Στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του αποσπάσματος από το πεζογράφημα της Μαρίας Ιορδανίδου "Η αυλή μας" με τίτλο "Στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο ενός από τα πρόσωπα...

Από το ημερολόγιο της μητέρας του διπλανού διαμερίσματος

Αγαπητό ημερολόγιο,

   Σήμερα το πρωί πάλι άργησα να πάω στην τράπεζα. Η κόρη μου δε σταμάτησε να κλαίει και να φωνάζει απ’ την ώρα που την ξύπνησα. Προσπαθούσα να την ντύσω για το σχολείο και αυτή χτυπιόταν και με κλοτσούσε. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάνει σαν υστερικό αυτό το παιδί... Άσε που τον τελευταίο καιρό η πίεση από τη δουλειά είναι αφόρητη. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να τα προλάβω όλα! Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με τα καπρίτσια της μικρής και γι’ αυτό, όταν με φέρνει στα όρια, δεν μπορώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου και ξεσπάω πάνω της. Ξέρω ότι δε μου φταίει αυτή για όλα, αλλά τι άλλο μπορώ να κάνω; Αν δεν την ετοιμάζω εγώ κάθε πρωί με το ζόρι, θα χάνει αυτή το σχολείο της κι εγώ τη δουλειά μου. Και κάτι έπιασε το αυτί μου τις προάλλες για απολύσεις… 

   Λες και δε μου έφταναν τα προβλήματά μου, έχω κι αυτή την ενοχλητική γειτόνισσα από το διπλανό διαμέρισμα να χώνει τη μύτη της κάθε τρεις και λίγο! Εκεί που εγώ έτρεχα σαν την τρελή να μη χάσουμε το σχολικό, που είχε κόψει όλη την κυκλοφορία στον δρόμο, αυτή η κυρία άρχισε να μου φωνάζει από το παράθυρο του μπάνιου της, που συνορεύει με το δικό μας, να αφήσω, λέει, το παιδί να ηρεμήσει και να ντυθεί μόνο του. Ακούς εκεί! Αυτή θα μου πει εμένα πώς να μεγαλώσω το παιδί μου; Δεν κοιτάει τη δουλειά της, λέω εγώ… 

   Καλά που κοντεύουν οι καλοκαιρινές διακοπές, να αφήσω την κόρη μου στη γιαγιά της, μπας και ησυχάσει το κεφάλι μου… 

Σ. Ιωάννα, Β2

Αγαπητό μου ημερολόγιο, 

   Από τότε που γυρίσαμε από τις διακοπές η μικρή αρνείται να φάει. Έχει γίνει πετσί και κόκαλο και ανησυχώ πια για την υγεία της. Δεν έπρεπε να την αφήσουμε στην πεθερά μου το καλοκαίρι. Την κακόμαθε, της κάνει πάντα όλα της τα χατίρια. Και να το αποτέλεσμα… Σήμερα με έβγαλε από τα ρούχα μου και έφτασα στο σημείο να τη δείρω. Τι να πω; Δουλεύω καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδυ, φροντίζω το σπίτι, μαγειρεύω… Άνθρωπος είμαι κι εγώ! Προσπαθώ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου και να είμαι καλή μητέρα, αλλά νιώθω ότι η κούραση και το άγχος με νικούν και ότι δεν τα καταφέρνω… Ελπίζω, όταν η κόρη μου μεγαλώσει λίγο, να με καταλάβει, να καταλάβει ότι όλα τα κάνω γι’ αυτήν, για το καλό της, για να μην της λείψει τίποτα… 

   Πόσο δύσκολο είναι να είσαι μια εργαζόμενη μητέρα!

Ι. Νάντια, Β2

Από το ημερολόγιο της μικρής 

17 Απριλίου

Αγαπητό ημερολόγιο, 

   Δεν μπορώ το πρωινό ξύπνημα! Δεν μπορώ με το που θα σηκωθώ από το κρεβάτι να αρχίσω αμέσως να ετοιμάζομαι, όπως θέλει η μαμά, ούτε μπορώ να φάω το πρωινό μου στα γρήγορα και μέσα στο άγχος. Χρειάζομαι τον χρόνο μου, αλλά αυτό η μαμά δεν μπορεί να το καταλάβει. Κάθε μέρα τα ίδια… Μου βάζει τις φωνές και με τραβολογάει, για να μην αργήσει στη δουλειά της. 

   Σήμερα το πρωί έγινε πάλι χαμός. Το σχολικό είχε έρθει να με πάρει και κόρναρε στον δρόμο, εγώ δεν ήμουν έτοιμη και η μαμά μου έγινε έξαλλη και μου τις έβρεξε. Φυσικά άρχισα κι εγώ να κλαίω και σηκώσαμε όλη την πολυκατοικία στο πόδι. Αρχίζοντας έτσι τη μέρα μου, πώς να τα πάω καλά στο σχολείο;

   Ευτυχώς, πλησιάζει το καλοκαίρι. Θα πάμε διακοπές, θα ηρεμήσουμε και πιστεύω πως θα τα βρούμε και με τη μαμά!

30 Ιουνίου

Καλό μου ημερολόγιο, 

   Είμαι πολύ απογοητευμένη… Τα σχολεία έκλεισαν και εκεί που περίμενα πώς και πώς να πάρουν άδεια οι γονείς μου για να κάνουμε διακοπές όλοι μαζί, αυτοί έφυγαν μόνοι τους στο εξωτερικό με το αυτοκίνητο! Εμένα με άφησαν στη γιαγιά μου στο Χαλάνδρι. Από ό,τι φαίνεται, θα περάσω το καλοκαίρι μου στην Αθήνα… Είναι αλήθεια πως τη γιαγιά την αγαπώ πολύ. Είναι πάντα ήρεμη, μου φέρεται με τρυφερότητα και μαγειρεύει υπέροχα! Αλλά… θα ήθελα τόσο πολύ οι γονείς μου να με έπαιρναν μαζί τους! Τώρα νιώθω ότι με εγκατέλειψαν, σαν να τους ήμουν βάρος…

10 Σεπτεμβρίου 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Σήμερα έφαγα πάλι ξύλο… Τι φταίω εγώ που το φαγητό της μαμάς δεν τρώγεται; Άσε που, με τις αγριοφωνάρες και τις απειλές της να το φάω καλά και σώνει, μου κόβεται και η λίγη όρεξη που έχω… Από τότε που με πήραν από το σπίτι της γιαγιάς δεν τρώω σχεδόν τίποτα και η μαμά είναι πολύ θυμωμένη μαζί μου. Άραγε, αν αρρωστήσω, θα μου δείξει λίγο περισσότερη αγάπη; Αυτό μόνο μου χρειάζεται, και, αν το είχα, πιστεύω πως θα έτρωγα ακόμα και το άνοστο φαγητό της… 

Γ. Κωνσταντίνα, Β1

Από το ημερολόγιο ενός γείτονα

Αγαπητό ημερολόγιο,

   Όταν μετά από πολύ κόπο και διάβασμα πέρασα στη σχολή που ήθελα και ήρθα από τη Θεσσαλονίκη εδώ στην Αθήνα, πίστευα πως θα περνούσα μια καταπληκτική φοιτητική ζωή. Όταν μάλιστα κατάφερα να βρω ένα διαμέρισμα σε κοντινή απόσταση από το πανεπιστήμιο και σε λογική τιμή, θεώρησα τον εαυτό μου πολύ τυχερό. Έκανα λάθος…

   Στο διαμέρισμα που είναι ακριβώς πάνω από το δικό μου ζει μια οικογένεια με ένα μικρό κοριτσάκι. Ε λοιπόν, από το πρωί ως το βράδυ ακούγονται φωνές της μητέρας και κλάματα του παιδιού. Απορώ αυτός ο πατέρας πού είναι και γιατί δεν επεμβαίνει… Μάλλον σ’ αυτή την οικογένεια η μητέρα κάνει κουμάντο. Οι καυγάδες είναι καθημερινό φαινόμενο. Το πρωί με ξυπνάνε οι τσιρίδες μάνας και κόρης και το απόγευμα δε βρίσκω ησυχία για να συγκεντρωθώ και να διαβάσω. Η εξεταστική όμως πλησιάζει και, όπως πάνε τα πράγματα, με βλέπω να κόβομαι στα περισσότερα μαθήματα. Η κατάσταση έχει καταντήσει αφόρητη. Μάλλον θα πρέπει να αρχίσω να ψάχνω για κάποιο άλλο σπίτι…

Σ. Πένυ, Β3

Άλλοι/ες προτίμησαν να παρουσιάσουν τα επιχειρήματά τους υπέρ της ζωής σε μονοκατοικία ή πολυκατοικία (απ' ό,τι φαίνεται, όλοι βρίσκουν προτιμότερη τη ζωή σε μονοκατοικία!).

Πολυκατοικία...

...ή μονοκατοικία;

\

   Στις μέρες μας η πλειοψηφία των ανθρώπων κατοικεί σε πολυκατοικίες, μέσα σε διαμερίσματα. Μπορεί κι εγώ να μένω τώρα σε πολυκατοικία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μου αρέσει κιόλας… Πολλές φορές ενοχλούμαι από τη φασαρία που κάνουν οι διπλανοί ή νιώθω ότι, άθελά μου, παρακολουθώ τη ζωή τους, αφού η ηχομόνωση δεν είναι καλή και όλα ακούγονται! Επίσης, το δωμάτιό μου είναι μικρό και δεν μπορώ να το διαμορφώσω όπως θα ήθελα… Σε μια ευρύχωρη μονοκατοικία, όμως, θα είχα τη δυνατότητα να φτιάξω τον χώρο όπως μου αρέσει, με τη δική μου προσωπική σφραγίδα! Τη φαντάζομαι στην εξοχή, κοντά στη φύση… Μου αρέσουν πολύ τα φυτά, κι έτσι θα είχα μία μεγάλη αυλή γεμάτη λουλούδια και δέντρα, όπου θα έβαζα και μία τραπεζαρία, για να τρώμε όταν ο καιρός είναι καλός. Θα ήθελα να έχω και διάφορα κατοικίδια, που θα ζουν ελεύθερα και όχι περιορισμένα σε έναν μικρό χώρο, χωρίς να έχω την έγνοια ότι ενοχλούν τους γείτονες.

   Το σπίτι των ονείρων μου, λοιπόν, δε θα μπορούσε παρά να είναι μια μονοκατοικία!

Σ. Χριστίνα, Β3

   Έχοντας ζήσει κατά τους θερινούς μήνες σε μονοκατοικία, στο εξοχικό μας, και τον υπόλοιπο χρόνο σε πολυκατοικία, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι προτιμώ τη ζωή σε μονοκατοικία.

   Στη μονοκατοικία ζεις εσύ, η οικογένειά σου και κανένας άλλος. Μπορείς να σέρνεις το πρωί τις παντοφλίτσες σου, να χοροπηδάς και να φωνάζεις όταν παίζεις με τους φίλους σου στο play station. Μπορείς να κάνεις πάρτι και να βάλεις τη μουσική όσο δυνατά θέλεις, χωρίς να φοβάσαι ότι θα ενοχλήσεις τους άλλους ενοίκους της οικοδομής. Με λίγα λόγια, είσαι ανεξάρτητος και αισθάνεσαι ελεύθερος… 

   Η ποιότητα ζωής που προσφέρει η μονοκατοικία δε συγκρίνεται μ’ αυτήν σε μια πολυκατοικία. Ελπίζω λοιπόν στο μέλλον να μένω σε μονοκατοικία όλο τον χρόνο!

Π. Διονύσης, Β3

   Πολυκατοικία ή μονοκατοικία; Η κάθε επιλογή έχει υπέρ και κατά… 

   Αρχικά, σε μια μονοκατοικία δεν υπάρχει η στενότητα χώρου που παρατηρείται στα διαμερίσματα των πολυκατοικιών. Κάθε μέλος της οικογένειας μπορεί να έχει τον προσωπικό του χώρο, ενώ παράλληλα υπάρχει και άφθονος χώρος για κήπο, παιχνίδι, μπάρμπεκιου, όπως και άνετο πάρκινγκ. Οι γείτονες είναι συνήθως σε κάποια απόσταση, οπότε λείπουν οι ενοχλήσεις από τα διπλανά διαμερίσματα. Επιπλέον, ο ιδιοκτήτης μιας μονοκατοικίας μπορεί να κάνει ό,τι επιθυμεί. Μπορεί να διαρρυθμίσει τους χώρους του σπιτιού σύμφωνα με το δικό του γούστο, χωρίς να αναγκάζεται να συμβιβαστεί, ενώ δε χρειάζεται να έρθει σε συμφωνία με κανέναν άλλο, όπως συμβαίνει στις πολυκατοικίες. Έχει τη δυνατότητα να κάνει ανακαίνιση, να βάψει το σπίτι του με όποιο χρώμα του αρέσει, να διαμορφώσει τον κήπο του ή να φτιάξει μια πισίνα. Τέλος, οι μονοκατοικίες βρίσκονται κυρίως στα προάστια, σε καθαρό περιβάλλον, μακριά από τους θορύβους της πόλης και από πυκνοκατοικημένες περιοχές. 

   Αυτό το τελευταίο βέβαια έχει και αρνητικές πλευρές. Τα προάστια βρίσκονται μακριά από δημόσιες υπηρεσίες και καταστήματα, ενώ δεν εξυπηρετούνται και τόσο καλά από τις αστικές συγκοινωνίες. Αντιθέτως, αυτοί που ζουν σε κάποια πολυκατοικία στην πόλη τα έχουν όλα «μέσα στα πόδια τους». Παράλληλα, από πρακτική άποψη, είναι πιο οικονομικό να αγοράσει ή να νοικιάσει κανείς ένα διαμέρισμα, παρά μια ολόκληρη μονοκατοικία. 

   Ωστόσο, τα πλεονεκτήματα της ζωής σε μονοκατοικία είναι σαφώς περισσότερα από τα μειονεκτήματα. Η ζωή σε μονοκατοικία προσφέρει γαλήνη, ηρεμία, ελευθερία, πράγματα που σε καμία περίπτωση δεν έχει κάποιος που ζει σε πολυκατοικία. Γι’ αυτό και για μένα είναι προτιμότερη από τη ζωή σε κάποιο διαμέρισμα, όσο πολυτελές κι αν είναι αυτό…

Μ. Ηλίας, Β1

Και μια αληθινή, κατά τον συγγραφέα της, ιστορία για το τι μπορεί να σου συμβεί αν ζεις σε κάποιο διαμέρισμα!

Συγκάτοικοι στην τρέλα - μια αληθινή ιστορία

   Εδώ και τρία χρόνια ζω με την οικογένειά μου στον τέταρτο όροφο μια εξαώροφης πολυκατοικίας στη Νέα Κρήνη. Στον κάθε όροφο υπάρχει μόνο ένα διαμέρισμα κι έτσι τα διαμερίσματα είναι αρκετά μεγάλα. Σε αντίθεση μ’ αυτά που συμβαίνουν στις περισσότερες πολυκατοικίες, εμείς έχουμε πολύ καλές σχέσεις με τους γείτονές μας. 

   Το διαμέρισμα, ωστόσο. του πέμπτου ορόφου θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω καταραμένο. Κανείς δεν έχει μείνει εκεί για πάνω από έναν χρόνο! Όταν μετακομίσαμε εμείς στην οικοδομή, έμενε εκεί ένα ηλικιωμένο ζευγάρι.. Αυτοί ήταν και οι αγαπημένοι μου γείτονες. Γιατί; Το διαμέρισμα του πέμπτου, που είναι ακριβώς από πάνω μας, έχει ξύλινο δάπεδο, οπότε το περπάτημα ακούγεται αρκετά έντονα στον τέταρτο. Ε λοιπόν, οι γείτονές μας μπορεί να μην περπατούσαν, ούτε καν να μιλούσαν, καθώς ΠΟΤΕ δεν τους ακούσαμε. Αλλά όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν… Σε κάποια στιγμή έσπασε ένας σωλήνας στο μπάνιο τους και το νερό κατέληγε στο δικό μας μπάνιο. Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορούσαν να βρουν τι ακριβώς φταίει για τη διαρροή! Μέχρι να βρεθεί η αιτία του κακού, οι καλοί μας γείτονες είχαν πάρει την απόφαση να μετακομίσουν και το ταβάνι του μπάνιου μας είχε καταστραφεί. Έτσι, αναγκαστήκαμε να το βάψουμε και χάσαμε και τους άγιους αυτούς ανθρώπους…

   Αφού επιδιορθώθηκε η βλάβη, το διαμέρισμα έμεινε ξενοίκιαστο για αρκετό καιρό. Μετά ήρθε μια τετραμελής οικογένεια, οι γονείς και δύο κοριτσάκια ηλικίας τριών και πέντε ετών. Όπως προανέφερα, το πάτωμα του πέμπτου ορόφου είναι ξύλινο και στα παιδιά αυτής της ηλικίας αρέσει πολύ να παίζουν και να τρέχουν. Μάλιστα τα συγκεκριμένα παιδάκια φαίνεται πως προτιμούσαν για το παιχνίδι τους τις βραδινές ώρες, οπότε κάποιοι δεν μπορούσαν να κοιμηθούν… Χαρακτηριστικό είναι πως για περίπου τρεις εβδομάδες ο πατέρας μου, που δουλεύει δύσκολα ωράρια, όταν ερχόταν η ώρα του ύπνου, μετακόμιζε στη μάνα του που μένει απέναντι. Ένα βράδυ μάλιστα αναγκαστήκαμε να πάμε όλοι μαζί οικογενειακώς στη γιαγιά, καθώς η κατάσταση με το τρεχαλητό και τις φωνές των παιδιών στο διαμέρισμα του πάνω ορόφου είχε ξεφύγει... Καμιά φορά σκεφτόμουν πως λυπάμαι τον καημένο τον πατέρα τους, που έφευγε στις έξι το πρωί για να πάει στο στρατόπεδο (στρατιωτικός στο επάγγελμα). Ευτυχώς, η οικογένεια αυτή δεν έμεινε πολύ καιρό στην πολυκατοικία μας. Ο στρατιωτικός μετατέθηκε στο Σουφλί, κι έτσι μετακόμισαν και το μαρτύριο έλαβε τέλος. 

   Όχι όμως για πολύ.... Πέρυσι ήρθε μια καθηγήτρια μαθηματικών, η κόρη του ιδιοκτήτη του διαμερίσματος στον έκτο. Πήρε λοιπόν το διαμέρισμα στον πέμπτο και, εκεί που είπαμε πως θα ησυχάσουμε πια, ξεκινάει πλήρη ανακαίνιση του χώρου, με τρυπάνια, σφυριά και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Αυτή τη φορά μετακόμισα εγώ πρώτος στη γιαγιά μου! Μετά βέβαια ακολούθησε και ο πατέρας μου. Το χειρότερο ήταν οι ώρες που ερχόταν το συνεργείο. 9 με 1 το πρωί και 4 με 7 το μεσημέρι! Ενημερώσαμε αρκετές φορές την κυρία καθηγήτρια πως ενοχλεί, αλλά δε συγκινήθηκε ιδιαιτέρως... Όταν η ανακαίνιση ολοκληρώθηκε επιτέλους και τακτοποιήθηκε στο σπίτι, έμεινε μόνο μερικούς μήνες, ώσπου της ήρθε η ιδέα να μετακομίσει στους γονείς της που μένουν από πάνω και να δώσει το διαμέρισμα προς ενοικίαση. 

   Όσο λοιπόν το σπίτι ήταν άδειο, βλέπαμε κόσμο να μπαινοβγαίνει και να το βλέπει. Και τελικά νοικιάστηκε... Πριν από λίγες μέρες, εγώ με τη μητέρα μου πετύχαμε στον ανελκυστήρα έναν ευγενικό και καλοπροαίρετο νεαρό κύριο, γύρω στα 35. Φαινόταν πολύ χαρούμενος. Μας συστήθηκε και μας είπε πως νοίκιασε το διαμέρισμα στον πέμπτο. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:

- Με τη γυναίκα μου ψάχναμε καιρό ένα σπίτι στο κέντρο της Καλαμαριάς και είμαστε τυχεροί που επιτέλους βρήκαμε ακριβώς αυτό που θέλαμε!

- Μπράβο, καλώς ήρθατε! Αν επιτρέπεται, αφού είστε μόνος με τη γυναίκα σας, γιατί επιλέξατε ένα τόσο μεγάλο σπίτι;

- Τώρα είμαστε μόνοι με τη γυναίκα μου, αλλά όχι για πολύ...

    Εκεί μας έκοψε κρύος ιδρώτας... Και όχι άδικα, αφού ο ευγενικός κύριος συνέχισε:

- Η γυναίκα μου είναι έγκυος σε ΤΡΙΔΥΜΑ και θέλαμε να βρούμε σπίτι με πίσω μπαλκόνι για τον ΣΚΥΛΟ μας!

   Πάρε τώρα το τριπλό εγκεφαλικό, και πάνε πες στον πατέρα σου πως έρχονται όχι ένα και δύο, αλλά τρία νεογέννητα μωρά και ένας σκύλος να μείνουν πάνω από το κεφάλι του και πως θα πρέπει να μετακομίσει πάλι στη μάνα του...

Κ. Μιχάλης, Β2

Συνταγές και δώρα φιλίας!

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου παρουσιάζουν τις δικές τους "συνταγές" για μια γλυκιά και αληθινή φιλία...

Τούρτα φιλίας

Υλικά

Για τη βάση:

10 φακελάκια εμπιστοσύνη

1 κιλό ειλικρίνεια 

3 φλιτζάνια κατανόηση

3 φλιτζάνια εχεμύθεια

5 κουταλιές της σούπας αλληλοσεβασμό

Μισό κουταλάκι του γλυκού πειράγματα

Χιούμορ και χαμόγελο (όσο πάρει)

Για την κρέμα:

1 κουτί συμπαράσταση

Μισό κιλό αλληλοϋποστήριξη

Αμοιβαία αγάπη (η δόση πρέπει να είναι μεγάλη, όσο μεγαλύτερη τόσο το καλύτερο!)

Για τη διακόσμηση:

Νιφάδες ανεκτικότητας και καλής διάθεσης

Δε θα χρειαστούμε καθόλου ψέμα και προδοσία. Δίνουν μια πικρή γεύση και θα χαλάσουν το γλυκό μας!

Εκτέλεση 

   Βάζουμε σε ένα μπολ την εμπιστοσύνη, την ειλικρίνεια και την κατανόηση. Προσθέτουμε λίγη λίγη την εχεμύθεια και ανακατεύουμε καλά. Ρίχνουμε μέσα και τον αλληλοσεβασμό και δεν παραλείπουμε τα πειράγματα, για δώσουμε πιο έντονη γεύση. Τοποθετούμε το μείγμα σε ένα ταψί, που έχουμε αλείψει με χιούμορ και χαμόγελο, και το βάζουμε στον φούρνο. 

   Παράλληλα, χτυπάμε στο μίξερ τη συμπαράσταση και την αλληλοϋποστήριξη, μαζί με άφθονη αμοιβαία αγάπη, ώστε να σχηματιστεί ένα απαλό και αφράτο μείγμα. Καλύπτουμε μ’ αυτό την τούρτα της φιλίας σε πολλές στρώσεις.

   Οι νιφάδες ανεκτικότητας και καλής διάθεσης θα στολίσουν την τούρτα μας με τον ωραιότερο τρόπο και… καλή μας όρεξη!

Σ. Πένυ - Χ. Ελένη, Β3

Σπιτική συνταγή για μια αληθινή φιλία

Βασικά υλικά
♦  Αλληλοσεβασμός
♦  Ανιδιοτέλεια
♦  Κατανόηση
♦  Εμπιστοσύνη
♦  Ειλικρίνεια
♦  Αποδοχή
♦  Αμοιβαία συμπαράσταση
♦ Υπευθυνότητα 

Θα χρειαστούν ακόμη:

✔ Χρόνος

✔ Υπομονή

✔ Επιμονή

✔ Γέλιο - δάκρυ

Απολύτως απαραίτητο συστατικό: Απεριόριστη αγάπη

   Ανακατεύουμε πολύ καλά όλα τα βασικά υλικά, σχηματίζοντας μια γερή βάση για τη φιλία μας. Εδώ είναι που θα μας χρειαστεί ο χρόνος, η υπομονή και η επιμονή. Μπορούμε να καρυκεύσουμε, όταν και όσο θέλουμε, την αληθινή φιλία με γέλιο ή και δάκρυ, αρκεί να τα μοιραζόμαστε. Πάντα όμως σερβίρουμε με πολλή πολλή αγάπη! 

   Καλή επιτυχία, γιατί η φιλία είναι από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή ενός ανθρώπου…

Σ. Ιωάννα, Β2

Cheesecake αληθινής φιλίας 

Υλικά

Για τη βάση:

250 γραμμάρια ειλικρίνεια

3 κουταλιές της σούπας εμπιστοσύνη

Για την κρέμα: 

2 κούπες ενδιαφέρον

100 γραμμάρια κατανόηση

Μισό κιλό αγάπη

50 γραμμάρια συμπαράσταση

Για τη διακόσμηση:

Μαρμελάδα ενθουσιασμού

Άφθονο χιούμορ και τρέλα

Εκτέλεση 

   Σε ένα μπολ μεγάλου μεγέθους βάζουμε την τριμμένη ειλικρίνεια και την ενώνουμε με την εμπιστοσύνη. Στρώνουμε καλά το μείγμα σε μια φόρμα σε σχήμα καρδιάς, ώστε να δημιουργήσουμε μια σταθερή βάση. 

   Στο μεταξύ, χτυπάμε στο μίξερ το ενδιαφέρον μαζί με την κατανόηση. Προσθέτουμε την αγάπη και τη συμπαράσταση, συνεχίζοντας να χτυπάμε, μέχρι όλα τα υλικά να ενωθούν απόλυτα μεταξύ τους. Ρίχνουμε το μείγμα πάνω στη βάση και το βάζουμε στο ψυγείο για να σφίξει. 

   Τέλος, απλώνουμε στο cheesecake μας τη μαρμελάδα ενθουσιασμού και πασπαλίζουμε με άφθονο χιούμορ και τρέλα….

   Και voilà, ένα πεντανόστιμο cheesecake αληθινής φιλίας!

Κ. Ζένια - Λ. Όλγα, Β1

Συνταγή για μια φιλία που διαρκεί

Υλικά

✔ Αγάπη

✔ Αφοσίωση

✔ Εχεμύθεια

✔ Υπομονή

✔ Αμοιβαία υποστήριξη 

✔ Αποδοχή

✔ Εμπιστοσύνη

✔ Αλληλεγγύη

Εκτέλεση 

   Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να πάρετε όλα τα υλικά, να τα κατανοήσετε και να τα βάλετε στην καρδιά σας. Δεν πρέπει να σας προβληματίζει η ποσότητα των υλικών, αυτή την αποφασίζει κάθε φορά αυτός που φτιάχνει τη συνταγή! Μπορεί να υπάρχουν κάποια βασικά και απαραίτητα συστατικά για μια φιλία που διαρκεί, αλλά δεν υπάρχει ποτέ συγκεκριμένος τρόπος εκτέλεσης… Αυτοσχεδιάστε!

Τ. Κωνσταντίνα, Β2

...Ή χαρίζουν ένα δώρο στον καλύτερό τους φίλο!

Ένα δώρο για την καλύτερή μου φίλη

   Πιστεύω πως το ιδανικό δώρο για ένα αγαπημένο πρόσωπο δεν είναι εύκολη υπόθεση… Πρέπει να το αναζητήσεις με αγάπη και να αφιερώσεις χρόνο και αρκετή σκέψη. Το δικό μου δώρο στην καλύτερή μου φίλη θα ήθελα να αντιπροσωπεύει κάτι ωραίο που μοιραστήκαμε, αλλά και να συνδυάζεται με ένα κοινό μας ενδιαφέρον. Θα της χάριζα λοιπόν ένα άλμπουμ με φωτογραφίες από διάφορες στιγμές που περάσαμε παρέα και ένα εισιτήριο για να πάμε μαζί σε μία συναυλία ή να δούμε μια ταινία στον κινηματογράφο!

Δ. Γεωργία, Β2

   Το δώρο που θα ήθελα να κάνω στην καλύτερή μου φίλη είναι κάτι χειροποίητο, κάτι πολύ προσωπικό... Σκέφτομαι λοιπόν να είναι ένα κουτί, που θα περιέχει τυπωμένες φωτογραφίες μας (θα τις πλαστικοποιήσω, για να μην αλλοιωθούν με την πάροδο του χρόνου), τρυπημένες και περασμένες με έναν σπάγκο, σαν μπλοκάκι. Σε κάθε του σελίδα θα υπάρχει μία φωτογραφία και μία φράση φιλίας και αγάπης, που είτε θα σκεφτώ μόνη μου, είτε θα αναζητήσω στο διαδίκτυο. Μπορεί επίσης να βάλω μέσα στο κουτί και ένα στικάκι με διάφορα βίντεο από όμορφες στιγμές που έχουμε μοιραστεί.
   Πιστεύω πως είναι ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό δώρο, το οποίο έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από ένα ακριβό αγοραστό αντικείμενο που το βρίσκεις έτοιμο σε πολλά καταστήματα. Σίγουρα χρειάζεται να αφιερώσω πολύ κόπο και χρόνο για να το φτιάξω, αλλά αυτό είναι που θα το κάνει μοναδικό!

Σ. Χριστίνα, Β3

Τραγούδια, σκέψεις και ποιήματα για τη φιλία

Με έμπνευση το απόσπασμα από τον "Μικρό πρίγκιπα" του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ με τίτλο "Ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου επέλεξαν τραγούδια που εκφράζουν την άποψή τους για τη φιλία και που θα ήθελαν να αφιερώσουν στον καλύτερό τους φίλο/η...

Τaylor Swift - I'm Only Me When I'm With You

Friday night beneath the stars

In a field behind your yard

You and I are painting pictures in the sky

And sometimes we don't say a thing

Just listen to the crickets sing.

Everything I need is right here by my side

And I know everything about you

I don't wanna live without you

I'm only up when you're not down

Don't wanna fly if you're still on the ground

It's like no matter what I do

Well, you drive me crazy half the time

The other half I'm only trying

To let you know that what I feel is true

And I'm only me when I'm with you

Just a small town boy and girl

Livin' in a crazy world

Trying to figure out what is and isn't true

And I don't try to hide my tears

The secrets or my deepest fears

Through it all nobody gets me like you do

And you know everything about me

You say that you can't live without me

When I'm with anybody else

It's so hard to be myself

And only you can tell...

...That I'm only up when you're not down

Don't wanna fly if you're still on the ground

It's like no matter what I do

Well, you drive me crazy half the time

The other half I'm only trying
To let you know that what I feel is true

And I'm only me

Who I wanna be

Well, I'm only me when I'm with you

With you

Οι στίχοι του τραγουδιού αυτού εκφράζουν απόλυτα αυτά που πιστεύω για την αληθινή φιλία… Όταν είσαι χαρούμενος, χαίρεται κι ο φίλος σου, ενώ όταν είσαι στεναχωρημένος συμπάσχει μαζί σου. Μπορεί σε μια φιλία να υπάρχουν τσακωμοί, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι παύει να υπάρχει αγάπη… Ο καλύτερός σου φίλος ίσως σε γνωρίζει καλύτερα από ό,τι γνωρίζεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, αλλά μαζί του δε φοβάσαι να εκφραστείς, γιατί ξέρεις πως δε θα σε κοροϊδέψει, ούτε θα σε κρίνει. Στη φιλία δεν υπάρχουν μυστικά. Τελικά, με τους πραγματικούς φίλους είσαι πάντα ο εαυτός σου και αυτός που θέλεις να είσαι!

We The Kings ft. Elena Coats - Sad Song

You and I, we're like fireworks and symphonies exploding in the sky

With you, I'm alive

Like all the missing pieces of my heart, they finally collide 

So stop time right here in the moonlight

'Cause I don't ever wanna close my eyes

Without you, I feel broke

Like I'm half of a whole

Without you, I've got no hand to hold

Without you, I feel torn

Like a sail in a storm

Without you, I'm just a sad song

I'm just a sad song

With you, I fall

It's like I'm leaving all my past and silhouettes up on the wall

With you, I'm a beautiful mess

It's like we're standing hand in hand with all our fears up on the edge

So stop time right here in the moonlight

'Cause I don't ever wanna close my eyes

You're the perfect melody

The only harmony I wanna hear

You're my favorite part of me

With you standing next to me

I've got nothing to fear

Ένα τραγούδι για την αξία της αγάπης και της φιλίας… Χάρη στους φίλους μας η ζωή γίνεται όμορφη, σαν «ηλιόλουστη», όπως λέει και η αλεπού στον μικρό πρίγκιπα, αποκτά περιεχόμενο και ενδιαφέρον. Χωρίς όμως τον καλύτερό μας φίλο, είναι σαν να χάνει το νόημά της και γίνεται ένα «Λυπημένο τραγούδι»… 

Μ. Ευαγγελία, Β3

Bruno Mars - Count on me

If you ever find yourself stuck in the middle of the sea

I'll sail the world to find you

If you ever find yourself lost in the dark and you can't see

I'll be the light to guide you

If you're tossin' and you're turnin'

And you just can't fall asleep

I'll sing a song beside you

And if you ever forget how much you really mean to me

Every day I will remind you

We find out what we're made of

When we are called to help our friends in need

You'll always have my shoulder when you cry

I'll never let go, never say goodbye

You know...

You can count on me like 1, 2, 3

I'll be there

And I know when I need it

I can count on you like 4, 3, 2

And you'll be there

'Cause that's what friends are supposed to do, oh yeah

You can count on me 'cause I can count on you

Αυτό το τραγούδι αποτελεί έναν πραγματικό ύμνο στη φιλία. Το άκουσα για πρώτη φορά στο Δημοτικό, αφού η αγαπημένη μου δασκάλα το είχε βάλει σαν μουσικό χαλί σε ένα από τα αναμνηστικά cd που έφτιαξε για μας. Αν και μου άρεσε πολύ από την αρχή, επειδή ήμουν μικρότερος δεν είχα καταλάβει απόλυτα τους στίχους… Τώρα όμως τους καταλαβαίνω και τους βρίσκω υπέροχους! Ο αληθινός φίλος θα είναι πάντα στο πλάι σου ό,τι και να γίνει, στα εύκολα και κυρίως στα δύσκολα, πρόθυμος να σε βοηθήσει και να σου συμπαρασταθεί. 

Αλκίνοος Ιωαννίδης & Τζίμης Πανούσης - Εγώ κι εσύ μαζί

Όταν η τύχη σου θα 'ναι φευγάτη, 

και συ μακριά απ' το ζεστό σου κρεβάτι 

Τότε θυμήσου τη χρυσή συμβουλή 

Εγώ κι εσύ μαζί 

Τα βάσανά σου είναι και δικά μου, 

και για τους δυο μας χτυπάει η καρδιά μου 

Δυο φιλαράκια με μια ψυχή 

Εγώ κι εσύ μαζί 

Μπορείς αν θες 

να βρεις πιο έξυπνους φίλους, 

Να 'ναι μεγάλοι και πιο δυνατοί 

Μπορείς! 

Αλλά να ξέρεις τη δικιά μου αγάπη 

δε θα στη δώσει, φιλαράκο, κανείς 

Κι όσο περνάνε και φεύγουν τα χρόνια 

και η φιλία μας θα μένει αιώνια 

Είναι γραφτό μας, μοίρα κοινή... 

Εγώ κι εσύ μαζί!

Για μένα αυτό είναι το πιο όμορφο ελληνικό τραγούδι που έχει γραφτεί για τη φιλία. Εκφράζει τα συναισθήματα που τρέφω για τον καλύτερό μου φίλο, και γι’ αυτό του το αφιερώνω!

Κ. Μιχάλης, Β2

Φίλοι για πάντα

Όνειρα που είχαμε παλιά

ελπίδες σχέδια πολλά

Έτσι τα δέσαμε μαζί

έτσι για να `μαι εγώ κι εσύ

Φίλοι για πάντα εγώ κι εσύ

φίλοι για όλα στη ζωή

Φίλοι για όσα έχουμε ζήσει

τίποτα δε θα μας χωρίσει

Σαν παραμύθι απ’ τα παλιά

στην παιδική μας γειτονιά

Εικόνες χρόνου αναμνήσεις

θα είσαι εκεί να μου θυμίζεις

Φίλοι για πάντα εγώ κι εσύ

φίλοι για όλα στη ζωή

Φίλοι για όσα έχουμε ζήσει

τίποτα δε θα μας χωρίσει!

Θα ήθελα να αφιερώσω αυτό το τραγούδι στην καλύτερή μου φίλη, επειδή πιστεύω ότι οι στιγμές που περνάμε μαζί, όπως και τα όνειρά μας και τα σχέδια για το μέλλον που μοιραζόμαστε, θα μας μείνουν αξέχαστα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Γιατί η αληθινή φιλία κρατάει για πάντα!

Κ. Τζούλια, Β2

Άλλοι/ες προτίμησαν να καταθέσουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους για τη φιλία στις μέρες μας...

Η φιλία και οι φίλοι στις μέρες μας 

   Όλοι οι άνθρωποι αισθανόμαστε την ανάγκη να κάνουμε παρέες και να έχουμε φίλους. Ωστόσο, στη σημερινή εποχή η αξία της φιλίας είναι υποτιμημένη… 

   Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι προτιμούν να μένουν στο σπίτι τους και να στέλνουν μηνύματα, αντί να πάνε με τους φίλους τους μια βόλτα. Προσπαθούν να μαζέψουν «φίλους» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και χαίρονται όσο μεγαλώνει ο αριθμός αυτών των δήθεν φίλων, ακόμη κι αν είναι άγνωστοί τους. 

   Ωστόσο, η πραγματική φιλία μπορεί να προσφέρει πολλά. Ένας καλός φίλος μπορεί πάντα να σου συμπαρασταθεί, να χαρεί με τη χαρά σου, να λυπηθεί με τη στεναχώρια σου… Σ’ αυτόν μπορείς να εκφράσεις ελεύθερα τη γνώμη, τους προβληματισμούς και τα συναισθήματα σου, να εμπιστευτείς τα μυστικά σου. Ο αληθινός φίλος είναι αυτός με τον οποίο μοιράζεσαι πολλές κοινές αναμνήσεις, αλλά και συνεχίζεις να περνάς ευχάριστα και ποιοτικά τον χρόνο σου στη συντροφιά του. Και το πιο σημαντικό: είναι αυτός που έχει αφιερώσει χρόνο για να σε γνωρίσει, αυτός που σέβεται τις ανάγκες και την προσωπικότητά σου και σε αγαπάει έτσι όπως είσαι. Σε μια αληθινή φιλία δεν περιμένεις ανταλλάγματα. Απλά δίνεις, με όλη την καλή σου διάθεση, με όλη σου την καρδιά! Ένας πραγματικός φίλος μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή… 

   Ακόμα κι αν κάποιοι στις μέρες μας αγνοούν τη σημασία της φιλίας, αυτή είναι και θα συνεχίσει να είναι μια διαχρονική αξία, ένας θησαυρός για τους τυχερούς που θα την αποκτήσουν και θα την εκτιμήσουν…

Μ. Έλενα, Β3

Ο καλύτερός μου φίλος
   Το σχολείο είναι μια μικρή κοινωνία. Σ’ αυτό δεν παίρνουμε μόνο γνώσεις, αλλά και κοινωνικοποιούμαστε, μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε και δημιουργούμε φιλικές σχέσεις με τους άλλους. Ωστόσο, είναι φυσικό με κάποιον από τους φίλους μας να ταιριάξουμε καλύτερα και να συνδεθούμε περισσότερο… 

   Εγώ με τον καλύτερό μου φίλο καθόμαστε στο ίδιο θρανίο. Είναι ψηλός, ευπαρουσίαστος και έχει μαύρα μαλλιά και μάτια. Το σημαντικότερο όμως είναι πως έχει πολλά ψυχικά χαρίσματα… Είναι ήρεμος και ευγενικός με όλους. Αγαπάει πολύ τα γράμματα και είναι άριστος μαθητής. Πάντα έρχεται διαβασμένος και εργάζεται με επιμέλεια και τάξη. Τα γραπτά του είναι καθαρά, καλογραμμένα και σωστά. Μαζί καρδιοχτυπάμε στα διαγωνίσματα και μαζί διαβάζουμε και λύνουμε τα δύσκολα προβλήματα. Πάντα γελαστός, πρόσχαρος και φιλικός, είναι το υπόδειγμα της τάξης! Λόγω του καλού του χαρακτήρα, τον αγαπούν όλοι, και φυσικά περισσότερο εγώ… Αισθάνομαι πολύ τυχερός που τον έχω δίπλα μου.

   Η φιλία μας είναι μια ζεστή και όμορφη σχέση, που μας βοηθά και τους δυο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Θέλω να αντέξει στον χρόνο, και θα προσπαθήσω γι’ αυτό!

Α. Χρήστος, Β2

...Ή έγραψαν ποιήματα για τη φιλία και τους φίλους!

Τι είναι η φιλία;

Η φιλία είναι κάτι ξεχωριστό

Είναι συναίσθημα μοναδικό

Στη ζωή είναι ευλογία 

Και χαρίζει ευτυχία

Η φιλία είναι θησαυρός

Για τον καθένα μοναδικός

Αν θες να τον αποκτήσεις

Πρέπει να τον κερδίσεις…

Ζ. Αναστασία - Κ. Φερσαή, Β1

Ο καλύτερός μου φίλος

Το φίλο μου τον αγαπώ

σαν να ’ναι αδελφός μου.

Μου στέκεται στα δύσκολα

σαν άλλος εαυτός μου.

Η φιλία είναι αγάπη 

και ο φίλος καλοσύνη

Στης ζωής μας την απάτη

μας χαρίζει εμπιστοσύνη.

Γ. Αρίσταρχος - Τ. Μάριος, Β2

Ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του αποσπάσματος από τον "Μικρό πρίγκιπα" του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ με τίτλο "Ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου απέδωσαν εικαστικά σκηνές που τους άρεσαν...

Ο μικρός πρίγκιπας σκέφτεται το ταξίδι...

Ι. Στέλλα, Β1

Ο μικρός πρίγκιπας και τα τριαντάφυλλα

Φ. Μαριάννα, Β3

Μ. Ευαγγελία, Β3

"Και, πέφτοντας χάμω στο γρασίδι, έκλαψε..."

Λ. Ελένη, Β3

Κ. Τάσος, Β2

Ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού

Μ. Αναστασία, Β1

Κ. Χριστίνα, Β3

Ι. Στέλλα, Β1

Τ. Χαράλαμπος, Β3

Ο μικρός πρίγκιπας και οι φίλοι του

Π. Θάνος, Β3

Κ. Χρήστος, Β2

Κ. Ηλίας, Β1

Έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο του μικρού πρίγκιπα ή της αλεπούς...

Από το ημερολόγιο του μικρού πρίγκιπα

Αγαπητό μου ημερολόγιο, 

   Μετά από πολλές περιπέτειες, έφτασα επιτέλους στον πλανήτη Γη! Εδώ όμως με περίμενε η πιο δυσάρεστη έκπληξη της ζωής μου… Αφού περπάτησα πολύ μέσα από τους άμμους, τα βράχια και τα χιόνια, ανακάλυψα σε κάποια στιγμή έναν δρόμο. Τον ακολούθησα, πιστεύοντας ότι θα με οδηγήσει στους ανθρώπους, αλλά το πρώτο που συνάντησα δεν ήταν άλλο από έναν ανθισμένο τριανταφυλλόκηπο! Κοίταζα, κοίταζα και δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου! Το λουλούδι μου μου είχε πει πως ήταν ένα μονάκριβο σε ολόκληρο το σύμπαν. Και να που ακόμα δεν πάτησα το πόδι μου στη γη και βρήκα χιλιάδες όμοια λουλούδια σε έναν μονάχα κήπο… 

   Δε σκέφτηκα καν πως το τριαντάφυλλό μου μου είχε πει ψέματα. Είμαι σίγουρος πως δεν ήξερε πως υπάρχουν και άλλα τριαντάφυλλα στον κόσμο. Βαθιά λύπη γέμισε την ψυχή μου… Αναρωτήθηκα τι θα γινόταν αν μάθαινε την αλήθεια. Φοβάμαι πως δε θα μπορούσε να την αντέξει… Για να γλιτώσει τη ντροπή, θα έβηχε φριχτά και θα έκανε τάχα πως πεθαίνει. Κι εγώ θα έπρεπε να το περιποιηθώ, γιατί με τον χαρακτήρα που έχει θα μπορούσε στ’ αλήθεια να πεθάνει, μόνο και μόνο για να με ταπεινώσει κι εμένα. 

   Νόμιζα πως ήμουν πλούσιος και ξεχωριστός, επειδή είχα δικό μου κάτι το μοναδικό, μα τελικά δεν είχα παρά ένα κοινό λουλούδι, ολόιδιο με χιλιάδες άλλα. Τι μου απομένει; Ένας ασήμαντος πλανήτης χαμένος μέσα στην απεραντοσύνη του διαστήματος, με τρία μικροσκοπικά ηφαίστεια, που μάλιστα το ένα τους μπορεί να έχει σβήσει για πάντα. Δεν είμαι λοιπόν κι εγώ τίποτα το σπουδαίο. Είμαι μόνο ένας μικρός πρίγκιπας.

   Αχ, καλό μου ημερολόγιο, είμαι απαρηγόρητος…

Π. Ιάκωβος, Β2

Από το ημερολόγιο της αλεπούς

Αγαπητό ημερολόγιο,

   Πέμπτη σήμερα, η μέρα του χορού των κυνηγών! Είχα κι εγώ ξεκινήσει να κάνω τη βολτίτσα μου ως το αμπέλι, όταν άκουσα κάτι που μου φάνηκε σαν κλάμα. Πλησίασα με όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις και είδα ένα μικρό ξανθό αγόρι να κλαίει πεσμένο στο γρασίδι. Το λυπήθηκα και πήρα την απόφαση να εμφανιστώ πίσω από τη μηλιά, όπου κρυβόμουν. Λοιπόν, αυτό το αγοράκι είναι ο πρίγκιπας ενός μακρινού πλανήτη! Μου είπε πως με βρίσκει πολύ όμορφη και μου ζήτησε να παίξουμε, για να ξεχαστεί λίγο. Φυσικά αυτό ήταν αδύνατο, αφού δε με έχουν ημερώσει… Αυτό ο μικρός δεν μπορούσε να το καταλάβει και με ρωτούσε επίμονα τι σημαίνει. Έτσι κι εγώ του απάντησα πως σημαίνει να δημιουργείς δεσμούς. Του εξήγησα πως έχεις δημιουργήσει δεσμό με κάποιον όταν τον έχεις ανάγκη, όταν τον χρειάζεσαι και σε χρειάζεται στη ζωή. Αυτός ο στενός δεσμός είναι που κάνει τον έναν να γίνεται μοναδικός στον κόσμο για τον άλλο.

   Μόνο που… Ενώ τα εξηγούσα όλα αυτά στον μικρό πρίγκιπα, κατάλαβα κι εγώ κάτι για τη δική μου ζωή! Κανείς δε με έχει ημερώσει και ζω μονότονα και βαρετά. Κυνηγάω τις κότες, με κυνηγάνε οι κυνηγοί, δεν έχω καμία ιδιαίτερη σημασία και αξία για κανέναν… Σε μια στιγμή συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη ανάγκη έχω να με ημερώσουν. Κι αυτό θα ήθελα να το κάνει ακριβώς αυτό το παράξενο αγόρι! Τα μαλλιά του είναι χρυσαφένια, σαν τα καλοκαιρινά στάχυα. Κάθε φορά που θα βλέπω τα χωράφια με το σιτάρι, που τώρα μου είναι αδιάφορα, θα τον σκέφτομαι… Όλη μου η ζωή θα αλλάξει, θα γίνει πολύ πιο όμορφη και ενδιαφέρουσα. Κοίταξα τον μικρό πρίγκιπα στα μάτια με λαχτάρα και τον παρακάλεσα να με ημερώσει. 

   Δέχτηκε… Από αύριο ξεκινάμε! Αν και ξέρω ότι θα χρειαστεί χρόνος και υπομονή, πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε να έρθουμε κοντά ο ένας στον άλλο. Δε βλέπω την ώρα να αποκτήσω έναν φίλο! 

Μ. Μαρία, Β1

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Μόλις αποχαιρέτησα τον φίλο που με ημέρωσε, τον μικρό μου πρίγκιπα… Πριν αποχωριστούμε, τον έστειλα να δει τα τριαντάφυλλα που είχε πρωτοσυναντήσει όταν έφτασε εδώ, στη Γη. Ήθελα να διαπιστώσει ο ίδιος ότι δε μοιάζουν καθόλου με το δικό του τριαντάφυλλο, το οποίο αγαπάει και γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό και μοναδικό γι’ αυτόν. Όταν γύρισε να με χαιρετήσει, του χάρισα το μυστικό μου. Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια… Είναι τόσο απλό, αλλά οι περισσότεροι δεν το ξέρουν. Αυτός όμως το έμαθε και το κατάλαβε! Αυτό πιστεύω πως ήταν το καλύτερο δώρο που μπορούσα να του κάνω…

   Δίδαξα στον μικρό πρίγκιπα τι σημαίνει αληθινή φιλία και αυτός μου δίδαξε τι σημαίνει ευτυχία. Έτσι, παρά τον πόνο του αποχωρισμού, είμαστε και οι δύο κερδισμένοι! Θα μου λείψει πολύ το χρυσαφένιο αγόρι, θα μου μείνει όμως το χρώμα το σταριού για να μου το θυμίζει… 

   Θα ήθελα να επισκεφτώ τον φίλο μου στον μακρινό του πλανήτη και να γνωρίσω και το τριαντάφυλλό του, αλλά δυστυχώς εκεί δεν έχει κότες! Τι να κάνουμε; Τίποτα δεν είναι τέλειο…

Γ. Μυρσίνη - Κ. Χριστίνα, Β1

...Ή προτίμησαν, υιοθετώντας τον ρόλο του μικρού πρίγκιπα, να γράψουν ένα γράμμα στο τριαντάφυλλό του.

Αγαπημένο μου τριαντάφυλλο, 

   Σου γράφω από τη Γη, αυτόν τον συναρπαστικό πλανήτη, που μου επιφύλαξε πολλές εκπλήξεις! Έχω ήδη ταξιδέψει σε αρκετούς παράξενους πλανήτες, αλλά αυτά που είδα εδώ δεν τα είδα πουθενά αλλού. 

   Και πρώτα απ’ όλα, με το που έφτασα στη Γη, τι να δω; Έναν τριανταφυλλόκηπο, γεμάτο κατακόκκινα τριαντάφυλλα! Και όλα μου φάνηκαν ολόιδια με σένα… Ένιωσα τον κόσμο μου να γκρεμίζεται. Αφού δεν έχω παρά ένα κοινό τριαντάφυλλο, δεν είμαι κι εγώ παρά ένας ασήμαντος πρίγκιπας, σκέφτηκα. Αλλά πιο πολύ στεναχωρήθηκα για σένα, γιατί φαντάστηκα πως, αν έβλεπες τον τριανταφυλλόκηπο, θα ήθελες να πεθάνεις από τη ντροπή σου… 

   Υποθέτω πως το γράμμα μου σε έχει σοκάρει ως εδώ, αλλά μη μου στεναχωριέσαι! Η τυχαία συνάντησή μου με ένα υπέροχο πλάσμα που ζει εδώ στη Γη, μία αλεπού, μου άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο έβλεπα τα πράγματα ως τότε. Την ημέρωσα και γίναμε φίλοι! Έτσι κατάλαβα πως κι εσύ έχεις ημερώσει εμένα… Μπορεί να μην είσαι το μοναδικό τριαντάφυλλο του κόσμου, κατέχεις όμως μια μοναδική θέση στην καρδιά μου, αφού εσύ είσαι το τριαντάφυλλο που έχω φροντίσει τόσο καιρό. Έχω ασχοληθεί μαζί σου, σε έχω προστατέψει από εξωτερικούς κινδύνους, έχω ακούσει τα παράπονά σου, έχω μοιραστεί τη σιωπή σου. Ο χρόνος που έχουμε περάσει μαζί είναι αναντικατάστατος και γι’ αυτό δε σε αλλάζω με τίποτα. Στα μάτια μου θα είσαι πάντα κάτι ξεχωριστό. Είσαι το δικό μου τριαντάφυλλο!

   Αυτό το συνειδητοποίησα απόλυτα όταν πήγα να ξαναδώ τα τριαντάφυλλα, πριν αποχαιρετήσω τη φίλη μου την αλεπού. Αυτή τη φορά δε μου φάνηκε να σου μοιάζουν, έστω και στο ελάχιστο! Η μοναδικότητα κάποιου δεν εξαρτάται από την εξωτερική εμφάνιση, αλλά από αυτά που σημαίνει για μας…

   Σε σκέφτομαι και μου λείπεις, αλλά σε λίγο καιρό θα γυρίσω και πάλι κοντά σου. Ελπίζω να σου έχω λείψει λίγο κι εγώ…

Με πολλή αγάπη,

Μικρός Πρίγκιπας

Μ. Μαρία, Β1

Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο

Με έμπνευση το απόσπασμα από την επιστολή του Ινδιάνου Σιάτλ με τίτλο "Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο" και τα σχετικά βιντεάκια που παρακολουθήσαμε, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου έφτιαξαν το πορτρέτο του, όπως τον φαντάστηκαν, και απέδωσαν εικαστικά τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους...

Ο Ινδιάνος Σιάτλ

Κ. Χρήστος, Β2

Κ. Δημήτρης, Β3

Η. Χρήστος, Β2

Κ. Χριστίνα, Β3

Σ. Ιωάννα, Β2

Ο Ινδιάνος γράφει την επιστολή

Τ. Χαράλαμπος, Β3

"Εγώ είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω..."

Ζ. Αναστασία, Β1

Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο

Κ. Τάσος, Β2

Α. Ιορδάνης, Β2

Η καταστροφή της φύσης

Ι. Εύη, Β1

Χ. Ελένη, Β3

Άλλοι/ες προτίμησαν να καταγράψουν τις σκέψεις του Ινδιάνου... 

Ο Ινδιάνος Σιάτλ παίρνει μια δύσκολη απόφαση

   Διάβασα και ξαναδιάβασα με μεγάλη προσοχή την επιστολή του Μεγάλου Αρχηγού στην Ουάσιγκτον. Πίσω από τα ευγενικά λόγια του βλέπω ξεκάθαρα την απειλή… Ωστόσο, δεν μπορώ να συμφωνήσω με το Αιχμηρό Βέλος, τον αδερφό και σύντροφό μου στο κυνήγι, που ζητά να ξεθάψουμε το τσεκούρι του πολέμου για να υπερασπιστούμε τη γη μας. Δυστυχώς, τα όπλα των λευκών είναι πιο ισχυρά από το δικό μας θάρρος. Η αιματοχυσία θα ήταν τελείως άσκοπη… Το πρώτο φως του ήλιου με βρήκε στο ιερό δάσος να επικαλούμαι τη βοήθεια των πνευμάτων των προγόνων μας. Τώρα ξέρω πως θα καθοδηγήσουν τη σκέψη και το χέρι μου, καθώς θα γράφω την απάντησή μας στον Μεγάλο Αρχηγό…

   Πρέπει να προσπαθήσω να περισώσω ό,τι μπορώ, πρέπει να θέσω κάποιους όρους για την προστασία της γης μας και των ζώων που ζουν σ’ αυτή από την πλεονεξία των λευκών. Αυτό που για μας είναι ιερό, γι’ αυτούς δεν έχει καμία αξία. Ίσως φταίει που δεν μπορώ να καταλάβω τους τρόπους των λευκών, όπως κι αυτοί δεν καταλαβαίνουν τους δικούς μας. «Άγριους», έτσι μας χαρακτηρίζουν…

   Δε νιώθω μίσος για τους λευκούς, που μας ξεριζώνουν από τη γη των προγόνων μας. Τους λυπάμαι… Μπορεί να νομίζουν τώρα ότι είναι πανίσχυροι, αλλά δεν είναι. Ακόμα και ο λευκός δεν μπορεί να απαλλαχτεί απ’ την κοινή μοίρα όλων των ανθρώπων…

Π. Θάνος, Β3 

...Ή να σχολιάσουν το μήνυμα του κειμένου και να καταθέσουν τους προβληματισμούς τους.

Σχόλια για το κείμενο «Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο» 

Μια απίστευτη επιστολή! Ένας «άγριος», ένας απολίτιστος, υποτίθεται, Ινδιάνος παραδίδει μαθήματα σεβασμού του φυσικού περιβάλλοντος σε όλους εμάς, που θεωρούμε τους εαυτούς μας πολιτισμένους και συμπεριφερόμαστε στη φύση με τον πιο άγριο τρόπο που υπάρχει…

Γ. Κωνσταντίνα, Β1

Αυτό το κείμενο είναι τόσο εύστοχο και προφητικό, που πραγματικά περιγράφει τη σημερινή εποχή, χωρίς καμία υπερβολή! Η σοφία των Ινδιάνων αποδεικνύει πως η φυλή αυτή έχει παρεξηγηθεί πολύ… Καλά θα κάνουμε να ακούσουμε τη φωνή τους έστω και τώρα, όσο είναι ακόμα καιρός!

Μ. Ελισάβετ, Β3

Σκέψεις και προβληματισμοί 

   Μέσα από την απάντηση του Ινδιάνου Σιάτλ στην πρόταση για πώληση της γης των Ινδιάνων στους λευκούς, βλέπουμε καθαρά τη φιλοσοφία του λαού του όσον αφορά τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, έναν τρόπο σκέψης από τον οποίο πολλά θα είχαμε να διδαχτούμε… Καθώς ο Ινδιάνος παρουσιάζει τις απόψεις του και τα επιχειρήματά του, απευθύνεται τόσο στη λογική και όσο και στο συναίσθημα, κι έτσι η επιστολή του προκαλεί ποικίλες σκέψεις, προβληματισμούς, αλλά και συναισθηματικές αντιδράσεις στον σύγχρονο αναγνώστη. 

   Αρχικά, έκπληξη προκαλεί η ανακάλυψη μιας πλευράς των Ινδιάνων τελείως διαφορετικής από την άποψη που έχουν αρκετοί γι’ αυτούς. Δεν είναι οι άγριοι που βλέπουμε στις ταινίες Western, αλλά έχουν έναν ιδιαίτερο πολιτισμό, μια αρχέγονη σοφία που τους καθοδηγεί στη σκέψη και στην πράξη. Ζουν ειρηνικά μέσα στη φύση, παίρνοντας από αυτήν μόνο ό,τι τους χρειάζεται, δίνοντας αξία και σεβασμό ακόμα και στο παραμικρό στοιχείο της και συμβιώνοντας αρμονικά με τα ζώα. Έτσι, ο τρόπος με τον οποίο τους αντιμετώπισαν οι λευκοί δεν μπορεί παρά να προκαλέσει αγανάκτηση… Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει η βαθιά αξιοπρέπεια του Ινδιάνου, ο οποίος προβάλλει τη νοοτροπία της φυλής του αντιπαραθέτοντάς τη με αυτή των λευκών που θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωσή της, χωρίς να εκδηλώνει εχθρικά αισθήματα προς αυτούς.

   Δυστυχώς, ένα θλιβερό συμπέρασμα που βγάζουμε σήμερα είναι ότι όσα επισημαίνει ο Ινδιάνος Σιάτλ στην επιστολή του αποδείχθηκαν αληθινά… Ο δυτικός άνθρωπος μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να φέρει τον πλανήτη, όπως και τα πλάσματα που ζουν σ’ αυτόν, στο χείλος της καταστροφής. Αυτή η διαπίστωση οφείλει να μας προβληματίσει, πριν να είναι πολύ αργά…

   Θα μπορούσαμε να πούμε, λοιπόν, πως τα σοφά λόγια του Ινδιάνου Σιάτλ μας ευαισθητοποιούν ως προς την αναγκαιότητα της προστασίας του περιβάλλοντος και ταυτόχρονα μας δίνουν ένα διαχρονικό μήνυμα ανθρωπιάς και σεβασμού προς τη διαφορετικότητα.

Π. Ιωάννα, Β2

Αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι…

Αν δεν περνούσε το φετινό καλοκαίρι, δε θα μπορούσε να έρθει το επόμενο.

Αν δεν περνούσαν τα χρόνια, δε θα γινόμασταν σοφότεροι.

Αν δεν υπήρχε η φύση, δε θα υπήρχαμε κι εμείς.

Η ύπαρξη μας είναι στενά δεμένη με την πορεία και τη βιωσιμότητα αυτού του κόσμου, γι’ αυτό και οφείλουμε να σεβόμαστε το καθετί που υπάρχει σ’ αυτόν.

Όλες οι ενέργειες και οι επιλογές μας πρέπει να συμβαδίζουν με τους ρυθμούς και τους νόμους της φύσης, διαφορετικά οδηγούμαστε σε αδιέξοδο και καταστροφή.

Αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι, η φύση δε θα βρισκόταν σε κίνδυνο…

Σ. Πένυ, Β3

Όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν...

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του διηγήματος της Έλλης Αλεξίου "Όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν..." οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου ζωγράφισαν...

Μπροστά στη βιτρίνα

Ζ. Αναστασία, Β1

Λ. Αγλαΐα, Β3

Έκαναν τη δική τους πρόταση για το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του διηγήματος...

Ι. Εύη, Β1

Χριστούγεννα! Μέρες γεμάτες χαρά, αγάπη, οικογενειακή θαλπωρή, δώρα. Βρισκόμαστε όμως στη μετεμφυλιακή Ελλάδα… Η γυναίκα ενός εξόριστου αγωνίζεται για να επιβιώσει με τα δύο μικρά παιδιά της, που υποφέρουν από τη φτώχεια και από την έλλειψη του πατέρα, που δεν έχουν καλά καλά γνωρίσει. Καθώς οι γιορτές πλησιάζουν, η μητέρα θα τους δώσει μια υπόσχεση…

Μια συγκινητική ιστορία, που ευαισθητοποιεί και προβληματίζει τον αναγνώστη.

Κ. Ηλίας, Β1

Άλλοι/ες έγραψαν μια σελίδα στο ημερολόγιο του Πέτρου, της Αγγελικούλας ή ενός από τα παιδιά που ήθελαν να αποκτήσουν τον σιδηρόδρομο.

Από το ημερολόγιο του Πέτρου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Είμαι τόσο χαρούμενος! Η μαμά μάς πήγε σήμερα στην οδός Αιόλου για να ζητιανέψουμε. Η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ, ούτε και η Αγγελικούλα μας δεν πολυκαταλάβαμε τι ακριβώς θα κάναμε… Αλλά μόλις άκουσα τον προορισμό μας ξετρελάθηκα! Στο μυαλό μου ήρθε αμέσως αυτός ο τέλειος σιδερόδρομος που είναι εκεί, σε μία βιτρίνα. Όλα τα παιδιά στο σχολείο μιλάνε γι’ αυτόν και λαχταρούν να τον αποκτήσουν… Παρακάλεσα κι εγώ τη μαμά να μου τον αγοράσει, αλλά μου είπε ότι, επειδή κοστίζει πολλά λεφτά, θα μπορέσουμε να τον πάρουμε όταν έρθει ο μπαμπάς μου από την εξορία, λογικά πριν από την Πρωτοχρονιά. Δεν τον θυμάμαι σχεδόν καθόλου τον μπαμπά, αλλά νιώθω ότι μου λείπει… 

   Όταν φτάσαμε λοιπόν στην οδός Αιόλου, έπιασα σαν καλός αδερφός την Αγγελικούλα από το χέρι, για να μη χαθούμε μέσα στον κόσμο, και τρέξαμε στη βιτρίνα. Ανυπομονούσα να δω κι εγώ αυτόν τον περίφημο σιδερόδρομο από κοντά. Φοβόμουν κιόλας μήπως κάποιος είχε προλάβει και τον είχε αγοράσει. Ευτυχώς όμως ήταν εκεί, να κόβει βόλτες καμαρωτός, με τα φωτάκια του να αναβοσβήνουν… Ήταν τόσο μαγικό το θέαμα! Δεν ξέρω πόση ώρα τον κοίταζα με το στόμα ανοιχτό να κάνει την ίδια βόλτα ξανά και ξανά. Δε βαριόσουν να τον βλέπεις ποτέ! Άλλωστε, μπορεί προς το παρόν να μην έχουμε τη δυνατότητα να τον αγοράσουμε, αλλά είναι δωρεάν το να τον χαζεύουμε!

   Η μαμά μας είπε ότι και αύριο θα ξαναπάμε στην οδός Αιόλου. Θα τρέξω κατευθείαν στον σιδερόδρομο… Μακάρι να γυρίσει ο μπαμπάς σύντομα και να μου τον αγοράσει, πριν τον πάρει κανένα άλλο παιδί!

Μ. Αναστασία, Β1

19 Δεκεμβρίου

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   Εκεί που παίζαμε ωραία και καλά με την Αγγελικούλα, η μαμά μας είπε ότι αύριο θα πάει στην οδό Αιόλου να ζητιανέψει και ότι θα μας πάρει κι εμάς μαζί της! Καταχάρηκα, γιατί θα πω τα κάλαντα μαζί με την αδελφή μου (όλο και κάποιος θα μας δώσει καμιά δεκάρα!), αλλά και γιατί θα δούμε τα παιχνίδια στις βιτρίνες. Η μαμά όμως δεν ήταν καθόλου χαρούμενη… Η καημένη, εργάζεται συνήθως σκληρά και γυρνάει στο σπίτι πολύ κουρασμένη. Τον τελευταίο καιρό βέβαια δε δουλεύει πια, αλλά είναι πιο στεναχωρημένη. Τις προάλλες την άκουσα να σιγομουρμουρίζει πως δεν πάει άλλο…

   Πάντως, εγώ πιστεύω ότι θα βγάλουμε αρκετά λεφτά, αυτή κι εμείς, στην οδό Αιόλου και θα πάρουμε και τον σιδηρόδρομο που θέλω τόσο… Είναι το καλύτερο παιχνίδι απ’ όλα, αλήθεια! Πιάνει όλη τη βιτρίνα και μοιάζει σαν τα αληθινά τα τρένα. Κάνει γύρους, ανεβοκατεβαίνει στα βουνά, περνάει πάνω από γέφυρες, μπαίνει σε ένα τούνελ και χάνεται από τα μάτια σου, ώσπου, τσουπ, ξαναεμφανίζεται από την άλλη πλευρά της βιτρίνας! Η μαμά λέει πως είναι πολύ ακριβός και πως δε θα φτάσουν τα λεφτά που θα μαζέψουμε στην Αιόλου, μα θα ’ρθει ο μπαμπάς πριν από την Πρωτοχρονιά και θα μας τον αγοράσει. Αυτά θα είναι τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μου!

5 Ιανουαρίου

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   Πέρασαν τα Χριστούγεννα. Πέρασε κι η Πρωτοχρονιά, κοντεύουνε τα Φώτα. Ο μπαμπάς δεν ήρθε. Δεν τον άφησαν οι κακοί άνθρωποι… Αν ερχόταν, θα μας αγόραζε τον σιδηρόδρομο και η μαμά δε θα χρειαζόταν να ξαναζητιανέψει. Θα κάναμε γιορτές όλοι μαζί. Δε θα τον περιμέναμε πια, ούτε θα τρέχαμε με την αδελφούλα μου κάθε φορά που χτυπάει η εξώπορτα να ανοίξουμε όλο λαχτάρα, μήπως και είναι αυτός. Η Αγγελικούλα ξεγελάστηκε με μια πάνινη κουκλίτσα που της έφτιαξε η μαμά και ξέχασε την κούκλα που ζητούσε, αλλά εγώ είμαι πολύ απογοητευμένος… 

   Μα η μαμά είπε πως του χρόνου όλα θα ’χουν αλλάξει! Θα ’χουν φύγει οι κακοί άνθρωποι, οι καλοί μπαμπάδες θα έχουν έρθει πάλι κοντά μας και το σπίτι μας θα γεμίσει ευτυχία και χαρά… Την πιστεύω!

Σ. Ιωάννα, Β2

Από το ημερολόγιο της Αγγελικούλας

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 

   Το πρωί, στον ύπνο μου σχεδόν, άκουσα κάτι σαν κλάμα. Ανήσυχη, φώναξα τη μαμά, που με αγκάλιασε και μου είπε πως δεν κλαίει κανένας και πως θα το είδα σε ένα κακό όνειρο. Τα μάτια της ήταν κόκκινα όμως… Ίσως κι αυτή να μην κοιμήθηκε καλά. Κάθε χρόνο στις γιορτινές μέρες τη ζητούσανε στα σπίτια είτε για να πλύνει, είτε για να ασπρίσει, αλλά φέτος τίποτα… Έτσι μας είπε από χθες ότι θα μας πάρει μαζί της στο κέντρο της Αθήνας. Αυτή θα ζητιανέψει κι εμείς θα χαζέψουμε τον κόσμο και τις στολισμένες βιτρίνες. 

   Αφού είχα ξυπνήσει πια, ανυπομονούσα να φύγουμε, να βγούμε και λίγο από το σπίτι, αλλά ο Πέτρος χουζούρευε κουκουλωμένος στο κρεβάτι του και η μαμά δε βιαζόταν. Μου είπε πως θα πάμε πιο μετά, άμα φωτίσει και σφίξει ο κόσμος, γιατί πρωί πρωί κάνει πολύ κρύο, δε βγαίνει κανένας και θα ξεπαγιάσουμε άδικα. Όταν λοιπόν βγήκε ο ήλιος, φάγαμε το ψωμάκι μας και ξεκινήσαμε από το σπίτι μας, που είναι στου Ζωγράφου, να πάμε στην οδό Αιόλου με τα πόδια. Η μαμά μας έντυσε όσο καλύτερα μπορούσε, για να μην κρυώνουμε. Στον Πέτρο έδωσε να φορέσει ένα παλιό μαύρο σακάκι. Ήταν λίγο μπαλωμένο, αλλά δεν πειράζει, γιατί ήταν αρκετά χοντρό και, μαζί με το μαύρο του κασκόλ, θα τον κρατούσε ζεστό. Αλλά κι εμένα μου φόρεσε αρκετά ρούχα, το ένα πάνω στο άλλο, και μετά με διπλοτύλιξε σαν ντολμαδάκι με ένα χοντρό σκούρο σάλι δικό της και μου το έδεσε με ένα κορδόνι κάτω από τα χέρια. Με όλα αυτά τα ρούχα δεν κρύωνα και τόσο, αλλά η αλήθεια είναι πως δυσκολευόμουν κάπως να κινηθώ. Τα ρούχα μας ήταν πεντακάθαρα, αλλά τα αρβυλάκια μας, μέχρι να φτάσουμε στην οδό Αιόλου, είχαν γεμίσει λάσπες.

   Με το που φτάσαμε, η μαμά στάθηκε σε μια γωνιά κι εμάς μας άφησε να κάνουμε βόλτες, αρκεί να είμαστε πιασμένοι χέρι - χέρι και να μην απομακρυνθούμε. Αμέσως ο Πέτρος με τράβηξε μαζί του προς τη βιτρίνα με αυτόν τον σιδηρόδρομο που έχει ξετρελάνει όλα τα αγόρια. Κι εκεί είναι που κοντέψαμε να χαθούμε… Σε μια άλλη βιτρίνα είδα μια τέλεια κούκλα! Ήταν πίσω από το τζάμι βέβαια, αλλά φαινότανε πολύ καθαρά, γι’ αυτό και σταμάτησα για να τη δω καλύτερα. Είχε ξανθά σγουρά μαλλάκια, κουνούσε το κεφάλι της δεξιά - αριστερά και τα ματάκια της ανοιγόκλειναν, σαν να ήταν ζωντανή! Ο αδελφός μου δε με άφησε να τη θαυμάσω όσο θα ήθελα, αλλά μου υποσχέθηκε πως θα ξαναπεράσουμε από εκεί, αφού δούμε και τον σιδηρόδρομο. 

   Να ’μαστε κι εμείς λοιπόν μπροστά από τη βιτρίνα, όπου είχαν μαζευτεί ένα σωρό παιδιά που σκουντιόταν ποιο θα βγει μπροστά και γινόταν χαμός! Όλα έλεγαν πώς θα αποκτήσουν το πολυπόθητο τρενάκι. Ο γιος ενός καθηγητή έλεγε ότι θα του το πάρει ο μπαμπάς του. Ένα αγοράκι, που μου φάνηκε αδυνατούλικο και χλωμό, είπε ότι θα του το πάρει ο νονός του, που είναι σωφέρης. Κάποιο άλλο παιδί έλεγε ότι όλοι οι συγγενείς του μαζί θα βάλουν λεφτά για να του το αγοράσουν. Πετάχτηκε κι ο Πέτρος και είπε ότι θα εμάς θα μας το πάρει ο μπαμπάς μας, που θα γυρίσει από την εξορία πριν την Πρωτοχρονιά. Τι να πεις; Αγόρια… 

   Εμένα με νοιάζει περισσότερο η όμορφη κουκλίτσα που είδα και ακόμα πιο πολύ το να έρθει κοντά μας ο μπαμπάς, για να μην κλαίει πια η μαμά… Αυτά θέλω, καλό μου ημερολόγιο, για τα Χριστούγεννα!

Φ. Μαριάννα, Β3

Από το ημερολόγιο του παιδιού του καθηγητή

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   Πήγα πάλι σήμερα στην οδό Αιόλου για να δω τον υπέροχο σιδηρόδρομο που θα μου πάρει δώρο ο μπαμπάς μου για τις γιορτές. Πραγματικά, δε χορταίνω να τον χαζεύω! Περιμένω πώς και πώς να γίνει δικός μου… Ο μπαμπάς μου θα πάρει και δεύτερο μισθό για τα Χριστούγεννα και μου υποσχέθηκε ότι θα διαθέσει τα μισά από αυτά τα επιπλέον χρήματα για να μου τον αγοράσει. Γι’ αυτό και δεν ανησυχώ μήπως πάρει κάποιος άλλος τον σιδηρόδρομο, αν και όλα τα παιδιά κάνουν σχέδια πώς να τον αποκτήσουν. Μα καλά, δεν καταλαβαίνουν ότι ένα τέτοιο παιχνίδι είναι πανάκριβο; Ακόμα και ένα φτωχοντυμένο αγοράκι, που μου είπε μάλιστα πως ο μπαμπάς του είναι στην εξορία, ελπίζει… Τι να πω, έτσι όπως τα βλέπω τα πράγματα, κανείς δεν έχει πιθανότητες εκτός από μένα! Πολύ σύντομα ο ονειρεμένος αυτός σιδηρόδρομος θα είναι στα χέρια μου και όλοι θα με ζηλεύουν… 

Γ. Μυρσίνη - Κ. Χριστίνα, Β1

Από το ημερολόγιο ενός παιδιού

20 Δεκεμβρίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Πετάω από τη χαρά μου! Από ό,τι φαίνεται, για τα φετινά Χριστούγεννα θα έχω το ωραιότερο δώρο. Είναι ένα καταπληκτικό τρενάκι που κάνει διάφορα κόλπα, ό,τι μπορείς να φανταστείς! Από την πρώτη στιγμή που το είδα στη βιτρίνα, το λάτρεψα. Τόσο πολύ το θέλω, που ονειρεύομαι στον ύπνο μου να παίζω μ’ αυτό με τις ώρες… 

   Και να τι έγινε. Χτες το βράδυ μαζεύτηκαν οι συγγενείς στο σπίτι μας για τη γιορτή της μαμάς. Είχαν έρθει όλοι στο κέφι και με ρώτησαν και μένα τι δώρο θέλω για τις γιορτές. Όταν λοιπόν τους μίλησα για τον σιδηρόδρομο, η μαμά είπε πως τέτοια παιχνίδια είναι ακριβά και πως οι μέρες που ζούμε δεν είναι για πολυτέλειες. Αλλά η θεία μου η μικρή και ο θείος μου που έχει το περίπτερο, ακόμα και ο θείος μου ο Νικόλας (που ανοιχτοχέρη δεν τον λες…) συμφώνησαν να βάλουν όλοι λεφτά για να μου τον αγοράσουν!

   Για φαντάσου… Σε λίγο καιρό ο σιδηρόδρομος θα είναι δικός μου. Όλοι τον θέλουν, αλλά εγώ θα είμαι ο τυχερός που θα τον αποκτήσει! Θα τον βάλω στο δωμάτιο μου και κάθε φορά που θα έρχονται οι φίλοι μου στο σπίτι θα τον βλέπουν και θα τον θαυμάζουν…

9 Ιανουαρίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Το όνειρό μου τελικά δεν πραγματοποιήθηκε… Αντί για τον σιδηρόδρομο που τόσο επιθυμούσα, το δώρο που πήρα ήταν ένα καινούριο παλτό. Είναι αλήθεια πως το περσινό μου είχε σχεδόν λιώσει, μα και δε με χωρούσε κιόλας. Το παλτό το χρειάζομαι περισσότερο από ένα παιχνίδι. Αυτά μου λέει η λογική. Αλλά…

   Σήμερα πήγα να δω τον σιδηρόδρομο για μια τελευταία φορά. Ναι, ήταν ακόμα εκεί, στη βιτρίνα… Μόνο που δεν έκοβε πια βόλτες και τα φωτάκια του δεν αναβόσβηναν όπως πριν. Μου φάνηκε σαν στεναχωρημένος που έμεινε απούλητος, που δεν έκανε κανένα παιδί ευτυχισμένο. Ήταν σαν να μην είχε εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο είχε έρθει στον κόσμο… Άκουσα πως σε λίγο θα τον βγάλουν απ’ τη βιτρίνα και θα τον πάνε στην αποθήκη. 

   Αυτά τα Χριστούγεννα τα φανταζόμουν διαφορετικά. Η μαμά έχει δίκιο, ζούμε σε δύσκολες εποχές. Παρηγοριέμαι κάπως με τη σκέψη ότι του χρόνου τα πράγματα θα είναι καλύτερα, άσε που μπορεί να βγάλουν έναν ακόμα καλύτερο σιδηρόδρομο, και αυτόν σίγουρα θα τον πάρω. Για να μη βασίζομαι στους μεγάλους, θα αρχίσω να μαζεύω λεφτά από τώρα!

Λ. Αγλαΐα, Β3