Ο κύκλος των χαμένων ποιητών - Ο ιδανικός καθηγητής

Με αφορμή τη διδασκαλία του διηγήματος του Γιώργου Ιωάννου "Να 'σαι καλά, δάσκαλε!", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου είδαν την ταινία "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών" και έγραψαν γι' αυτήν...

Dead poets’ society (Ο κύκλος των χαμένων ποιητών)

   Η ταινία διαδραματίζεται το 1959 στην Αγγλία, σε ένα συντηρητικό σχολείο αρρένων με τέσσερις βασικές αρχές, την παράδοση, την πειθαρχία, την τιμή και την υπεροχή. Πρόκειται για ένα καταπιεστικό περιβάλλον που απαγορεύει στους μαθητές την ελεύθερη έκφραση. Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες είναι ο Τοντ, φορτωμένος με υψηλές απαιτήσεις λόγω του οικογενειακού του παρελθόντος στο σχολείο, και ο συγκάτοικός του, ο Νηλ, ένας μαθητής-πρότυπο, που είναι έξυπνος, δημοφιλής και ο αρχηγός της παρέας, έχει όμως έναν υπερπροστατευτικό, αυστηρό και αυταρχικό πατέρα. 

   Όλα ξεκινούν με έναν καινούριο φιλόλογο, τον Κήτινγκ, που διδάσκει ποίηση και είναι κι ο ίδιος απόφοιτος του σχολείου. Από την πρώτη μέρα βάζει τους μαθητές να σκίσουν τις σελίδες της εισαγωγής του βιβλίου, που τους επιβάλλει έναν τυποποιημένο τρόπο αξιολόγησης των ποιημάτων. Χρησιμοποιεί πρωτότυπες μεθόδους διδασκαλίας, όπως το να μαθαίνουν οι μαθητές την ποίηση μέσα από τον αθλητισμό, και τους κάνει να νιώσουν την ομορφιά της. Τους προτρέπει να σκέφτονται μόνοι τους και να εκφράζονται ελεύθερα, να εμπιστεύονται τις ιδέες τους και να βλέπουν τον κόσμο διαφορετικά. Τους ενθαρρύνει να «αδράξουν τη μέρα» και να κάνουν τη ζωή τους ξεχωριστή, να ζήσουν με τους δικούς τους όρους. Οι μαθητές του ανακαλύπτουν ότι ήταν μέλος της «λέσχης των χαμένων ποιητών», που τα μέλη της ασχολούνταν με την ποίηση, και αποφασίζουν να την ξαναρχίσουν.

   Αυτό που ο Νηλ θέλει πραγματικά είναι να γίνει ηθοποιός και παίρνει τον βασικό ρόλο σε μια παράσταση, χωρίς την άδεια του πατέρα του. Όταν αυτός το ανακαλύπτει, του απαγορεύει να συμμετέχει. Ο Νηλ ανοίγει την καρδιά του στον Κήτινγκ, ο οποίος του λέει να δείξει στον πατέρα του το πάθος του για το θέατρο και να τον κάνει να καταλάβει ποιος είναι. Παρά το γεγονός ότι η απόδοση του Νηλ στην παράσταση είναι εξαιρετική, ο πατέρας του παραμένει άκαμπτος και του ανακοινώνει ότι θα τον στείλει σε στρατιωτική ακαδημία, όπου θα περάσει τα επόμενα δέκα χρόνια της ζωής του. Η σκέψη ότι δε θα μπορέσει να ακολουθήσει τα όνειρά του και να ξεφύγει από τον ασφυκτικό έλεγχο του πατέρα του συντρίβει τον ευαίσθητο Νηλ και τον οδηγεί στην αυτοκτονία.

   Οι γονείς του Νηλ κατηγορούν τον Κήτινγκ για τον θάνατο του παιδιού τους, ενώ το σχολείο αναγκάζει, με την απειλή της αποβολής, τα παιδιά που συμμετείχαν στη λέσχη να υποδείξουν εκείνον ως ηθικά υπεύθυνο, κι αυτό οδηγεί στην απόλυσή του. Η ταινία τελειώνει με τον Κήτινγκ να μπαίνει στην τάξη για να μαζέψει τα πράγματά του και τους μαθητές να του δείχνουν την αναγνώριση και τον σεβασμό τους ανεβαίνοντας στα θρανία και αποκαλώντας τον «Καπετάνιε, ω καπετάνιε μου!».

   Μια καταπληκτική ταινία για τη σχέση των μαθητών με το σχολείο και τους καθηγητές τους και για τον ρόλο που μπορεί να παίξει ένας εμπνευσμένος δάσκαλος στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων. 

Κ. Άννα Ίρις, Β2 

Κατέθεσαν την άποψή τους για τον ιδανικό καθηγητή...

Ο ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

   Ο καθηγητής έχει να επιτελέσει έναν από τους πιο σπουδαίους ρόλους στην κοινωνία μας. Δεν έχει μόνο την ευθύνη για τη μετάδοση γνώσεων, αλλά και για τη διαπαιδαγώγηση των μαθητών του.

   Ο ιδανικός καθηγητής, λοιπόν, έχει πρώτα απ’ όλα μεράκι και όρεξη για τη δουλειά του, αλλά και μεταδοτικότητα, ώστε να κάνει το μάθημα κατανοητό στα παιδιά. Έχει ανοιχτούς ορίζοντες και διάθεση για συνεχή εξέλιξη, ενώ προσπαθεί να αξιοποιήσει κάθε διδακτικό μέσο, προκειμένου να κινητοποιήσει το ενδιαφέρον και να εξασφαλίσει την ενεργητική συμμετοχή των μαθητών στο μάθημα. Το σημαντικότερο όμως χαρακτηριστικό του δεν είναι άλλο από τη δημιουργία μιας ουσιαστικής σχέσης με τους μαθητές του…

   Ένας καθηγητής γίνεται αγαπητός όταν είναι προσιτός και φιλικός, όταν στηρίζει τους μαθητές του και τους εμπνέει να δείξουν τον καλύτερό τους εαυτό. Η κατανόηση, η ευγένεια και η δίκαιη αντιμετώπιση όλων, χωρίς διακρίσεις, αποτελούν τις βάσεις για μια γόνιμη παιδαγωγική σχέση, από την οποία τόσο ο καθηγητής όσο και οι μαθητές έχουν πολλά να ωφεληθούν!

Σ. Πένυ, Β3

   Ο ιδανικός δάσκαλος θα ξεκινήσει τη μέρα του αισιόδοξα, περιμένοντας με ανυπομονησία τη στιγμή να διδάξει - και παράλληλα να διδαχτεί, επειδή το πτυχίο που έχει κορνιζαρισμένο πάνω από το γραφείο του είναι απλά ένα χαρτί και δεν επιβεβαιώνει πως γνωρίζει τα πάντα. 

   Θα κάνει ερωτήσεις στους μαθητές του και, εξετάζοντας τις διαφορετικές απαντήσεις τους, θα θέσει άλλες ερωτήσεις στον εαυτό του. Θα πειραματιστεί και θα δει τα πράγματα από άλλες οπτικές γωνίες, αυτές των μαθητών. Θα μοιραστεί μαζί τους τις σκέψεις και τις υποθέσεις του και, αν χρειαστεί, θα κάνει τις απαραίτητες διευκρινίσεις. Αφού βεβαιωθεί πως όλες οι απορίες λύθηκαν, θα προχωρήσει μαζί με τους μαθητές του σε νέες απορίες προς επίλυση. Θα κάνει το μάθημα πιο διασκεδαστικό και φιλικό γι’ αυτούς, βάζοντάς τους να δουλέψουν σε ένα θέμα άλλοτε ατομικά και άλλοτε ομαδικά. Θα σεβαστεί την προσπάθεια του καθενός από αυτούς και θα τους παροτρύνει για άλλη μια, καλύτερη. 

   Θα αφήσει καμιά φορά τους μαθητές να πιστέψουν πως ξεχάστηκε και άλλαξε το θέμα της συζήτησης, κάνοντας το μάθημα λιγότερο τυπικό και ουδέτερο. Θα επιτρέπει στιγμές χαλάρωσης και γέλιου, αλλά θα έχει πάντα τον έλεγχο της τάξης του. 

   Δε θα απαιτήσει τον σεβασμό των μαθητών του. Θα τον κερδίσει!

Η. Χρήστος, Β1

...Mία μικρή αγγελία...

«ΖΗΤΕΙΤΑΙ ο ιδανικός καθηγητής…»

   Ζητείται από τους μαθητές και τις μαθήτριες του 1ου Γυμνασίου Καλαμαριάς ο ιδανικός καθηγητής. 

   Θα θέλαμε να είναι έμπειρος, αλλά και με κέφι για μάθημα. Περιμένουμε απ’ αυτόν να είναι μεταδοτικός και να ενθαρρύνει τις προσπάθειές μας. Καλό θα ήταν να χρησιμοποιεί σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας, ώστε να γίνεται το μάθημα πιο ελκυστικό. Όσον αφορά τη συμπεριφορά του προς εμάς, ζητάμε να είναι ευγενικός και φιλικός, να μας αφήνει να εκφραστούμε και να σέβεται και τη δική μας άποψη. 

   Απαραίτητο: να έχει χιούμορ και μεγάλη υπομονή…

   Η αμοιβή του θα είναι να είμαστε στο μάθημά του επιμελείς (αφού θα μας έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον) και ήσυχοι - όχι επειδή θα τον φοβόμαστε, αλλά επειδή θα τον σεβόμαστε!

Τ. Κωνσταντίνα, Β2

Και ένα ποίημα!

Ο ιδανικός καθηγητής 

Ο ιδανικός καθηγητής 

σ’ όλους φέρεται καλά 

Είναι ευαίσθητος και ευγενής 

μα κι αυστηρός μία σταλιά 

Θα θέλαμε να προσπαθεί 

δίπλα μας πάντα να σταθεί 

Απαραίτητο να έχει υπομονή 

Μέχρι πού; Από εκείνον θα κριθεί 

Όταν πηγαίνουμε καλά 

αυτός να ενθαρρύνει 

και αν κάπου αποτύχουμε 

κουράγιο να μας δίνει 

Τελευταίο, μα σημαντικό 

το να βαριέται δεν είναι αποτελεσματικό 

αλλά με λίγο ενθουσιασμό 

να ξεσηκώνει το μαθητικό κοινό 

Σεβασμό θα του δείξουμε 

μα να το ανταποδώσει 

και αν ποτέ τον θίξουμε 

ε, τότε να θυμώσει! 

Σ. Ιωάννα, Β2

Η Μαφάλντα και ο Φελίπε στο σχολείο!

Με έμπνευση από τη Μαφάλντα και τον Φελίπε...

...οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου γράφουν μια σελίδα στο ημερολόγιο των πρωταγωνιστών...

Από το ημερολόγιο του Φελίπε

Αχ, αγαπητό μου ημερολόγιο, 

   Δεν αντέχω αυτή την κατάσταση… Παρ’ όλο που το σχολείο δεν έχει και πολύ καιρό που άρχισε, εγώ πραγματικά δεν μπορώ άλλο! Απορώ πώς θα καταφέρω να βγάλω έναν ολόκληρο χρόνο. Ευτυχώς, σε σαράντα (40) ημέρες από σήμερα θα έχουμε Χριστούγεννα… Έχω βαρεθεί το Δημοτικό. Είμαι έξι χρόνια στο ίδιο σχολείο. Βλέπουμε κάθε μέρα την ίδια ανυπόφορη δασκάλα. Έλεος! Ελπίζω του χρόνου στο Γυμνάσιο τα πράγματα να είναι καλύτερα. Τουλάχιστον εκεί θα έχουμε για κάθε μάθημα διαφορετικό καθηγητή. 

   Ειλικρινά πες μου, ημερολόγιό μου, ένα παιδί, έστω ένα, που να του αρέσει το σχολείο. Εγώ δεν ξέρω κανένα… Φυσικά, το αγαπημένο μου μάθημα είναι η γυμναστική! Όλα τα άλλα μαθήματα είναι βαρετά και κάθε μέρα δε βλέπω την ώρα να σχολάσουμε. 

   Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχω και τη Μαφάλντα… Σήμερα μου είπε ότι είναι φοβερό να περνάς τη μέρα σου κλεισμένος σ’ ένα κτίριο γράφοντας και διαβάζοντας και μετά στο σπίτι να έχεις πάλι να γράψεις και να διαβάσεις. Ό,τι χειρότερο θα μπορούσα να ακούσω…

   Ωχ, τώρα θυμήθηκα ότι έχω να διαβάσω για αύριο το δυσκολότερο μάθημα. Ιστορία! Ποιος κάθεται τώρα να διαβάσει; Αλλά και ποιος την είδε τη δασκάλα και δεν τη φοβήθηκε; Πρέπει να βρω μια καλή δικαιολογία… Τι να κάνω; Το βρήκα! Θα πω ότι έφαγε το βιβλίο μου ο σκύλος μου, ο Μπόμπι!

Α. Αναστασία, Α2

Καλό μου ημερολόγιο,

   Δευτέρα σήμερα, η χειρότερη μέρα… Και βέβαια γι’ αυτό φταίει το σχολείο. Μετά από ένα ωραίο Σαββατοκύριακο όλο βόλτες και παιχνίδι με τα φιλαράκια μου, βρέθηκα πάλι κλεισμένος στην τάξη, βιδωμένος σε μια καρέκλα! Τα μαθήματα μου φαίνονται δύσκολα και τα βαριέμαι αφάνταστα. Και από πάνω πρέπει να κάθομαι ήσυχος και να μη μιλάω!

   Στο πρώτο διάλειμμα είπα να πω τον πόνο μου στη φίλη μου, τη Μαφάλντα. Δεν άργησα να το μετανιώσω… Η Μαφάλντα, όπως ξέρεις, είναι μια πολυλογού. Πήρε φόρα κι άρχισε να μιλάει χωρίς σταματημό! Μου είπε πως και σ’ αυτήν δεν αρέσει το σχολείο, κι ένα σωρό άλλα πράγματα που εγώ δεν τα είχα σκεφτεί μέχρι τώρα. Με έπιασε απελπισία, κόντεψα να εκραγώ από τα νεύρα μου…

   Μισώ το σχολείο!

Α. Ελπίδα, Α2

Αγαπητό ημερολόγιο,

   Έχω βρει τον μπελά μου μ' αυτό το σχολείο… Καθημερινά ξυπνάω από τα χαράματα και τρέχω να μην αργήσω. Αλλά το πραγματικό μαρτύριο ξεκινάει στην τάξη. Έχουμε φέτος έναν δάσκαλο… άστα να πάνε! Είναι αυστηρός, θέλει απόλυτη ησυχία και μας βάζει πολλά για το σπίτι. Κι αν σε πιάσει αδιάβαστο, ποιος τον ακούει… 

   Τις περισσότερες ώρες της μέρας διαβάζω. Το κεφάλι μου έχει γίνει καζάνι! Το σχολείο με τρομάζει, με ενοχλεί και με καταπιέζει. Η φίλη μου η Μαφάλντα, αντίθετα από μένα, το λατρεύει και προσπαθεί να με πείσει ότι δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα... Σήμερα μου είπε να μη στεναχωριέμαι, γιατί σε κανέναν δεν αρέσει να γράφει και να διαβάζει όλη μέρα, πρώτα στο σχολείο και μετά στο σπίτι. Πιστεύω ότι όλα αυτά μου τα είπε για να με κάνει να νιώσω καλύτερα (γιατί αυτή δε φαίνεται να έχει πρόβλημα), αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να με βγάλει από τα ρούχα μου…

   Φοβάμαι πως της έβαλα τις φωνές… Όπως και να’ χει, αυτή να με βοηθήσει ήθελε. Αύριο θα της ζητήσω συγγνώμη!

Π. Δημήτρης, Α4

Από το ημερολόγιο της Μαφάλντα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 

   Σήμερα το σχολείο μου φάνηκε πολύ κουραστικό, οι ώρες των μαθημάτων έμοιαζαν ατελείωτες… Από τις 8 το πρωί μέχρι το μεσημέρι κλεισμένοι σ’ ένα κτίριο σαν τους φυλακισμένους! Μα, επιτέλους, είμαστε παιδιά, πόσο να αντέξουμε; Ευτυχώς που υπάρχουν και τα διαλείμματα…

   Όταν χτύπησε πια το κουδούνι, πήραμε μαζί με τον Φελίπε, όπως πάντα, τον δρόμο για το σπίτι. Είδα τον φίλο μου πολύ πεσμένο… Είναι αλήθεια πως μας ταλαιπωρεί το σχολείο, αλλά ο Φελίπε το έχει πάρει πιο κατάκαρδα από ό,τι εγώ και είναι πολύ αγχωμένος. Τον ρώτησα τι του συμβαίνει και μου εξομολογήθηκε πως το σχολείο τον τρομάζει, τον καταπιέζει και τον αρρωσταίνει. Πράγματι, έχω παρατηρήσει αρκετές φορές πως είναι στον κόσμο του κατά τη διάρκεια του μαθήματος… 

   Που λες, καλό μου ημερολόγιο, προσπάθησα να του δείξω ότι τον καταλαβαίνω απόλυτα. Του είπα ότι κάθε παιδί υποφέρει στο σχολείο και ότι είναι τρομερά αυτά που ζούμε κάθε μέρα. Αυτό που ήθελα ήταν να του δείξω ότι δεν είναι ο μόνος που νιώθει έτσι, αλλά δυστυχώς το μόνο που κατάφερα ήταν να τον αναστατώσω περισσότερο.

   Αύριο πρέπει οπωσδήποτε να κάνω κάτι για να του φτιάξω τη διάθεση… 

   Τώρα όμως θα σε αφήσω, ημερολόγιό μου, γιατί ο μπαμπάς μου θα με μαλώσει που είμαι τέτοια ώρα ξύπνια.

Καληνύχτα…

Γ. Ελισάβετ, Α2

Ημερολόγιό μου,

   Είμαι πολύ χαρούμενη που επιτέλους άρχισε το σχολείο! Είδα ξανά όλους τους συμμαθητές μου και την αγαπημένη μου δασκάλα! Ήρθε και ένα καινούριο κορίτσι στην τάξη μας. Στην αρχή δεν την πήρα με πολύ καλό μάτι, αλλά τώρα έχουμε γίνει φίλες. Θα έλεγα πως η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο και ανυπομονώ για τη συνέχεια! Είμαι φέτος αποφασισμένη να διαβάζω περισσότερο και να παίρνω μόνο καλούς βαθμούς…

   Από την άλλη, με στεναχωρεί που ο φίλος μου ο Φελίπε δε συμμερίζεται τη γνώμη μου για το σχολείο. Να πω την αλήθεια, θα έπρεπε να το περιμένω απ’ αυτόν, γιατί είναι γκρινιάρης και σε όλα βρίσκει κάτι αρνητικό. Μάλιστα, σήμερα στο διάλειμμα τον βρήκα μόνο του να κόβει βόλτες πέρα δώθε, μες στα νεύρα… Δε θέλω να βλέπω τον φίλο μου σ’ αυτή την κατάσταση κι έτσι τον πλησίασα για να τον βοηθήσω να ηρεμήσει. Άρχισε να μου λέει διάφορα, πως το σχολείο τον βασανίζει, πως είναι γι’ αυτόν αληθινός Γολγοθάς και τα παρόμοια. Τι Drama King! Ωστόσο, προσπάθησα, σαν καλή φίλη, να τον παρηγορήσω. Του είπα αρχικά ότι σε κανέναν δεν αρέσει το σχολείο (αυτό δεν είναι αλήθεια, εμένα μου αρέσει!). Ως εδώ καλά τα πήγαινα, μα μετά τα χάλασα όλα… Θέλοντας να του δείξω ότι καταλαβαίνω πώς αισθάνεται και χωρίς να το πολυσκεφτώ, άρχισα να μιλάω για τα κακά του σχολείου. Τι το ήθελα; Ο Φελίπε ξέσπασε κι έβαλε τις φωνές! Εκεί που πήγαινα να καθησυχάσω τον φίλο μου, τον έκανα να νιώσει χειρότερα…

   Λυπάμαι πολύ για ό,τι συνέβη και ελπίζω να μου μιλάει αύριο ο Φελίπε… Μακάρι να ξεχάσει αυτά που του είπα!

Π. Ραφαέλα, Α4

...Ή επιλέγουν να "στείλουν" τον Φελίπε στο Γυμνάσιο!

Αγαπητό ημερολόγιο,

   Μόλις γύρισα στο σπίτι κατάκοπος. Μετά από ένα 7ωρο στο σχολείο, πώς να μην είμαι πτώμα; Τα έχω βρει μπαστούνια στο Γυμνάσιο… Ποιος να μου το’ λεγε πως θα νοσταλγούσα το Δημοτικό!

   Οι καθηγητές είναι πολύ απαιτητικοί και ο καθένας μας βάζει τόσο πολλά για το σπίτι, που είναι αδύνατο να τα προλάβεις όλα. Μου αρέσει που, όταν έρχεται το Σαββατοκύριακο, μας λένε όλοι ότι έχουμε πολλές μέρες μπροστά μας και θα τελειώσουμε τα καθήκοντά μας σε δέκα λεπτά το πολύ, αλλά, αν τα βάλεις όλα μαζί, δε σου φτάνουν ούτε πέντε ώρες… 

   Έτσι, όσο κι αν προσπαθώ, δεν είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου. Σήμερα η καθηγήτρια μας έδωσε το διαγώνισμα της ιστορίας. Πάτωσα… Κανείς δεν πήρε κάτω από τη βάση εκτός από μένα. Είμαι πολύ απογοητευμένος… Αύριο γράφουμε τεστ στα μαθηματικά και δεν έχω καταλάβει τίποτα. Αχ, Θεέ μου, τι θα κάνω;

   Η φίλη μου η Μαφάλντα προσπαθεί να μου δώσει κουράγιο. Τι ανάγκη έχει αυτή; Είναι άριστη μαθήτρια. Απορώ πώς τα καταφέρνει…

   Το Γυμνάσιο είναι ένας εφιάλτης! Και έρχεται και το Λύκειο…

Τ. Δήμητρα, Α4

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Σκούρα τα πράγματα… Ενώ όταν ξεκίνησα το Γυμνάσιο ήταν όλα καλά και χαλαρά, όσο πάει και δυσκολεύομαι περισσότερο. Τα μαθήματα κοντεύουν να με τρελάνουν, τα διαγωνίσματα και τα τεστ πέφτουν βροχή! Η τσάντα μου είναι τόσο βαριά σαν να κουβαλάω πέτρες. Πάει πια το παιχνίδι και ο ελεύθερος χρόνος…

   Σήμερα η ώρα δεν περνούσε με τίποτα. Ειδικά τις τελευταίες ώρες ήταν αδύνατο να συγκεντρωθώ και το μάτι μου ήταν καρφωμένο στο ρολόι. Κάθε λεπτό έμοιαζε αιώνας! Πάλι καλά που κάθομαι στο τελευταίο θρανίο…

   Με το που χτύπησε το κουδούνι, έφυγα σφαίρα για το σπίτι. Στον δρόμο συνάντησα τη φίλη μου, τη Μαφάλντα, που μένει κι αυτή στη γειτονιά μου, και πιάσαμε την κουβέντα. Κατάλαβα πως έχουμε τα ίδια παράπονα, πως και η Μαφάλντα καταπιέζεται στο σχολείο. Αυτό όμως δε με έκανε να νιώσω καλύτερα…

   Και τώρα πρέπει πάλι να στρωθώ και να τελειώσω τα μαθήματα, γιατί έχω να πάω και στα αγγλικά. Τι να κάνουμε; Οι μαθητές του Γυμνασίου έχουν πολλές υποχρεώσεις. Υπομονή…

Γ. Χριστίνα, Α2

Να 'σαι καλά, δάσκαλε!

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του διηγήματος του Γιώργου Ιωάννου "Να 'σαι καλά, δάσκαλε!", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου ζωγράφισαν...

Η διδασκαλία των δημοτικών τραγουδιών

 

Κ. Φερσαή, Β1

Δύο διαφορετικά μοντέλα διδασκαλίας...

Γ. Κωνσταντίνα, Β1

Έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο του δασκάλου του διηγήματος... 

Αγαπητό μου ημερολόγιο, 

   Σήμερα, που είχε καλό καιρό, πήγαμε εκδρομή στην εξοχή. Βλέποντας το ενδιαφέρον μου να γνωρίσω τον τόπο που επισκεφθήκαμε, οι καινούριοι μαθητές μου προσφέρθηκαν με προθυμία να με ξεναγήσουν. Η φύση σ’ αυτή τη γωνιά της Ελλάδας όπου έχω βρεθεί να διδάσκω φέτος είναι υπέροχη! Αλλά η καλύτερη στιγμή της εκδρομής ήταν όταν πια καθίσαμε στη σκιά ενός μεγάλου δέντρου. Τα παιδιά με περιτριγύρισαν και εγώ τους ζήτησα να μου μιλήσουν για το μέρος όπου βρισκόμασταν. Αυτό που ακολούθησε ήταν καταπληκτικό! Και τι δεν άκουσα… Ιστορίες, παραμύθια, όμορφα ανέκδοτα! Έμαθα τα διάφορα ονόματα των χωραφιών, των βράχων, των πηγών, ακόμα και του γερο-πλάτανου που μας φιλοξενούσε στον ίσκιο του! Μάλιστα, τα παιδιά σε κάποια στιγμή άρχισαν να τραγουδάνε δημοτικά τραγούδια του τόπου. Περάσαμε τέλεια! 

   Παρατήρησα βέβαια ότι στην παρέα μας ήταν και ένας από τους μαθητές που ήρθαν στο σχολείο φέτος από την πόλη, όπως κι εγώ. Ο καημένος, κοιτούσε τους συμμαθητές του κατάπληκτος, με το στόμα ανοιχτό… Φαινόταν ότι ενδιαφέρεται πολύ γι’ αυτά που λέγαμε, ότι θα ήθελε κι αυτός να πάρει μέρος στην κουβέντα, αλλά προφανώς δεν ήξερε τι να πει. Δε μου κάνει εντύπωση… Και οι μαθητές μου πέρσι στην Αθήνα δεν είχαν ιδέα για τη λαϊκή παράδοση. Αυτό το παιδί όμως θέλει να μάθει. Θα φροντίσω γι’ αυτό…

   Στον δρόμο του γυρισμού μου ήρθε μια ωραία ιδέα: γιατί να μη βάλω σαν εργασία στους μαθητές μου να καταγράψουν όλα αυτά τα ωραία που μου είπαν στην εκδρομή; Και ίσως να ρωτήσουν και στο χωριό, γιαγιάδες, παππούδες, διάφορες θείες, για να μαζέψουμε και άλλο λαογραφικό υλικό; Ο λαϊκός πολιτισμός της περιοχής είναι πραγματικός θησαυρός!

   Είμαι τόσο ενθουσιασμένος με τον τόπο, με τα παιδιά, με την ιδέα μου - που θα τη βάλω άμεσα σε εφαρμογή! Πόσο τυχερός είμαι που βρέθηκα να διδάσκω φέτος εδώ! 

Γ. Μυρσίνη - Κ. Χριστίνα - Κ. Φερσαή, Β1

Αγαπητό ημερολόγιο,

   Οι κόποι μου φαίνεται πως απέδωσαν! Στο μάθημα των Νέων Ελληνικών μπήκαμε πια στα δημοτικά τραγούδια. Έφερα από το σπίτι μου στο σχολείο δίσκους και, μόλις τελείωσα το μάθημα του βιβλίου, τους ακούσαμε στην τάξη. Έβλεπα ήδη το ενδιαφέρον των παιδιών για τον λαϊκό πολιτισμό, αλλά αυτό που έγινε σήμερα ήταν το κάτι άλλο! Ενώ ακούγαμε, άρχισα να σιγοτραγουδάω και παρακίνησα τα παιδιά να τραγουδήσουν μαζί μου. Η ανταπόκρισή τους δεν περιγράφεται! Γρήγορα ξεπέρασαν τους αρχικούς τους δισταγμούς και άρχισαν να συμμετέχουν με ενθουσιασμό. Μάλιστα, μερικά που είχαν καλή φωνή ζήτησαν από μόνα τους να πούνε τραγούδια του τόπου. Κατασυγκινήθηκα… Ειδικά τη στιγμή που κάποιοι μαθητές, αγόρια και κορίτσια, σηκώθηκαν και άρχισαν να χορεύουν, δάκρυσα. Μόνο στο τέλος, όταν τα παιδιά χειροκρότησαν αυθόρμητα, ανησύχησα μήπως με τα τραγούδια, τους χορούς και τα χειροκροτήματα είχαμε ενοχλήσει τις άλλες τάξεις, μήπως τις αποσπούσαμε από το μάθημά τους. Πάντως, οι μαθητές μου χαμογελούσαν κάπως πονηρά. Ποιος ξέρει τι να σκέφτονταν…

   Χαίρομαι πολύ που κατάφερα να μεταδώσω στα παιδιά την αγάπη μου για τα δημοτικά τραγούδια! Αύριο θα φέρω στο σχολείο σλάιντς, για να τους δείξω τόπους, παραδοσιακές φορεσιές και σπίτια, ώστε να αποκτήσουν μια συνολική αντίληψη για τον λαϊκό μας πολιτισμό.

Μ. Έλενα, Β3

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 

   Πήρα μια σύγχυση σήμερα! Ενώ οι ντόπιοι μαθητές μού έφεραν καταπληκτικά πράγματα στη δραστηριότητα που τους έβαλα, να συλλέξουν από το χωριό διάφορα έθιμα, παραμύθια και δημοτικά τραγούδια του τόπου, τα δύο παιδιά που ήρθαν από την πόλη τα έκαναν θάλασσα… 

   Ο Γιώργος, που είναι καλός μαθητής και πάντα προσέχει στο μάθημα, αντέγραψε μερικά δημοτικά τραγούδια από τη συλλογή του αγαπημένου μου Νικολάου Πολίτη και μου τα παρουσίασε σαν δική του εργασία. Μα τι περίμενε; Να μην το καταλάβω; Δε θα του πέσει η μύτη να προσπαθήσει να μαζέψει και τίποτα από το χωριό! Αν δυσκολευόταν, δεν είχε παρά να ζητήσει τη βοήθειά μου. 

   Ωστόσο, δε συγχύστηκα τόσο μ’ αυτό το παιδί. Αυτά που μου έφερε ήταν τουλάχιστον δημοτικά τραγούδια… Εκεί που βγήκα από τα ρούχα μου ήταν όταν είδα το τετράδιο του Παύλου. Μα να μου φέρει το «Την ώρα που περνούσε το οργανάκι» του Αττίκ για δημοτικό τραγούδι; Από πού και ως πού, Χριστέ μου; Μυστήριο μέγα! Αυτό το παιδί δεν κατάλαβε τίποτα απολύτως. Κρίμα στα τόσα και τόσα που έχουμε πει ως τώρα! Μάλλον πρέπει να το πάρω απόφαση ότι, παρά τις προσπάθειές μου, κάποια παιδιά θα παραμείνουν πλήρως αποκομμένα από τον λαϊκό πολιτισμό μας…

Κ. Χριστίνα, Β3

Άλλοι/ες προτίμησαν να υιοθετήσουν τον ρόλο ενός από τους μαθητές/τριες και να γράψουν στο ημερολόγιό του/της...

Αγαπητό ημερολόγιο, 

   Εκδρομή σήμερα! Η πρώτη μαζί με τον αγαπημένο μας φιλόλογο! Περάσαμε πολύ ωραία… Όλοι μαζευτήκαμε γύρω του και πιάσαμε την κουβέντα. Είναι τόσο προσιτός άνθρωπος, που μιλάμε μαζί του σαν φίλοι! Ξέρουμε πια πόσο αγαπάει τον τόπο μας και πόσο τον ενδιαφέρει να μάθει τα πάντα γι’ αυτόν κι έτσι δεν αργήσαμε να αρχίσουμε τις ιστορίες και τους θρύλους για το μέρος όπου είχαμε πάει εκδρομή. Όλοι είχαμε κάτι να πούμε, κι αυτό μας έκανε εντύπωση. Από πού τα μάθαμε όλα αυτά; Από μικροί βέβαια τα ακούγαμε να τα λένε οι μεγαλύτεροι, αλλά δεν ξέραμε καλά καλά πως τα ξέρουμε! Μάλιστα, σε κάποια στιγμή πήρα θάρρος και τραγούδησα ένα παραδοσιακό τραγούδι, που έλεγε ο παππούς μου. Ο καθηγητής μας έλαμπε από χαρά! Μας είπε ότι η παράδοση του τόπου μας είναι θησαυρός και ότι σε λίγο που θα μπούμε στα δημοτικά τραγούδια στο μάθημα των Νέων Ελληνικών θα μας βάλει να καταγράψουμε αυτά που είπαμε και να μαζέψουμε κι άλλα από τους συγγενείς μας. Και να φανταστείς πως εμείς ως τώρα ντρεπόμασταν για τα εθίματα και τα τραγούδια μας, νομίζοντας πως είναι παλιατζούρες… 

   Με τον ενθουσιασμό και το ενδιαφέρον του για τη λαϊκή μας παράδοση ο άνθρωπος αυτός μας έκανε να την ξαναθυμηθούμε και να νιώθουμε περήφανοι γι’ αυτήν. Να ’σαι καλά, δάσκαλε! 

Π. Ιωάννα, Β2

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   O φιλόλογος που ήρθε φέτος στο σχολείο μας δεν είναι σαν τους άλλους καθηγητές. Μέχρι τώρα, τα ίδια και τα ίδια. Βαρετό μάθημα, κατάλογος, φωνές, παρατηρήσεις… Αλλά αυτός ο καθηγητής μιλάει στην καρδιά μας! Είναι φιλικός μαζί μας και μας φέρεται με ευγένεια. Δε μονολογεί συνέχεια στο μάθημα, αλλά δίνει και σε μας τον λόγο και ενδιαφέρεται να ακούσει τις απόψεις μας. Είναι ένας άνθρωπος με πολλές γνώσεις, αλλά το κυριότερο είναι πως έχει τις πιο δημιουργικές ιδέες προκειμένου να μας τις μεταλαμπαδεύσει. 

   Στο μάθημα των Νέων Ελληνικών χρησιμοποιεί τον πιο σύγχρονο και πρωτοποριακό τρόπο διδασκαλίας. Μας φέρνει από το σπίτι του του κόσμου τα πράγματα! Δίσκους, μαγνητόφωνα, σλάιντς, εκείνο, το άλλο… Μέσα στην τάξη ακούμε δημοτικά τραγούδια και μας παρακινεί να τραγουδάμε κι εμείς, ακόμα και να χορεύουμε! Το μόνο που τον προβληματίζει είναι μήπως ανησυχήσουμε τις άλλες τάξεις. Πού να ήξερε τι γίνεται με κάτι άλλους καθηγητές, τι φωνές και τι κακό, και βέβαια χωρίς χορούς και τραγούδια…

   Με την ξεχωριστή προσωπικότητά του και με τον τρόπο που διδάσκει, ο φιλόλογός μας έχει καταφέρει να μας κινήσει το ενδιαφέρον για το μάθημά του και να μας κάνει να θέλουμε να μάθουμε όλο και περισσότερα για τον λαϊκό μας πολιτισμό. Είναι με διαφορά ο καλύτερος καθηγητής… Πόσο χαίρομαι που είχαμε την τύχη να αναλάβει το τμήμα μας! 

Α. Ρουμπίνα, Β1

Καλό μου ημερολόγιο,

   Ποιος να μου το ’λεγε πως εγώ θα έκανα με χαρά μια εργασία για το σχολείο; Όμως αυτό που μας έβαλε να κάνουμε ο καινούριος φιλόλογός μας μου άρεσε πολύ! Ήθελε, λέει, να μαζέψουμε δημοτικά τραγούδια, παραμύθια και έθιμα από το χωριό μας… Πήγα λοιπόν και ρώτησα τη γιαγιά μου. Άλλο που δεν ήθελε κι αυτή (ξέρεις πώς είναι οι γιαγιάδες!) κι άρχισε να μου λέει ένα σωρό πράγματα. Δεν ήξερα τι να πρωτογράψω! Πιστεύω πως αύριο θα παρουσιάσω στη τάξη (για πρώτη φορά στα χρονικά…) μια πολύ καλή εργασία. 

   Λες να γίνω κι εγώ καλός μαθητής; Πάντως, στο μάθημα του αγαπημένου μου καθηγητή θα το προσπαθήσω!

Ν. Φίλιππος, Β1

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη με τον νέο μας φιλόλογο! Είναι υπέροχος άνθρωπος… Με την αγάπη του για μας και με την όρεξη που έχει για δουλειά έχει δώσει ζωή στην τάξη. Για φαντάσου, όλοι τον ακούμε με ενδιαφέρον και θέλουμε να συμμετέχουμε στο μάθημά του. Δεν έχει καμία σχέση με τους άλλους καθηγητές! Ο τρόπος διδασκαλίας του είναι πολύ ιδιαίτερος. Σήμερα μας έβαλε να ακούσουμε δημοτικά τραγούδια και μάλιστα μας ενθάρρυνε να τραγουδήσουμε και χορέψουμε. Ήταν μια μοναδική στιγμή που θα μας μείνει αξέχαστη! Στο διάλειμμα οι μαθητές από το διπλανό τμήμα μας ρώτησαν γατί ακουγόταν χειροκροτήματα από την τάξη μας και, όταν τους είπαμε τι κάναμε, έμειναν με το στόμα ανοιχτό!

   Αυτός ο καθηγητής έχει αλλάξει τον τρόπο που βλέπω (όχι μόνο εγώ, αλλά και όλοι οι μαθητές του) το σχολείο, τα μαθήματα και τη λαϊκή μας παράδοση. Μακάρι να τον έχουμε και του χρόνου…

Μ. Μαρία, Β1

...Ή να γράψουν στο ημερολόγιο ενός άλλου καθηγητή ή ενός ντόπιου.

Από το ημερολόγιο ενός άλλου καθηγητή

Αγαπητό ημερολόγιο, 

   Άλλη μια σχολική χρονιά άρχισε… Μόνο που φέτος έχουμε κάποιες αλλαγές στον σύλλογο των διδασκόντων. Μετά από χρόνια που είμαστε οι ίδιοι καθηγητές στο σχολείο, μας ήρθε από την Αθήνα ένας καινούριος φιλόλογος. Από την πρώτη ματιά μου φάνηκε συμπαθητικός, χαμογελαστός και ευγενικός με όλους. Ωστόσο, αυτό που με έχει βάλει σε σκέψεις είναι η στάση του απέναντι στους μαθητές. Το σχολείο μας φημίζεται σε όλα τα γύρω χωριά για την αυστηρότητα των καθηγητών και την πειθαρχία των μαθητών του. Αλλά αυτός ο νέος καθηγητής φέρεται στα παιδιά σαν να είναι φίλοι! Στα διαλείμματα πάντα τον περιτριγυρίζουν μαθητές και του μιλάνε με οικειότητα… Και ο τρόπος που κάνει το μάθημα είναι τελείως διαφορετικός. Τον βλέπω να κουβαλάει κάθε μέρα από το σπίτι του σλάιντς και δίσκους. Μέσα στην τάξη κάνει προβολές και ακούνε, λέει, δημοτικά τραγούδια! Μάλιστα, τραγουδάνε και χορεύουν κιόλας. Τις προάλλες άκουσα από την τάξη του παλαμάκια! Μα είναι δυνατόν; Απορώ τι μάθημα είναι αυτό… Τα παιδιά πρέπει από μικρά να είναι πειθαρχημένα, ήσυχα και να μάθουν να σέβονται τους καθηγητές τους, γιατί διαφορετικά δε θα σέβονται τίποτα όταν μεγαλώσουν, έτσι δεν είναι;

   Πάντως, οφείλω να αναγνωρίσω ότι οι μαθητές τον λατρεύουν. Πρώτη φορά τους βλέπω να έχουν τέτοια όρεξη για μάθημα! Και ο τρόπος διδασκαλίας του φαίνεται αποτελεσματικός… Η αλήθεια είναι ότι προβληματίζομαι. Μήπως εμείς τόσα χρόνια κάνουμε κάτι λάθος; 

Δ. Γεωργία, Β2

Από το ημερολόγιο ενός ντόπιου

Ημερολόγιό μου,

   Άκου τι έγινε σήμερα! Στο καφενείο, εκεί που πίναμε ήσυχα κι ωραία το καφεδάκι μας, μπήκαν μέσα κάποια γυμνασιόπαιδα κι άρχισαν να μας ρωτάνε για τις παραδόσεις και τα εθίματα του χωριού μας. Ακόμα κι αν ξέρουμε να τους πούμε κανένα δημοτικό τραγούδι εδώ της περιοχής μάς ζήτησαν! Κοίτα να δεις… Εκεί που τα παιδιά δεν έδιναν δεκάρα για τη λαϊκή μας παράδοση κι ερχόντουσαν στο καφενείο μόνο για να τα κεράσουμε κανένα λουκουμάκι… Αλλά ξέρω ποιος ευθύνεται γι’ αυτή την αλλαγή. Δεν είναι άλλος από τον καινούριο τους φιλόλογο, αυτόν τον νεαρό που, αν και πρωτευουσιάνος, δεν είναι καθόλου ακατάδεχτος, μα κάθεται και μιλάει μαζί μας και φαίνεται να νοιάζεται για τα ζητήματα του τόπου μας. Όλοι στο χωριό τον συμπαθούν, αλλά και τα παιδιά φαίνεται πως τα έχει κερδίσει. Να δεις που θα τους έβαλε κάποια εργασία για το σχολείο…

   Μπράβο στον δάσκαλο, που κατάφερε να κάνει τους μαθητές του να ενδιαφερθούν για την παράδοση. Την άλλη φορά που θα περάσει από το καφενείο, θα τον κεράσω ένα τσιπουράκι!

Κ. Βασίλης, Β1

Αγαπητό μου ημερολόγιο, 

   Να που γίνονται και θαύματα! Εκεί που η κόρη μου, η Κατερίνα, μισούσε το σχολείο και πιο πολύ απ’ όλα τα φιλολογικά μαθήματα, τώρα έχει αλλάξει τελείως! Προσπαθεί, ενδιαφέρεται, διαβάζει στο σπίτι… Τις προάλλες ζήτησε από τη γιαγιά της να θυμηθεί κάποια από τα παραμύθια που της έλεγε όταν ήταν μικρή, για να τα καταγράψει για μια εργασία που τους έβαλε ο φιλόλογός τους. Η κόρη μου τον έχει συμπαθήσει πολύ και κάθε μέρα, όταν έρχεται από το σχολείο, μου λέει τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν και για τα μαθήματά του. Μάλιστα, σήμερα μου είπε ότι σκέφτεται κι αυτή να γίνει φιλόλογος! 

   Τι να πω; Αύριο κιόλας θα πάω στο σχολείο για να γνωρίσω αυτό τον άξιο δάσκαλο, να τον ευχαριστήσω και να του δώσω τα συγχαρητήριά μου για την καλή δουλειά που κάνει!

Ι. Στέλλα, Β1

Το σχολείο μας, το 1ο Γυμνάσιο Καλαμαριάς

Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου γνωρίζουν και μας συστήνουν το νέο τους σχολικό περιβάλλον! Παρουσιάζουν την ιστορία του 1ου Γυμνασίου Καλαμαριάς, φωτογραφίζουν τους χώρους του σχολείου και την τάξη τους, αλλά και εκφράζουν τις πρώτες εντυπώσεις τους από το Γυμνάσιο και τα ευτράπελά του… 

1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ, ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ! 

   Όσοι κατηφορίζουν την οδό Χηλής στην Καλαμαριά συναντούν, λίγο πριν το γήπεδο του Απόλλωνα, ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα που στεγάζει το 1ο Γυμνάσιο και Λύκειο Καλαμαριάς. Αυτό είναι το σχολείο μας!

ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ... 

   Πρόκειται για ένα σχολείο με μεγάλη ιστορία… Φέρει το ιστορικό προσωνύμιο «Φροντιστήριο Τραπεζούντας», σε ανάμνηση ενός από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Πόντου, που ιδρύθηκε στην Τραπεζούντα το 1682. Η οικονομική επιχορήγησή του από τους ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας, όπως και το γεγονός ότι σ’ αυτό δίδαξαν μεγάλοι δάσκαλοι του Γένους, οδήγησαν στη μεγάλη ανάπτυξη του σχολείου. Το «Ελληνικόν Φροντιστήριον Τραπεζούντος» υπήρξε ο μακροβιότερος εκπαιδευτικός οργανισμός της Τραπεζούντας και ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτήρια της Μικράς Ασίας. Μάλιστα, χαρακτηρίστηκε ως «Φάρος της Ανατολής», λόγω της σημαντικής προσφοράς του στην πνευματική καλλιέργεια και τη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων Ποντίων της Τραπεζούντας. 

   Το 1902 ολοκληρώθηκε η ανέγερση του νέου κτιρίου του Φροντιστηρίου. Το επιβλητικό τετραώροφο κτίριο, σε σχήμα Π, με εσωτερική πίσω μεγάλη αυλή, ήταν χτισμένο πάνω στα βράχια της παραλίας της Τραπεζούντας.

   Λειτούργησε, παρ’ όλες τις αντιξοότητες, μέχρι και το 1922, έτος της Μικρασιατικής Καταστροφής. Η Συνθήκη της Λωζάννης, το 1923, έφερε το οριστικό τέλος όχι μόνο στη λειτουργία του συγκεκριμένου ιδρύματος, αλλά και σε κάθε μορφής δραστηριότητα του ελληνικού στοιχείου στην περιοχή της Μικράς Ασίας και του Πόντου, καθώς χιλιάδες ελληνόφωνοι Ορθόδοξοι πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς προς την Ελλάδα ή τη Ρωσία. 

ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 

   Εδώ λοιπόν, στην Καλαμαριά, μια περιοχή όπου εγκαταστάθηκαν πολλοί Έλληνες πρόσφυγες από τον Εύξεινο Πόντο και τη Μικρά Ασία, ιδρύθηκε το σχολικό έτος 1946-47 ως αυτόνομο σχολείο το Οκτατάξιο Γυμνάσιο Καλαμαριάς. Το 1967-68 γίνεται εξατάξιο γυμνάσιο και μετονομάζεται σε Μικτόν Γυμνάσιον Καλαμαριάς. Είναι το πρώτο μικτό γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη. 

   Καθώς ο πληθυσμός της Καλαμαριάς συνεχώς μεγάλωνε, δημιουργήθηκε η ανάγκη για νέα σχολικά κτίρια. Το 1964 ζητήθηκε από τον πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Παπανδρέου το νέο σχολείο που θα δημιουργηθεί στην Καλαμαριά να λάβει το όνομα «Φροντιστήριον Τραπεζούντος», όπως και έγινε.

   Η θεμελίωση του νέου διδακτηρίου πραγματοποιήθηκε το 1965 από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, κ. Παπανδρέου, ενώ τα εγκαίνια έγιναν πέντε χρόνια αργότερα, το 1970. 

   Το «Φροντιστήριον Τραπεζούντος» ήταν ένα από τα πρωτοπόρα εκπαιδευτικά ιδρύματα της εποχής του, αλλά και ο σημερινός διάδοχός του, το σχολείο μας, προσπαθεί να σταθεί επάξια στο ύψος της ιστορικής κληρονομιάς του, δείχνοντας ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα που έχουν να κάνουν με τον προσφυγικό ελληνισμό, για να μας υπενθυμίζει τις ρίζες μας!

ΚΤΙΡΙΟ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ 

   Το Γυμνάσιό μας είναι μεγάλο και εντυπωσιακό, βαμμένο με ζωηρά και χαρούμενα χρώματα. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι προνομιούχο όσον αφορά τις κτιριακές εγκαταστάσεις, καθώς διαθέτει κλειστό γυμναστήριο και αμφιθέατρο, ενώ στον χώρο του σχολείου βρίσκεται και το Θεατράκι της οδού Χηλής. 

  

Το κτίριο του σχολείου μας 

Η είσοδος 

Ένας διάδρομος ανάμεσα σε δέντρα και φυτά μας οδηγεί στην αυλή… 

Η αυλή 

Έχουμε με δύο γήπεδα βόλεϊ και ένα γήπεδο μπάσκετ! 

Γύρω απ’ αυτά υπάρχουν πεζούλια και παγκάκια. 

Η ωραία πέτρινη βρύση μας… 

…βρίσκεται στη σκιά ενός μεγάλου δέντρου. 

Το κλειστό γυμναστήριο 

Με τέλειο εξοπλισμό! 

   Αριστερά και δεξιά του γυμναστηρίου βρίσκονται αντίστοιχα το κυλικείο και οι τουαλέτες των μαθητών. 

Η πίσω είσοδος, με το ενδιαφέρον graffiti 

   Το κτίριο σήμερα, εκτός από τις 19 αίθουσες διδασκαλίας, διαθέτει εργαστήριο Πληροφορικής, εργαστήριο Φυσικοχημείας, δύο μικρές αίθουσες για τμήματα ξενόγλωσσα ή κατευθύνσεων, γραφεία καθηγητών - γυμνασιάρχη - λυκειάρχη, γραμματείες και δανειστική βιβλιοθήκη.

Ας μπούμε μέσα... 

   
   Μπαίνοντας στο σχολείο, μας καλωσορίζει η βιβλιοθήκη και το φιλόξενο αναγνωστήριο. 

Η βιβλιοθήκη μας 

Λογοτέχνης του μήνα: η Ζωρζ Σαρή! 

Ο διάδρομος του ισογείου 

   Η τελευταία τάξη δεξιά είναι αυτή του Α4! 

Η χαρακτηριστική ράμπα που οδηγεί στον 1ο όροφο 

Έχουμε όμως και σκάλα! 

Το σαλονάκι  στον 1ο όροφο… 

…με τις γυάλινες προθήκες 

και τον μεγάλο πίνακα που απεικονίζει το «Φροντιστήριον Τραπεζούντος». 

Ο διάδρομος του 1ου ορόφου 

   Η πρώτη τάξη δεξιά είναι αυτή του Α2! 

Να δούμε και τις τάξεις μας; 

Το Α2... 

   Η τάξη μας, αν και δεν είναι πολύ μεγάλη, είναι η πιο όμορφη του σχολείου! Βρίσκεται στον 1ο όροφο και είναι πολύ φωτεινή. Έχει ωραία θέα και είναι η μόνη που έχει μπαλκόνι!

...και το Α4! 

   Η δική μας τάξη βρίσκεται στο ισόγειο και δε βλέπει μπροστά, στην αυλή… Ωστόσο, μας αρέσει και την έχουμε στολίσει με ζωγραφιές που φτιάξαμε στο μάθημα των εικαστικών.

Για την παρουσίαση του σχολείου συνεργάστηκαν
από το Α2: Α. Ελπίδα, Α. Ευδοκία, Α. Νικόλας - Κ. Γιάννης, Β. Ηλίας, Γ. Γιώργος, Γ. Λάζαρος - Ζ. Νικόλας, Γ. Χριστίνα, Δ. Ραφαηλία, Κ. Φωτεινή
από το Α4: Π. Κωνσταντίνα - Π. Ραφαέλα, Π. Κωνσταντίνα - Χ. Δέσποινα, Σ. Δημήτρης - Τ. Πέτρος, Σ. Κυριάκος, Σ. Ευγενία - Τ. Δήμητρα, Τ. Ρήγας, Τ. Παύλος, Τ. Ίκαρος, Φ. Πελαγία - Χ. Πέτρος
Πηγές: Wikipedia και ιστοσελίδα του 1ου Γυμνασίου Καλαμαριάς

ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΑΙ… ΤΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ! 

   Εδώ και δύο μήνες περίπου φοιτώ στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμαριάς και μπορώ να πω πως οι εντυπώσεις μου είναι αρκετά καλές. Στην αρχή ήμουν πολύ αγχωμένη, αλλά σύντομα προσαρμόστηκα… 

   Το καινούριο μου σχολείο είναι πολύ όμορφο εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά. Έχει ένα τεράστιο προαύλιο με γήπεδα βόλεϊ και μπάσκετ. Το κυλικείο και το γυμναστήριο στεγάζονται σε ένα άλλο κτίριο, δίπλα στο σχολείο. Με το που μπαίνεις μέσα, συναντάς τη μεγάλη βιβλιοθήκη μας με πολλά και ενδιαφέροντα βιβλία, όπως και το αναγνωστήριο με τις πολύχρωμες καρέκλες. Οι διάδρομοι είναι διακοσμημένοι με ωραίες ζωγραφιές των μαθητών και οι τάξεις είναι οι περισσότερες ευρύχωρες και βαμμένες με όμορφα χρώματα. 

   Οι συμμαθητές μου είναι πολύ καλοί και βοηθάμε ο ένας τον άλλο μέσα και έξω από το σχολείο. Πολλούς δεν τους ήξερα και τους γνώρισα στην πορεία, με όλους πάντως τα πάω καλά. Τα αγόρια της τάξης μου είναι πιο πολλά από τα κορίτσια, και αυτό είναι το μόνο που θα άλλαζα… Δε θα ήθελα βέβαια να λείπει κανένας από τους συμμαθητές μου, αλλά θα καλοδεχόμουνα κι άλλα κορίτσια στο τμήμα μου! 

   Oι καθηγητές μας είναι καλοί και υπομονετικοί. Το σημαντικότερο είναι ότι φροντίζουν να καταλαβαίνουμε τα πάντα σε σχέση με το μάθημα, ώστε να μπορούμε στο σπίτι να τελειώσουμε πιο γρήγορα τα μαθήματά και να μας μείνει περισσότερος χρόνος για ξεκούραση. Επίσης, προσπαθούν να σέβονται το διάλειμμά μας, κάτι που στο δημοτικό κάποιοι δάσκαλοι το αγνοούσαν… 

   Είμαι περήφανη που φοιτώ στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμαριάς, ένα σχολείο που κουβαλάει ιστορία αιώνων και φέτος υποδέχτηκε και αγκάλιασε κι εμάς, τα πρωτάκια! 

Γ. Ελισάβετ, Α2

   Είναι αλήθεια πως τις πρώτες μέρες στο Γυμνάσιο ήμουν αρκετά ανήσυχος, επειδή δεν ήξερα με ποια παιδιά από το δημοτικό θα ήμουν στο ίδιο τμήμα και πώς θα είναι οι καθηγητές... Ευτυχώς, μέσα σε μια μόνο εβδομάδα έκανα πολλές παρέες και εξοικειώθηκα αρκετά και με τον χώρο, αλλά και με τους καθηγητές μου. 

   Τελικά, το καινούριο μου σχολείο μου αρέσει πολύ! 

Γ. Γιώργος, Α2

Οι...«δίδυμοι»!

   Στο τμήμα μου, το Α4, έχω τους πιο διασκεδαστικούς συμμαθητές! Κάθε μέρα περνάμε ωραία, κάνουμε πλάκες και πολλά αστεία! Κάτι που μας χάρισε πολύ γέλιο στην αρχή της σχολικής χρονιάς, μέχρι οι καθηγητές να μας μάθουν καλά, ήταν μια τυχαία συνωνυμία. 

   Και να τι γινόταν… Έτυχε να έχουμε στο τμήμα δύο παιδιά με το ίδιο επίθετο, χωρίς όμως να έχουν καμία συγγένεια μεταξύ τους. Κάθε φορά λοιπόν που έμπαινε ένας καινούριος καθηγητής στην τάξη και διάβαζε τον κατάλογο με τα ονόματα των μαθητών, όταν έφτανε η ώρα να διαβάσει τα δύο ίδια επίθετα, έκανε μια μικρή παύση και μετά ρωτούσε τα δύο παιδιά: «Εσείς τι σχέση έχετε μεταξύ σας;». Τις πρώτες φορές τα παιδιά απαντούσαν σοβαρά ότι ήταν απλά μια συνωνυμία. Όταν όμως είδαμε ότι αυτό επαναλαμβανόταν συνέχεια, άρχισε να μας φαίνεται όλο και πιο αστείο. Κάθε, μα κάθε καθηγητής που έμπαινε στην τάξη ρωτούσε το ίδιο πράγμα! Ούτε συνεννοημένοι να ήταν! Και βέβαια εμείς σκάγαμε κάθε φορά στα γέλια… Κάποιες φορές ακόμα και οι καθηγητές γελούσαν μαζί μας. Μάλιστα, τα δύο παιδιά που είχαν το ίδιο επίθετο αποκαλούσαν ο ένας τον άλλον μέσα στην τάξη, αλλά και στα διαλείμματα, «δίδυμο αδερφό», προκαλώντας κι άλλο γέλιο… 

   Όταν πια όλοι οι καθηγητές είχαν μπει στην τάξη μας και είχαν μάθει για τη συνωνυμία, αυτό το αστείο σιγά σιγά άρχισε να φθίνει. Βέβαια, τη θέση του την πήραν άλλα! 

Χ. Δέσποινα, Α4