Ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του αποσπάσματος από τον "Μικρό πρίγκιπα" του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ με τίτλο "Ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου ζωγράφισαν...

Κ. Αρχοντής, Β1

Ο μικρός πρίγκιπας στον πλανήτη του

Π. Αλκιβιάδης, Β2

Ο ανθισμένος τριανταφυλλόκηπος

Κ. Μαριάνθη, Β1

Ο μικρός πρίγκιπας και τα τριαντάφυλλα

Κ. Κυριακή, Β1

Μ. Τζωρτζίνα, Β2

Ο μικρός πρίγκιπας αναπολεί...

Χ. Ειρήνη, Β3

Έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο του μικρού πρίγκιπα ή της αλεπούς...

Από το ημερολόγιο του μικρού πρίγκιπα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Από τότε που έφτασα σ’ αυτόν τον πλανήτη, η μια έκπληξη διαδέχεται την άλλη! Σήμερα ένιωσα πολλά και έντονα συναισθήματα να με κατακλύζουν: έκπληξη και αγωνία, συγκίνηση και πίκρα, θλίψη και χαρά…

   Αφού περπάτησα για καιρό μέσα στις άμμους, τα βράχια και τα χιόνια, κατάκοπος και ανήσυχος, βρήκα επιτέλους έναν δρόμο, και οι δρόμοι πάνε όλοι στους ανθρώπους. Μα τι να δω;! Έναν κήπο γεμάτο πανέμορφα, κατακόκκινα, ολάνθιστα, τ ρ ι α ν τ ά φ υ λ λ α. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Τόσα πολλά, τόσο όμορφα, τόσο ίδια μεταξύ τους και με το δικό μου... Ήταν ευγενικά, με χαιρέτησαν και μου συστήθηκαν. Ναι, ήταν τριαντάφυλλα!

   Και τότε η ψυχή μου γέμισε θλίψη. Το δικό μου τριαντάφυλλο δεν ήταν μοναδικό στον κόσμο. Όλα τα πείσματα, οι γκρίνιες, οι απαιτήσεις, από ποιόν; Από ένα κοινό τριαντάφυλλο...

   Πόσο θα στενοχωριόταν αν το μάθαινε! Θα έβηχε και θα έκανε πως πεθαίνει. Κι εγώ θα έκανα ό,τι μπορούσα για να το περιποιηθώ και θα έτρεμα μήπως πεθάνει στ’ αλήθεια, από γινάτι και ρεζίλεμα, για να με ταπεινώσει…

   Μετά σκέφτηκα κι εμένα. Σιγά τον πρίγκιπα! Δεν έχω το μοναδικό τριαντάφυλλο που υπάρχει. Και τα δύο μικρά μου ηφαίστεια δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Άρα κι εγώ δεν είμαι τίποτα σημαντικό... Ένας ασήμαντος πρίγκιπας ενός ασήμαντου πλανήτη, με έναν ιδιότροπο εγωιστή φίλο που αγαπώ και νοιάζομαι, αλλά που κι αυτός είναι τόσο κοινός! Η ψυχή μου γέμισε απογοήτευση. Ένας κόμπος ανέβηκε στον λαιμό μου και δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου. Έκλαψα μ’ όλη την ψυχή μου, πνιγμένος στη θλίψη, στη μοναξιά, την απογοήτευση. Και τότε φάνηκε η ξανθιά αλεπού...

   Αλλά γι’ αυτήν θα σου γράψω αύριο. Τώρα νυστάζω, κλείνουν τα μάτια μου. Καληνύχτα…

Π. Γιάννης, Β2

Από το ημερολόγιο της αλεπούς

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   Σήμερα ήταν μια μέρα ξεχωριστή, που θα αλλάξει τη ζωή μου… Γνώρισα έναν μικρό πρίγκιπα από κάποιον άλλο πλανήτη, που μου υποσχέθηκε πως θα με ημερώσει! Είναι αλήθεια πως φοβάμαι λίγο… Αν τελικά δεν το κάνει, αν δεν έρθει αύριο, αν δεν ξαναρθεί; Ακόμα και τώρα, που δε με έχει ακόμα ημερώσει, μου λείπει! Μόνο και μόνο με την ιδέα είμαι τόσο ενθουσιασμένη! Αν αυτός ο μικρός πρίγκιπας με ημερώσει, θα ξεκινήσει μια καινούρια ζωή για μένα, με νόημα… Δε θα ζω πια μονότονα και βαρετά, θα έχω έναν… φίλο! Ναι…, έναν φίλο, για πρώτη φορά στη ζωή μου! Δεν μπορώ να το πιστέψω! Τσιμπιέμαι για να δω αν είναι όνειρο… ΟΧΙ, δεν είναι! Αχ, άντε, πολύ αργεί το αύριο!

   Αυτό ήταν… Έφυγε. Πάει! Μπορεί να μην τον ξαναδώ ποτέ... Ήρθε σήμερα να με αποχαιρετήσει. Με ημέρωσε, γίναμε φίλοι και έφυγε έτσι απλά… Και τώρα πάλι πίσω στη μονότονη ζωή μου, πάλι μόνη. Θέλω να κλάψω, να φωνάξω, να ξεσπάσω! Δεν έπρεπε, δεν έπρεπε να με ημερώσει, εγώ φταίω, ήξερα πως θα στενοχωρηθώ. Νιώθω ένα κενό μέσα μου που μόνο αυτός μπορεί να το γεμίσει. Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι…, όχι δεν έχασα. Κέρδισα, ναι κέρδισα! Δεν έχω πια τον μικρό μου πρίγκιπα, αλλά έχω τα στάχυα στο χωράφι, χρυσαφένια σαν τα μαλλιά του. Δεν μπορώ να ξαναζήσω άλλες στιγμές μαζί του, αλλά έχω όλες αυτές που περάσαμε μέσα στην καρδιά μου. Γιατί δεθήκαμε πολύ, και ήταν το πρώτο και το μόνο άτομο που με ημέρωσε μέχρι στιγμής. Κάθε φορά που θα μιλώ για τη φιλία, θα έρχεται αυτός στο μυαλό μου, και όλα όσα περάσαμε. Μπορεί να μην είναι πια κοντά μου, αλλά από τη στιγμή που έφυγε, εκείνη την τελευταία φορά που τον είδα, θαρρείς και δημιουργήθηκε ένα κομμάτι μέσα μου μόνο γι’ αυτόν. Και εκεί έκλεισα όλες τις αναμνήσεις μας, για να μην τις ξεχάσω ποτέ. Έτσι για πάντα ένα κομμάτι του θα ζει μέσα μου. Γιατί οι άνθρωποι μπορεί να φεύγουν, αλλά οι αναμνήσεις μένουν…

Μ. Μανιώ, Β2

Άλλοι/ες προτίμησαν, υιοθετώντας τον ρόλο του μικρού πρίγκιπα, να γράψουν ένα γράμμα στο τριαντάφυλλό του...

Αγαπημένο μου τριαντάφυλλο,

   Το ταξίδι στη γη αποδείχτηκε συναρπαστικό! Πρώτα πρώτα, η γη είναι απέραντη κι έχει πολλά και διαφορετικά τοπία. Διέσχισα την έρημο, μια κιτρινωπή απέραντη έκταση, που είναι ακατοίκητη και με αφόρητη ζέστη. Ψάχνοντας τους κατοίκους αυτού του παράξενου πλανήτη, συνάντησα έναν κήπο με χιλιάδες τριαντάφυλλα! Ναι, μην ταράζεσαι... Είναι πολύ όμορφα, αν και δε φτάνουν βέβαια τη δική σου ομορφιά…

   Στην αρχή απογοητεύτηκα που είδα τόσα πολλά όμοια με σένα λουλούδια! Και σκέφτηκα και τη δική σου στενοχώρια, αν το μάθαινες… Όμως μετά συνάντησα ένα πλάσμα που άλλαξε όλη μου τη ζωή. Πρόκειται για ένα ζώο, μια αλεπού! Είναι πολύ όμορφη και τόσο σοφή! Αναζητούσε κάποιον να την ημερώσει…

   Ξέρω, τώρα αναρωτιέσαι τι θα πει «ημερώσει»! Το ίδιο τη ρώτησα κι εγώ γεμάτος απορία… Η αλεπού μου εξήγησε ότι το ημέρωμα είναι ο δεσμός αγάπης και φιλίας που δημιουργείται σιγά σιγά ανάμεσα σε δυο πλάσματα και τα ενώνει για πάντα. Μετά μου ζήτησε να την ημερώσω, κι εγώ πάλι την κοιτούσα απορημένος, γιατί δεν ήξερα τι να κάνω! Εκείνη μου είπε ότι έπρεπε να την πλησιάζω σιγά σιγά κάθε μέρα, ώστε να με συνηθίσει και να γνωριστούμε καλά. Μάλιστα, μου τόνισε να πηγαίνω να τη βρω κάθε μέρα την ίδια ώρα, ώστε η συνάντησή μας να είναι το πιο ξεχωριστό και όμορφο κομμάτι της μέρας της. Κι έτσι την ημέρωσα!

   Τώρα πια αυτή η ευγενική αλεπού θα είναι φίλη μου, ακόμα κι όταν γυρίσω στον δικό μας πλανήτη… Χάρη σ’ αυτήν έμαθα την αξία της φιλίας, έμαθα ότι η αληθινή ομορφιά κρύβεται στην καρδιά μας και ότι γίνεσαι ξεχωριστός μόνο για τους φίλους σου που σε αγαπούν και περνούν χρόνο μαζί σου. Τότε λοιπόν, τριαντάφυλλό μου, θυμήθηκα τον χρόνο που περάσαμε εμείς οι δυο παρεούλα! Θυμήθηκα τις ατέλειωτες ώρες που μιλούσαμε, που σε φρόντιζα και σου έδειχνα την αγάπη μου. Κατάλαβα πόσο δεμένοι είμαστε και πόσο δυνατή φιλία μας συνδέει. Ο χρόνος που αφιερώσαμε ο ένας στον άλλο μας έδεσε για πάντα. Ακόμα και τώρα που είμαι μακριά σου, είσαι για μένα το πιο πολύτιμο πλάσμα!

   Έπρεπε όμως να συνεχίσω το ταξίδι μου… Αποχαιρέτησα την καινούρια μου φίλη, που ήταν πολύ λυπημένη. Μου εξήγησε όμως ότι μεγαλύτερη ήταν η χαρά της που την ημέρωσα, γιατί και ο πόνος του αποχωρισμού είναι προτιμότερος γι' αυτήν από το να μη με γνώριζε. Μου έδωσε σαν αποχαιρετιστήριο δώρο την ωραιότερη συμβουλή, να κοιτάζω πάντα τους άλλους με τα μάτια της καρδιάς κι όχι να βλέπω μόνο την εξωτερική τους εμφάνιση. Κατάλαβα λοιπόν ότι η αγάπη και η φιλία είναι τα πολυτιμότερα αγαθά στη ζωή! Πράγματι, περνώντας από τον κήπο με τα τριαντάφυλλα δε μου έκαναν πια την παραμικρή εντύπωση... Δεν είχαν τίποτα το ξεχωριστό σε σχέση με σένα, τον φίλο μου. Εσύ είσαι το ομορφότερο τριαντάφυλλο στον κόσμο για μένα! 

   Θα σου ξαναγράψω σύντομα τα νέα μου από αυτή την ωραία περιπέτεια που ζω. Ανυπομονώ να σε ξαναδώ… 

Με αγάπη, 

Ο μικρός πρίγκιπας

Π. Χριστίνα, Β3

Καλό μου τριαντάφυλλο,

   Από τότε που έφυγα από τον πλανήτη μας έχουν συμβεί πολλά πράγματα που εσύ δεν μπορείς ούτε να τα φανταστείς. Αχ, μου είναι πολύ δύσκολο να στο πω, αλλά πρέπει. Δεν είσαι το μόνο τριαντάφυλλο που υπάρχει στο σύμπαν... Συνάντησα στη γη έναν κήπο με χιλιάδες τριαντάφυλλα, όμοια με σένα και μεταξύ τους. Αλλά ξέρεις τι κατάλαβα τελικά; Όλα τα τριαντάφυλλα του κόσμου μαζί ποτέ δε θα αξίζουν για μένα όσο εσύ… Μπορεί να μοιάζετε στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά στην καρδιά μου θα είσαι πάντα μοναδικό και ξεχωριστό!

Μου λείπεις…

Θα σου γράφω συχνά!

Ο μικρός σου πρίγκιπας

Ε. Νίνα, Β1

Αγαπημένο μου τριαντάφυλλο,

   Σήμερα ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω την καλή μου φίλη, την αλεπού. Στεναχωρήθηκα στην αρχή, γιατί μου είπε πως θα κλάψει. Εγώ δεν ήθελα το κακό της, εκείνη ήθελε να την ημερώσω... Μου είπε όμως πως, παρόλο που θα λυπηθεί που θα χωρίσουν οι δρόμοι μας, έχει κερδίσει πολλά, γιατί πλέον κάθε φορά που θα βλέπει το στάρι θα θυμάται εμένα και τα χρυσαφένια μαλλιά μου... Μάλιστα, τη στιγμή του αποχωρισμού μας μου αποκάλυψε ένα μυστικό που μονάχα σε σένα θα πω, γιατί μόλις το άκουσα κατάλαβα πως το ήξερα ήδη, όχι όμως με τα λόγια, αλλά με την καρδιά. Μου είπε: «Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια». Ναι, τριανταφυλλάκι μου, το ήξερα πάντα αυτό το μυστικό. Συγχώρεσέ με, που όταν είδα στην αρχή τα άλλα τριαντάφυλλα ένιωσα φτωχός κι ασήμαντος, επειδή μου φάνηκε πως δεν είσαι παρά ένα κοινό λουλούδι, ίδιο με εκείνα. Μα τώρα ξέρω ότι θα σε ξεχώριζα αμέσως ανάμεσά τους, γιατί εσύ είσαι το δικό μου τριαντάφυλλο. Είσαι αυτό που πότισα, προστάτεψα, πέρασα χρόνο μαζί του, αυτό που ημέρωσα και γι’ αυτό από δω και πέρα θα είμαι υπεύθυνος για σένα. Θα είμαστε σαν ένα εγώ κι εσύ, κι ας είμαι εγώ ένας πρίγκιπας κι εσύ ένα λουλούδι… Είμαστε φίλοι και έτσι θα μείνουμε για πάντα!
Εις το επανιδείν...
Ο μικρός πρίγκιπας

Στ. Θοδωρής, Β3

Και ένα γράμμα της αλεπούς!

Αγαπημένη μου αδερφή, 

   Έχω πολύ καιρό να σου γράψω… Έγιναν στο μεταξύ τόσα πολλά! 

   Όλα ξεκίνησαν μια Πέμπτη, που έκοβα βόλτες κοντά στον τριανταφυλλόκηπο. Οι κυνηγοί είχανε χορό, όπως κάθε τέτοια μέρα, κι έτσι δεν είχα να φοβηθώ τίποτα. Περπατούσα λοιπόν χαμένη στις σκέψεις μου, όταν ξαφνικά άκουσα κάποιον να κλαίει γοερά. Στην αρχή φοβήθηκα και κρύφτηκα κάτω από μια μηλιά. Μετά, μαζεύοντας όλο μου το θάρρος, φώναξα “Καλημέρα!”. Αυτός που έκλαιγε ανασηκώθηκε και αντίκρισα ένα ξανθό αγοράκι. Όταν με είδε, και αφού με καλημέρισε ευγενικά, μου ζήτησε να παίξω μαζί του, επειδή ήταν λυπημένος. Εγώ του εξήγησα πως δεν μπορώ, παρόλο που θα το ήθελα πολύ, επειδή δε με έχουν ημερώσει. Προσπάθησα να καταλάβω τον λόγο της άφιξής του στη Γη (είναι, βλέπεις, πρίγκιπας σε έναν άλλο πλανήτη, χωρίς κυνηγούς, αλλά και χωρίς κότες). Λοιπόν, αυτό που ήθελε ήταν να κάνει φίλους! Έτσι, αφού βεβαιώθηκα πως δε διεκδικεί τις κότες μου, του ζήτησα να με ημερώσει. 

   Ξέρω τι θα σκεφτείς, καλή μου αδερφή, αλλά όχι, σε διαβεβαιώνω, αυτός ο μικρός πρίγκιπας είναι διαφορετικός και δε θα με παρέδιδε ποτέ στους κυνηγούς! Στην αρχή αρνήθηκε να με ημερώσει, επειδή νόμιζε πως φιλίες μπορεί να δημιουργήσει μόνο με τους ανθρώπους και μου δικαιολογήθηκε πως δεν έχει πολύ χρόνο. Τότε εγώ του είπα πως οι άνθρωποι έχουν επιδοθεί ολοκληρωτικά σε μια αλόγιστη καταναλωτική μανία κι έτσι δεν έχουν και δεν μπορούν να κάνουν πλέον φίλους. Τελικά τον έπεισα να με ημερώσει! Ο μικρός πρίγκιπας άρχισε με μεγάλη υπομονή να έρχεται σε μένα κάθε μέρα. Κάθε φορά καθόταν και πιο κοντά μου κι εγώ ένιωθα τόσο ευτυχισμένη! Για να είμαι ειλικρινής, η χαρούμενη προσμονή μου άρχιζε ώρες ολόκληρες πριν τον ερχομό του και, όσο πλησίαζε η ώρα να φανεί, η λαχτάρα μου κορυφωνόταν! Μερικές φορές μάλιστα ανέβαινα σε ένα ύψωμα για να τον δω να έρχεται από μακριά. Σιγά σιγά το ημέρωμά μου ολοκληρώθηκε… 

   Δυστυχώς όμως κάποτε έφτασε η μέρα που ο φίλος μου, όπως τώρα μου αρέσει να τον αποκαλώ, έπρεπε να φύγει. Όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν και, να σου πω, ίσως έτσι να είναι καλύτερα… Έτσι ξεχωρίζουν οι καλές στιγμές, αυτές που σε συντροφεύουν όταν είσαι στις μαύρες σου, οι πιο χαρούμενες αναμνήσεις που με κάθε ευκαιρία ξεπηδάνε από το συρτάρι της μνήμης και σε κάνουν να θέλεις να φωνάξεις “Ναι, είμαι ευτυχισμένη και τυχερή!”. Λίγο πριν με αφήσει ο πρώτος και μοναδικός μου φίλος, του εκμυστηρεύτηκα κάτι πολύ σημαντικό, που δεν το έχω πει σε κανέναν άλλο. Ήταν τα σοφά λόγια που μας είχε πει η μητέρα μας τη μέρα που μας αποχαιρέτησε για πάντα: “Μόνο με την καρδιά μπορείς να δεις καλά, την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια. Ο χρόνος που αφιερώνεις για να χτίσεις μια σχέση με κάποιον είναι που του δίνει αξία. Αξία για σένα, αλλά και γι’ αυτόν ως άτομο και προσωπικότητα. Να ξέρετε και οι δυο σας, είστε υπεύθυνες για ό,τι ημερώνετε και δεν πρέπει ποτέ να το εγκαταλείψετε. Να ημερώνετε και να ημερώνεστε μόνο αν νιώθετε ικανές να υποστηρίξετε αυτή τη σχέση!”. Κι ύστερα τον παρακολούθησα να φεύγει... 

  Όταν τον έχασα πια από τα μάτια μου, πήγα στη φωλιά μου και έκλαψα πικρά, μέχρι που στο μυαλό μου έμειναν μόνο η γλύκα και οι αναμνήσεις, για να μου θυμίζουν ότι οι όμορφες στιγμές που πέρασα μαζί του δεν ήταν της φαντασίας μου. Θα νόμιζες ίσως πως αυτά που έχασα είναι πιο πολλά από αυτά που κέρδισα, αλλά δε θα είχες δίκιο… 

   Αυτή τη στιγμή φυσάει απαλά. Κάθομαι και παρατηρώ τα στάχια που το αεράκι τα παρασέρνει, και σκέφτομαι τα χρυσά μαλλιά του πρίγκιπά μου... 

Χ. Ειρήνη, Β3

Αλλά και ένα ποίημα για τη φιλία και τους φίλους.

Για τους φίλους και τη φιλία 

Οι φίλοι μάς συνοδεύουν πάντα στη ζωή μας

Οι φίλοι είναι η προσωπική επιλογή μας

Είναι αυτοί που ποτέ δε μας εγκαταλείπουν

Είναι πάντα δίπλα μας, ακόμα και αν λείπουν

Στη ζωή υπάρχουν και ατυχίες

Μα όλα διορθώνονται με αγάπη στις φιλίες

Κάθε τι δυνατό στο μυαλό και στην ψυχή μας

Χαράζει μονοπάτια στη ζωή μας

Η φιλία είναι κάτι ιερό!

Χ. Νεφέλη, Β3