Η πολυσημία των λέξεων, όπως και η ιδιαίτερη γλώσσα των νέων, δημιουργούν συχνά παρεξηγήσεις και χιουμοριστικές καταστάσεις! Στο πλαίσιο της σχετικής συζήτησης, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου "έπαιξαν" κι αυτοί/ές με την πολυσημία των λέξεων, αλλά και με τη γλώσσα των νέων, δημιουργώντας γελοιογραφίες και γράφοντας χιουμοριστικούς διαλόγους...
Γιαγιά και εγγονός...
Μ. Σοφία, Γ2
Η παρεξήγηση
Π. Γιάννης, Γ3
Το ήξερα αυτό!
Π. Ειρήνη, Γ3
Σ' αγαπώ, αλλά...
Κ. Στέλλα, Γ2
Το προφιτερόλ
Γιαγιά: Γιάννη, αγόρι μου, καλώς ήρθες! Πεινάς;
Γιάννης: Όχι, γιαγιά.
Γιαγιά: Τι θέλεις να σου φτιάξω να φας;
Γιάννης: Τζίζους, γιαγιά!
Γιαγιά: Τι Τζίζους; Δεν το ξέρω αυτό, καινούργιο είναι; Δεν το έχει δείξει και ο Άκης... Μήπως θέλεις κάτι άλλο;
Γιάννης: Τίποτα δε θέλω. Είμαι κομπλέ.
Γιαγιά: Τι είσαι; Εγώ μια χαρά σε βλέπω. Τώρα εσύ πού το είδες το μπλε, δεν ξέρω… Μήπως θέλεις να σου φτιάξω ένα προφιτερόλ;
Γιάννης: Γιατί όχι; Σιπάρω!
Γιαγιά: Άντε πάλι, άρχισες με τα περίεργα… Φαγητό είναι κι αυτό; Πολύ πίσω έχει μείνει ο Άκης… Εγώ ξέρω το προφιτερόλ. Το θέλεις ή όχι ;
Γιάννης: Το θέλω, γιαγιάκα μου!
Ο Γιάννης δοκιμάζει το προφιτερόλ….
Γιαγιά: Πώς σου φαίνεται; Το πέτυχα;
Γιάννης: Μόνο το πέτυχες; Είναι οτκ! (Διαβάζεται οτουκου)
Γιαγιά: Πώς είπες; Προφιτερόλ είναι, αγόρι μου. Μην μπερδεύεσαι…
Γιάννης: Γιαγιά, μην αγχώ… Πλακίζω!
Γιαγιά: Τι κάνεις; Αχ, αγόρι μου, πρόσεχε μην μπλέξεις πουθενά. Εσείς οι νέοι είστε πολύ επιρρεπείς… Ο πατέρας σου τα ξέρει αυτά;
Γιάννης: Τι να ξέρει, ότι κάνω πλάκα; Μην αγχώ, λέμε!
Γιαγιά: Τι να μην; Αγόρι μου, τι είναι όλα αυτά που λες;
Γιάννης: Άστο, βρε γιαγιά, λέξεις και φράσεις είναι που χρησιμοποιούμε…
Γιαγιά: Ποιοι τις χρησιμοποιείτε; Πού τις χρησιμοποιείτε; Δε νομίζω να σας τις μαθαίνουν στο σχολείο… Πού έχεις μπλέξει; Σε καμιά συμμορία; Αυτός ο φίλος σου ο Κώστας σε έμπλεξε; Τον κατάλαβα εγώ από την αρχή... Παίρνω τώρα τον πατέρα σου!
Γιάννης: Οι νέοι τις χρησιμοποιούμε αυτές τις λέξεις. Δεν έχω μπλέξει πουθενά… Και τι έχει ο Κώστας; Είναι πολύ κουλ γκάι.
Γιαγιά: Τι είναι πάλι αυτό; Με ναρκωτικά έχει να κάνει;
Γιάννης: Όχι βέβαια! Είναι πολύ καλό παιδί, αυτό εννοώ. Και το προφιτερόλ σου τα σπάει!
Γιαγιά: Τι έσπασε; Είναι ραγισμένο το πιατάκι;
Γιάννης: Έλεος... Όχι, γιαγιάκα μου! Το προφιτερόλ είναι τέλειο! Και μην ανησυχείς για μένα… Όλα καλά!
Κ. Σήλια, Γ2
Η γιαγιά έγραψε πάλι…
Γιαγιά: Πώς περάσατε χθες στη συναυλία, παιδί μου;
Εγγονή: Καλά, δεν υπήρχε, μιλάμε!
Γιαγιά: Τι, δεν έγινε η συναυλία;
Εγγονή: Έγινε, βρε γιαγιά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι ήταν τέλεια! Ο τραγουδιστής και η μπάντα τα έσπαγαν!
Γιαγιά: Τι έσπαγαν, καλέ; Μη χειρότερα!
Εγγονή: Αχ… Εννοώ ότι ήταν πολύ καλοί!
Γιαγιά: Αφού έσπαγαν πράγματα, μόνο καλοί δεν ήταν… Να μην πηγαίνεις σε τέτοια μέρη, κορίτσι μου.
Εγγονή: Ε, δε θα συνεννοηθούμε! Άκου, γιαγιά, την κάνω… Έχεις να μου δώσεις κανένα φράγκο, γιατί έμεινα από καύσιμα;
Γιαγιά: Αμάν, βρε παιδί μου, να προσέχεις… Να μην αφήνεις το αμάξι χωρίς βενζίνη!
Εγγονή: Τι να πω τώρα;!
Κ. Εύα, Γ2
Ποιο κασέρι;
- Μπαμπά, θα βγούμε με τα παιδιά το απόγευμα και παίζει να περάσουμε από το ίντερνετ καφέ.
- Και τα διαβάσματά σου, παιδί μου;
- YOLO, βρε μπαμπά, θα τα κάνω αργότερα… Τώρα, παίζει κανένα κασέρι;
- Δεν έχουμε κασέρι τώρα… Μας τελείωσε χθες, αλλά θα πάω σήμερα να πάρω.
- Δε με κατάλαβες. Θέλω μπαγιόκο…
- Πώς το είπες; Να σου πάρω αυτό που προτιμάς!
- Ωχ, βρε μπαμπά… Ρευστό!
- Ρευστό κασέρι δεν υπάρχει… Μα τι θέλεις, παιδάκι μου; Θα με τρελάνεις...
- Ουφ! Μπαμπά, μου δίνεις το χαρτζιλίκι μου;
Μ. Γωγώ, Γ2
Άλλα αντί άλλων…
Γραμματέας: Καλημέρα, Κύριε Παπαγεωργίου.
Διευθυντής: Καλημέρα... Ήρθε το νέο μοντέλο;
Γραμματέας: Όχι, δεν είχαμε κλείσει ραντεβού για σήμερα. Θέλετε να την πάρω να έρθει;
Διευθυντής: Όχι αυτό το μοντέλο… Η καινούργια συσκευή ήρθε;
Γραμματέας: Ααα, αυτή; Ναι, ήρθε, στο γραφείο σας είναι. Πάντως, να σας πω για το άλλο μοντέλο πως δε μου άρεσε καθόλου ο τόνος της, όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο…
Διευθυντής: Λέτε να μην κάνει η φωνή της για τη διαφήμιση; Μπορεί να την αλλοίωνε το τηλέφωνο. Στις άλλες διαφημίσεις της μια χαρά ακούγεται. Αλλά και να μην ταιριάζει θα την κάνουμε να ακούγεται καλύτερα στο μοντάζ…
Γραμματέας: Όχι, όχι! Η φωνή της μια χαρά είναι. Θέλω να πω πως μου ακούστηκε... ψωνισμένη.
Διευθυντής: Αναμενόμενο… Με τόση διασημότητα το καβάλησε το καλάμι!
Γραμματέας: Να σας ενημερώσω ότι και ο πίνακας είναι έτοιμος.
Διευθυντής: Πρόλαβε κιόλας και τον ετοίμασε; Είχε πει ότι χρειάζεται τουλάχιστον δύο βδομάδες. Μπράβο ο Κλαούντιο!
Γραμματέας: Όχι, όχι ο πίνακας που παραγγείλατε στον Κλαούντιο για το γραφείο σας. Ο πίνακας με τις πωλήσεις.... Σας τον έστειλα στο email σας.
Διευθυντής: Είπα κι εγώ, τελείωσε τόσο γρήγορα τον πίνακα ο Κλαούντιο; Αυτός ήταν πάντα στον κόσμο του και ακολουθούσε δικούς του ρυθμούς!
Γραμματέας: Όντως, έχει ένα θεματάκι με τον ρυθμό. Θυμάμαι πέρσι σε εκείνο το πάρτι της εταιρείας που είχε έρθει και δε χόρευε με τον ρυθμό της μουσικής. Ό,τι ήθελε έκανε!
Διευθυντής: Μα δεν εννοούσα αυτόν τον ρυθμό… Τέλος πάντων… Θέλω να μου παραγγείλετε και έναν καφέ.
Γραμματέας: Πίνακα; Να πάρω τον Κλαούντιο να του πω να κάνει και έναν σε καφέ αποχρώσεις;
Διευθυντής: Όχι! Καφέ για να πιω θέλω! Ααα, δε θα συνεννοηθούμε σήμερα!
Κ. Σήλια, Γ2
Μια γλώσσα… μα ποια γλώσσα;
Ο άντρας μπαίνει στο σπίτι…
Γυναίκα: Καλώς τον! Η γλώσσα πού είναι; Δεν την έφερες;
Άντρας: Δεν άνοιξε ακόμα το μαγαζί.
Γυναίκα: Περίεργο, αυτός ανοίγει νωρίς…
Άντρας: Τι να σου πω… Θα πάω ξανά σε λίγο.
Γυναίκα: Αμάν, βρε παιδί μου, κι έχω ένα σωρό δουλειές να κάνω ακόμα. Πότε θα προλάβω;
Άντρας: Δεν καταλαβαίνω τι σε προβληματίζει…
Γυναίκα: Και τη γλώσσα ποιος θα τη φτιάξει;
Άντρας: Εγώ φυσικά! Ποιος άλλος;
Γυναίκα: Θα αστειεύεσαι βέβαια!
Άντρας: Καλά, βρε γυναίκα, για τόσο άχρηστο μ’ έχεις; Άντε, πέρασε η ώρα, πάω να τη φέρω!
Σε λίγο ο άντρας επιστρέφει, κρατώντας κάτι κατσαβίδια κι ένα μικρό σιδερένιο αντικείμενο.
Γυναίκα: (Ξαφνιασμένη) Τι είναι αυτό; Αυτή τη γλώσσα εννοούσες;
Άντρας: Ε ποια άλλη; Δεν είχαμε πει να φτιάξω τη γλώσσα στην κλειδαριά της αυλόπορτας που μπήκε μέσα;
Γυναίκα: Το είχα ξεχάσει τελείως! Σήμερα όμως, που είναι Πέμπτη, δεν είχαμε πει να πάρουμε καμιά φρέσκια γλώσσα απ’ τον ψαρά να ψήσουμε, που έχουμε καιρό να φάμε;
Άντρας: Ωχ, το ξέχασα κι εγώ!
Γυναίκα: Είπα κι εγώ, πώς μας προέκυψες έτσι στα ξαφνικά άσσος στο μαγείρεμα!
Άντρας: Είπα κι εγώ, πώς μας προέκυψες έτσι στα ξαφνικά άσσος στα μαστορέματα!
Μ. Μαριέλα, Γ2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.