Όταν πρωτοκατέβηκα... στη Θεσσαλονίκη!

Με έμπνευση το απόσπασμα από τα "Ματωμένα χώματα" της Δ. Σωτηρίου με τίτλο "Όταν πρωτοκατέβηκα στη Σμύρνη" και υιοθετώντας τον ρόλο του αφηγητή, μαθητές και μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου παρουσιάζουν τη Θεσσαλονίκη μέσα από τη ματιά ενός εφήβου που τη βλέπει για πρώτη φορά.

Όταν πρωτοκατέβηκα στη Θεσσαλονίκη

Σεπτέμβρης ήταν του 2010, όταν πρωτοκατέβηκα στη Θεσσαλονίκη.

   Κατάγομαι από ένα μικρό γραφικό χωριό των Γρεβενών. Αγαπώ πολύ τον τόπο μου, αλλά από μικρός ονειρευόμουν να γνωρίσω από κοντά την πανέμορφη Θεσσαλονίκη, τη φημισμένη «νύμφη του Θερμαϊκού». Δεν ήξερα αν όσα είχα ακούσει γι’ αυτήν ήταν αλήθεια, το διαπίστωσα όμως αμέσως όταν έφτασα. 

   Τι όμορφη πόλη! Και πόσος κόσμος! Στην προκυμαία της πόλης το σύμβολό της, ο Λευκός Πύργος μου φάνηκε τεράστιος… Πολλοί άνθρωποι κάθε ηλικίας έκαναν ποδήλατο, βόλτα ή απολάμβαναν τον καφέ τους σε κάποιο από τα πολυάριθμα μπαρ και τις καφετέριες με θέα τη θάλασσα.

   Η βόλτα μου στην προκυμαία από τον Λευκό Πύργο προς το λιμάνι της πόλης μ’ έφερε στην πλατεία Αριστοτέλους. Έμεινα να χαζεύω τη θάλασσα, τα νερά της να γυαλίζουν κάτω από τον ήλιο και να καθρεφτίζουν τον Όλυμπο απέναντι, τους γλάρους να πετούν κρώζοντας, τα μεγάλα πλοία στο βάθος ακίνητα σαν καρφωμένα…

   Συνεχίζοντας τη γνωριμία μου με τη Θεσσαλονίκη, πήγα και στην αγορά. Παντού μαγαζιά, ταβερνούλες, ζαχαροπλαστεία με υπέροχα γλυκά όμορφα τοποθετημένα στις βιτρίνες σαν κοσμήματα, φούρνοι που σου έσπαγαν τη μύτη με την ευωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού… Πολύς κόσμος μπαινόβγαινε στα μαγαζιά κρατώντας μικρές και μεγάλες σακούλες. Καλοδιάθετες παρέες διασκέδαζαν τρώγοντας και πίνοντας στις ταβέρνες της πλατείας Άθωνος, μπροστά σε τραπέζια φορτωμένα με νόστιμους μεζέδες.

   Η γοητεία της πόλης με μάγεψε! Θέλησα να τη θαυμάσω και από ψηλά, κι έτσι, παίρνοντας το αστικό λεωφορείο, βρέθηκα στα κάστρα. Εδώ είδα το άλλο πρόσωπο της Θεσσαλονίκης. Γραφικά σπίτια, μπαλκονάκια με λουλούδια, στενά σοκάκια… Και βέβαια, απίστευτη θέα! Όλη η Θεσσαλονίκη στα πόδια μου! Έμεινα να απολαύσω το καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα…

   Ήταν πια βραδάκι όταν ξανακατέβηκα στο κέντρο. Δε χρειάστηκε πολύ για να διαπιστώσω πως η πόλη αυτή είναι ζωντανή όχι μόνο τη μέρα, αλλά και τη νύχτα! Πέρασα από τα Λαδάδικα, την καρδιά της νυχτερινής διασκέδασης. Από παντού ακουγόταν μουσική, νέοι κυρίως, ίσως φοιτητές γέμιζαν τα μπαράκια. Τα φώτα της Θεσσαλονίκης καθρεφτίζονταν στη θάλασσα, ένα θέαμα μαγικό!

Στο ταξίδι μου αυτό ερωτεύτηκα την όμορφη Θεσσαλονίκη για πάντα…

Τσ. Μαρία, Β3

Ένα παιδί από χωριό που ζει πλέον στη Θεσσαλονίκη γράφει…

Αγαπητέ μου φίλε Δημήτρη,

   Έχει πια καρό που μετακομίσαμε στη Θεσσαλονίκη, κι ακόμα να συνηθίσω… Η ζωή εδώ είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με το χωριό. Πολύς κόσμος, καταστήματα κάθε είδους, ατελείωτα αυτοκίνητα, φασαρία και καυσαέριο… Ωστόσο, οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι και εγκάρδιοι και έχω ήδη κάνει φίλους και παρέες.

   Σίγουρα ξέρεις τον Λευκό Πύργο, το «σήμα κατατεθέν» της Θεσσαλονίκης. Βρίσκεται στην προκυμαία, στο πιο όμορφο σημείο της πόλης. Η θέα από εκεί ψηλά είναι απίθανη, μπορείς να δεις όλη τη Θεσσαλονίκη! Αλλά πολύ μου αρέσουν και οι βόλτες στη Νέα Παραλία, πλάι στη θάλασσα, παρόλο που τον Θερμαϊκό δε θα τον έλεγες και πολύ καθαρό… Χαρακτηριστικό σημείο της πόλης είναι και η πλατεία Αριστοτέλους, με πλήθος καφετέριες πάντα γεμάτες κόσμο. Εκεί γεύτηκα, φίλε μου, τον γνωστό σε όλη την Ελλάδα θεσσαλονικιώτικο φραπέ, και μπορώ να σε βεβαιώσω ότι είναι ο πιο δυνατός σε γεύση καφές που έχω δοκιμάσει! Βέβαια, και η κουζίνα της Θεσσαλονίκης είναι μοναδική, με επιρροές από τις γεύσεις της Ανατολής. Δίκαια η πόλη χαρακτηρίζεται ως πρωτεύουσα της Ελλάδας όσον αφορά το φαγητό!

   Παράλληλα, η πόλη της Θεσσαλονίκης είναι πολύ δεμένη με τον αθλητισμό, αφού υπάρχουν εδώ πολλά αθλητικά σωματεία, με πιο γνωστά αυτά του ΠΑΟΚ, του Άρη, του Ηρακλή, αλλά και του Απόλλωνα Καλαμαριάς, όπου γράφτηκα και προπονούμαι σχεδόν καθημερινά. Η Θεσσαλονίκη είναι μάλλον η καλύτερη πόλη για έναν φίλαθλο, αλλά είναι απαιτητική για έναν αθλητή, καθώς ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και η αναγνώριση δύσκολη. Εγώ όμως θα κάνω την προσπάθειά μου…

   Να ξέρεις, φίλε μου, πως, παρόλο που ζω πια στη Θεσσαλονίκη, δε σας έχω ξεχάσει… Να δώσεις τα χαιρετίσματά μου σε όλους στο χωριό! Ελπίζω μια μέρα να μας επισκεφτείς για να σε ξεναγήσω στις ομορφιές της πόλης.

Ο φίλος σου,

Ρ. Νίκος, Β3