Το μαύρο κύμα

Με αφορμή το απόσπασμα από την "Ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει" του Λουίς Σεπούλβεδα με τίτλο "Το μαύρο κύμα", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου εμπνεύστηκαν από την ιστορία της γλαροπούλας Κενγκά και τον αγώνα της για επιβίωση.

Απέδωσαν ζωγραφικά σκηνές που τους/τις συγκίνησαν και που εκφράζουν τον προβληματισμό τους για το σοβαρό πρόβλημα της μόλυνσης των θαλασσών...

Χ. Καλλιρρόη, Α4

Τ. Δέσποινα, Α4

Τ. Γιώργος, Α4

Π. Ελένη, Α2

Σ. Αντρέας, Α4

Χ. Βαλέρια, Α2

Τ. Ζέτα, Α2

Π. Στάυρος, Α2

Μ. Γεωργία, Α2

Και μια πρόταση για το οπισθόφυλλο του μυθιστορήματος.

   Μία γλαροπούλα, η Κενγκά, μολύνεται από μια πετρελαιοκηλίδα και αγωνίζεται να πετάξει για να σωθεί. Ο Ζορμπάς ο γάτος τη συναντάει και βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Δεν ξέρει τι να κάνει για να τη βοηθήσει… Μαθαίνει για το αυγό της και αναλαμβάνει μια μεγάλη ευθύνη. Θα καταφέρει να τηρήσει τις υποσχέσεις του;

Π. Άννα, Α2

Άλλοι/ες πάλι υιοθέτησαν την οπτική γωνία της Κενγκά για να αφηγηθούν την ιστορία της ή επέλεξαν να φανταστούν την εξέλιξή της…

Ο εφιάλτης ενός γλάρου

   Ήταν ένα όμορφο κυριακάτικο πρωινό στη θάλασσα στα βόρεια του Αμβούργου. Ο ήλιος έλουζε τα πάντα με φως. Μαζί με τους συντρόφους μου απολάμβανα το ψάρεμα. Όλα πήγαιναν πολύ καλά για μας, με το που βουτούσαμε στα νερά, χραπ, τσιμπούσαμε με το ράμφος μας κι από έναν νόστιμο μπακαλιάρο! Όλοι ήμασταν τόσο χαρούμενοι…

   Ξαφνικά το είδα. Ήταν κατάμαυρο και ερχόταν απειλητικό κατά πάνω μας… Ένα τεράστιο μαύρο κύμα, μαύρο σαν την κόλαση! Μέσα σε λίγα λεπτά το κακό είχε ήδη γίνει. Βούτηξα το κεφάλι μου μέσα στο νερό για να σωθώ, αλλά ήταν αργά, το μολυσμένο κύμα με είχε πάρει από κάτω…

   Κατάλαβα αμέσως τι συνέβη και ποιο θα ήταν το μέλλον μου. Το καταραμένο το πετρέλαιο, η μάστιγα των θαλασσών, με είχε σκεπάσει… Είχα δει τι είχαν απογίνει άλλοι γλάροι που είχαν πάθει το ίδιο. Ήξερα ότι σύντομα θα πέθαινα…

   Τότε, σε μια στιγμή, αποφάσισα να κάνω ό,τι μπορώ για να γεννήσω το αυγό μου. Προσπάθησα, λοιπόν, να κουνήσω τις φτερούγες μου. Αδύνατο… Ο μαύρος εφιάλτης με είχε σχεδόν ακινητοποιήσει. Αμέσως βούτηξα μέσα στο νερό για να ξεκολλήσω το πετρέλαιο από πάνω μου. Με το που βγήκα στην επιφάνεια, άρχισα να ξεριζώνω τα πούπουλα της ουράς μου που είχαν ποτίσει από το μαύρο κύμα… Πονούσα σαν τρελή, αλλά άξιζε τον κόπο, αφού μετά από πέντε επίπονες προσπάθειες κατάφερα τελικά να πετάξω!

   Είχα ακούσει από μία συντρόφισσα την ιστορία του Δαίδαλου και του Ίκαρου. Σε μια τελευταία απεγνωσμένη προσπάθεια, πέταξα όσο πιο κοντά στον ήλιο μπορούσα, ώστε να ξεφορτωθώ το πετρέλαιο. Όμως δεν έγινε τίποτα! Όλες οι ελπίδες μου είχαν πια χαθεί και ήταν πλέον σίγουρο ότι το τέλος μου είναι κοντά. Παρόλα αυτά, αρνήθηκα να εγκαταλείψω τον αγώνα, για να γεννήσω τουλάχιστον το αυγό μου.

   Είχα πλησιάσει την ακτή, όταν ένιωσα να χάνω τις δυνάμεις μου. Άρχισα λίγο λίγο να πέφτω... Παρόλα αυτά, συνέχισα να φτεροκοπώ, με την ψυχή στο στόμα. Εκείνη τη στιγμή είδα το Αμβούργο, το ψηλό καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Μιχαήλ με τον χρυσαφένιο ανεμοδείκτη. Πείσμωσα, συγκέντρωσα όλες τις δυνάμεις που μου είχαν απομείνει για να προσγειωθώ και να γεννήσω το αυγό μου πριν νικηθώ από το μαύρο κύμα…

Π. Στέφανος, Α2

Πολύ καλό για να είναι αληθινό...

   Όταν η Κενγκά κατάφερε, μετά από πολύ κόπο, να φτάσει σε καθαρά νερά, μακριά από το μαύρο κύμα, βάλθηκε να προσπαθεί να καθαρίσει τα φτερά της, για να καταφέρει να πετάξει. Για καλή της τύχη, από εκείνο το σημείο περνούσε ένα πλοιάριο με τα χρώματα της ίριδας. Η Κενγκά αναθάρρησε! Ήξερε ότι οι άνθρωποι αυτοί νοιάζονται για το περιβάλλον και για τα πλάσματα που ζουν σ’ αυτό. Άρχισε λοιπόν να κρώζει με όλες της τις δυνάμεις, καλώντας τους να τη βοηθήσουν. Οι ακτιβιστές τη βρήκαν σε άθλια κατάσταση και την περιμάζεψαν. Φρόντισαν να έχει την κατάλληλη περίθαλψη, ώστε να γίνει καλά και να γεννήσει το αβγό της. Μάλιστα, τη φωτογράφισαν όπως ήταν καλυμμένη με πετρέλαιο και όπως ήταν αφού θεραπεύτηκε, μαζί με το μικρό της.

   Οι φωτογραφίες αυτές έκαναν τον γύρο του κόσμου… Συγκίνησαν και ευαισθητοποίησαν τους ανθρώπους, ώστε να σέβονται και να προστατεύουν το περιβάλλον. Οι έλεγχοι, προκειμένου να αποφεύγεται η δημιουργία πετρελαιοκηλίδων, έγιναν πιο αυστηροί και η ρύπανση των θαλασσών μειώθηκε!

   Μακάρι όλα αυτά να ήταν πραγματικότητα και όχι απλά το όνειρο ενός παιδιού της πρώτης Γυμνασίου…

Ν. Σταύρος, Α4

Αλλά και έγραψαν ποιήματα!

Αγώνας για ζωή

Πετά η μάνα-γλάρος, η Κενγκά

πάνω από τη θάλασσα ξανά.

Ένα μαύρο κύμα ορμά

και τη σκεπάζει ξαφνικά.

Αγωνίζεται να δει, να πετάξει προσπαθεί,

μα η δύσμοιρη καθόλου δεν μπορεί…

Γλυκιά Κενγκά, μην πέφτεις στο κενό

βάλε δύναμη να ανεβείς στον ουρανό.

Σκληρός είναι ο άνθρωπος, δε θέλει να σκεφτεί

πόσο κακό στο περιβάλλον προκαλεί.

Μαύρο το σώμα σου, όχι η ψυχή σου

κάνε κουράγιο, πάλεψε για τη ζωή σου!

Λ. Τατιάνα, Α2

Η Κενγκά και το μαύρο κύμα

Σε καταγάλανο ουρανό

Πετάει ένα πουλί νεαρό

Η Κενγκά κοιτάει να βρει φαγητό

Μα κάτι υπάρχει στον ωκεανό

Κάποια στιγμή όλα σκοτεινιάζουν

Δε βλέπει τίποτα κι οι γλάροι φωνάζουν

Προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί

Μα μάταιος κόπος, δεν υπάρχει επιστροφή

Παλεύει να ξεφύγει βουτώντας βαθιά

Και βρίσκει τελικά νερά καθαρά

Κοιτάει ψηλά, μήπως κάποιος είναι εκεί

Μα το σμήνος έχει φύγει προς την Ανατολή

Δεν ξέρει τι να κάνει, δεν ξέρει πού θα βγει

Αρχίζει να πετάει προς την ακτή

Ξέρει μέσα της πως δε θα μείνει ζωντανή

Μα αγωνίζεται ως την τελευταία στιγμή

Π. Άννα, Α2

Διατροφή και υγεία

Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και στο πλαίσιο της συζήτησης για τη διατροφή, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου παρουσιάζουν το αγαπημένο τους φαγητό, γλυκό, λαχανικό και φρούτο, αλλά και προβληματίζονται για τη συχνότητα με την οποία πρέπει να καταναλώνεται και για τη διατροφική του αξία.

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΦΑΓΗΤΟ

Σαρμαδάκια

   Τα σαρμαδάκια είναι το αγαπημένο μου φαγητό! Μέσα σε ζουμερό αμπελόφυλλο τυλίγεται ρύζι με κιμά, ενώ διάφορα μυρωδάτα μπαχαρικά δίνουν στο πιάτο αυτό ανεπανάληπτη γεύση! Ταιριάζουν τέλεια με λεμονάκι και τζατζίκι ή γιαούρτι στο πλάι. Μου αρέσουν τόσο, που τα προτιμώ από οποιοδήποτε γλυκό ή fast food. Είναι όχι μόνο νόστιμα, αλλά και υγιεινά και πολύ θρεπτικά.

   Βέβαια, η παρασκευή τους είναι αρκετά μπελαλίδικη, γι’ αυτό και στην οικογένειά μου δεν τα τρώμε συχνά… Πού θα πάει όμως, θα μάθω να τα φτιάχνω μόνη μου και τότε θα τα τρώω όποτε θέλω!

Χ. Θεοφανή, Β4

Φακές

   Θα μπορούσα να πω πως μου αρέσουν πολλά φαγητά, όμως ένα από τα πιο αγαπημένα μου είναι οι φακές. Έτσι όπως τις μαγειρεύει η μαμά μου, είναι πολύ γευστικές και επιπλέον ταιριάζουν με το σαλάμι αέρος και το βαλσάμικο, που αγαπώ. Εκτός από την καλή γεύση του, το συγκεκριμένο φαγητό είναι και ιδιαίτερα ωφέλιμο, αφού είναι πλούσιο σε σίδηρο. Για να έχουμε λοιπόν μία ισορροπημένη διατροφή, θα πρέπει να καταναλώνεται μία φορά την εβδομάδα, με τα απαραίτητα συνοδευτικά (σαλάτα και τυράκι, μιαμ!). Στην οικογένειά μου προσπαθούμε να τρεφόμαστε σωστά και έτσι οι φακές βρίσκονται συχνά στο τραπέζι μας!

   Ξέρω πως σε πολλά παιδιά δεν αρέσουν οι φακές, αλλά, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα παρεξηγημένο φαγητό… Είναι πραγματικά πολύ νόστιμες και υγιεινές και σας προτείνω να ακούσετε τη μαμά σας και να τις δοκιμάσετε!

Μ. Όλγα, Α2

Πιτόγυρο

   Η αγαπημένη μου τροφή από τότε που ήμουν μικρός είναι το πιτόγυρο (ούτε που θυμάμαι την πρώτη φορά που το έφαγα). Μου αρέσει, γιατί έχει ποικιλία γεύσεων (γύρος, πατάτες, ντομάτα, κρεμμύδι, σως… χαμός!). Επίσης, είναι το μοναδικό φαγητό που δεν το βαριέμαι όσο συχνά κι αν το φάω, σε αντίθεση με άλλα. Είναι τόσο νόστιμο, που… ξεχνάς όλα τα προβλήματά σου με μία μπουκιά!

   Η διατροφική αξία του πιτόγυρου εξαρτάται από το τι βάζεις μέσα. Το κρέας είναι απαραίτητο για εμάς τους εφήβους, που χρειαζόμαστε πολλή ενέργεια! Αν το τρως όμως με δύο πίτες και με πεντακόσιες σως (ΕΓΩ) και αυτό γίνεται κάθε μέρα, τότε δεν είναι ό,τι καλύτερο για την υγεία… Πιστεύω πάντως πως, αν καταναλώνεται με μέτρο (μια - δυο φορές την εβδομάδα) και όχι με πάνω από δύο σως, είναι ΟΚ. Να πω βέβαια πως εγώ είμαι τυχερός, επειδή για κάποιο λόγο ό,τι και όσο και να φάω, δεν παχαίνω με τίποτα!

Ν. Σταύρος, Α4

Κοτομπουκιές

   Η αγαπημένη μου τροφή είναι φυσικά οι κοτομπουκιές. Μου αρέσει πολύ να τις τρώω ζεστές, χρυσαφένιες και τραγανιστές! Η διατροφική τους αξία είναι μεγάλη, διότι το κοτόπουλο είναι βασική πηγή πρωτεΐνης. Βέβαια, το κουρκούτι είναι αρκετά λιπαρό, επειδή τηγανίζεται… Γι’ αυτό και δεν είναι καλό να τις καταναλώνουμε πολύ συχνά. Κατά τη γνώμη μου, μπορούμε να τις τρώμε μία με δύο φορές τον μήνα, για να έχουμε μια σωστή διατροφή.

   Έτσι, τις απολαμβάνω κάθε δέκα με δεκαπέντε ημέρες, γιατί προσέχω τη γραμμή μου και την υγεία μου!

Τ. Αντωνία, Α4

Μακαρόνια

Μ. Στέργιος, Α2

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ

Βάφλες

   Τραγανές και πεντανόστιμες! Με πραλίνα, με παγωτό, με ξηρούς καρπούς, με μπισκότο… Οι βάφλες είναι οι αγαπημένες μου. Έχουν υπέροχη γεύση και κάθε φορά που τις σκέφτομαι μου τρέχουν τα σάλια!

   Δυστυχώς, δεν έχουν υψηλή διατροφική αξία και δεν είναι ό,τι καλύτερο να τρως βάφλες κάθε μέρα (όπως πολύ θα ήθελα…). Είναι πλούσιες σε λιπαρά (ανάλογα βέβαια με το τι θα βάλεις από πάνω) και ζάχαρη. Γι’ αυτό και τις απολαμβάνω μόνο μία φορά στις δυο εβδομάδες. Μπορεί να είμαι γλυκατζής, αλλά θέλω και να τρέφομαι σωστά και υγιεινά!

Π. Σταύρος, Α2

Παγωτό

   Δεν μπορώ να φανταστώ το καλοκαίρι χωρίς παγωτό! Σε δροσίζει και βγαίνει σε πάρα πολλές λαχταριστές γεύσεις, τόσες που δεν ξέρεις ποια να πρωτοδιαλέξεις. Κάθε φορά που πηγαίνω σε μαγαζί που πουλάει παγωτά τρελαίνομαι, γιατί θέλω να τα δοκιμάσω όλα! Μάλιστα, μου αρέσει τόσο το παγωτό, που το αναζητάω και ανεξαρτήτως εποχής. Έτσι, το τρώω τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα και το καλοκαίρι δύο - τρεις, αν και θα μου άρεσε να το τρώω κάθε μέρα!

   Ωστόσο, προσπαθώ να κρατάω κάποιο μέτρο και να συγκρατώ τον εαυτό μου, γιατί η αλήθεια είναι πως το παγωτό δεν αποτελεί και την πιο υγιεινή τροφή… Η υπερβολική κατανάλωσή του παχαίνει, χωρίς να προσφέρει σημαντικά οφέλη στον οργανισμό μας. Βέβαια, πλέον υπάρχουν και γεύσεις με λίγες θερμίδες και με 0% λιπαρά, που μας επιτρέπουν να το απολαμβάνουμε χωρίς (πολλές) τύψεις!

Π. Ζωή, Α4

Λουκουμάδες

   Το αγαπημένο μου γλυκό είναι οι λουκουμάδες, ιδιαίτερα αυτοί με επικαλύψεις, γεμίσεις και τρούφες. Ροδοψημένοι, ζεστοί και αφράτοι, σου αφήνουν μια γλυκιά αίσθηση στο στόμα, ανεβάζουν τη διάθεση και σε χορταίνουν!

   Ωστόσο, η συγκεκριμένη τροφή δεν έχει καθόλου βιταμίνες και θεωρείται ανθυγιεινή. Επιπλέον, δίνει πολλές θερμίδες, κάτι που σημαίνει αποθήκευση λίπους και περιττά κιλά… Έτσι, παρόλο που τρελαίνομαι για λουκουμάδες, δεν τους καταναλώνω περισσότερο από δύο ή τρεις φορές τον μήνα, μάλιστα πιστεύω ότι πρέπει να τις μειώσω σε μία.

   Τι να κάνω; Μου αρέσουν πολύ τα γλυκά, αλλά σίγουρα χρειάζεται κάποιο μέτρο στην κατανάλωσή τους…

Σ. Αθηνά, Α2

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΛΑΧΑΝΙΚΟ - ΦΡΟΥΤΟ

Καρότο

   Η αγαπημένη μου τροφή (η δική μου και του Μπαγκς Μπάνυ!) δεν είναι άλλη από το λαχταριστό πορτοκαλί καρότο! Λατρεύω να το τραγανίζω ωμό, ολόκληρο ή σε σαλάτα. Άλλωστε, η κατανάλωσή του ως σνακ αποτελεί μια έξυπνη επιλογή, που μας χορταίνει, χωρίς να μας παχαίνει! Αλλά το καρότο μου αρέσει και μαγειρεμένο, σε όλα τα φαγητά. Επίσης, κάνει υπέροχο χυμό, σκέτο ή μαζί με την κατάλληλη παρέα (μήλο ή μπανάνα, τέλειο!).

   Γνωρίζω πως τα λαχανικά και τα φρούτα με έντονο χρώμα έχουν πολλές βιταμίνες. Πιο συγκεκριμένα, οι βασικές βιταμίνες που παίρνουμε από το καρότο είναι η βιταμίνη Α, αλλά και οι βιταμίνες Β1, Β2 και νιασίνη. Επιπλέον, το καρότο προσφέρει στον οργανισμό μας φυτικές ίνες, που είναι απαραίτητες για την καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Έτσι, είναι μια από τις πιο ωφέλιμες τροφές για όλους, πόσο μάλλον για τα παιδιά και τους εφήβους, που βρίσκονται στην ανάπτυξη. Μπορούμε λοιπόν (και μάλιστα είναι καλό) να το καταναλώνουμε καθημερινά, σε οποιαδήποτε μορφή.

   Χαίρομαι πολύ που το αγαπημένο μου καρότο, εκτός από νόστιμο, είναι και τόσο υγιεινό κι έτσι το τρώω κάθε μέρα!

Χ. Ζωή, Α2

Φράουλα

   Έχω πολλά αγαπημένα φρούτα, αλλά αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι η φράουλα. Αυτό που την κάνει πιο ξεχωριστή είναι η γλυκιά της γεύση και η ζουμερή υφή της! Στην εποχή της, την άνοιξη, (πιο συγκεκριμένα Απρίλιο - Μάιο) είναι τέλεια… Έχει ωριμάσει όπως πρέπει και είναι φουλ σε θρεπτικά συστατικά!

   Οι φράουλες είναι από τα πιο ωφέλιμα φρούτα για τον οργανισμό. Είναι πλούσιες σε κάλιο και μαγνήσιο, έχουν αντιοξειδωτική δράση και κάνουν καλό στη καρδιά. Παράλληλα, αποτελούν εξαιρετική πηγή βιταμίνης C, μίας από τις σημαντικότερες βιταμίνες για την λειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Είναι εντυπωσιακό ότι σε 100 μόλις γραμμάρια (λιγότερο από 1 φλιτζάνι καθαρισμένες φράουλες) περιέχεται πάνω από το 60% της συνολικής ποσότητας βιταμίνης C που χρειαζόμαστε καθημερινά!

   Επιπλέον, οι φράουλες είναι ένα εύγευστο, αλλά ολιγοθερμιδικό σνακ. Η γεύση τους μπορεί να καλύψει και να ικανοποιήσει την επιθυμία μας για γλυκό, γλιτώνοντάς μας έτσι από την κατανάλωση ενός γλυκίσματος, που θα μας έδινε σίγουρα περισσότερες θερμίδες, ζάχαρη και λίπος.

Απολαύστε άφοβα λοιπόν!

Σ. Μυρτώ, Α4

Άλλοι/ες προτίμησαν να δώσουν τις προτάσεις τους για μια σωστή διατροφή επιλέγοντας τη ζωγραφική ή το κόμικς.

Σωστό πρωινό...

Τ. Γιώργος, Α4

Λαχανικά και φρούτα...

Σ. Χρήστος, Α4

Τ. Ζέτα, Α2

Χ. Καλλιρρόη, Α4

Χ. Βαλέρια, Α2

Ένα μήλο την ημέρα...

Τ. Αθανασία, Α2

Π. Ζήσης, Α4

Τ. Δέσποινα, Α4

Μ. Γεωργία, Α2

Όχι στα ανθυγιεινά σνακς!

Σ. Μαριάννα, Α4

Και δύο κολάζ που παρουσιάζουν τη σχέση που έχουν αγαπημένοι ήρωες κόμικς με το φαγητό με το οποίο τους έχουμε συνδέσει!

Π. Μαργαρίτα, Α2

Τ. Πένυ, Α4

Στη μηχανή του χρόνου - Η εποχή της μεγάλης ακμής του Βυζαντίου

Η μηχανή του χρόνου ταξιδεύει και πάλι τους μαθητές και τις μαθήτριες της B΄ Γυμνασίου, αυτή τη φορά στην εποχή της μεγάλης ακμής του Βυζαντίου! Από την εικονομαχία και την ίδρυση της σχολής της Μαγναύρας μέχρι τον εκχριστιανισμό των σλαβικών λαών και την Άννα την Πορφυρογέννητη, η βυζαντινή ιστορία "ζωντανεύει" μέσα από διαλόγους, αφηγήσεις - "μαρτυρίες", σελίδες ημερολογίου ή επιστολές που έγραψαν τα παιδιά, αναλαμβάνοντας ρόλο αυτόπτη μάρτυρα των ιστορικών γεγονότων, πρωταγωνιστή ή αφανούς ήρωα.

Αντιπαράθεση Ιωάννη Δαμασκηνού - Λέοντα Γ΄ Ίσαυρου

Ιωάννης Δαμασκηνός: Αυτοκράτορα Λέοντα, γιατί τόση οργή; Σε τι σου έχουν φταίξει οι εικόνες;

Λέων Γ΄: Ιωάννη, οι εικόνες δεν είναι παρά είδωλα, άρα όσοι τις προσκυνούν είναι ειδωλολάτρες. Πώς να σεβαστώ και να προσκυνήσω ανθρώπινα κατασκευάσματα; Αυτό το κάνουν οι εθνικοί, ενώ ο ίδιος ο Θεός το απαγορεύει ρητά!

Ιωάννης Δαμασκηνός: Σεβαστέ μου αυτοκράτορα, κατανοώ την αγωνία σου να μην οδηγηθεί ο Χριστιανισμός στην ειδωλολατρία… Ωστόσο, όταν προσκυνώ μία εικόνα που κατασκεύασε ένας πιστός Χριστιανός, προσκυνώ το άγιο πρόσωπο που απεικονίζεται και όχι την ύλη. 

Λέων Γ΄: Ασπάζεσαι όμως το ξύλο και προσκυνάς το μάρμαρο.

Ιωάννης Δαμασκηνός: Προσπάθησε να με καταλάβεις, μεγαλειότατε… Ασπάζομαι τις εικόνες για να δοξολογήσω το έργο των Αγίων που εικονίζονται και προσκυνώ το πνεύμα τους. Τα υλικά δεν είναι άφθαρτα, αλλά η πίστη μας είναι.

Λέων Γ΄: Δεν μπορείς ωστόσο να αρνηθείς τις υπερβολές που γίνονται στη λατρεία των εικόνων και των λειψάνων. Ο Χριστιανισμός πρέπει να απαλλαχθεί από τις δεισιδαιμονίες. Ειδάλλως, θα προκαλέσουμε τη δίκαιη οργή του Θεού. Γι’ αυτό και θα καταστρέψω τις εικόνες!

Ιωάννης Δαμασκηνός: Αυτοκράτορά μου, θεωρώ ότι κάνεις μεγάλο λάθος… Σε συμβουλεύω να συγκρατήσεις τον θυμό σου, γιατί η διαμάχη που ξεκινάς θα βλάψει τον Χριστιανισμό και την αυτοκρατορία. Ο πιστός λαός έχει μεγάλη ανάγκη τις εικόνες κι εγώ θα τις υπερασπίζομαι μέχρι το τέλος της ζωής μου.

Λέων Γ΄: Φτάνει πια! Αρκετά! Θα γίνει αυτό που έχω αποφασίσει. Και πολύ καλά θα κάνεις να υπακούσεις κι εσύ, Ιωάννη. Ξεκινώ διατάζοντας να απομακρυνθεί η εικόνα του Χριστού από τη Χαλκή Πύλη!

Λ. Ξένια, Β3

Ήμουν κι εγώ εκεί… στην απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού από τη Χαλκή πύλη της Πόλης

   Ήταν επόμενο. Αργά ή γρήγορα ο Λέων Ίσαυρος θα περνούσε από τα λόγια στα έργα. Και πράγματι, σήμερα το έκανε… Έστειλε στρατιώτες στη Χαλκή Πύλη, για να απομακρύνουν την εικόνα του Χριστού μας! Πολύς κόσμος είχε συγκεντρωθεί στο σημείο, μαζί κι εγώ. Μέχρι την τελευταία στιγμή ελπίζαμε ότι δε θα το τολμούσαν, αλλά δυστυχώς διαψευστήκαμε… Οι διαμαρτυρίες μας ήταν μάταιες. Οι στρατιώτες φώναζαν ότι ακολουθούν διαταγές του αυτοκράτορα και μας καλούσαν να διαλυθούμε, αλλιώς… Παρά τις απειλές, ορμήσαμε να τους εμποδίσουμε και τότε εκείνοι άρχισαν να μας χτυπούν χωρίς έλεος! Είδα ανθρώπους να τραυματίζονται σοβαρά, το αίμα να κυλάει, τον κόσμο να τρέχει πανικόβλητος για να σωθεί.

   Δεν έχω λόγια να περιγράψω πώς νιώθω. Η οργή, αλλά και η απελπισία με έχουν κυριεύσει. Προσεύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, ίσως για τελευταία φορά. Φοβάμαι ότι πολύ χειρότερα θα ακολουθήσουν και ότι μεγάλες δοκιμασίες περιμένουν τους πιστούς Χριστιανούς. Παναγία μου, προστάτεψέ μας!

Φ. Άννη, Β3

Από το ημερολόγιο του Ιωάννη Δαμασκηνού

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   η σημερινή μέρα με έχει γεμίσει θλίψη, καθώς πληροφορήθηκα ότι εκδόθηκε το πρώτο αυτοκρατορικό διάταγμα κατά της λατρείας των εικόνων. Δυστυχώς, δεν πιστεύω πως θα είναι και το τελευταίο…

   Θεωρώ τα επιχειρήματα των εικονομάχων αβάσιμα και παράλογα. Αφού προσκυνούμε τον σταυρό όπου μαρτύρησε ο Χριστός μας, ως όργανο για τη σωτηρία των ανθρώπων, γιατί να μην μπορούμε να προσκυνήσουμε την εικόνα του ίδιου του Χριστού; Όταν καταστραφεί το εκτύπωμα ενός ξύλινου σταυρού, ρίχνουμε το ξύλο στη φωτιά, γιατί δεν έχει πια καμία αξία. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και με τις εικόνες, όταν αυτό που απεικονίζουν καταστραφεί. Είναι λοιπόν φανερό ότι δεν προσκυνούμε το υλικό με το οποίο είναι φτιαγμένες… Δεν αρνούμαι την ακαταληψία του Θεού, ούτε το απερίγραπτό του. Αλλά και οι προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη είδαν κάποια εικόνα του Θεού, όχι την αληθινή του ουσία. Επιπλέον, οι εικόνες αποτελούν ό,τι και οι λέξεις για τους αγράμματους, βοηθούν τους απλούς ανθρώπους να έρθουν πιο κοντά στον Θεό.

   Θεέ μου, φώτισε τους εικονομάχους να καταλάβουν το μέγα λάθος που κάνουν και να σταματήσουν τις διώξεις σε βάρος των εικονολατρών… Ας επιστρέψουν και πάλι οι σεβαστές εικόνες στις εκκλησίες μας, σε δόξα και ανάμνηση των παθημάτων του Χριστού! Ας σταματήσει η ολέθρια αυτή διαμάχη κι ας επικρατήσει και πάλι η ειρήνη και η αγάπη μεταξύ των Χριστιανών!

Κ. Ιωάννα, Β1

Από το ημερολόγιο του Λέοντα Ε΄ του Αρμένιου

Αγαπητό ημερολόγιο,

   το σκέφτηκα πολύ... Οι επανειλημμένες ήττες των στρατευμάτων μας από τους εθνικούς στα πεδία των μαχών δεν μπορεί παρά να είναι σημάδι της οργής του Θεού για την επιστροφή στη λατρεία των εικόνων. Η αποκατάστασή τους από την Ειρήνη την Αθηναία αποδεικνύεται πως ήταν μια λαθεμένη απόφαση, που θα σύρει την αυτοκρατορία στην καταστροφή.

   Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, σε ποια συμπεράσματα οδηγεί η τύχη των προκατόχων μου; Ήταν ανάλογη με τη στάση που κράτησαν στο ζήτημα των εικόνων! Όσοι δέχτηκαν και λάτρεψαν τις εικόνες είχαν κακό τέλος και πέθαναν στην εξορία ή στη μάχη. Αντίθετα, αυτοί που τις πολέμησαν πέθαναν ήσυχα στο κρεβάτι τους και τάφηκαν με όλες τις τιμές που τους αναλογούσαν στους αυτοκρατορικούς τάφους. Δε θέλει και ρώτημα ποια επιθυμώ να είναι η δική μου μοίρα… Θέλω να μακροημερεύσω και εγώ και ο γιος μου και να συνεχίσει η δυναστεία μας να βασιλεύει για πολλές γενιές. Επιλέγω λοιπόν να ξεκινήσω και πάλι την εικονομαχία!

Τ. Σεσίλια, Β3

Από το ημερολόγιο ενός πολίτη της Κωνσταντινούπολης μετά την ανακοίνωση της αποκατάστασης των εικόνων

Κωνσταντινούπολη, 11/3/843

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   επιτέλους, ευχάριστα νέα! Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια διαμάχης, αποκαταστάθηκε η ισορροπία στην αυτοκρατορία, αυτή τη φορά οριστικά, ελπίζω. Ζήσαμε πολύ καιρό μέσα στην αβεβαιότητα, μην ξέροντας πού θα καταλήξει η σύγκρουση μεταξύ εικονολατρών και εικονομάχων…

   Είναι αλήθεια πως κι εμένα με έβαλε σε σκέψεις το ερώτημα μήπως τελικά η προσκύνηση των εικόνων αποτελεί ειδωλολατρική εκδήλωση. Άλλωστε, αυτό ήταν ένα από τα βασικά επιχειρήματα των εικονομάχων, και οι δεισιδαιμονίες και οι υπερβολές των φανατικών έριχναν λάδι στη φωτιά... Από την άλλη όμως, δεν μπορούσα να παραβλέψω πως οι εικόνες φτιάχνονται με αγαθή προαίρεση και τις προσκυνούμε τιμώντας το εικονιζόμενο ιερό πρόσωπο. Γι’ αυτό και η ανακούφισή μου για την πανηγυρική αποκατάστασή τους από τη σύνοδο που συγκλήθηκε με πρωτοβουλία της αυγούστας Θεοδώρας είναι μεγάλη. Ο αντίκτυπος της απόφασης της συνόδου φάνηκε αμέσως: με την ανακοίνωσή της πλήθος πιστών εικονολατρών ξεχύθηκε πανηγυρίζοντας στους δρόμους, στις πλατείες, στην αγορά…

 

   Πιστεύω πως τώρα θα μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας τις θρησκευτικές διαμάχες που συγκλόνισαν την αυτοκρατορία, ώστε πλέον όλοι οι χριστιανοί ενωμένοι να επιδοθούμε σε ειρηνικά έργα. Η σημερινή μέρα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων ως η απαρχή μιας νέας εποχής!

Λ. Μιχαέλλα, Β1

Οι πρωταγωνιστές μιλούν - Καίσαρ Βάρδας

   Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα το δύσκολο έργο να διευθύνω τις κρατικές υποθέσεις, είχα στο μυαλό μου το όραμα να ιδρύσω στην Πόλη μια ανώτερη σχολή που να προσφέρει στους σπουδαστές της παιδεία πανεπιστημιακού επιπέδου. Και ποιος άλλος θα μπορούσε να συμβάλει περισσότερο στην υλοποίηση του οράματος αυτού από τον Λέοντα Φιλόσοφο ή Μαθηματικό, τον μεγαλύτερο επιστήμονα της εποχής μας; Ευτυχώς, δέχτηκε να αναλάβει τη διεύθυνση της σχολής και την οργάνωση των τμημάτων της. Τον εμπιστεύομαι απόλυτα!

   Εννοείται πως κι εγώ δε θα αφήσω τη σχολή στην τύχη της. Δε θα λυπηθώ τα χρήματα, ώστε να καλύπτεται πλήρως κάθε ανάγκη που θα προκύψει. Άλλωστε, έχω τόσο πάθος για τη γνώση, που σκοπεύω να επισκέπτομαι τη σχολή με κάθε ευκαιρία, για να ενθαρρύνω τις προσπάθειες καθηγητών και φοιτητών και να χαίρομαι με την πρόοδό τους.

   Μετά από την υποχώρηση της ενασχόλησης με τα γράμματα κατά τη μακρά περίοδο της εικονομαχίας, ελπίζω η σχολή της Μαγναύρας να γίνει το επίκεντρο έντονης πνευματικής δραστηριότητας και να δώσει φτερά στην ανάπτυξη της επιστήμης!

Τ. Θένια, Β3

Λέων ο Φιλόσοφος ή Μαθηματικός

Α. Δημήτρης, Β1

Γ. Χρήστος, Β1

Επιστολή του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ στον Ραστισλάβο, ηγεμόνα των Μοραβών

Ραστισλάβε, ηγεμόνα των Μοραβών

   Μας ζητάς ιεραποστόλους που θα διδάξουν στον λαό σου τον Χριστιανισμό και θα του γνωρίσουν τον νόμο του Κυρίου. Απαντώντας στο θεάρεστο αυτό αίτημα, στέλνουμε στη χώρα σου δύο αδελφούς, τον Κωνσταντίνο και τον Μεθόδιο. Πρόκειται για πρόσωπα που έχουν επιλεγεί με τη μεγαλύτερη προσοχή και φροντίδα, προκειμένου να φέρουν σε πέρας αυτή τη σημαντική αποστολή. Ο Κωνσταντίνος έχει σπουδάσει στην περίφημη σχολή της Μαγναύρας στην Κωνσταντινούπολη, είναι γνώστης πέντε ξένων γλωσσών, συμπεριλαμβανομένης της σλαβικής, και οι ικανότητές του έχουν δοκιμαστεί σε δύο διπλωματικές αποστολές, στους Άραβες και στους Χαζάρους. Ο αδερφός του Μεθόδιος, πέρα από τη θεολογική του κατάρτιση, έχει υπηρετήσει ως διοικητής σκλαβηνίας και είναι εξοικειωμένος με τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα του σλαβικού λαού.

   Αρχές του θέρους ο Κωνσταντίνος και ο Μεθόδιος θα βρίσκονται στη Μολδαβία. Περιμένουμε να τους υποδεχτείς με την πρέπουσα τιμή και να τους παρέχεις κάθε διευκόλυνση στο δύσκολο έργο που έχουν αναλάβει. Με τη βοήθεια του Θεού, ο εκχριστιανισμός του λαού σου θα ολοκληρωθεί με επιτυχία.

Μιχαήλ Γ΄, αυτοκράτωρ Ρωμαίων

Μ. Βασίλης, Β3

Από το ημερολόγιο της πριγκίπισσας Άννας

Καλό μου ημερολόγιο,

   ήξερα από πάντα πως θα έρθει αυτή η στιγμή… Είμαι μια πορφυρογέννητη πριγκίπισσα, αδελφή του αυτοκράτορα. Το χέρι μου αποτελεί μεγάλο έπαθλο για κάθε πρίγκιπα και ηγεμόνα στον κόσμο. Ξέρω πως ήδη πολλοί προσπάθησαν νε με διεκδικήσουν, αλλά ο αδερφός μου είχε απορρίψει όλες τις προτάσεις τους χωρίς δεύτερη σκέψη. Τώρα όμως δέχτηκε… Θα παντρευτώ τον ηγεμόνα των Ρώσων Βλαδίμηρο και θα ζήσω στο εξής μαζί του στο Κίεβο. Μάλιστα, για να με παντρευτεί ο Βλαδίμηρος δέχτηκε να ασπαστεί τον Χριστιανισμό ο ίδιος και ο λαός του. Όλα κανονίστηκαν και οι αποφάσεις αυτές, που με αφορούν άμεσα, απλώς μου ανακοινώθηκαν. Η δική μου γνώμη δεν έχει απολύτως καμία σημασία…

   Πολλές φορές ευχήθηκα να μην είχα γεννηθεί ως σπουδαία πριγκίπισσα, αλλά να ήμουν ένα απλό κορίτσι του λαού, ελεύθερη να αγαπήσω και να διαλέξω τον άντρα που θα παντρευτώ. Ωστόσο, η κατάστασή μου είναι αυτή που είναι και δεν υπάρχει περιθώριο διαφυγής. Άλλωστε, αναγνωρίζω και η ίδια τα οφέλη που θα έχει αυτός ο γάμος για την αυτοκρατορία: ισχυροί σύμμαχοι, πολιτική και θρησκευτική επιρροή σε μια απέραντη χώρα…

   Θα θυσιαστώ λοιπόν για το καλό του λαού μου, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι εγώ θα ζήσω μέσα στη δυστυχία… Αυτή είναι η μοίρα μιας πριγκίπισσας.

K. Ροδαλία, Β1

Η μητέρα της Άννας της Πορφυρογέννητης Θεοφανώ θυμάται…

   Το μεγάλο μου παιδί, ο Βασίλειος, στην αρχή της βασιλείας του χρειάστηκε στρατιωτική βοήθεια, για να αντιμετωπίσει τις εξεγέρσεις των δυνατών της Μικράς Ασίας, και τη ζήτησε από τους Ρώσους. Δυστυχώς όμως, η συμφωνία περιλάμβανε και άλλους όρους… Ο Βασίλειος υποσχέθηκε να δώσει ως σύζυγο την πορφυρογέννητη κόρη μου στον βάρβαρο ηγεμόνα τους Βλαδίμηρο, εφόσον βέβαια αυτός και οι Ρώσοι βαπτιστούν. Το κοριτσάκι μου, που γεννήθηκε στο πορφυρό δωμάτιο του παλατιού και μεγάλωσε μέσα στα πλούτη, θα έπρεπε να εγκαταλείψει το παλάτι και την όμορφη Βασιλεύουσα και να ζήσει μακριά μας, σε μια άγνωστη χώρα. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες πόσο έκλαψε όταν ο αδελφός της της ανακοίνωσε την απόφασή του. Είχε κλειστεί στο δωμάτιό της και αρνούνταν να φάει. Προσπάθησα να την παρηγορήσω ως μητέρα, φοβόμουν μήπως αρρωστήσει... Ωστόσο, ξέρω πως η γυναίκα δεν ορίζει τη μοίρα της και η Άννα δεν είχε τελικά άλλη επιλογή παρά να δεχτεί κι αυτή το πεπρωμένο της.

   Έτσι όλοι μαζί πήγαμε στη Χερσώνα. Εκεί συναντήσαμε τον Βλαδίμηρο που περίμενε να βαφτιστεί από τους ιερείς που μας συνόδευαν. Αν και βάρβαρος, μου έκανε πολύ καλή εντύπωση, είχε ωραίο παρουσιαστικό και μας υποδέχτηκε με ευγένεια. Έδειξε να μαγεύεται από τη χάρη και τα νιάτα της μέλλουσας γυναίκας του. Το περίμενα! Ένιωσα ότι και η Άννα χαλάρωσε κάπως… Μάλλον φοβόταν πως θα δει έναν άξεστο αγριάνθρωπο, αλλά αντί γι’ αυτό αντίκρισε έναν ψηλό, ξανθό και γεροδεμένο άνδρα να υποκλίνεται μπροστά της.

   Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, αμέσως μετά τη βάπτιση ακολούθησε η γαμήλια τελετή. Πόσο συγκινητική στιγμή για κάθε μητέρα ο γάμος της κόρης της! Δε χόρταινα να καμαρώνω την Άννα μου, ήταν πανέμορφη μέσα στο χρυσό της φόρεμα! Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα πάνω και φορούσε ένα στέμμα με κόκκινα ρουμπίνια που ανήκε στη μητέρα μου. Παρόλο που έλαμπε από ομορφιά, φαινόταν μελαγχολική. Σίγουρα σκεφτόταν αυτά που αφήνει πίσω της, τους δικούς της, το παλάτι, τη Βασιλεύουσα… Στο πλευρό της στεκόταν ο Βλαδίμηρος, επιβλητικός μέσα στην επίσημη στολή του. Ήταν τόσο ωραίο ζευγάρι! Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως μπορώ να εμπιστευτώ σ’ αυτόν τον άνθρωπο το μέλλον του παιδιού μου.

   Αν και ο γάμος της Άννας με τον Βλαδίμηρο έγινε για πολιτικούς λόγους, έφυγα από τη Χερσώνα με την ελπίδα ότι η αγάπη μεταξύ τους δε θα αργήσει να ανθίσει και ότι η Άννα θα ζήσει ευτυχισμένη με τον άντρα της. Δεν έχω νέα της εδώ και καιρό, αλλά προσεύχομαι πάντα γι’ αυτήν και είμαι σίγουρη πως η κόρη μου είναι μια αξία πριγκίπισσα και τσαρίνα!

Μ. Βασίλης, Β3

Και ένα κόμικ...

Ο εκχριστιανισμός των Μοραβών και των Βουλγάρων

Κ. Γιώτα, Β1

Αφήγηση - η ιστορία μιας φώκιας

Με αφορμή τη διδασκαλία της αφήγησης και την "Ιστορία μιας φώκιας" του Ζεράρ ντε Νερβάλ, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου αναδιηγήθηκαν την ιστορία, επιλέγοντας την οπτική γωνία της φώκιας...

Η φώκια αφηγείται…

   Εμείς οι φώκιες της Ολλανδίας είμαστε οι αχώριστοι σύντροφοι των ψαράδων. Ξέρετε, τους βοηθάμε στο ψάρεμα, ακολουθώντας τις βάρκες και κυνηγώντας τα ψάρια. Και βέβαια παίρνουμε κι εμείς το μεζεδάκι μας, όταν οι ψαράδες αστοχούν ή τους ξεφεύγει κανένα ψαράκι! Είναι λοιπόν πολύ λογικό τον χειμώνα οι φίλοι μας να μη μας αφήνουν στο κρύο, αλλά να μας φροντίζουν και να μας ταΐζουν.

   Εκείνος ο χειμώνας όμως ήταν πολύ κακός… Η ψαριά ήταν όλο και χειρότερη, δεν ψαρεύαμε ούτε τα μισά ψάρια απ’ ό,τι συνήθως. Τόσα χρόνια φώκια, δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο… Σαν να είχαν χαθεί τα ψάρια από τη θάλασσα! Ο ψαράς που με φιλοξενούσε ήταν πάντα πολύ καλός μαζί μου, αλλά μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση άρχισε να χάνει την υπομονή του και να γίνεται νευρικός. Η πείνα χτύπησε την πόρτα της οικογένειας… Το ένιωθα και δε διεκδικούσα περισσότερο φαΐ απ’ όσο μου έδιναν, αν και δεν ήταν αρκετό για να χορτάσω.

   Ένα βράδυ ο ψαράς καβγάδιζε με τη γυναίκα του. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια… Ήταν θυμωμένος και έδειχνε να έχει πάρει μια απόφαση, με την οποία η γυναίκα του δε συμφωνούσε. Μάλιστα, την είδα να πέφτει γονατιστή στα πόδια του με δάκρυα στα μάτια και να τον παρακαλάει για κάτι, αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω για τι. Είχα μια αόριστη αίσθηση ότι όλα αυτά με αφορούσαν κάπως, αλλά μετά από λίγο το ξέχασα…

   Την άλλη μέρα ο ψαράς με έβαλε στη βάρκα του και πήγαμε σε ένα ερημονήσι. Εκεί συνάντησα πολλούς φίλους και γνωστούς. Έπαιξα με την ψυχή μου για αρκετή ώρα. Όταν όμως αποφάσισα να γυρίσω στη βάρκα, είδα πως είχε εξαφανιστεί! Στην αρχή προβληματίστηκα, αλλά στη συνέχεια υπέθεσα ότι ο ψαράς με άφησε για να παίξω με την ησυχία μου. Έτσι, γύρισα πίσω κολυμπώντας και κατάφερα να φτάσω στο σπίτι πριν απ’ αυτόν. Τον περίμενα με χαρά, στεγνώνοντας τη γούνα μου στην αγαπημένη μου θέση μπροστά στη φωτιά. Όταν γύρισε κι αυτός και με είδε, η έκπληξή του ήταν μεγάλη!

   Λίγες μέρες μετά ο ψαράς με ξαναφόρτωσε στη βάρκα. Στην αρχή πίστευα πως θα με πάει και πάλι σε εκείνο το ξερονήσι για να δω τους φίλους μου, αλλά το προσπεράσαμε και βγήκαμε στα ανοιχτά. Σκεφτόμουν πως θα αρχίσουμε το ψάρεμα και ευχόμουν αυτή τη φορά να σταθούμε τυχεροί… Και τότε ξαφνικά με έσπρωξε και έπεσα στο νερό! Αγωνιζόμουν να ανεβώ πάλι στη βάρκα, αλλά ήταν αδύνατο, καθώς ο ψαράς προσπαθούσε να με εμποδίσει. Σε κάποια στιγμή με χτύπησε με το κουπί τόσο δυνατά, που μου έσπασε το πτερύγιο! Αφέθηκα να βουλιάξω στη θάλασσα, η οποία είχε κοκκινίσει από το αίμα που έτρεχε από την πληγή μου…

   Μόλις συνήρθα κάπως και παρά τον αφόρητο πόνο μου, αποφάσισα να μην τα παρατήσω και να επιστρέψω στο σπίτι. Ένιωθα ότι ο ψαράς μου χρωστούσε μια εξήγηση για τη συμπεριφορά του! Μάζεψα όσες δυνάμεις μου είχαν απομείνει και κολύμπησα μέχρι την ακτή. Ήταν νύχτα πια όταν έφτασα. Άρχισα να διαμαρτύρομαι και να φωνάζω όσο πιο δυνατά μπορούσα! Ο ψαράς βγήκε έξω  τρομαγμένος. Έτρεξε κοντά μου, με σήκωσε στα χέρια του και με μετέφερε στο σπίτι, όπου περιποιήθηκε το πτερύγιό μου. Κατάλαβα πως μετάνιωσε για όσα μου έκανε, κι αυτό μου ήταν αρκετό για να τον συγχωρήσω αμέσως.

   Τελικά, η οικογένεια με δέχτηκε πίσω και ξεχειμώνιασα μαζί τους. Άλλωστε, αρχίσαμε πάλι να πιάνουμε πολλά ψάρια και το φαγητό έφτανε για όλους! Έτσι, στο σπιτικό του ψαρά επέστρεψε η αγάπη και η χαρά…

Π. Στέφανος, Α2

...Ή του ψαρά.

Ο ψαράς αφηγείται…

   Όλοι στην οικογένειά μου είμαστε ψαράδες από πάππου προς πάππου. Παλεύουμε με τη θάλασσα κι αυτή μας δίνει τα αναγκαία για να ζήσουμε, πότε πολλά και πότε λίγα… Αλλά εκείνη τη χρονιά δε θα την ξεχάσω ποτέ! Είχαμε πολύ βαρύ χειμώνα και η ψαριά δεν πήγαινε καθόλου καλά. Υπήρχαν μέρες που γυρνούσα χωρίς να πιάσω ούτε ένα ψάρι… Τα παιδιά μου άρχισαν να πεινάνε. Η φώκια μας πεινούσε κι αυτή, αλλά δεν υπήρχε πλέον η δυνατότητα να την ταΐζουμε. Κάτω από εκείνες τις συνθήκες, όσο κι αν την αγαπούσαμε όλοι, ήταν ένα στόμα παραπάνω. Μέσα στην απόγνωσή μου, πήρα τη δύσκολη απόφαση να τη διώξω από το σπίτι. Ζώο της θάλασσας είναι, σκέφτηκα, αν πάει με τις άλλες φώκιες όλο και κάτι θα βρει να φάει…

   Όταν όμως μοιράστηκα τις σκέψεις μου με τη γυναίκα μου, αυτή αναστατώθηκε πολύ και άρχισε να με ικετεύει να λυπηθώ τη φώκια. Αλλά τι άλλο μπορούσε να γίνει; Τα παιδιά μας έπρεπε να νοιαστούμε πρώτα. Τα χαράματα λοιπόν έβαλα τη φώκια μέσα στη βάρκα μου και, αφού ξανοίχτηκα μερικές λεύγες, βρήκα ένα ξερονήσι με άλλες φώκιες και την άφησα εκεί. Έφυγα χωρίς να με πάρει είδηση… Γύρισα στο σπίτι με την καρδιά ραγισμένη, αλλά με το που άνοιξα την πόρτα, τι να δω; Η φώκια στρογγυλοκαθόταν στην καλύτερη θέση μπροστά στη φωτιά, σαν να μη συμβαίνει τίποτα! Μα πότε πρόλαβε και έφτασε πριν από μένα;

   Αντέξαμε την πείνα για λίγες μέρες ακόμα. Η κατάσταση όμως είχε φτάσει στο απροχώρητο, τα παιδιά έκλαιγαν και ζητούσαν να φάνε… Κόντευα να τρελαθώ! Κατάλαβα πως έπρεπε να δράσω πιο δυναμικά και την επόμενη μέρα οδήγησα τη φώκια πολύ βαθιά στη θάλασσα. Όταν όμως έκανα να την πετάξω στο νερό, αυτή γαντζώθηκε στη βάρκα και δεν εννοούσε να ξεκολλήσει! Θόλωσα… Πήρα το κουπί και… τη χτύπησα! Άκουσα ένα κρακ, μάλλον της είχα σπάσει το πτερύγιο. Ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου η κραυγή της, σαν ανθρώπου που καλεί σε βοήθεια… Μέχρι να έρθω στα σύγκαλά μου, η φώκια είχε χαθεί. Τα νερά γύρω από τη βάρκα ήταν κατακόκκινα από το αίμα της. Ένιωθα ψυχικό ράκος, σαν δολοφόνος… Μπήκα στο σπίτι με σκυμμένο το κεφάλι. Ήξερα πως η φώκια δε θα με περίμενε αυτή τη φορά. Η γυναίκα μου μου έριξε μια ματιά και κατάλαβε αμέσως. Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα για τη φώκια, αλλά και για μένα.

   Γεμάτος ενοχές και τύψεις έπεσα να κοιμηθώ, μα πού να μου κολλήσει ο ύπνος; Και τότε, μέσα στη νύχτα, ακούσαμε φωνές έξω στον δρόμο. Μετά από όσα είχαν προηγηθεί, το μυαλό μου πήγε στο κακό, μου φάνηκε πως κάποιον σκοτώνουν και έτρεξα να βοηθήσω το θύμα. Η φώκια ήταν εκεί! Φώναζε σπαρακτικά και ύψωνε το ματωμένο της πτερύγιο σαν να μου έλεγε «Είδες τι μου έκανες;». Κατασυγκινημένος, την περιμάζεψα και η γυναίκα μου περιποιήθηκε το τραύμα της. Ευτυχώς, δεν άργησε να γίνει καλά και δεν ξανασκέφτηκα ποτέ να τη διώξω από κοντά μας. Το πιο παράξενο; Μετά από όλα αυτά η ψαριά μου ήταν κάθε φορά και καλύτερη!

Μ. Όλγα, Α2

Άλλοι/ες πάλι προτίμησαν να ζωγραφίσουν σκηνές από την ιστορία της φώκιας…

Οι δύο φίλοι

Ν. Γιάννης, Α4

Η βάρκα του ψαρά

Χ. Βαλέρια, Α2

Η φώκια

Ν. Εμμανουέλα, Α2

Π. Ελένη, Α4

Η φώκια πεινάει...

Χ. Βαλέρια, Α2

Ο τραυματισμός της φώκιας

Μ. Στέργιος, Α2

Τα συναισθήματα του ψαρά

Μ. Γεωργία, Α2

Η επιστροφή της τραυματισμένης φώκιας

Λ. Τατιάνα, Α2

...Να αποδώσουν σε μορφή κόμικς τους προβληματισμούς τους για το περιβάλλον…

Μ. Γεωργία, Α2

Σ. Αθηνά, Α2

…Ή να σχολιάσουν το τραγούδι «Μπες στο κλίμα» του Ν. Πορτοκάλογλου.

   Οι στίχοι του τραγουδιού «Μπες στο κλίμα» αναφέρονται στην υπερθέρμανση του πλανήτη, στις πλημμύρες και στα ακραία καιρικά φαινόμενα που προκαλεί η κλιματική αλλαγή. Όλα αυτά κλονίζουν τη φυσική ισορροπία και θέτουν σε κίνδυνο το περιβάλλον και τον ίδιο τον άνθρωπο.

   Ο τίτλος έχει και κυριολεκτική και μεταφορική σημασία. Μας καλεί να ενδιαφερθούμε για το κλίμα και παράλληλα να καταλάβουμε για τι μιλούν οι στίχοι. Είναι σαν να μας κλείνει το μάτι για να προβληματιστούμε για το πού θα οδηγηθεί η κατάσταση στον πλανήτη μας αν συνεχίσουμε να αδιαφορούμε γι’ αυτόν και να μας παρακινεί να αναλάβουμε δράση. Είναι στο χέρι μας!

Σ. Χρήστος, Α2