Τραγούδια, συνταγές και δώρα φιλίας!

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου επέλεξαν τραγούδια που εκφράζουν την άποψή τους για τη φιλία και που θα ήθελαν να αφιερώσουν στον καλύτερό τους φίλο/η...

Οι συμμαθητές - Melisses

Μη με κοιτάς, μ' αυτά τα μάτια τα βαθιά μη με κοιτάς

μ' αυτά τα μάτια που με ξέρουν

Λες κι είσαι εκεί

πάντα στα ίδια τα σκαλιά που δυο πιστοί

την πρώτη αγάπη τους προφέρουν

Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί σε όλου του χάρτη τις γωνιές

σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί μια μέρα στο ίδιο το φανάρι

έτσι είναι οι ζωές, λες “θα τα πούμε” και περνάνε οι εποχές

έτσι είναι οι ζωές, τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι

κάποτε δυο ζωές περπατήσαν στο φεγγάρι…

Μη με κοιτάς

Έχω αλλάξει πια, μη με κοιτάς

είναι η καρδιά μου τώρα ατσάλι

Όμως μπροστά στα μάτια σου τα παιδικά, μοναδικά

μια καρδιά θα σπάσει πάλι

Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί σε όλου του χάρτη τις γωνιές

σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί μια μέρα στο ίδιο το φανάρι

έτσι είναι οι ζωές, λες “θα τα πούμε” και περνάνε οι εποχές

έτσι είναι οι ζωές, τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι

κάποτε δυο ζωές περπατήσαν στο φεγγάρι…

   Πρόκειται για το τραγούδι των τίτλων της ομώνυμης ελληνικής σειράς. Το ακούμε παρέα με την κολλητή μου και το θεωρούμε και οι δύο πολύ συγκινητικό. Το ότι θα χαθούμε ίσως με τους συμμαθητές μας όταν τελειώσουν τα μαθητικά μας χρόνια είναι κάτι που το σκεφτόμαστε κι εμείς και μας προβληματίζει. Αλλά, όπως λέει και το τραγούδι, «έτσι είναι οι ζωές» και κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει το μέλλον... Με τη φίλη μου πάντως δε θέλω να χαθούμε ποτέ!

Σ. Μυρτώ, Β4

Sonne - Rammstein

Alle warten auf das Licht                                             All waiting for the light

fürchtet euch, fürchtet euch nicht                                have fear, fear not

die Sonne scheint mir aus den Augen                         the sun shines out of my eyes

sie wird heut nacht nicht untergehen                           it will not set tonight

…und die Welt zählt laut bis zehn…                           and the world counts loudly to ten

Die Sonne scheint mir aus den Händen                      The sun shines out of my hands

kann verbrennen, kann dich blenden                           can burn, can blind you

Wenn sie aus den Fäusten bricht                                 when it breaks out of my fists

legt sich heiss auf dein Gesicht                                    It lays down hot on your face

legt sich schmerzend auf die Brust                              It lays down painfully on your chest

das Gleichgewicht wird zum Verlusst                           the balance is lost

läßt dich hard zu Boden gehen                                    lets you go down hard

und die Welt zählt laut bis zehn                                   and the world counts loudly to ten

eins… hier kommt die Sonne                                      one... here comes the sun

zwei… hier kommt die Sonne                                      two... here comes the sun

drei… sie ist der hellste Stern von allen                      three… it’s the brightest star of all

vier… und wird nie vom Himmel fallen                        four… and will never fall from the sky

fünf… hier kommt die Sonne                                       five… here comes the sun

sechs… hier kommt die Sonne                                   six… here comes the sun

sieben… sie ist der hellste Stern von allen                 seven… it’s the brightest star of all

acht… hier kommt die Sonne                                      eight… here comes the sun

(Οι στίχοι στα Γερμανικά και σε αγγλική μετάφραση)

   Θα ήθελα να αφιερώσω το τραγούδι “Sonne” (ήλιος) των Rammstein, που είναι ένα γερμανικό metal συγκρότημα, στη φίλη μου τη Δήμητρα. Αρέσει και στις δυο μας το συγκρότημα αυτό, και μάλιστα το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το αγαπημένο της. Εκείνη μου το έμαθε κι έχει γίνει τώρα και για μένα ένα από τα αγαπημένα μου. Το ακούμε μαζί και περνάμε τέλεια!

   Το τραγούδι μιλάει για κάτι μοναδικό, τον ήλιο, όπως μοναδική είναι και η φίλη μου. Ο ήλιος είναι το πιο φωτεινό από όλα τα αστέρια - έτσι κι εκείνη ξεχωρίζει από τις άλλες φίλες μου. Είναι πολύ σημαντική για μένα, όπως είναι ο ήλιος για τον πλανήτη. Με το φως της δε φοβάμαι στο σκοτάδι…

Π. Μαργαρίτα, Β2

Banana song - Kagamine Len 

(δεν είναι αληθινός άνθρωπος, αλλά anime)

Banana banana bana banananana!!

Banana for breakfast

Banana for lunch

Banana for snack

Banana for dinner too

Banana for midnight snack

without bananas I’d die!

Made a deal with the grocer

and secured some bananas.

Just once I want to go banana-picking.

I want to become the ambassador to Philippines.

Banana banana bana banananana!!

   Γιατί αφιερώνω στην καλύτερή μου φίλη αυτό το τραγούδι; Όταν το ακούω ή μου έρχεται ξαφνικά στο μυαλό, μου τη θυμίζει. Είναι ένα αρκετά χαζό κι αστείο τραγουδάκι, αλλά έτσι είναι και η πολυαγαπημένη μου φίλη Κάλλια! Είναι κάπως έως πολύ χαζούλα, το κορίτσι έχει ένα εγκεφαλικό κύτταρο, το οποίο είναι καμένο και το μυριζόμαστε... Βέβαια, μπορεί κάποιες φορές να είναι «άκυρη» (όπως της λέω για να την πειράξω), είναι όμως και πολύ αστεία - όπως και το συγκεκριμένο τραγούδι, που είναι τέλειο για να χαλαρώσεις και να ρίξεις ένα καλό γέλιο. Αν και οι φίλοι είναι πολλά παραπάνω, είναι επίσης και γι’ αυτό!

Μ. Γεωργία, Β2

Φιλενάδα - Μελίνα Τανάγρη

Σαν αστεράκι κάτω εδώ για συντροφιά μου

σαν ερημώνει και ο κόσμος κι η καρδιά μου

κοιτάζω μέσα από του χρόνου τη σχισμάδα

και βλέπω εσένα, φιλενάδα, φιλενάδα

Τόσα καλά που μας χαρίζει η ζωή μας

χωρίς την κοριτσίστικη γιορτή μας

πες μου τι θα ‘τανε χωρίς την τρυφεράδα

της μοιρασιάς τους, φιλενάδα, φιλενάδα

Και όταν ψάχνω μες στου χρόνου τη ρυτίδα

κι εγώ σου λέω για τα τόσα που δεν είδα

πως απ’ τα βάρη μας θα μείνει η ελαφράδα

αυτό το ξέρεις, φιλενάδα, φιλενάδα

Κόσμος παντού μα οι πιο πολλοί μένουνε ξένοι

κι άραγε ακόμα τι μας περιμένει

σ’ αυτό το αίνιγμα που ζούμε στην Ελλάδα

ώσπου να σκίσει η ομάδα, φιλενάδα

Και τι πειράζει αν στον δρόμο μας χαθήκαν

όνειρα, σχέδια που αλλάξαν, ξεχαστήκαν

όλα όσα γίνανε, αυτά είναι τα ωραία

κι αληθινά σαν τη δική μας την παρέα

Σαν φυσικό μοιάζει το δώρο ετούτο

δε χωράει ευχαριστώ,

μα φιλενάδα ήρθε η ώρα να στο πω!

   Αγαπώ ιδιαίτερα το τραγούδι αυτό, γιατί όχι μόνο εκφράζει αυτά που νιώθω για την καλύτερή μου φίλη, αλλά και αυτά που πιστεύω για την ιδανική φιλία!

Χ. Ζωή, Β2

Άλλοι/ες προτίμησαν να παρουσιάσουν τις δικές τους "συνταγές" για μια τέλεια φιλία...

«Μαγειρεύοντας» μια αληθινή φιλία

Για μία αληθινή φιλία θα χειαστούμε τα εξής συστατικά:

• Τόνους αγάπης (ποτέ δεν είναι αρκετή!)
• Πολλά κιλά συμπαράστασης και στήριξης σε δύσκολες καταστάσεις
• Μια γενναιόδωρη δόση ειλικρίνειας και αλληλοκατανόησης
• Μεγάλη χαρά (με τις χαρές του φίλου) και συμπόνια (στις λύπες του)
• Απεριόριστη αποδοχή (Προσοχή! Αποδεχόμαστε τον φίλο με τα ελαττώματά του, αλλά και προσπαθούμε ευγενικά να τον βοηθήσουμε να βελτιωθεί)

Σημειώσεις:

• Το να υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα, όνειρα και στόχοι είναι καλό (βοηθάει στο δέσιμο), αλλά όχι πάντα απαραίτητο.
• Δεν ξεχνάμε ότι η ηλικία και η εξωτερική εμφάνιση δεν έχουν καμία σημασία.

Πρόκειται για δοκιμασμένη συνταγή, που οδηγεί σε σίγουρη επιτυχία!

Π. Ελένη, Β4

Η σαλάτα της φιλίας

Υλικά:

✔ Τρυφερή αγάπη

✔ Απόλυτη εμπιστοσύνη

✔ Γλυκιά κατανόηση

✔ Ζουμερή συνομιλία

✔ Γάργαρο γέλιο

✔ Μια (μικρότερη ή μεγαλύτερη, ανάλογα) δόση τρέλας

Εκτέλεση:

Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ την αγάπη ολόκληρη. Κόβουμε την εμπιστοσύνη, την κατανόηση και τη συνομιλία σε μικρά ή μεγάλα κομμάτια, ανάλογα με τις επιθυμίες μας και τις ανάγκες της στιγμής. Περιχύνουμε με άφθονο γέλιο και ανακατεύουμε καλά. Για το γαρνίρισμα πασπαλίζουμε με τρέλα (προαιρετικά, πάλι ανάλογα με την περίσταση).

Η φανταστική σαλάτα της φιλίας μας είναι έτοιμη! Σερβίρεται φρέσκια και δροσερή.

Π. Άννα, Β2

Cheesecake φιλίας

Υλικά

Για τη βάση:

- 250 γρ. ειλικρίνεια

- 125 γρ. εμπιστοσύνη

Για την κρέμα:

- 250 γρ. αποδοχή

- 500 γρ. αγάπη

- 120 γρ. συμπαράσταση

- 2 κ. σ. διακέδαση

- ξύσμα γενναιοδωρίας

Για τη σάλτσα:

- 2 φλ. κοινές αναμνήσεις

- 1 κ.σ. καλοπροαίρετη διάθεση

Εκτέλεση

Αλέθουμε την ειλικρίνεια και την ανακατεύουμε με λιωμένη εμπιστοσύνη. Στρώνουμε σε μια φόρμα σε σχήμα καρδιάς και πιέζουμε καλά, ώστε να κολλήσει η βάση και να είναι συμπαγής. Δε θέλουμε η φιλία μας να έχει κενά! Ισιώνουμε με προσοχή την επιφάνεια, που πρέπει να είναι λεία και ομαλή.

Για να φτιάξουμε την κρέμα, επιβάλλεται να αφιερώσουμε χρόνο και προσπάθεια. Τα υλικά θα μπουν ένα ένα και θα χτυπηθούν μαζί, ώσπου να ομογενοποιηθούν σε ένα βελούδινο πεντανόστιμο μίγμα. Αδειάζουμε την κρέμα πάνω στη βάση και την απλώνουμε να πάει παντού με απαλές κινήσεις.

Αφήνουμε το γλυκό μας να σταθεροποιηθεί και ετοιμάζουμε τη σάλτσα, βράζοντας μαζί τις κοινές αναμνήσεις και την καλοπροαίρετη διάθεση, ώσπου να δέσουν. Βάζουμε την τελευταία πινελιά στολίζοντας το cheesekake της φιλίας μας με την ωραία σάλτσα που φτιάξαμε.

Καλή μας απόλαυση...

* Με την κατάλληλη φροντίδα, το υπέροχο αυτό γλυκό μπορεί να διατηρηθεί στην καρδιά μας για πάντα!

Τ. Πένυ, Β4

…Ή να χαρίσουν ένα δώρο στον καλύτερό τους φίλο/η!

   Αν κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό, το δώρο που θα ήθελα να κάνω στην καλύτερή μου φίλη είναι μια μέση. Έχει τραυματιστεί λόγω του αθλήματος με το οποίο ασχολείται και η βαριά τσάντα που κουβαλάει κάθε μέρα στο σχολείο δε βοηθάει καθόλου.... Αυτός ο τραυματισμός τής προκαλεί δυσφορία και πολλές φορές τη δυσκολεύει, όχι μόνο στο άθλημά της αλλά και στις καθημερινές της δραστηριότητες. Μία ολοκαίνουρια, υγιέστατη μέση θα ήταν λοιπόν γι’ αυτήν το καλύτερο δώρο και, αν μπορούσα, θα της το πρόσφερα από την καρδιά μου!

Τ. Δήμητρα, Β2

   Στον καλύτερο μου φίλο θέλω να χαρίσω ένα μενταγιόν, μια καρδιά χωρισμένη στα δύο που στο ένα κομμάτι θα είναι χαραγμένο το δικό μου όνομα και στο άλλο το δικό του. Εγώ θα κρατήσω το κομμάτι με το δικό του όνομα κι αυτός το κομμάτι με το δικό μου. Αυτό για μένα δείχνει ότι έχει μια σημαντική θέση στην καρδιά μου, κάτι που πιστεύω ότι ισχύει και για εκείνον. Όπως και να ’χει, αυτό το δώρο μου πάντα θα του θυμίζει τη φιλία μας!

Ν. Σταύρος, Β4

Για τη φιλία και τους φίλους

Στο πλαίσιο της σχετικής συζήτησης, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου καταθέτουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους για τη φιλία στις μέρες μας…

Το δώρο της φιλίας

   Η φιλία παίζει σημαντικό ρόλο στην ψυχική υγεία των ανθρώπων και στη συνολική ποιότητα της ζωής τους. Φίλοι είναι αυτοί με τους οποίους μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, αυτοί που σε κάνουν να γελάς και να νιώθεις καλά κάθε στιγμή. Αυτοί βρίσκονται δίπλα σου στα καλά και τα κακά, τα εύκολα και τα δύσκολα και σε στηρίζουν. Με τους φίλους σου μαθαίνεις να μοιράζεσαι, να κατανοείς και να αποδέχεσαι. Μέσα από τη φιλία οι άνθρωποι γεμίζουν εμπειρίες και γνωρίζουν καλύτερα τον εαυτό τους.

   Βέβαια, η φιλία πρέπει να χτιστεί πάνω σε γερά θεμέλια και να δοκιμαστεί για να αντέξει στον χρόνο. Όπως και κάθε σχέση, απαιτεί υπομονή κι επιμονή, αλληλοσεβασμό και αμοιβαίες υποχωρήσεις. Αυτά όμως που προσφέρει αξίζουν κάθε κόπο και προσπάθεια!

   Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε και η φιλία είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορεί να μας δώσει η ζωή...

Χ. Ζωή, Β2

Οι “φίλοι” του Facebook είναι φίλοι;

   Στις μέρες μας σχεδόν όλοι οι έφηβοι χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook ή το Instagram, για να επικοινωνούν μεταξύ τους. Στο πλαίσιο αυτής της επικοινωνίας κάποιες διαπροσωπικές σχέσεις έχουν πάρει κυρίως ή και αποκλειστικά διαδικτυακή μορφή. Πρόκειται όμως για πραγματικές φιλίες;

   Στις σχέσεις που αναπτύσσονται διαδικτυακά συνήθως τα άτομα δεν έχουν οπτική επαφή μεταξύ τους, ίσως μάλιστα να μην έχουν συναντηθεί ποτέ από κοντά - απλά διατηρούν μια επικοινωνία από απόσταση. Αυτό βέβαια λέγεται φιλία μόνο κατ' όνομα, καθώς μια αληθινή φιλική σχέση, που προσφέρει εμπειρίες ζωής και αλησμόνητες αναμνήσεις, προϋποθέτει την άμεση επαφή μεταξύ των προσώπων. Το γεμάτο κατανόηση βλέμμα, το σφίξιμο του χεριού, η ζεστή αγκαλιά, η γνώριμη ενθαρρυντική φωνή, το γέλιο είναι απαραίτητα για να εδραιωθεί και να ανθίσει κάθε δυνατή και γνήσια φιλία. Αντίθετα, η διαδικτυακή φιλία περιορίζεται σε μερικές ανταλλαγές προσωπικών δεδομένων και ψηφιακής αποτύπωσης στιγμών.

   Επομένως, αν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας σύγχρονος τρόπος επικοινωνίας που αποτελεί μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας των εφήβων, δε θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως η αληθινή φιλία είναι μια ανεκτίμητη αξία που βασίζεται στην ουσιαστική επαφή, η οποία βάζει την οθόνη στο περιθώριο.

Π. Στέφανος. Β2

…Όπως και για το ποιος είναι ο ιδανικός φίλος.

   Άραγε ποια γνωρίσματα πρέπει να έχει ο ιδανικός φίλος για να να υπάρχει στη ζωή σου και να ξεχωρίζει στην καρδιά σου; Να ποια πιστεύω πως είναι τα κυριότερα:

• Σεβασμός: σέβεται τη διαφορετικότητά σου και δεν προσπαθεί να σου επιβάλει τη γνώμη του.
• Αγάπη: σε αγαπάει γι' αυτό που είσαι, χωρίς να θέλει να σε αλλάξει.
• Εμπιστοσύνη: κρατάει για τον εαυτό του τα μυστικά, τους φόβους και τις ανασφάλειες που θα του εκμυστηρευτείς και δε σε κουτσομπολεύει σε άλλους.
• Ειλικρίνεια: θα σου πει την αλήθεια, ακόμα κι αν ξέρει πως δε θα σου αρέσει ή πως θα σε στεναχωρήσει με αυτό που θα σου πει.
• Συγχώρεση: συγχωρεί τα λάθη σου, χωρίς να μένει κολλημένος σ' αυτά, χωρίς να σου τα υπενθυμίζει και να σου τα “κοπανάει”.
• Σε νιώθει στα δύσκολα: στις δυσκολίες της ζωής μένει στο πλάι σου, σου κρατάει το χέρι και σε ακούει, σου στέκεται και σου δίνει καλές συμβουλές. Άλλωστε, δε λένε ότι στα δύσκολα φαίνονται οι φίλοι;
• Χαίρεται με τη χαρά σου: στις επιτυχίες σου ο αληθινός φίλος χαίρεται μαζί σου χωρίς να σε ζηλεύει. Θα σου πει «μπράβο» και θα το εννοεί, θα είναι περήφανος για σένα και θα το νιώθει πραγματικά.

   Η ιδανική, αληθινή φιλία είναι μεγάλη ευλογία. Σου προσφέρει στιγμές χαράς, χαλάρωσης, διασκέδασης, αλλά και συγκίνησης και προβληματισμού. Η φιλία αποκαλύπτει τους διαφορετικούς χαρακτήρες και παράλληλα τους φέρνει κοντά. Δίνει δύναμη και θάρρος, βοήθεια και λύση. Μέσα από αυτήν χαίρεσαι την καθημερινότητα, ξεπερνάς τις δύσκολες στιγμές και γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, γιατί ο ιδανικός φίλος σου βγάζει τον καλύτερο εαυτό σου!

Λ. Τατιάνα, Β2

   Ο ιδανικός φίλος είναι αυτός που σε νοιάζεται πραγματικά. Είναι εχέμυθος και έμπιστος, βρίσκει πάντα χρόνο για να σε ακούσει και είναι εκεί όταν τον χρειάζεσαι. Η αποδοχή και η αγάπη του σε κάνουν να νιώθεις αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι παραβλέπει τα ελαττώματά σου, αλλά δε σε κρίνει γι' αυτά και πιστεύει σε σένα. Όταν προβληματίζεσαι και αμφιβάλλεις, σε βοηθάει να πάρεις τη σωστή απόφαση και στηρίζει τις επιλογές σου.

   Με έναν τέτοιο φίλο στο πλευρό σου μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα και δε φοβάσαι τίποτα!

Π. Σταύρος, Β2

Άλλοι/ες προτίμησαν να εκφραστούν μέσα από τη ζωγραγική και τα κόμικς.

Τ. Ζέτα, Β2

Τ. Αθανασία, Β2

Χ. Βαλέρια, Β2

Π. Ελένη, Β2

Και ένα ποίημα για τη φιλία!

Όταν έχεις έναν φίλο

Όταν έχεις έναν φίλο

ξέρεις ότι η ζωή

δε θα ’ναι μοναχική

μαθαίνεις να μοιράζεσαι

κι ολόψυχα να νοιάζεσαι

Όταν έχεις έναν φίλο

και δε θες από στενοχώρια κανέναν να δεις

στέκεται κοντά σου την ώρα που θα τον χρειαστείς

Όταν νιώθεις όλον τον κόσμο να γκρεμίζεται

η ζωή σου σ’ αυτόν στηρίζεται

Όταν έχεις έναν φίλο

και στις απόψεις μαζί σου δε συμφωνεί

σε ακούει, αλλά δε σε κατηγορεί

Μαζί του μπορείς να είσαι αληθινός

και ξέρεις ότι θα γίνεις αποδεκτός

Όταν έχεις έναν φίλο,

ξέρει τις κακές σου, δύσκολες στιγμές,

αλλά κοντά σου θέλει να είναι όλες τις φορές

Στις επιτυχίες σου όλο αγάπη χαμογελά

να τις πολλαπλασιάσεις εύχεται μέσα από την καρδιά

Όταν έχεις έναν φίλο

η λύπη γίνεται μισή

κι η χαρά διπλή!

Τι θα ‘ταν η ζωή χωρίς φιλία αληθινή;

Δώρο θεόσταλτο, πολύτιμο και ανεκτίμητο!

Μ. Στέργιος, Β2

Η οικογένεια στο παρελθόν (και στα κόμικς!)

Σε ρόλο δημοσιογράφου, οι μαθητές/τριες πήραν συνέντευξη από γιαγιάδες και παππούδες, ανιχνεύοντας τον ρόλο της οικογένειας στο παρελθόν…

Στα παλιά τα χρόνια

- Ποια και πόσα ήταν τα μέλη της οικογένειάς σου, γιαγιά;

- Α, είμασταν μία τρελή οικογένεια! Πατέρας, μητέρα, πέντε αδερφές και μόνο ένας αδερφός. Τον καημένο... Είχε βρει τον μπελά του με τόσα κορίτσια! Αγαπούσαμε όμως πολύ ο ένας τον άλλον. Δεν έλειπε και το ζωάκι μας, ο Λόρι, το σκυλί μας. Πανέξυπνο πλάσμα και χαδιάρικο. Είχαμε και τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, αλλά αυτοί δεν ήταν συνέχεια μαζί μας.

- Ποιος ήταν ο ρόλος κάθε μέλους μέσα στην οικογένεια;

- Ο πατέρας μου έφτιαχνε βάρκες στην πίσω μας αυλή. Έβαφε επίσης και σπίτια τότε. Η μητέρα μου καθόταν στο σπίτι και μας πρόσεχε. Μας έδειχνε και πώς να φτιάξουμε τις κούκλες μας. Τα φτιάχναμε όλα μόνοι μας παλιά. Οι αδερφές μου, που ήταν μεγαλύτερες, βοηθούσαν τη μαμά στο σπίτι και έψαχναν άντρα! Οι χαζούλες ονειρεύονταν τον πρίγκιπα… Ο αδερφός μου βοηθούσε κι αυτός τον πατέρα στις δουλειές του και μάθαινε από αυτόν.

- Ποια ήταν η σχέση σας με τον πατέρα και τη μητέρα σας;

- Ο πατέρας μου ήταν δουλευταράς και μεγάλος πλακατζής. Πάντα πετούσε ατάκες και μας έκανε να γελάμε. Ήταν πολύ γλυκός μαζί μας. Ποτέ δε μας άφησε όμως να βαφόμαστε και να είμαστε ζωηρές. Αντίθετα, η μητέρα μάς μιλούσε για αγόρια και κάναμε μικρές αταξίες πίσω από την πλάτη του πατέρα μας. Ήταν πολύ όμορφη και είχε αρκετό χιούμορ - σ' αυτό ταίριαζαν απόλυτα με τον μπαμπά… Ήταν υπέροχοι άνθρωποί και τέλειοι γονείς. Μας αγαπούσαν, μας φρόντιζαν και δεν άφηναν ποτέ κανέναν στην απέξω.

- Και με τα αδέλφια σου πώς τα πήγαινες;

- Βασανίζαμε αρκετά τον αδερφό μας. Ήταν ο εύκολος στόχος, μιας και ήταν το μόνο αγόρι ανάμεσα σε 5 κοπέλες. Φυσικά υπήρχαν καυγάδες μεταξύ μας, αλλά ποτέ δεν κρατούσαμε κακία. Ως μικρή θυμάμαι τα κορίτσια να φτιάχνουμε όλη μέρα κούκλες και να τους ράβουμε ρούχα, ενώ ο αδερφός μου όλη μέρα με τον πατέρα μου φτιάχνανε βάρκες.

- Θα ήθελες να μου πεις κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό που θυμάσαι;

- Που λες, παλιά που είχε γίνει ένας σεισμός είχαμε χάσει ο ένας τον άλλον. Εγώ ρωτούσα δεξιά και αριστερά αν είχαν δει την οικογένειά μου, γιατί όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Έψαχνα για 2 ώρες ολόκληρες. Με πολύ κόπο βρήκα τη μία αδερφή μου και συνεχίσαμε να ψάχνουμε μαζί. Τελικά πήγαμε στη θάλασσα και είδαμε μπροστά μας την υπόλοιπη οικογένεια. Αλλά μία από τις αδερφές μου έλειπε… Είχε πάει στη δουλειά της και δεν ξέραμε τι είχε απογίνει. Ανησυχούσαμε πάρα πολύ. Αρχίσαμε πάλι το ψάξιμο… Πάλι καλά, μετά από μισή ώρα την πετύχαμε σε ένα στενό να μας ψάχνει κι αυτή. Ήταν μια τρομακτική μέρα που κανείς μας δε θα ξεχνούσε ποτέ.

- Πώς νιώθεις τώρα, γιαγιά, που μου μιλάς για όλα αυτά;

- Ξέρεις, Άννα μου, έζησα πολλές καλές στιγμές με τους γονείς μου και τα αδέρφια μου. Τώρα τις ζω με τη δεύτερη οικογένειά μου, εσάς! Σημαντικά για μένα άτομα έφυγαν από κοντά μου, αλλά ζουν πάντα στις αναμνήσεις μου. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ με την απώλειά τους, αλλά πάντα παρηγοριέμαι από αυτά που πρόλαβα να ζήσω και να μοιραστώ μαζί τους. Όταν φύγω με τη σειρά μου από τη ζωή, θέλω κι εσείς να κάνετε το ίδιο.

Π. Άννα, Β2

Η γιαγιά μου θυμάται…

- Γιαγιά, πού γεννήθηκες και πότε;

- Γεννήθηκα στο Κριμήνι το 1956. Η μαμά μου όταν γεννήθηκα ήταν 25 χρονών και ο μπαμπάς 30.

- Από πόσα μέλη αποτελούνταν η οικογένεια;

- Στο σπίτι μας ήμασταν ο πατέρας, η μητέρα, ο αδερφός μου και εγώ. Οι γιαγιά και ο παππούς κατοικούσαν σε διαφορετικό σπίτι.

- Πού έμενες μικρή;

- Τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής μου τα πέρασα σε ένα παλιό αρχοντικό. Ζούσαμε 6 οικογένειες σε εκείνο το σπίτι. Ήμασταν ενωμένοι και βοηθούσαμε όλοι ο ένας τον άλλο. Έπειτα αγοράσαμε το σπίτι που μένουμε και τώρα όταν πάμε στο χωριό.

- Ποια ήταν η σχέση σου με τους γονείς σου;

- Η οικογένεια ήταν δεμένη. Οι γονείς μου μας μεγάλωσαν με πολλή αγάπη. Όταν όμως κάναμε κάτι κακό, μας μάλωναν. Μας μάλωναν γιατί είχαν απαιτήσεις από εμάς, ήθελαν να τους βοηθάμε στα πάντα.

- Ποια ήταν η σχέση σου με τον αδερφό σου;

- Α, ήταν παρά πολύ καλή. Τον φρόντιζα σαν να ήμουν η μητέρα του. Είχαμε έξι χρόνια διαφορά. Πάντα έλεγα και λέω «δυο βέργες ποτέ δε σπουν», έτσι χαρακτηρίζω τη σχέση μου με τον Στέργιο.

- Ποιος ήταν ο τρόπος ζωής της οικογένειας;

- Η οικογένεια ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Είχαμε άλογα, πρόβατα, χωράφια. Στο χωριό έζησα τα καλύτερα παιδικά χρόνια! Είχε πολύ χιόνι και πολύ παιχνίδι. Βοηθούσαμε όμως και στις δουλειές… Η μαμά μου δούλευε στα χωράφια. Ο πατέρας μου, για να μας προσφέρει μια καλύτερη ζωή, μετανάστευσε στη Γερμανία και μετά στην Αμερική. Στη Γερμανία δούλευε ως κτίστης, στην Αμερική ως εστιάτορας. Ήταν άλλες εποχές, υπήρχε φτώχια… Είχαμε και τη γιαγιά και τον παππού που μας βοηθούσαν κι αυτοί. Το καλύτερο της γιαγιάς μου ήταν να ιππεύει το άλογό μας, τον Μπίρκο. Ένα πανέμορφο κόκκινο άλογο!

- Και τα μαθητικά σου χρόνια πώς ήταν;

- Φοίτησα στο Δημοτικό του χωριού. Στο Γυμνάσιο όμως ήταν δύσκολα τα πράγματα… Έπρεπε να περπατήσουμε ή να ιππεύσουμε μέσα στο χιόνι για να πάμε στο σχολείο. Μερικά βραδιά δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω και έμενα με κάτι συμμαθήτριές μου στο Ιστορικό Γυμνάσιο Τσοτυλίου.

- Θυμάσαι μήπως κάποια χαρακτηριστικά περιστατικά;

- Το χειρότερο ήταν όταν ο πατέρας μου έφυγε από την Ελλάδα για να πάει στα ξένα, στη Γερμανία. Είχα βαλαντώσει στο κλάμα… Θυμάμαι όμως και πολλές ευχάριστες στιγμές. Το καλύτερό μου ήταν όταν παίζαμε χιονοπόλεμο στο χιόνι που έφτανε τα 5 μέτρα! Κάναμε ακόμα και σκι και έλκηθρο με σακιά από πατάτες.

- Τι αισθάνεσαι αναπολώντας εκείνα τα χρόνια, γιαγιά;

- Αχ, κορίτσι μου, ήταν όμορφα τα παιδικά μου χρόνια και ξένοιαστα. Τα θυμάμαι με νοσταλγία και αγάπη... Τα Χριστούγεννα περνούσαμε πάντα ωραία. Μαζευόμασταν όλα τα παιδιά στην πλατεία. Λέγαμε τα κάλαντα, παίζαμε. Το καλοκαίρι κάναμε μπάνιο στο ποτάμι, περπατούσαμε στα δάση. Μαζεύαμε τα μανιτάρια από το δάσος και παίζαμε με τα σκυλιά. Έχω αξέχαστες αναμνήσεις από την οικογένειά μου και τα χρόνια που έζησα στο χωριό, πριν φύγω για να έρθω στη Θεσσαλονίκη…

Τ. Πένυ, Β4

Άλλοι/ες πάλι εστίασαν την προσοχή τους στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι οικογενειακές σχέσεις στα κόμικς.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΑ ΚΑΡΤΟΥΝ

Τα μέλη αυτών των οικογενειών ζουν περιπέτειες, τσακώνονται, αγαπιούνται - όπως όλες οι οικογένειες του κόσμου!

Οικογένεια Ντακ

   Είναι η οικογένεια στην οποία ανήκει ο Ντόναλντ Ντακ και όλοι οι συγγενείς του: ο τσιγκούνης θείος Σκρουτζ, τα ζωηρά και χαριτωμένα ανιψάκια του Χιούι, Λιούι και Ντιούι, η αρραβωνιαστικιά του Νταίζη, η γιαγιά Ντακ και ο τυχεράκιας ξάδελφος Γκαστόνε. Τα μέλη της οικογένειας αυτής παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις ιστορίες που διαδραματίζονται στη Λιμνούπολη και μπλέκονται πάντα σε απίθανες και ξεκαρδιστικές περιπέτειες!

Ο Μίκυ Μάους και οι φίλοι του

   Αυτή η παρέα είναι δεμένη σαν αληθινή οικογένεια! Η γλυκιά Μίνι Μάους, ο γκαφατζής Γκούφι, ο πιστός σκύλος Πλούτο, αλλά και ο Ντόναλντ με τη Νταίζη, ζουν μαζί με τον Μίκυ σε ένα περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούν η διασκέδαση και η αγάπη. Ο καθένας προσφέρει απλόχερα την υποστήριξη και τη βοήθειά του στον άλλο και όλοι μαζί το γέλιο σ’ εμάς!

Οικογένεια Άνταμς

   Δεν είναι και η πιο… φυσιολογική οικογένεια! Όλοι τους έχουν περίεργες συνήθειες και καμία άλλη οικογένεια δε μοιάζει μ’ αυτούς. Παραμένοντας πάντα πιστά στη μακάβρια φύση τους, τα μέλη της οικογένειας Άνταμς κουβαλάνε όπου κι αν βρεθούν τη σκοτεινιά και την εκκεντρικότητά τους. Είναι χαρακτηριστικό πως μέλος της οικογένειας είναι και το Πράγμα, ένα εξωπραγματικό χέρι, το αγαπημένο οικογενειακό τους «κατοικίδιο».

Simpsons

   Η οικογένεια Simpson αποτελείται από τους Χόμερ, Μαρτζ, Μπαρτ, Λίζα και Μάγκι. Πρόκειται για μία μια τυπική (ή όχι και τόσο…) αμερικανική οικογένεια. Οι περιπέτειές της, εκτός από το έξυπνο χιούμορ, έχουν και πολλές δόσεις σάτιρας της αμερικανικής και γενικά της σύγχρονης κοινωνίας, με κριτική σε πολλά επίπεδα.

Flintstones

   Μία κυριολεκτικά παλαιολιθική οικογένεια! Οι Flintstones, ο Φρέντι και η Βίλμα, μαζί με τους γείτονές τους, τους Rubble, που είναι και οι καλύτεροί τους φίλοι, μπορεί να ζουν σε μια πρωτόγονη εποχή, αλλά ο τρόπος ζωής τους μοιάζει πολύ με τον σύγχρονο. Βέβαια, συμβιώνουν αρμονικά και με τους δεινόσαυρους, που είναι τα κατοικίδιά τους…

Π. Στέφανος, Β2

Χ. Βαλέρια, Β2

Π. Μαργαρίτα, Β2

Ζώντας με την οικογένεια

Στο πλαίσιο της συζήτησης για την οικογένεια και τη σημασία της οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου καταθέτουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους…

Τι σημαίνει για μένα «οικογένεια»

   Οικογένεια είναι μια μαμά με το παιδί της που προσπαθεί με κάθε θυσία να το μεγαλώσει μόνη της, ένας μόνο μπαμπάς με το παιδί του που είναι γι’ αυτόν όλος του ο κόσμος, ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων που μπορεί πολλοί να το δείχνουν με το δάχτυλο, αλλά αναθρέφει με όλη του την αγάπη το παιδί τους και το προστατεύει με κάθε τρόπο. Οικογένεια είναι μια γιαγιά κι ένας παππούς που μεγαλώνουν το εγγονάκι τους που έχασε τους γονείς του, οικογένεια είναι κι ένα ζευγάρι που υιοθέτησε ένα εγκαταλελειμμένο παιδί κι έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή σ’ αυτό.

   Η οικογένεια είναι οι άνθρωποί μας. Είναι όλα όσα παίρνουμε απ’ αυτούς, αλλά και όσα τους προσφέρουμε, είναι όλα τα συναισθήματα που μοιραζόμαστε μαζί τους. Οικογένεια σημαίνει ασφάλεια, σημαίνει σιγουριά. Προσφέρει παρηγοριά, αλλά και συντροφιά. Νιώθει κανείς ότι ανήκει κάπου, ότι έχει ανθρώπους στους οποίους μπορεί να στηριχθεί, ανθρώπους που τον αγαπούν και τον φροντίζουν. Όταν νιώθουμε πόνο η οικογένεια τον παίρνει μακριά, όταν νιώθουμε φόβο αποτελεί το καταφύγιό μας, όταν νιώθουμε θλίψη μας κάνει να γελάμε. Είναι η μεταξωτή κλωστή που δε σπάει!

Π. Ελένη, Β4

   Οικογένεια για μένα είναι οι άνθρωποι τους οποίους εμπιστεύεσαι χωρίς δεύτερη σκέψη, τους χρειάζεσαι στη ζωή σου και νιώθεις ένα κενό όταν δε βρίσκονται κοντά σου. Είναι αυτοί που σου δείχνουν κατανόηση και σου προσφέρουν υποστήριξη όταν τη χρειάζεσαι, σε αποδέχονται χωρίς προϋποθέσεις και σου χαρίζουν απλόχερα την αγάπη τους.

   Η εξ αίματος συγγένεια δεν είναι απαραίτητη…

Μ. Κώστας, Β4

Π. Ζήσης, Β4

Η αγκαλιά της οικογένειας

   Ξέρω πως στη ζωή μου θα συμβούν πολλά πράγματα. Άλλα καλά, άλλα άσχημα. Θα χαρώ, θα στεναχωρηθώ. Θα γελάσω, θα κλάψω. Θα γνωρίσω πολλούς ανθρώπους. Κάποιοι θα μείνουν, κάποιοι θα φύγουν. Ένα όμως πρέπει να θυμάμαι: η οικογένειά μου θα είναι πάντα εδώ για μένα, ό,τι κι αν χρειαστώ - ακόμα και για τις στιγμές που δε θα θέλω να τις μοιραστώ μαζί της. Οι δικοί μου άνθρωποι θα είναι δίπλα μου, ακόμα κι αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα ή όταν δε θα είναι πια εδώ, στη ζωή.

   Μέσα στην οικογένεια, βέβαια, υπάρχουν στιγμές που θα συγκρουστείς, θα μαλώσεις, θα φωνάξεις, θα πεις ίσως και βαριές κουβέντες… Αλλά μετά θα μετανιώσεις, θα αγκαλιαστείς, θα πεις την ειλικρινή σου συγγνώμη και όλα θα ξεχαστούν.

   Η οικογένεια ζεσταίνει την καρδιά σου, σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις. Είναι το στήριγμά σου, η βάση σου, η δύναμή σου. Είναι σαν ένα δέντρο που ανθίζει, ένα δέντρο με γερά κλαδιά και βαθιές ρίζες, ένα δέντρο που όταν είσαι μικρός θέλεις να φύγεις μακριά του για να δεις τον ήλιο και όσο μεγαλώνεις νιώθεις πόσο αναγκαία είναι η σκιά του και επιστρέφεις.

   Αγαπώ την οικογένειά μου και η οικογένειά μου με αγαπά. Με τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού, θα είμαστε πάντα μαζί στην υγεία και στην αρρώστια, στις χαρές και στις λύπες.

Λ. Τατιάνα, Β2

Τ. Δέσποινα, Β4

Άλλοι/ες προτίμησαν να εκφραστούν μέσα από την ποίηση…

Για τα παιδιά

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου

είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για Ζωή.

Δημιουργούνται μέσα από εσένα, αλλά όχι από εσένα.

Και, αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου,

γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.

Μπορείς να δώσεις μια στέγη στο σώμα τους,

αλλά όχι και στην ψυχή τους.

Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο

που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε στα όνειρά σου.

Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις,

αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα.

Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω

ούτε ακολουθεί στον δρόμο του το χθες.

Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου, σαν ζωντανά βέλη,

ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.

Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο

και κομπάζει ότι με τη δύναμή του

τα βέλη μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.

Ας χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του.

Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει

έτσι αγαπά και το τόξο που είναι σταθερό.

Χαλίλ Γκιμπράν

   Στο ποίημα του Χαλίλ Γκιμπράν «Για τα παιδιά» δηλώνεται ότι τα παιδιά ανήκουν στον εαυτό τους και όχι στους γονείς τους. Σίγουρα οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους, αλλά αυτά μεγαλώνοντας διαμορφώνουν τη δική τους προσωπικότητα. Αν και όλα τα μέλη της οικογένειας μένουν στο ίδιο σπίτι, οι ψυχές τους ακολουθούν τη δική τους πορεία.

   Βέβαια, οι γονείς είναι εκείνοι που βάζουν τα θεμέλια, για να χτιστεί πάνω σ' αυτά ένας σωστός άνθρωπος. Όπως αναφέρει ο ποιητής, οι γονείς είναι ο τοξότης. Μπορούν απλώς να κοπιάσουν για να καταφέρει το βέλος να πετάξει, όμως όχι και να καθορίσουν την πορεία του. Γιατί η δική του ζωή είναι στα χέρια του κάθε ανθρώπου και ο ίδιος πρέπει να την καθορίζει. Ανήκει ο καθένας στα δικά του όνειρα, στη δική του μοίρα και χαράζει τη δική του τροχιά. Σε όλα αυτά όμως κοινός παρονομαστής είναι η αγάπη του γονιού, που πυροδοτεί το βέλος, όποια κι αν είναι η διαδρομή που θα ακολουθήσει στη συνέχεια.

   Η οικογένεια, λοιπόν, είναι εκεί για να μας νουθετεί και να μας καθοδηγεί, αλλά όχι να μας βάζει σε καλούπια. Αντίθετα, ο ρόλος της είναι να μας στηρίζει σε κάθε βήμα μας και να μας βοηθάει να εξελιχθούμε.

   Αυτό είναι για μένα η οικογένεια - η αποδοχή, ένα χάδι, μια αγκαλιά κι ένα βλέμμα τρυφερό…

Μ. Ελένη, Β2

Τι είναι για μένα οικογένεια;

Για μένα οικογένεια είναι τα οικογενειακά τραπέζια

Η ζεστασιά που νιώθεις όταν οι κοντινοί σου άνθρωποι είναι δίπλα σου

Για μένα οικογένεια είναι η αλληλοϋποστήριξη

Είναι τα γέλια και οι χαρές γύρω από το οικογενειακό τραπέζι

Ή το κουράγιο που σου δίνουν οι άνθρωποί σου

Για μένα οικογένεια είναι να είσαι με τους δικούς σου και να μη φοβάσαι τίποτα

Ή να έρχεται κάποιος στο κρεβάτι σου νομίζοντας πως κοιμάσαι για να σου δώσει ένα φιλί για καληνύχτα

Οικογένεια για μένα είναι και οι πολύ καλοί φίλοι, που μένουν όσο κι αν περάσουν τα χρόνια

Η οικογένεια είναι πολλά παραπάνω από απλώς μία λέξη…

Π. Ζωή, Β4

Σ. Μαριάννα, Β4

Η δική μου φωλιά

Απ’ όταν άνοιξα τα μάτια μου,

οι γονείς μου με αγάπη με κοιτούσαν

μοναδικό με θωρούσαν

όλον τον κόσμο να μου χαρίσουν αποζητούσαν.

Δίπλα μου πάντα εκεί,

ο μπαμπάς και η μαμά.

Η οικογένειά μου μια ασφαλής φωλιά

που με γεμίζει ζεστασιά και σιγουριά.

Μην ξεχνώ και τον μεγάλο μου αδερφό,

που πάντα πρότυπο έχω εγώ

και έμπιστό μου φίλο θεωρώ.

Ο μπαμπάς με την τρυφερή καρδιά

κι η μαμά όλη μια ανοιχτή αγκαλιά,

θέλουν τα πάντα να μου προσφέρουν

όλα του κόσμου τα καλά να μου φέρουν.

Βέβαια ξέρω πως της ζωής μας τα κενά

δε γεμίζουν με υλικά αγαθά,

αλλά οι συμβουλές αυτών των δυο

είναι πολύτιμο για μένα φυλαχτό

κι αυτές θα προσπαθώ προσεκτικά να ακολουθώ.

Στις δυσκολίες με βοηθούν να σταθώ και πάλι ορθός,

στον πόνο δίπλα μου στέκονται σαν άγγελος καλός.

Γι’ αυτούς είμαι τόσο σημαντικός,

που νιώθω σαν ένας μικρός θεός.

Η οικογένειά μου είναι η φωλιά μου

Χέρια ευγενικά και χείλη γλυκά

μου δίνουν δύναμη καθημερινά

κι ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτήν Του την απλοχεριά.

Μ. Στέργιος, Β2

Η οικογένειά μου

Η λέξη «οικογένεια» δεν είναι σημαντική

Μόνο τα άτομα που αποκαλώ με τη λέξη αυτή

Μητέρα, πατέρας και μεγάλος αδελφός

Τι θα ‘κανα χωρίς τους γονείς μου να μου δίνουν κουράγιο

Τον Πέτρο να μου εξηγεί χημεία αν κάτι δε καταλάβω

Η λέξη «οικογένεια» δεν είναι σημαντική

Μόνο τα άτομα που αποκαλώ με τη λέξη αυτή

Είναι και οι φίλοι οι καλοί, οι στενοί

Τι θα ‘κανα χωρίς παρέα, η κάθε μέρα μουντή

Η αληθινή φιλία δίνει χρώμα στη ζωή

Αυτή είναι η οικογένειά μου!

Τ. Δήμητρα, Β2

Οικογένεια

Αυτή μου πρόσφερε μια ζεστή αγκαλιά

Μα και μου έδωσε την ώθηση να φτάσω μακριά

Αυτή με ενίσχυσε με καλές συμβουλές

Με έκανε άτρωτη σε κάθε είδους απειλές

Αυτή με αγάπησε αληθινά

Γέμισε τη ζωή μου ευτυχία και χαρά

Μα φυσικά για την οικογένεια μιλώ,

Για τους δικούς μου ανθρώπους που αγαπώ!

Χ. Θεοφανή, Β4

…Ή να γράψουν, με κέφι και χιούμορ, διαλόγους ανάμεσα σε γονείς και παιδιά εφηβικής ηλικίας για διάφορα θέματα της καθημερινότητας.

Το διαγώνισμα

Μαρία: Μαμά, έχω να σου πω κάτι…

Μαμά: Τι έγινε, παιδί μου;

Μαρία: Θυμάσαι που την προηγούμενη Τετάρτη γράψαμε στο σχολείο ένα απροειδοποίητο τεστ στην Ιστορία;

Μαμά: Πώς δεν το θυμάμαι!

Μαρία: Ωραία, σήμερα λοιπόν μας τα έδωσε.

Μαμά: Μμ, και πώς τα πήγες;

Μαρία: Κοίτα, αν το δεις ανάποδα, τα πήγα εξαιρετικά!

Μαμά: Μπράβο, κοπέλα μου! Τι εννοείς όμως ανάποδα;

Μαρία: Εννοώ ότι πήρα (0)2.

Μαμά: Καλά, με δουλεύεις;!

Μαρία: Μαμά, μην κάνεις έτσι. Αδικήθηκα!

Μαμά: Τι λες καλέ που αδικήθηκες...

Μαρία: Αλήθεια σου λέω. Μ’ έχει βάλει στο μάτι η καθηγήτρια και δε με αφήνει σε ησυχία.

Μαμά: Αλλού να τα πουλάς αυτά… Λοιπόν, μπαίνεις τιμωρία! Πήγαινε αμέσως στο δωμάτιό σου.

Μαρία: Δηλαδή, μαμά, για να καταλάβω, θες να μου πεις πως ο χρόνος που θα περάσω στον προσωπικό μου χώρο είναι τιμωρία;

Μαμά: Εε, τότε κομμένο το κινητό για δύο μέρες και από δω και πέρα θα το παίρνεις μόνο αφού έχεις διαβάσει.

Μαρία: Α, δηλαδή αυτό είναι καλύτερο; Μ’ αυτό θέλεις να μου πεις πως το κινητό είναι επιβράβευση; Μαμά, πραγματικά με απογοητεύεις…

Μαμά: Μαρία, κανόνισε!

Μαρία: Α, υπέροχα, με απειλείς τώρα! Μαμά, δε σε αναγνωρίζω… Ξέρω πως θέλεις να με αναθρέψεις σωστά, γι’ αυτό και πρέπει να σκεφτείς καλά αυτά που είπες, όπως και αυτά που σου είπα εγώ. Θα τα ξαναπούμε μετά τις 5 το απόγευμα, γιατί τώρα έχω αγγλικά. Φεύγω!

Χ. Ζωή, Β2

Μετά τους βαθμούς

Μαμά: Καλά, βρε Όλγα, είναι δυνατόν να πήρες 13 στην πληροφορική;!

Εγώ: (ατάραχη) Εντάξει μαμά, μην είσαι υπερβολική! Πληροφορική είναι έτσι κι αλλιώς… Δεν είναι κανένα σημαντικό μάθημα!

Μαμά: Τι είναι αυτά που λες; Δεν είναι σημαντική η πληροφορική στις μέρες μας; Αλλά ακόμα κι αν το μάθημα αυτό δε σε ενδιαφέρει, ο βαθμός που πήρες θα σου ρίξει τον γενικό μέσο όρο…

Εγώ: (ακόμα ψύχραιμη) Σιγά που θα μου ρίξει τον μέσο όρο, ρε μαμά! Και μην πω ότι εσύ ούτε τα mail σου δεν ξέρεις να ανοίγεις…

Μαμά: Μου λες κάτι τρελά πράγματα ώρες - ώρες, δεν μπορώ να σε καταλάβω! Άλλο εγώ και άλλο εσύ... Θα πρέπει να σε ελέγχουμε σε όλα τα μαθήματα από ό,τι φαίνεται. Φοβάμαι πως η απόδοσή σου στο σχολείο έχει αρχίσει να πέφτει.

Εγώ: (εδώ είναι που τα πήρα…) Τι λες καλέ! Δεν αποδίδω ΕΓΩ; Που πήρα 20 στα μαθηματικά, 19 στα γαλλικά, 18 στην Ιλιάδα… Αυτά τα ξέχασες; Την καλή μου επίδοση στα περισσότερα μαθήματα τη θεωρείς δεδομένη και για έναν μόνο χαμηλό βαθμό μου κάνεις ολόκληρο κήρυγμα!

   Πριν προλάβει να απαντήσει, έτρεξα στο δωμάτιό μου και χτύπησα δυνατά την πόρτα πίσω μου, για να δείξω ότι με πνίγει το δίκιο… Λίγο αργότερα που βγήκα έξω και καλά μουτρωμένη, η μαμά μου με πήρε να μιλήσουμε ήρεμα και να με παρηγορήσει.

   Τελικά είμαι καλή ηθοποιός!

Μ. Όλγα, Β2

Η γειτονιά μας, η Καλαμαριά

Στο πλαίσιο της συζήτησης για τον τόπο μας, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου παρουσιάζουν με πολλή αγάπη τη γειτονιά μας, την Καλαμαριά!

Βόλτες στην Καλαμαριά, το διαμάντι της Θεσσαλονίκης

   Η γειτονιά μας, η Καλαμαριά, «η καλή μεριά» της πόλης, είναι μια περιοχή με μεγάλη ιστορία, τόπος εγκατάστασης προσφύγων από τις χαμένες πατρίδες. Σήμερα αποτελεί μια από τις πιο όμορφες συνοικίες της Θεσσαλονίκης, γεμάτη ζωή μέρα και νύχτα!

Γιατί να την επισκεφτεί κανείς; Υπάρχουν πολλοί λόγοι…

Και επειδή Καλαμαριά σημαίνει θάλασσα, η βόλτα μας ξεκινάει από τον Ναυτικό Όμιλο.

Εδώ θα σας εντυπωσιάσει το κατάλευκο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Θα νομίζετε ότι βρίσκεστε στη Σαντορίνη!

Ανηφορίζοντας ελαφρά, φτάνουμε στο Κυβερνείο ή Παλατάκι. Αν και δεν μπορεί κανείς να το δει από μέσα, η τοποθεσία κόβει την ανάσα.

Απέναντι βρίσκεται το πρώην στρατόπεδο Κόδρα, σήμερα γεμάτο δέντρα και πράσινο. Προσφέρεται για βόλτες, ποδηλατάδες, ακόμα και πικ νικ.

Λίγο πιο πάνω θα συναντήσουμε και το γήπεδο του ιστορικού Απόλλωνα Καλαμαριάς.

Επιστροφή στο παραλιακό μέτωπο και το δασάκι στο Καραμπουρνάκι. Η θέα από το σημείο αυτό είναι φανταστική κάθε ώρα της ημέρας…

…αλλά ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Θα μείνετε να θαυμάζετε με ανοιχτό το στόμα!

Ώρα να κατεβούμε δίπλα στη θάλασσα και την πλαζ Αρετσούς. Αγαπημένο μέρος για τους Καλαμαριώτες και τους Θεσσαλονικείς, ειδικά το καλοκαίρι που ανοίγει το αναψυκτήριο…

…και το θερινό σινεμά «Αύρα», όπου μπορεί κανείς να συνδυάσει την απόλαυση μιας ταινίας με το δροσερό θαλασσινό αεράκι.

Εδώ πηγαίνουμε περίπατο με το σχολείο μας! Δεν είναι τέλεια;

Συνεχίζοντας, φτάνουμε στη μαρίνα Αρετσούς, γεμάτη μικρά και μεγάλα σκάφη.

Εδώ μπορούμε να κάνουμε μια στάση για καφέ στον πολυχώρο Remezzo, με φόντο τη θάλασσα και τα καραβάκια!

Η παραθαλάσσια βόλτα μας καταλήγει στο γραφικό λιμανάκι των ψαράδων...

...με το γραφικό ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου.

Αξίζει να επισκεφτεί κανείς και το πάρκο Ούλοφ Πάλμε, μια όαση πράσινου και ομορφιάς στη καρδιά της Καλαμαριάς.

Μετά από όλα αυτά τα ωραία, μήπως πεινάσατε; Οι φημισμένες ταβέρνες της Κρήνης σας περιμένουν, για να δοκιμάσετε φρέσκα θαλασσινά δίπλα στο κύμα.

Αν όμως έχετε την εντύπωση ότι τελειώσαμε εδώ, κάνετε λάθος! Η βόλτα συνεχίζεται στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς.

Ξεκινάει από την Ιερά Μητρόπολη και την πλατεία Δημαρχείου και είναι το επίκεντρο της κοινωνικής ζωής της γειτονιάς μας, για μικρούς και μεγάλους.

Εδώ τη μέρα θα κάνετε τα ψώνια σας και θα πιείτε το καφεδάκι σας,

ενώ το βράδυ θα βγείτε για να διασκεδάσετε σε κάποιο από τα πολλά μπαράκια.

   Όπως βλέπετε, εμείς που μένουμε στην Καλαμαριά είμαστε τυχεροί… Αλλά κι εσείς μπορείτε, όταν επισκεφτείτε την πόλη μας, την πανέμορφη Θεσσαλονίκη, να γνωρίσετε τη γειτονιά μας από κοντά. Σίγουρα θα σας γοητεύσει!

Π. Στέφανος - Π. Μαργαρίτα - Χ. Βαλέρια, Β2

Άλλοι/ες προτίμησαν να γράψουν κείμενα και ποιήματα για την Καλαμαριά και τη Θεσσαλονίκη.

Η Καλαμαριά μου…

   Για μένα η Καλαμαριά είναι η υπέροχη θέα από την άκρη της Μηχανιώνας μέχρι τις κορυφές του Ολύμπου και οι βόλτες στην παραλία της, από το πρωί έως το βράδυ, με χαλαρούς ανθρώπους που κάνουν τον περίπατό τους ή απολαμβάνουν τον καφέ τους, ενώ, μόλις δύει ο ήλιος, οι ρομαντικοί κάθονται στα παγκάκια και θαυμάζουν το ηλιοβασίλεμα. Είναι η μαρίνα της Αρετσούς με τις βαρκούλες και τα σκάφη να αρμενίζουν στον Θερμαϊκό και η πλαζ για αξέχαστες εκδρομές με το σχολείο. Είναι και ο πεζόδρομος, η χαρά όλων, ανεξαρτήτως ηλικίας! Στην πλατεία του Δημαρχείου παίζουν τα μικρότερα παιδιά μέχρι το βράδυ, ενώ οι έφηβοι (όπως κι εγώ) βολτάρουν πάνω κάτω, μιλώντας για τις ανησυχίες τους, τις επιτυχίες και τα πρώτα σκιρτήματά τους. Οι μεγαλύτεροι αράζουν στις καφετέριες και τα μπαράκια, ενώ οι ηλικιωμένοι, καθισμένοι στα παγκάκια, κάνουν σοφές συζητήσεις για το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον.

   Η Καλαμαριά είναι η γειτονιά όπου μεγαλώνω και πηγαίνω σχολείο, η γειτονιά όπου ζω και δημιουργώ τις πιο όμορφες αναμνήσεις!

Λ. Τατιάνα, Β2

Η γειτονιά μου, η Καλαμαριά

Καλαμαριά, με τα στενάκια και τους δρόμους

που τριγυρνάμε ως τις δέκα και μισή

Στη γειτονιά μου πάντα βρίσκουμε τους τρόπους

να περάσουμε καλά όλοι μαζί

Εδώ γνώρισα άτομα που με κάνουν να ξεχνώ ό,τι με ενοχλεί

αλλά και να γελάω όταν παραείμαι σοβαρή

Πάμε για κρυφτοκηνυγητό

στο παλιό Δημοτικό

για βόλτα και χορό στου Δημαρχείου την πλατεία

και όταν βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία

βγάζουμε και φωτογραφία

τον ουρανό πριν δύσει ο ήλιος…

Δεν έχει πολλά αξιοθέατα ή μουσεία

κυρίως εμπειρίες και αναμνήσεις,

μα πιστεύω πως αυτή είναι η ουσία

και το καλύτερο που μπορείς να αποκτήσεις

Ως διέξοδος στην καλλιτεχνική ανησυχία

γράφεται μόνος του ο στίχος…

Τ. Δήμητρα, Β2

H Θεσσαλονίκη της καρδιάς μας

Η πόλη της καρδιάς μας

μάγισσα δικιά μας

Είσαι πόλη μοναδική

που γνωρίζει όλη η γη

Στην παραλία όταν πάω

δε σταματώ να περπατάω,

απολαμβάνω τη θάλασσά σου

χάνομαι στα ηλιοβασιλέματά σου

Κάθε επισκέπτης έρχεται να δει

τον Λευκό Πύργο, εικόνα θαυμαστή

Ήταν κάποτε φυλακή,

μα τώρα δε θέλεις να φύγεις από εκεί

Τα Κάστρα θυμίζουν άλλη εποχή,

σίγουρα περισσότερο ρομαντική

Βλέπεις από εκεί ψηλά την πόλη

και μια παρέα γινόμαστε όλοι!

Χ. Θεοφανή, Β4

Όμορφη Θεσσαλονίκη

Από τον Λευκό Πύργο ψηλά

Αγναντεύω θάλασσα πλατιά

Από το Σέιχ Σου στα Κάστρα γυρνώ

Στα κρυφά σοκάκια να χαθώ

Λαδάδικα: φαΐ, χορός,

διασκέδαση, ενθουσιασμός

Μια αγάπη τρελή

Θεσσαλονίκη, πόλη μαγική!

Σ. Μαριάννα, Β4