Περιγραφή - ζώα σε κίνδυνο

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας της περιγραφής, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου περιγράφουν σε πρώτο πρόσωπο ένα ζώο που απειλείται από τον άνθρωπο...

Γκρίζος λύκος

   Χιονίζει ξανά στο δάσος μας. Είμαι μαζί με την αγέλη μου και προσπαθούμε να βρούμε κάτι να φάμε. Δυστυχώς, αυτό μοιάζει να γίνεται όλο και πιο δύσκολο, αφού τα δάση έχουν όλο και λιγότερα θηράματα… Τι θα απογίνουμε;

   Είμαι δυνατό και περήφανο ζώο, αλλά πλέον ανησυχώ πολύ… Μπορώ να επιβιώσω κάτω από δύσκολες συνθήκες και να αντιμετωπίσω πολλούς κινδύνους, αλλά όχι και τον άνθρωπο… Ναι, καλά καταλάβατε. Ο μεγαλύτερος εχθρός μου σήμερα είναι ο άνθρωπος! Αυτός καταστρέφει το σπίτι μου, το δάσος, και περιορίζει την τροφή μου με το παράνομο κυνήγι. Ακόμα κι εμένα κυνηγάει, αν και δεν μπορεί να με φάει! Αποτελώ, λέει, απειλή για τα κοπάδια… Μα τι να κάνω κι εγώ; Αφού δε βρίσκω πια αρκετά θηράματα στο δάσος, κάτι πρέπει να φάω για να ζήσω!

   Είμαι ένα από τα είδη προς εξαφάνιση και εσείς είστε υπεύθυνοι γι’ αυτό… Βοηθήστε με λοιπόν, για να μην υπάρχω στο μέλλον μόνο στα παραμύθια!

Π. Κωνσταντίνα, Α4

Μεσογειακή φώκια 

   Γεια σας! Είμαι μια φώκια και, για να το πω επιστημονικά, μια μεσογειακή φώκια μοναχός. Πήρα το όνομα αυτό είτε εξαιτίας του σχήματος του πάνω μέρους του κεφαλιού μου, που, όπως βλέπετε, μοιάζει σαν να φοράω σκούφο ρωμαιοκαθολικού καλόγερου, είτε επειδή δε ζω σε μεγάλες ομάδες, αλλά προτιμώ την απομόνωση από την ανθρώπινη παρουσία. Ζω εδώ στη Μεσόγειο από την αρχαιότητα. Μάλιστα, αν θέλετε να ξέρετε, εικονίζομαι σε αρχαία ελληνικά νομίσματα και αναφέρομαι ακόμα και στον Όμηρο, σε αποσπάσματα που με περιγράφουν να λιάζομαι σε αμμουδερές ακτές! Είμαι μάλλον μεγαλόσωμη και γκριζωπή, ενώ η διατροφή μου είναι ποικίλη, τρώω και μικρά ψάρια και διάφορα θαλασσινά. 

   Κάποτε οι πρόγονοί μου ζούσαν σε όλες τις ακτές της Μεσογείου, της Μαύρης Θάλασσας, ακόμα και του ανατολικού Ατλαντικού. Σήμερα όμως ο συνολικός πληθυσμός μας δεν ξεπερνά τα 600 ζώα… Γι’ αυτό και συγκαταλέγομαι πια στα σπανιότερα και πλέον απειλούμενα ζωικά είδη του πλανήτη. Η ρύπανση των θαλασσών περιορίζει τον βιότοπό μου και η υπεραλίευση μου στερεί την τροφή μου. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξαφάνιση του είδους μου, είτε με την απροσεξία του και την αδιαφορία του για το περιβάλλον, είτε με την καταστροφική του επέμβαση,  παίζει ο άνθρωπος. 

   Τα καλά νέα είναι ότι ο μισός περίπου πληθυσμός μας, γύρω στις 250 με 300 φώκιες, ζει στην Ελλάδα και κυρίως στις Σποράδες, όπου μάλιστα υπάρχει ένα προστατευόμενο θαλάσσιο πάρκο, για να ζούμε ανενόχλητες!

   Ίσως τελικά να υπάρχει ελπίδα…

Γ. Ελισάβετ  - Γ. Γιώργος, Α2

Χελώνα καρέτα - καρέτα

   Βλέπετε τι ωραία που κολυμπάω στη θάλασσα; Είμαι μια χελώνα καρέτα-καρέτα. Είμαι μεγαλούτσικη και το κέλυφός μου έχει καφετί χρώμα. Μου αρέσουν πολύ τα καθαρά νερά των ελληνικών θαλασσών, όπως και οι αμμώδεις παραλίες, όπου γεννάω τα αυγά μου. 

   Και εδώ ερχόμαστε στο μεγάλο πρόβλημα: πολλές φορές οι άνθρωποι, που αγαπούν κι αυτοί τις ωραίες παραλίες για να κάνουν το μπάνιο τους, καταστρέφουν με την απροσεξία τους τις φωλιές μας. Έτσι όμως δεν έρχονται στον κόσμο καινούρια χελωνάκια και το είδος μας έχει φτάσει στο σημείο να απειλείται με εξαφάνιση. 

   Αλλά και οι άλλοι κίνδυνοι που μας απειλούν συνδέονται με εσάς τους ανθρώπους. Κάποιες φορές ξεγελιόμαστε και τρώμε τις πλαστικές σακούλες που πετάτε στη θάλασσα ή μας τραυματίζουν τα σκάφη σας...

   Πιστεύω πως καταλάβατε ότι η επιβίωσή μας απειλείται άμεσα! Φροντίστε λοιπόν να διατηρείτε καθαρές τις θάλασσες και τις ακτές και να μας προσέχετε περισσότερο. 

   Μοιραζόμαστε τον ίδιο πλανήτη, ας μάθουμε να ζούμε μαζί!

Α. Ευδοκία, Α2

Πάντα

   Σίγουρα όλοι με αναγνωρίζετε αμέσως από τη χαρακτηριστική μαύρη και άσπρη γούνα μου. Είμαι ένα πάντα! Μπορεί στη φωτογραφία να είμαι χαρούμενος, αλλά να ξέρετε πως βρίσκομαι σε μεγάλο κίνδυνο…

   Λοιπόν, εμείς τα πάντα είμαστε ένα είδος που κινδυνεύει με εξαφάνιση, και να γιατί. Για να ζήσουμε τρώμε καθημερινά 35 κιλά μπαμπού (μάλλον γι’ αυτό είμαι λίιγο χοντρούλης!). Όμως οι άνθρωποι καταστρέφουν τα δάση μας για πάρουν τα μπαμπού ή για να φτιάξουν δρόμους, με αποτέλεσμα να μην έχουμε πού να ζήσουμε και τι να φάμε...

   Η αλήθεια είναι πως πλέον είμαι προστατευόμενο είδος και έχω κάποιες ελπίδες να επιβιώσω. Είναι απλό: αν διαφυλάξετε τον βιότοπό μου, και μπαμπού θα έχετε και πάντα (για πάντα!).

Α. Αναστασία, Α2

...Και παρουσιάζουν ένα τραγούδι για το περιβάλλον!

Ν. Πορτοκάλογλου - Μπες στο κλίμα

Ποια υπερθέρµανση γεννάει 

ένα τέρας που ξυπνάει;

Θα µας πνίξει, θα µας φάει… 

Μπες στο κλίµα!

Ποια πληµµύρα µας τραβάει

σ’ ένα ηφαίστειο που ξεσπάει;

∆ες, χιονίζει µήνα Μάη… 

Μπες στο κλίµα!

Ξύπνα τη µνήµη σου

Ξέχνα τη φήµη σου

Παρ’ την ευθύνη σου

γι’ αυτή τη Γη που βουλιάζει 

Σκέψου τα µέρη σου 

Πες το στο ταίρι σου

Είναι στο χέρι σου 

Ένα παιδί σου φωνάζει

∆είξε µου πόσο σε νοιάζει 

Μπες στο κλίµα!

Κάθε µέρα που περνάει

σαν αρρώστια προχωράει 

Άλλο αστείο δε χωράει… 

Μπες στο κλίµα!

Ποιος στ’ αλήθεια κυβερνάει; 

Ποιος θυµάται; Ποιος ξεχνάει; 

Για ποιο µέλλον συζητάει; 

Μπες στο κλίµα!

Ξύπνα τη µνήµη σου

Ξέχνα τη φήµη σου

Παρ’ την ευθύνη σου

γι’ αυτή τη Γη που βουλιάζει 

Σκέψου τα µέρη σου 

Πες το στο ταίρι σου

Είναι στο χέρι σου 

Ένα παιδί σου φωνάζει

∆είξε µου πόσο σε νοιάζει 

Μπες στο κλίµα!

   Το τραγούδι «Μπες στο κλίμα» του Ν. Πορτοκάλογλου αναφέρεται στην υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή, η οποία οφείλεται στις ανθρώπινες δραστηριότητες που καταστρέφουν το περιβάλλον. Πλημμύρες, λιώσιμο των πάγων, αύξηση της θερμοκρασίας, το κλίμα μοιάζει να έχει τρελαθεί… Αλλά εμείς οι άνθρωποι το έχουμε τρελάνει! Το πρόβλημα δεν αφορά κάποιο μακρινό μέλλον, αλλά το παρόν και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε άμεσα, αν δε θέλουμε να οδηγηθούμε στην καταστροφή. 

   Ο τίτλος του τραγουδιού είναι ένα λογοπαίγνιο. Μας καλεί να «μπούμε στο κλίμα», δηλαδή να καταλάβουμε τι συμβαίνει, ώστε να αναλάβουμε δράση όσον αφορά την κλιματική αλλαγή. Οι στίχοι μας ευαισθητοποιούν, προβάλλοντας τους κινδύνους που απειλούν τον πλανήτη μας. Ωστόσο, το μήνυμα του τραγουδιού είναι αισιόδοξο: αν ενδιαφερθούμε για το περιβάλλον, αν συμπεριφερθούμε με αίσθημα ευθύνης απέναντι στη γη μας και στο μέλλον μας, είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση.

   Αναρωτιέμαι… Υπάρχει ακόμα καιρός;

Α. Ελπίδα, Α2