Η μηχανή του χρόνου ταξίδεψε τους μαθητές και τις μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου και του Ιουστινιανού! Από τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης και της Αγίας Σοφίας μέχρι τη Στάση του Νίκα και τον Ηράκλειο, η βυζαντινή ιστορία "ζωντανεύει" μέσα από σελίδες ημερολογίου, αφηγήσεις και επιστολές, τις οποίες έγραψαν τα παιδιά αναλαμβάνοντας ρόλο πρωταγωνιστή, αυτόπτη μάρτυρα των ιστορικών γεγονότων ή αφανούς ήρωα.
Από το ημερολόγιο του Κωνσταντίνου Α΄
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Μετά από τόσες προετοιμασίες, σήμερα, ανήμερα της εορτής του αγίου Μωκίου, τελέστηκαν τα εγκαίνια της Νέας Ρώμης. Η πρωτεύουσά μου έχει τα πάντα: εντυπωσιακές λεωφόρους, ιππόδρομο, δεξαμενές και λουτρά για δημόσια χρήση, αλλά και πολλές εκκλησίες. Ναι, σ’ αυτή την πόλη θα βασιλεύει η ανεξιθρησκία, όπως αποφασίστηκε με το διάταγμα των Μεδιολάνων, και οι Χριστιανοί θα έχουν το δικαίωμα να ασκούν ελεύθερα τη λατρεία τους, όπως και οι οπαδοί των άλλων θρησκειών… Επιπλέον, τα επιβλητικά κτίρια, αλλά και τα έργα τέχνης από όλη την αυτοκρατορία, με τα οποία τη στόλισα, πιστεύω πως της δίνουν ιδιαίτερη λάμψη. Το αποτέλεσμα δικαιώνει τους κόπους που καταβλήθηκαν, μάλιστα θα έλεγα πως ξεπερνάει τις προσδοκίες μου. Νιώθω περήφανος και συγκινημένος που το όραμά μου έγινε πραγματικότητα!
Μαζί με τα μέλη της αυτοκρατορικής αυλής, όλοι ντυμένοι μεγαλόπρεπα, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της αγοράς, στο φόρουμ. Εκεί πραγματοποιήθηκε η τελετή αφιέρωσης της στήλης με το άγαλμά μου στην κορυφή της, ακριβώς στο σημείο όπου είδα το όραμα που με καθοδήγησε να οριοθετήσω τη νέα πόλη.
Πλήθος κόσμου με αποθέωνε ζητωκραυγάζοντας. Είναι αλήθεια πως στους εορτασμούς για τα εγκαίνια δε λυπήθηκα τα έξοδα. Ήθελα όλοι όσοι παρευρέθηκαν να θυμούνται για πάντα την ιστορική αυτή στιγμή!
Είμαι σίγουρος πως αυτή η πόλη σύντομα θα ξεπεράσει το πρότυπό της, την Παλιά Ρώμη, και θα έχει λαμπρό μέλλον. Στους αιώνες που θα έρθουν όλοι θα τη θαυμάσουν και πολλοί θα προσπαθήσουν να τη διεκδικήσουν, θα την προστατέψουν όμως τα ισχυρά τείχη, με τα οποία την έχω περιβάλλει…
Μ. Μάρθα, Β3
Ήμουν κι εγώ εκεί... στη Στάση του Νίκα
Μία από τις γυναίκες στην ακολουθία της Θεοδώρας θυμάται…
Ήταν 15 Ιανουαρίου του 532. Η Κωνσταντινούπολη έβραζε… Οι δήμοι ήταν αυτοί που ξεσήκωναν τον λαό. Κάποιοι, μέλη και των Βένετων και των Πράσινων, είχαν συλληφθεί με την κατηγορία του φόνου. Ο αυτοκράτοράς μας, δείχνοντας μεγάλη ανοχή, απέφυγε να επιβάλει την προβλεπόμενη από τον νόμο θανατική ποινή, αλλά τους έριξε στη φυλακή. Οι δήμοι όμως δεν έμειναν ικανοποιημένοι. Έφτασαν στο σημείο να απαιτούν την πλήρη απαλλαγή των μελών τους από τις κατηγορίες! Πώς μπορούσε να δεχτεί κάτι τέτοιο ο Ιουστινιανός;
Παρόλα αυτά, οι αγώνες εκείνη τη μέρα έγιναν. Ο αυτοκράτορας ήταν ήδη έτοιμος, ενώ η κυρία μου, η Θεοδώρα, περίμενε να της πάω την καλή της πορφύρα για να τον συνοδέψει. Σκεφτόμουν πως θα έπρεπε κι εγώ να φορέσω τον χοντρό μου χιτώνα, γιατί είχε πολύ κρύο…
…Μπήκαμε στον ιππόδρομο και ανεβήκαμε στο αυτοκρατορικό θεωρείο. Ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός. Με το που εμφανίστηκε ο αυτοκράτορας, πάνω από 60.000 πόδια χτυπούσαν ρυθμικά στα διαζώματα, ενώ συνθήματα εναντίον του ξεχώριζαν μέσα στην οχλοβοή. Ο Ιουστινιανός προσπάθησε να μιλήσει στο πλήθος, αλλά μάταια. Η κατάσταση είχε ξεφύγει και η αυτοκρατορική φρουρά μάς φυγάδεψε άρον άρον στο παλάτι. Πίσω μας το σύνθημα «Νίκα, νίκα!», που ακούγεται στις αρματοδρομίες, αντηχούσε σε όλη την πόλη.
Βρεθήκαμε παγιδευμένοι στο παλάτι. Τα νέα που έφταναν ήταν τρομερά… Χάος και αναρχία επικρατούσε παντού. Μάθαμε ότι το εξαγριωμένο πλήθος λεηλατεί την αγορά και πυρπολεί περιοχές της Βασιλεύουσας, κτίρια όπως το Μέγαρο της Συγκλήτου, επαύλεις ευγενών, ακόμα και την ίδια την Αγία Σοφία! Το χειρότερο, οι στασιαστές θα έφερναν τον Υπάτιο στον ιππόδρομο για να τον στέψουν αυτοκράτορα.
Μέσα στον αναβρασμό και τον φόβο που κυριαρχούσε, η αυτοκράτειρα δεν έχασε την ψυχραιμία της. Λαμπροντυμένη όπως ήταν, μου ζήτησε να την ακολουθήσω στη μεγάλη αίθουσα του παλατιού. Ο Ιουστινιανός βημάτιζε πέρα δώθε, ανίκανος να ελέγξει την κατάσταση. Παραδέχτηκε πως σκέφτεται να εγκαταλείψουν την Πόλη για να σωθούν και της ζήτησε να ετοιμαστεί. Αλλά αυτή… Δεν ξεχνώ τα λόγια που του είπε:
«Ακόμη και τη στιγμή που δε θα έχουμε άλλη σωτηρία από τη φυγή, εγώ δε θα ήθελα να φύγω. Αυτοί που φόρεσαν κάποτε το στέμμα δεν πρέπει ποτέ να ζουν ύστερα από τον χαμό του. Ποτέ δε θα δω την ημέρα που θα πάψουν να με χαιρετούν με τον τίτλο της αυτοκράτειρας. Αν εσύ, Καίσαρ, θέλεις να φύγεις, μπορείς να το κάνεις. Χρήματα έχεις, τα καράβια είναι έτοιμα, η θάλασσα είναι ανοιχτή. Όσο για μένα, θα μείνω. Μ’ αρέσει αυτή η παλιά παροιμία που λέει πως καλός τάφος είναι αυτός στην πορφύρα».
Η αγέρωχη αυτή στάση της γυναίκας του είχε άμεση επίδραση στον αυτοκράτορα. Σαν να ξύπνησε από λήθαργο, κάλεσε αμέσως του στρατηγούς του, τον Βελισάριο και τον Μούνδο, για να οργανώσουν την καταστολή της εξέγερσης, με κάθε τρόπο.
Τα υπόλοιπα τα έμαθα από τον αδελφό μου, που ήταν ένας από τους στρατιώτες του Μούνδου. Με καλυμμένα τα σπαθιά τους, μπήκαν απαρατήρητοι στον ιππόδρομο, όπου δεκάδες χιλιάδες στασιαστές είχαν μαζευτεί για να ορκίσουν τον νέο αυτοκράτορα, και ανακατεύτηκαν με το πλήθος. Οι στρατηγοί έδωσαν εντολή να κλείσουν οι πύλες του ιπποδρόμου και η μεγάλη σφαγή άρχισε… Σαν αφηνιασμένοι, όλοι όρμησαν προς τις πύλες να σωθούν, αλλά τις βρήκαν κλειστές. Σπαραχτικές κραυγές αντηχούσαν, πτώματα σωριάζονταν το ένα πάνω στο άλλο. Πάνω από 30.000 άνθρωποι βρήκαν τον θάνατο τη μέρα εκείνη. Η Στάση του Νίκα πνίγηκε στο αίμα…
Μετά απ’ όλα αυτά, ο αυτοκράτορας ήταν επόμενο να περιορίσει τη δύναμη των δήμων, ώστε, παντοδύναμος πια, να αφοσιωθεί στο νομοθετικό του έργο και στην ανοικοδόμηση της Κωνσταντινούπολης, με κορυφαία την ανέγερση του λαμπρού ναού της Αγίας Σοφίας. Πάντως, εγώ ποτέ δε θα ξεχάσω, όσα χρόνια κι αν περάσουν, τη στάση της Θεοδώρας, ούτε τα συγκλονιστικά γεγονότα που έζησα!
Λ. Ξένια, Β3Η πιστή υπηρέτρια της Θεοδώρας θυμάται…
Εκείνη τη μέρα η κυρά μου μπήκε αναστατωμένη στην κάμαρά της. Τα ρούχα της ήταν τσαλακωμένα και το χτένισμά της είχε χαλάσει. Ήταν αμίλητη και σοβαρή. Στο βλέμμα της έβλεπες τον θυμό και την αποφασιστικότητα. Δεν τόλμησα να της μιλήσω. Δεν ήξερα τι να της πω. Είχα μάθει τι είχε συμβεί…
Κάθισε στον καθρέφτη της και κοίταξε τον εαυτό της κατάματα. Δάκρυα κύλησαν στα μαγουλά της, χωρίς όμως να βγάλει λέξη. Πήγα από πίσω της, να της χτενίσω τα ακατάστατα μαλλιά της. Μύριζαν λεβάντα και τριαντάφυλλο. Έξω από το παλάτι οι κραυγές του εξαγριωμένου όχλου δονούσαν την ατμόσφαιρα της Πόλης, ΝΙΚΑ, ΝΙΚΑ, ΝΙΚΑ, ξανά και ξανά...
Ξέρω ότι πολλοί κατηγόρησαν την κυρά μου για τη σφαγή που ακολούθησε και έβαψε τον Ιππόδρομο με το αίμα των στασιαστών. Εγώ όμως, που τη φροντίζω κάθε μέρα, την ξέρω όσο λίγοι μέσα στα ανάκτορα. Ξέρω τις δυσκολίες που έχει περάσει, τα μαθήματα ζωής που έχει πάρει από μικρή στα καταγώγια του Ιπποδρόμου και στα παρασκήνια του θεάτρου. Η Θεοδώρα είναι αποφασιστική, δυναμική και τολμηρή, μια άξια αυτοκράτειρα! Με το κουράγιο της συνέφερε τον αυτοκράτορα από τη θολωμένη του κρίση, τον κράτησε στη θέση του και έσωσε το βασίλειο από τους ευκαιριακούς μνηστήρες της εξουσίας.
Όταν όλα είχαν πια τελειώσει, έντυσα την αυτοκράτειρα και κυρά μου, την αρωμάτισα και της έβαλα προσεκτικά στο κεφάλι το στέμμα της βασιλείας της. Πριν βγει από τα διαμερίσματά της έκανε τον σταυρό της, σήκωσε ψηλά το κεφάλι της και κατευθύνθηκε στην αίθουσα του θρόνου, για να καθίσει δίπλα στον αυτοκράτορα και σύζυγό της Ιουστινιανό…
Π. Αναστασία, Β1
Ήμουν κι εγώ εκεί… στα εγκαίνια της Αγίας Σοφίας
27 Δεκεμβρίου 537
Αγαπητέ μου φίλε,
Σου γράφω γεμάτος συγκίνηση… Αισθάνομαι τυχερός και ευλογημένος που παρευρέθηκα στην πρώτη λειτουργία του ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας. Όλα όσα είχα ακούσει γι’ αυτή την εκκλησία μου είχαν εξάψει την περιέργεια και ανυπομονούσα να δω με τα ίδια μου τα μάτια αν ήταν αλήθεια ή υπερβολές. Τελικά, αυτό που αντίκρισα ξεπερνά κάθε προσδοκία!
Καταρχάς, το κτίριο είναι πολύ μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό απ’ ό,τι φανταζόμουν. Ο Ανθέμιος από τις Τράλλεις και ο Ισίδωρος από τη Μίλητο, οι αρχιτέκτονες που ανέλαβαν τον σχεδιασμό του ναού, συνδύασαν τον αρχιτεκτονικό ρυθμό της βασιλικής με αυτόν των περίκεντρων κτιρίων, δημιουργώντας το πιο λαμπρό κτίσμα στην Κωνσταντινούπολη και σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μέρα νύχτα, για πάνω από πέντε χρόνια, χιλιάδες τεχνίτες δούλευαν ασταμάτητα για να ολοκληρώσουν το εξαίσιο αυτό έργο…
Βέβαια, η Αγία Σοφία δεν ξεχωρίζει μόνο για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της, αλλά και για την ανυπέρβλητη εσωτερική της ομορφιά. Οι τοίχοι και το πάτωμα είναι φτιαγμένοι από μάρμαρο που προέρχεται από όλη την αυτοκρατορία. Βλέπεις πράσινα μάρμαρα από τη Μάνη και την Κάρυστο, τριανταφυλλιά από τη Φρυγία και κόκκινα από την Αίγυπτο. Επιπλέον, το εσωτερικό του ναού είναι διακοσμημένο με μοναδικά ψηφιδωτά σε χρυσό φόντο, που λάμπουν.
Απ’ όλα όμως τα θαύματα που είδα στην Αγία Σοφία, αναμφίβολα το πιο καταπληκτικό είναι ο τρούλος! Από τα παράθυρά του το φως διεισδύει άπλετο και πλημμυρίζει το εσωτερικό του ναού. Μοιάζει να κρέμεται από τον ουρανό, από το χέρι του Θεού!
Όσο για τη σημερινή λειτουργία, που εγκαινίασε αυτό τον υπέροχο ναό, πιστεύω πως θα μείνει στην ιστορία… Από νωρίς πολύς κόσμος συνωστιζόταν, περιμένοντας την άφιξη του αυτοκράτορα. Ο θόρυβος και η φασαρία στους δρόμους ξεπερνούσε τις φωνές των φρουρών, οι οποίοι προσπαθούσαν να ανοίξουν χώρο μέσα στο πλήθος. Όταν έφτασε με την ακολουθία του ο Ιουστινιανός, λάμποντας μέσα στο χρυσάφι και την πορφύρα, μπήκε στον ναό από τις βασιλικές πύλες, συνοδευόμενος από τον Πατριάρχη Μηνά. Στο πρόσωπο του αυτοκράτορα ήταν φανερός ο θαυμασμός, η συγκίνηση, η περηφάνια… Ανέβηκε στον άμβωνα, ύψωσε το βλέμμα και τα χέρια του προς τον ουρανό και αναφώνησε: «Νενίκηκά σε, Σολομών!».
Δεκάδες ιερείς και δεσποτάδες, με τα αστραφτερά άμφιά τους, συλλειτούργησαν και οι μελωδικές τους φωνές αντηχούσαν στον ναό και στις ψυχές όλων των πιστών Χριστιανών, που με μεγάλη κατάνυξη και σαν μαγεμένοι παρακολουθούσαμε ευλαβικά τη λειτουργία, περιμένοντας ο καθένας το δικό του θαύμα…
Αγαπητέ μου, με την πρώτη ευκαιρία πρέπει κι εσύ να δεις από κοντά τον ναό των ναών και να πάρεις τη χάρη της Αγίας του Θεού Σοφίας!
Μ. Εύη, Β3
Οι πρωταγωνιστές μιλούν… - Ηράκλειος
Επέστρεψα στην Κωνσταντινούπολη θριαμβευτής! Κατάφερα να συντρίψω τους Πέρσες στην περίφημη μάχη της Νινευί, να ανακτήσω όλα τα βυζαντινά εδάφη που είχαν καταλάβει στην Εγγύς Ανατολή και να πάρω πίσω τον Τίμιο Σταυρό, το σύμβολο της Χριστιανοσύνης. Ακόμα και ο αντιπερισπασμός που επιχείρησαν σε συνεργασία με τους Αβάρους και τους Σλάβους, οι οποίοι είχαν το θράσος να πολιορκήσουν την πόλη μου ενώ εγώ βρισκόμουν μακριά, στο πεδίο της μάχης, απέτυχε, με τη βοήθεια της Θεοτόκου Στρατηγού.
Όταν ανέβηκα στον θρόνο, είχα να αντιμετωπίσω μια τρομερή κατάσταση. Εισβολές εχθρών από την Ανατολή και τον Βορρά, κακές σοδειές, κρίση στο εμπόριο και την οικονομία… Ήμουν όμως αποφασισμένος να ξαναστήσω την αυτοκρατορία στα πόδια της και να την επαναφέρω στο παλιό της μεγαλείο. Με τη συμπαράσταση της εκκλησίας, που πρόσφερε πρόθυμα τα πολυκάνδηλα και τα πολύτιμα σκεύη των ιερών ναών, αναδιοργάνωσα το στράτευμα, ανέλαβα προσωπικά την ηγεσία του και άρχισα να σφυροκοπώ τους Πέρσες με συνεχείς εκστρατείες. Και να που τα κατάφερα! Εύχομαι κι ελπίζω πως μετά την ήττα τους οι εχθροί μας δε θα μας ενοχλήσουν ξανά κι εγώ, αν το θέλει ο Θεός, θα μπορέσω πια να ξεκουραστώ και να απολαύσω τους καρπούς των κόπων μου…
Ηράκλειος,
βασιλεύς πιστός ἐν Χριστῷ
Τ. Σεσίλια, Β3
Εντυπώσεις από τη Βασιλεύουσα
Κωνσταντινούπολη, 11 Μαΐου 540
Αγαπητέ μου φίλε Νικόλαε,
σου γράφω από τη Βασιλεύουσα. Τι υπέροχη πόλη! Ήρθαμε εδώ με τον πατέρα μου που, όπως γνωρίζεις, η δουλειά του είναι να πουλάει μπαχαρικά. Έρχεται κάθε χρόνο στην πρωτεύουσα για να προωθήσει το εμπόρευμά του και φέτος τον έπεισα να με πάρει μαζί του. Επιτέλους, το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα! Μάλιστα, σήμερα η Κωνσταντινούπολη γιορτάζει τα γενέθλιά της και νιώθω πολύ τυχερός που βρίσκομαι εδώ, καθώς όλοι και όλα κινούνται στους ρυθμούς μιας λαμπρής γιορτής!
Φίλε μου, από πού να πρωτοξεκινήσω; Το μέγεθος και ο πλούτος της Πόλης προκαλούν θαυμασμό και δέος, όλα όσα αντικρίζεις σου κόβουν την ανάσα…
Τα τείχη της είναι πελώρια! Φαίνονται απαραβίαστα και πανίσχυρα. Είμαι σίγουρος ότι θα την προστατεύουν για πολλά χρόνια από τις επιδρομές των εχθρών.
Υπέροχα έργα τέχνης στολίζουν την πόλη, ενώ σε πολλά σημεία υπάρχουν λουτρά και όμορφες κρήνες. Και εκκλησίες… Μου φάνηκαν αμέτρητες! Αλλά η πιο εντυπωσιακή απ’ όλες δεν είναι άλλη από την περίφημη Αγία Σοφία. Ό,τι και να πει κανείς γι’ αυτήν είναι λίγο! Είναι χτισμένη πάνω σε ένα μικρό ύψωμα, έτσι ώστε να είναι το πρώτο κτίσμα που αντικρίζει ο επισκέπτης μπαίνοντας από την Προποντίδα στην Κωνσταντινούπολη. Μέσα σε πέντε περίπου χρόνια ολοκληρώθηκε ένα θαύμα αρχιτεκτονικής, που όμοιό του δεν έχει ξαναγίνει. Το εσωτερικό του ναού στολίζεται από πολύχρωμα μάρμαρα και ψηφιδωτά και ο τρούλος του σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι κρέμεται από τον ουρανό. Εδώ μπορείς να προσκυνήσεις σημαντικά κειμήλια του Χριστιανισμού. Είναι σίγουρα ό,τι πιο θαυμαστό διαθέτει η Βασιλεύουσα! Πιστεύω πως ένα τέτοιο κτίσμα θα μείνει στην ιστορία και θα το θαυμάσουν πολλές γενιές…
Περάσαμε και από το Ιερόν Παλάτιον, ένα συγκρότημα ανακτόρων όπου κατοικεί ο αυτοκράτορας με την οικογένειά του και στεγάζονται διάφορες δημόσιες υπηρεσίες. Είναι πολύ επιβλητικό και πολυτελές, αλλά δυστυχώς το είδα μόνο απ’ έξω…
Δίπλα από το Ιερόν Παλάτιον βρίσκεται ο Ιππόδρομος της πόλης. Είναι ένας χώρος δημόσιας ψυχαγωγίας, όπου πραγματοποιούνται ιπποδρομίες και αρματοδρομίες. Μάθαμε πως σήμερα θα γίνουν εκεί διάφορες εκδηλώσεις για τον εορτασμό των γενεθλίων της Πόλης και εννοείται πως θα πάμε με τον πατέρα μου να τις παρακολουθήσουμε… Δε βλέπω την ώρα!
Καλέ μου φίλε, μακάρι μια μέρα να μπορέσεις να επισκεφτείς κι εσύ τη Βασιλεύουσα και να γνωρίσεις νέους τόπους, μακριά από τη μικρή μας πόλη.
Ο φίλος σου,
Θεόδοτος
Φ. Άννη, Β3
Κωνσταντινούπολη, 4 Οκτωβρίου 542
Αγαπητέ μου Δημήτριε,
σου γράφω από τη Βασιλεύουσα. Τι υπέροχη πόλη! Ως έμπορος υφασμάτων, ο πατέρας μου την επισκέπτεται συχνά. Και επιτέλους, αυτή τη φορά υποχώρησε στα παρακάλια μου και δέχτηκε να τον συνοδέψω!
Τι να σου πω, φίλε μου… Η Πόλη είναι πανέμορφη! Τα κτίρια μου φαίνονται το ένα πιο μεγαλοπρεπές από το άλλο, δεν ξέρω ποιο να πρωτοθαυμάσω. Καμία σχέση με τη μικρή επαρχιακή μας πόλη… Πάντως, από όσα αξιοθέατα έχω δει μέχρι στιγμής, αυτά που μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν είναι άλλα από την Αγία Σοφία και τον Ιππόδρομο.
Η Αγία Σοφία είναι ό,τι πιο όμορφο έχω δει στη ζωή μου. Αρχιτέκτονές της είναι ο Ανθέμιος και ο Ισίδωρος. Τέσσερις τεράστιοι τετράγωνοι στύλοι στηρίζουν τα τέσσερα μεγάλα τόξα τα οποία σηκώνουν το βάρος του τρούλου, ο οποίος δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται, χάρη στα παράθυρα που βρίσκονται γύρω στη βάση του. Τι υπέροχο θέαμα!
Όσο για τον Ιππόδρομο, δεν έχω λόγια. Είναι πελώριος, να φανταστείς μάθαμε πως χωράει 100.000 θεατές! Βρίσκεται στην καρδιά της Βασιλεύουσας. Καταφέραμε να παρακολουθήσουμε μια αρματοδρομία και ήταν καταπληκτικά! Τους τέσσερις δήμους, τους Πράσινους, τους Βένετους, τους Ρούσσους και τους Άσπρους, αντιπροσώπευαν 4 τέθριππα. Όποιος ηνίοχος έχανε την περικεφαλαία του έβγαινε από τον αγώνα. Στα διαλείμματα είδαμε μίμους, ακροβάτες και αναπαραστάσεις κυνηγιού με άγρια θηρία. Τρόμαξα, να πω την αλήθεια, τα ζώα ήταν τεράστια και φοβήθηκα μην τραυματίσουν κάποιο άνθρωπο…
Επιπλέον, στην αγορά εντυπωσιάστηκα πραγματικά με τα αγαθά που μπορεί κανείς να προμηθευτεί από τα πολλά μαγαζιά της πόλης. Δοκίμασα πληθώρα γλυκών και εδεσμάτων, πέρασα αρκετή ώρα χαζεύοντας τα πολύχρωμα μπαχαρικά, θαύμασα τα κάθε είδους μπουκαλάκια σε ένα μεγάλο αρωματοπωλείο και γεύτηκα υπέροχα φαγητά.
Δυστυχώς, η ώρα της επιστροφής μας είναι κοντά… Παρηγοριέμαι ωστόσο, γιατί ο πατέρας μου μου υποσχέθηκε ότι θα με ξαναπάρει μαζί του στην Κωνσταντινούπολη το συντομότερο δυνατό. Πιστεύω πως όλοι σε κάποια στιγμή της ζωής τους πρέπει να δουν από κοντά τα θαύματα της φανταστικής αυτής πόλης και, καλέ μου φίλε, αν σου δοθεί ποτέ η ευκαιρία να κάνεις κι εσύ αυτό το ταξίδι, μην τη χάσεις. Περιττό να σου πω ότι ονειρεύομαι, όταν μεγαλώσω, να ζήσω εδώ, στη Βασιλεύουσα…
Φιλικά,
Χρύσανθος
Κ. Χρυσάνθη, Β1
Αγαπητέ φίλε,
σου γράφω από τη Βασιλεύουσα. Τι υπέροχη πόλη! Ο πατέρας μου με πήρε αυτή τη φορά μαζί του, για να τον βοηθήσω στις δουλειές του, κι εγώ άλλο που δεν ήθελα…
Η Πόλη σε εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά. Είναι περιτριγυρισμένη από διπλά τείχη, τόσο μεγάλα και ψηλά, που, όταν τα αντίκρισα, έμεινα άφωνος.
Αλλά μπαίνοντας μέσα ήταν που τα είδα όλα… Τα πάντα μου φαίνονταν λες και βγήκαν από παραμύθι! Χάζευα δεξιά κι αριστερά με ανοιχτό το στόμα! Η πόλη είναι τεράστια και γεμάτη κίνηση. Πρώτη φορά είδα τόσο κόσμο στη ζωή μου!
Πρώτα πήγαμε στην αγορά, όπου μας περίμενε ο συνεργάτης του πατέρα μου. Εκεί μπορείς να βρεις τα πάντα, πολύτιμα υφάσματα και μεταξωτά, ακριβά αρώματα, σπάνια μπαχαρικά από τις μακρινές χώρες της Ανατολής, την Κίνα και την Ινδία. Ένα πολύβουο πλήθος μπαινόβγαινε διαρκώς στα μαγαζιά και έκανα τη σκέψη ότι σ’ αυτή την πόλη ένας καλός έμπορος μπορεί να πλουτίσει. Ίσως μια μέρα να είμαι εγώ αυτός…
Μετά την αγορά, σειρά είχε ο ιππόδρομος. Ο πατέρας μου, κάθε φορά που έρχεται στην Πόλη, δε χάνει την ευκαιρία να τον επισκεφτεί. Και διαπίστωσα πως έχει δίκιο, γιατί είναι κάτι μοναδικό! Είναι κατασκευασμένος σε σχήμα U και έχει μήκος 450 μέτρα. Αλλά αυτό που πραγματικά κόβει την ανάσα είναι οι αγώνες που γίνονται εκεί. Που λες, φίλε μου, στο βορειοανατολικό άκρο του ιππόδρομου υπάρχουν δώδεκα πύλες, εξοπλισμένες με μηχανισμό που επιτρέπει το ταυτόχρονο άνοιγμά τους. Αυτές είναι και το σημείο εκκίνησης των αρματοδρόμων. Στο κέντρο βρίσκεται ένα χαμηλό φράγμα, γύρω από το οποίο γίνονται οι αρματοδρομίες, ενώ σε κάθε άκρο του ένας πάσσαλος οριοθετεί το σημείο στροφής. Στο μέσο της ανατολικής πλευράς βρίσκεται το αυτοκρατορικό θεωρείο, μπορούσα να δω τον αυτοκράτορα τόσο καθαρά! Είχε πολλή φασαρία, γιατί όλοι φώναζαν για τους δήμους που υποστήριζαν. Εμένα μου άρεσαν οι Βένετοι… Μείναμε εκεί όλη την υπόλοιπη μέρα, δε φύγαμε ούτε για φαγητό, για να μη χάσουμε τις θέσεις μας.
Κάπου εδώ θα σε αφήσω, καλέ μου φίλε… Όπως καταλαβαίνεις, είμαι πολύ κουρασμένος και πρέπει να ξεκουραστώ, γιατί αύριο με περιμένει μία δύσκολη μέρα, η πρώτη μου μέρα στη δουλειά! Σου υπόσχομαι όμως να σου μιλήσω με κάθε λεπτομέρεια για όλα όσα δω εδώ, στη Βασιλεύουσα, όταν επιστρέψω.
Ο φίλος σου,
Βασίλειος
Σ. Άννα Μαρία, Β3
Εντυπώσεις από την Κωνσταντινούπολη - το Ιερόν Παλάτιον
Αγαπημένη μου μητέρα,
σου γράφω από τη Βασιλεύουσα. Είχα ακούσει τόσα και τόσα γι’ αυτήν από τον πατέρα, αλλά αυτό που αντικρίζουν τα μάτια μου ξεπερνάει κάθε φαντασία... Η πόλη είναι τόσο μεγάλη και τόσο εντυπωσιακή! Δε χορταίνω να κοιτάζω γύρω μου τους μεγάλους δρόμους, τα πολυτελή παλάτια και τα διαφορά μεγαλοπρεπή κτίρια. Μάλιστα, σήμερα καταφέραμε να δούμε από κοντά το Ιερόν Παλάτιον, χάρη στον θείο Βησσαρίωνα που εργάζεται εκεί!
Βρίσκεται ανάμεσα στον Ιππόδρομο και τη θάλασσα και δεν είναι απλώς ένα κτίριο, αλλά ένα συγκρότημα κτιρίων, που αποτελείται από μεγάλες αίθουσες υποδοχής, εκκλησίες, βιβλιοθήκες, λουτρά, πολυτελή διαμερίσματα με ψηλούς εξώστες απ’ όπου η θέα απλώνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.
Τα μεγαλόπρεπα κτίσματα συνδέονται με μακριές στοές, ενώ ανάμεσά τους βρίσκονται μαρμαρόστρωτες αυλές και κήποι γεμάτοι με ανθισμένα σπάνια λουλούδια. Οι ομορφότεροι κήποι που έχω δει ποτέ μου, μητέρα!
Ο ψηλός τρούλος που σκεπάζει την κυκλική αίθουσα με τα πολύχρωμα μάρμαρα φαντάζει μοναδικός. Στους τοίχους είδα ψηφιδωτά που παρίσταναν τις νίκες του αυτοκράτορα και άλλα με σκηνές από την καθημερινή ζωή.
Νομίζω πως τίποτα δεν μπορεί να φτάσει τον πλούτο και τη λαμπρότητα του Ιερού Παλατίου! Επιπλέον, είναι γεμάτο ζωή, αφού αμέτρητοι άνθρωποι μπαινοβγαίνουν και δουλεύουν σ’ αυτό. Πόσο θα ήθελα να είμαι ένας απ’ αυτούς…
Θα σου γράψω πάλι σύντομα, για να σου μεταφέρω τις εντυπώσεις μου, αφού επισκεφτούμε και την Αγία Σοφία.
Με πολλή αγάπη,
ο γιος σου Θεοδόσιος
Κ. Ρεβέκα, Β1
Άλλοι/ες προτίμησαν το κόμικς ή το κολάζ.
Β. Καλλιόπη, Β1
Τ. Θένια, Β3
Π. Έλενα, Β3
Α. Δημήτρης, Β1
Μ. Χριστίνα, Β3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.