Στη μηχανή του χρόνου - Ελληνική επανάσταση

Η μηχανή του χρόνου ταξίδεψε και πάλι τους μαθητές και τις μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου, αυτή τη φορά στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης! Σε ρόλο πρωταγωνιστή ή αφανούς ήρωα, έγραψαν σελίδες ημερολογίου ή αφηγήσεις - "μαρτυρίες" για σημαντικά γεγονότα της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου.

Από το ημερολόγιο του Νικόλαου Σκουφά

14/9/1814

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Σήμερα είναι η σημαντικότερη μέρα της ζωής μου. Πραγματοποίησα μαζί με τον Τσακάλωφ, τον Ξάνθο και τον Αναγνωστόπουλο ένα μεγάλο όνειρο! Ιδρύσαμε με απόλυτη μυστικότητα τη Φιλική Εταιρεία, την οργάνωση που θα προετοιμάσει τον ένοπλο αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία και θα φουντώσει την ελπίδα και την πίστη για τη λευτεριά! Τίποτα δε θα είναι εύκολο… Σίγουρα θα αντιμετωπίσουμε τη δυσπιστία των συμπατριωτών μας, εξαιτίας των προγενέστερων αποτυχημένων επαναστατικών κινημάτων, αλλά και τον κίνδυνο να γίνει αντιληπτή η προσπάθειά μας από την οθωμανική διοίκηση ή τις ευρωπαϊκές απολυταρχίες.

   Ακόμα έχω δάκρυα στα μάτια μου και ηχεί στα αυτιά μου ο όρκος που δώσαμε για την Εταιρεία… Όρκος για εχεμύθεια, πίστη και αφοσίωση! Πιστεύω πως με τη βοήθεια του Θεού πολύ σύντομα θα ξεκινήσει η ελληνική επανάσταση και θα ελευθερωθούμε από τη σκλαβιά των Τούρκων!

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ! ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Ν. Μορφούλα, Γ3

Ένας από τους ναύτες του Κανάρη θυμάται...

   Ήμουν και εγώ εκεί, σε μια από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μου. Ήταν Ιούνιος του 1822...
   Τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν τα συναισθήματα… την ένταση, το πάθος… ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ που νιώθαμε όλοι πάνω σε κείνο το μικρό καραβάκι, ενώ βλέπαμε την τουρκική ναυαρχίδα να καταστρέφεται!

   Ήταν νύχτα… και μάλιστα μια πολύ σκοτεινή νύχτα! Στο κατάφωτο κατάστρωμα της ναυαρχίδας, περίπου 2.000 Τούρκοι γιόρταζαν το Μπαϊράμι κι έτσι τα μέτρα φρούρησης ήταν ελλιπή.

   Ένιωθα αγωνία… πλησιάζαμε… κοιτούσα τον ατρόμητο Κανάρη. Ήταν έτοιμος για όλα. Όταν πλέον ήμασταν αρκετά κοντά, ο Κανάρης σηκώθηκε. Πατούσε σταθερά στα πόδια του…. Μας κοίταξε, μας είπε «Ή τώρα ή ποτέ». Γαντζώνει το μπουρλότο στη ναυαρχίδα του Καρά Αλή, του επικεφαλής του στρατού που έσφαξε τους κατοίκους και έκαψε το νησί της Χίου. Φωνάζει «Κάντε κουπί όσο πιο δυνατά μπορείτε, πρέπει να φύγουμε από εδώ!». Χωρίς δισταγμό άρχισα να κωπηλατώ. Η φωτιά από το μπουρλότο μεταδόθηκε ταχύτατα στο καράβι. Πριν προλάβουν να απομακρυνθούν απ' αυτό οι πρώτες σωστικές λέμβοι, η φωτιά έφτασε στην πυριτιδαποθήκη, η οποία ανατινάχθηκε! Τα θύματα ήταν πάρα πολλά. Μεταξύ αυτών, ο ίδιος ο Τούρκος ναύαρχος Καρά Αλής, αρκετοί αξιωματικοί του και πολλοί ναύτες. Η ανατίναξη έκανε τη νύχτα μέρα!

   Έκανα κουπί με όλη μου τη δύναμη! Ο Κανάρης τους χαιρετούσε… Νιώθαμε επιτέλους δυνατοί! Πήραμε εκδίκηση για όλους αυτούς τους νεκρούς που έσπειραν οι Τούρκοι με τη σφαγή της Χίου!

Είθε σύντομα να ζήσουμε επιτέλους ελεύθεροι!

Α. Λία, Γ1

Από το ημερολόγιο μιας Μεσολογγίτισσας

20 Μαρτίου 1826

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Σήμερα έγιναν απίστευτα πράγματα! Πράγματα που δε θα μπορούσα να διανοηθώ με όση λογική μου έχει απομείνει... Πριν λίγο καιρό στείλαμε γράμμα στο Ναύπλιο, ζητώντας βοήθεια. Ε λοιπόν, λάβαμε σήμερα την απάντηση: να βαστάξουμε πάση θυσία, ακόμα κι αν χρειαστεί να φάμε ο ένας τον άλλο! ΟΧΙ! Αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ, και πίστευα πως δε θα το δεχόταν και κανένας άλλος! Πίστευα ότι όλοι μας θα κρατούσαμε τον στοιχειώδη σεβασμό απέναντι στους νεκρούς μας συντρόφους. Θα προτιμούσα να κυνηγάω το άπιαστο όνειρο (να πιάσω ένα ποντίκι!) μέχρι να με σταματήσει ο θάνατος, παρά αυτό! Κι όμως, δεν είχαν όλοι την ίδια άποψη... Μέχρι το βράδυ ένας Κραβαρίτης είχε φάει το πόδι ενός νεκρού. Φοβάμαι ότι θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του κι άλλοι, μέσα στην πείνα και την απελπισία που μας βασανίζει. Αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο...

10 Απριλίου 1826

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Αυτή μπορεί να είναι η τελευταία φορά που γράφω… Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα... η μέρα που θα ελευθερωθούμε, σωματικά και πνευματικά! Πήραμε τη μεγάλη απόφαση να κάνουμε την ηρωική μας έξοδο από το Μεσολόγγι, έστω κι αν αυτό μας οδηγήσει σε μία σίγουρη σφαγή. Σήμερα που η οργιαστική χαρά της ζωής κορυφώνεται δίπλα μας και η φύση αναγεννιέται… Σήμερα είναι η μέρα που θα ελευθερωθούν οι ψυχές μας, που ούτε ένας Ευρωπαίος δε θα μείνει ασυγκίνητος μπροστά στα βάσανα και το μεγαλείο της Ελλάδας! ΣΗΜΕΡΑ!!

Π. Ζάννα, Γ3

Και ένα πορτρέτο!

Θ. Κολοκοτρώνης

Γκ. Δημήτρης, Γ1