Το πιο γλυκό ψωμί

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του λαϊκού παραμυθιού "Το πιο γλυκό ψωμί" οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ τάξης ζωγράφισαν...

Η ανορεξία του βασιλιά

Α. Αντώνης, Α1

Η διαταγή του βασιλιά

Κ. Σωκράτης, Α2

Ο βασιλιάς απειλεί τον γέροντα

Λ. Μιχαέλα, Α1

Η δοκιμασία του βασιλιά

Ι. Σπύρος. Α1

Το πιο γλυκό ψωμί

Β. Καλλιόπη, Α1

Μ. Μάρθα, Α3

Απέδωσαν το τέλος του παραμυθιού σε μορφή κόμικς...

Χ. Ραφαέλα, Α3

Βρήκαν παροιμίες, λαϊκές λέξεις και φράσεις σχετικές με το ψωμί...

- Βγάζω ή κερδίζω το ψωμί μου: εξασφαλίζω τα αναγκαία για να ζήσω.

- Τρώω ψωμί (από κάποιον): κάποιος με τρέφει, μου παρέχει εργασία.

- Αυτή η δουλειά έχει ψωμί (ή φαΐ): αυτή η δουλειά είναι σίγουρη ή αποφέρει κέρδη.

- Φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι: έχουμε ζήσει πολλά μαζί ή είμαστε φίλοι από παλιά.

- Έχω πολύ ψωμί (ακόμα): υπάρχει πολύς χρόνος ακόμη, για να τελειώσει ή να ολοκληρωθεί κάτι.

- Έχω να φάω πολλά ψωμιά ή πολλά καρβέλια ακόμη: θα περιμένω ακόμη πολύ, έχω πολλά χρόνια ζωής μπροστά μου / χρειάζεται ακόμη χρόνος και προσπάθεια για να αποκτήσω την αναγκαία πείρα σε κάτι.

- Είναι μετρημένα / λίγα τα ψωμιά του ή (τα) έφαγε τα ψωμιά του: βρίσκεται πια στα τελευταία του, δε θα ζήσει για πολύ ακόμη.

- Για ένα κομμάτι ψωμί: για ελάχιστα χρήματα.

- Τρώω γλυκό ψωμί: ζω με άνεση, είμαι ευχαριστημένος από τον τρόπο που βγάζω το ψωμί μου.

- Τρώω πικρό ψωμί: ζω με δυσκολία, είμαι δυσαρεστημένος από τον τρόπο που βγάζω το ψωμί μου.

- Δεν έχω ψωμί να φάω: είμαι πολύ φτωχός.

- Λέω το ψωμί ψωμάκι: λιμοκτονώ, δεν έχω να φάω.

- «…και ξερό ψωμί»: για να δείξουμε ότι θέλουμε ή υποστηρίζουμε κάτι φανατικά, αυτό και μόνο αυτό και τίποτε άλλο.

- Υγεία και ξερό ψωμί: όταν υπάρχει η υγεία, τα υλικά αγαθά έχουν δευτερεύουσα σημασία.

- Ψωμί κι ελιά: τα απαραίτητα, τα βασικά.

- «Κάλλιο το σημερινό ψωμί παρά την αυριανή πίτα.»: τα σίγουρα έσοδα, έστω κι αν είναι λίγα, είναι προτιμότερα από τα πολλά, αλλά μελλοντικά έσοδα, που είναι αβέβαια.

- «Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται.»: όταν επιθυμούμε κάτι και συνεχώς το σκεφτόμαστε.

- «Του ψωμιού η ομορφιά από της μαγιάς το φούσκωμα γεννιέται.»: λέγεται για κάτι που προκαλεί ένα καλό αποτέλεσμα.

- «Ο χορτάτος λέει ψωμί κι ο νηστικός ψωμάκι.»: όταν κάτι σου λείπει, το εκτιμάς περισσότερο.

- «Πιο πολύ ψωμί τρώγεται με μέλι παρά με ξίδι.»: πετυχαίνει κανείς περισσότερα με τον καλό λόγο, παρά με τις φοβέρες.

- «Της προκομμένης το ψωμί γρήγορα ανεβαίνει.»: υποδεικνύει την ικανότητα σε κάποια εργασία.

- «Τάζει φούρνους με καρβέλια και λαγούς με πετραχήλια.»: δίνει υποσχέσεις που είναι αδύνατο να τηρήσει.

- «Η βιάση ψήνει το ψωμί, μα δεν το καλοψήνει.»: οι βιαστικές ενέργειες δεν έχουν καλά αποτελέσματα.

- «Κάλλιο ξερό ψωμί μ’ ειρήνια, παρά ψάρια με τη γκρίνια.»: είναι προτιμότερο να ζει κανείς απλά, αλλά χωρίς σκοτούρες, παρά να έχει πολυτέλειες και έγνοιες.

- «Να τιμάς το ψωμί που τρως.»: να σέβεσαι τη δουλειά που σου παρέχει τα απαραίτητα για να ζήσεις.

- «Σβηστός φούρνος ψωμιά δεν ψήνει.»: δηλώνει ότι η ενέργεια που απαιτείται για να γίνει κάτι έχει εξαντληθεί.

- «Όλα τα στραβά ψωμιά η νύφη τα κάνει.»: όλα τα σφάλματα της πεθεράς επιρρίπτονται στη νύφη.

- «Γέρος είσαι δε φελάς, τα ψωμιά μας μόν’ χαλάς.»: λέγεται απαξιωτικά για τους ηλικιωμένους.

- «Μην τάξεις τ’ άγιου κερί και του παιδιού κουλούρι.»: όταν υποσχόμαστε κάτι, πρέπει να το τηρούμε.

- «Στου σκύλου το προσκέφαλο ψωμί δεν ξημερώνει.»: οι αχόρταγοι και οι λαίμαργοι δεν μπορούν να συγκρατήσουν τις ορέξεις τους.

- «Όποιος έχει νου και γνώση, πριν πεινάσει θα ζυμώσει.»: όποιος είναι προνοητικός και συνετός προετοιμάζεται κατάλληλα.

- «Σίγουρο ψωμί σε τρύπιο σακούλι.»: τα χρήσιμα πράγματα χρειάζονται και ανάλογη προσοχή.

Για τη συγκέντρωση του υλικού συνεργάστηκαν

- από το Α1: Β. Καλλιόπη - Κ. Κυριακή - Κ. Ροδαλία - Κ. Ρεβέκα - Κ. Γιώτα - Μ. Σήλια - Π. Νικήτας - Π. Στράτος

- από το Α2: Γ. Γιώργος - Κ. Λία - Κ. Εμμανουέλα - Κ. Νένα - Μ. Φίλιππος - Σ. Μαριάννα - Χ. Λουκάς

- από το Α3: Μ. Εύη - Μ. Αλέξανδρος - Μ. Νικόλας - Π. Κυριάκος - Π. Βάλια - Σ. Χρήστος - Τ. Ιορδάνης - Φ. Άννη

Παρουσίασαν τη διαδικασία που οδηγεί από το σιτάρι στο ψωμί στο παρελθόν και στο σήμερα...

Μ. Εύη, Α3

Άλλοι/ες πάλι προτίμησαν, με έμπνευση "Το πιο γλυκό ψωμί", να γράψουν τις δικές τους ιστορίες.

Η Άννα και το πιάνο

   Σε μια γειτονιά της Καλαμαριάς ζούσε μια ευκατάστατη οικογένεια που είχε ένα όμορφο κοριτσάκι, την Άννα. Οι γονείς της πάντα φρόντιζαν να μη λείψει τίποτα από τη μοναχοκόρη τους. Από μικρή είχε τα πάντα, απολάμβανε όλα τα υλικά αγαθά, είχε πλούσιο χαρτζιλίκι και κάθε λογής παιχνίδια. Το δωμάτιό της έμοιαζε με μια μικρή παιχνιδούπολη! Ωστόσο, σε ελάχιστο χρόνο έδειχνε να βαριέται και να πετά στην άκρη ό, τι κι αν της έπαιρναν. Ανικανοποίητη, όλο γκρίνιαζε και παραπονιόταν πως δεν έχει να ασχοληθεί με τίποτα. Οι γονείς της δεν ήξεραν τι άλλο να κάνουν για να δουν την κόρη τους χαρούμενη κι ευτυχισμένη. Έτρεχαν να εκπληρώσουν κάθε της επιθυμία, όμως εκείνη έδειχνε αδιάφορη και κακοδιάθετη.

   Κάποια μέρα, η Άννα έτυχε να δει και να ακούσει στην τηλεόραση μια νεανική χορωδία, που τραγουδούσε υπέροχα. Αυτό όμως που την εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η μελωδία του πιάνου, που συνόδευε τα τραγούδια. Αμέσως ανακοίνωσε με ενθουσιασμό στους γονείς της:

- Αυτό θέλω να κάνω! Θέλω να μάθω να παίζω πιάνο! Αύριο κιόλας πάρτε μου ένα πιάνο…

   Οι γονείς της Άννας κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Από τη μία χάρηκαν που το παιδί τους έδειχνε τόσο ενθουσιασμένο, αλλά από την άλλη έκαναν κι οι δυο την ίδια σκέψη: πως, αν ικανοποιούσαν άμεσα την καινούρια απαίτηση της κόρης τους, πιθανόν σύντομα το πιάνο να είχε την ίδια κατάληξη με τα άλλα δώρα της. Έτσι λοιπόν αποφάσισαν αυτή τη φορά να αλλάξουν τη στάση τους και να μη σπεύσουν άμεσα στο πρώτο κατάστημα μουσικών οργάνων. Ο πατέρας της Άννας της είπε με σοβαρό ύφος:

- Άννα, να ξέρεις πως εγώ και η μητέρα σου δεν πρόκειται να πάμε αύριο να σου αγοράσουμε το πιάνο που ζητάς. Αν πραγματικά το θέλεις, πρέπει να προσπαθήσεις κι εσύ γι’ αυτό…

- Μπα; Και τι πρέπει να κάνω; απόρησε η Άννα, που ήταν μαθημένη να μην της χαλάνε κανένα χατίρι.

- Θα συμβάλεις στην αγορά του πιάνου που λες ότι επιθυμείς. Θα κάνεις οικονομία από το χαρτζιλίκι σου και, αντί να σου παίρνουμε δώρα, θα βάζουμε στην άκρη το αντίστοιχο χρηματικό ποσό, μέχρι να μαζευτούν αρκετά χρήματα. Εμείς θα συμπληρώσουμε τα υπόλοιπα…

   Η Άννα συμφώνησε, γιατί ήθελε πολύ να αποκτήσει αυτό το πιάνο και να μάθει μουσική. Είχε πλέον ένα όνειρο και ήταν αποφασισμένη να το κυνηγήσει. Χρειάστηκε να στερηθεί το χαρτζιλίκι της και πολλά δώρα, αλλά ήξερε πως έτσι θα έφτανε πιο κοντά στον στόχο της. Πράγματι, μετά από κάποιο καιρό τα κατάφερε να συγκεντρώσει ένα αξιόλογο χρηματικό ποσό. Η ικανοποίηση και η χαρά της ήταν απερίγραπτη!  Όταν επιτέλους το πιάνο ήρθε στο σπίτι τους, ήταν γεμάτη περηφάνια. Για πρώτη φορά είχε κάτι στο οποίο συνέβαλε και η ίδια, με υπομονή και θυσίες. Αμέσως ξεκίνησε μαθήματα και μελετούσε πάντα με ζήλο.

   Η μικρή Άννα όχι μόνο δεν έχασε το ενδιαφέρον της για το πιάνο, αλλά μεγαλώνοντας έγινε μια μεγάλη πιανίστα!

Σ. Άννα, Α3

Η χαρά της ζωής

   Κάποτε ήταν ένας πλούσιος και διάσημος ηθοποιός, ο οποίος, καθώς δεν ήταν πια στην πρώτη του νεότητα, είχε αποφασίσει να αποσυρθεί και ζούσε σε μία πολυτελέστατη βίλα, με πισίνες και κήπους. Όλοι νόμιζαν ότι ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου, όμως ο ίδιος δεν ένιωθε έτσι... Είναι αλήθεια πως, αφού εγκατέλειψε τη δουλειά του, στην αρχή καθόταν και ξεκουραζόταν όλη μέρα, απολάμβανε τα αγαθά του και τις ανέσεις του. Αλλά, καθώς ο καιρός περνούσε, τίποτα πια δεν τον ευχαριστούσε και δεν του άρεσε. Είχε χάσει την όρεξή του, δεν κοιμόταν καλά και άρχισε να γίνεται γκρινιάρης και παράξενος.

   Κάποια μέρα, εκεί που καθόταν στον κήπο του βαριεστημένος και κακόκεφος, παρατήρησε μία κοπέλα που περιποιούνταν τα λουλούδια του τραγουδώντας, γεμάτη χαρά και ζωντάνια. Παραξενεμένος, τη ρώτησε ποια είναι και γιατί είναι τόσο ευδιάθετη. Η κοπέλα τού απάντησε ότι τη λένε Μαρία. Ερχόταν πού και πού να βοηθήσει τον κηπουρό, αλλά δεν είχε τύχει να ξανασυναντηθούν με τον ηθοποιό. Όσο για την καλή της διάθεση, του είπε ότι νιώθει τυχερή και ευτυχισμένη, καθώς ζει κοντά στη φύση και η μέρα της είναι πάντα γεμάτη. Ο διάσημος ηθοποιός τής εξομολογήθηκε το πρόβλημά του και αυτή τον κάλεσε να περάσει μια μέρα μαζί της, στο σπίτι της. Αυτός δέχτηκε, άφησε στη βίλα τα καλοραμμένα κουστούμια του, φόρεσε απλά ρούχα και παπούτσια και την ακολούθησε.

   Η μέρα τους ξεκίνησε από νωρίς το πρωί με πολλές και κουραστικές δουλειές στο χωράφι και στα ζώα. Όταν γύρισαν το απόγευμα στο σπιτάκι της Μαρίας, αυτή τον κάλεσε να ετοιμάσουν μαζί το τραπέζι. Έφτιαξαν μια ομελέτα με φρέσκα αβγουλάκια από τις κότες της και ντομάτες που είχαν μαζέψει από τον κήπο. Ο ηθοποιός έφαγε το απλό φαγητό με μεγάλη όρεξη και παραδέχτηκε ότι δεν είχε ποτέ ξαναδοκιμάσει κάτι τόσο νόστιμο... Το βράδυ ξάπλωσε για να κοιμηθεί σε ένα στενό ξύλινο κρεβάτι, που δεν είχε καμία σχέση με το άνετο κρεβάτι του με το πουπουλένιο στρώμα. Παρόλα αυτά, έκανε τον καλύτερο ύπνο της ζωής του!

   Την επόμενη μέρα ευχαρίστησε θερμά τη Μαρία για τη φιλοξενία της και γύρισε στη βίλα του. Είχε καταλάβει τι του συνέβαινε και είχε πάρει το μάθημά του: ήταν ανόρεχτος και έμενε άυπνος, γιατί ζούσε νωθρά, χωρίς στόχους και ενδιαφέροντα. Είχε χάσει τη χαρά της ζωής… Από τότε άρχισε πάλι να συμμετέχει σε όσες δουλειές του κινούσαν το ενδιαφέρον, ασχολούνταν κι ο ίδιος με τον κήπο του και πάντα επισκεπτόταν με χαρά τη Μαρία για να τη βοηθήσει στις δουλειές της.

   Ήταν σαν να ξανάνιωσε, η όρεξη δεν του έλειψε ποτέ ξανά και κάθε βράδυ κοιμόταν σαν πουλάκι!

Κ. Ιωάννα, Α1

Και μια διασκευή του παραμυθιού σε θεατρικό έργο!

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ - ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΙ

Σκηνή 1η

(Μέσα στο παλάτι ο βασιλιάς, καλοδιάθετος και στρουμπουλός, κάθεται μπροστά σε ένα τραπέζι με όλα τα καλά. Οι υπηρέτες του σερβίρουν.)

Αυλικός: Βασιλιά μου, να σου σερβίρουν το κυνήγι;

Βασιλιάς: Βέβαια, έχω πολλή όρεξη σήμερα. Ορτύκια έχουμε; Αγριογούρουνο; Ελάφι;

Αυλικός: Από όλα τα καλά έχουμε, άρχοντά μου…

Βασιλιάς: Καλά, και τώρα φύγετε όλοι κι αφήστε με να φάω με την ησυχία μου.

(Οι υπηρέτες και ο αυλικός αποσύρονται και ο βασιλιάς πέφτει με τα μούτρα στο φαγητό.)

Σκηνή 2η

(Μέσα στο παλάτι ο βασιλιάς, ανόρεχτος πλέον και φανερά αδυνατισμένος, κάθεται πάλι μπροστά σε ένα τραπέζι με όλα τα καλά.)

Αυλικός: Βασιλιά μου, να αρχίσει το σερβίρισμα;

Βασιλιάς: Τι έχουμε σήμερα; Αγριογούρουνο; Ελάφι; Ορτύκια; Χοιρινό; Πουλερικά; Τα βαρέθηκα. Πάρτε τα από μπροστά μου! Να φύγουν όλοι οι μάγειρες. Δε μαγειρεύουν τίποτα νόστιμο πια… Να απολυθούν όλοι οι ζαχαροπλάστες. Δεν ψήνουν τίποτα γλυκό πια… Όλα μου φαίνονται άνοστα και χωρίς γεύση. Δε μου κάνει όρεξη να βάλω μπουκιά στο στόμα μου…

Αυλικός: Μα, άρχοντά μου, πάνω στο τραπέζι είναι όλα τα καλά, όλα όσα σου αρέσουν…

Βασιλιάς: Φύγε! Φύγετε όλοι! Αχ, καλέστε τους γιατρούς να με εξετάσουν. Είμαι πολύ άρρωστος…

(Οι υπηρέτες σηκώνουν το τραπέζι.)

Σκηνή 3η

(Οι γιατροί και ο βασιλιάς.)

Γιατρός α: Μεγαλειότατε, σου κάναμε όλες τις αναγκαίες εξετάσεις… Η αφαίμαξη με τις βδέλλες δε σε ωφέλησε;

(Ο βασιλιάς βογκάει.)

Γιατρός β: Άρχοντά μου, οι κομπρέσες με τα κρεμμύδια δεν έκαναν τίποτα;

Βασιλιάς: Αχ, κανένα καλό δεν είδα… Όλο και χειρότερα αισθάνομαι.

Γιατρός α και β μαζί: Εδώ η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια!

Σκηνή 4η

(Ο βασιλιάς κάθεται στον θρόνο του κακόκεφος.)

Αυλικός: Μεγαλειότατε, ένας γέρος, πολύ φτωχός μου φαίνεται, λέει ότι ξέρει από γιατρικά και θέλει να σου μιλήσει.

Βασιλιάς: Πού κατάντησα… Αλλά ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Δεν έχω τίποτα να χάσω. Ας δούμε τι έχει κι αυτός να μου πει…

(Μπαίνει στη σκηνή ο γέροντας.)

Γέροντας: Βασιλιά μου, έμαθα ότι είσαι άρρωστος. Τι σου συμβαίνει;

Βασιλιάς: Να, δεν έχω όρεξη να φάω τίποτε, ούτε του πουλιού το γάλα, που λέει ο λόγος… Έχω μείνει πετσί και κόκαλο!

Γέροντας: Για να δούμε τι φταίει γι’ αυτή την ανορεξία… Μήπως κουράζεσαι πολύ;

Βασιλιάς: Τι λες, γιατρέ μου; Όλη μέρα ξαπλωμένος απάνω στο θρόνο μου ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι δεν κουνώ.

Γέροντας: Μήπως έχεις έγνοιες και σκοτούρες για τον λαό σου;

Βασιλιάς: Όχι, κάθε άλλο. Εγώ ζω ξέγνοιαστος και καρφάκι δε μου καίγεται για κανέναν.

Γέροντας: Μήπως επιθύμησες ποτέ σου κάτι και δεν μπόρεσες να το έχεις;

Βασιλιάς: Ούτε κι αυτό. Βασιλιάς είμαι και ό,τι γυρέψω το βλέπω μπροστά μου!

Γέροντας: Άκουσε, βασιλιά μου, καθώς βλέπω, δεν έχεις τίποτα σοβαρό. Εκείνο που φταίει και δεν έχεις όρεξη να τρως είναι το ψωμί που σου δίνουν στο παλάτι. Να διατάξεις να σου φέρουν να φας το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου. Αν μπορέσεις να το έχεις αυτό, τότε θα γιατρευτείς!

(Ο γέροντας φεύγει και ο βασιλιάς φωνάζει.)

Βασιλιάς: Αυλικοίοιοιοι, Αυλικοίοιοιοι! Ελάτε γρήγορα! Προστάζω όλοι οι φουρνάρηδες του βασιλείου να φτιάξουν το πιο γλυκό ψωμί και να μου το φέρουν αμέσως.

Σκηνή 5η

(Ο βασιλιάς στην τραπεζαρία του παλατιού. Πάνω στο τραπέζι βρίσκονται κάθε λογής ψωμιά.)

Αυλικός: Βασιλιά μου, αυτά είναι τα πιο γλυκά ψωμιά του βασιλείου. Είναι ζυμωμένα με ζάχαρη και ανθόγαλα και…

Βασιλιάς: Τα δοκίμασα όλα και κανένα δε μου φαίνεται γλυκό. Κανένα δε μου άνοιξε την όρεξη και κανένα δεν μπορώ να φάω. Πάρτε τα από μπροστά μου! Και φέρτε μου αυτόν τον γέρο που τάχατε θα με γιάτρευε. Θα δει τι έχει να πάθει!

Σκηνή 6η

(Οι αυλικοί οδηγούν τον γέροντα μπροστά στον βασιλιά.)

Βασιλιάς: (Πολύ θυμωμένος) Α, σε φέρανε βλέπω… Θα σε κρεμάσω, κακομοίρη μου, που με ξεγέλασες…

Γέροντας: Γιατί, βασιλιά μου;

Βασιλιάς: Γιατί το γλυκό ψωμί που είπες να μου φτιάξουν να φάω δε μου έκανε τίποτα.

Γέροντας: Μπα; Φαίνεται το ψωμί που σου ζύμωσαν δεν ήταν τόσο γλυκό όσο έπρεπε…

(Σκέφτεται) Άκου, βασιλιά μου, αν θέλεις να δοκιμάσεις στα αληθινά το ψωμί που θα σε γιατρέψει, πρέπει να έρθεις μαζί μου για τρεις μέρες μοναχά και να κάνεις ό,τι σου λέω. Αν δε γίνεις καλά, είσαι ελεύθερος να μου πάρεις το κεφάλι. Πρέπει όμως να φορέσεις φτωχικά ρούχα και παλιοπάπουτσα και να φύγεις κρυφά από το παλάτι.

Βασιλιάς: Εδώ που φτάσαμε, δεν έχω κι άλλη επιλογή… Θα σε ακολουθήσω, αλλά να ξέρεις πως, αν δε γίνω καλά κι αυτή τη φορά, τίποτε δε σε γλιτώνει!

Σκηνή 7η

(Στην καλύβα του γέροντα. Ο βασιλιάς μονολογεί.)

Βασιλιάς: Τρεις μέρες τώρα ξεθεώθηκα… Ο γέροντας με ξυπνάει με το χάραμα και αμέσως με στρώνει στη δουλειά! Θερίσαμε, δεματιάσαμε, αλωνίσαμε, μες στο λιοπύρι… Κι όλα αυτά νηστικοί, μόνο λίγο νεράκι ήπιαμε από τη στέρνα. Το βράδυ πέφτω ξερός για ύπνο! Σήμερα μάλιστα κουβάλησα στην πλάτη μου το στάρι ως την κορφή του βουνού, όπου είναι ο μύλος, και το αλέσαμε. Δεν είχα ιδέα ότι οι αγρότες του βασιλείου μου κοπιάζουν τόσο κάθε μέρα…

(Μπαίνει ο γέροντας.)

Γέροντας: Βασιλιά μου, έτοιμο το αλεύρι μας! Έλα τώρα να ζυμώσουμε. Ξεχώρισε δέκα λίτρες αλεύρι, ρίξ’ το στη σκάφη με νερό και ζύμωσέ το. Να, έτσι… (Του δείχνει.)

Μόλις τελειώσεις το ζύμωμα, άσε τη ζύμη να ξεκουραστεί και πήγαινε στον λόγγο να μαζέψεις ξύλα για να κάψουμε τον φούρνο και να ψήσουμε το ψωμί.

Βασιλιάς: (Μονολογεί) Κοίτα να δεις! Σαν να άρχισα να πεινάω…

Σκηνή 8η

(Στην καλύβα του γέροντα. Ο βασιλιάς στριφογυρίζει ανυπόμονος.)

Βασιλιάς: Αυτή η υπέροχη μυρωδιά που βγαίνει από τον φούρνο κοντεύει να με τρελάνει! Τα καρβέλια μοσχομυρίζουν. Μμμμ!! Καλέ μου γέροντα, πεινάω, πεινάω πολύ!

Γέροντας: Περίμενε λίγο ακόμα, βασιλιά μου, και θα φας. Για να δω… Έτοιμα! (Βγάζει τα καρβέλια από τον φούρνο) Να ’το το ψωμάκι μας! Αχνιστό και ροδοψημένο!

Βασιλιάς: (Αρπάζει ένα καρβέλι και αρχίζει να τρώει) Μάλιστα! Αυτό είναι το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου. Κι όμως ούτε μια κουταλιά ζάχαρη δε βάλαμε στο ζυμάρι του…

Γέροντας: Βασιλιά μου, πρέπει να ξέρεις πως η ζάχαρη του ψωμιού σου ήταν ο ιδρώτας που έχυσες για να το φτιάξεις. Τώρα είσαι ελεύθερος να ξαναπάς στο παλάτι σου. Κοίτα μονάχα να δουλεύεις από εδώ κι εμπρός και θα δεις ότι η όρεξη δε θα σου λείψει.

Σκηνή 9η

(Στον κήπο του παλατιού. Ο βασιλιάς, ευδιάθετος, περιποιείται τις τριανταφυλλιές του σιγοτραγουδώντας.)

Βασιλιάς: Για ένα κομμάτι ψωμί

Πρέπει να δώσεις πολλά… λα λα

Αυλικός: Άρχοντά μου, δεν κουράστηκες; Σηκώθηκες από τα χαράματα, δέχτηκες τόσους ανθρώπους…

Βασιλιάς: Αυτό δεν είναι το καθήκον μου; Να ακούω τα προβλήματα του λαού μου και να προσπαθώ να δώσω λύσεις.

Αυλικός: Και είναι μέσα στα καθήκοντά σου να κάνεις και τον κηπουρό;

Βασιλιάς: Μα… η κηπουρική μου αρέσει και με ευχαριστεί! (Τραγουδάει) Αυτό το κάτι άλλο το βρήκα στη δουλειά…

Αυλικός: Όπως νομίζεις, βασιλιά μου. Εγώ ήρθα να σου πω πως το τραπέζι είναι έτοιμο. Έχει απ’ όλα τα καλά.

Βασιλιάς: Από το ψωμί που ζύμωσα το πρωί έχει;

Αυλικός: Ναι, άρχοντά μου, και ψωμί που ζύμωσες σήμερα έχει και φρούτα που μάζεψες χθες έχει και κρέας από το κυνήγι που πήγες προχθές έχει.

Βασιλιάς: Α, τι ωραία! Έρχομαι… Κι έχω μια πείνα!

Λ. Ξένια, Α3