Το πιο γλυκό ψωμί

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του λαϊκού παραμυθιού "Το πιο γλυκό ψωμί" οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ τάξης ζωγράφισαν...

Ο βασιλιάς

Τ. Δήμητρα, Α2

Τ. Αντωνία, Α4

Τ. Γιώργος, Α4

Η ανορεξία του βασιλιά

Χ. Καλλιρρόη, Α4

Λ. Τατιάνα, Α2

Χ. Βαλέρια, Α2

Αναζητώντας το πιο γλυκό ψωμί...

Σ. Μαριάννα, Α4

Π. Σταύρος, Α2

Π. Ιωάννα, Α4

Ο βασιλιάς θυμώνει με τον γέροντα

Σ. Χρήστος, Α4

Το πιο γλυκό ψωμί φουρνίζεται!

Π. Ζωή, Α4

Τ. Ζέτα, Α2

Απέδωσαν το τέλος του παραμυθιού σε μορφή κόμικς...

Μ. Γεωργία, Α2

Έκαναν κολάζ, παρουσιάζοντας τη διαδικασία που οδηγεί από το σιτάρι στο ψωμί…

Μ. Στέργιος, Α2

Μια απόδοση χαρακτηριστικών σημείων του παραμυθιού με μορφή θεατρικών διαλόγων (μαζί με τις κατάλληλες σκηνοθετικές οδηγίες!)…

Ο βασιλιάς παθαίνει ανορεξία

(Ο βασιλιάς κάθεται στον θρόνο του, κρατώντας ένα καθρεφτάκι, και μονολογεί, απορροφημένος με τον εαυτό του.)

Βασιλιάς: Αχ, τι όμορφος που είμαι! Λάμπω, βρε παιδί μου… Κοίτα, κοίτα εδώ προφίλ! Αν χάσω και λίγα κιλά, θα είμαι σωστό μοντέλο!

(Ένας υπηρέτης μπαίνει στο δωμάτιο.)

Υπηρέτης: Κύριε!

Βασιλιάς: (Τρομάζει και του πέφτει το καθρεφτάκι) Με κοψοχόλιασες, άθλιο υποκείμενο! Μου έπεσε και το καθρεφτάκι μου… Γρουσουζιά για 11 χρόνια!

Υπηρέτης: Με συγχωρείτε... Απλά ήθελα να σας ενημερώσω ότι το φαγητό σας είναι έτοιμο. Επίσης, νομίζω ότι είναι για 7 χρόνια η γρουσουζιά.

Βασιλιάς: Θα μου πεις εμένα πόσα χρόνια κρατάει η γρουσουζιά; Βασιλιάς είμαι, όσο θέλω θα κρατάει! Τέλος πάντων, πάμε...

(Ο βασιλιάς κάθεται στο τραπέζι.)

Βασιλιάς: Πλάκα μου κάνεις… Τι είναι αυτό;

Υπηρέτης: Το φαγητό που ζητήσατε, κύριε. Μπριάμ.

Βασιλιάς: Δε μ’ αρέσει. Με αηδιάζει και μόνο που το βλέπω!

Υπηρέτης: Κύριε, δεν πήρατε ούτε πρωινό… Να πω να σας φτιάξουν κάτι άλλο; Τι επιθυμείτε; Τι τραβάει η όρεξή σας;

Βασιλιάς: (Στεναχωρημένος) Τίποτε…

Υπηρέτης: Κάτι πρέπει κάτι να φάτε. Μην κάνετε σαν μικρό παιδί…

Βασιλιάς: Θα με πεις και ιδιότροπο τώρα! Ποιος νομίζεις πως είσαι; (Φωνάζει) Είπα ότι δε θέλω να φάω και δε θα φάω. ΤΕΛΟΣ!

Ο βασιλιάς θεραπεύεται

Βασιλιάς: Πότε θα βγει επιτέλους αυτό το ψωμί από τον φούρνο; Μου έσπασε τη μύτη με τη μυρωδιά του!

Γέροντας: Μπα… Πεινάς, βασιλιά μου;

Βασιλιάς: Πεινάω, λέει... Σαν λύκος!

Γέροντας: Θα μάθεις να κάνεις υπομονή. Όχι που δεν προλάβαινες να διατάξεις και κάθε σου επιθυμία πραγματοποιούνταν αμέσως... Ορίστε, είναι έτοιμο! (Δίνει στον βασιλιά ένα ψωμί) Δοκίμασε και πες μου αν σου αρέσει.

Βασιλιάς: (Μπουκώνεται με το ψωμί) Αν μου αρέσει! Είναι πεντανόστιμο… Το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου! (Απορεί) Μα, πώς είναι δυνατόν; Ούτε ζάχαρη έβαλα μέσα, ούτε τίποτα…

Γέροντας: Δε σου πέρασε από το μυαλό, βασιλιά μου, ότι σου φαίνεται γλυκό και το τρως με τόση όρεξη επειδή το έφτιαξες εσύ, με τον κόπο και τον ιδρώτα σου;

Βασιλιάς: Τι λες τώρα;! Έχεις δίκιο!

Γέροντας: Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να γυρίσεις στο παλάτι σου και να θυμάσαι από δω και μπρος να μην κοιτάς μόνο τον εαυτούλη σου. Έχεις σοβαρά καθήκοντα σαν βασιλιάς απέναντι στον λαό σου και πρέπει να εργάζεσαι καθημερινά για το καλό του.

Βασιλιάς: Σ’ ευχαριστώ, καλέ μου γέροντα, για το πολύτιμο μάθημα που μου έδωσες! Μου άξιζε και μου χρειαζόταν… Θα ακολουθήσω κατά γράμμα τις σοφές σου συμβουλές και θα γίνω καλός βασιλιάς και σωστός άνθρωπος!

Χ. Ζωή, Α2

Κι ένα χαριτωμένο ποιηματάκι!

Ποιο είναι στ’ αλήθεια το πιο γλυκό ψωμί

Ο βασιλιάς φτιάχνει με τον ιδρώτα του το πιο γλυκό ψωμί

Η ζάχαρη κι η προσφορά από άλλους είναι περιττή.

Τελικά πήρε το μάθημά του ο βασιλιάς,

καθώς κατάλαβε την αξία της δουλειάς.

Χ. Ζωή, Α2