Το μαύρο κύμα

Με αφορμή το απόσπασμα από την "Ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει" του Λουίς Σεπούλβεδα με τίτλο "Το μαύρο κύμα", οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου εμπνεύστηκαν από την ιστορία της γλαροπούλας Κενγκά και τον αγώνα της για επιβίωση. 

Ζωγράφισαν σκηνές που τους/τις συγκίνησαν...

Το μαύρο κύμα 

Τ. Αναστάσης, Α2

Π. Κυριακή, Α2

Α. Ιορδάνης - Κ. Χρήστος, Α2

Λ. Ελένη, Α3

Η προσπάθεια της Κενγκά να σωθεί

Σ. Χριστίνα, Α3

Π. Θάνος, Α3

Ι. Στέλλα, Α1

Κ. Ελένη, Α3

Η Κενγκά  πάνω από την εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ

Ι. Εύη, Α1

Σκέψεις και συναισθήματα...

Χ. Ελένη, Α3

Άλλοι/ες πάλι επέλεξαν το κόμικς και το κολάζ, προκειμένου να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, αλλά και τον προβληματισμό τους για το σοβαρό πρόβλημα της μόλυνσης των θαλασσών...

Λ. Όλγα, Α1

Π. Ιωάννα, Α2

Ή προτίμησαν να φανταστούν την εξέλιξη της ιστορίας.

   Με τα φτερά της καλυμμένα από το πετρέλαιο, η Κενγκά πίστεψε πως η ζωή της σύντομα θα τελείωνε, Αν έμενε στη θάλασσα, αργά ή γρήγορα θα την καταβρόχθιζε κάποιο μεγάλο ψάρι. Ένιωθε τόσο αδικημένη… «Τι έχω κάνει άραγε, για να αξίζω τέτοιο τέλος;», σκεφτόταν.

   Θέλοντας να αποφύγει τα χειρότερα, η γλαροπούλα αποφάσισε να φτάσει με κάθε τρόπο ως την ακτή. Προτιμούσε να περάσει τις τελευταίες ώρες που της απέμεναν κοιτάζοντας τον ουρανό και φέρνοντας στο μυαλό της αναμνήσεις της από την ελεύθερη και ξέγνοιαστη ζωή της με τους άλλους γλάρους. Μάζεψε το κουράγιο της και ξεκίνησε την προσπάθεια. Λίγο πετούσε, λίγο κολυμπούσε, κι όταν κουραζόταν πολύ αφηνόταν στα κύματα. Ευτυχώς, η θάλασσα σε κάποια στιγμή την έβγαλε στην παραλία. Έμεινε να κείτεται εκεί μισοπεθαμένη. Το μυαλό της είχε θολώσει, οι δυνάμεις της την είχαν εγκαταλείψει…

   Το επόμενο πράγμα που κατάλαβε η Κενγκά ήταν ότι κάποιοι την πλησίαζαν. Τρόμαξε! «Τι θα μου κάνουν; Να φύγω!», ήταν η πρώτη της σκέψη. Αλλά δε γινόταν να φύγει… Δεν μπορούσε πια ανοίξει τις φτερούγες της, ούτε καν να κουνήσει τα πόδια της. Και τότε… ένιωσε δυο χέρια να τη σηκώνουν απαλά. Χωρίς βέβαια να το ξέρει, μέσα στην ατυχία της είχε την τύχη να τη βρουν εθελοντές μιας περιβαλλοντικής οργάνωσης, ενώ καθάριζαν την ακτή. Αμέσως φρόντισαν να μεταφερθεί στο κοντινότερο κέντρο προστασίας και διάσωσης άγριας ζωής. 

   «Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι σαν αυτούς που μολύνουν τη θάλασσα με πετρέλαιο…», είπε μέσα της η Κενγκά. «Το ένστικτό μου μου λέει να τους εμπιστευτώ. Υπάρχει μια ελπίδα να με σώσουν!».

Φ. Μαριάννα, Α3

   Η Κενγκά ένιωθε πως οι δυνάμεις της την εγκαταλείπουν και πως δε θα μπορούσε να συνεχίσει για πολύ ακόμα. Πετώντας πάνω από το Αμβούργο, προσπαθούσε με αγωνία να βρει ένα ασφαλές μέρος για να προσγειωθεί και να γεννήσει το αυγό της. Τότε ήταν που ζαλίστηκε και έπεσε…

   Όταν άνοιξε τα ματιά της, είδε ότι ήταν περιτριγυρισμένη από πολλά παιδιά. Δεν ήξερε πόση ώρα ήταν αναίσθητη… Βρισκόταν στο προαύλιο ενός σχολείου! Τα παιδιά είδαν ότι η Κενκγά είχε μολυνθεί από το πετρέλαιο και κατάλαβαν ότι θα πέθαινε, αν δεν την βοηθούσαν. Με τη βοήθεια της δασκάλας τους, την καθάρισαν όσο καλύτερα μπορούσαν και τη μετέφεραν με προσοχή σε έναν κτηνίατρο. Εκεί η γλαροπούλα δέχτηκε κάθε φροντίδα, θεραπεύτηκε και κατάφερε να γεννήσει! Μετά από λίγο καιρό μπορούσε να πετάει ξανά και αφέθηκε ελεύθερη μαζί με το γλαράκι της.

   Ωστόσο, η Κενγκά δεν ξέχασε ποτέ τους σωτήρες της. Επισκεπτόταν συχνά την αυλή του σχολείου και άφηνε τα παιδιά να την πλησιάσουν και να την ταΐσουν. Ήταν ο δικός της τρόπος να τους πει «ευχαριστώ»!

Κ. Χριστίνα - Λ. Αγλαΐα, Α3

Και ένα ποίημα!

Αγώνας για επιβίωση 

Το πετρέλαιο μολύνει 

κάνει τη θάλασσα απειλή 

Το αυγό της να κλωσήσει 

υπόσχεται ένα γατί 

Θα ζήσει; Θα πεθάνει; 

Ούτε η ίδια δεν ξέρει! 

Όμως προσπάθειες καταβάλει 

Για να τα καταφέρει 

Ι. Νάντια, Α2