Η οικογένεια στο παρελθόν (και στα κόμικς!)

Σε ρόλο δημοσιογράφου, οι μαθητές/τριες πήραν συνέντευξη από γιαγιάδες και παππούδες, ανιχνεύοντας τον ρόλο της οικογένειας στο παρελθόν…

Αναμνήσεις της γιαγιάς από την οικογένειά της

- Γιαγιά, θα ήθελα να μου μιλήσεις για την οικογένειά σου… Πόσα και ποια ήταν τα μέλη της;

- Λοιπόν… Η οικογένειά μου αποτελούνταν από εννιά παιδιά, δύο αγόρια και εφτά κορίτσια, τους γονείς μου και τη γιαγιά μου.

- Ποιος ήταν ο ρόλος κάθε μέλους μέσα στην οικογένεια;

- Ο μπαμπάς μου ήταν έμπορος, είχε επιχειρήσεις. Δούλευε πολύ, και γι’ αυτό δεν ήταν πολλές ώρες στο σπίτι. Τα πρώτα παιδικά μου χρόνια ήταν δύσκολα για το χωριό μας, την Αρεόπολη, και για όλη την Ελλάδα, καθώς είχαμε τη γερμανική κατοχή. Στην οικογένειά μου όμως δεν είχαμε φτώχεια ούτε πείνα, καθώς, λόγω της δουλειάς του μπαμπά μου, ζούσαμε άνετα. Η μητέρα μου μαζί με τη γιαγιά μου ήταν νοικοκυρές στο σπίτι και φρόντιζαν εμένα και τα αδέλφια μου. 

- Πώς ήταν η σχέση σου με τη μητέρα σου και τον πατέρα σου;

- Υπέροχη! Ο πατέρας μου και η μητέρα μου ήταν εξαιρετικοί άνθρωποι και γονείς, αγαπιόντουσαν μεταξύ τους και αγαπούσαν πολύ κι εμάς, τα παιδιά τους. Όταν ο μπαμπάς μου γύριζε από τη δουλειά, παρ’ ότι κατάκοπος, μας έπαιρνε στην αγκαλιά του και μας τραγουδούσε πριν πάμε για ύπνο. Όλη η οικογένεια ήμασταν μαζί πολύ λίγες ώρες, εξαιτίας της δουλειάς του πατέρα μου.

- Και με τα αδέλφια σου;

- Ήμασταν πάρα πολύ δεμένοι. Κάθε μέρα μετά το σχολείο δουλεύαμε μαζί στα μαγαζιά μας. Οι μεγαλύτερες κοπέλες βοηθούσαμε περισσότερο, ενώ τα μικρότερα αδέλφια μας (τα δύο αγόρια και η μικρότερη αδελφή μας) ήταν τα χαϊδεμένα. Περισσότερο κάνανε σκανταλιές! Τις Κυριακές πηγαίναμε όλοι μαζί στο Γύθειο, στο Λιμένι και σε αλλά κοντινά μέρη για μπάνιο ή για βόλτα με το Hoover, το ταξί που είχε το χωριό μας.

- Θυμάσαι μήπως κάποια χαρακτηριστικά περιστατικά που έχουν σχέση με την οικογένειά σου; 

- Όταν ήμουνα μικρή, στον πόλεμο, η μητέρα μου και η δασκάλα μου πρόσφεραν ό,τι μπορούσαν, με αγάπη και ευσπλαχνία, στις χήρες και στις φτωχές οικογένειες. Μου έδιναν ένα μαντιλάκι με ρούχα και τρόφιμα κι εγώ, χωρίς να με δουν, γιατί ήταν πολύ περήφανοι άνθρωποι, το άφηνα στην πόρτα τους. Κάτι άλλο που θυμάμαι είναι ότι, όταν μεγάλωσα, ήθελα να δώσω εξετάσεις για γυμνάστρια, αλλά ο μπαμπάς μου δε μου επέτρεψε να το κάνω, γιατί θα έπρεπε να πάω στην Αθήνα, για να σπουδάσω... Πιο μετά όμως έλαβα μέρος, κρυφά από τους γονείς μου, σε γραπτό διαγωνισμό για να μπω στο δημόσιο και με δέχτηκαν ανάμεσα σε ογδόντα δύο άνδρες και τρεις γυναίκες. Ήμουν η πρώτη γυναίκα στη Μάνη που το κατάφερε αυτό! Σε πολλούς κακοφάνηκε το γεγονός ότι μια γυναίκα διορίστηκε στο δημόσιο, αλλά οι γονείς μου, όταν το έμαθαν, με στήριξαν και με υπερασπίστηκαν.

- Ποια συναισθήματα σου δημιουργούν οι αναμνήσεις από την οικογένειά σου;

- Θυμάμαι τις όμορφες και αξέχαστες στιγμές που πέρασα με την οικογένειά μου και συγκινούμαι. Μου λείπουν πολύ, καθώς οι γονείς μου, η γιαγιά μου βέβαια, αλλά και πολλά από τα αδέλφια μου δεν είναι πια στη ζωή...

Γ. Ελισάβετ, Β2

Η οικογένεια του παππού

- Παππού, πόσα μέλη είχε η οικογένειά σου;

- Η οικογένεια στην οποία μεγάλωσα ήταν μεγάλη… Οι γονείς και έξι παιδιά!

- Ποιος ήταν ο τρόπος ζωής σας;

- Ήμασταν αγροτική οικογένεια και όλα είχαν να κάνουν με αυτό. Οι γονείς δούλευαν σκληρά όλη μέρα στα χωράφια και στα ζώα και δεν είχαν την πολυτέλεια να ασχοληθούν μαζί μας. Τα παιδιά πηγαίναμε στο σχολείο το πρωί και το απόγευμα. Τις άλλες ώρες βοηθούσαμε τους γονείς μας στις αγροτικές εργασίες και στις δουλειές του σπιτιού. Όλοι μαζί διασκεδάζαμε είτε σε τραπέζια που κάναμε στο σπίτι, είτε στα πανηγύρια και τα γλέντια του χωριού.

- Θυμάσαι κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό; 

- Που λες, ένα καλοκαίρι, ενώ βοσκούσαμε τα ζώα, αποφασίσαμε με τον αδερφό μου να βουτήξουμε στο κανάλι που ήταν δίπλα και, έτσι όπως βούτηξα, χτύπησα το πόδι μου στις πέτρες. Μετά, έφαγα κι ένα χέρι ξύλο από τον πατέρα μου και ησύχασα!

- Τι αισθάνεσαι αναπολώντας εκείνα τα χρόνια, παππού;

- Νοσταλγία… Ξέρεις, Θεόφιλε, αν και η ζωή τότε ήταν δύσκολη, ήταν όμως αγνή και όμορφη!

Κ. Θεόφιλος, Β2 

Η γιαγιά μου θυμάται…

- Πόσα και ποια ήταν τα μέλη της οικογένειάς σου, γιαγιά;

- Η οικογένειά μου αποτελούνταν από έξι άτομα στο σύνολο: εμένα, τους τρεις αδερφούς μου και τους γονείς μας, τον πατέρα μας και τη μητέρα μας.

- Ποιος ήταν ο ρόλος του κάθε μέλους μέσα στην οικογένεια;

- Λοιπόν, ο μπαμπάς έλειπε σχεδόν όλη τη μέρα από το σπίτι, ακόμα και κάποιες Κυριακές και αργίες, γιατί δούλευε ως σιδηροδρομικός και έκανε πολλά ταξίδια. Αυτός έβγαζε όλα τα αναγκαία χρήματα για να συντηρήσει την οικογένεια. Η μαμά έμενε στο σπίτι και ασχολούνταν σχεδόν μόνο με τα οικιακά και με τη φροντίδα μας. Τα αδέρφια μου και εγώ ήμασταν από τους τυχερούς εκείνη την εποχή που πηγαίναμε σχολείο. Κάναμε βέβαια και κάποιες δουλειές, εγώ βοηθούσα τη μαμά στο σπίτι και οι αδερφοί μου, που ήταν και πιο δυνατοί, έφερναν νερό από τη βρύση. Όλα τα παιδιά κάναμε θελήματα για να βοηθάμε…

- Ποια ήταν η σχέση σου με τον μπαμπά σου και τη μαμά σου;

- Θα μπορούσα να πω ότι ήταν καλή. Η μαμά δε μας έδειχνε βέβαια πολύ την αγάπη της... Ήταν αρκετά αυστηρή μαζί μας. Ο πατέρας μας, παρόλο που δεν τον βλέπαμε και τόσο πολύ, ήταν πιο εκδηλωτικός και πάντα μας έφερνε δώρα από τα ταξίδια του. Εμένα ειδικά μου είχε νομίζω αδυναμία, αφού ήμουν η μοναχοκόρη του. Είναι αλήθεια πως όταν μεγάλωσα έγινε λίγο πιο αυστηρός μαζί μου, γιατί ήμουν κορίτσι και ήθελε να με προστατεύσει.

- Με τα αδέρφια σου πώς τα πηγαίνατε;

- Βασικά, δεν μπορώ να πω ότι μαλώναμε μεταξύ μας, γιατί έκανε ο καθένας τα δικά του κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ακόμα, νομίζω ότι έπαιζε ρόλο που είχαμε μεγάλη διαφορά ηλικίας, ο μεγαλύτερος με περνούσε σχεδόν δέκα χρόνια! Πιο κοντά ήμουν με τον μικρό μου αδερφό, που ήμουν τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του. Τον είχα υπό την προστασία μου. Ήξερα τις δασκάλες του, έπαιρνα τους βαθμούς του…

- Θα ήθελες να μου πεις κάτι χαρακτηριστικό που θυμάσαι;

- Το καλοκαίρι ο μπαμπάς ήταν πιο πολύ στο σπίτι και πηγαίναμε στην έκθεση Θεσσαλονίκης, που τότε ξεκινούσε πιο νωρίς και κρατούσε περισσότερο, και βλέπαμε όλοι μαζί τηλεόραση. Ξέρεις, τότε για μας η τηλεόραση ήταν… μεγαλείο! Θυμάμαι επίσης πως ο πατέρας μου, κάθε φορά που γυρνούσε από τα ταξίδια του, μου έδινε δύο φράγκα και πήγαινα και νοίκιαζα ποδήλατο.

- Πώς νιώθεις τώρα, γιαγιά, που μου μιλάς για όλα αυτά;

- Κορίτσι μου, νιώθω πολύ τυχερή, γιατί μεγάλωσα σε μια ιδανική οικογένεια, τουλάχιστον με βάση τα δεδομένα εκείνης της εποχής…

Π. Ραφαέλα, Β4

Άλλοι πάλι εστίασαν την προσοχή τους στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι οικογενειακές σχέσεις στα κόμικς.

Χαμηλές πτήσεις

Οικογένεια Ντακ

Τ. Αντώνης, Β4