Φανταστικά ταξίδια

Με αφορμή το απόσπασμα από την «Αληθή ιστορία» του Λουκιανού, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου έγραψαν στο ημερολόγιό του…

Από το ημερολόγιο του Λουκιανού

2 Εκατομβαιώνος

   Εδώ και μέρες πλέουμε στον απέραντο ωκεανό… Ώσπου επιτέλους, είδα στεριά! Αμέσως αρχίσαμε να κωπηλατούμε προς τα εκεί. Παρά το γεγονός ότι το νησί αυτό είναι μικρό και έρημο, εξουθενωμένοι πια, αποφασίσαμε να κάνουμε μία ολιγοήμερη στάση. Ακούμπησα το κεφάλι μου σε μια πέτρα και έγειρα να κοιμηθώ, για πρώτη φορά μετά από καιρό σε στέρεα γη... Δεν πρόλαβα καλά καλά να ξαπλώσω και κατευθείαν με πήρε βαθύς ύπνος.

7 Εκατομβαιώνος

   Πέντε μέρες πέρασαν γρήγορα και ήρθε η ώρα να αναχωρήσουμε για την επόμενή μας περιπέτεια. Βεβαιωθήκαμε πως δεν έλειπε κανένας από τους συντρόφους, μαζέψαμε όλα τα πράγματά μας, επιβιβαστήκαμε στο πλοίο και ανοιχτήκαμε πάλι στο πέλαγος.

9 Εκατομβαιώνος

   Ταξιδεύαμε για δύο ολόκληρες μέρες, όταν διακρίναμε στο βάθος πολλούς ανθρώπους να τρέχουν πέρα δώθε στη θάλασσα. Παραξενεύτηκα! Ωστόσο, αυτά τα όντα, ενώ ήταν όμοια στο σώμα και το μέγεθος με εμάς, είχαν πόδια από φελλό, γι’ αυτό άλλωστε και ονομάζονται Φελλόποδες. Καθόμασταν με ανοιχτό το στόμα και παρατηρούσαμε τα αξιοπερίεργα αυτά πλάσματα να βαδίζουν πάνω στα κύματα χωρίς φόβο και να μη βουλιάζουν στο νερό. Μας πλησίασαν και μας καλωσόρισαν. Μας είπαν στα ελληνικά (άλλο πάλι και τούτο!) πως βιάζονται να φτάσουν στην πατρίδα τους, τη Φελλώ, και με μεγάλη ευγένεια μας πρότειναν να μας φιλοξενήσουν. Χωρίς δεύτερη σκέψη, δεχτήκαμε την πρόσκλησή τους με χαρά.

10 Μεταγειτνιώνος

   Μετά από έναν μήνα κοντά στους Φελλόποδες, ήρθε πια ο καιρός να επιστρέψουμε στην πατρίδα… Με συγκίνηση αποχαιρετήσαμε αυτή τη μοναδική χώρα με τους υπέροχους κατοίκους. Οι καινούριοι μας φίλοι μάς έδωσαν όλα τα αναγκαία εφόδια και μας πρόσφεραν ως δώρο φιλοξενίας μια φελλιά, αυτό το ξεχωριστό φυτό που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της χώρας τους. Μάλιστα, μας συνόδευσαν μέχρι ένα σημείο, δείχνοντάς μας τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουμε.

   Αυτό το ταξίδι μας πρόσφερε συναρπαστικές εμπειρίες και ανυπομονώ να τις αφηγηθώ όλες! Ώρα καλή στην πρύμνη μας κι αέρα στα πανιά μας...

8 Ελαφηβολιώνος

   Κατέγραψα με απόλυτη ακρίβεια τις περιπέτειές μας στην Αληθή Ιστορία μου, αλλά κανένας δυστυχώς δε με πιστεύει… Τη φελλιά πάντως που μας δώρισαν οι Φελλόποδες τη φύτεψα στην αυλή και μεγαλώνει!

Π. Βάλια, Α3

…Ταξίδεψαν με τη φαντασία τους στη Φελλώ…

Το ταξίδι των ονείρων μου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Μόλις γύρισα από τη Φελλώ, την πατρίδα των Φελλόποδων! Είχα ακούσει γι’ αυτό το μέρος και για τους ανθρώπους με τα πόδια από φελλό και πάντα ονειρευόμουνα αυτό το μακρινό ταξίδι.

   Οι πρώτες εικόνες που αντικρίζει ο επισκέπτης όταν προσεγγίζει το νησί με πλοίο δεν μπορεί παρά να τον εντυπωσιάσουν: δαντελωτές ακρογιαλιές με ήρεμα γαλαζοπράσινα νερά το αγκαλιάζουν, ενώ πλησιάζοντας στο λιμάνι διακρίνεται το παλιό τείχος από φελλό που πλαισιώνει την πρωτεύουσα. Εξίσου εντυπωσιακή είναι μια βόλτα στα σοκάκια την πόλης, καθώς τα σπίτια έχουν σκεπές από φελλό βαμμένες σε έντονα χρώματα και είναι διακοσμημένα με λογής λογής στολίδια από φελλό, αστερίες, μικρά αλογάκια, πουλιά...

   Όσο για τους ντόπιους, είναι ανοιχτόκαρδοι, ευδιάθετοι και φιλόξενοι. Σου πιάνουν εύκολα κουβέντα και σε κάνουν να αισθανθείς ευπρόσδεκτος στον τόπο τους. Εκεί που χάζευα τα αξιοθέατα, ένας μανάβης μου πρόσφερε ένα παράξενο φρούτο, που μου είπε πως λέγεται φελλόνι. Μόλις το δοκίμασα, το στόμα μου πλημμύρισε με γεύσεις! Ήταν το πιο γλυκό φρούτο που έχω φάει ποτέ στη ζωή μου. Γενικά, το φαγητό στη Φελλώ είναι εξαιρετικό. Στα παραδοσιακά εστιατόρια μπορεί κανείς να γευθεί τα πιο νόστιμα θαλασσινά, που αποτελούν και τη σπεσιαλιτέ του νησιού. Βέβαια, οι ίδιοι οι Φελλόποδες, εκτός από ψάρια και φρούτα, τρώνε και ξύλα, που μάλιστα τους αρέσουν πολύ, γιατί λένε πως είναι τραγανά και κάνουν καλό στα δόντια τους. Ομολογώ πως αυτό το πιάτο δεν τόλμησα να το δοκιμάσω!

   Μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία που έζησα ήταν μία μουσική εκδήλωση που έγινε μέσα στη θάλασσα. Οι μουσικοί έφτασαν σε μία φέλλινη εξέδρα περπατώντας πάνω στο νερό και έπαιξαν υπέροχες μελωδίες με όργανα φτιαγμένα από φελλό. Ήταν μια παράσταση φανταστική!

   Οι εντυπώσεις μου από αυτό το ονειρικό ταξίδι θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη μου για πάντα…

Μ. Βασίλης, Α3

Διακοπές στη Φελλώ

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   Χθες το βράδυ επέστρεψα από ένα ταξίδι που ήθελα από καιρό να πραγματοποιήσω. Βρέθηκα για πέντε ημέρες στη Φελλώ, ένα υπέροχο νησί που βρίσκεται πέρα από τους ωκεανούς, και γύρισα γεμάτη εντυπώσεις...

   Το νησί δεν είναι πολύ μεγάλο, αλλά όπου και να κοιτάξεις θα δεις θάλασσα και πυκνή βλάστηση. Η πρωτεύουσα, χτισμένη κοντά σε ένα απάνεμο λιμάνι, είναι το κέντρο της πολιτικής, πολιτιστικής και οικονομικής ζωής και οι δρόμοι της σφύζουν από ζωή. Όλα είναι φτιαγμένα από φελλό, όπως θα περίμενε κανείς. Τα σπίτια είναι πολύχρωμα και η αρχιτεκτονική τους πρωτότυπη: έχουν κυκλικό σχήμα και δείχνουν μικρά εξωτερικά, στο εσωτερικό τους όμως είναι μεγάλα και άνετα.

   Όσο για τους κατοίκους του νησιού, τους Φελλόποδες, η αλήθεια είναι ότι μου πήρε λίγο καιρό μέχρι να χωνέψω ότι τα πόδια τους είναι όντως φέλλινα! Αυτή τους η ιδιαιτερότητα τους επιτρέπει να στέκονται και να βαδίζουν επάνω στο νερό με άνεση. Μάλιστα, για να εκπαιδεύονται σ’ αυτό τα παιδιά από μικρά, στο πλάι των δρόμων υπάρχουν κανάλια. Αν και, λόγω της μεγάλης απόστασης, βρίσκονται αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, είναι πολύ εξωστρεφείς. Δε διστάζουν να πλησιάσουν τους ξένους, που άλλωστε δεν έρχονται συχνά στον τόπο τους, αντιθέτως, τους καλοδέχονται και τους δίνουν πρόθυμα πληροφορίες για την ασυνήθιστη κουλτούρα τους.

   Όσον αφορά τον τρόπο ζωής τους, κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι πως τους Φελλόποδες τους ξεκουράζει να βάζουν τα πόδια τους σε μπουκάλια. Γι’ αυτόν τον λόγο τοποθετούν στην κάτω άκρη του κρεβατιού τους δυο μπουκάλια, για να βάζουν τα πόδια τους την ώρα που κοιμούνται. Επίσης, ήμουν πολύ τυχερή, γιατί κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου διεξάγονταν οι μεγάλοι θαλασσινοί αγώνες, με παρελάσεις πάνω στη θάλασσα και κάθε είδους θεαματικά θαλάσσια σπορ. Το έπαθλο, όπως έμαθα, δεν είναι παρά ένα απλό κύπελλο από φελλό, αλλά οι νικητές απολαμβάνουν μεγάλες τιμές από όλους.

   Πέρασα φανταστικά στη Φελλώ και δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή την εμπειρία, γιατί τα μοναδικά πράγματα και γεγονότα κατοικούν για πάντα στο μυαλό μας!

Τ. Θένια, Α3

Ένα γράμμα από τη Φελλώ

Καλέ μου φίλε,

   Δε θα το πιστέψεις από πού σου γράφω… Λοιπόν, βρίσκομαι από χτες στη Φελλώ, ένα πραγματικά φανταστικό νησάκι! Ένα πρόβλημα που παρουσιάστηκε στο σκάφος, με το οποίο κάνουμε τις διακοπές μας φέτος, μάς ανάγκασε να κινηθούμε εκτός χάρτη, προς την πλησιέστερη ακτή. Προσεγγίσαμε λοιπόν ένα μεγάλο φυσικό λιμάνι, που όμως μας έκανε εντύπωση ότι δεν είχε ούτε ένα πλοίο, ούτε μια βάρκα, τίποτε απολύτως! Αλλά το σοκ ήρθε όταν φτάσαμε κοντά στην ακτή και είδαμε ότι τελικά δεν είχαμε να κάνουμε με λιμάνι, αλλά με ένα μεγάλο θαλάσσιο πάρκο, όπου πολλοί άνθρωποι με πόδια από φελλό έκαναν τον περίπατό τους πάνω στο νερό, ενώ τα παιδάκια γύρω τους έτρεχαν και κυνηγιόταν σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Μείναμε με το στόμα ανοιχτό!

   Πάντως, γρήγορα διαπιστώσαμε ότι αυτοί οι παράξενοι άνθρωποι είναι πολύ φιλικοί και ότι δεν έχουμε λόγο να φοβόμαστε. Μας πλησίασαν, μας καλωσόρισαν θερμά (μιλώντας μάλιστα σε άπταιστα ελληνικά!) και ενδιαφέρθηκαν να μας βοηθήσουν. Επειδή στον τόπο τους δεν υπάρχουν ξενοδοχεία, αφού κανείς δεν τους επισκέπτεται σχεδόν ποτέ, προσφέρθηκαν να μας φιλοξενήσουν. Ήταν πολύ ευγενικοί μαζί μας, σαν να μας γνώριζαν. Μένοντας κοντά τους, είδαμε πως ζουν απλά, χωρίς άγχος και ξέρουν να διασκεδάζουν. Το βράδυ ήταν όλοι έξω σαν μια μεγάλη παρέα, έτρωγαν, τραγουδούσαν και χόρευαν τον παραδοσιακό τους χορό, τον χορό των φελλών. Από παντού ακούγονταν γέλια και χαρούμενες φωνές.

   Είναι σωστός παράδεισος εδώ, αλλά όλα τα καλά τελειώνουν γρήγορα... Το πρόβλημα στο σκάφος μας λύθηκε και αύριο αναχωρούμε. Θα ήθελα ωστόσο να επιστρέψω κάποτε σ’ αυτόν τον φανταστικό τόπο…

   Αλήθεια σου λέω, φίλε μου, η Φελλώ δ ε ν  υ π ά ρ χ ε ι!

Τ. Γιώργος, Α3

…Πήραν συνέντευξη από έναν Φελλόποδα…

Συνέντευξη με τον κ. Φελλογένη, δήμαρχο της Φελλώς

- Καλησπέρα, κύριε Δήμαρχε! Ευχαριστώ πολύ που με δεχτήκατε…

- Καλησπέρα και καλώς ήλθατε στη Φελλώ!

- Αρχικά θα ήθελα να μας μιλήσετε για την όμορφη χώρα σας.

- Η Φελλώ είναι ένα νησί μικρό και ήσυχο, με λίγους κατοίκους. Η πρωτεύουσά μας βρίσκεται κοντά στη θάλασσα και είναι χτισμένη σε μία καταπράσινη έκταση, γύρω από μια λίμνη με πολλά ψάρια και πάπιες. Θα έλεγα ότι ο τόπος μας έχει μεγάλη φυσική ομορφιά… Τα σπίτια μας είναι κατασκευασμένα από φελλό, όπως και κάθε αντικείμενο που χρησιμοποιούμε.

- Πολύ ωραία! Πείτε μας και δυο λόγια για τους Φελλόποδες, για τον τρόπο ζωής σας, με τι ασχολείστε…

- Ο λαός μας είναι ειρηνικός και φιλόξενος. Είμαστε θαλασσινοί και ασχολούμαστε κυρίως με το ψάρεμα, αν και, όπως βλέπετε, δεν έχουμε ανάγκη από βάρκες και πλοία! Η διατροφή μας στηρίζεται στα ψάρια και σε ό,τι μας δίνει η θάλασσα. Σεβόμαστε τη φύση, ζούμε από αυτήν και τρεφόμαστε υγιεινά. Γι’ αυτό ζούμε πολλά χρόνια και είμαστε υγιείς.

- Κάποιο ιδιαίτερο έθιμό σας;

- Κάθε χρόνο στην επέτειο της ίδρυσης της πόλης μας μαζευόμαστε μικροί μεγάλοι στην κεντρική πλατεία, όπου στήνεται μεγάλο γλέντι, στην προετοιμασία του οποίου συνεισφέρουν όλοι, με άφθονο φαγητό, χορό και πολύ κέφι! Ξέρετε, εμείς οι Φελλόποδες είμαστε καλοί χορευτές και οι χοροί μας είναι υπέροχοι. Χορεύουμε πολύ ανάλαφρα! Έτσι μαθαίνουμε στα παιδιά μας να μοιράζονται, να αγαπούν τον συνάνθρωπό τους και να νιώθουν ότι ανήκουν σε μία μεγάλη οικογένεια.

- Πολύ ωραία, κύριε Φελλογένη!

- Γενικά, θα μπορούσα να πω πως η ζωή μας εδώ κυλάει με χαλαρούς ρυθμούς, όμορφα και ήρεμα. Δε θα άλλαζα τη Φελλώ με καμιά άλλη χώρα στον κόσμο!

- Κύριε Δήμαρχε, χάρηκα πολύ και σας ευχαριστώ για την συνέντευξη. Ελπίζω στο μέλλον να τα ξαναπούμε!

- Όποτε θέλετε, είμαι στη διάθεσή σας. Κι εγώ σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να μιλήσω για τη χώρα μου και τον λαό μου.

Φ. Άννη, Α3

...Αλλά και πραγματοποίησαν κι άλλα φανταστικά ταξίδια μαζί με τον Λουκιανό, σε απίθανες χώρες!

Μια ευχάριστη γνωριμία

   Μετά την όμορφη συνάντησή μας με τους Φελλόποδες, ξέσπασε μια ξαφνική καταιγίδα που μας ανάγκασε να σταματήσουμε σε ένα απομονωμένο νησί. Εκεί βρήκαμε καταφύγιο σε έναν όρμο που ήταν προστατευμένος από τα κύματα. Μόλις κόπασε η καταιγίδα, ξεκινήσαμε την εξερεύνηση του νησιού. Στην αρχή μας φάνηκε έρημο, αλλά μετά από λίγο είδαμε πολλά μεγάλα και μικρότερα πουλιά να πετάνε από πάνω μας σε θεαματικούς σχηματισμούς. Μείναμε να τα χαζεύουμε, αλλά, παρατηρώντας τα καλύτερα, συνειδητοποιήσαμε ότι τα πλάσματα αυτά δεν ήταν ακριβώς πουλιά: πράγματι, είχαν σώματα πουλιών και μεγάλα χρωματιστά φτερά, αλλά είχαν κεφάλια ανθρώπων. Προσγειώθηκαν κοντά μας με χάρη και μας ρώτησαν ευγενικά από πού καταγόμαστε και πώς βρεθήκαμε εκεί, γιατί δεν είχαν ξαναδεί κανένα πλάσμα σαν εμάς. Τους κάναμε μεγάλη εντύπωση, όπως και αυτοί σ’ εμάς! Μας είπαν ότι ονομάζονται Φτέρωτες και ότι πετούσαν σε σχηματισμούς, γιατί οι γονείς εκπαίδευαν τα παιδιά τους στην πτήση, κάτι που στον πολιτισμό τους είναι πολύ σημαντικό. Μάλιστα, μας έκαναν μια επίδειξη που μας άφησε άφωνους!

   Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, στεναχωρήθηκαν, γιατί ήθελαν να μας συνοδεύσουν, αλλά τα παιδιά τους δεν ήταν ακόμη έτοιμα για μεγάλες διαδρομές. Αποχαιρετήσαμε τους καινούργιους μας φίλους και τους υποσχεθήκαμε ότι θα τους ξαναεπισκεφτούμε...

Σ. Χρήστος, Α3

Ένας αφιλόξενος τόπος

   Αφού αποχαιρετήσαμε τους φιλικούς Φελλόποδες, ανοίξαμε πάλι τα πανιά μας, έτοιμοι για νέες περιπέτειες. Ο άνεμος ήταν ούριος και μετά από λίγες μέρες φτάσαμε σε ένα νησί. Κατεβήκαμε να το εξερευνήσουμε, αλλά, καθώς εισχωρούσαμε στο δάσος που κάλυπτε το εσωτερικό του, παρατηρήσαμε ότι όλα τα μεγάλα ζώα, όπως οι ελέφαντες και τα λιοντάρια, σ’ αυτό το μέρος ήταν μικροσκοπικά, ενώ αντίθετα οι σαύρες και τα μυρμήγκια ήταν γιγάντια. Ψάξαμε να βρούμε ποιοι κατοικούν εκεί, αλλά δεν είδαμε κανέναν. Μόλις όμως κοιτάξαμε ψηλά, διακρίναμε κάτι περίεργα όντα, που έμοιαζαν σε όλα με εμάς, με τη διαφορά ότι κρεμόντουσαν από τα δέντρα με μια μεγάλη στριφογυριστή ουρά. Όταν κατάλαβαν ότι αντιληφθήκαμε την παρουσία τους, άρχισαν να φωνάζουν δυνατά σε μια εντελώς ακατάληπτη βάρβαρη γλώσσα και μας επιτέθηκαν! Όλα έγιναν πολύ γρήγορα… Τα πλάσματα κινούνταν με εκπληκτική ταχύτητα από δέντρο σε δέντρο με τη βοήθεια της ουράς τους και μας πετούσαν κλαδιά και πέτρες, ενώ εμείς τρέχαμε πανικόβλητοι προς το πλοίο μας. Μας κυνήγησαν μέχρι το σημείο όπου τελείωνε το δάσος και, για καλή μας τύχη, σταμάτησαν εκεί… Δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να φύγουμε αμέσως από το αφιλόξενο αυτό νησί. Ωστόσο, συνεχίσαμε αποφασιστικά το ταξίδι, που όλο εκπλήξεις μας έκρυβε.

Χ. Άρης, Α2

Το νησί των φρούτων

   Οι Φελλόποδες χάθηκαν σιγά σιγά στον ορίζοντα, τρέχοντας προς τη πατρίδα τους, κι εμείς συνεχίσαμε το ταξίδι μας στο πέλαγος. Την επόμενη κιόλας μέρα φτάσαμε σε ένα όμορφο κατάφυτο νησί. Με το που πατήσαμε το πόδι μας στην ακτή, ένα περίεργο πλάσμα που έμοιαζε με μήλο μας πλησίασε, μας καλωσόρισε και μας πρότεινε να μας δείξει τον τόπο του. Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι οι κάτοικοι του φανταστικού αυτού νησιού ήταν φρούτα με ανθρώπινα χαρακτηριστικά! Το ανάστημά τους δεν ξεπερνούσε το μισό μέτρο, ζούσαν πάνω στα δέντρα και ήταν όλοι πολύ γελαστοί και καλοσυνάτοι. Μια οικογένεια έμοιαζε με φράουλες, μια άλλη με αχλάδια και κάποια άλλη με ανανάδες. Ήταν τόσο τέλειοι και ζουμεροί, που σου ερχόταν να τους φας! Προσφέρθηκαν να μας φιλοξενήσουν στο νησί τους, αλλά, όταν μάθαμε ότι τρέφονταν μόνο με ρίζες και φύλλα, αρνηθήκαμε ευγενικά και τους αποχαιρετήσαμε…

Π. Έλενα, Α3

Μια περιπέτεια με αίσιο τέλος

   Καθώς οι προμήθειές μας είχαν αρχίσει να τελειώνουν, μετά τη συνάντησή μας με τους Φελλόποδες αγκυροβολήσαμε σε ένα νησί, που φαινόταν πλούσιο σε βλάστηση. Ωστόσο, κάτι δε μου άρεσε σ’ αυτό το μέρος… Κατέβηκα στην ακτή μαζί με τους συντρόφους μου προς αναζήτηση τροφής. Δε χρειάστηκε να απομακρυνθούμε πολύ για να διαπιστώσουμε ότι το νησί είχε άφθονους καρπούς και κυνήγι. Αφού γεμίσαμε και κουβαλήσαμε στο καράβι μας αρκετά καλάθια με φρούτα, κυνηγήσαμε και σκοτώσαμε ένα αγριογούρουνο κι ανάψαμε φωτιά για να το ψήσουμε. Τότε ξαφνικά έκαναν την εμφάνισή τους κάτι τερατόμορφοι αγριάνθρωποι, βαμμένοι με έντονα χρώματα. Είχαν σκούρα μαλλιά, ήταν πιο ψηλοί από εμάς και πιο γεροδεμένοι και έβγαζαν απειλητικές κραυγές σε μία γλώσσα που δεν καταλαβαίναμε. Ήταν προφανές ότι είχαν εχθρικές διαθέσεις απέναντί μας… Εκεί όμως που τα χρειαστήκαμε ήταν όταν άρχισαν να κινούνται εναντίον μας, φτύνοντας φλόγες από το στόμα τους! Οι Φλογοβόλοι ήταν οργισμένοι και έκαιγαν ότι έβρισκαν στο πέρασμά τους, χωρίς οι ίδιοι να παθαίνουν κάτι, γιατί τα σώματά τους ήταν καλυμμένα από ένα φυσικό πυρίμαχο υλικό, που άντεχε στη φωτιά. Μέσα στον πανικό μας, σκορπίσαμε αρχικά δεξιά και αριστερά, προσπαθώντας να κρυφτούμε πίσω από βράχια και πέτρες. Μετά το βάλαμε στα πόδια προς τη θάλασσα, ώστε να μπούμε στο καράβι και να σωθούμε. Πίσω μας έτρεχαν οι Φλογοβόλοι. Δύο από τους συντρόφους κατάφεραν και άρπαξαν την τελευταία στιγμή το αγριογούρουνο, που στο μεταξύ είχε ψηθεί καλά, βοήθησε σε αυτό και η φωτιά που έφτυναν οι Φλογοβόλοι, και το έφεραν πάνω στο καράβι. Αποδείχθηκε ένα εξαιρετικό γεύμα! Παρά την τρομάρα που πήραμε, νιώθαμε χαρά και ανακούφιση που ήμασταν όλοι σώοι, και επιπλέον χορτάτοι…

   Ευτυχώς οι Φλογοβόλοι δε μας ακολούθησαν, γιατί φοβόντουσαν να μπουν στο νερό. Εκτός αυτού όμως, είχαν και άλλα προβλήματα… Έπρεπε να σβήσουν τις φωτιές που είχαν ανάψει εξαιτίας της οργής τους, από τις οποίες κάηκαν πολλά δέντρα. Έτσι μπορέσαμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας ανενόχλητοι!

Π. Κυριάκος, Α3

Ένας γυάλινος κόσμος

   Συνεχίζοντας το ταξίδι μας, είδαμε από μακριά μια λάμψη στον ορίζοντα. Γεμάτοι περιέργεια, πλησιάσαμε στην ακτή και διαπιστώσαμε ότι αυτό που έλαμπε ήταν μια πόλη φτιαγμένη από γυαλί, η οποία αντανακλούσε τις ακτίνες του ήλιου. Ανυπομονούσαμε να συναντήσουμε τους κατοίκους αυτής της παράξενης πόλης και πράγματι, όπως το φανταζόμασταν, τα όντα που ζούσαν στη Γυαλούπολη, οι Γυαλόσωμοι, είχαν γυάλινα σώματα, ενώ κατά τα άλλα έμοιαζαν σε όλα με τους ανθρώπους. Ήταν πολύ φιλικοί, αν και λίγο εύθραυστοι, μας φιλοξένησαν και μας μίλησαν με προθυμία για τον τρόπο ζωής τους. Μάθαμε ότι τα παιδάκια τους, που είναι πιο ευαίσθητα, παίζουν μόνο επιτραπέζια παιχνίδια, για να μην πέσουν, με κίνδυνο να ραγίσουν ή να σπάσουν. Επίσης, μας είπαν ότι γι’ αυτούς η μεγαλύτερη αρετή είναι η διαφάνεια και ότι στον τόπο τους δεν υπάρχει εγκληματικότητα, γιατί, όταν κάποιος κάνει κακές σκέψεις, το γυαλί του θολώνει! Έτσι, ζουν ευτυχισμένοι και σε αρμονία μεταξύ τους, και φυσικά είναι ένας ειρηνικός λαός. Απολαύσαμε τη φιλοξενία τους και ηρεμήσαμε κοντά τους… Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, μας έδωσαν εφόδια και πλούσια γυάλινα δώρα, που άστραφταν καλύτερα κι από διαμάντια!

Κ. Άγγελος, Α2

Άλλοι/ες προτίμησαν να αποδώσουν ζωγραφικά τη Φελλώ και τους Φελλόποδες.

Η Φελλώ

Κ. Σωκράτης, Α2

Οι Φελλόποδες

Φ. Άννη, Α3

Μ. Χριστίνα, Α3

Τ. Σεσίλια, Α3

Σ. Ιζαμπέλα, Α2

Χ. Ραφαέλα, Α3