Πολυσημία των λέξεων - η γλώσσα των νέων

Στο πλαίσιο της σχετικής συζήτησης, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου "έπαιξαν" με την πολυσημία των λέξεων, αλλά και με τη γλώσσα των νέων, δημιουργώντας κόμικς και γελοιογραφίες ή γράφοντας χιουμοριστικούς διαλόγους…

Γ. Ελισάβετ, Γ2 - Τ. Δήμητρα, Γ4

Ρ. Αντρέας. Γ4

Π. Ραφαέλα, Γ4

Θεσσαλονίκη - Αθήνα

   Θεσσαλονικιός επισκέπτης στην Αθήνα λέει στον υπάλληλο ενός ψητοπωλείου: «Παρακαλώ, θα ήθελα και ένα καλαμάκι με το αναψυκτικό μου…» και ο υπάλληλος τον ρωτάει: «Μουστάρδα - κέτσαπ να βάλω;»!

Κ. Γιάννης, Γ2

Το μέλλον ή ο μέλλοντας;

   Η γελοιογραφία του ΚΥΡ παίζει με τη σημασία της λέξης «μέλλον». Ο γιος αναφέρεται στις μελλοντικές προοπτικές της χώρας, ενώ ο πατέρας, με την αναφορά στους χρόνους των ρημάτων, συμφωνεί και επαυξάνει.

   Ο γιος θα μπορούσε να συνεχίσει το γλωσσικό παιχνίδι, λέγοντας:

- Άστο, ρε πατέρα… Εσύ είσαι ο παρατατικός και ο αόριστος κι εγώ είμαι ο μέλλοντας!

Κ. Κώστας, Γ2

Το καμένο ηλεκτρονικό

(Μητέρα και πατέρας)

- Πω πω, το έχει κάψει ο μικρός το ηλεκτρονικό παιχνίδι.

- Δεν το πιστεύω, πώς έγινε αυτό; Μόλις του το πήραμε…

- Γιατί σου κάνει εντύπωση; Καινούριο είναι, έχει ξετρελαθεί και παίζει όλη την ώρα…

- Μόλις τώρα δεν είπες ότι το έκαψε το παιχνίδι; Πώς παίζει, αφού είναι καμένο;

- Καλά, εσύ έχεις μείνει πολύ πίσω…

Τα παιχνίδια που δεν... παίζονται!

(Πατέρας και γιος)

- Καλά, αυτός ο καινούριος υπολογιστής που μου πήρες δεν υπάρχει. Τα παιχνίδια του δεν παίζονται!

- Αμάν! Μάλλον θα είναι ελαττωματικός. Πρέπει να τον γυρίσουμε πίσω να μας τον φτιάξουν, ώστε να μπορείς να παίζεις ό,τι παιχνίδι θέλεις.

- Μπαμπά, μια χαρά είναι ο υπολογιστής, δεν είναι χαλασμένος! Εννοούσα ότι τα παιχνίδια…, πώς να το πω..., είναι τέλεια!

- Άντε, βρε παιδί μου, και με τρόμαξες...

Χ. Δέσποινα, Γ4

Μια παρεξήγηση

Γιος: Μαμά, φεύγω… Θα πάω στον Αχιλλέα και μετά στην Αφροδίτη.

Μητέρα: Πώς το έπαθες αυτό, παιδί μου; Όταν σου λέω εγώ να πας, πάντα βρίσκεις δικαιολογίες…

Γιος: Μα τι λες;

Μητέρα: Μην ξεχάσεις να μου φέρεις μαύρα σπόρια και απορρυπαντικό για τα πιάτα, είναι σε προσφορά!

(Αχιλλέας: μαγαζί με ξηρούς καρπούς, Αφροδίτη: σούπερ μάρκετ...)

Γιος: Μάνα, στους φίλους μου θα πάω! Στον Αχιλλέα και την Αφροδίτη.

Μητέρα: Α! Είπα κι εγώ πως μια φορά θα έκανες κάτι για μένα…

Το ποντίκι

Παππούς: Τι σου συμβαίνει, αγόρι μου; Γιατί έχεις αυτά τα μούτρα;

Εγγονός: Άσε, παππού, το ποντίκι κόλλησε…

Παππούς: Τιιιι! Έχουμε ποντίκι στο σπίτι;! Και πού κόλλησε;

Εγγονός: Αχ, παππού, λέω για το ποντίκι του υπολογιστή!

Παππούς: Εκεί πήγε και κόλλησε το άτιμο;

Εγγονός: Δε θα συνεννοηθούμε… Πάντως μην ανησυχείς, αυτό το ποντίκι είναι ακίνδυνο!

Γ. Χριστίνα, Γ2 - Χ. Πέτρος, Γ4

Γιαγιάδες…

Ο εγγονός παίζει ένα βιντεοπαιχνίδι. Αλλά η γιαγιά έχει φτιάξει σπανακόπιτα…

Γιαγιά: Άστο πια, παιδάκι μου, αυτό το ρημάδι…

Εγγονός: Γιαγιά, αυτό το παιχνίδι δεν παίζεται!

Γιαγιά: Αφού δεν παίζεται, γιατί δεν το αφήνεις; Έλα να σου βάλω να φας λίγη σπανακόπιτα που έφτιαξα…

Εγγονός: Τώρα, γιαγιά, έρχομαι! Η σπανακόπιτά σου δεν παίζεται…

Γιαγιά: Άντε πάλι! Φυσικά και δεν παίζεται. Την έφτιαξα για να τη φας!

Εγγονός: Τι να σου πω, ρε γιαγιά; Έχω μείνει κόκαλο!

Γιαγιά: Το βλέπω. Πετσί και κόκαλο έμεινες… Θα σου βάλω δύο κομμάτια!

Η εγγονή γυρίζει από τη βόλτα με τις φίλες της.

Γιαγιά: Πώς τα πέρασες, κορίτσι μου;

Εγγονή: Γιαγιάκα μου, πέρασα τζάμι!

Γιαγιά: Μα πώς έγινε αυτό; Να προσέχεις… Ευτυχώς που δεν κόπηκες. Ο Θεός σε φύλαξε!

Κ. Θεόφιλος, Γ2