να εκφραστούν μέσα από τη ζωγραγική και τα κόμικς.

Τ. Ζέτα, Β2

Τ. Αθανασία, Β2

Χ. Βαλέρια, Β2

Π. Ελένη, Β2

Και ένα ποίημα για τη φιλία!

Όταν έχεις έναν φίλο

Όταν έχεις έναν φίλο

ξέρεις ότι η ζωή

δε θα ’ναι μοναχική

μαθαίνεις να μοιράζεσαι

κι ολόψυχα να νοιάζεσαι

Όταν έχεις έναν φίλο

και δε θες από στενοχώρια κανέναν να δεις

στέκεται κοντά σου την ώρα που θα τον χρειαστείς

Όταν νιώθεις όλον τον κόσμο να γκρεμίζεται

η ζωή σου σ’ αυτόν στηρίζεται

Όταν έχεις έναν φίλο

και στις απόψεις μαζί σου δε συμφωνεί

σε ακούει, αλλά δε σε κατηγορεί

Μαζί του μπορείς να είσαι αληθινός

και ξέρεις ότι θα γίνεις αποδεκτός

Όταν έχεις έναν φίλο,

ξέρει τις κακές σου, δύσκολες στιγμές,

αλλά κοντά σου θέλει να είναι όλες τις φορές

Στις επιτυχίες σου όλο αγάπη χαμογελά

να τις πολλαπλασιάσεις εύχεται μέσα από την καρδιά

Όταν έχεις έναν φίλο

η λύπη γίνεται μισή

κι η χαρά διπλή!

Τι θα ‘ταν η ζωή χωρίς φιλία αληθινή;

Δώρο θεόσταλτο, πολύτιμο και ανεκτίμητο!

Μ. Στέργιος, Β2

Η οικογένεια στο παρελθόν (και στα κόμικς!)

Σε ρόλο δημοσιογράφου, οι μαθητές/τριες πήραν συνέντευξη από γιαγιάδες και παππούδες, ανιχνεύοντας τον ρόλο της οικογένειας στο παρελθόν…

Στα παλιά τα χρόνια

- Ποια και πόσα ήταν τα μέλη της οικογένειάς σου, γιαγιά;

- Α, είμασταν μία τρελή οικογένεια! Πατέρας, μητέρα, πέντε αδερφές και μόνο ένας αδερφός. Τον καημένο... Είχε βρει τον μπελά του με τόσα κορίτσια! Αγαπούσαμε όμως πολύ ο ένας τον άλλον. Δεν έλειπε και το ζωάκι μας, ο Λόρι, το σκυλί μας. Πανέξυπνο πλάσμα και χαδιάρικο. Είχαμε και τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, αλλά αυτοί δεν ήταν συνέχεια μαζί μας.

- Ποιος ήταν ο ρόλος κάθε μέλους μέσα στην οικογένεια;

- Ο πατέρας μου έφτιαχνε βάρκες στην πίσω μας αυλή. Έβαφε επίσης και σπίτια τότε. Η μητέρα μου καθόταν στο σπίτι και μας πρόσεχε. Μας έδειχνε και πώς να φτιάξουμε τις κούκλες μας. Τα φτιάχναμε όλα μόνοι μας παλιά. Οι αδερφές μου, που ήταν μεγαλύτερες, βοηθούσαν τη μαμά στο σπίτι και έψαχναν άντρα! Οι χαζούλες ονειρεύονταν τον πρίγκιπα… Ο αδερφός μου βοηθούσε κι αυτός τον πατέρα στις δουλειές του και μάθαινε από αυτόν.

- Ποια ήταν η σχέση σας με τον πατέρα και τη μητέρα σας;

- Ο πατέρας μου ήταν δουλευταράς και μεγάλος πλακατζής. Πάντα πετούσε ατάκες και μας έκανε να γελάμε. Ήταν πολύ γλυκός μαζί μας. Ποτέ δε μας άφησε όμως να βαφόμαστε και να είμαστε ζωηρές. Αντίθετα, η μητέρα μάς μιλούσε για αγόρια και κάναμε μικρές αταξίες πίσω από την πλάτη του πατέρα μας. Ήταν πολύ όμορφη και είχε αρκετό χιούμορ - σ' αυτό ταίριαζαν απόλυτα με τον μπαμπά… Ήταν υπέροχοι άνθρωποί και τέλειοι γονείς. Μας αγαπούσαν, μας φρόντιζαν και δεν άφηναν ποτέ κανέναν στην απέξω.

- Και με τα αδέλφια σου πώς τα πήγαινες;

- Βασανίζαμε αρκετά τον αδερφό μας. Ήταν ο εύκολος στόχος, μιας και ήταν το μόνο αγόρι ανάμεσα σε 5 κοπέλες. Φυσικά υπήρχαν καυγάδες μεταξύ μας, αλλά ποτέ δεν κρατούσαμε κακία. Ως μικρή θυμάμαι τα κορίτσια να φτιάχνουμε όλη μέρα κούκλες και να τους ράβουμε ρούχα, ενώ ο αδερφός μου όλη μέρα με τον πατέρα μου φτιάχνανε βάρκες.

- Θα ήθελες να μου πεις κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό που θυμάσαι;

- Που λες, παλιά που είχε γίνει ένας σεισμός είχαμε χάσει ο ένας τον άλλον. Εγώ ρωτούσα δεξιά και αριστερά αν είχαν δει την οικογένειά μου, γιατί όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Έψαχνα για 2 ώρες ολόκληρες. Με πολύ κόπο βρήκα τη μία αδερφή μου και συνεχίσαμε να ψάχνουμε μαζί. Τελικά πήγαμε στη θάλασσα και είδαμε μπροστά μας την υπόλοιπη οικογένεια. Αλλά μία από τις αδερφές μου έλειπε… Είχε πάει στη δουλειά της και δεν ξέραμε τι είχε απογίνει. Ανησυχούσαμε πάρα πολύ. Αρχίσαμε πάλι το ψάξιμο… Πάλι καλά, μετά από μισή ώρα την πετύχαμε σε ένα στενό να μας ψάχνει κι αυτή. Ήταν μια τρομακτική μέρα που κανείς μας δε θα ξεχνούσε ποτέ.

- Πώς νιώθεις τώρα, γιαγιά, που μου μιλάς για όλα αυτά;

- Ξέρεις, Άννα μου, έζησα πολλές καλές στιγμές με τους γονείς μου και τα αδέρφια μου. Τώρα τις ζω με τη δεύτερη οικογένειά μου, εσάς! Σημαντικά για μένα άτομα έφυγαν από κοντά μου, αλλά ζουν πάντα στις αναμνήσεις μου. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ με την απώλειά τους, αλλά πάντα παρηγοριέμαι από αυτά που πρόλαβα να ζήσω και να μοιραστώ μαζί τους. Όταν φύγω με τη σειρά μου από τη ζωή, θέλω κι εσείς να κάνετε το ίδιο.

Π. Άννα, Β2

Η γιαγιά μου θυμάται…

- Γιαγιά, πού γεννήθηκες και πότε;

- Γεννήθηκα στο Κριμήνι το 1956. Η μαμά μου όταν γεννήθηκα ήταν 25 χρονών και ο μπαμπάς 30.

- Από πόσα μέλη αποτελούνταν η οικογένεια;

- Στο σπίτι μας ήμασταν ο πατέρας, η μητέρα, ο αδερφός μου και εγώ. Οι γιαγιά και ο παππούς κατοικούσαν σε διαφορετικό σπίτι.

- Πού έμενες μικρή;

- Τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής μου τα πέρασα σε ένα παλιό αρχοντικό. Ζούσαμε 6 οικογένειες σε εκείνο το σπίτι. Ήμασταν ενωμένοι και βοηθούσαμε όλοι ο ένας τον άλλο. Έπειτα αγοράσαμε το σπίτι που μένουμε και τώρα όταν πάμε στο χωριό.

- Ποια ήταν η σχέση σου με τους γονείς σου;

- Η οικογένεια ήταν δεμένη. Οι γονείς μου μας μεγάλωσαν με πολλή αγάπη. Όταν όμως κάναμε κάτι κακό, μας μάλωναν. Μας μάλωναν γιατί είχαν απαιτήσεις από εμάς, ήθελαν να τους βοηθάμε στα πάντα.

- Ποια ήταν η σχέση σου με τον αδερφό σου;

- Α, ήταν παρά πολύ καλή. Τον φρόντιζα σαν να ήμουν η μητέρα του. Είχαμε έξι χρόνια διαφορά. Πάντα έλεγα και λέω «δυο βέργες ποτέ δε σπουν», έτσι χαρακτηρίζω τη σχέση μου με τον Στέργιο.

- Ποιος ήταν ο τρόπος ζωής της οικογένειας;

- Η οικογένεια ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Είχαμε άλογα, πρόβατα, χωράφια. Στο χωριό έζησα τα καλύτερα παιδικά χρόνια! Είχε πολύ χιόνι και πολύ παιχνίδι. Βοηθούσαμε όμως και στις δουλειές… Η μαμά μου δούλευε στα χωράφια. Ο πατέρας μου, για να μας προσφέρει μια καλύτερη ζωή, μετανάστευσε στη Γερμανία και μετά στην Αμερική. Στη Γερμανία δούλευε ως κτίστης, στην Αμερική ως εστιάτορας. Ήταν άλλες εποχές, υπήρχε φτώχια… Είχαμε και τη γιαγιά και τον παππού που μας βοηθούσαν κι αυτοί. Το καλύτερο της γιαγιάς μου ήταν να ιππεύει το άλογό μας, τον Μπίρκο. Ένα πανέμορφο κόκκινο άλογο!

- Και τα μαθητικά σου χρόνια πώς ήταν;

- Φοίτησα στο Δημοτικό του χωριού. Στο Γυμνάσιο όμως ήταν δύσκολα τα πράγματα… Έπρεπε να περπατήσουμε ή να ιππεύσουμε μέσα στο χιόνι για να πάμε στο σχολείο. Μερικά βραδιά δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω και έμενα με κάτι συμμαθήτριές μου στο Ιστορικό Γυμνάσιο Τσοτυλίου.

- Θυμάσαι μήπως κάποια χαρακτηριστικά περιστατικά;

- Το χειρότερο ήταν όταν ο πατέρας μου έφυγε από την Ελλάδα για να πάει στα ξένα, στη Γερμανία. Είχα βαλαντώσει στο κλάμα… Θυμάμαι όμως και πολλές ευχάριστες στιγμές. Το καλύτερό μου ήταν όταν παίζαμε χιονοπόλεμο στο χιόνι που έφτανε τα 5 μέτρα! Κάναμε ακόμα και σκι και έλκηθρο με σακιά από πατάτες.

- Τι αισθάνεσαι αναπολώντας εκείνα τα χρόνια, γιαγιά;

- Αχ, κορίτσι μου, ήταν όμορφα τα παιδικά μου χρόνια και ξένοιαστα. Τα θυμάμαι με νοσταλγία και αγάπη... Τα Χριστούγεννα περνούσαμε πάντα ωραία. Μαζευόμασταν όλα τα παιδιά στην πλατεία. Λέγαμε τα κάλαντα, παίζαμε. Το καλοκαίρι κάναμε μπάνιο στο ποτάμι, περπατούσαμε στα δάση. Μαζεύαμε τα μανιτάρια από το δάσος και παίζαμε με τα σκυλιά. Έχω αξέχαστες αναμνήσεις από την οικογένειά μου και τα χρόνια που έζησα στο χωριό, πριν φύγω για να έρθω στη Θεσσαλονίκη…

Τ. Πένυ, Β4

Άλλοι/ες πάλι εστίασαν την προσοχή τους στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι οικογενειακές σχέσεις στα κόμικς.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΑ ΚΑΡΤΟΥΝ

Τα μέλη αυτών των οικογενειών ζουν περιπέτειες, τσακώνονται, αγαπιούνται - όπως όλες οι οικογένειες του κόσμου!

Οικογένεια Ντακ

   Είναι η οικογένεια στην οποία ανήκει ο Ντόναλντ Ντακ και όλοι οι συγγενείς του: ο τσιγκούνης θείος Σκρουτζ, τα ζωηρά και χαριτωμένα ανιψάκια του Χιούι, Λιούι και Ντιούι, η αρραβωνιαστικιά του Νταίζη, η γιαγιά Ντακ και ο τυχεράκιας ξάδελφος Γκαστόνε. Τα μέλη της οικογένειας αυτής παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις ιστορίες που διαδραματίζονται στη Λιμνούπολη και μπλέκονται πάντα σε απίθανες και ξεκαρδιστικές περιπέτειες!

Ο Μίκυ Μάους και οι φίλοι του

   Αυτή η παρέα είναι δεμένη σαν αληθινή οικογένεια! Η γλυκιά Μίνι Μάους, ο γκαφατζής Γκούφι, ο πιστός σκύλος Πλούτο, αλλά και ο Ντόναλντ με τη Νταίζη, ζουν μαζί με τον Μίκυ σε ένα περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούν η διασκέδαση και η αγάπη. Ο καθένας προσφέρει απλόχερα την υποστήριξη και τη βοήθειά του στον άλλο και όλοι μαζί το γέλιο σ’ εμάς!

Οικογένεια Άνταμς

   Δεν είναι και η πιο… φυσιολογική οικογένεια! Όλοι τους έχουν περίεργες συνήθειες και καμία άλλη οικογένεια δε μοιάζει μ’ αυτούς. Παραμένοντας πάντα πιστά στη μακάβρια φύση τους, τα μέλη της οικογένειας Άνταμς κουβαλάνε όπου κι αν βρεθούν τη σκοτεινιά και την εκκεντρικότητά τους. Είναι χαρακτηριστικό πως μέλος της οικογένειας είναι και το Πράγμα, ένα εξωπραγματικό χέρι, το αγαπημένο οικογενειακό τους «κατοικίδιο».

Simpsons

   Η οικογένεια Simpson αποτελείται από τους Χόμερ, Μαρτζ, Μπαρτ, Λίζα και Μάγκι. Πρόκειται για μία μια τυπική (ή όχι και τόσο…) αμερικανική οικογένεια. Οι περιπέτειές της, εκτός από το έξυπνο χιούμορ, έχουν και πολλές δόσεις σάτιρας της αμερικανικής και γενικά της σύγχρονης κοινωνίας, με κριτική σε πολλά επίπεδα.

Flintstones

   Μία κυριολεκτικά παλαιολιθική οικογένεια! Οι Flintstones, ο Φρέντι και η Βίλμα, μαζί με τους γείτονές τους, τους Rubble, που είναι και οι καλύτεροί τους φίλοι, μπορεί να ζουν σε μια πρωτόγονη εποχή, αλλά ο τρόπος ζωής τους μοιάζει πολύ με τον σύγχρονο. Βέβαια, συμβιώνουν αρμονικά και με τους δεινόσαυρους, που είναι τα κατοικίδιά τους…

Π. Στέφανος, Β2

Χ. Βαλέρια, Β2

Π. Μαργαρίτα, Β2