Ο κύκλος των χαμένων ποιητών - Ο ιδανικός καθηγητής

Με αφορμή τη διδασκαλία του διηγήματος του Γιώργου Ιωάννου "Να 'σαι καλά, δάσκαλε!", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου είδαν την ταινία "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών" και έγραψαν γι' αυτήν...

Dead poets’ society (Ο κύκλος των χαμένων ποιητών)

   Η ταινία διαδραματίζεται το 1959 στην Αγγλία, σε ένα συντηρητικό σχολείο αρρένων με τέσσερις βασικές αρχές, την παράδοση, την πειθαρχία, την τιμή και την υπεροχή. Πρόκειται για ένα καταπιεστικό περιβάλλον που απαγορεύει στους μαθητές την ελεύθερη έκφραση. Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες είναι ο Τοντ, φορτωμένος με υψηλές απαιτήσεις λόγω του οικογενειακού του παρελθόντος στο σχολείο, και ο συγκάτοικός του, ο Νηλ, ένας μαθητής-πρότυπο, που είναι έξυπνος, δημοφιλής και ο αρχηγός της παρέας, έχει όμως έναν υπερπροστατευτικό, αυστηρό και αυταρχικό πατέρα. 

   Όλα ξεκινούν με έναν καινούριο φιλόλογο, τον Κήτινγκ, που διδάσκει ποίηση και είναι κι ο ίδιος απόφοιτος του σχολείου. Από την πρώτη μέρα βάζει τους μαθητές να σκίσουν τις σελίδες της εισαγωγής του βιβλίου, που τους επιβάλλει έναν τυποποιημένο τρόπο αξιολόγησης των ποιημάτων. Χρησιμοποιεί πρωτότυπες μεθόδους διδασκαλίας, όπως το να μαθαίνουν οι μαθητές την ποίηση μέσα από τον αθλητισμό, και τους κάνει να νιώσουν την ομορφιά της. Τους προτρέπει να σκέφτονται μόνοι τους και να εκφράζονται ελεύθερα, να εμπιστεύονται τις ιδέες τους και να βλέπουν τον κόσμο διαφορετικά. Τους ενθαρρύνει να «αδράξουν τη μέρα» και να κάνουν τη ζωή τους ξεχωριστή, να ζήσουν με τους δικούς τους όρους. Οι μαθητές του ανακαλύπτουν ότι ήταν μέλος της «λέσχης των χαμένων ποιητών», που τα μέλη της ασχολούνταν με την ποίηση, και αποφασίζουν να την ξαναρχίσουν.

   Αυτό που ο Νηλ θέλει πραγματικά είναι να γίνει ηθοποιός και παίρνει τον βασικό ρόλο σε μια παράσταση, χωρίς την άδεια του πατέρα του. Όταν αυτός το ανακαλύπτει, του απαγορεύει να συμμετέχει. Ο Νηλ ανοίγει την καρδιά του στον Κήτινγκ, ο οποίος του λέει να δείξει στον πατέρα του το πάθος του για το θέατρο και να τον κάνει να καταλάβει ποιος είναι. Παρά το γεγονός ότι η απόδοση του Νηλ στην παράσταση είναι εξαιρετική, ο πατέρας του παραμένει άκαμπτος και του ανακοινώνει ότι θα τον στείλει σε στρατιωτική ακαδημία, όπου θα περάσει τα επόμενα δέκα χρόνια της ζωής του. Η σκέψη ότι δε θα μπορέσει να ακολουθήσει τα όνειρά του και να ξεφύγει από τον ασφυκτικό έλεγχο του πατέρα του συντρίβει τον ευαίσθητο Νηλ και τον οδηγεί στην αυτοκτονία.

   Οι γονείς του Νηλ κατηγορούν τον Κήτινγκ για τον θάνατο του παιδιού τους, ενώ το σχολείο αναγκάζει, με την απειλή της αποβολής, τα παιδιά που συμμετείχαν στη λέσχη να υποδείξουν εκείνον ως ηθικά υπεύθυνο, κι αυτό οδηγεί στην απόλυσή του. Η ταινία τελειώνει με τον Κήτινγκ να μπαίνει στην τάξη για να μαζέψει τα πράγματά του και τους μαθητές να του δείχνουν την αναγνώριση και τον σεβασμό τους ανεβαίνοντας στα θρανία και αποκαλώντας τον «Καπετάνιε, ω καπετάνιε μου!».

   Μια καταπληκτική ταινία για τη σχέση των μαθητών με το σχολείο και τους καθηγητές τους και για τον ρόλο που μπορεί να παίξει ένας εμπνευσμένος δάσκαλος στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων. 

Κ. Άννα Ίρις, Β2 

Κατέθεσαν την άποψή τους για τον ιδανικό καθηγητή...

Ο ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

   Ο καθηγητής έχει να επιτελέσει έναν από τους πιο σπουδαίους ρόλους στην κοινωνία μας. Δεν έχει μόνο την ευθύνη για τη μετάδοση γνώσεων, αλλά και για τη διαπαιδαγώγηση των μαθητών του.

   Ο ιδανικός καθηγητής, λοιπόν, έχει πρώτα απ’ όλα μεράκι και όρεξη για τη δουλειά του, αλλά και μεταδοτικότητα, ώστε να κάνει το μάθημα κατανοητό στα παιδιά. Έχει ανοιχτούς ορίζοντες και διάθεση για συνεχή εξέλιξη, ενώ προσπαθεί να αξιοποιήσει κάθε διδακτικό μέσο, προκειμένου να κινητοποιήσει το ενδιαφέρον και να εξασφαλίσει την ενεργητική συμμετοχή των μαθητών στο μάθημα. Το σημαντικότερο όμως χαρακτηριστικό του δεν είναι άλλο από τη δημιουργία μιας ουσιαστικής σχέσης με τους μαθητές του…

   Ένας καθηγητής γίνεται αγαπητός όταν είναι προσιτός και φιλικός, όταν στηρίζει τους μαθητές του και τους εμπνέει να δείξουν τον καλύτερό τους εαυτό. Η κατανόηση, η ευγένεια και η δίκαιη αντιμετώπιση όλων, χωρίς διακρίσεις, αποτελούν τις βάσεις για μια γόνιμη παιδαγωγική σχέση, από την οποία τόσο ο καθηγητής όσο και οι μαθητές έχουν πολλά να ωφεληθούν!

Σ. Πένυ, Β3

   Ο ιδανικός δάσκαλος θα ξεκινήσει τη μέρα του αισιόδοξα, περιμένοντας με ανυπομονησία τη στιγμή να διδάξει - και παράλληλα να διδαχτεί, επειδή το πτυχίο που έχει κορνιζαρισμένο πάνω από το γραφείο του είναι απλά ένα χαρτί και δεν επιβεβαιώνει πως γνωρίζει τα πάντα. 

   Θα κάνει ερωτήσεις στους μαθητές του και, εξετάζοντας τις διαφορετικές απαντήσεις τους, θα θέσει άλλες ερωτήσεις στον εαυτό του. Θα πειραματιστεί και θα δει τα πράγματα από άλλες οπτικές γωνίες, αυτές των μαθητών. Θα μοιραστεί μαζί τους τις σκέψεις και τις υποθέσεις του και, αν χρειαστεί, θα κάνει τις απαραίτητες διευκρινίσεις. Αφού βεβαιωθεί πως όλες οι απορίες λύθηκαν, θα προχωρήσει μαζί με τους μαθητές του σε νέες απορίες προς επίλυση. Θα κάνει το μάθημα πιο διασκεδαστικό και φιλικό γι’ αυτούς, βάζοντάς τους να δουλέψουν σε ένα θέμα άλλοτε ατομικά και άλλοτε ομαδικά. Θα σεβαστεί την προσπάθεια του καθενός από αυτούς και θα τους παροτρύνει για άλλη μια, καλύτερη. 

   Θα αφήσει καμιά φορά τους μαθητές να πιστέψουν πως ξεχάστηκε και άλλαξε το θέμα της συζήτησης, κάνοντας το μάθημα λιγότερο τυπικό και ουδέτερο. Θα επιτρέπει στιγμές χαλάρωσης και γέλιου, αλλά θα έχει πάντα τον έλεγχο της τάξης του. 

   Δε θα απαιτήσει τον σεβασμό των μαθητών του. Θα τον κερδίσει!

Η. Χρήστος, Β1

...Mία μικρή αγγελία...

«ΖΗΤΕΙΤΑΙ ο ιδανικός καθηγητής…»

   Ζητείται από τους μαθητές και τις μαθήτριες του 1ου Γυμνασίου Καλαμαριάς ο ιδανικός καθηγητής. 

   Θα θέλαμε να είναι έμπειρος, αλλά και με κέφι για μάθημα. Περιμένουμε απ’ αυτόν να είναι μεταδοτικός και να ενθαρρύνει τις προσπάθειές μας. Καλό θα ήταν να χρησιμοποιεί σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας, ώστε να γίνεται το μάθημα πιο ελκυστικό. Όσον αφορά τη συμπεριφορά του προς εμάς, ζητάμε να είναι ευγενικός και φιλικός, να μας αφήνει να εκφραστούμε και να σέβεται και τη δική μας άποψη. 

   Απαραίτητο: να έχει χιούμορ και μεγάλη υπομονή…

   Η αμοιβή του θα είναι να είμαστε στο μάθημά του επιμελείς (αφού θα μας έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον) και ήσυχοι - όχι επειδή θα τον φοβόμαστε, αλλά επειδή θα τον σεβόμαστε!

Τ. Κωνσταντίνα, Β2

Και ένα ποίημα!

Ο ιδανικός καθηγητής 

Ο ιδανικός καθηγητής 

σ’ όλους φέρεται καλά 

Είναι ευαίσθητος και ευγενής 

μα κι αυστηρός μία σταλιά 

Θα θέλαμε να προσπαθεί 

δίπλα μας πάντα να σταθεί 

Απαραίτητο να έχει υπομονή 

Μέχρι πού; Από εκείνον θα κριθεί 

Όταν πηγαίνουμε καλά 

αυτός να ενθαρρύνει 

και αν κάπου αποτύχουμε 

κουράγιο να μας δίνει 

Τελευταίο, μα σημαντικό 

το να βαριέται δεν είναι αποτελεσματικό 

αλλά με λίγο ενθουσιασμό 

να ξεσηκώνει το μαθητικό κοινό 

Σεβασμό θα του δείξουμε 

μα να το ανταποδώσει 

και αν ποτέ τον θίξουμε 

ε, τότε να θυμώσει! 

Σ. Ιωάννα, Β2