Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Πολυσημία των λέξεων - η γλώσσα των νέων

Η πολυσημία των λέξεων, όπως και η ιδιαίτερη γλώσσα των νέων, δημιουργούν συχνά χιουμοριστικές καταστάσεις, τις οποίες "εκμεταλλεύεται" τόσο η διαφήμιση, όσο και η κωμωδία...



Στο πλαίσιο λοιπόν της σχετικής συζήτησης, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου "έπαιξαν" κι αυτοί/ές με την πολυσημία των λέξεων, αλλά και με τη γλώσσα των νέων, δημιουργώντας γελοιογραφίες και γράφοντας χιουμοριστικούς διαλόγους...

Ν. Βασίλης

ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΕΓΓΟΝΟ

Το τέλειο κινητό
Ε: Γιαγιά, θα μου πάρεις αυτό το κινητό; Καλά, μιλάμε, δεν υπάρχει!!
Γ: Εντάξει, γιαβρί μου, εγώ να στο πάρω… Αλλά πού θα το βρω, αφού δεν υπάρχει;
Τι κατάλαβε η γιαγιά: Το κινητό δεν είναι υπαρκτό.
Τι εννοούσε ο εγγονός: Το κινητό είναι τέλειο.

Ποιος τοίχος;
Ε: Αχ… Έλεος…
Γ: Τι έπαθες, πουλί μου;
E: Ο Νίκος έγραψε πάλι διάφορα στον τοίχο μου…
Η γιαγιά παραξενεμένη πηγαίνει στο δωμάτιο του εγγονού της και κοιτάει τους τοίχους.
Γ: Μα τι λες, παιδί μου; Ο τοίχος είναι φρεσκοβαμμένος…
Ε: Ο μι τζι και τρία λολ, ρε γιαγιά, στο φου μπου, ρε γιαγιά…
Η γιαγιά κάνει τον σταυρό της…
Τι κατάλαβε η γιαγιά: Ο Νίκος έγραψε στον τοίχο του δωματίου.
Τι εννοούσε ο εγγονός: Ο Νίκος έγραψε στη σελίδα του στο facebook.

Ένα... άπαιχτο παιχνίδι!
Ε: Αυτό το παιχνίδι τα σπάει!!
Γ: Κράτα το μακριά από το βάζο! Είναι κειμήλιο από τη Μικρά Ασία!!
Ε: Ρε γιαγιά, σου λέω το παιχνίδι είναι άπαιχτο…
Γ: Θα με τρελάνεις εσύ, παιδί μου… Και τότε πώς το παίζεις;
E: Ώχου, ρε γιαγιά, είσαι ούφο! 
Γ: Δεν πάει άλλο! Θα φωνάξω τον παπα-Χαράλαμπο να έρθει να σε διαβάσει…

Π. Έλενα - Π. Αλεξάνδρα

Αλλά και δημιούργησαν το δικό τους λεξικό!

ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ
Αα
Άκυρος = εκτός θέματος, άσχετος
Ανάβουν τα λαμπάκια μου = έχω νεύρα
Άραξε = χαλάρωσε, όλα θα πάνε καλά
Αστέρι = πολύ καλός
Άστα να πάνε = όλα είναι χάλια

Ββ
Βλήτο/τσιμέντο/τούβλο/στόκος = ανόητος, ανίκανος διανοητικά

Δδ
Δάγκωσε τη λαμαρίνα = ερωτεύτηκε
Δε νιώθει = δεν καταλαβαίνει τίποτα, είναι στον κόσμο του
Δεν παλεύεται = μου είναι αφόρητο
Δεν την παλεύω = δεν αντέχω άλλο
Δεν του/της το ’χα = δεν το περίμενα από αυτόν/αυτήν
Δεν υπάρχει = είναι απίστευτο, καταπληκτικό
Δίνε του = φύγε από εδώ
Δώσε πόνο = δώσε τα όλα

Εε
Είμαι πίτα = έχω μεθύσει
Είναι καμένος/το ’χει κάψει = τα εγκεφαλικά του κύτταρα έχουν καταστραφεί
Είσαι αλλού = είσαι στον κόσμο σου 
Είσαι γκάου = είσαι χαζό 
Επικό = θεϊκό, τέλειο
Έφαγα ήττα = έπαθα σοκ
Έφαγα πίκρα = απογοητεύτηκα
Έφαγα φλας = μου ήρθε ξαφνικά
Έφαγα Χ, έριξα Χ = απόρριψη, χυλόπιτα, διακοπή διπλωματικών σχέσεων 

Ζζ
Ζόρικος,- η, -ο = δύσκολος

Θθ
Θόλωσα = κόλλησα, δεν ξέρω τι συνέβη

Ιι
Ισχύει άπειρα = συμφωνώ απόλυτα

Κκ
Κάνε μόκο = σταμάτα να μιλάς
Κάνω τον Κινέζο = κάνω τον ανήξερο
Κάνω πάσα = στέλνω σε κάποιον άλλον
Καστανάς = ασήμαντος, άσχετος
Π.χ. Τι κάνει αυτή με τον καστανά;
Κατέβασα παροχή = αδιαφόρησα
Κόλλησα = κόλλησε, σταμάτησε το μυαλό μου
Κομπλέ = όλα καλά
Κουκουρούκου = ό,τι να’ ναι, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε
Κουλ = με στυλ
Κούλαρε/κουλάρισε = χαλάρωσε, ηρέμησε
Κόφ’ το = σταμάτα

Λλ
Λεβελιάζω = από το αγγλικό level - ανεβαίνω επίπεδο σε κάποιο online game
Λιώνω = κάνω κάτι για πολλή ώρα

Μμ
Με κάρφωσε = με πρόδωσε
Μου βγήκε η πίστη = κουράστηκα, εξαντλήθηκα
Μου τη δίνει = μου σπάει τα νεύρα 
Μούφα = ψεύτικο - όχι αυθεντικό
Μπάζο = άσχημη κοπέλα

Νν
Νταουνιάσου = κάτσε κάτω

Ξξ
Ξενερώνω = χάνω τη διάθεσή μου
Ξεσαλώνω = διασκεδάζω τρελά

Οο
Ούζο/ούφο = χαζό
Ό,τι να ’ναι = ασυνεννοησία, ανοργανωσιά – για κάποιον που είναι στον κόσμο του 

Ππ
Παίζει κάτι; = συμβαίνει τίποτα; 
Πάσχεις; = είσαι καλά; (ειρωνικά) 
Πες τα = συμφωνώ με αυτά που λες
Πετάω χαρταετό = κάθομαι και δεν κάνω τίποτα 
Πού ’σαι, ρε μαν; = πού είσαι ρε μεγάλε; 

Ρρ
Ρισπέκτ = σεβασμός, θαυμασμός
Π.χ. Εντάξει, το άτομο ξέρει μπάσκετ. Ρισπέκτ!

Σς
Σάπιος = κάποιος που δεν είναι εντάξει
Σαύρα = κοπέλα με άσχημη εμφάνιση 
Σε γράφω = δε σου δίνω σημασία
Σκαλώνω = δυσκολεύομαι
Σπάσε = φύγε
Σπάστηκα = ξενέρωσα, εκνευρίστηκα
Συσιφόνι = ελληνοποίηση του you tube (εσύ + σιφόνι)

Ττ
Τα είδα όλα = έμεινα άφωνος – δυσκολεύτηκα
Τα έχω παίξει = δεν αντέχω άλλο
Τα νεύρα μου = κάτι με εκνευρίζει πολύ
Τάπα = κοντή κοπέλα 
Τα σπάσαμε = μαλώσαμε 
Τέσπα = συντομογραφία του «τέλος πάντων»
Τη βάψαμε = είμαστε σε δύσκολη θέση
Την κάτσαμε = την πατήσαμε
Τα πήρα (στο κρανίο) = εκνευρίστηκα
Τα σπάει = είναι τέλειο
Τι λέει/τι παίζει/τι φάση; = τι γίνεται;
Το έχω! = το γνωρίζω, μπορώ να το καταφέρω
Τον έχεις θάψει = έχεις πει άσχημα λόγια γι’ αυτόν
Τον κόβω = τον κοιτάω εξεταστικά
Τσέκαρέ το = έλεγξέ το 

Φφ
Φ.Ε.Τ.Α. = Φανατική Εκπρόσωπος Της Ασχήμιας
Φορτώνω = νευριάζω
Φλιπάρω = τρελαίνομαι

Και (απαραίτητο συμπλήρωμα)…


ΑΓΓΛΟ-ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΝΕΩΝ
Bb
BRB = Βe Right Back, επιστρέφω αμέσως (γραπτή επικοινωνία)
B.F.F.E = Best Friends For Ever, καλύτεροι φίλοι για πάντα

Ff
F2F = Face to Face, πρόσωπο με πρόσωπο (γραπτή επικοινωνία)

Ll
LOL = Laughing Out Loud, πολύ γέλιο

Οο
ΟΜG = Oh My God, Ω Θεέ μου!

Rr
RTMS = Rota Ti Mana Sou! (γραπτή επικοινωνία)

Tt
TY = Thank you, ευχαριστώ (γραπτή επικοινωνία)

Υy
YOLO = You Only Live Once, ζεις μόνο μια φορά


Για τη σύνταξη του λεξικού συνεργάστηκαν οι μαθητές και οι μαθήτριες Ν. Στέλλα - Μ. Κατερίνα - Μ. Αλέξανδρος - Μ. Γιώτα - Π. Ιωάννα - Π. Αλέξανδρος 

Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο

Με έμπνευση το απόσπασμα από την επιστολή του Ινδιάνου Σιάτλ με τίτλο "Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο" και τα σχετικά βιντεάκια που παρακολουθήσαμε, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου ζωγράφισαν...

Α. Σωτηρία, Β1

Α. Αγγελική, Β1

Αλλά και έγραψαν ποιήματα!

Ινδιάνος Σιάτλ

Πηγούνι σκληρό             Στήθος γερό
  Φτερά στα μαλλιά       Στα μάτια φωτιά
Μεγάλε αρχηγέ         Στο δάσος γοργέ
 Γύρω απ’ τη φωτιά      Μες στη νυχτιά

           Ρημάδια χωριά                Πληγή στην καρδιά
Φωτιά και σπαθί              Ξένοι εχθροί
Τουφέκι λευκό               Μολύβι καυτό
Στη λάσπη κορμιά,  σκηνές και φτερά

Μια Βίβλος πεσμένη, στο αίμα βαμμένη
Απάνω στα γράμματα, λιβάνια και τάματα
Στα πέτρινα μάτια οι λέξεις κομμάτια
Τη φύση αγάπα, την έχθρα σταμάτα

Προστάτεψε εμένα, προστάτεψε εσένα
Αγάπα τη φύση, του ήλιου τη δύση

Το κάθε ζουζούνισμα, καρδιάς τραγούδισμα!

Σου το υπογράφω!!
Ινδιάνος Σιάτλ 
Α. Χάρης - Α, Μενέλαος, Β1
Όσο είναι ακόμα καιρός…

Εμείς οι άσπροι ρατσιστές,
των Ινδιάνων νικητές,
καταστρέφουμε τη φύση
μα έτσι η ζωή θα σβήσει!

Είμαστε οι «μόνοι» στη ζωή
περήφανοι, αλαζονικοί
όλο τον κόσμο κυβερνάμε
δε μας νοιάζει πού πατάμε

Το χρήμα, το κέρδος, η φθορά
είναι για μας αξία
και το κακό που μας χτυπά
δεν έχει σημασία

Θα ’ρθει καιρός που θα βρεθούμε
σε καταρράκτη και θα πιούμε
μολυσμένο το νερό
Τότε θ’ αναρωτηθούμε
πώς να φτάσαμε ως εδώ

Λευκοί και ερυθρόδερμοι
όλοι μαζί μπορούμε
να προστατέψουμε τη γη 
προτού καταστραφούμε!
Α. Γρηγόρης - Α. Θέμης, Β1

Το μήνυμα του Ινδιάνου Σιάτλ και οι λευκοί

Μήνυμα αφήνει ο Σιάτλ στους λευκούς 
Επίκαιρο και διαχρονικό 
Όμως πολλοί το αγνοούν 
Και ασήμαντο το θεωρούν

Οι Ινδιάνοι αγαπούν τη φύση σαν μητέρα 
Προσέχουν και φροντίζουν τα ζώα σαν αδέρφια 
Σέβονται και το ασήμαντο για τους λευκούς ζουζούνι 
Που εκείνοι θα αφανίσουν… 

Με σεβασμό προς τους λευκούς ο Σιάτλ προειδοποίηση δίνει 
Και εκείνοι σαν να έχουν βαμβάκι στα αυτιά 

Δεν τον ακούνε 
Κ. Απόστολος, Β2

Οι πιτσιρίκοι - το σαμποτάζ

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου "παρακολούθησαν" το σαμποτάζ που έκαναν οι πιτσιρίκοι στο ομώνυμο κείμενο του Δ. Ψαθά και το απέδωσαν σε μορφή θεατρικού έργου!

Ένα τέλειο σχέδιο!
11 Ιανουαρίου 1942, Πλάκα
Οι μικροί μας πιτσιρίκοι συγκεντρώνονται στο εγκαταλελειμμένο σπίτι της οδού Βάκχου και σχεδιάζουν την επόμενη «επίθεσή» τους.

Αντώνης: Λοιπόν παιδιά, τι θα γίνει; Έχουμε να ξεγελάσουμε Γερμανό μια βδομάδα τώρα!
Γιάννης: Πω ρε, δίκιο έχεις! Πρέπει να κάνουμε κάτι, και γρήγορα μάλιστα…
Νίκος: Έχω ιδέα!
Αντώνης: Για λέγε! Είμαστε όλο αυτιά.
Νίκος: Μεθαύριο στις 9 το βράδυ θα σαμποτάρουμε το φορτηγό που αράζει στο Ζάππειο!
Μάριος: Σωστός!!
Χάρης: Να καταστρέψουμε τα λάστιχα!
Αντώνης: Να σπάσουμε τα φανάρια!
Γιάννης: Να ξεβιδώσουμε προφυλακτήρα και πόρτα!
Μάριος: Ωραία! Βρήκαμε τι θα κάνουμε και πότε θα το κάνουμε. Το πώς θα γίνει όμως θα το συζητήσουμε αύριο, γιατί ήδη έχουμε αργήσει και στις μάνες μας δε θα αρέσει καθόλου αυτό…
Νίκος: Δίκιο έχεις. Καληνύχτα σε όλους!

12 Ιανουαρίου 1942, Πλάκα
Οι γνωστοί μας φίλοι ξανασυναντιούνται στο ίδιο μέρος για να σχεδιάσουν την τακτική τους.
Χάρης: Παιδιά, το σκέφτηκα πολύ και νομίζω πως έχω βρει τον τρόπο που θα καταστρέψουμε το φορτηγό!
Γιάννης: Άντε λέγε, μη μας κρατάς σε αγωνία!
Χάρης: Όπως έχουμε δει, ο Γερμανός σκοπός, αφού κάνει μερικές βόλτες γύρω από το φορτηγό, κάθεται για λίγη ώρα στο παγκάκι και καπνίζει. Λοιπόν, κάποιος από μας θα τον απασχολήσει, ενώ οι άλλοι αθόρυβα, και το τονίζω, αθόρυβα, θα σαμποτάρουμε το φορτηγό.
Αντώνης: Καλή ιδέα! Εγώ λέω να πάει ο Μάριος να απασχολήσει τον Γερμανό.
Μάριος: Δέχομαι, αλλά πώς;
Νίκος: Να «παίξεις» μαζί του!
Μάριος: Δηλαδή;
Νίκος: Ας πούμε, πάρε ένα τσιγαράκι και προσπάθησε να το ανάψεις από το φανάρι του φορτηγού. Θα του φανεί αστείο, θα σε προσέξει και θα αρχίσει κουβέντα.
Μάριος: Εντάξει, το κατάλαβα!
Αντώνης: Πρόσεξε! Θα πρέπει να κρατήσει όσο γίνεται πιο πολύ η συζήτηση και το «παιχνίδι αντιπερισπασμού», εντάξει;
Μάριος: Είπαμε, κατάλαβα!
Χάρης: Μπράβο, το παιδί μου το έξυπνο!
Νίκος: Λοιπόν, αύριο στις 8 θα συναντηθούμε εδώ με τα εργαλεία μας. Εντάξει, τσακάλια;
Γιάννης: Εντάξει! Αύριο στις 8 εδώ… Άντε, καληνύχτα τώρα, γιατί θα φάω καρπαζιά αν ξαναργήσω!

13 Ιανουαρίου 1942, Πλάκα
Κατά τις 8.00 οι πιτσιρίκοι αρχίζουν να μαζεύονται.
Αντώνης: Παιδιά, είμαστε έτοιμοι να «χτυπήσουμε». Το φορτηγό είναι αραγμένο στο Ζάππειο και ο οδηγός του μου φαίνεται λίγο κοιμισμένος.
Γιάννης: Τέλεια! Δεν ξεκινάμε όμως, λέω εγώ, γιατί το Ζάππειο μας πέφτει λίγο μακριά;
Μάριος: Φύγαμε!

Μετά από 30 περίπου λεπτά ποδαρόδρομου, τα παιδιά φτάνουν στο Ζάππειο.
Χάρης: Λίγο νωρίς δεν ήρθαμε;
Νίκος: Γιατί, τι ώρα είναι;
Γιάννης: Οκτώ και μισή.
Αντώνης: Καλύτερα, έχουμε χρόνο να κόψουμε κίνηση πριν χτυπήσουμε.
Νίκος: Σωστά! Λοιπόν, χωριζόμαστε και σε 20 λεπτά όλοι εδώ.

Μετά από ένα εικοσάλεπτο…
Αντώνης: Λοιπόν, έτοιμοι όλοι; 
Γιάννης: Ναι! Ξεκινάμε;
Μάριος: Φύγαμε!

Ο Μάριος πήρε τη θέση του και τα άλλα παιδιά το ίδιο. Μόλις ο Γερμανός έκανε τρεις - τέσσερεις βόλτες γύρω από το φορτηγό, πήγε στο γνωστό παγκάκι. Τότε εμφανίστηκε ο Μάριος με το μάγκικο υφάκι του ακολουθώντας το σχέδιο, ενώ οι πιτσιρίκοι ξεκινούσαν τη δουλειά τους.

Νίκος: Γιάννη, πάρε το κατσαβίδι να ξεβιδώσουμε τον προφυλακτήρα! Έλα, γρήγορα και ήσυχα!
Αντώνης: Χάρη, εγώ τα μπροστινά λάστιχα και εσύ τα πίσω! Μόλις τελειώσουμε, ξεβιδώνουμε και τα φανάρια.
Γιάννης: Έλα Νίκο, προλαβαίνουμε να βγάλουμε και τους καθρέφτες!

Μόλις τελείωσε η δουλειά, η παρέα κρύφτηκε πίσω από έναν τοίχο. Όταν ο Γερμανός αντίκρισε το κατεστραμμένο αυτοκίνητο, τρελάθηκε. Τα παιδιά γίνανε λούηδες σκασμένα στα γέλια...
Τ. Ολυμπία, Α3

Και μια πιο σύντομη εκδοχή...

Το σαμποτάζ των πιτσιρίκων
Τι γίνεται πίσω από το φορτηγό μετά την άφιξη του πιτσιρίκου:
-Τέλεια! Ο Νίκος απασχολεί τον Γερμανό, σειρά μας τώρα.

Όλα τα παιδιά ανεβαίνουν πάνω στο φορτηγό για να πάρουν ό,τι είχε και δεν είχε.
- Άντε, γρήγορα, θα μας καταλάβουν! 
- Παιδιά! Βοηθήστε με λίγο με αυτό το τεράστιο τσουβάλι! 
- Κώστα, Παντελή, πάτε να τον βοηθήσετε!
- Γιατί εγώ, κι όχι ο Σπύρος;
- Παντελή, κάνε γρήγορα, μας τελειώνει ο χρόνος!
- Εσένα πάλι ποιος σε όρισε αρχηγό;! 
- Παντελή!! Τα έχετε πάρει όλα;
- Χε! Ούτε καρφάκι δεν αφήσαμε!
- Ωραία, δώστε το σύνθημα στον Νίκο να τη σκαπουλάρει σιγά σιγά να μην τον καταλάβει ο βρομογερμανός. 

Ακούγεται ένα σιγανό τραγούδι:
Να σαλτάρω, να σαλτάρω
τη ρεζέρβα να σου πάρω!
Κ. Φίλιππος, Α1

Άλλοι/ες προτίμησαν το κόμικς ή τη ζωγραφική.

Κ. Αθηνά, Α1

Κ. Μαριάνθη, Α1

Κ. Δόμνα, Α1

Χ. Θοδωρής, Α3

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Στη μηχανή του χρόνου - Ελληνική επανάσταση

Η μηχανή του χρόνου ταξίδεψε και πάλι τους μαθητές και τις μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου, αυτή τη φορά στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης! Σε ρόλο πρωταγωνιστή ή αφανούς ήρωα, έγραψαν σελίδες ημερολογίου ή αφηγήσεις - "μαρτυρίες" για σημαντικά γεγονότα της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου.

Από το ημερολόγιο του Νικόλαου Σκουφά
14/9/1814
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
   Σήμερα είναι η σημαντικότερη μέρα της ζωής μου. Πραγματοποίησα μαζί με τον Τσακάλωφ, τον Ξάνθο και τον Αναγνωστόπουλο ένα μεγάλο όνειρο! Ιδρύσαμε με απόλυτη μυστικότητα τη Φιλική Εταιρεία, την οργάνωση που θα προετοιμάσει τον ένοπλο αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία και θα φουντώσει την ελπίδα και την πίστη για τη λευτεριά! Τίποτα δε θα είναι εύκολο… Σίγουρα θα αντιμετωπίσουμε τη δυσπιστία των συμπατριωτών μας, εξαιτίας των προγενέστερων αποτυχημένων επαναστατικών κινημάτων, αλλά και τον κίνδυνο να γίνει αντιληπτή η προσπάθειά μας από την οθωμανική διοίκηση ή τις ευρωπαϊκές απολυταρχίες.
   Ακόμα έχω δάκρυα στα μάτια μου και ηχεί στα αυτιά μου ο όρκος που δώσαμε για την Εταιρεία… Όρκος για εχεμύθεια, πίστη και αφοσίωση! Πιστεύω πως με τη βοήθεια του Θεού πολύ σύντομα θα ξεκινήσει η ελληνική επανάσταση και θα ελευθερωθούμε από τη σκλαβιά των Τούρκων!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ! ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Ν. Μορφούλα, Γ3

Ένας από τους ναύτες του Κανάρη θυμάται...
   Ήμουν και εγώ εκεί, σε μια από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μου. Ήταν Ιούνιος του 1822...
   Τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν τα συναισθήματα… την ένταση, το πάθος… ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ που νιώθαμε όλοι πάνω σε κείνο το μικρό καραβάκι, ενώ βλέπαμε την τουρκική ναυαρχίδα να καταστρέφεται!
   Ήταν νύχτα… και μάλιστα μια πολύ σκοτεινή νύχτα! Στο κατάφωτο κατάστρωμα της ναυαρχίδας, περίπου 2.000 Τούρκοι γιόρταζαν το Μπαϊράμι κι έτσι τα μέτρα φρούρησης ήταν ελλιπή.
   Ένιωθα αγωνία… πλησιάζαμε… κοιτούσα τον ατρόμητο Κανάρη. Ήταν έτοιμος για όλα. Όταν πλέον ήμασταν αρκετά κοντά, ο Κανάρης σηκώθηκε. Πατούσε σταθερά στα πόδια του…. Μας κοίταξε, μας είπε «Ή τώρα ή ποτέ». Γαντζώνει το μπουρλότο στη ναυαρχίδα του Καρά Αλή, του επικεφαλής του στρατού που έσφαξε τους κατοίκους και έκαψε το νησί της Χίου. Φωνάζει «Κάντε κουπί όσο πιο δυνατά μπορείτε, πρέπει να φύγουμε από εδώ!». Χωρίς δισταγμό άρχισα να κωπηλατώ. Η φωτιά από το μπουρλότο μεταδόθηκε ταχύτατα στο καράβι. Πριν προλάβουν να απομακρυνθούν απ' αυτό οι πρώτες σωστικές λέμβοι, η φωτιά έφτασε στην πυριτιδαποθήκη, η οποία ανατινάχθηκε! Τα θύματα ήταν πάρα πολλά. Μεταξύ αυτών, ο ίδιος ο Τούρκος ναύαρχος Καρά Αλής, αρκετοί αξιωματικοί του και πολλοί ναύτες. Η ανατίναξη έκανε τη νύχτα μέρα!
   Έκανα κουπί με όλη μου τη δύναμη! Ο Κανάρης τους χαιρετούσε… Νιώθαμε επιτέλους δυνατοί! Πήραμε εκδίκηση για όλους αυτούς τους νεκρούς που έσπειραν οι Τούρκοι με τη σφαγή της Χίου!
Είθε σύντομα να ζήσουμε επιτέλους ελεύθεροι!
Α. Λία, Γ1

Από το ημερολόγιο μιας Μεσολογγίτισσας
20 Μαρτίου 1826
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
   Σήμερα έγιναν απίστευτα πράγματα! Πράγματα που δε θα μπορούσα να διανοηθώ με όση λογική μου έχει απομείνει... Πριν λίγο καιρό στείλαμε γράμμα στο Ναύπλιο, ζητώντας βοήθεια. Ε λοιπόν, λάβαμε σήμερα την απάντηση: να βαστάξουμε πάση θυσία, ακόμα κι αν χρειαστεί να φάμε ο ένας τον άλλο! ΟΧΙ! Αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ, και πίστευα πως δε θα το δεχόταν και κανένας άλλος! Πίστευα ότι όλοι μας θα κρατούσαμε τον στοιχειώδη σεβασμό απέναντι στους νεκρούς μας συντρόφους. Θα προτιμούσα να κυνηγάω το άπιαστο όνειρο (να πιάσω ένα ποντίκι!) μέχρι να με σταματήσει ο θάνατος, παρά αυτό! Κι όμως, δεν είχαν όλοι την ίδια άποψη... Μέχρι το βράδυ ένας Κραβαρίτης είχε φάει το πόδι ενός νεκρού. Φοβάμαι ότι θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του κι άλλοι, μέσα στην πείνα και την απελπισία που μας βασανίζει. Αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο...

10 Απριλίου 1826
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
   Αυτή μπορεί να είναι η τελευταία φορά που γράφω… Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα... η μέρα που θα ελευθερωθούμε, σωματικά και πνευματικά! Πήραμε τη μεγάλη απόφαση να κάνουμε την ηρωική μας έξοδο από το Μεσολόγγι, έστω κι αν αυτό μας οδηγήσει σε μία σίγουρη σφαγή. Σήμερα που η οργιαστική χαρά της ζωής κορυφώνεται δίπλα μας και η φύση αναγεννιέται… Σήμερα είναι η μέρα που θα ελευθερωθούν οι ψυχές μας, που ούτε ένας Ευρωπαίος δε θα μείνει ασυγκίνητος μπροστά στα βάσανα και το μεγαλείο της Ελλάδας! ΣΗΜΕΡΑ!!
Π. Ζάννα, Γ3

Και ένα πορτρέτο!
Θ. Κολοκοτρώνης
Γκ. Δημήτρης, Γ1

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Το πιο γλυκό ψωμί

Οι δημιουργικοί μαθητές και μαθήτριες της Α΄ τάξης στο πλαίσιο της διδασκαλίας του λαϊκού παραμυθιού "Το πιο γλυκό ψωμί" ζωγράφισαν...

Β. Νίκος, Α1

Π. Ελένη, Α3

Έκαναν κολάζ...
Τ. Ολυμπία, Α3


Ρ. Μαρία - Τ. Μαρία, Α3

Παρουσίασαν παροιμίες, λαϊκές λέξεις και φράσεις σχετικές με το ψωμί...

Σ. Αντώνης, Α3

Έγραψαν ακόμα κι ένα χαριτωμένο ποιηματάκι!

Το πιο γλυκό ψωμί
Σταμάτησε το αλώνισμα στο σκονισμένο χώμα
Ο θόρυβος της μηχανής κυριαρχεί
Ξεχάστηκε σωρός το στοιβαγμένο στάρι
Στην τηλεόραση ποιος να αντισταθεί;

Ο φούρνος με τα ξύλα έγινε στάχτη
Φυσάει πάνω κάτω στο grill ο αέρας
Ο μόχθος και ο ιδρώτας στο χωράφι
Πρατήριο άρτου με ψωμί ημέρας

Μα το ψωμί στεγνό
δεν κατεβαίνει μες στο στόμα,
γέμισε αρώματα και συντηρητικά.
Το πιο γλυκό ψωμί είναι εκείνο που δούλεψες
και με όρεξη ήρθες να το φας!

Χ. Ειρήνη - Χ. Νεφέλη, Α3

Βιντεάκια και τραγούδια για τα Κείμενα!

Στο μάθημα των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας με τη Β΄ Γυμνασίου παρακολουθήσαμε κάποια βίντεο, τα οποία αποτέλεσαν αφορμή για συζήτηση και προβληματισμό.
Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της διδασκαλίας του διηγήματος  του Γιώργου Ιωάννου "Να 'σαι καλά, δάσκαλε!" εντάχθηκε ένα απόσπασμα της ταινίας "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών", στο οποίο βλέπουμε επίσης να γίνεται ένα μάθημα διαφορετικό από αυτό που έχουν συνηθίσει οι μαθητές.


Επιπλέον,  η  διδασκαλία του κειμένου "Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο" συνοδεύτηκε από τον "Εφιάλτη της Περσεφόνης" του Νίκου Γκάτσου σε μουσική Μάνου Χατζηδάκι...


Αλλά και από το βίντεο "Το κορίτσι που άφησε άφωνο τον κόσμο για πέντε λεπτά", που άφησε άφωνους κι εμάς!



Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Να 'σαι καλά, δάσκαλε!

Με αφορμή το  διήγημα του Γιώργου Ιωάννου "Να 'σαι καλά, δάσκαλε!", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου υιοθέτησαν τον ρόλο ενός από τους μαθητές του δασκάλου του διηγήματος και έγραψαν στο ημερολόγιό του... 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
   Είμαι ενθουσιασμένος με τον νέο φιλόλογό μας! Έχει κερδίσει την αγάπη όλων, αφού είναι πάντα φιλικός και προσιτός. Φαίνεται πως ενδιαφέρεται πολύ για την παράδοση και τη λαϊκή τέχνη του τόπου μας και μας μεταδίδει την αγάπη και τον σεβασμό που έχει γι’ αυτήν. Αυτό όμως που μου έχει κάνει την πιο μεγάλη εντύπωση είναι ο τρόπος διδασκαλίας του, αφού χρησιμοποιεί συχνά στο μάθημα οπτικοακουστικά μέσα διδασκαλίας. Σε αντίθεση με τον προηγούμενο καθηγητή που είχαμε, ο νέος μας φιλόλογος ενθαρρύνει την ενεργητική συμμετοχή μας στο μάθημα και μας βάζει ενδιαφέρουσες εξωσχολικές δραστηριότητες. Γι’ αυτό και όλοι εμείς οι μαθητές τον σεβόμαστε και τον αγαπούμε. Ελπίζω να περάσω και τα επόμενα σχολικά μου χρόνια με αυτόν τον αξιαγάπητο φιλόλογο!
Α. Θέμης, Β1

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 
   Πριν λίγες μέρες ήρθε ένας καινούργιος φιλόλογος στο σχολείο... Ειλικρινά, δεν πίστευα ποτέ ότι θα πρόσεχα τόσο πολύ στο μάθημα! Πάλι καλά που αλλάξαμε καθηγητή. 
   Ξέρω ότι έχω πολλά κενά και ο προηγούμενος καθηγητής δε με βοηθούσε σ’ αυτό. Χτες, για μια ακόμη φορά, δεν είχα διαβάσει τίποτα. Πάλι τη σκεφτόμουν όλη μέρα… (ξέρεις ποια!)
   Με αυτόν τον καθηγητή το μάθημα είναι τόσο ευχάριστο που… είναι σαν αν μην κάνουμε μάθημα! Αφού, μόλις βγήκαμε στο διάλειμμα, τα παιδιά του διπλανού τμήματος απόρησαν μ’ αυτά που τους είπαμε. Ήθελα να κάτσω να συζητήσω μαζί του και μετά το μάθημα, αλλά δυστυχώς για μένα πολλά παιδιά είχαν την ίδια ιδέα. Ελπίζω να τον προλάβω αύριο! 
Κ. Στελλίνα, Β2

Συγκρίνοντας το σχολείο του τότε και του τώρα και σε ρόλο δημοσιογράφου, πήραν συνέντευξη από τους γονείς τους, οι οποίοι θυμήθηκαν τα μαθητικά τους χρόνια...

- Ποιες ήταν οι συνθήκες στο σχολείο σου;
Οι συνθήκες δεν έχουν αλλάξει πολύ από τότε. Η τάξη αποτελούνταν από 20 - 25 παιδιά. Υπήρχαν αρκετές ανέσεις (καλή θέρμανση, μεγάλες τάξεις). Το μόνο αρνητικό ήταν ότι δεν υπήρχε γυμναστήριο και αναγκαστικά χρησιμοποιούσαμε την αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου. Επίσης, το αθλητικό υλικό ήταν περιορισμένο.
- Ποιες ήταν οι υποχρεώσεις των μαθητών; 
Η ενδυμασία ήταν σεμνή, δεν επιτρέπονταν έντονα αξεσουάρ και βάψιμο. Αν κάποιο κορίτσι παραβίαζε τους κανόνες, έπαιρνε αποβολή Η συμπεριφορά των μαθητών ήταν πολύ καλύτερη από τώρα, διότι δεν υπήρχε σχολική βία. Επιπλέον, οι πιο δημοφιλείς παρέες ήταν προσιτές και στα άλλα παιδιά.
- Ποιες ήταν οι σχέσεις μαθητών - καθηγητών; 
Υπήρχε οικειότητα και σεβασμός, αλλά χωρίς φόβο. Οι μαθητές ήταν πειθαρχημένοι, χωρίς να φτάνουν στα άκρα.
- Κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό που θυμάσαι;
Μια μέρα βαριόμουν στο μάθημα και σκέφτηκα να κάνω πλάκα στον καθηγητή των αρχαίων. Του είπα ότι λύθηκαν τα κορδόνια του. Ψέματα φυσικά! Αυτός κοίταξε και μου είπε: «Πιο κορδόνι, παιδί μου;». Εγώ με θράσος του απάντησα: «Όχι αυτό που κοιτάτε κύριε, το άλλο». Έτσι έγινε το αναμενόμενο. Με έστειλε στη διευθύντρια!
- Τι αισθάνεσαι αναπολώντας τις εμπειρίες σου από το σχολείο;
Αισθάνομαι μια πλημμύρα συναισθημάτων! Τόσες αναμνήσεις! Νοσταλγία, ξενοιασιά, χαβαλέ, μου ξυπνάει η τρέλα… Όλα μαζί! Τα καλύτερά μου χρόνια!
Α. Ελένη, Β1

- Ποιες ήταν οι συνθήκες στο σχολείο σου;
Οι αίθουσες του σχολείου δεν ήταν καθόλου προσεγμένες. Η θέρμανση ήταν ανεπαρκής. Θυμάμαι πως για να ζεσταθούμε φορούσαμε πάντα τα μπουφάν στην αίθουσα κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ενώ στα διαλείμματα προσπαθούσαμε να προλάβουμε τα καλοριφέρ για να κολλήσουμε πάνω τους. Όσο για τα βιβλία, τα παίρναμε μετά τον αγιασμό. Ο αριθμός των μαθητών ήταν 35 ανά τμήμα.
- Ποιες ήταν οι υποχρεώσεις των μαθητών;
Η εμφάνισή μας έπρεπε να είναι αξιοπρεπής και η συμπεριφορά μας κόσμια. Υπήρχε σεβασμός προς τους καθηγητές και τους συμμαθητές μας.
- Ποια ήταν η σχέση των μαθητών με τους καθηγητές;
Οι σχέσεις μας με τους καθηγητές ήτανε τυπικές, αλλά στηρίζονταν στην αμοιβαία ευγένεια και τον αλληλοσεβασμό. Οι καθηγητές δεν ήταν ιδιαίτερα αυστηροί, αλλά αντιμετώπιζαν τους ατίθασους μαθητές με αποβολές που κυμαίνονταν συνήθως από μια ώρα μέχρι μια μέρα.
- Κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό που θυμάσαι;
Ο καθηγητής της φυσικής μάς έλεγε συνεχώς να μάθουμε γράμματα, διαφορετικά θα καταλήξουμε να πουλάμε κάλτσες στον Κατράντζο!
- Τι αισθάνεσαι αναπολώντας τις εμπειρίες σου από το σχολείο;
Νοσταλγία και συγκίνηση…
Κ. Θανάσης, Β2

Είδαν την ταινία "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών" και έγραψαν γι' αυτήν...

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών
   Βρισκόμαστε στο 1989 και σε ένα αγγλικό κολέγιο, όπου τα πράγματα είναι δύσκολα και οι καθηγητές είναι πολύ αυστηροί. Οι μαθητές μένουν μέσα στο κολλέγιο εσώκλειστοι, χωρίς τους γονείς τους, και έχουν κάνει παρέες γεμάτες αγάπη και εμπειρίες. Μια από αυτές τις παρέες, 7 φίλοι που έχουν ο καθένας τον δικό του χαρακτήρα, ξεχωρίζει. Στο σχολείο έρχεται ένας νέος καθηγητής διαφορετικός από τους άλλους. Προσπαθεί να τους κάνει το μάθημα πιο ζωντανό κι ευχάριστο και τους μαθαίνει την έκφραση carpe diem, που σημαίνει «άδραξε τη μέρα». Ο καθηγητής αυτός ενθαρρύνει τους μαθητές να δουν τη ζωή τους διαφορετικά, να πάρουν θάρρος, να κάνουν αυτό που θέλουν. Ένας από τους μαθητές της παρέας, ο οποίος είναι άριστος στα μαθήματα, βλέπει πως το να πραγματοποιήσει το όνειρό του, που είναι το θέατρο, δείχνει πολύ μακρινό με την καταπιεστική συμπεριφορά του πατέρα του και αποφασίζει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Δυστυχώς όμως, με άσχημη κατάληξη… 
   Από την ταινία αυτή καταλαβαίνουμε ότι πρέπει όλοι μας να ακολουθούμε τα όνειρά μας και να ζούμε τη ζωή που θέλουμε, κι όχι αυτή που θέλουν οι άλλοι! 
Κ. Νίκος, Β2

   Ο Κύκλος των χαμένων ποιητών είναι μια ταινία που εστιάζει κυρίως στη σχέση μαθητών και καθηγητών. Η ταινία διαδραματίζεται στην αριστοκρατική και συντηρητική Ακαδημία Γουέλτον στο Βερμόντ το 1959. Ο ντροπαλός Τοντ Άντερσον είναι ο νέος μαθητής του αυστηρού σχολείου αρρένων, όπου ο αδελφός του υπήρξε αριστούχος. Ο συγκάτοικός του Νιλ, έξυπνος και δημοφιλής, ζει με την καταπίεση του πατέρα του. Το σχολείο χαρακτηρίζεται από αυστηρούς κανονισμούς, με σκοπό την πειθαρχία των παιδιών και τη διαμόρφωση των «σωστών» αξιών. 
   Ενώ λοιπόν όλοι οι καθηγητές εμφανίζονται αυστηροί και πολύ απαιτητικοί, όταν έρχεται η ώρα να γνωρίσουν τα παιδιά τον καινούργιο καθηγητή λογοτεχνίας, μπαίνουν μέσα σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και σκέψης. Η ζωή των δυο μαθητών αλλάζει και η έλευση του καινούργιου καθηγητή Κίτινγκ θα τους σπρώξει να πάνε ενάντια στο κατεστημένο. Ο Κίτινγκ θα ενθαρρύνει τους μαθητές του να εκφράζονται ελεύθερα. Το καθένα από τα παιδιά θα το κάνει με τον δικό του τρόπο και η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα…
   Η φράση που θα μπορούσε να κρατήσει κανείς από όλη την ταινία είναι «CARPE DIEM», το οποίο σημαίνει «Άδραξε τη Μέρα». Το σύνθημα της ταινίας έχει σκοπό να ενεργοποιήσει τους νέους που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους και να τους δώσει την ευκαιρία να κάνουν αυτό που θέλουν στη ζωή τους, όχι αυτό που πρέπει ή θέλουν οι άλλοι. Σε μια άλλη στιγμή στην ταινία αναφέρεται μια ακόμα σοφή φράση: «Ρουφήξτε το μεδούλι της ζωής». Αυτή η φράση είναι ακόλουθη της προηγούμενης, καθώς παρακινεί έντονα τους νέους να ΖΟΥΝ. Τους οδηγεί σε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης, τους βοηθά να διευρύνουν τους ορίζοντές τους και να κάνουν αυτό που εκείνοι επιθυμούν.
Κο. Αλέξανδρος, Β2

Κατέθεσαν την άποψή τους για τον ιδανικό καθηγητή ή έγραψαν δικές τους ιστορίες και ποιήματα!

Ο ιδανικός καθηγητής
   Στο σχολείο κάθε χρόνο ερχόμαστε σε επαφή με αρκετούς καθηγητές. Το κάθε μάθημα γίνεται με τον αρμόδιο καθηγητή και ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο διδασκαλίας και τον δικό του χαρακτήρα.
   Για μένα ο ιδανικός καθηγητής είναι αυτός που ελέγχει τα νεύρα του και καταφέρνει με ήπιο τρόπο να φέρει την ισορροπία μέσα στην τάξη. Βέβαια, κι εμείς οι μαθητές δεν είμαστε και άγγελοι! Σίγουρα πολλές φορές εμείς ευθυνόμαστε για τη συμπεριφορά και τα ξεσπάσματα των καθηγητών. Ωστόσο, ο ιδανικός καθηγητής θα πρέπει να ξέρει να ψυχολογεί, να κατανοεί την τρέλα της εφηβείας και να την αντιμετωπίζει κατάλληλα.
   Θα ήταν ωραίο αν ο καθηγητής ενδιαφερόταν και για τα ίδια τα παιδιά και τη ζωή τους πέρα από τα μαθήματα. Να νιώθουμε μεταξύ μας σαν φίλοι και κάποιες μέρες να ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα της τάξης και να κάνουμε το μάθημα κάπου έξω στη φύση.
   Κατανοώ πως και οι καθηγητές έχουν χίλια δυο προβλήματα στη δική τους ζωή∙ αλλά, αν κατάφερναν να τα βγάλουν από το μυαλό τους όσο διαρκεί το μάθημά τους και να μας πλησιάσουν, τότε θα πλησίαζαν και το ιδανικό μου για έναν καθηγητή!
 Κ. Παύλος, Β2

Ένα μάθημα στον δάσκαλο…
   Πέρσι είχε έρθει στο σχολείο μας ένας καινούριος φιλόλογος. Τον πρώτο καιρό μάς φαινόταν καλός, αλλά, όταν τον γνωρίσαμε καλύτερα, καταλάβαμε ότι ήταν οξύθυμος και δε σήκωνε καμία αντίρρηση, ακόμη και αν ήξερε ότι είχε λάθος. Οι μαθητές δεν τον συμπαθούσαν και κανείς δεν ήθελε να κάνει μάθημα μαζί του…
   Έτσι αποφασίσαμε με τους συμμαθητές μου να κάνουμε ένα μικρό θεατρικό δρώμενο, στο οποίο έπαιρναν μέρος ένας δάσκαλος κι ένας μαθητής. Ο δάσκαλος φερόταν άδικα στον μαθητή και, όταν ο μαθητής προσπαθούσε να πάρει τον λόγο, τον μάλωνε. Ζητήσαμε από τον καθηγητή να το παρουσιάσουμε στην τάξη και μας το επέτρεψε. Όταν όμως το παρακολούθησε, αισθάνθηκε πολύ άσχημα…
   Φαίνεται πάντως πως κατάλαβε το λάθος του και πήρε το μάθημά του. Από τότε ήταν πιο καλός μαζί μας, δίδασκε με κέφι και όλοι ήθελαν να κάνουν μάθημα μαζί του!
Κα. Αλέξανδρος, Β2

Δάσκαλε, να 'σαι καλά!

Δάσκαλε, να ’σαι καλά!
Θυμάμαι από σε πολλά
Πώς να τα λογαριάσω…
Νομίζω πως κάποια φορά
Θα ’θελα να σου μοιάσω

Θυμάμαι ποιήματα, ρυθμούς
Αντωνυμίες και αριθμούς
Μα πάνω απ’ όλα δεν ξεχνώ
Το βλέμμα σου που αγαπώ

Κάθε φορά που έβλεπες
Να έχουμε τη γνώση
Με περηφάνια τόση
Απ’ τη χαρά σου πέταγες

Δάσκαλε, να ’σαι καλά!
Ποτέ δε σε ξεχνάω
Κι ό,τι κι αν γίνω στη ζωή
Σε σένα το χρωστάω

Α. Χάρης - Α. Μενέλαος, Β1

Στη μηχανή του χρόνου - Γαλλική επανάσταση

Στο μάθημα της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου μπήκαν στη μηχανή του χρόνου! Ταξίδεψαν στα χρόνια της γαλλικής επανάστασης και έγραψαν σελίδες ημερολογίου ή επιστολές, αναλαμβάνοντας ρόλο πρωταγωνιστή, αφανούς ήρωα ή αυτόπτη μάρτυρα των ιστορικών γεγονότων.

Από το ημερολόγιο ενός Γάλλου εργάτη
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
   Άλλη μια μέρα 16ωρης κουραστικής δουλειάς χωρίς ίχνος ελπίδας. Η Συλβί δεν έχει επιστρέψει ακόμα από το πλυσταριό και τα παιδιά πεινάνε. Νιώθω οργή κι απόγνωση. Δεν ξέρω τι με ενοχλεί περισσότερο. Η φτώχεια και η συνεχής κούραση ή η επίγνωση της αδυναμίας μου να ορίσω τη μοίρα μου...
   Σήμερα στη δουλειά κάποιος μου έδωσε ένα φυλλάδιο που υποστήριζε πράγματα πρωτάκουστα. Ότι δηλαδή γεννιόμαστε ελεύθεροι κι έχουμε δικαίωμα στην εργασία, στην παιδεία και στην υγεία. Μου φαίνεται δύσκολο να φανταστώ έναν τέτοιο κόσμο, όπου εγώ και τα παιδιά μου θα είχαμε μια θέση κάτω απ’ τον ήλιο.
   Απόψε που θα κοιμηθώ ίσως ονειρευτώ ότι ξεσηκωνόμαστε όλοι, γκρεμίζουμε τα τείχη της Βαστίλης, διώχνουμε τον βασιλιά και ξεκινάμε να ζούμε ελεύθεροι!
Π. Ζάννα, Γ3

Πέμπτη 30 Απριλίου 1788
…Σήμερα το πρωί, ξημερώματα, πηγαίνοντας για δουλειά, συνάντησα έναν πατέρα με το παιδί του να προσπαθούν να κλέψουν τον φούρνο της γειτονιάς. Ταράχτηκα! Σταμάτησα και τους κοιτούσα, μην μπορώντας να αντιδράσω. Δεν ήξερα ποιο ήταν το σωστό. Να σταματήσω τη λεηλασία μιας ξένης περιουσίας ή να βοηθήσω τον πατέρα να βρει φαΐ για το πεινασμένο του παιδί; Ένα πεινασμένο παιδί όπως χιλιάδες παιδιά… σαν τα δικά μου παιδιά! Δουλεύω από νύχτα σε νύχτα, κουράστηκα, αλλά δεν απογοητεύομαι. Δε θα τους κάνω τη χάρη. Δε θα λιγοψυχήσω. Κι αν τώρα δεν μπορώ να διαμαρτυρηθώ και να μετρήσει ο λόγος μου στις πολιτικές αποφάσεις που παίρνουν οι τύραννοι, θα υπάρξει μια μέρα που θα αλλάξουν όλα. Όλοι οι άνθρωποι θα ζούμε ίσοι και ελεύθεροι και θα μπορούμε ισάξια να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Ήδη το φυλλάδιο που έβαλε κρυφά ο γείτονας στην τσέπη μου το βράδυ βλέπω πως ξεσηκώνει τον κόσμο να ξυπνήσει και να επαναστατήσει για την ελευθερία του. Είμαι σίγουρος πως δε θα αργήσει η μέρα που όλοι θα είμαστε αδέρφια σε μια ισόνομη κοινωνία. Ονειρεύομαι τη μέρα αυτή που τα παιδιά μου θα μπορούν να μορφωθούν σωστά, θα δουλεύουν και θα πληρώνονται και κανείς δε θα τους στερεί την ελευθερία του λόγου... Τέρμα η αδικία κι η εκμετάλλευση!
   Καλό ξημέρωμα και μακάρι αύριο να 'ναι η αρχή του τέλους!
Ν. Μορφούλα, Γ3

Από το ημερολόγιο του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
   Τρομερά πράγματα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό! Ενώ γινόταν η συνέλευση των τριών τάξεων στο ανάκτορο των Βερσαλιών, οι αντιπρόσωποι της Τρίτης τάξης απαίτησαν μεταρρυθμίσεις. Εγώ βεβαίως ζήτησα να επιβληθούν νέοι φόροι, που φυσικά θα πλήρωναν αποκλειστικά τα μέλη της τάξης αυτής. Και τότε οι αντιπρόσωποί της αντέδρασαν και μάλιστα, με το επιχείρημα ότι εκπροσωπούν το 98% των Γάλλων, αυτοανακηρύχθηκαν σε Εθνική συνέλευση! Εννοείται πως δε θα επέτρεπα κάτι τέτοιο και έτσι διέταξα να κλείσει η αίθουσα όπου συνεδρίαζαν οι τάξεις. Ωστόσο, οι αντιπρόσωποι της Τρίτης τάξης συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα του σφαιριστηρίου και ορκίστηκαν κιόλας να μη διαλυθούν χωρίς να δώσουν σύνταγμα στη χώρα! Η Εθνοσυνέλευση έγινε Συντακτική συνέλευση… Αναγκάστηκα να υποχωρήσω, αλλά η υποχώρησή μου είναι μια κίνηση τακτικής, καθώς την ίδια στιγμή συγκεντρώνω στρατό κρυφά για να διαλύσω την Εθνοσυνέλευση. Η ανταρσία τους δε θα περάσει!
Β. Έφη, Γ1

Επιστολή ενός από τους αντιπροσώπους της τρίτης τάξης στη συνέλευση των τριών τάξεων
Αγαπητέ φίλε,
   Ελπίζω η επιστολή μου να σε βρίσκει καλά και να σε κάνει να χαρείς για τα νέα που πρόκειται να σου μεταφέρω.
  Πριν από μερικές μέρες, στις 20 Ιουνίου, στη συνέλευση των τριών τάξεων, διαμαρτυρηθήκαμε έντονα στον βασιλιά ως αντιπρόσωποι της τρίτης τάξης για την απόφασή του να επιβάλει νέους φόρους, φυσικά μόνο σε μας… Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσής μας ορίσαμε ότι από δω και στο εξής θα ονομαζόμαστε «Εθνική συνέλευση»,  με το επιχείρημα ότι εμείς αντιπροσωπεύουμε το 98% των Γάλλων. Ο βασιλιάς μας αγνόησε για μια ακόμη φορά και διέταξε να κλείσει η αίθουσα όπου συνεδρίαζαν οι τάξεις. Όμως εμείς, οι αντιπρόσωποι της τρίτης τάξης, συγκεντρωθήκαμε στην αίθουσα του σφαιριστηρίου και ορκιστήκαμε ότι θα συντάξουμε σύνταγμα. Ήταν τόσος ο ενθουσιασμός και η ορμή μας, που ήρθαν στο πλευρό μας αρκετοί κληρικοί και ευγενείς!
   Μπροστά στην ενότητα και την αποφασιστικότητά μας, ο βασιλιάς δεν είχε άλλη επιλογή. Τελικά υποχώρησε χθες, στις 9 Ιουλίου, και η Εθνοσυνέλευση ονομάστηκε πλέον «Συντακτική συνέλευση». Ο άμεσος στόχος μας είναι να δώσουμε στη Γαλλία σύνταγμα. Αυτό θα σταματήσει την αλαζονική ηγεμονία του βασιλιά και τις αδικίες των ευγενών. Ένα είναι σίγουρο, ότι θα τα καταφέρουμε να βάλουμε επιτέλους ένα τέλος σ’ αυτή την άθλια κατάσταση!
Α. Χριστίνα, Γ1

Δύο επιστολές από το επαναστατημένο Παρίσι
Παρίσι, 19 Ιουλίου 1789
Αγαπητέ μου ξάδερφε Πιέτρο,
   Σου γράφω από το πανδοχείο που μένω σε μια φτωχική γειτονιά του Παρισιού. Έχω μόνο λίγες μέρες εδώ, όμως ήδη έχω τόσο πολλά να σου γράψω… Εδώ η κατάσταση έχει γίνει τρομακτική. Όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου, βλέπεις ανθρώπους να λιμοκτονούν από την πείνα.
   Ο λαός, οι εργάτες, οι έμποροι, οι αγρότες πληρώνουν τεράστιους φόρους, ενώ οι άρχοντες ζουν πλούσια και δεν πληρώνουν φόρους. Μάλιστα έμαθα ότι τον χειμώνα που πέρασε ομάδες αγανακτισμένων ανθρώπων που ζουν σε φτωχογειτονιές σαν αυτή που μένω και γω τώρα, μπαίναν κρυφά σε σπίτια ευγενών και σε κρατικές αποθήκες, ώστε να κλέψουν τρόφιμα και να θρέψουν τις οικογένειές τους.
   Το Παρίσι είναι ένα καζάνι που βράζει… Ο βασιλιάς όχι μόνο δεν κάνει κάτι για τη δυσαρέσκεια του κόσμου, αλλά ζήτησε από τη συνέλευση των τριών τάξεων να επιβληθούν και νέοι φόροι, τους οποίους θα πληρώσει και πάλι ο λαός. Οι αντιπρόσωποι του λαού μετά από αυτό ορκίστηκαν να συντάξουν σύνταγμα. Ο βασιλιάς φαίνεται να υποχωρεί, όμως πιστεύω ότι είναι μια κίνηση τακτικής για να ηρεμήσει τον κόσμο.
   Ξάδερφε Πιέτρο, η κάθε μέρα που περνάω στο Παρίσι με γεμίζει με φόβο και ανησυχία. Πιστεύω όμως ότι είναι άδικο άνθρωποι σαν και μας, που προσπαθούν κάθε μέρα να τα βγάλουν πέρα, να υποφέρουν τόσο πολύ.
Χαιρετίσματα σε όλους,
ο ξάδερφός σου Φαμπρίτσιο Κολόνα.

Παρίσι, 15 Οκτωβρίου 1789
Αγαπητέ μου ξάδερφε Πιέτρο,
   Σε ευχαριστώ για το γράμμα σου, μου έδωσε κουράγιο και χαρά. Οι δουλειές μου εδώ τελειώνουν και σε λίγο θα επιστρέψω στο Τορίνο. Αμέσως μετά το προηγούμενο γράμμα μου εδώ στο Παρίσι έγιναν τρομερά γεγονότα!
   Τελικά ο βασιλιάς οργάνωσε κρυφά στρατό για να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση, όμως οι κινήσεις του έγιναν αντιληπτές από τον λαό. Η επανάσταση εξαπλώθηκε και λίγες μέρες μετά οπλισμένοι πολίτες κατέλαβαν τη Βαστίλη. Η συνέλευση ψήφισε τη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη.
   Τέλος τα προνόμια, όλοι οι πολίτες είναι ίσοι, έχουν τα ίδια δικαιώματα! Κανείς δεν μπορεί πλέον να διώκεται για τις πεποιθήσεις του. Ο λαός συμμετέχει στις αποφάσεις και έχουν αρχίσει να σχηματίζονται λέσχες με πλήθος πολιτών.
   Νοιώθω έκπληξη και ενθουσιασμό για όσα είδα αυτούς τους μήνες εδώ στο Παρίσι και θα τους θυμάμαι για πάντα.
Σύντομα θα τα πούμε πάλι από κοντά,
ο ξάδερφός σου Φαμπρίτσιο Κολόνα.
Γ. Βάση, Γ1

Και μια συνέντευξη ενός Γάλλου πολίτη που παρακολούθησε από κοντά την κατάληψη της Βαστίλης...
Δημοσιογράφος: Σήμερα, 15 Ιουλίου 1789, είμαστε στο Παρίσι και θα συνομιλήσουμε με τον κύριο Φιλίπ Λεντού, ο οποίος παρακολούθησε όλο το σκηνικό της κατάληψης της Βαστίλης και έχει να μας δώσει ενδιαφέροντα στοιχεία για τα γεγονότα.
Γεια σας, κύριε Λεντού. Σας ακούμε.
Φ. Λ.: Ξέρετε, δουλεύω σε μία ταβέρνα κοντά στη Βαστίλη, όπου μαζευόντουσαν οι φρουροί μετά τη βάρδια τους. Χωρίς να το θέλω, άκουγα πολλές συζητήσεις για την έντονη κινητικότητα που υπήρχε τις τελευταίες μέρες στη φρουρά των ανακτόρων, όπως και στις φρουρές των φυλακών. Καταλάβαινα ότι η εξέγερση του λαού δε θα αργήσει…
Δημοσιογράφος: Μπορείτε να μας πείτε τι είδατε;
Φ. Λ.: Σε κάποια στιγμή ξαφνικά ακούστηκε ένας τεράστιος θόρυβος που έμοιαζε με ποδοβολητό αλόγων. Πετάχτηκα έξω και είδα ανθρώπους να τρέχουν προς τη Βαστίλη από κάθε κατεύθυνση. Η μέρα έγινε νύχτα από τη σκόνη, τον καπνό και τις εκρήξεις. Κοιτούσα τριγύρω, αλλά δεν έβλεπα καθαρά… Μετά από κάποια ώρα άκουσα τον κόσμο να ζητωκραυγάζει «Πήραμε τη Βαστίλη!». Ένα πλήθος ανθρώπων έτρεχε και διέκρινα επάνω σε κοντάρια το κεφάλι του διοικητή της Βαστίλης, του Λονέ, και άλλων φρουρών που τους ήξερα από το μαγαζί. Με κατέλαβαν ανάμικτα συναισθήματα: φόβος, αλλά και ελπίδα για μια καλύτερη ζωή…
Δημοσιογράφος: Ευχαριστούμε, κύριε Λεντού! Θα δημοσιεύσουμε σύντομα τη συνέντευξή σας στην εφημερίδα μας...
Α. Έφη, Γ1

Από το ημερολόγιο της Μαρίας Αντουανέτας
5 Οκτωβρίου 1789
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
   Σήμερα ξύπνησα με πονοκέφαλο μετά τη χθεσινοβραδινή χοροεσπερίδα και το άφθονο φαγοπότι! Τι τράβηξα… H τουαλέτα με τα διαμάντια που είχα παραγγείλει ήρθε χωρίς χρυσά κουμπιά και το στέμμα με τις πολύτιμες πέτρες χωρίς φτερά παγωνιού! Και δεν είναι μόνο αυτό… Από το πρωί κάποιοι ρακένδυτοι εκεί έξω φωνάζουν πως δεν έχουν ψωμί! Μα τι με νοιάζει εμένα; Ας φάνε παντεσπάνι! Τι μπορώ να κάνω εγώ; Ο σύζυγός μου, ο Λουδοβίκος, είναι τόσο ανίκανος που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά κανένα πρόβλημα… Το μυαλό του είναι κολλημένο μόνο στα γουρουνόπουλα και στο κρασί.
   Μα… τι συμβαίνει; Τύμπανα χτυπούν δυνατά κι ασταμάτητα έξω από το παλάτι! Στα παραθυρόφυλλα του παλατιού οι πέτρες τώρα πέφτουν πυκνές και οι κραυγές των άθλιων αυτών ανθρώπων μου τρυπούν τα αυτιά! Και όσο σκέφτομαι ότι το βράδυ έχω δεξίωση, με πιάνει κρύος ιδρώτας! Οι αυλικοί μου με ενημερώνουν πως απαιτούν να φύγουμε από το παλάτι των Βερσαλιών και να εγκατασταθούμε στο Παρίσι. Μου λένε και πως κάποιες αγράμματες χωριάτισσες από την ψαραγορά έρχονται με απειλητικές διαθέσεις… Ω Θεέ μου, πρέπει να μπήκαν μέσα στο παλάτι! Ακούγονται σχεδόν έξω από την κρεβατοκάμαρά μου! Φεύγω γρήγορα στο δωμάτιο του Λουδοβίκου, γιατί δεν αισθάνομαι καθόλου καλά!
Α. Στεφανία - Β. Δήμητρα - Β. Αθηνά - Γ. Ελευθερία, Γ1


Ήμουν κι εγώ εκεί... στον αποκεφαλισμό του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ 
21 Ιανουαρίου 1793
10:18 π. μ.
Ήμουν κι εγώ εκεί… Ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμου είχα πάρει κι εγώ μια θέση, περιμένοντας με αγωνία την άμαξα του βασιλιά. Στα πρόσωπα των ανθρώπων γύρω διέκρινε κανείς δικαίωση, αγωνία, οργή για όσα είχαν συμβεί εις βάρος τους τόσον καιρό, αλλά και κάποιον προβληματισμό για το τι τους περίμενε στη συνέχεια. Η παλιά πλατεία, που είχε πάρει το όνομά της από τον παππού του Λουδοβίκου, ήταν πλημμυρισμένη από την υγρασία και την πολυκοσμία. Εκεί είχε στηθεί η θρυλική γκιλοτίνα, που περίμενε τον βασιλιά πώς και πώς…
10:20 π. μ.
Φτάνει η άμαξα του βασιλιά ανάμεσα στο πλήθος. Μετά βίας καταφέρνω να δω τον βασιλιά να βγαίνει από την άμαξα. Προχωρώντας δέχεται τις βρισιές του εξαγριωμένου κόσμου. Ανεβαίνει τα σκαλιά της γκιλοτίνας. Εκεί τον περιμένει ο έμπειρος δήμιος Σαρλ-Ανρί Σανσόν. Προσπαθεί να βγάλει λόγο και να ακουστεί στο πλήθος που φωνάζει. Τα λόγια του είναι: «Ελπίζω ο θάνατός μου να είναι για το καλό του λαού μου, αλλά θλίβομαι για τη Γαλλία και φοβάμαι πως θα πέσει πάνω της η οργή του Θεού…». Τα τύμπανα αρχίζουν να χτυπούν δυνατά και οι φρουροί σπρώχνουν τον Λουδοβίκο να ξαπλώσει στην ξύλινη σανίδα του ακαριαίου και ανώδυνου θανάτου.
10:21 π.μ.
Του κόβουν τα μαλλιά και τον ξαπλώνουν. Τον δένουν. Όλα είναι έτοιμα για την εκτέλεση που όλοι περιμένουν από το πρωί.
10:22 π.μ.
Η λεπίδα της γκιλοτίνας, το «εθνικό ξυράφι», λεκιασμένο από το αίμα πολλών ανθρώπων που έχουν εκτελεστεί κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, πέφτει! Ο βασιλιάς Λουδοβίκος είναι νεκρός…
Γ. Ζήνων, Γ1

Η Μαρία Αντουανέτα γράφει στη φυλακή 
6 Οκτωβρίου 1793
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
   Γράφω για να εκφράσω τα συναισθήματά μου… Εδώ στο κελί μου νιώθω πολύ μόνη. Μου πήραν και τα παιδιά μου. Ακούγονται φήμες που μιλούν για κακομεταχείριση του γιου μου... Δε θα το αντέξω αν χάσω τα παιδιά μου! Μετά τον αποκεφαλισμό του Λουδοβίκου είμαι ράκος. Σε λίγο καιρό είναι και η δίκη μου... Ελπίζω να μου επιβάλουν τη μικρότερη ποινή, δηλαδή να με στείλουν πίσω στην Αυστρία, και να μην έχω την ίδια τύχη με τον άντρα μου.
   Έχω αλλάξει τόσο πολύ... Πριν ξεσπάσει η επανάσταση ήμουν τόσο διαφορετική! Ήμουν νέα και όμορφη, σε αντίθεση με τώρα. Πλέον είμαι αγνώριστη. Τα μαλλιά μου έχουν ασπρίσει. Το πρόσωπό μου έχει γεράσει. Όλη η ζωή μου έχει καταστραφεί... Και όλα αυτά για έναν άντρα που ποτέ δεν ήθελα να παντρευτώ! Ήμουν κοριτσάκι όταν μου είπαν ότι θα παντρευτώ έναν Γάλλο πρίγκιπα για να υπηρετηθεί η διπλωματική ανάγκη για συμφιλίωση των δύο κρατών...
   Θυμάμαι την ημέρα που αιχμαλώτισαν εμένα και τον άντρα μου σαν να ’ταν χθες. Οι οργισμένοι πολίτες και οι τρομερές εκείνες γυναίκες εισέβαλαν στα ανάκτορα με τέτοια ορμή και θυμό, που φοβήθηκα για την ίδια μου τη ζωή... Φώναζαν: «Θέλω ένα χέρι, ένα πόδι...».
   Τώρα απλά περιμένω. Αυτή η αναμονή και η μοναξιά μπορεί να με σκοτώσει... Απλά κάθομαι μόνη μου στο κελί μου και περιμένω να αποφασίσουν οι άλλοι για το μέλλον μου. Και φοβάμαι πως δε θα είναι ιδιαίτερα μακρύ...
Β. Ιωάννα - Γκ. Ναταλία - Χ. Αλέξανδρος, Γ1

Και δύο πορτρέτα!
Λουδοβίκος ΙΣΤ΄


Ροβεσπιέρος

Γκ. Δημήτρης. Γ1


Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Διαφημίσεις... με έμπνευση την (αρχαία) Ελλάδα!

Το Γ3 "δημιουργεί" και διαφημίζει προϊόντα και υπηρεσίες με έμπνευση από την αρχαία Ελλάδα!

Φασόλια γίγαντες "Τυφών"

Μ. Δέσποινα - Μ. Δήμητρα

Μεταφορική εταιρεία "Ερμής"

ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΡΜΗΣ Αλεξάνδρα Έλενα
Ο Δίας σφραγίζει με τον κεραυνό τον φάκελο που θέλει να στείλει στον γιο του Ηρακλή και φωνάζει:
Δίας: ΕΡΜΗΗ!!
Ο Ερμής καταφτάνει αναστατωμένος και τον ρωτάει:
Ερμής: Πατέρα των θεών, τι συνέβη;
Δίας: Θέλω να παραδώσεις αυτό το γράμμα για μένα όσο πιο σύντομα μπορείς!
Ερμής: Μάλιστα, θα βεβαιωθώ ότι θα φτάσει πιο γρήγορα και από το φως!
Την ίδια στιγμή στον κόσμο των θνητών, ο  Πέτρος από τη Θεσσαλονίκη (!) παραδίδει τον φάκελο με τα χρήματα που θέλει να στείλει στον γιο του που σπουδάζει στην Αμερική μέσω της εταιρείας ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΡΜΗΣ Αλεξάνδρα Έλενα.
Η έμπιστη αυτή εταιρεία στέλνει τον φάκελο του Πέτρου σε χρόνο «μηδέν», ενώ πίσω στον Όλυμπο ο Ερμής… ακόμα δένει τα σανδάλια του! 
Ο Δίας οργισμένος φωνάζει:
Δίας: ΕΡΜΗΗ!!
Ερμής: Τι συμβαίνει πάλι, πατέρα των θεών;
Δίας: Ακόμα να παραδώσεις το γράμμα;
(Ο Ερμής σκύβει το κεφάλι)
Δίας: Απάντησέ μου!
Ο Ερμής σαστισμένος απαντά: 
Ερμής: Ακόμα τα σανδάλια μου δένω…
Δίας: ΑΑΑΑΑΑ!! (ρίχνει κεραυνό, που ακούγεται μέχρι τον κόσμο των θνητών)
(Κοντινό στον Πέτρο)
Πέτρος: ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΡΜΗΣ Αλεξάνδρα Έλενα.
Για να φτάνουν τα νέα σας πιο γρήγορα και από αυτά των θεών...!
Π. Αλεξάνδρα - Π. Έλενα