Φίλοι του λόγου: ΟΧΙ στον ρατσισμό!

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου λένε ΟΧΙ στον ρατσισμό! Υιοθετώντας την οπτική γωνία ενός παιδιού που τον έχει βιώσει, εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά του ή παίρνουν συνέντευξη από έναν μετανάστη.

Από μικρή στα βάσανα…

Ονομάζομαι Αντάνα, είμαι 15 χρονών και κατάγομαι από την Αφρική. Από πολύ μικρή ήρθα στην Ελλάδα με τους γονείς μου, που αναζήτησαν εδώ μια καλύτερη ζωή.

Ήδη από το Δημοτικό ήρθα αντιμέτωπη με το φαινόμενο του ρατσισμού… Λόγω του διαφορετικού χρώματός μου και της δυσκολίας μου να μιλήσω καλά ελληνικά, οι συμμαθητές μου με κορόιδευαν και με απέφευγαν. Έτσι κι εγώ κλείστηκα στον εαυτό μου, ενώ ξεσπούσα τα νεύρα μου στους γονείς μου, που ευτυχώς με αντιμετώπιζαν με κατανόηση και προσπαθούσαν να με βοηθήσουν.

Στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού σχολείου, με τη συμπαράσταση μιας πολύ καλής δασκάλας που νοιάστηκε πραγματικά για μένα, τα πράγματα άρχισαν επιτέλους να πηγαίνουν καλύτερα… Με τη σταθερή ενθάρρυνση τη δική της και των γονιών μου ένιωθα πια πιο σίγουρη για τον εαυτό μου, κι αυτό άρχισε να βγαίνει προς τα έξω! Ξεκίνησα να κάνω παρέες με άτομα που με αποδέχονταν, αδιαφορώντας για τυχόν κακόβουλα σχόλια.

Πηγαίνοντας στο Γυμνάσιο, μπορώ πλέον να πω ότι η ζωή μου είναι πολύ καλύτερη. Τώρα έχω αληθινούς φίλους, που με αγαπούν γι’ αυτό που είμαι!

Α. Ελισάβετ - Γ. Δήμητρα, Γ1

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

- Από πού κατάγεσαι;

- Από την Αφρική.

- Πόσα χρόνια βρίσκεσαι στην Ελλάδα;

- Είμαι εδώ τα τελευταία 5 χρόνια.

- Δυσκολεύτηκες στην αρχή;

- Ναι, πολύ… Η πρώτη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν η αδυναμία επικοινωνίας με τους ντόπιους, αφού δε γνώριζα τη γλώσσα. Τώρα δεν έχω τέτοιο πρόβλημα. Γνωρίζω πλέον τη γλώσσα αρκετά καλά, ώστε να μπορώ να συνεννοηθώ.

- Για ποιους λόγους έχεις έρθει εδώ;

- Ήρθα αναζητώντας μία καλύτερη ζωή… Ήρθα για να εργαστώ, να στείλω χρήματα στην οικογένειά μου. Στη χώρα μου τα πράγματα είναι δύσκολα, δε βρίσκει κανείς εύκολα δουλειά και υπάρχει μεγάλη φτώχεια.

- Με τι ασχολείσαι;

- Είμαι εργάτης σε ένα εργοστάσιο χαρτικών. Δουλεύω από πολύ νωρίς το πρωί, μέχρι αργά το βράδυ, αλλά δεν έχω παράπονο. Ευτυχώς υπάρχει δουλειά… Ο μισθός μου δεν είναι μεγάλος, όμως επειδή είμαι μόνος κάνω οικονομία και τα καταφέρνω.

- Πού μένεις;

- Νοικιάζω ένα μικρό διαμέρισμα κοντά στο εργοστάσιο που δουλεύω. Μένω μαζί με άλλους δύο ομοεθνείς μου κι έτσι τα έξοδα μοιράζονται...

- Είσαι ευχαριστημένος με τον τρόπο ζωής σου;

- Ουσιαστικά δεν έχω κοινωνική και προσωπική ζωή. Η ζωή μου είναι μόνο η δουλειά μου, αλλά γι’ αυτό ήρθα εδώ… Ομολογώ όμως ότι μου λείπουν οι γονείς μου και τα αδέλφια μου.

- Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;

- Ονειρεύομαι τη στιγμή που θα έχω κοντά μου τους δικούς μου ανθρώπους και δε θα χρειαστεί να τους αποχωριστώ ποτέ ξανά. Δεν ξέρω αν το όνειρό μου θα πραγματοποιηθεί, αλλά ελπίζω…

- Πώς σε αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι εδώ;

- Εξαρτάται… Αυτοί που δουλεύουν μαζί μου είναι φιλικοί. Έχουν μάθει ποιος είμαι και τι χαρακτήρα έχω. Κάποιες φορές μάλιστα μου δίνουν και φαγητό, το ίδιο και οι γείτονες στη συνοικία που μένω. Κάποιοι άλλοι όμως, που δε με γνωρίζουν, μου συμπεριφέρονται άσχημα. Με αγνοούν ή με κακολογούν, νομίζοντας πως δεν καταλαβαίνω... Το χειρότερο όμως είναι ότι κάποιοι με φοβούνται. Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό, ούτε να το δεχτώ. Γιατί να με φοβούνται; Ίσως επειδή είμαι έγχρωμος…

- Τι θα ήθελες να πεις σε όλους αυτούς που σου συμπεριφέρονται άσχημα;

- Θέλω να τους πω ότι κι εγώ άνθρωπος είμαι. Θέλω να με σέβονται, όπως τους σέβομαι κι εγώ. Μπορεί να μην είμαστε ίδιοι, αλλά είμαστε ίσοι. Είμαστε όλοι άνθρωποι και έχουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα στη ζωή!

- Ευχαριστώ για τον χρόνο σου…

- Εγώ ευχαριστώ!

Α. Γρηγόρης - Α. Μενέλαος - Α. Χάρης - Α. Χαράλαμπος, Γ1

Και ένα κολάζ με εικόνες και συνθήματα κατά του ρατσισμού...