Ο φτωχός και τα γρόσια

Το μάθημα των Νεοελληνικών Κειμένων για την Α΄ τάξη ξεκίνησε με λαϊκά παραμύθια. Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του παραμυθιού "Ο φτωχός και τα γρόσια" οι μαθητές/τριες ζωγράφισαν σκηνές που τους έκαναν εντύπωση...

Η ευτυχισμένη ζωή του φτωχού

Λ. Μαρίνα, Α2

Κ. Ελισάβετ, Α2

Η απορία του πλούσιου

Μ. Βασίλης, Α2

Ο πλούσιος δίνει τα γρόσια στον φτωχό

Κ. Θεοδώρα, Α2

Μ. Άρης, Α2

Μ. Ειρήνη, Α2

Ο προβληματισμός του φτωχού

Γ. Μαρία, Α2

Μ. Αναστάσης, Α2

Η αλλαγή στην ψυχολογία του φτωχού

Κ. Σάββας, Α2

Η απόφαση του φτωχού

Τ. Κώστας, Α4

Δύο κόσμοι...

Τ. Μελίνα, Α4

Άλλοι/ες προτίμησαν να δώσουν ένα διαφορετικό τέλος στο παραμύθι...

Η πιο σωστή επένδυση!

   Μετά από πολλή σκέψη, ο φτωχός πήρε την απόφαση του. Έδωσε στον πρόεδρο του χωριού τα γρόσια, για να ξεκινήσει την κατασκευή ενός σχολείου, που τόσο το είχαν ανάγκη! Αμέσως ένιωσε σαν να είχε φύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω του και ήταν πολύ χαρούμενος για την καλή του πράξη. Όταν γύρισε στο σπίτι του, ήταν και πάλι κεφάτος και καλοδιάθετος. Έπιασε τη λύρα του και άρχισε να παίζει, ενώ τα παιδιά και η γυναίκα του τραγουδούσαν και χόρευαν, σαν πρώτα. 

   Έτσι ο φτωχός ξαναβρήκε την παλιά ευτυχισμένη ζωή του!

   Αλλά και ο πλούσιος, βλέποντας τη γενναιοδωρία του φτωχού, αποφάσισε να δώσει κι αυτός τα υπόλοιπα χρήματα που θα χρειάζονταν για το σχολείο και έκανε ένα καινούριο ξεκίνημα στη ζωή του, αναζητώντας την ευτυχία στις σχέσεις με τους ανθρώπους και όχι στα χρήματα.

Θ. Χριστίνα, Α2

Τα χρήματα δε φέρνουν την ευτυχία

   Με τα 1.000 γρόσια που του έδωσε ο πλούσιος ο φτωχός τελικά αγόρασε αμπελοχώραφα και πήρε στη δούλεψή του πολλούς εργάτες. Έφτιαξε μάλιστα και ένα οινοποιείο, που έφτιαχνε εξαιρετικά κρασιά και του απέφερε μεγάλα κέρδη. 

   Όμως, όσο πιο πολλά κέρδιζε, τόσο προβληματιζόταν κι έχανε τον ύπνο του για το πώς να επεκτείνει τις δραστηριότητές του, πώς να βγάλει ακόμα περισσότερα χρήματα και πώς να τα επενδύσει. Αυτές οι σκέψεις τον απομάκρυναν από τη γυναίκα του και τα παιδιά του, έχασε την καλή του διάθεση κι έγινε απότομος και κακότροπος. Επειδή φοβόταν μην τον ληστέψουν, έχτισε έναν ψηλό μαντρότοιχο γύρω από το πλούσιο πλέον σπίτι του και κανείς δεν έμπαινε ούτε έβγαινε χωρίς την άδειά του. Έτσι, όλη η οικογένεια απομονώθηκε και το σπίτι τους δεν το πλημμύριζαν πια οι χαρούμενες φωνές και τα γέλια, όπως παλιά.

   Το κυνήγι του χρήματος οδήγησε τον φτωχό στη δυστυχία…

Μ. Γιώργος, Α2

Ένα καλό μάθημα

   Ο φτωχός κατάλαβε ότι άλλαξε η ψυχολογία του και η συμπεριφορά του προς τα αγαπημένα του πρόσωπα. Έτσι, αποφάσισε πως δε θέλει ούτε τα γρόσια ούτε τη σκοτούρα τους. Είχε τη δουλειά του για να βγάζει το ψωμάκι του και, πάνω από όλα, την οικογένειά του. Αυτά του έφταναν για να είναι ευτυχισμένος… 

   Την άλλη μέρα πρωί πρωί πήγε στο σπίτι του πλούσιου γείτονά του και του επέστρεψε όλα τα χρήματα που του είχε προσφέρει. Βλέποντας πως ο πλούσιος είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα, ο φτωχός του είπε πως του δίνει πίσω τα γρόσια γιατί δεν τα έχει ανάγκη και τον κάλεσε στο σπιτικό του για να καταλάβει το γιατί. Γεμάτος έκπληξη και περιέργεια, ο πλούσιος αποδέχτηκε την πρόσκληση και το ίδιο βράδυ χτύπησε την πόρτα του φτωχού. Τον υποδέχτηκαν θερμά, με αγκαλιές και φιλιά, και τον οδήγησαν στο τραπέζι, που δεν ήταν βέβαια πλούσιο όπως το δικό του… Ωστόσο, τα απλά φαγητά που του πρόσφεραν του φάνηκαν πεντανόστιμα και ακόμα περισσότερο τα νοστίμιζαν η χαρούμενη κουβέντα και τα γέλια! Αφού έφαγαν, ήρθε η ώρα για τη λύρα και ο πλούσιος τραγούδησε και χόρεψε κι αυτός μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του φτωχού. Γλέντησε και καλοπέρασε όσο ποτέ!

   Όταν πια γύρισε στο σπίτι του, ο πλούσιος είχε πάρει ένα μεγάλο μάθημα... Κατάλαβε ότι το νόημα της ζωής δεν είναι τα χρήματα, αλλά η αγάπη, που δεν αγοράζεται ούτε πουλιέται! Με τα χρήματα δεν αγοράζεις ούτε φίλους, ούτε ευτυχία, ούτε ωραίες αναμνήσεις… 

   Η ευτυχία και η αγάπη δεν έχουν τιμή, αλλά είναι αξίες ανεκτίμητες! 

Φ. Ελισάβετ, Α4 

Η γνώση είναι δύναμη… 

   Μέσα στη συλλογή του, ο φτωχός θυμήθηκε τα λόγια του παππού του: «Η γνώση είναι δύναμη…». Ο ίδιος βέβαια ήταν πια πολύ μεγάλος για να πάει στο σχολείο, αλλά σκέφτηκε πως τα παιδιά του είναι μικρά, έχουν το μέλλον μπροστά τους και αξίζουν τις ευκαιρίες που αυτός δεν είχε στη ζωή. 

   Έτσι λοιπόν, αποφάσισε να αποταμιεύσει τα γρόσια στην τράπεζα, για να σπουδάσουν τα παιδιά του στο πανεπιστήμιο! 

Δ. Αδάμ, Α2 `

Τι σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο 

   Όλη μέρα πια ο φτωχός εσυλλογιόνταν τι να κάνει τόσα γρόσια. Τα έφερνε από δω, τα έφερνε από κει, και τελικά αποφάσισε να ανοίξει ένα πραματευτάδικο. Μαθημένος όπως ήταν να εργάζεται σκληρά, οι δουλειές του πήγαιναν όλο και πιο καλά και τα γρόσια πολλαπλασιάστηκαν. Ο φτωχός άρχισε πια να ζει άνετα και δεν άργησε να μετακομίσει με την οικογένειά του σε ένα πολύ μεγαλύτερο σπίτι. Δεν ξέχασε, βέβαια, να επιστρέψει τα αρχικά 1.000 γρόσια στον πλούσιο, με τις θερμές ευχαριστίες του. 

   Τα χρήματα και ο πλούτος όμως δεν άλλαξαν τη συμπεριφορά του πρώην φτωχού... Ήταν πάντα ένας εργατικός, ανοιχτόκαρδος άνθρωπος και καλός οικογενειάρχης. Συνέχιζε κάθε βράδυ να παίζει λύρα και να διασκεδάζει με τη γυναίκα και τα παιδιά του, σ’ ένα σπίτι γεμάτο γέλια και χαρές! 

   Έτσι, ο πλούσιος κατάλαβε πως η ευτυχία δεν προέρχεται από τα χρήματα που έχεις ή δεν έχεις, αλλά από τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω σου… 

Σ. Σίσσυ, Α4

Όταν τα χρήματα χρησιμοποιούνται σωστά…

   Αφού το σκέφτηκε καλά και το συζήτησε με τη γυναίκα του, ο φτωχός αγόρασε χωράφια και άρχισε να καλλιεργεί τη γη, κάτι που το ήξερε καλά. Επιπλέον, έδωσε δουλειά σε αρκετούς συγχωριανούς του, που εργάζονταν στα κτήματά του. Έτσι, αξιοποιώντας σωστά τα γρόσια, όχι μόνο ευημερούσε ο ίδιος και η οικογένειά του, αλλά μπορούσε να βοηθήσει κι άλλους, και αυτό ήταν που τον έκανε τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο.

   Όσο για τον πλούσιο, είχε και αυτός κτήματα κοντά σε εκείνα του φτωχού. Σιγά σιγά άρχισαν να συνεργάζονται στις δουλειές τους και έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Πού τους έχανες, πού τους έβρισκες, πάντα μαζί ήταν! 

Σ. Γιάννης, Α4

...Ή να γράψουν δικά τους παραμύθια και ιστορίες με το ίδιο δίδαγμα.

Η καλύτερη ευχή

   Ήταν κάποτε ένας φτωχός ψαράς. Κάθε πρωί με το χάραμα ήταν μεσοπέλαγα και ψάρευε. Πουλούσε την ψαριά του στην αγορά και ζούσε την οικογένειά του. Όμως μια μέρα, παρά τις προσπάθειές του, δεν είχε πιάσει ούτε λέπι. 

   Εκεί που αναρωτιόταν τι να κάνει και τον βασάνιζε η στεναχώρια που τα παιδιά του θα κοιμηθούν νηστικά, ξαφνικά τα νερά άρχισαν να αφρίζουν και πολλά ψάρια πήδηξαν από τη θάλασσα μέσα στη βάρκα του. Έκπληκτος ο ψαράς είδε μια γοργόνα να βγαίνει από τα κύματα! «Έχεις εφτά ημέρες, για να σκεφτείς να μου ζητήσεις να σου εκπληρώσω μία ευχή, αλλά μόνο μία…» του είπε η γοργόνα και βούτηξε στο πέλαγος.

   Ο ψαράς γύρισε πίσω με τη βάρκα του γεμάτη ψάρια και με το μυαλό του γεμάτο έγνοια. Έξι ημέρες κράτησε το βαρύ μυστικό μέσα του. «Τι να ζητήσω; Καράβια; Λεφτά; Κτήματα; Θεέ μου, ποια απόφαση να πάρω;», αναρωτιόταν μέρα νύχτα. Ούτε να φάει σκεφτόταν, ούτε να κοιμηθεί, ούτε να ασχοληθεί με την οικογένειά του. Έμοιαζε βαριά άρρωστος… 

   Την έβδομη μέρα, πριν φορτώσει τη βάρκα του και ανοιχτεί στη θάλασσα, άνοιξε επιτέλους την καρδιά του στη γυναίκα του και της τα είπε όλα. Αυτή του απάντησε με σιγουριά: «Την υγεία μας να ζητήσεις, άντρα μου… Αυτό μόνο. Άντε, και καλή ψαριά!».

   Έτσι έγιναν τα πράγματα.

Δ. Αδάμ, Α2

Οι αχώριστοι φίλοι 

   Κάποτε ήταν δύο φίλοι, ο Παύλος και ο Ηρακλής, που ήταν πραγματικά κολλητοί. Πήγαιναν στην ίδια τάξη, ήταν γείτονες και, όταν τελείωναν το σχολείο, αφού διάβαζαν και έγραφαν ό,τι έπρεπε για την επόμενη μέρα, έβγαιναν βόλτες. Λύνανε επίσης τις απορίες τους και ο ένας στήριζε τον άλλον σε ό,τι απόφαση κι αν έπαιρνε. 

   Μία μέρα, καθώς έκαναν την καθημερινή τους βόλτα, είδαν έναν κύριο που πουλούσε λαχεία και σκέφτηκαν να αγοράσουν ένα με τα λίγα λεφτά που τους είχαν μείνει από το εβδομαδιαίο τους χαρτζιλίκι. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι κανένας από τους δύο δεν είχε πολλές ελπίδες ότι θα κερδίσουν… 

   Όταν όμως μετά από μία εβδομάδα τα παιδιά είδαν τα αποτελέσματα της κλήρωσης, με μεγάλη τους χαρά συνειδητοποίησαν ότι το λαχείο τους είχε κερδίσει 100.000 ευρώ! Μέχρι να εισπράξουν τα χρήματα, έκαναν πολλά σχέδια για την καλύτερη αξιοποίησή τους. Σκέφτηκαν στην αρχή να πάνε ένα ταξίδι, αλλά μετά θεώρησαν ότι θα ήταν καλύτερο να τα κρατήσουν και να τα βάλουν στην τράπεζα. 

   Προτού καλά καλά προλάβουν να αποφασίσουν τι θα κάνουν τα χρήματα, ήρθε η ώρα να τα εισπράξουν... Τώρα εμφανίστηκε και ένα άλλο πρόβλημα: το πώς θα τα μοιράσουνε. Η αρχική ιδέα ήταν να τα μοιράσουν μισά μισά, δηλαδή να πάρει από 50.000 ευρώ ο καθένας. Όμως ο Παύλος άρχισε να γίνεται άπληστος και ζήτησε να πάρει περισσότερα χρήματα, με το επιχείρημα ότι αυτός είχε την αρχική ιδέα να αγοράσουν το λαχείο. Ο Ηρακλής θυμωμένος δε δέχτηκε, κι έτσι οι δύο φίλοι μάλωσαν άσχημα και κατέληξαν να μη μιλιούνται… 

   Οι μέρες περνούσαν χωρίς να πηγαίνουν πια βόλτες, να μιλάνε και να κάνουν παρέα. Η φιλία τους διαλύθηκε… Πέρασε ένας μήνας, πέρασαν δύο, πέρασαν τρεις, ώσπου ο Παύλος άρχισε να νιώθει μοναξιά και να μετανιώνει που άφησε τα χρήματα να τον απομακρύνουν από τον φίλο του. Είχε ακόμα στο κινητό του μια φωτογραφία όπου ήταν με τον Ηρακλή, χαρούμενοι και αγκαλιασμένοι… Βλέποντάς την συγκινήθηκε και κατάλαβε ότι η ευτυχία δεν κρύβεται στα χρήματα, αλλά στη φιλία, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην αγάπη. 

   Την επομένη ο Παύλος πήγε και μίλησε στον Ηρακλή, που κι αυτός του είπε ότι του έλειπε πολύ η παρέα και οι βόλτες τους. Και οι δύο συμφώνησαν ότι τα χρήματα, αντί να τους φέρουν χαρά, λίγο έλειψε να τους χωρίσουν για πάντα. 

   Το ίδιο απόγευμα, αφού διάβασαν και έγραψαν τα μαθήματά τους, έκαναν την καθημερινή τους βόλτα, όπως πρώτα. 

Γ. Μαρία. Α2