Ειρήνη - πόλεμος

Στα πλαίσια της συζήτησης για την ειρήνη και τον πόλεμο οι μαθητές και οι μαθήτριες του Γ3 εξέφρασαν τον προβληματισμό τους επιλέγοντας και παρουσιάζοντας αντιπολεμικά τραγούδια...

Imagine - John Lennon

Imagine there's no heaven

It's easy if you try

No hell below us

Above us only sky

Imagine all the people

Living for today

Imagine there's no countries

It isn't hard to do

Nothing to kill or die for

And no religion too

Imagine all the people

Living life in peace

You...

You may say I'm a dreamer

But I'm not the only one

I hope some day you'll join us

And the world will be as one

Imagine no possessions

I wonder if you can

No need for greed or hunger

Our brotherhood of man

Imagine all the people

Sharing all the world

And the world will live as one

Μετάφραση 

Φαντάσου πως δεν υπάρχει παράδεισος

Είναι εύκολο αν προσπαθήσεις

Καμία κόλαση κάτω από μας

Πάνω από μας μόνο ουρανός

Φαντάσου όλους τους ανθρώπους

Να ζουν για το σήμερα

Φαντάσου πως δεν υπάρχουν κράτη

Δεν είναι δύσκολο να το κάνεις

Τίποτα για το οποίο να σκοτώνεις ή να πεθαίνεις

Και καμία θρησκεία επίσης

Φαντάσου όλους τους ανθρώπους

Να ζουν τη ζωή ειρηνικά

Mπορείς να πεις πως είμαι ονειροπόλος

Αλλά δεν είμαι ο μοναδικός

Ελπίζω κάποια μέρα να έρθεις μαζί μας

Και ο κόσμος θα γίνει ένα

Φαντάσου καμία ιδιοκτησία

Αναρωτιέμαι αν μπορείς

Καμία ανάγκη για απληστία ή πείνα

Η δική μας αδελφότητα ανθρώπων

Φαντάσου όλους τους ανθρώπους

Να μοιράζονται όλο τον κόσμο

Και ο κόσμος θα ζει σαν ένα

   Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αντιπολεμικά τραγούδια όλων των εποχών είναι το Imagine του John Lennon. Στους στίχους φαίνεται καθαρά η άποψη που έχει ο τραγουδιστής για τον πόλεμο: «Φαντάσου όλους τους ανθρώπους να ζουν ειρηνικά», «Τίποτα για το οποίο να σκοτώνεις ή να πεθαίνεις», «Φαντάσου όλους τους ανθρώπους να μοιράζονται όλο τον κόσμο και ο κόσμος θα ζει σαν ένα».

   Διάλεξα το συγκεκριμένο κομμάτι, επειδή εκφράζει και την προσωπική μου άποψη. Όπως και ο δημιουργός του, είμαι κατά των πολέμων, που οδηγούν μόνο σε υλικές καταστροφές, ακόμα και μνημείων της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας, και σε άδικους θανάτους αμέτρητων ανθρώπων.

Μ. Δήμητρα 

Rise Against - Hero Of War

He said "Son, have you seen the world?

Well, what would you say if I said that you could?

Just carry this gun and you'll even get paid."

I said "That sounds pretty good."

Black leather boots

Spit-shined so bright

They cut off my hair but it looked alright

We marched and we sang

We all became friends

As we learned how to fight

A hero of war

Yeah that's what I'll be

And when I come home

They'll be damn proud of me

I'll carry this flag

To the grave if I must

Because it's a flag that I love

And a flag that I trust

I kicked in the door

I yelled my commands

The children, they cried

But I got my man

We took him away

A bag over his face

From his family and his friends

They took off his clothes

They pissed in his hands

I told them to stop

But then I joined in

We beat him with guns

And batons not just once

But again and again

She walked through bullets and haze

I asked her to stop

I begged her to stay

But she pressed on

So I lifted my gun

And I fired away

And the shells jumped through the smoke

And into the sand

That the blood now had soaked

She collapsed with a flag in her hand

A flag white as snow

A hero of war

Is that what they see

Just medals and scars

So damn proud of me

And I brought home that flag

Now it gathers dust

But it's a flag that I love

It's the only flag I trust

   Το τραγούδι αυτό μιλάει για έναν αμερικανό στρατιώτη. Στην αρχή μας λέει πως του υποσχέθηκαν πολλά, να γνωρίσει τον κόσμο και να πληρώνεται καλά, ενώ το μόνο που θα είχε να κάνει ήταν να κρατάει το όπλο. Συμφώνησε λοιπόν και κατατάχτηκε. Έκανε φίλους στην εκπαίδευση. Σιγά σιγά φανατίστηκε, η ιδέα ότι θα τον έβλεπαν σαν ήρωα όλοι όταν θα γύριζε πίσω στην πατρίδα του τον γέμιζε θάρρος, τόσο που θα μπορούσε να πεθάνει για τη σημαία του, μια σημαία που αγαπά και εμπιστεύεται. 

   Σε μια αποστολή απήγαγαν έναν άντρα από το ίδιο του το σπίτι, μπροστά στα παιδιά του που έκλαιγαν. Τον άντρα αυτόν τον βασάνισαν οι άλλοι στρατιώτες. Ο ήρωας μας στην αρχή αρνήθηκε να πάρει μέρος, αλλά τελικά υπέκυψε και συμμετείχε κι αυτός στον βασανισμό του ομήρου, δέρνοντάς τον ξανά και ξανά. 

   Μια μέρα στο πεδίο μάχης σκότωσε μια γυναίκα. Μια γυναίκα που, όπως διαπίστωσε όταν ήταν πλέον αργά, κρατούσε λευκή σημαία. Το γεγονός αυτό τον ταρακούνησε. Μεγάλος, βετεράνος πια, ειρωνεύεται αυτούς που τον βλέπουν ως ήρωα, έχοντας πλέον ταχτεί με τη λευκή σημαία της ειρήνης, την οποία πήρε μαζί του, και λέει πως είναι πλέον η μόνη σημαία που εμπιστεύεται. 

Π. Γιάννης

Άλλοι/ες προτίμησαν να εκφράσουν τη δική τους αντίληψη και στάση απέναντι στον πόλεμο και την ειρήνη οπτικοποιώντας τις έννοιες με εικονογραφικό υλικό που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία μιας αντιπολεμικής αφίσας και αιτιολογώντας τις επιλογές τους.

   Η εικόνα αυτή παρουσιάζει την αντίθεση ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη. Στον πόλεμο οι άνθρωποι σκοτώνουν και σκοτώνονται, επικρατεί η καταστροφή και η δυστυχία. Αντίθετα στην ειρήνη οι άνθρωποι μπορούν να χαρούν τη ζωή και επικρατεί η ελπίδα. 

   Ο πόλεμος δεν καταστρέφει μόνο τους ηττημένους, αλλά και τους νικητές. Δεν αφήνει παρά μόνο αρνητικά. Η ειρήνη είναι καλή για όλους τους ανθρώπους, γιατί δεν είμαστε εχθροί μεταξύ μας, είμαστε αδέρφια! 

Μ. Γιώτα

Vs

   Μόνο αν βρεις τις διαφορές ανάμεσα στις δύο αυτές εικόνες θα μπορέσεις να καταλάβεις πόσο πολύτιμη είναι η ειρήνη, που σου επιτρέπει να ζήσεις με ασφάλεια και γαλήνη, και πόσο τρομερός είναι ο πόλεμος, όπου ζεις μέσα στον κίνδυνο και τον φόβο.

Μπ. Αλέξανδρος - Π. Στέλιος

 Πόλεμος: η παρακμή του πολιτισμού

Πόλεμος - Ειρήνη: δύο αντίθετοι δρόμοι...

Π. Αλέξανδρος

   Σε μια αντιπολεμική αφίσα θα χρησιμοποιούσα σαν κεντρικά πρόσωπα για το πάνω μέρος της τη μάνα, που δίνει τη ζωή, και το παιδί, που έχει καθήκον να τη συνεχίσει. Η τραγική φιγούρα της μάνας με τα πελώρια, οργισμένα μάτια από τη Γκουέρνικα του Πικάσο, η οποία κραυγάζει κρατώντας το παιδί της, που με λαχτάρα έφερε στον κόσμο και είναι πια νεκρό, αποδίδει απόλυτα τη φρίκη και την οδύνη του πολέμου. 

Δίπλα θα έβαζα ένα τρομαγμένο παιδικό πρόσωπο με κόκκινα κλαμένα μάτια, που ψάχνουν με αγωνία ανάμεσα σε ερείπια και καπνούς την αγκαλιά των γονιών του ή την παρουσία κάποιου δικού του προσώπου. Ένα παιδί που του στέρησε ο πόλεμος το όνειρο να παίξει, να γελάσει, να χαρεί… να ζήσει! Πάνω σε αυτές τις τραγικές εικόνες θα έγραφα με μεγάλα γράμματα ένα «Γ Ι Α Τ Ι;» 

   Στο κάτω μέρος της αφίσας θα παρουσίαζα τη δελεαστικά όμορφη πλευρά της ζωής όπως θα έπρεπε να είναι σε καιρό ειρήνης. Ίσως διάλεγα ένα καταπράσινο λιβάδι με λουλούδια, όπου τα παιδιά κάτω από έναν λαμπερό ήλιο πλέκουν μαγιάτικο στεφάνι, χορεύουν και τραγουδούν πιασμένα χέρι-χέρι σε κύκλο. Παιδιά με λαμπερά και φωτεινά χαμόγελα να χαίρονται τη ζωή που τους υπόσχεται απλόχερα όνειρα και αισιοδοξία, γιατί έτσι πρέπει να ζουν, σε έναν κόσμο ειρηνικό, ελεύθερα και χαρούμενα! Γι’ αυτό από κάτω θα έγραφα «ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΗΣΩ!». 

Το αντιπολεμικό μήνυμα που θα ήθελα να μεταδώσω με την αφίσα μου είναι λοιπόν: «ΓΙΑΤΙ; ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΗΣΩ!» 

Ν. Μορφούλα

Και δύο ποιήματα με αντιπολεμικό περιεχόμενο...

Μια σιωπή που σκοτώνει

Τη μέρα τη μαύρισε ο εχθρός

τη νύχτα υποφέρει ο λαός

Χαρά, ευτυχία άγνωστη λέξη πια

η ελπίδα είναι τώρα μακριά

Κανείς πια δεν είναι εδώ

η σιωπή επικρατεί

κι ο μόνος στόχος είσαι εσύ

δεν έχεις άλλη επιλογή

Μαύρο πέπλο σκεπάζει τη γη

όλα ξανά οδηγούν στη σιωπή

πλέον καμία ψυχή

δεν είναι ζωντανή

Μόνο ένα πουλί πετάει ελεύθερο στον μαύρο ουρανό

για να εξαγνίσει τον κόσμο από το κακό...

Μ. Δέσποινα

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ 

13η του Δεκέμβρη 

Mια βοή ακούγεται στ’ απέραντο 

Το έδαφος δονείται 

Και παρασέρνει στον εκφοβιστικό ρυθμό των μηχανών 

Τις πέτρες και τη σκόνη 

Το τρίτο Ράιχ έφτασε, έτοιμο να αποδώσει ευθύνες 

Για τους φόνους και τα εγκλήματα Ελλήνων χωρικών 

Κατά της ανώτερης Άριας φυλής 

Οι δρόμοι γεμίζουν, τα σπίτια αδειάζουν 

Τα βήματα πληθαίνουν, ο φόβος αυξάνεται 

Βαυαρικές φωνές γεμάτες μίσος 

με διάθεση καταλυτική 

Συγκεντρώνουν τον κόσμο στην πλατεία του χωριού 

Τους χώρισαν τους απομόνωσαν τους εκτέλεσαν 

Το σύνθημα είχε πέσει 

Εκατοντάδες κραυγές αντηχούν στον αέρα. 

Ηχώ νεκρικής σιωπής χτυπά τα βράχια των Καλαβρύτων 

Ένα θρόισμα νεκρών φύλλων - φίλων 

Με επαναφέρει ξανά στην ενορχήστρωση της φύσης 

Μαυροφορούσα γυναίκα σε καλώ 

Χήρα του άνδρα σου Μητέρα των παιδιών σου 

Στάσου ανώτερη των φασιστικών φονιάδων 

Μην υποκύψεις στους σίγουρους εκβιασμούς τους. 

Στάσου ανώτερη, αντάξια της εθνικής σου συνείδησης 

Μην παρασυρθείς από τις πρόσκαιρες σειρήνες 

της ναζιστικής παράταξης. 

Προσπάθησε όσο μπορείς. Όχι για σένα 

αλλά γι' αυτό που θα αφήσεις πίσω σου 

Όνομα και παιδιά.

Μ. Σοφία

Το δεύτερο ποίημα, που εκφράζει τον προβληματισμό για τα δεινά του πολέμου στο πλαίσιο ενός τραγικού γεγονότος της ελληνικής ιστορίας, συμμετείχε σε διαγωνισμό με θέμα το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.